kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό ολ. αρνητή Δημήτρη Δημτσιάδη

Κάλεσμα στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης για τη δίκη συντρόφου αρνητή στράτευσης

Στις 8 Νοέμβρη, 9 μέρες πριν την επέτειο της αιματοβαμμένης εξέγερσης του Πολυτεχνείου που κατεστάλη από άρματα μάχης, λοκατζήδες και μπάτσους, στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, που επαναλειτουργεί τακτικά πλέον για να δικάσει πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος όπως συνέβαινε και σε προηγούμενες δεκαετίες, ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης δικάζεται για την δεύτερη ολιγόμηνη περίοδο ανυποταξίας του. Υπενθυμίζουμε πως στο σύντροφο έχουν γίνει ήδη 4 διώξεις τα δύο τελευταία χρόνια που έχει επιλέξει να μην παρουσιαστεί για να υπηρετήσει τον εθνικό στρατό, ενώ αντίστοιχα του έχουν φορτωθεί και 4 πρόστιμα των 6.000 ευρώ.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της σαδιστικής φύσης του μιλιταρισμού που θέλει να εξοντώσει όποιον του αντιστέκεται, όποιον δεν προθυμοποιείται να γίνει γρανάζι στη μεγάλη μηχανή θανάτου και καταστολής που ονομάζεται στρατός. Ίσως οι ερμηνείες για την εμμονική εκδικητικότητα απέναντι στο συγκεκριμένο ολικό αρνητή στράτευσης να υπάρχουν άφθονες, χωρίς όμως να αλλάζουν την ουσία:

Ίσως να είναι η στοχοποίηση του για τις προηγούμενες πολιτικές του διώξεις αλλά και τη συνεπή του θέση μέσα σε πολύμορφους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στους οποίους συμμετέχει ως προλετάριος και ως αναρχικός. Άλλωστε στο ατομικό μητρώο που έχει ετοιμάσει για αυτόν ο μηχανισμός του στρατού υπάρχουν μέχρι και τα φουσκωμένα δημοσιεύματα (!!!) εφημερίδων που αφορούν τη σύλληψή του με άλλους συντρόφους το 2011.

Ίσως το συγκεκριμένο στρατολογικό γραφείο και οι συγκεκριμένοι διαχειριστές της υπόθεσης ανυποταξίας του συντρόφου να εφαρμόζουν με τόση αυστηρότητα την νομοθεσία καλώντας τον σε κάθε νέα σειρά κατάταξης, λόγω δικών τους πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων. Έτσι ή αλλιώς, κατόπιν εκ των άνω πολιτικής εντολής ή κατόπιν πρωτοβουλίας κάποιου γαλονά, ο σύντροφος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια δυσανάλογη τιμωρία για την πολιτική του επιλογή να μην υπηρετήσει τον εθνικό στρατό. Δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε πρόστιμα, απανωτές διώξεις που θα σημάνουν με τη σειρά τους νέες οικονομικές επιβαρύνσεις -από τα παράβολα των δικών μέχρι την εξαγορά των ποινών- ή ακόμα και το ενδεχόμενο της εκ νέου φυλάκισής του.

Πέραν όμως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κρατικού μένους απέναντι στους αρνητές στράτευσης που διαφαίνεται σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που τους επιτρέπει να πράξουν αυτά που πράττουν απέναντι στο συγκεκριμένο σύντροφο σήμερα και πιθανώς σε κάποιον άλλον αύριο.

Στο οικονομικό σκέλος, η ταξική χροιά που έχει το εξαχίλιαρο είναι παραπάνω από εμφανής: Όσοι έχετε να πληρώσετε είστε εντάξει αν δεν πάτε στρατό, οι υπόλοιποι γεμίστε χρέη και κατασχέσεις, να παλεύετε να μην πάρετε το δώρο Χριστουγέννων μαζί με το μισθό σας για να μην ξεπεράσετε το ακατάσχετο του τραπεζικού σας λογαριασμού. Την ίδια στιγμή που το αφορολόγητο όριο έπεσε και χιλιάδες εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνουμε ΚΑΙ στην εφορία, τα πράγματα για τους ανυπότακτους γίνονται ακόμα χειρότερα…

Στο ποινικό σκέλος δε, είναι αυτή η διαολεμένη ελληνική πρωτοτυπία που θέλει το έγκλημα της ανυποταξίας διαρκές και έτσι κάθε φορά που κάποιος καλείται να παρουσιαστεί (μέχρι και 6 φορές τον χρόνο δηλαδή) διώκεται εκ νέου. Μια ελληνική πρωτοτυπία που η σημερινή κυβέρνηση έχει δηλώσει πολλές φορές προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά - μέχρι πριν από έναν χρόνο - ότι θα καταργήσει για να χαϊδέψει τα εναλλακτικά και νεολαιίστικα ακροατήριά της, χωρίς βέβαια να το έχει πράξει.

