kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα σε παρέμβαση για δωρεάν σίτιση για όλους/ες

Η ΣΙΤΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Είμαστε φοιτητές, φοιτήτριες και μη που τρώμε καθημερινά στη λέσχη είτε δωρεάν είτε πληρώνοντας το ποσό των 2,80 ευρώ, το οποίο πολλές φορές δεν μας περισσεύει, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη βασική ανάγκη του φαγητού. Δημιουργήσαμε αυτή την πρωτοβουλία παρ'όλο που μερικοί/ες από εμάς πληρούν τις προϋποθέσεις για δωρεάν σίτιση, οι οποίες τη μετατρέπουν σε «προνόμιο». Θέλουμε να έχουν τη δυνατότητα δωρεάν σίτισης και όσοι/όσες έτυχε να μην πληρούν αυτά τα μη αντιπροσωπευτικά οικονομικά κριτήρια που τίθενται (λ.χ. φοιτητική ιδιότητα, οικογενειακό εισόδημα) και ταυτόχρονα δεν μπορούν να καταβάλλουν αυτό το ποσό ημερησίως.

Από αυτή την κίνηση, δεν αποσκοπούμε σε ατομικό όφελος αλλά σε κοινό. Παρά τις απειλές για διακοπή του σερβιρίσματος κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων μας, δεν σκοπεύουμε να στερήσουμε το φαγητό από όσους/ες το έχουν ανάγκη, μένοντας άπραγοι. Ταυτόχρονα δεν επιθυμούμε να έρθουμε σε προσωπική αντιπαράθεση με τους εργαζομένους/ες, όταν οι ίδιοι δεν εμποδίζουν, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, το μήνυμα να φτάσει στα αυτιά των αρμόδιων φυσικών ή νομικών προσώπων, σε αντίθεση με τις γνωστές πρακτικές που εφαρμόζει η Χούτος Α.Ε για να καταστείλει τις διεκδικήσεις των φοιτητών (στοχοποίηση φοιτητών με καταγγελίες και μηνύσεις σε Βόλο & Ξάνθη). Καλούμε λοιπόν, ανοιχτές συνελεύσεις οι οποίες μας χωράνε όλους(φοιτητές,άνεργες,άστεγους και όσες/όσους έχουν ανάγκη), ώστε να συναποφασίζουμε για δράσεις οι οποίες θα μας φέρουν πιο κοντά στο στόχο.

Το πανεπιστήμιο εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες, δημιουργώντας φραγμούς τόσο στην εσωτερική λειτουργία του όσο στις «εξωτερικές παροχές» όπως η σίτιση, η στέγαση και οι μεταφορές. Διαχωρίζει τους/τις φοιτητές /τριες σε προνομιούχους/ες και μη, βάζοντας κριτήρια έναντι στα κοινωνικά αναγκαία του καθενός και της καθεμίας από μας. Για να καταφέρει να πλάσει μελλοντικούς εργαζομένους/άνεργες προωθεί τόσο τη λογική της εντατικοποίησης όσο και το περιεχόμενο των μαθημάτων προς αυτήν την κατεύθυνση (βλ. σεμινάρια, προτζεκτ, μεταπτυχιακά, ερευνητικά προγράμματα κλπ.). Η υποχρηματοδότηση, ως πρόφαση, δε θα μπορούσε να λείπει και έτσι ανοίγει τις πόρτες της σε επιχειρήσεις, κάνοντας συμβάσεις με ιδιώτες τέτοιου τύπου όπως αυτή της σίτισης.

Ειδικότερα στη σύμβαση που αφορά τα ακαδημαϊκά έτη 2015-2016 και 2016-2017 αναφέρονται συγκεκριμένοι όροι και προϋποθέσεις σχετικά με την ποιότητα,την ποσότητα και τον αριθμό των δωρεάν μερίδων. Δεν μας ενδιαφέρει να εστιάσουμε στην τήρηση ή μη του νομικού πλαισίου της σύμβασης, αλλά στο ότι και μέσω αυτής αποδεικνύεται πως σίγουρα υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση του τρόπου λειτουργίας της λέσχης.

Με μια γρήγορη ματιά, σταθήκαμε στα εξής:

• "O ενδεικτικός αριθμός των δικαιούμενων δωρεάν σίτισης φοιτητών, ανέρχεται κατά μέσο όρο ανά ημέρα για την πόλη του Βόλου για το έτος 2015 στους 1.353 φοιτητές για το έτος 2016 στους 1.669 φοιτητές και για το έτος 2017 στους 1.650 φοιτητές".

Αρχικά, ο αριθμός των προβλεπόμενων σιτηρεσίων είναι δυσανάλογος με το πλήθος των φοιτητών/τριών στο Βόλο. Παράλληλα, από την καθημερινή μας παρουσία μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η προσέλευση των «προνομιούχων» είναι πολύ μικρότερη από 1650 φοιτητές, οπότε αδιαμφισβήτητα προκύπτουν πως:

1. Αυτά τα 1650 σιτηρέσια (πρωινό-μεσημεριανό-βραδινό) που θα έπρεπε να μαγειρεύονται καθημερινά, επαρκούν και για τους «μη προνομιούχους» που έχουν ανάγκη να σιτιστούν.
2. Το αντίτιμο των 2,80 που καταβάλουν οι «μη προνομιούχοι» είναι καθαρό κέρδος για τον ιδιώτη, καθώς για τις μερίδες που περισσεύουν πληρώνεται και μέσω της σύμβασης που προβλέπεται, αλλά και απότην τσέπη των «μη προνομιούχων».

