Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018 στις 19.00
Χτίζοντας την αυτονομία: μία συζήτηση με έναν σύντροφο piquetero από Μπουένος Άιρες
Επ' ευκαιρίας της έκδοσης του βιβλίου "Χτίζοντας την αυτονομία, δύο συνεντεύξεις με δύο piqueteros από το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής", και κυρίως με αφορμή την παρουσία στην Αθήνα του ενός από τους δύο συνεντευξιαζόμενους, που δραστηριοποιείται στην οργάνωση piquetera Federacion de Organizaciones de Base (FOB) εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, διοργανώνουμε δύο συναντήσεις-συζητήσεις πάνω στην 20ετή πορεία του κινήματος piquetero, την αριστερή διαχείριση, τη σημερινή κατάσταση και τους προβληματισμούς:
την Τετάρτη 21/11, στις 19:30, στο Στέκι Πέρασμα (Ζωοδόχου Πηγής 95-97 & Ισαύρων, Εξάρχεια)
και
την Κυριακή 25/11, στις 19:00, στην κατάληψη Σινιάλο (Καποδιστρίου και Θεσσαλονίκης, πλατεία Παπανικολάου, Αιγάλεω)
*οι εκδηλώσεις θα γίνουν στα γαλλικά με μετάφραση στα ελληνικά
Λίγα λόγια για το κίνημα των piqueter@s
Στα μέσα της δεκαετίας του 90, αντιδρώντας στην ακραία νεο-φιλελευθερωποίηση της Αργεντίνικης οικονομίας, και κυρίως στις μαζικές απολύσεις που αυτή έφερε μαζί της, ένα μεγάλο κομμάτι των ανέργων και πρόσφατα απολυμένων αποφάσισε να αυτό-οργανωθεί για να διεκδικήσει τη στερημένη του αξιοπρέπεια. Όντας πλέον αποκλεισμένοι/ες από την καπιταλιστική παραγωγή, και άρα αδυνατώντας να την μπλοκάρουν "εκ των έσω", αποφάσισαν να μπλοκάρουν τη διακίνηση των καπιταλιστικών εμπορευμάτων στήνοντας οδοφράγματα, τα λεγόμενα piquete, σε κεντρικές οδικές αρτηρίες της χώρας, καταφέρνοντας έτσι να παραλύσουν σε μεγάλο βαθμό την εθνική οικονομία.
Μετά από πάνω από 20 χρόνια, και μέσα από πολλές διακυμάνσεις, στις οργανώσεις piqueteras συμμετέχουν πλέον κυρίως γυναίκες μετανάστριες, εσωτερικές αλλά και από τις φτωχότερες χώρες του εξωτερικού (Βολιβία, Περού, Παραγουάη).
Το κίνημα των piqueter@s είναι ευρύ και δαιδαλώδες, και μέσα σε αυτό (συν)υπάρχουν οργανώσεις από την περονιστική (λαϊκίστικη και πελατειακή) αριστερά μέχρι και οργανώσεις με βασικές ιδεολογικές αναφορές τα ελευθεριακά και αντιεξουσιαστικά κινήματα.
Όσον αφορά τις τελευταίες, με βασική από αυτές την FOB, μέσα από εργασιακές κολεκτίβες και αυτόνομες δομές (εκπαίδευσης, υγείας, στέγασης κτλ.) οι γυναίκες και οι άντρες αυτοί μαθαίνουν να διαχειρίζονται συλλογικά και αυτο-οργανωμένα την κοινωνική τους αναπαραγωγή, να διεκδικούν από το κράτος και το κεφάλαιο μία αξιοπρεπή διαβίωση, μακριά από λογικές φιλανθρωπίας και αριστερής κοινωνικής συναίνεσης, να αντιμετωπίζουν συλλογικά τα όρια τους, τις αντιφάσεις τους, και να συζητάνε τις στρατηγικές για το ξεπέρασμά τους. Να χτίζουν μέρα με τη μέρα τους όρους πάνω στους οποίους θα συγκροτηθεί η αυτονομία τους...