τι; : πορεία θεματική : πατριαρχία

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019 στις 18.30

8 καλέσματα : 1 2 3 4 5 6 7 8

8η Μάρτη: Αγώνας ενάντια σε πατριαρχία και καπιταλισμό

8η Μάρτη Συγκέντρωση και Πορεία // 18:30

Αφετηρία για μαζικούς μαχητικούς αγώνες ενάντια σε: ανεργία / απολύσεις / μαύρη-ανασφάλιστη εργασία / άνισες αμοιβές / έμφυλη καταπίεση / διαχωρισμό / βία και σεξισμό.

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μάρτιος 15h


1 2 3 4 5 6 7 8

8Η ΜΑΡΤΗ - ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ


Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως «Διεθνής ημέρα της Γυναίκας» το 1910. Οι εκδοχές σε σχέση με τις καταβολές της χάνονται μέσα στο πέρας των χρόνων, ωστόσο η έμπνευση αντλείται από τους αγώνες που έδωσαν εργάτριες, μετανάστριες στην πλειοψηφία τους, εργοστασίων και βιομηχανιών στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου Οι γυναίκες αυτές οργανώθηκαν και αγωνίστηκαν ενάντια στα εργασιακά κάτεργα της εποχής τους και συγκρούστηκαν όχι μόνο με τα αφεντικά και τις δυνάμεις καταστολής, αλλά και με τους ίδιους τους ρόλους που τους είχαν επιβληθεί ως γυναίκες.

Η έκπτωση της 8ης Μάρτη, από ημέρα αντίστασης και αγώνα, σε «γιορτή της γυναίκας» αποτελεί μία ακόμα προσπάθεια της κυριαρχίας να αποχαρακτηρίσει και να αφομοιώσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, μετατρέποντας τη σε μία μέρα επιβεβαίωσης και αναπαραγωγής των επιβεβλημένων έμφυλων ρόλων. Τέτοιου είδους απόπειρες λειτουργούν ως προσχήματα της εξουσίας προκειμένου να διαστρεβλωθεί η αντίληψη για την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης και να αναχθεί σε αίτημα ισότητας των δύο φύλων στη διαχείριση της εξουσίας. Η τακτική αυτή, της αφομοίωσης του αγώνα ενάντια στην πατριαρχία υπό την πρόφαση του κοινού σκοπού αποτελεί ακόμα ένα βέλος στη φαρέτρα της κυριαρχίας, που στοχεύει στην απόλυτη από-ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων.

Εμείς από την πλευρά μας, απαντάμε με την οργάνωσή μας ως αναρχικές και ως γυναίκες ενάντια στην καταπίεση της πατριαρχίας και όλων των μορφών εξουσίας που επιβάλλονται από το υπάρχον σύστημα. Για να γίνει ο κόσμος όπως οραματιζόμαστε, δεν μπορούν να διατηρηθούν οι υπάρχουσες πατριαρχικές δομές και για να επέλθει αυτή η αλλαγή, πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιες στον αγώνα εναντίον του κόσμου της εξουσίας. Πιστεύουμε, λοιπόν, πως η χειραφέτηση των γυναικών θα επέλθει μέσω του ευρύτερου αγώνα για το όραμα μιας μη ιεραρχικής κοινωνίας, όπου η διαφορετικότητα δεν θα σημαίνει ανισότητα και δεν θα υπάρχει καμίας μορφής καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Ενώνουμε τις φωνές μας μαζί με όλες τις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους, με τους εργάτες και τους άνεργους, τις μετανάστριες, τους φοιτητές και τις μαθήτριες και με όλους όσοι αγωνίζονται σε κάθε γωνιά της γης για να οικοδομήσουμε από κοινού έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους μέσα του, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας,

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πορεία 8/3 στις 18:30, Άγαλμα Βενιζέλου

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
επικοινωνία:prwtexovoulia_exgunaikwnex1@riseupex.net |


1 2 3 4 5 6 7 8

Καλούμε - επ' αφορμή της Ημέρας της Γυναίκας (8 Μαρτίου) - σε συγκέντρωση και πορεία την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019 στις 18:30 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Καμία ανοχή στην έμφυλη καταπίεση!

Αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση!


