Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019 στις 17.30
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ
Αυτή τη στιγμή ο παγκόσμιος καπιταλισμός βιώνει άλλη μια δομική κρίση υπερσυσσώρευσης, η οποία προκύπτει ξεκάθαρα μέσα από τις εγγενείς εσωτερικές του αντιφάσεις. Θεμελιώδες χαρακτηριστικό του καπιταλισμού είναι η συσσώρευση κέρδους διαμέσου της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και της φύσης. Η επέκταση και η αναπαραγωγή του κεφαλαίου είναι απαραίτητη συνθήκη για τη διαιώνιση του καπιταλισμού. Τα κράτη όπως και το κεφάλαιο είναι επεκτατικά, με το κάθε ένα από αυτά να θέλει να επεκτείνει την ακτίνα εξουσίας και επιρροής του. Για να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στον ανταγωνισμό της αγοράς, το κεφάλαιο πρέπει να εξαπλωθεί και να βρει διεθνείς διόδους επενδύσεων. Ο πιο άμεσος τρόπος ώστε να επιτευχθεί αυτό είναι ο πόλεμος.
Καθώς περνάει ο καιρός και οι ανταγωνισμοί μεταξύ κρατών -και κυρίως των μεγάλων δυνάμεων- γίνονται όλο και πιο έντονοι , η πιθανότητα ενός πολέμου διευρυμένων διαστάσεων είναι αρκετά μεγάλη. Άλλωστε πόλεμος τοπικών διαστάσεων διεξάγεται ήδη και μάλιστα κοντά σε μας -βλέπουμε καθημερινά τους βομβαρδισμούς από ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και καθεστώς Άσαντ στη Συρία-. Το μεγάλο στοίχημα του πολέμου, είναι ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας κυρίως στη Μέση Ανατολή αλλά και την ευρύτερη ανατολική Μεσόγειο. Οι «μεγάλοι παίχτες» στη σκακιέρα του ελέγχου της ενέργειας είναι τα κράτη που βρίσκονται ψηλά στην πυραμίδα της ιμπεριαλιστικής ιεραρχίας όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Βέβαια σε αυτό το παιχνίδι δευτερεύοντα αλλά σημαντικό ρόλο παίζουν και οι περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Ισραήλ, Τουρκία, Ιράν, τα ισχυρά κράτη της Ε.Ε), έχοντας καταφέρει όμως να αποκτήσουν σχετικά υψηλή διαπραγματευτική ισχύ μπροστά στις υπερδυνάμεις. Η Ελλάδα θέλοντας να αποδείξει ότι αποτελεί «πυλώνα σταθερότητας και ειρήνης» στην Ανατολική Μεσόγειο επενδύει στο πλασάρισμα σε διεθνείς συμμαχίες, στις ΗΠΑ δηλαδή. Παρόλα αυτά οι πιθανότητες να εμπλακεί το ελληνικό κράτος σε έναν πόλεμο με το τουρκικό είναι βάσιμες. Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες του ανταγωνισμού μεταξύ των δυο αυτών κρατών για την επικράτηση του ενός η του άλλου επί των ενεργειακών πηγών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Θαλάσσια οικόπεδα, ΑΟΖ, εναέριος χώρος, υφαλοκρηπίδες κοκ είναι μόνο λίγες από τις αφορμές ώστε να υπάρξει διένεξη και κατ' επέκταση ένας εθνικός πόλεμος. Αλλά για εμάς, αυτού του είδους ο πόλεμος σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο: σημαίνει πόλεμος για τα συμφέροντα των αφεντικών μας.
Σε μια εποχή που οι πολεμικοί σχεδιασμοί πυκνώνουν και σιγά-σιγά φαίνεται πως προσεγγίζουν και την ίδια τη "Δύση" (π.χ. Ουκρανία), οι απανταχού καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι είναι αυτοί που προορίζονται να γίνουν βορά στα κανόνια των κυρίαρχων. Ο πόλεμος αποτελεί μια δίοδο για το κεφάλαιο, ώστε να μπορέσει να εξέλθει από τη δομική κρίση υπερσυσσώρευσης που ο ίδιος ο καπιταλισμός γέννησε, καταστρέφοντας σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο -μέσα παραγωγής και εργάτες/τριες δηλαδή-, διαμορφώνοντας καινούριες αγορές με επιχειρηματικές ευκαιρίες υπέρογκης κερδοφορίας, ώστε να εκμεταλλευτούν οι καπιταλιστές πρώτες ύλες και εργάτες με εντελώς περιφρονητικούς και εξοντωτικούς όρους, για να μπορέσει το κεφάλαιο να ανασυγκροτηθεί και να αναπτυχθεί μετά από μια εκτενή περίοδο καταστροφής, πατώντας πάνω στα πτώματα του διεθνούς προλεταριάτου.