• " Τα φαγητά θα πρέπει να είναι πάντοτε ζεστά και το σερβίρισμα τους να είναι άψογο. Τα μαγειρεμένα φαγητά που δεν καταναλώθηκαν, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν την επόμενη φορά (βράδυ ή το επόμενο μεσημέρι). Αποκλείεται η μέθοδος προκατάψυξης (cook and freeze)."

Ο ιδιώτης, μαγειρεύοντας λιγότερες μερίδες απότις προβλεπόμενες, αφού γνωρίζει ποιες μέρες υπάρχει επαρκής προσέλευση πετυχαίνει:

1. Να πληρώνεται από τη σύμβαση μερίδες που δεν μαγειρεύτηκαν χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν αποκλείοντας εντέχνως όσους/ες δεν έχουν τη δυνατότητα ή την επιθυμία να πληρώσουν. (Σημείωση: ο έλεγχος για το πόσοι «προνομιούχοι» σιτίζονται γίνεται μόνο από το scanner και το tablet του Π.Θ και όχι από τον σταθερό υπολογιστή της βάσης δεδομένων της επιχείρησης που αποτελεί το «εισιτήριο» για το φαγητό.)
2. Οι μερίδες που περισσεύουν και τις βλέπουμε ξαναζεσταμένες (αν είμαστε τυχερές/οι) και ξανασερβιρισμένες κάποια απογεύματα ή και την επόμενη μέρα, είτε ως κυρίως πιάτο είτε ως συνοδευτικό, αφαιρούνται απότον αριθμό μερίδων που θα έπρεπε να παρασκευάζονται. Σαν μια υγιής επιχείρηση, γλυτώνουμε κόστος από την ποσότητα παραγωγής, και καρπωνόμαστε το κέρδος.

• "Ο ανάδοχος υποχρεούται να προσφέρει στους φοιτητές απεριόριστο συμπλήρωμα σε όλα τα είδη. Τα τρόφιμα και γενικότερα οι πρώτες ύλες από τις οποίες θα παρασκευάζονται τα γεύματα και τα συνοδευτικά τους θα πρέπει να είναι αρίστης ποιότητας και να πληρούν όλους του όρους του κώδικα τροφίμων και ποτών και των υγειονομικών και αστυκτηνιατρικών διατάξεων."

Για τα είδη των μερίδων, αλλά και τις πρώτες ύλες, μας διαβιβάζουν ότι ανταποκρίνονται στον ποιοτικό έλεγχο που έχουν υποβληθεί:

1. Σύμφωνοι, αλλά δεν αρκεί ο έλεγχος μόνο όταν το εστιατόριο τις προμηθεύεται. Ακόμα και αν είναι υψηλής ή χαμηλής ποιότητας, όσο περισσεύουν και επαναχρησιμοποιούνται είτε στην παρασκευή είτε στο σερβίρισμα, τόσο διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας. Ενδεικτικά έργα τέχνης και με τη σειρά που τα τοποθετούμε στο δίσκο: εποχιακά και μη φρούτα σε μορφή μαρμελάδας, άρτος ημέρας προηγούμενης, πουρές λαχανικών και σούπες βελουτέ απόύλες που δεν καταναλώθηκαν στην αρχική τους μορφή, τσίχλες με γεύση σουπιά και θράψαλο, ενίοτε κιτρινισμένο λευκό τυρί (φέτα), μαυρισμένο λάχανο κρυμμένο κάτω από στρώσεις μαγιονέζας και ας το μαζέψουμε εδώ γιατί η λίστα είναι ατέρμονη. Ίσως, αν καταναλωθούν στη μέρα και ώρα τους από «προνομιούχους» και μη, να αποφεύγονται τέτοιες επικίνδυνες για το πεπτικό μας σύστημα επιλογές...
2. Απεριόριστο συμπλήρωμα σε όλα τα είδη? Ωραίο ανέκδοτο. Τα τελευταία χρόνια το συμπλήρωμα στο κυρίως πιάτο είναι επιλεκτικά το ελάχιστο ζημιογόνο για τον ιδιώτη, αλλά και με ποσότητες επαρκείς να χορτάσουν μαθητές/ριες δημοτικού και νεότερης ηλικίας. Γράψτε λάθος, το φαγητό αφορά μόνο φοιτητές/φοιτήτριες, ας μην ξεχνιόμαστε. Τα υπόλοιπα γκουρμέ είδη (σούπες, ταραμοσαλάτες, φέτα, επιδόρπιο) είναι ή περιορισμένα ή προς εξαφάνιση (ελαιόλαδο) μην καλομάθουμε κιόλας όσοι/όσες έχουμε ανάγκη τη σίτιση.

Για μας το ζήτημα της ελεύθερης σίτισης δεν αποτελεί προνόμιο αλλά κοινωνική ανάγκη στην οποία δεν χωράνε ταξικοί και κοινωνικοί διαχωρισμοί. Διεκδικούμε ελεύθερη σίτιση, χωρίς την μεσολάβηση ιδιωτών, για φοιτητές, για άνεργες, για άστεγους και όσες/ους έχουν ανάγκη.

• Δε χτυπάμε πάσο, χτυπάμε τον Χούτο
• Μπλοκάρουμε ή αποφεύγουμε τον εικονικό έλεγχο

πηγή : email που λάβαμε στις 27 Μάιος 18h