Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014 στις 13.30
Μικροφωνική για Αμυγδαλέζα και Σύριους πρόσφυγες
Μικροφωνική στην πλατεία Κυψέλης, Σάββατο 20/12 στις 13.30, για τους θανάτους στο στρατόπεδο φυλάκισης της Αμυγδαλέζας και την υπόθεση των Σύριων προσφύγων.
H ελλάδα δολοφονεί μετανάστες/τριες (ξανά και ξανά)
Η σύγχρονη εξουσία σπάνια αναλαμβάνει την ευθύνη της θανάτωσης και του βασανισμού όσων ορίζει ως εχθρούς της. Το κράτος έχει θέσει αυτές τις δύο πρακτικές έξω απ' τα όρια της νομιμότητάς του. Το βλέπουμε στο παράδειγμα των μεταναστών και των μεταναστριών, πάνω στο μίσος για τους οποίους χτίζεται η εθνική ενότητα. Απ' την άμεση δολοφονία με ευθεία βολή προτιμά να δημιουργεί συνθήκες γι' αυτούς που να κάνουν τη ζωή τους αβίωτη, να θέτει την ύπαρξή τους σε ένα καθεστώς διαρκούς επισφάλειας και στο τέλος να τους αφήνει να πεθαίνουν. Αυτό το επιτυγχάνει είτε μέσω των συνθηκών αποκλεισμού που τους επιβάλλονται είτε επειδή αφήνονται εκτεθειμένοι τόσο στη συστημική βία των μπάτσων και των δεσμοφυλάκων όσο και στη θεσμικά ανεκτή βία του κάθε ρατσιστή που μπορεί να τους πυροβολήσει επειδή έκλεψαν ένα καρπούζι ή διεκδίκησαν μισθό για την εργασία τους. Αυτός είναι ο ψυχρός και κομψός τρόπος με τον οποίο σκοτώνει η δημοκρατία και η τεχνολογία του στρατοπέδου αποτελεί βασικό εργαλείο ελέγχου των επικίνδυνων για την εθνική και κοινωνική τάξη πληθυσμιακών ομάδων. Γι' αυτό άλλωστε το κυριότερο πολιτισμικό προϊόν που έχει να επιδείξει η σύγχρονη ελλάδα είναι τα στρατόπεδα φυλάκισης μεταναστών, αυτά που κατ' ευφημισμό αποκαλεί "κέντρα κράτησης" ή "κέντρα φιλοξενίας", στα οποία συγκεντρώνει η δημοκρατία τόσο τους/τις μετανάστες/τριες που δεν έχουν χαρτιά, όσο και αυτούς/ες που το κράτος κρίνει επικίνδυνους/ες για τη δημόσια ασφάλεια. Είναι ένας εγκλεισμός με διοικητικούς όρους, χωρίς τις τυπικές εγγυήσεις της ποινικής δικονομίας και του σωφρονιστικού κώδικα, σε συνθήκες χειρότερες κι απ' τις ελληνικές φυλακές, μια ζωή γυμνή και ανάξια να βιωθεί κι ένας θάνατος που δεν χρήζει πένθους.
Στις 6 Νοεμβρίου του 2014 δολοφονήθηκε στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας ο Πακιστανός μετανάστης Μοχάμεντ Ασφάκ, με τρόπο απόλυτα συνεπή με τους παραπάνω κανόνες της θανατοπολιτικής. Το πρόβλημα υγείας του επιβαρύνθηκε εξαιτίας του ξυλοδαρμού του από δεσμοφύλακες και ενώ ζητούσε για ένα μήνα να πάει στο νοσοκομείο για θεραπεία, η δυνατότητα αυτή του στερήθηκε, αφήνοντας τον να πεθάνει λόγω "φυσικών αιτίων". Σπάζοντας τη σιωπή που επιβάλλει η ελληνική κοινωνία σε αυτά τα θέματα, οι έγκλειστοι μετανάστες έδειξαν ότι τα λεγόμενα φυσικά αίτια δεν ήταν παρά η βάναυση ρατσιστική μεταχείριση των εγκλείστων στα στρατόπεδα και αποκάλυψαν ότι υπάρχει και δεύτερος νεκρός, ο Μπαγκλαντεσιανός Μοχάμεντ Αφιζούρι, του οποίου τη δολοφονία ακόμα αρνούνται να ομολογήσουν οι μπάτσοι. Ακριβώς για να ακουστούν οι φωνές τους και να μην υπάρχουν άλλοι/ες νεκροί/ες, οι μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας. Γιατί το κράτος, την ίδια στιγμή που για να ικανοποιήσει τον ρατσισμό των υπηκόων του κλείνει τους/τις μετανάστες/τριες σε στρατόπεδα, ταυτόχρονα καθησυχάζει όσα ρατσιστικά καθίκια "δεν θέλουν ξένους στη γειτονιά τους" αλλά σιχαίνονται τις επιδείξεις βίας και τις παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Παράλληλα, λίγες μέρες μετά, απεργία πείνας ξεκίνησαν επίσης στο σύνταγμα Σύριοι πρόσφυγες πολέμου, με κεντρικό αίτημα