kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα σε πορεία, 17/11

45 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ''ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ'' ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

Από τη μεταπολίτευση κι έπειτα γεννάται και αναπαράγεται από τα κυβερνόντα κόμματα και την εξουσία εν γένει η αφήγηση του θριάμβου της αστικής δημοκρατίας. Στον απόηχο, λοιπόν, της εξέγερσης του '73, κατά την οποία πλήθος αγωνιστών/στριών (κατά βάση φοιτητές/τριες και νέοι/εες) συγκρούστηκαν με το καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών, το ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα παρουσιάζει τα γεγονότα του Πολυτεχνείου με τρόπο που εξυπηρετεί τη διασφάλιση του καθεστώτος. Ένας αγώνας, που είχε μέσα του το σπέρμα της ελευθερίας, ύψωνε αντιστάσεις ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τον φασισμό, αλλοιώθηκε με την παρέμβαση της κυριαρχίας και αποτυπώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην κοινή γνώμη, σαν ένας ειρηνικός αγώνας που χαρακτηριζόταν από αιτήματα, τα οποία ικανοποίησε στο έπακρο το «κοινωνικά δίκαιο» σύστημα της δημοκρατίας.

Παρά την πτώση της δικτατορίας πάντως, ο κρατικός ολοκληρωτισμός συνέχισε να γίνεται βίωμα στο πετσί των ξυλοκοπημένων διαδηλωτών, η βία της εξουσίας μέσω των οργάνων καταστολής έγινε δεύτερη φύση της δημοκρατίας και όσο οι συνθήκες καταπίεσης εξακολούθησαν να είναι επίκαιρες, το «Πολυτεχνείο» δεν ξεχάστηκε. Ο Νοέμβρης απέκτησε αγωνιστικό περιεχόμενο και κατά την αναβίωσή του, η εξουσία δε δίστασε να αποκαλύψει πολλές φορές το δολοφονικό της πρόσωπο. Οι δολοφονίες Κουμή, Κανελλοπούλου, Καλτεζά από μπάτσους, απέδειξαν του λόγου το αληθές και μας υπενθυμίζουν μέχρι και σήμερα τι σημαίνει «μονοπώλιο της βίας» και τι μέσα χρησιμοποιεί για να συντηρεί την εκμετάλλευση οποιοδήποτε εξουσιαστικό πολίτευμα, ό,τι φιλελεύθερο μανδύα και να ενδύεται.

Η δικτατορία υπήρξε ένα ολοκληρωτικό, φασιστικό καθεστώς, που εκμηδένισε τις ατομικές ελευθερίες, βασάνισε και σκότωσε οποιονδήποτε δεν την προσκύνησε. Η αστική δημοκρατία, που την διαδέχθηκε, ανάλογα με τις στρατηγικές επιλογές και την πολιτική ατζέντα κάθε κυβέρνησης, χρησιμοποίησε το «Πολυτεχνείο», με σκοπό την αφομοίωση των κοινωνικών αντιστάσεων, καλλιεργώντας την κουλτούρα και τη νοοτροπία μίας «ελεύθερης» ζωής, μέσα σε ένα πιο φιλελεύθερο κράτος, εικόνα που γίνεται θρύψαλα κάθε φορά που το χέρι της εξουσίας απλώνεται πάνω σε όποιον ορθώνει ανάστημα εναντίον της.

Στο σήμερα, βιώνουμε την αυταρχικοποίηση του καθεστώτος, κατάσταση απόλυτα σύμφυτη με το χαρακτήρα οποιασδήποτε εξουσίας και επιβαλλόμενη από την επίθεση του κεφαλαίου στις ζωές μας και τους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Η καταστολή στο δρόμο, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι φρονηματικές διώξεις και φυλακίσεις αγωνιστών, συνθέτουν το πλάνο μίας εκδικητικής βίας, που επαναφέρει μνήμες της Χούντας. Η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, συνεχίζοντας τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, μέσα σε όλα τα άλλα, επιτίθεται στο άσυλο, προσπαθώντας να ξεγράψει από την κοινωνική συνείδηση το αίμα που έχει χυθεί ανά τα χρόνια για να υπάρχει αυτό.

Όλος ο κόσμος της εξουσίας, παρά τα μικροπολιτικά παιχνίδια και τις κινήσεις εντυπώσεων, στο πλαίσιο της θωράκισης του κράτους, συνηγορεί στην καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Εντός των πανεπιστημίων, φοιτητικές παρατάξεις που έκρυβαν και κρύβουν ακροδεξιούς θύλακες στους κόλπους τους, δεν διστάζουν πλέον να αποκαλύψουν το φιλοχουντικό πρόσωπό τους. Πρόσφατα, σε Γενική Συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου της Νομικής Κομοτηνής, η παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τα φασιστάκια της, τόλμησαν και καταψήφισαν πλαίσιο συμμετοχής του συλλόγου στη φετινή πορεία στις 17 Νοέμβρη, με την πρωτοφανή για τα χρονικά κατάληξη, να καταψηφίζεται η πρόταση.

Απέναντι στον κόσμο της εξουσίας και όσους τον συντηρούν, έχουμε αγωνιστικό καθήκον να υψώσουμε ανάστημα. Να απαντήσουμε στη βία του κράτους. Να αντισταθούμε στον ολοκληρωτισμό. Να συνδέσουμε τους αγώνες του παρελθόντος, υφαίνοντας τις εξεγέρσεις του αύριο. Για να γίνει η μνήμη εργαλείο και οι εξεγέρσεις και πάλι πραγματικότητα.

ΟΛΟΙ/-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ, 17/11, 18:00. ΠΑΛΙΑ ΝΟΜΙΚΗ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ CAMINO LIBRE

πηγή : https://caminolibre.espivblogs.net/