Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018 στις 16.00
Παρέμβαση αλληλεγγύης στην Πέτρου Ράλλη
Η Πέτρου Ράλλη, καθώς και όλα τα κέντρα κράτησης που λειτουργούν στα νησιά και στην ενδοχώρα, όπως και οι συνθήκες εγκλεισμού που περιμένουν τους/τις μετανάστες/ριες με την άφιξη τους στις χώρες - σύνορα της Δύσης είναι σήμερα τα πρότυπα κέντρα για την διαχείριση της λεγόμενης "προσφυγικής κρίσης". Αποτελούν κομβικό σημείο στον σχεδιασμό και εφαρμογή της επίσημης (αντί)μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία εντείνεται όλο και περισσότερο από το 2015 και μετά και επιβάλλει την αορατοποίηση των μεταναστών/ριών και την έκθεσή τους σε βάναυσες συνθήκες επιβίωσης με σκοπό την αποτροπή μελλοντικών μεταναστευτικών κυμάτων.
Από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων στην κεντρική Ευρώπη έως τις χώρες του Νότου όπου οι αντι-μεταναστευτικές πολιτικές υλοποιούνται, η στρόφιγγα στα σύνορα ανοίγει ή κλείνει ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της Ευρώπης για εργατικό δυναμικό. Οι μετανάστες/ριες βαφτίζονται «πρόσφυγες» ή «μετανάστες», «λαθραίοι» ή «νόμιμοι» κλπ κλπ με τους πιο άτυχους να αντιμετωπίζονται ως πλεονάζων πληθυσμός. Έτσι, ανάλογα με την περίσταση «φιλοξενούνται» ως "ωφελούμενοι" σε κλειστά ή ανοιχτά στρατόπεδα κράτησης στα νησιά ή την ενδοχώρα, σε φυλακές όπως η Πέτρου Ράλλη, η Αμυγδαλέζα και η Κόρινθος. Ή, βρίσκονται χωρίς χαρτιά στον δρόμο, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας και μαύρης εργασίας, αντιμέτωποι/ες ανά πάσα στιγμή με τον κίνδυνο μιας σύλληψης ή με τους φασίστες.
Τα camp και επίσημα πλέον στρατιωτικοποιούνται και λειτουργούν με κανόνες «φυλακής», πάντα με τη συνεργασία αστυνομίας, στρατού, δικαστικών αρχών και ΜΚΟ. Έτσι επιτυγχάνεται η καλύτερη «διαχείριση» του μεταναστευτικού πληθυσμού, με τον αυστηρότατο έλεγχο όσων είναι εντός των στρατοπέδων, αλλά και η πειθάρχηση όσων είναι "ελεύθεροι" (αν και αναγκασμένοι να παραμείνουν στην ελληνική επικράτεια) υπό την απειλή του εγκλεισμού.
Η διαχείριση των μεταναστριών-ών γίνεται με ένα ευρύ φάσμα κατασταλτικών πρακτικών. Από τη μία άθλιες συνθήκες διαβίωσης, απομόνωση και αορατότητα, κράτηση που κανείς δεν ξέρει το τέλος της, καθημερινοί βασανισμοί και ξυλοδαρμοί για ασήμαντη αφορμή, δικογραφίες και φυλακίσεις για παραδειγματισμό. Και από την άλλη η καταστολή με το φιλανθρωπικό προσωπείο των ΜΚΟ, τον πατερναλισμό, τις αόριστες και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, που έχουν σαν στόχο να γίνουν οι μετανάστριες/ες πλήρως εξαρτημένες/οι από τους επαγγελματίες του ανθρωπισμού, να χάσουν κάθε δυνατότητα αυτονομίας, να γίνουν τελικά παθητικές/οι δέκτες της "βοήθειας" που τους προσφέρουν, αποσυμπιέζοντας έτσι οποιαδήποτε ένταση μπορεί να δημιουργηθεί, αποτρέποντας οποιαδήποτε πιο δυναμική διεκδίκηση.
Το βασικό απρόβλεπτο εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια είναι οι αντιδράσεις κυρίως από τους/τις έγκλειστους/έγκλειστες, που θα θελήσουν να αντισταθούν στην αναίτια κράτησή τους.
Από την πλευρά μας, εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας με τους μετανάστες και τις μετανάστριες, δημιουργώντας από κοινού κοινότητες αγώνα και προσπαθώντας να γκρεμίσουμε κάθε τοίχο, ορατό ή αόρατο, που βρίσκεται ανάμεσά μας. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε καταστολή των μεταναστών/ριών. Όσο μετανάστες και μετανάστριες στοιβάζονται σε κελιά και κέντρα κράτησης, εμείς θα στεκόμαστε δίπλα τους. Όσο άνθρωποι διαχωρίζονται με βάση τα έγγραφα που βρίσκονται στην τσέπη τους ή τη χώρα προέλευσής τους, εμείς θα φωνάζουμε ότι τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα της γης και θα παλεύουμε για να τις εξαλείψουμε.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