1 2 3 4 5 6 7 8

8 Μάρτη, Μέρα της Γυναίκας. Πορεία και Εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη

πηγή : http://www.okde.gr/archives/9127


1 2 3 4 5 6 7 8

8 Μάρτη || Μέρα της γυναίκας || Κάλεσμα απεργίας και αγώνα

Η 8η Μάρτη έχει καθιερωθεί ως η ημέρα της γυναίκας σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από χιλιάδες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, όπως το να μειωθούν οι ώρες εργασίας τους από 16 σε 10 την ημέρα και να αυξηθούν οι πενιχροί μισθοί τους οι οποίοι ήταν ακόμα μικρότεροι από των αντρών που δούλευαν σε αντίστοιχες θέσεις. Η κινητοποίηση χτυπήθηκε βίαια από τους μπράβους των αφεντικών και την αστυνομία, αλλά δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που πρωτοστάτησαν ίδρυσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τους αγώνες. Στην πραγματικότητα όμως δεν πρέπει να αποτελεί απλά μία ημέρα μνήμης και αυτό γιατί η καταπίεση δεν εξαφανίστηκε με το πέρασμα του χρόνου. Πολύ περισσότερο, 151 χρόνια μετά, παραμένει παρούσα και αφορά όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τον κόσμο της επισφάλειας και της εκμετάλλευσης, τη νεολαία.

Την εποχή της κρίσης, των χαμηλών μισθών, του φόβου της απόλυσης, της αγωνίας εύρεσης εργασίας οι εργαζόμενες γυναίκες γίνονται θύμα της πολιτικής των μνημονίων, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υφιστάμενες συχνά μία διπλή καταπίεση: αφενός αυτή που απορρέει από την κοινωνική τους θέση, αφετέρου αυτή που απορρέει από την ταυτότητα του φύλου τους. Δεν είναι τυχαίο πως κατά την περίοδο των μνημονίων τα ποσοστά ανεργίας στις γυναίκες είναι εμφανώς αυξημένα σε σχέση με αυτά των ανδρών. Δεν είναι τυχαίο πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις προχώρησαν στην κατάργηση κατεκτημένων με αγώνες δικαιωμάτων, όπως το χαμηλότερο όριο συνταξιοδότησης για τις γυναίκες. Πολύ περισσότερο, δεν είναι τυχαίο πως το ξήλωμα των νομοθετικών ρυθμίσεων που προστάτευαν τη γυναικεία εργασία συνοδεύτηκε από την κατάργηση εργατικών κατακτήσεων για το σύνολο του κόσμου της εργασίας.

Το γεγονός πως σε συνδυασμό με τα παραπάνω τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι καταγγελίες γυναικών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους εργασίας με την απειλή της απόλυσης, δείχνει πώς οι εργοδότες εκμεταλλεύονται με τον πιο κατάπτυστο τρόπο εργαζόμενες, καλυπτόμενοι ουσιαστικά από τη χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας και την ταυτόχρονη ανυπαρξία νομοθετικού πλαισίου που να προστατεύει τις γυναίκες από οπουδήποτε ανισοτιμη μεταχείριση ή, πολύ περισσότερο, παραβιαστικη συμπεριφορά (το πιο πρόσφατο παράδειγμα του Silver Dollar στην πόλη μας είναι χαρακτηριστικό). Όλη αυτή η κατάσταση επηρεάζει ακόμα περισσότερο τις μετανάστριες οι οποίες έτσι κι αλλιώς καταπιέζονται πολλαπλά λόγω και των συνθηκών εργασίας τους.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η 8η Μάρτη δεν πρέπει να είναι άλλη μία εμπορευματοποιημένη παγκόσμια ημέρα όπου οι οι άντρες παίρνουν δωράκια και εκφράζουν την αγάπη τους για τις γυναίκες, όπως είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και η ημέρα της μητέρας. Οφείλει να είναι μία μέρα αγώνα για όλες τις γυναίκες. Αντίπαλός τους είναι οι πολιτικές μνημονίων, κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης που με ένα προοδευτικό προσωπείο στην ουσία αναπαράγουν την εκμετάλλευση και τις κοινωνικές ανισότητες. Πρέπει τελικά η 8η Μάρτη να είναι μία από τις πολλές μέρες του χρόνου που οι γυναίκες αγωνίζονται, μέσα από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για να πάρουν πίσω τα δικαιώματά τους, να κατακτήσουν την ισότιμη μεταχείριση, την πρόσβαση και την αξιοπρέπεια στην εργασία, το σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.