τη χορήγηση πολιτικού ασύλου και την ελεύθερη μετακίνηση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και την παροχή στέγης, τροφής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ενώ το κράτος αρχικά έδειχνε σημάδια διαλλακτικότητας, τα ξημερώματα της δευτέρας 15/12 οι μπάτσοι με μία αιφνίδια και βίαιη επιχείρηση επιτίθενται και συλλαμβάνουν τους εναπομείναντες Σύριους, απαγορεύοντάς τους ακόμα και το να περισυλλέξουν τα υπάρχοντά τους (μέρος των οποίων εξαφανίστηκε μυστηριωδώς υπό την επίβλεψη των υπεύθυνων προστατών του πολίτη…) και τους μεταφέρουν στο κολαστήριο της διεύθυνσης αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Έτσι, η εικόνα του γιορτινού κέντρου της πόλης αποκαταστάθηκε στην αποχαυνωμένη της κανονικότητα.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η απεργία πείνας αποτελεί ένα κύριο μέσο ανάκτησης της αυτοδιάθεσης του σώματος. Εφόσον βασική στόχευση της εξουσίας δεν είναι η άμεση εξολόθρευση, αλλά ο διαρκής και σκληρός περιορισμός κι εγκλωβισμός της ζωής, ο απεργός πείνας θέτει σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα με τους δικούς του όρους, φέρνει στο όριο την ανθρωπιστική αφήγηση προστασίας της ζωής πάνω στην οποία βασίζεται το σύγχρονο κράτος και αναταράσσει την ομαλότητα με την οποία ρυθμίζεται η παραγωγή του βίου νομικά, κοινωνικά και θεσμικά. Την ίδια ώρα που η κοινωνία αδιαφορεί για την ίδια την ύπαρξη τους και αποδέχεται ή και απολαμβάνει τη διαρκή απαξίωσή της, οι απεργοί πείνας με την πρακτική τους οξύνουν τις αντιθέσεις, δίνοντας τη δυνατότητα να καταστεί ο ενδεχόμενος θάνατος τους πολιτικά σημαντικός και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και τη ζωή τους. Ο πολιτικός χαρακτήρας και η δύναμη της απεργίας πείνας βρίσκεται στην αμφισβήτηση του τρόπου που ο κυρίαρχος ρυθμίζει τη ζωή και το θάνατο. Είτε μιλάμε για την απεργία πείνας στην Αμυγδαλέζα, είτε παλιότερα για την υπατία, είτε για τους σύριους πρόσφυγες στο σύνταγμα και για πολλά άλλα παραδείγματα, η μόνη συνεπής αντιρατσιστική αλληλεγγύη είναι να σιωπήσουμε έστω και για λίγο, να δείξουμε σεβασμό, να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στους αγώνες τους και να διαδώσουμε τον λόγο τους. Οι εξεγέρσεις και οι ατομικές και συλλογικές αντιστάσεις των μεταναστών/τριών έχουν τεράστια αξία. Όσοι αηδιάζουμε με τον διάχυτο ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας και εξοργιζόμαστε με την ύπαρξη των στρατοπέδων φυλάκισης οφείλουμε να ενδυναμώσουμε και να διευρύνουμε τις δράσεις ενάντια σε όλον αυτόν τον ζόφο.
Γιατί απέναντί μας δεν είναι μόνο το κράτος και οι μπάτσοι. Είναι όλοι όσοι/ες μιλούν για πρόβλημα μεταναστών/τριών, για την αφόρητη εγκληματικότητα στις μητροπόλεις, για τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους/ες, όσοι/ες θέλουν κλειστά σύνορα και μιλούν στο όνομα της πατρίδας και του έθνους. Αυτοί προετοιμάζουν τις επόμενες δολοφονίες μεταναστών/τριών και συμβάλλουν στον καθημερινό κοινωνικό θάνατο των άλλων, στην αποσιώπηση των επιθυμιών και των διεκδικήσεων των ανθρώπων που η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική επέλαση καθιστά περισσευούμενους.
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ,
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ -
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ.
Από τις γειτονιές Αγ. Νικολάου, Κυψέλης, Πατησίων
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Δεκέμβριος 21h