Ως αναρχικοί δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για λογαριασμό των αφεντικών. Δεν πρόκειται να στρέψουμε τις κάννες των όπλων προς τα ταξικά μας αδέλφια, από τα οποία μας χωρίζουν μόνο με τεχνητό τρόπο και από τα πάνω συνοριογραμμές, έθνη και θρησκείες, για να ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο ο αποπροσανατολισμός των από τα κάτω από την πολιτική καταπίεση και την οικονομική εκμετάλλευση που υφίστανται και να διαιρούνται οι ίδιοι μεταξύ τους παρά την κοινότητα των υλικών τους συμφερόντων. Ο μόνος πόλεμος στον οποίο συμμετέχουμε είναι ο ασταμάτητος κοινωνικός και ταξικός πόλεμος, απόληξη του οποίου επιζητούμε να είναι η κοινωνική επανάσταση που θα κατακρημνίσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου για να καταστήσει εφικτή την πανανθρώπινη ακρατική και εξισωτική συνύπαρξη και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση πάνω στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού.
Για να δηλώσουν ακριβώς αυτό, τη ρητή άρνηση τους να πολεμήσουν για τα συμφέροντα των αφεντικών τους και τη ρητή τους αποστροφή στην ιδέα να σηκώσουν όπλο απέναντι σε οποιονδήποτε καταπιεσμένο, οποιασδήποτε εθνικότητας, πολλοί σύντροφοι σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν το δρόμο της ολικής άρνησης στράτευσης (δηλαδή να μην υπηρετήσουν στο στρατό με οποιοδήποτε «εναλλακτικό τρόπο»). Αυτή η απόφαση ενοχλεί κάθε κρατικό μηχανισμό ανά τον κόσμο, καθώς αμφισβητεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η ίδια του η ύπαρξη: τη συσπείρωση του «λαού» γύρω από μια εθνική ιδέα - με σκοπό πάντα τη συγκάλυψη της ταξικής εκμετάλλευσης. Απέναντι σε αυτό το ιδεολόγημα που το μόνο που κάνει είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου εμείς απαντάμε ότι δεν υπάρχουν Έλληνες και ξένοι. Υπάρχουν μόνο προλετάριοι, που λιώνουν κάτω από τα γρανάζια της μισθωτής σκλαβιάς, όπως λιώνουν κάτω από τις ρόδες των τανκς, μέχρι να σταθούν όρθιοι και να τσακίσουν τον κόσμο των αφεντικών. Και ότι ενοχλεί τον κρατικό μηχανισμό χτυπιέται με διάφορους διοικητικούς και νομικούς τρόπους το πρώτο έχει στη φαρέτρα του. Οι ολικοί αρνητές στράτευσης αντιμετωπίζουν τόσο οικονομικές κυρώσεις για την πολιτική τους επιλογή αυτή, με αλλεπάλληλα διοικητικά πρόστιμα των 6000 € (μιας και την Ελλάδα έχουμε τη διεθνή πρωτοτυπία το αδίκημα της ανυποταξίας θεωρείται "διαρκές"), όσο και ποινικές, με συνεχή στρατοδικεία. Στις 6 και 18 Φεβρουαρίου και στις 13 Μαρτίου δικάζονται 4 ολικοί αρνητές στράτευσης. Οι δίκες τους δεν αποτελούν απλά ένα δικαστικό ζήτημα ενός μεμονωμένου ανθρώπου με τις ένοπλες δυνάμεις, αλλά ένα καθόλα πολιτικό ζήτημα, το οποίο ξεπερνάει τις όποιες αποχρώσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και αποτελεί μέρος της πάλης της τάξης μας με το βαθύ κράτος και με τους σάπιους θεσμούς που το ενσαρκώνουν.
Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους 4 αρνητές στράτευσης που δικάζονται και σε όλους τους αρνητές στράτευσης που βρίσκονται στο στόχαστρο δικαστικών, στρατιωτικών και κρατικών θεσμών. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλης της τάξης μας
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΜΕΝΩΝ - ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΠΑΥΛΟ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ
που δικάζεται στο στρατοδικείο του Ρουφ στις 18/2
Παρασκευή 15/2, 17: 30, Αριστοτέλους με Εγνατία
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
lib_thess@hotmail.com
http://www.libertasalonica.wordpress.com
ΠΟΤΕ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΟΒΙΔΕΣ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΕΘΝΗ ΚΑΙ
ΠΑΤΡΙΔΕΣ
Στις 6/2/19 δικάζονται στο στρατοδικείο του Ρουφ, στην Αθήνα, οι ολικοί αρνητές στράτευσης Κ.
