kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Εργατική Συνδιάσκεψη της ΜΕΚ

Να κάνουμε την 24ωρη απεργία της 28ης Φλεβάρη, εφαλτήριο πανεργατικής γενικής απεργίας

Η τελευταία πανεργατική απεργία πριν την προκήρυξη της απεργίας στις 28 Φλεβάρη 2024 από ΑΔΕΔΥ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ και τα σωματεία του ΠΑΜΕ, ήταν σχεδόν ένα χρόνο πριν. Ήταν μία απεργία μεγαλειώδης, στη διάρκεια της οποίας εκατοντάδες χιλιάδες λαός στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και σε όλη τη χώρα, διαδήλωσε καταγγέλλοντας το κρατικό έγκλημα στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, βροντοφωνάζοντας ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν μπορεί να υποβιβάζονται σε κόστος στους κρατικούς ισολογισμούς. Η απουσία της ΓΣΕΕ από αυτή την απεργία ήταν εκκωφαντική, ενώ οι όροι κάτω από τους οποίους κηρύχτηκε ακόμα κι αυτή η συγκλονιστική απεργία, για όσους γνωρίζουν, είναι χαρακτηριστικοί της ανάσχεσης που προκαλεί στο εργατικό κίνημα, η απουσία μίας πραγματικά ριζοσπαστικής συνδικαλιστικής ηγεσίας.

Έκτοτε, ένας ολόκληρος χρόνος, στον οποίο η εργατική τάξη βιώνει τις πιο αντίξοες και άγριες συνθήκες συνολικής υποτίμησης της ζωής και της εργασίας, διανύθηκε μέσα σε πλήρη απεργιακή άπνοια, εγκλωβίζοντας και καθηλώνοντας τους εργαζόμενους στην αναζήτηση και αναμονή λύσεων, μέσα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες. Δόθηκε έτσι η μοναδική ευκαιρία στη Νέα Δημοκρατία την πιο αντιδραστική παράταξη της μεταπολίτευσης, να κερδίσει πολύτιμο χρόνο στην προηγούμενη και νέα διακυβέρνησή της για εφαρμογή του αντεργατικού και αντιλαϊκού προγράμματός της, με την ανοχή στην ουσία των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Κηρύχθηκε στην ουσία απεργιακό, αγωνιστικό σιωπητήριο από την προδοτική ΓΣΕΕ και τη συνδικαλιστική ουρά της στο ΕΚΑ, έως την επαμφοτερίζουσα ΑΔΕΔΥ και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ, το οποίο υπέστειλε άρον - άρον την απεργιακή σημαία τον περασμένο Μάρτιο, δείχνοντας στους εργάτες ως δρόμο για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης, τη «ξεδοντιασμένη» κοινοβουλευτική διαδικασία και τα απογευματινά συλλαλητήρια. Κάπως έτσι και παρά το γεγονός ότι ο αναβρασμός στη βάση της κοινωνίας δείχνει να φουντώνει, «οι ηνίοχοι του συνδικαλιστικού άρματος» δείχνουν το χρόνο που πέρασε ότι το πιο βασικό μέλημά τους είναι να συγκρατούν και όχι να απελευθερώνουν τα χαλινάρια των κοινωνικών δυνάμεων, η έκλυση των οποίων, θα μπορούσε να αποβεί μη διαχειρίσιμη για το σύστημα.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, φθάνουμε μετά από ένα χειμώνα παρατεταμένων και επεκτεινόμενων στερήσεων για τους εργαζόμενους και το λαό, και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πλιατσικολογεί σε ό,τι μπορεί το κοινωνικό κράτος και τα εργατικά δικαιώματα, να κηρύσσεται 24ωρη απεργία στο τέλος Φλεβάρη, χωρίς τη ΓΣΕΕ, η οποία θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχει καταντήσει και γραφική, με το απριλιάτικο απεργιακό ραντεβού της για την ακρίβεια. Τι κι αν η φοιτητική νεολαία εδώ και πάνω από ένα μήνα, συγκρούεται μετωπικά με την κυβέρνηση για την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, η οποία, εάν περάσει, αποτελεί μεγάλη πολιτική και κοινωνική οπισθοδρόμηση.

Οι μεγάλοι αγώνες, όπως αυτός, που αγκαλιάζονται από την κοινωνία και είναι ικανοί να προκαλέσουν πραγματικό πολιτικό πρόβλημα σε μία λαομίσητη κυβέρνηση, η οποία έχει το αβαντάζ να μην απειλείται από άλλο πολιτικό φορέα στο κοινοβουλευτικό φάσμα, κρατιούνται απομονωμένοι και η 24ωρη απεργία κηρύσσεται όσο γίνεται πιο πίσω και με επετειακό ύφος, «σε υπενθύμιση του εγκλήματος των Τεμπών, για την καταδίκη των υπεύθυνων»! Εν τούτοις, όσο κι αν καθένας δικαιούται να σκεφτεί χωρίς καθόλου να ξεχνάμε το έγκλημα των Τεμπών, ότι τόσο ο χρόνος, όσο και το πλαίσιο της απεργίας επελέγησαν προσεκτικά για να παραμείνει ακριβώς έτσι απομονωμένη, η συμβολικής διάρκειας 24ωρη απεργία της 28 Φεβρουαρίου πρέπει και θα είναι αυτό που της αναλογεί.