Και αυτήν την ελληνική πρωτοτυπία πρέπει να παλέψουμε για να την ξεριζώσουμε άμεσα (και μια για πάντα) για να προστατεύσουμε τους σημερινούς αλλά και τους αυριανούς ολικούς αρνητές στράτευσης αλλά και για να μπλοκάρουμε και με αυτό τον τρόπο τον καλπάζοντα μιλιταρισμό του Ελληνικού κράτους, βρίσκοντας μια ακόμη ευκαιρία για να μιλήσουμε για κάθε του πτυχή, για κάθε του επιβολή πάνω στις ζωές μας.

Γιατί την ίδια στιγμή που η καταστολή αγωνιζόμενων αρνητών στράτευσης οξύνεται, πολλά παρελθοντικά εγκλήματα του εθνικού στρατού συνεχίζουν να σκεπάζονται από τη λήθη και πρέπει εμείς να μιλήσουμε για αυτά για να μην ξεχνάει κανείς το ρόλο του-ενδεικτικά: σφάγιασμα απεργιών στις αρχές του αιώνα, λευκή τρομοκρατία μετά την κατοχή, συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας, πραξικόπημα σε Ελλάδα και Κύπρο με τα γνωστά αποτελέσματα-. Ενώ στις μέρες μας έχουμε ακόμα περισσότερα να πούμε: υπάρχουν συζητήσεις για αύξηση της στρατιωτικής θητείας. οι αυτοκτονίες στρατιωτών συνεχίζονται, αυξάνονται οι εντάσεις με άλλα κράτη της περιοχής -μαζί με τις δαπάνες για εξοπλισμούς- και βαθαίνει η σχέση του ελληνικού κράτους με την παγκόσμια μηχανή πολέμου του ΝΑΤΟ. Οι βάσεις της συμμαχίας στην περιοχή ξεπηδούν σαν μανιτάρια, αντίστοιχα Έλληνες μισθοφόροι πηγαίνουν σε βάσεις στα Βαλκάνια και την Αφρική για να εξάγουν την αστική δημοκρατία και την ταξική ειρήνη, από τη Σούδα βομβαρδίζονται περιοχές της Συρίας και την ίδια στιγμή ο ελληνικός στρατός πραγματοποιεί ασκήσεις με τους αντίστοιχους της δικτατορίας της Αιγύπτου και του Ισραήλ που δεν σταματά να αιματοκυλά τους Παλαιστίνιους, μιας και αυτοί είναι οι γείτονες με τους οποίους τα βρήκαμε για να πετάξουμε την Τουρκία έξω από τις μπίζνες των ΑΟΖ.

Σημείο των καιρών το ότι πριν λίγους μήνες είχαμε και μία ειδική νομοθετική ρύθμιση που μειώνει στους 3 (!!!) μήνες τη θητεία για τα παιδιά θυμάτων τρομοκρατίας. Και ζώντας μέσα στην αστική δημοκρατία, όπου θύματα τρομοκρατίας θεωρούνται οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί και οι προστάτες τους που πήραν πίσω ελάχιστη από τη βία που ασκούν, αυτό το μέτρο έρχεται να διαλευκάνει την κατάσταση: Ο στρατός όπως κι ο πόλεμος είναι εργαλεία των πλούσιων, αλλά οι αγγαρείες όπως και οι επιπτώσεις τους αφορούν τους φτωχούς, αυτοί άλλωστε προορίζονται για σφαγή τόσο σε περιόδους ειρήνης όσο και σε περιόδους πολέμου. Χαρακτηριστικό και το παράδειγμα της Κύπρου, όπου τα παιδιά των εφοπλιστών με έδρα το νησί απαλλάσσονται εδώ και λίγους μήνες από τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις… Και για αυτό ενοχλεί τόσο πολύ τους στρατοκράτες και τα αφεντικά τους, το ότι υπάρχουν εργάτες που δεν προσκυνάν θεούς, έθνη και γαλόνια, που δεν είναι διατεθειμένοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις μεγάλες ιδέες των εθνών.

