kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία-Να μην αφήσουμε την υγεία μας στα χέρια τους

Ενάντια στην πολιτική των lockdown, των απαγορεύσεων και την διαχείριση της ζωής με όρους στατιστικής, κέρδους και δημόσιας τάξης.

• Πλήρη στελέχωση των νοσοκομείων κι ενίσχυση των πρωτοβάθμιων δομών υγείας (Κέντρα Υγείας, ΤΟΜΥ)
• Ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση στην υγεία για όλες και όλους χωρίς αποκλεισμούς εισοδήματος, φύλου, φυλής, εθνικότητας
• Ενιαίες σχέσεις εργασίας όλου του προσωπικού της δημόσιας περίθαλψης
• Κοινές Συνελεύσεις υγειονομικών μαζί με τους χρήστες και χρήστριες των υπηρεσιών υγείας

Οι αγώνες μας θα προστατέψουν την υγεία μας

Ένας χρόνος από την αρχή της υγειονομικής κρίσης κι ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας μπορεί πια να καταλάβει ότι η διαχείριση της πανδημίας που επέλεξε το κράτος, δηλαδή το lockdown και τα νοσοκομεία, έχουν αποτύχει σε όλα τα επίπεδα. Κάθε βδομάδα ένα νοσοκομείο μετατρέπεται σε νοσοκομείο covid, ΜΕΘ δεν υπάρχουν πια και πληθαίνουν πλέον οι καταγγελίες για ασθενείς που πεθαίνουν στους θαλάμους χωρίς να τους πάρει κανείς χαμπάρι. Αυτό που έκανε το σκληρό lockdown ήταν να επιβραδύνει σ ένα βαθμό την πανδημία και να την μεταθέσει στο μέλλον, δηλαδή στο σήμερα. Τελικά απονομιμοποιήθηκε και καταργήθηκε στην ουσία από τον ίδιο τον κόσμο και το κίνημα που συγκρούστηκε ανοιχτά με την αστυνομική εφαρμογή του.

Το πρώτο lockdown υποτίθεται έγινε, προκειμένου να προετοιμαστούν για το επόμενο κύμα της πανδημίας. Πρακτικά δεν έκαναν τίποτα για τη δημόσια περίθαλψη εκτός από το να προσλάβουν επικουρικό προσωπικό για ένα χρόνο και να μετατρέψουν κάποια κρεβάτια των ΜΕΘ σε κρεβάτια ΜΕΘ για ασθενείς με covid, ελπίζοντας ότι το εμβόλιο θα σώσει την κατάσταση ως από μηχανής θεός.

Το μήνυμα από μεριάς τους είναι ξεκάθαρο: Ούτε φράγκο για τα δημόσια νοσοκομεία. Κι ας στοιβαζόμαστε σαν τις σαρδέλες, ασθενείς με covid και άλλοι, στα κρεβάτια κάποιου βρωμερού διαδρόμου. Κι ας παλεύουμε για μήνες ολόκληρους να κλείσουμε ένα ραντεβού ή μια εξέταση ή ένα χειρουργείο ( με το ανάλογο φακελάκι πάντα, το οποίο λόγω της συμφόρησης εν καιρώ covid θα είναι ίσως και διπλάσιο). Περιμένοντας υπομονετικά, σχεδόν καρτερικά, για μια θέση στην καταπακτή των δημόσιων νοσοκομείων. Κι αν δεν αντέξουμε, φτάνοντας την υγεία μας στα άκρα, καταλήγουμε να ποδοπατιόμαστε σε κάποια εφημερία, να περιγελιώμαστε από τους διάφορους ειδικούς για την αργοπορία μας και την έλλειψη ατομικής φροντίδας και να περνάμε μέρες σε ένα θάλαμο μην γνωρίζοντας τι θα μας συμβεί, πως και αν θα ξημερώσει η επόμενη μέρα.

https://hide.espiv.net?https://l.facebook.com…

πηγή : email που λάβαμε στις 17 Ιουνίου 14h