Καλούμε σε:

  • Συμμετοχή στην εργατική κινητοποίηση στο Silver Dollar, με προσυγκέντρωση 11 πμ στην Καμάρα.
  • Συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση στις 13.30 στο Αγ. Βενιζέλου
  • Συμμετοχή στην απογευματινή πορεία στις 18.30 στο Αγ. Βενιζέλου με τον χώρο αλληλεγγύης γυναικών

Δίκτυο Ανέργων & Επισφαλώς Εργαζομένων Θεσσαλονίκης

πηγή : https://diktioanergwnthess.blogspot.com/2019/…


1 2 3 4 5 6 7 8

Η 8η Μαρτίου δεν είναι μια ημέρα γιορτής για τις γυναίκες, αλλά μια μέρα αγώνα και μνήμης της 8ης Μαρτίου του 1857, η οποία αναδείχθηκε σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Οι εργάτριες στα υφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης έδειξαν την αντίσταση τους στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και ξεκίνησαν απεργίες και διαδηλώσεις. Η αντίδραση των εργοδοτών και του κράτους, ήταν να χρησιμοποιήσει ακραία καταστολή, με αποτέλεσμα αυτή η εξέγερση να βαφτεί με αίμα. Ο αγώνας των γυναικών έχει ως αφετηρία ταξικά και εργασιακά ζητήματα. Οι ανισότητες ανάμεσα στα δύο κοινωνικά φύλα γίνονται ακόμα πιο εμφανείς όταν οι γυναίκες μέσω της εκβιομηχάνισης της παραγωγής, γίνονται εργάτριες με κατώτερο μισθό και άνιση μεταχείριση σε σύγκριση με τους άντρες. Συνεχίζοντας τον αγώνα και κατακτώντας σιγά σιγά κάποια πλέον αυτονόητα δικαιώματα, φτάνουμε στο σήμερα όπου η πατριαρχία παραμένει ως ένας άγραφος θεσμός.Ακούμε συχνά, ιδιαίτερα από άντρες που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, ότι η πατριαρχία είναι κάτι που εκλείπει από την σημερινή κοινωνία και πως οι έμφυλες διακρίσεις έχουν περιοριστεί. Την ίδια στιγμή που χτίζουν πόλεμο ενάντια στο αντισεξιστικό κίνημα, δείχνοντας τον φόβο τους απέναντι σε αυτό, ενώ συνηθίζουν να φέρνουν παραδείγματα από χώρες της μέσης ανατολής, ως άθλιες καταστάσεις, προσπαθώντας να μας καθησυχάσουν και να μας αποδείξουν ότι δεν έχουμε λόγο να παλεύουμε για όσα μας αξίζουν. Σε όλους αυτούς εμείς λέμε ότι είναι καλύτερο να μιλήσει το υποκείμενο της καταπίεσης, εμείς οι κόρες, οι μαθήτριες, οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενες, οι μετανάστριες, οι γυναίκες. Αναγνωρίζοντας τις πολλαπλές καταπιέσεις που δεχόμαστε θεωρούμε σημαντικό να αναπτύξουμε τον δικό μας λόγο ως μαθήτριες, και τον σεξισμό που βιώνουμε στα σχολεία.