Αυτό είναι για εμάς η άρνηση στράτευσης: μια επιλογή αγώνα για να βρούμε στιγμές ρήξης με τον μιλιταρισμό -από τις αφίσες μέχρι τις απολογίες στα στρατοδικεία-, κοινωνικοποιήσης του αντιμιλιταριστικού λόγου αλλά και μια επιλογή αγώνα που πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει αποτελέσματα αν γίνει κτήμα σημαντικής μερίδας των καταπιεσμένων, ακόμα και στην αποσόβηση ενός μελλοντικού πολέμου. Κανένα κράτος δεν πάει για πόλεμο, όταν δεν έχει πρόθυμους να σκοτωθούν αλλά και όταν έχει ανοιχτό το ταξικό μέτωπο εντός των συνόρων.

Έτσι γίνεται από εμάς αντιληπτή η αλληλεγγύη με τους ολικούς αρνητές στράτευσης, η κατανόηση και η κριτική προσέγγιση της συγκεκριμένης επιλογής ρήξης με το μιλιταρισμό. Έτσι, για να πετύχουμε μικρές νίκες, για να προστατέψουμε τους συντρόφους μας, για να αλλάξουμε συσχετισμούς και στο πεδίο της αντιμιλιταριστικής πάλης, και να επιβάλουμε το να μπορούμε να γίνουμε χιλιάδες αυτοί που θα τολμήσουμε να πούμε με μία συνειδητή φωνή το "ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ" δίνοντας κουράγιο και μελλοντική διέξοδο στα ταξικά μας αδέρφια στην Ελλάδα που παίρνουν μαζικά τρελόχαρτα και στην Τουρκία που πουλάν ότι έχουν και δεν έχουν για να εξαγοράσουν τη θητεία τους, κάνοντας πολύ καλά, αλλά ακολουθώντας μία μοναχική διαδρομή. Αλλά ακόμα και στα νέα παιδιά που από πίεση ή φόβο πάνε στο στρατό χάνοντας τις μέρες τους και δυστυχώς κάποιες φορές τις ζωές τους μέσα στα γρανάζια της ιεραρχίας, της υπακοής στα γαλόνια, του εθνικισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού.

Με αφορμή και αυτό το στρατοδικείο ολικού αρνητή στράτευσης καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες, συλλογικότητες και οργανώσεις, σωματεία και ομάδες εργαζομένων, πρωτοβουλίες αγώνα σε γειτονιές, σχολεία και σχολές να συνδέσουμε τους καθημερινούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες με την πάλη ενάντια στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, τους πολέμους, να πολλαπλασιάσουμε και να συντονίσουμε τις δράσεις ενάντια στο σύστημα που τους γεννά, ενάντια στο ολοένα και πιο έντονο φιλοπόλεμο κλίμα που αιωρείται πάνω από τα Βαλκάνια.

Παράλληλα καλούμε σε μαζική παρουσία μέσα και έξω από το στρατοδικείο, που θα δικάσει για δεύτερη φορά τον Δημήτρη για την μία και μοναδική επιλογή του που πηγάζει από την ταξική του θέση και από την πολιτική του συγκρότηση: να μην σηκώσει τα όπλα που υπερασπίζονται τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε βάρος του προλεταριάτου, να μη σηκώσει τα όπλα που προορίζονται για να σπείρουν θάνατο, προσφυγιά, βαρβαρότητα, καταστολή εντός κι εκτός των συνόρων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:

ΠΕΜΠΤΗ 8/11 ΣΤΙΣ 09.00 ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

πηγή : https://anatolika.espivblogs.net/2018/11/01/k…

Η καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης

είναι η επιτομή της εντατικοποίησης στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους

Το τελευταίο διάστημα ο αναρχικός και ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης βιώνει ένα ιδιώτυπο καθεστώς ομηρίας που βασίζεται στην εμμονική και προσωποκεντρική δίωξη των στρατιωτικών μηχανισμών καταστολής προς το πρόσωπό του. Μέσα σε 2 χρόνια συνειδητής και πολιτικής ανυποταξίας βρίσκεται αντιμέτωπος με 4 διώξεις με βάση τη σαδιστική φύση του συνεχούς αδικήματος και παράλληλα 4 διοικητικά πρόστιμα των 6000€.

