Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018 στις 20.00
Η Ανοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και τα θεωρητικά της όπλα
Ο Αλέσσιο Μορεττι απο τη συλλογικοτητα ΟΡΘΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΝΙΚΑΙΑΣ, ΓΑΛΛΙΑΣ και απο τη ΠΕΡΟΥΤΖΙΑ θα εισηγηθεί και θα ακολουθήσει συζήτηση που θα αναρτηθεί στο YOY TUBE. Εν συντομία, ανάμεσα στα βασικά συμπεράσματα μας : 1. Το ακροδεξιό στρατόπεδο έχει ταυτόχρονα ένα τεράστιο "οπλοστάσιο" θεωρητικών΄ όπλων ( σε όλες σχεδόν τις βασικές Ευρωπαϊκές γλώσσες και ίσως ακόμα και αλλού) και ένα ευρύ φάσμα καλοδουλεμένων στρατηγικών μίμησης ώστε να κάνει ανάλογα θεωρητικά όπλα αρκετά αόρατα έξω από το δικό της στρατόπεδο. 2. Όποτε γίνονται αντιληπτά χωρίς να αναγνωρίζονται ξεκάθαρα ως "όπλα του ακροδεξιού στρατοπέδου" ( η απουσία επακριβούς αναγνώρισης όπως κατά κανόνα συμβαίνει, όποιο κι αν είναι το μέσο όπου λαμβάνει χώρα η αντίληψη), αυτά τα τελευταία προκαλούν μιά μάλλον μεγάλη παραλυτική απορία ( δλδ. μιά αποπολιτικοποίηση, ειδικά των αριστερών πολιτών) και/ή το πολύ να προκαλούν μιά ισχυρή γοητεία σε όσους έχουν εκτεθεί για μεγάλο διάστημα. 3. Μπορεί να αποδειχθεί ( αλλά όχι εύκολα, δλδ. χρήζει μελέτης, αυτό είναι το πρόβλημα) πως το λίκνο αυτού του "έξυπνου μετα-ιδεολογικού τρόπου σκέψης" είναι (πέραν πάσης αμφιβολίας) ξεκάθαρα νεο-ναζιστοφασιστικό.4. Όμως αυτη θεωρητική επαναδραστηριόποίηση του ναζιστοφασισμού ( που συμβαίνει τώρα αλλά ήδη ξεκίνησε δεκαετίες πρίν) εφαρμόζεται με έναν εξαιρετικά ικανό τρόπο ( για παράδειγμα, σύμφωνα με το δόγμα, όλο και πιό διεισδητικά και λαϊκίστικα της " εθνο-διαφοροποίησης" που κυρίως επεξεργάσθηκαν , κι ακόμα συνεχίζουν, μέσα στα πλαίσια εργασιών του G.R.E.C.E.) τόσο πού μάλιστα ώστε είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποδείξεις στον μέσο αναγνώστη ( π.χ. έναν μη-θεωρητικό πολ'ιτη ή ακόμα κι έναν ακτιβιστή) πως εκείνο που διαβάζει είναι στην πραγματικότητα, με τόσο καμουφλαρισμένη μεταμφίεση, μιά ξεκάθαρα νεο- ναζιστοφασιστική άποψη που στοχεύει να ξαναγεννηθούν δικτατορικά ακρο-δεξιά καθεστώτα. 5. Τα περισσότερα από αυτά τα ακρο-δεξιά παράγωγα είναι τώρα βασισμένα σε επαναλαμβανόμενα σχήματα που εστιάζονται, ανάμεσα σε άλλους, στη φιλοσοφία του Μάρτιν Χάϊντεγκερ ( αλλά και υφαρπάζοντας πολλές θεωρητικές έννοιες που συνήθως συσχετίζονται με τις ακρο-αριστερές θεωρίες- από τον Μάρξ, τον Παζολίνι και το Ντεμπόρ για παράδειγμα).6. Με την καλοδουλεμένη νέα θεωρητική του επιχειρηματολογία, το άκρο-δεξιό στρατόπεδο έφερε στο προσκήνιο περίπλοκες " εννοιολογικές παγίδες" που παράγουν ανάμεσα στους ακρο-αριστερούς ακτιβιστές "κοκκινο-καφέ" μεταμορφώσεις" (ΣτΜ. κοκκινό-καφέ : αριστεροφασισισμός)( αυτό το φαινόμενο επαναδραστηριοποιεί μιά συμπεριφορά που ήδη παρατηρήθηκε γύρω στα 1920 και 1930, τρέχει τώρα τόσο γρήγορα και τόσο μακριά ώστε, αν κι απαρατήρητο από τους πολλούς, στοχεύει και παγιδεύει ανι-αποικιακούς ακτιβιστές αλλά και φεμινίστριες).7. Υπάρχει ένα σοβαρό και ικανό θέμα (sursum corda): η θεωρητική αρχιτεκτονική του ακρο-δεξιού στρατοπέδου παρουσιάζει, κατά τη δική μας ανάλυση, κάποιες πολύ δυσνόητες να γίνουν αντιληπτές αλλά κρίσιμα σοβαρές αδυναμίες που όταν, ξεμπροστιαστούν, ξεδιπλωθούν ( όμως αυτό είναι δύσκολο), επεξηγηθούν ( αυτό κάνουμε θέση με θέση), και εκλαϊκευτούν ( αυτό θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν) τόσο από θεωρητικούς αντίφα αλλά και ακτιβιστές, θα μπορούσε να να προσφέρει μιά βάσιμη στρατηγική μιάς θεωρητικής Αντίφα αντεπίθεσης. Όμως ο χρόνος τρέχει και τελειώνει γρήγορα ( η ακρα-Δεξιά βρίσκεται ήδη σε θέση "πολιτιστικής ηγεμονίας" σε πολλά πεδία) και το δικό μας στρατόπεδο, ως σύνολο, έχει μείνει πίσω αρκετές δεκαετίες ( για να το αντιμετωπίσουμε αυτό απαιτείται πολύ κοινή εργασία συμπεριλαμβανόμενης και μιάς επώδυνης αυτο-κριτικής).