kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική συγκέντρωση, ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό

ΠΟΤΕ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΟΒΙΔΕΣ

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΡΟΔΙΔΟΥΜΕ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Στις αρχές του 21ου αιώνα παρατηρούμε σχεδόν όλο τον παγκόσμιο χάρτη να μετατρέπεται σε μία εμπόλεμη ζώνη με βασικό γεωγραφικό πεδίο των στρατιωτικών επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια, τη Μέση Ανατολή. Το 2003 οι ΗΠΑ ξεκίνησαν μία ένοπλη επέμβαση στο Ιράκ, επικαλούμενες, ως συνήθως, το «λειτούργημά» τους, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας παγκοσμίως. Πίσω από αυτή την επιχείρηση, αποδείχθηκε και επίσημα πως κρύβονταν συμφέροντα γεωστρατηγικού και οικονομικού χαρακτήρα. Ήδη, στη Λωρίδα της Γάζας, μαινόταν πολλά χρόνια η ανελέητη επίθεση του Ισραηλινού κράτους στον παλαιστινιακό λαό, μια επίθεση που εξελίσσεται μέχρι σήμερα με όρους εθνοκάθαρσης. Λίγο πιο Βόρεια, η κοινή γνώμη είναι στραμμένη στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει, με επίκεντρο τη Συρία, όπου οι ΗΠΑ με τη συνδρομή συμμαχικών της κρατών από το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) κοντράρεται με τη Ρωσία και τα αντίστοιχα κράτη που την υποστηρίζουν, σε ένα πόλεμο που βασικό επίδικο έχει τον έλεγχο μίας περιοχής με πολύ σημαντική για τα συμφέροντά τους γεωγραφική θέση και τεράστιο ενεργειακό πλούτο (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κτλ).

Η αρχή έγινε το 2011, με το ξέσπασμα στη Συρία εμφύλιου πολέμου, υπό τη διακυβέρνηση του Άσαντ, όπου η εμπλοκή της αντιπολίτευσης αλλά και των φονταμενταλιστών της Αλ Κάιντα (Μέτωπο Αλ Νούσρα), «πυροδότησε» για ακόμη μια φορά την επέμβαση του ΝΑΤΟ σε άλλη μία «σταυροφορία» ενάντια στους τζιχαντιστές. Σειρά πήρε και το Ρωσικό κράτος, που με συνεχείς βομβιστικές επιθέσεις, ενεπλάκη και επίσημα πλέον στον πόλεμο, με στόχο να γίνει ο τοποτηρητής της περιοχής.

Σήμερα, το άρμα του ΝΑΤΟ, που προετοιμάζει, εξοπλίζει και εκτελεί τις πολεμικές δραστηριότητες, αποτελείται μεταξύ άλλων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και κράτη της Ε.Ε.. Στο απέναντι «στρατόπεδο» βρίσκονται κυρίως η Ρωσία και το Ιράν, που υποστηρίζουν την κυβέρνηση Άσαντ.

Στα κράτη της Ε.Ε., που συμμετέχουν στις επιθέσεις στη Συρία, είναι φυσικά και το ελληνικό, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, μέσω στρατιωτικών βάσεων που έχουν εγκατασταθεί σε περιοχές της χώρας και από όπου ξεκινάνε πολεμικά αεροσκάφη με προορισμό την εμπόλεμη ζώνη. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, πως σε κατάσταση ανέγερσης, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα Νατοϊκή βάση στην Αλεξανδρούπολη. Το ελληνικό κράτος, όχι μόνο συμμετέχει στα πολεμικά εγκλήματα με τον τρόπο που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά είναι και πλήρως εναρμονισμένο με τις Ευρωπαϊκές πολιτικές που αφορούν τη μεταχείριση των προσφυγικών ροών, που προκαλεί ο πόλεμος. Χτίζει φράχτες στον Έβρο, εμποδίζοντας την χερσαία δίοδο των ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από την θηριωδία της αιματοχυσίας στη Μέση Ανατολή, οδηγώντας τους στη θαλάσσια δίοδο του Αιγαίου, όπου καθημερινά πολλοί από αυτούς χάνουν τις ζωές τους από πνιγμό, ενώ πολύ συχνά γίνονται θύματα κυκλωμάτων διακινητών, που εκμεταλλεύονται την ανάγκη τους για επιβίωση. Μάλιστα, πριν από κάποιες μέρες σημειώθηκε άγρια δολοφονία σε συνοριακή περιοχή του Έβρου, όπου τρεις γυναίκες πρόσφυγες βρέθηκαν νεκρές, μαχαιρωμένες, με τις υποψίες να στρέφονται σε διακινητές. Ακόμα και οι πρόσφυγες που καταφέρνουν να εισέλθουν στη χώρα ζωντανοί, βιώνουν τον εγκλεισμό στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα λεγόμενα hot-spots, αλλά και τις ρατσιστικές επιθέσεις των παρακρατικών φασιστών.