Το τελευταίο διάστημα χαρακτηρίζεσαι από αμείωτες διακρατικές εντάσεις και αλλαγές στους συσχετισμούς ισχύος. Η προσπάθεια επιβολής της εθνικής κυριαρχίας στα χωρικά ύδατα και οι προστριβές που δημιουργούνται για τον έλεγχο των ΑΟΖ, εντείνουν την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους για έναν ακόμα πόλεμο. Οι διαρκείς εξοπλιστικές αναβαθμισεις, η ένταση στην εδαφικοποίηση των νατοϊκών δυνάμεων με τη δημιουργία νέων βάσεων, οι εντατικές στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού κράτους με τη συμμετοχή μηχανισμών άλλων χωρών αποτελούν πλέον μια νέα κανονικότητα, που κάνει το ενδεχόμενο ενός πολέμου πιο ρεαλιστικά υπαρκτό από ποτέ.

Δεν αποζητούμε καμία διαμάχη μεταξύ των καταπιεσμένων, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο χρώμα και αν έχουν. Ο εχθρός μας βρίσκεται κσι μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Μέσα στα υπουργικά γραφεία, στις βιομηχανικές μονάδες και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς, μέσα στους εκκλησιαστικούς ναούς και στα τηλεδικία. Μιλάει την ίδια γλώσσα με εμάς και προσποιείται τον σύμμαχο. Ο εχθρός μας βρίσκεται μέσα στις καθημερινές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Και όσο αποφασισμένοι είμαστε να μη στρατευθούμε στο πλεύρό του, άλλο τόσο λυσσασμένα αποφασισμένοι είμαστε να πολεμήσουμε εναντίων του. Ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης.

Κανένας πόλεμος μεταξύ των εκμεταλλευόμενων

Καμία ειρηνη μεταξύ των τάξεων

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Δημτσιάδη

Δίκη 8 Νοέμβρη 9:00 Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Νοέμβριος 17h

Στις 8 Νοεμβρίου ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Δημτσιάδης θα βρεθεί για ακόμη μία φορά ενώπιον του στρατοδικείου για το αδίκημα της ανυποταξίας. Μιας επιλογής του που είναι αποτέλεσμα της ταξικής του θέσης και της πολιτικής του συγκρότησης. Μόλις λίγο καιρό πριν, το Σεπτέμβρη, ο σύντροφος ενημερώθηκε για την επιβολή νέου προστίμου 6.000 ευρώ -του τέταρτου σε διάστημα μόλις 2 χρόνων- εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό. Η μανία με την όποια διώκεται ο σύντροφός μας δεν μας εκπλήσσει. Η κρατική μηχανή δεν ξεχνάει τους δηλωμένους της εχθρούς. Και ο σύντροφος είναι ένας ακόμα δηλωμένος εχθρός του κράτους και του κεφαλαίου. Το αποδεικνύει η συνεχής και συνεπής του συμμετοχή στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε κάθε μορφής εξουσία. Έναν μηχανισμό που σε καιρό "ειρήνης'' λειτουργεί ως απεργοσπαστικός, κατασταλτικός σε περιπτώσεις εξεγέρσεων και είναι άμεσα εμπλεκόμενος με τις δολοφονίες και τον εγκλεισμό των μεταναστών και μεταναστριών. Σε καιρό πολέμου είναι η μεγάλη μπίζνα, είναι η μηχανή θανάτου υπεύθυνη για δολοφονίες κυρίως αμάχων, βιασμούς και εκτοπίσεις ολόκληρων πληθυσμών.