Ξεκινώντας θα προσπαθήσουμε να ορίσουμε την πατριαρχία. Η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο του κόσμου της εξουσίας, και ως γυναίκες το βιώνουμε σε κάθε πεδίο στο οποίο ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Στην ουσία αποτελεί το κοινωνικό σύστημα, εκείνο που ως αρχή όλων βλέπει το ανδρικό φύλο και ορίζει κάθε συμπεριφορά, το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, το θηλυκό και το ανδρικο με βάση όσα ορίζονται από τους άντρες, ενώ η φωνή των γυναικών και τα βιώματα τους, αποσιωπώνται. Μέσα στα πλαίσια αυτά βλέπουμε το σχολείο, έναν χώρο όπου κοινωνικοποιούμαστε και εν μέρη χτίζουμε τις αντιλήψεις μας, να αναπαράγει και να συντηρεί το σχηματισμό έμφυλων στερεοτυπικών συμπεριφορών. Ακόμα και από τα σχολικά εγχειρίδια του δημοτικού μπορεί κάνεις να παρατηρήσει την αναπαραγωγή αυτών των στερεοτύπων. Ο άντρας θα πρέπει να είναι δυνατός και να φέρνει χρήματα στο σπίτι, ενώ η γυναίκα να είναι νοικοκυρά και να φροντίζει τα παιδιά, τον άντρα και το σπίτι της. Ακόμα και γλωσσικά, μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε μόνο το αρσενικό πρόσωπο (στην γραμματική, στην ιστορία κλπ.). Για να δηλωθούν άτομα μικτών φύλων, γίνεται χρήση μόνο του αρσενικού προσώπου, αποσιωπώντας την συμβολή ακόμα και την παρουσία των γυναικών σε κάθε δραστηριότητα. Στα σχολεία, ο σεξισμός και η πατριαρχία δεν έχουν όριο μόνο στην εκπαίδευση. Πριν δεκαετίες ακόμα τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να φοράνε συγκεκριμένες στολές στα σχολεία όπου για τα κορίτσια ήταν φούστα ή φόρεμα και για τα αγόρια παντελόνι με πουκάμισο. Πλέον, κ' ας μπορούμε να εκφράσουμε τον εαυτό μας με τα ρούχα που θέλουμε και νιώθουμε άνετα, ο κώδικας ενδυμασίας δεν επιτρέπει τις μαθήτριες να φοράνε ρούχα που αποκαλύπτουν περισσότερο δέρμα, αποκαλώντας τα ''προκλητικά'' και ''ασέβεια'', ή ακόμα και αντιπερισπασμός για την εκμάθηση των αγοριών. Ρούχα τα οποία αν ένα αγόρι φορούσε δεν θα ήταν καν θέμα προς συζήτηση και φυσικά θα περνούσε απαρατήρητο. Μέσω αυτής της διαφοροποίησης καταλαβαίνουμε ότι η πατριαρχία πέρα από κατώτερη, θέτει την γυναίκα και ως ένα σεξουαλικό αντικείμενο, βάζοντας κορίτσια και γυναίκες να ντρέπονται για το σώμα τους και να νιώθουν πως πρέπει να το κρύβουν για να έχουν αξία. Καθημερινά σχόλια, από καθηγητές και συμμαθητές μας, για την εμφάνιση και τις επιλογές μας. Πάντα προσβάλλοντας μας, πάντα αντιμετωπίζοντας μας σαν αντικείμενα. Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα αγόρια μαθαίνουν ότι οι γυναίκες είναι σεξουαλικά διαθέσιμες μόνο όταν αυτοί επιθυμούν, με αποτέλεσμα τον στιγματισμό των θυμάτων βιασμών και παρενοχλήσεων, υποστηρίζοντας ότι αυτές το "ζήτησαν" ή το προκάλεσαν με τα ρούχα τους και την συμπεριφορά τους. Η πατριαρχία καταπνίγει την γυναικεία σεξουαλικότητα, και άμα κάποια αποφασίσει να την απελευθερώσει αποκαλείται πουτάνα και ξετσίπωτη.

Το κράτος και η εξουσία μέσω των ΜΜΕ κανονικοποιούν καταστάσεις, από σεξιστικά κομπλιμέντα έως και περιστατικά εμφύλιάς βίας, δίνοντας ελαφρυντικά στους δράστες και στιγματίζοντας τα θύματα, συντηρούν το πατριαρχικό σύστημα. Έχοντας παράδειγμα τα γεγονότα όπως τις γυναικοκτονίες της Ελένης Τοπαλούδη στην Ρόδο από τους βιαστές της, της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα από τον πατέρα της, τον στραγγαλισμό της Κατερίνας Μελάκη από τον πατέρα των παιδιών της στην Σητεία και όλες τις παραγκωνισμένες καταγγελίες παρενοχλήσεων και βιασμών, τον στιγματισμό των γυναικών που καταγγέλλουν τις επιθέσεις εναντίον τους, αντιλαμβανόμαστε πως η αντιμετώπιση από το κράτος είναι μάλλον φιλική προς αυτούς που μας αντιμετωπίζουν ως απλά αντικείμενα. Η έμφυλη βία και η πατριαρχία ζυμώνονται και συντηρούνται από ότι βλέπουμε καθημερινά, μέσα από κάθε κοινωνικό χώρο, με κάθε μέσο. Η στάση μας ως αναρχικές είναι ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ο αγώνας για την εξάλειψη της πατριαρχίας είναι κομμάτι του αγώνα για την κατάργηση της εξουσίας και του καπιταλισμού. Ξέρουμε πως τίποτα δε θα μας προσφερθεί, και θα παλέψουμε μέχρι τέλος για την διεκδίκηση της ζωής που μας αξίζει.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ, ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ, ΛΟΑΤΚΙΑ+, ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΣΙΩΠΗ

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική Μαθητική Ομάδα: Αταξία


1 2 3 4 5 6 7 8

8 ΜΑΡΤΗ: ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!