Γουνιτσιώτης και Σ. Μωυσής. Στο ίδιο στρατοδικείο είναι προγραμματισμένη για τις 18/2 η δίκη του
Π. Χριστόπουλου και στις 13/3 του αρνητή Μ. Τσιλιανίδη για δύο διαφορετικές περιόδους
ανυποταξίας. Οι ολικοί αρνητές στράτευσης είναι αγωνιστές που επέλεξαν να αντιπαρατεθούν
απέναντι στον εθνικό στρατό. Έναν μηχανισμό που ζέχνει μιλιταρισμό και αποτελεί την αιχμή του
δόρατος στη διάχυση του εθνικισμού, την προάσπιση της εθνικής ενότητας και την υποταγή σε
κάθε μορφής εξουσία.
Tον τελευταίο καιρό παρατηρούμε την άνοδο του εθνικισμού και του πατριωτισμού, δομικών
στοιχειών για την εδραίωση του εθνικού στρατού στη συνείδηση της κοινωνίας. Τον τελευταίο
χρόνο γίναμε μάρτυρες των θλιβερών «πατριωτικών» συλλαλητηρίων για την ονομασία της
γειτονικής χώρας, τα οποία αποτέλεσαν εύφορο έδαφος για τον εθνικισμό να διαχυθεί στον
κοινωνικό ιστό, άλλοτε με επιθετικές μορφές και άλλοτε με «καθώσπρέπει» αριστερό πατριωτισμό
με αιχμή την εθνική κυριαρχία. Βλέπουμε τα ρατσιστικά ένστικτα και τα στερεότυπα μιας
πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας να απογειώνουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Επίσης, τον
τελευταίο καιρό, είδαμε και τους γραφειοκράτες εργατοπατέρες να κάνουν «κοινωνική συμμαχία»
με τους φορείς των αφεντικών προτρέποντάς μας να βάλουμε πλάτη για να ορθοποδήσει η εθνική
οικονομία και να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο η εθνική ενότητα εντός των καταπιεσμένων.
Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις διακρατικές εντάσεις να αυξάνονται και να εντείνονται, προωθώντας το
αίσθημα για θωράκιση της «εθνικής μας άμυνας» ενάντια σε όσους τολμήσουν να θέσουν υπό
αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία. Μέσα από ένα ρεσιτάλ μιλιταρισμού, το ελληνικό κράτος μας
καλεί να είμαστε σε ετοιμότητα για αλληλοφάγωμα με τις καταπιεσμένες και τους
εκμεταλλευόμενους της άλλης πλευράς. Οι ενδοκαπιταλιστικές διενέξεις για τα ενεργειακά
ζητήματα, οι αντιπαραθέσεις για την κυριότητα στις ΑΟΖ, ο ανταγωνισμός για την στρατιωτική,
οικονομική και πολιτική κυριαρχία στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου κάνουν την
έννοια του πολέμου να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ενός πολέμου που καλούμαστε
να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας και να παίξουμε το τομάρι μας προς
όφελός τους.
Στην πιθανότητα ενός τέτοιου πολέμου (αλλά και κατά τη διαρκή προετοιμασία του) έχουμε
διαλέξει πλευρά. Έχουμε διαλέξει την πλευρά που εναντιώνεται στην εθνική ενότητα, στις
καταπιέσεις και την εκμετάλλευση που διαρθρώνουν το εξουσιαστικό πλέγμα αυτού του κόσμου,
στο μιλιταρισμό και στην πιο προωθημένη έκφρασή όλων αυτών, τους εθνικούς στρατούς. Έχουμε
διαλέξει την πλευρά που αναγνωρίζει μόνο την ενότητα μεταξύ εκμεταλλευόμενων και
καταπιεσμένων σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρίσκονται. Την πλευρά εκείνη που
οργανώνεται, αναπτύσσει στο εσωτερικό της σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης,
αντιστέκεται και αγωνίζεται. Την πλευρά εκείνη που συλλογικοποιεί τις αρνήσεις της για να τις
συνθέσει στη μεγαλύτερη κατάφαση: την Κοινωνική Επανάσταση!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ- ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
Στις 18/2 ο ολικός αρνητής στράτευσης Παύλος Χριστόπουλος δικάζεται γιατί επέλεξε να μην πάρει το όπλο του και να μην υπηρετήσει τον εθνικό στρατό. Στρατό που -όπως και όλοι οι αντίστοιχοι- σκοπό έχει να διαφυλάξει τα συμφέροντα των ισχυρών τα οποία, στον χορό της παγκόσμιας αγοράς, πυροδοτούν όλο και πιο απροκαλυπτα συνεργασίες και διαμάχες μεταξύ πολεμικών μηχανών αφού τα κέρδη ποτέ δεν είναι αρκετά για τους από τα πάνω. Οι καταπιεσμένοι και φτωχοί, αυτοί που πεθαίνουν κατά χιλιάδες στους πολέμους, είναι και αυτοί που δεν είχαν και δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Ο αγώνας ενάντια στη στρατιωτική θητεία είναι αγώνας ενάντια στη στέρηση της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της ζωής όλων των καταπιεσμένων στα μήκη και πλάτη της γης!