Για τη στάση τους αυτή, οι ολικοί αρνητές βρίσκονται αντιμέτωποι με μία πολυεπίπεδη καταστολή. Το ελληνικό κράτος έχει την πρωτοτυπία να ορίζει την ανυποταξία συνεχές αδίκημα. Αυτό σημαίνει ότι οι διώξεις για την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό είναι συνεχείς. Πόσο μάλλον για αυτούς που το έπραξαν συνειδητά, από πολιτική επιλογή, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ολικοί αρνητές στράτευσης επιβαρύνονται και με το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ κάθε φορά που ξεκινά μία δίωξή τους, το οποίο εκτελείται από την εφορία. Με αυτή τη μορφή οικονομικής καταστολής το κράτος επιχειρεί να έχει τους ολικούς αρνητές μια ζωή ομήρους του στα χρέη και τη γραφειοκρατία. Επίσης, είναι και μία κίνηση αποπολιτικοποίησης του αγώνα ενάντια στους εθνικούς στρατούς, καθώς από μία πολιτική επιλογή μπαίνει στην ίδια μοίρα και αντιμετωπίζεται σαν χρέος προς το δημόσιο, όπως τα χρέη που έχουν τα αφεντικά, επιχειρήσεις - κολοσσοί και όσοι επιδιώκουν να πατήσουν επί πτωμάτων προς όφελος της κερδοφορίας τους.

Ζούμε σε μια εποχή που η τράπουλα της ηγεμονίας ξαναμοιράζεται για τους κυρίαρχους. Αυτό σημαίνει πόλεμος, αλληλοσφάξιμο των καταπιεσμένων για τα συμφέροντα των ισχυρών. Το ελληνικό κράτος παίρνει με τη σειρά του τη θέση του στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Το κράτος λοιπόν επιχειρεί να μας κάνει το καύσιμο της πολεμικής του μηχανής στους επερχόμενους πολέμους. Την ίδια στιγμή που μας κάνει το βίο αβίωτο με την ολοένα και εντονότερη εκμετάλλευσή μας στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και που καθιστά την κάλυψη των βασικών βιοτικών μας αναγκών αδύνατη προσπαθεί να μας πείσει να γίνουμε κρέας για οβίδες. Προσπαθεί να μας ψήσει με το μπαλαμούτι της εθνικής ενότητας, της ενότητας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αφεντικών και εργατών.
Για αυτούς τους λόγους, εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία εθνική ενότητα. Η μοναδική ενότητα που αναγνωρίζουμε είναι μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μας καλούν να δώσουμε και την τελευταία ρανίδα του αίματος μας για τα συμφέροντά τους. Δηλώνουμε πως θα ματώσουμε μόνο για την τάξη μας, για τους προλετάριους και τις προλετάριες, για τους απόκληρους, για όσες και όσους "περισσεύουν". Για να δημιουργήσουμε έναν άλλον κόσμο δίχως κράτη και έθνη, δίχως αφεντικά και πατριαρχία. Θα ματώσουμε για την Κοινωνική Επανάσταση, για την Κοινωνική Απελευθέρωση, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ

ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΠΕΜΠΤΗ 8/11 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Δημτσιάδη

Την Πέμπτη 8/11 έχει οριστεί το στρατοδικείο του συντρόφου Δημήτρη Δημτσιάδη, ο οποίος επέλεξε το δρόμο της ολικής άρνησης στράτευσης, αρνούμενος να ενταχθεί σε οποιονδήποτε εθνικό στρατό, σε οποιονδήποτε ένοπλο υπερασπιστή του κεφαλαίου και του κράτους.

Στα τέλη Αυγούστου, ο σύντροφος ειδοποιήθηκε για την επιβολή του τέταρτου κατά σειρά προστίμου των 6.000 ευρώ (κάθε επιβολή προστίμου επαναφέρει τη δίωξη για ανυποταξία) αναφορικά με τη δήλωση άρνησης στράτευσης που έκανε πριν από δύο χρόνια, η οποία τον χαρακτηρίζει ως ανυπότακτο.

Κάθε δίωξη για ανυποταξία συνεπιφέρει το πρόστιμο των 6.000 ευρώ, δημιουργώντας μια τεράστια οικονομική επιβάρυνση, η οποία συσσωρεύεται με υλικά δυσβάστακτους όρους για τους αγωνιστές που αρνούνται να καταταγούν στον στρατό, ειδικότερα αν υπολογίσει κανείς πως οι διώξεις ανυποταξίας δεν τελειώνουν ποτέ και κατά συνέπεια τα πρόστιμα των 6.000 ευρώ πέφτουν βροχή.