Όσον αφορά τις σχέσεις ελληνικού και τουρκικού κράτους, η κατάσταση είναι έκρυθμη. Το ελληνικό κράτος, παρά την παραπληροφόρηση των συστημικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, που επικεντρώνονται στην επιθετικότητα της Τουρκίας, κρατάει κι εκείνο επιθετική στάση, παραβιάζοντας ενίοτε κι αυτό με τα πολεμικά του αεροσκάφη τον εναέριο χώρο του γειτονικού κράτους. Ο διακρατικός ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας πηγάζει από τα συμφέροντα της ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης και επιχειρεί να βρει τη νομιμοποιητική του βάση στην κοινή γνώμη μέσω της διάχυσης του εθνικιστικού λόγου.

Έτσι κι αλλιώς, η δημιουργία και συντήρηση της εθνικής αφήγησης, με επίκεντρο το δόγμα της εθνικής ασφάλειας και καθαρότητας χρησιμοποιείται εν γένει από το κράτος και τους φασίστες για να προετοιμάσει την κοινωνική βάση, να συμμετάσχει σε πολέμους όπου η μόνη χαμένη θα είναι η ίδια, ενώ ταυτόχρονα εκείνη δέχεται μία βάρβαρη επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Με λίγα λόγια, η επιθετικότητα απέναντι στην Τουρκία από την αριστερή κυβέρνηση, οι διακηρύξεις ελληνικότητας της Μακεδονίας, μέσα από τα φασιστοσυλλαλητήρια και ο οποιοσδήποτε διακρατικός ανταγωνισμός, ξεκινάει από τα πάνω και βοηθάται από το μακρύ χέρι του συστήματος, τους φασίστες, όχι μόνο για τα διεθνή συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης στον παγκόσμιο πλούτο, αλλά προφανώς και για τον αποπροσανατολισμό των καταπιεσμένων της ελληνικής επικράτειας. Την ίδια ώρα που η εργατική τάξη δέχεται μια βίαιη επίθεση από κράτος και αφεντικά, με αντεργατικούς νόμους και τους μισθούς να φτάνουν στα τάρταρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο μόνος πόλεμος που πρέπει να πάρουμε μέρος είναι ο εθνικός, απέναντι στους καταπιεσμένους της εκάστοτε χώρας.

Ως αναρχικοί/-ες και κομμάτι της κοινωνικής βάσης, αρνούμαστε να βρει διέξοδο το απάνθρωπο σύστημα του καπιταλισμού και νέες πηγές πλουτισμού, για να ξεπεράσει τις εγγενείς κρίσεις του, μέσα από τα πτώματά μας. Αρνούμαστε να πολεμήσουμε για τα κράτη και τα αφεντικά τους και στεκόμαστε ανάχωμα στην αιματοχυσία που προετοιμάζουν. Απέναντι στους διακρατικούς ανταγωνισμούς και τους αναδυόμενους εθνικισμούς, προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των καταπιεσμένων ενάντια στο μιλιταρισμό, στα κράτη και τα σύνορα τους, ενάντια στο πολιτικοοικονομικό σύστημα που αναπαράγει την ανισότητα, τη φτώχεια και το θάνατο.

-ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΘΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

-ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

-ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ, ΤΑΞΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE

πηγή : email που λάβαμε στις 23 Οκτώβριος 00h