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΠΑΥΛΟ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Το τελευταίο διάστημα χαρακτηρίζεται από αμείωτες διακρατικές εντάσεις και αλλαγές στους συσχετισμούς ισχύος. Η προσπάθεια επιβολής της εθνικής κυριαρχίας στα χωρικά ύδατα και οι προστριβές που δημιουργούνται για τον έλεγχο των ΑΟΖ, εντείνουν την πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους για έναν ακόμα πόλεμο. Οι διαρκείς εξοπλιστικές αναβαθμισεις, η ένταση στην εδαφικοποίηση των νατοϊκών δυνάμεων με τη δημιουργία νέων βάσεων, οι εντατικές στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού κράτους με τη συμμετοχή μηχανισμών άλλων χωρών, αποτελούν πλέον μια νέα κανονικότητα, που κάνει το ενδεχόμενο ενός πολέμου πιο ρεαλιστικά υπαρκτό από ποτέ.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη ο εθνικός μιλιταρισμός καλείται στρατηγικά πρώτα απ' όλα να αντιμετωπίσει κατασταλτικά τον εσωτερικό του εχθρό. Μέσα σε έναν μήνα 4 ολικοί αρνητές στράτευσης οδηγούνται στο εδώλιο της στραιωτικής δικαιοσύνης- εν προκειμένου στο στρατοδικείο του Ρουφ. Ήδη στις 6-2 καταδικάστηκαν με πρωτοφανείς ποινές για τα σύγχρονα δικαστικά δεδομένα οι αρνητές στράτευσης Κωνσταντίνος Γουνιτσιώτης και Στράτος Μωυσής σε 12 και 18 μήνες αντίστοιχα. Σειρά έχει στις 18-2 ο σύντροφος Παύλος Χριστόπουλος και στις 13-3 ο σύντροφος Μπάμπης Τσιλιανίδης, ο οποίος θα δικαστεί την ίδια μέρα για 2 διαφορετικές περιόδους ανυποταξίας. Όμως οι διώξεις αυτές όχι μόνο δέ μας λυγίζουν, αλλά πεισμώνουν τον αγώνα μας γεννώντας νέες αρνήσεις στράτευσης.
Δεν αποζητούμε καμία διαμάχη μεταξύ των καταπιεσμένων, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο χρώμα και αν έχουν. Ο εχθρός μας βρίσκεται και μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Μέσα στα υπουργικά γραφεία, στις βιομηχανικές μονάδες και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς, μέσα στους εκκλησιαστικούς ναούς και στα τηλεδικία. Μιλάει την ίδια γλώσσα με εμάς και προσποιείται τον σύμμαχο. Ο εχθρός μας βρίσκεται μέσα στις καθημερινές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Και όσο αποφασισμένοι είμαστε να μη στρατευθούμε στο πλεύρό του, άλλο τόσο λυσσασμένα αποφασισμένοι είμαστε να πολεμήσουμε εναντίον του. Ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αυτοδιάθεσης και αλληλεγγύης.
οι εκμεταλλευόμενοι δεν έχουν πατρίδες
ούτε μια ώρα στο στρατό
μια ζωή αφιερωμένη στον αγώνα για την επανάσταση και την αναρχία
κάτω τα ξερά σας από τους ολικούς αρνητές στράτευσης
Μικροφωνική-συγκέντρωση Αλληλεγγύης: Παρασκευή 15-2, 17:30 Αριστοτέλους με Εγνατία
κατάληψη Terra Incognita
πηγή : email που λάβαμε στις 14 Φεβρουάριος 23h