Οι διώξεις και τα πρόστιμα είναι το τίμημα για την απόφαση κάθε αγωνιστή να δηλώνει ευθέως στους στρατοκράτες ότι δεν πρόκειται να σηκώσει το όπλο απέναντι σε κανέναν προλετάριο, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκεύματος. Αυτή η απόφαση είναι που ενοχλεί κάθε κρατικό μηχανισμό ανά τον κόσμο, καθώς αμφισβητεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η ίδια του η ύπαρξη: τη συσπείρωση του «λαού» γύρω από μια εθνική ιδέα - με σκοπό πάντα τη συγκάλυψη της ταξικής εκμετάλλευσης. Απέναντι σε αυτό το ιδεολόγημα που το μόνο που κάνει είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου εμείς απαντάμε ότι δεν υπάρχουν Έλληνες και ξένοι. Υπάρχουν μόνο προλετάριοι, που λιώνουν κάτω από τα γρανάζια της μισθωτής σκλαβιάς, όπως λιώνουν κάτω από τις ρόδες των τανκς, μέχρι να σταθούν όρθιοι και να τσακίσουν τον κόσμο των αφεντικών. Δε νοιάζει ιδιαίτερα τη στρατιωτική εξουσία αν χάσει ένα φαντάρο από τις τάξεις της: αυτό που δεν ανέχεται είναι η αμφισβήτηση της ίδιας της ύπαρξής της ως μηχανισμού επιβολής, ως δεξί χέρι του κράτους και του κεφαλαίου.

Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο σύντροφος στη δήλωση άρνησης στράτευσης του: «Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινότητας της εκμεταλλευόμενης και καταπιεζόμενης τάξης που όπως και οι κυρίαρχοι, δεν έχει συγκεκριμένη καταγωγή και μιλάει όλες τις γλώσσες του κόσμου. Μετράμε σαν δικούς μας νεκρούς όλους τους καταπιεσμένους που ρίχτηκαν στην πρώτη γραμμή των μαχών υπό την απειλή του θανάτου, όλους τους εκμεταλλευόμενους που πεθαίνουν σε όλο τον κόσμο από τις άθλιες συνθήκες ζωής που προσφέρει η παγκόσμια κυριαρχία κι ακόμη περισσότερο αυτούς που δολοφονήθηκαν αγωνιζόμενοι στις μάχες του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Δικιά μας ιστορία είναι η παγκόσμια ιστορία των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων που ύψωσαν μαύρες και κόκκινες σημαίες, δικός μας ύμνος είναι η Διεθνής. Για αυτούς τους νεκρούς, για αυτήν την ιστορία, αλλά κυρίως για αυτούς και αυτές που ζωντανοί και ζωντανές σήμερα, δεν αντέχουν να ζουν μέσα στην εξαθλίωση, στην ανελευθερία, στην καταπίεση και σηκώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε έθνη και αυτοκρατορίες, αξίζει και πρέπει να πολεμήσουμε.»

Ούτε μία στιγμή δεν θρέψαμε αυταπάτες ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα καταργούσε την υποχρεωτική στράτευση. Ούτε μία στιγμή δεν πιστέψαμε ότι ο ελληνικός στρατός και η ΕΛ.ΑΣ. θα εκδημοκρατίζονταν. Αριστερή, δεξιά, κεντρώα, η κάθε κυβέρνηση στελεχώνει την κρατική μηχανή και μαζί με αυτή όλους τους θεσμούς επέκτασης και κυριαρχίας στο εσωτερικό και εξωτερικό, μεταξύ αυτών και τις ένοπλες δυνάμεις. Και έτσι τα δικαστήρια των αρνητών στράτευσης συνεχίζουν κανονικά, και τα εξαχίλιαρα πρόστιμα πέφτουν βροχή.

Σε αυτό το πλαίσιο η δίκη του συντρόφου Δημήτρη Δημτσιάδη δεν αποτελεί απλά ένα δικαστικό ζήτημα ενός μεμονωμένου ανθρώπου με τις ένοπλες δυνάμεις, αλλά ένα καθόλα πολιτικό ζήτημα, το οποίο ξεπερνάει τις όποιες αποχρώσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και αποτελεί μέρος της πάλης της τάξης μας με το βαθύ κράτος και με τους σάπιους θεσμούς που το ενσαρκώνουν.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στο σύντροφο μας και σε όλους τους αρνητές στράτευσης που βρίσκονται στο στόχαστρο δικαστικών, στρατιωτικών και κρατικών θεσμών. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλης της τάξης μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΤΣΙΑΔΗ

ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ

ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ - ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ,
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:

ΠΕΜΠΤΗ 8/11

09:00, ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας

lib_exthess@hoextmail.coexm
libertasalonica.wordpress.com