Μία απεργία πανεργατικής και παλλαϊκής διαμαρτυρίας, για ό,τι βιώνουμε καθημερινά ως κοινωνία, στις δουλειές μας, στα σπίτια μας, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια. Μία συλλογική κραυγή θυμού που θα θορυβήσει ακόμα και θα κλονίσει την κυβερνητική αυτοπεποίθηση και αλαζονεία. Η κυβέρνηση όσο απομακρύνεται από τη νικηφόρα εκλογική μάχη χωρίς αντίπαλο του περασμένου καλοκαιριού, φαίνεται να τα βρίσκει σκούρα, αφού το μόνο που έχει ως απάντηση στη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, εξαιτίας της άλυτης οικονομικής κρίσης, είναι αυταρχισμός και καταστολή.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις οποίες κατευθύνει την κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση εντείνονται, καθώς η απαίτηση για αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας επιστρέφει επιτακτικά από το 2024. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη χώρα μας, όπως και σε όλη την Ευρώπη λένε πολλά για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία και η κοινωνία, η οποία αιμορραγεί εξαιτίας των χαμηλών μισθών, της αδάμαστης ακρίβειας και της βαριάς φορολογίας. Από την άλλη, με την κυβερνητική και νομοθετική αρωγή, το εργοδοτικό κεφάλαιο εξασφαλίζει την κερδοφορία του, εις βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας, τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των οποίων με νόμους όπως αυτούς του Χατζηδάκη και του Γεωργιάδη, σφαγιάζονται, δημιουργώντας συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού Μεσαίωνα.

Η παραπάνω κατάσταση, δεν είναι παρά η έκφραση των αδιεξόδων της άλυτης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού στο εσωτερικό και της δικής μας χώρας. Τα ίδια αδιέξοδα υφίστανται σε διεθνή κλίμακα, ακόμα και στο εσωτερικό προηγμένων κρατών στις καπιταλιστικές μητροπόλεις του Παγκόσμιου Βορρά, όπου βλέπουμε κραταιές οικονομίες να καταρρέουν και τις κοινωνίες να παραλύουν.

Και βέβαια, αυτή η δομική και αξεπέραστη παγκόσμια κρίση καταλήγει να εκδηλώνεται ως μία εποχή διεθνών πολέμων, οι οποίοι ξεσπούν δίπλα μας και προειδοποιούν ότι είναι οι ζωές όλων μας, η επόμενη «τροφή» που θα μεταβολίσει ο καπιταλισμός-ζόμπι και ο ιμπεριαλισμός. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Μέση Ανατολή είναι προανάκρουσμα μίας εποχής που έρχεται πολύ σύντομα και θα βυθίσει την ανθρωπότητα στο αίμα και το σκοτάδι, εάν δεν υψώσει το ανάστημά της η παγκόσμια εργατική τάξη.

Αυτές τις ιστορικές προκλήσεις, δυστυχώς το πλαίσιο της 24ωρης απεργίας στις 28 Φλεβάρη, όπως εκφράστηκε από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν τις συμπεριέλαβε. Όμως υφίστανται και με αυτές καλούμε σε συμμετοχή τους εργαζόμενους όλης της χώρας, με την προοπτική η απεργία αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο παραπέρα κλιμάκωσης και διεύρυνσης του εργατικού και απεργιακού αγώνα με στόχο την ίδια την κυβέρνηση και την ανατροπή της.

· Για να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που θα απαντούν στην ακρίβεια.

· Όχι στην εργασιακή ζούγκλα της ¨"απορρύθμισης" των εργασιακών σχέσεων - αποκατάσταση των εργατικών δικαιωμάτων με μόνιμη και σταθερή δουλειά.

· Για να μπει φραγμός στην αισχροκέρδεια, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου.

· Για να παραμείνει η Υγεία και η Ανώτατη Εκπαίδευση, Δωρεάν και Δημόσια, παλεύοντας γι' αυτό μαζί με τους φοιτητές, τη νεολαία και το υγειονομικό προσωπικό.

· Για να ενισχυθεί η εγχώρια αγροτική παραγωγή και να στηριχθούν οι φτωχοί αγρότες.

· Για να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο και να κατευθυνθεί στις κοινωνικές δαπάνες και όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς.

· Για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραηλινού κράτους - Για να πάψει η συνενοχή στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

· Για να ανοίξει ο δρόμος στην ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του καπιταλισμού, με την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.

· Για την ήττα του ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία και σε όλο τον κόσμο, με την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση.

Πάρτε μέρος στην ανοιχτή Εργατική Συνδιάσκεψη της Μαχόμενης Εργατικής Κίνησης, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2024, 10:30 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

πηγή : email που λάβαμε στις 17 Φεβρουαρίου 19h