Κοινή ανακοίνωση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης και περιφέρειας

>ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

>ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΘΕΡΜΗΣ

>ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις Γειτονιές των ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ και της ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ

Μια μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης: στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία. Στις 8 Μάρτη 1857 οι υφάντριες της Νέας Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση βάζοντας στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών και διεκδικώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άντρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το 1910 προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ως «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις κομμουνιστικές χώρες μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.

Παρόλες, όμως, τις βαρύγδουπες πολιτικές ισότητας της ΕΕ αλλά και την αύξηση του πσοοστού φοίτησης γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι εργαζόμενες γυναίκες συνεχίζουν να βιώνουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές των αντρών συναδέλφων τους, αφού πληρώνονται λιγότερο, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι μεγαλύτερα και αποτελούν κατά κύριο λόγο τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενων. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ του 2016, ο μισθός των γυναικών στην Ελλάδα είναι κατά 226 ευρώ χαμηλότερος από αυτόν των αντρών, ενώ αυξάνονται οι σεξιστικές επιθέσεις ακόμη και μέσα στους χώρους δουλειάς.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μέσω των δελτίων των ΜΜΕ της διαρκώς αυξανόμενης ενδοοικογενειακής βίας (ξυλοδαρμοί και σεξουαλικές κακοποιήσεις,) αλλά και των γυναικοκτονιών, των βιασμών και της επικίνδυνα ανεξέλεγκτης κατάστασης του trafficking. 87.000 γυναίκες σε όλον τον κόσμο δολοφονήθηκαν από πρόθεση μέσα στο 2017 (μία στις δύο δολοφονήθηκε από ερωτικό σύντροφο ή συγγενή). 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ έχουν δεχθεί σωματική βία μέσα σ' ένα χρόνο ενώ 3.700.000 έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με την Ελλάδα να κατέχει την 3η θέση…

Και μέσα σε όλα αυτά συνεχίζουν οι γυναίκες να επιβαρύνονται με τη δουλειά στο σπίτι, αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού αποτελεί κοινωνική επιταγή της γυναικείας ταυτότητας. Σ' αυτήν την εικόνα προστίθενται και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδιών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς πολιτικής λιτότητας.

Η 8 Μάρτη θα πρέπει να είναι η αφετηρία για:

  • Κατάργηση των διακρίσεων και ανισοτήτων στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία
  • Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων
  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ όλες.

ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις:

> των σωματείων, στη 1.30μ.μ., στο άγαλμα Βενιζέλου

> των γυναικείων συλλογικοτήτων και των οργανώσεων, 6.30μ.μ., στο άγαλμα Βενιζέλου

πηγή : http://anipakoi.blogspot.com/2019/03/8.html


1 2 3 4 5 6 7 8

8 ΜΑΡΤΗ-ΗΜΕΡΑ ΤΑΞΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

«Αυτή την 8η Μάρτη, στο τέλος των παρουσιάσεών μας, καθεμιά από μας άναψε μια μικρή φλόγα. […]

Αυτή η μικρή φλόγα είναι για σένα. Κράτησέ την αδελφή και συντρόφισσα. Όταν νιώθεις μόνη. Όταν φοβάσαι. Όταν νιώθεις ότι ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος ή ότι δύσκολη είναι η ζωή η ίδια.

Άναψέ την ξανά στην καρδιά σου, στη σκέψη σου, μέσα σου.

Και μην την κρατήσεις μόνο για σένα, συντρόφισσα και αδελφή.

Πήγαινέ την στις εξαφανισμένες. Πήγαινέ την στις δολοφονημένες. Πήγαινέ την στις κρατούμενες. Πήγαινέ την στις γυναίκες που βιάστηκαν. Πήγαινέ την στις γυναίκες που χτυπήθηκαν. Πήγαινέ την στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν. Πήγαινέ την σε όσες έχουν υποστεί βία κάθε μορφής. Πήγαινέ την στις μετανάστριες. Πήγαινέ την στις εκμεταλλευόμενες. Πήγαινέ την στις νεκρές.

Πήγαινέ την και πες σε κάθε μία ξεχωριστά ότι δεν είναι μόνη, ότι θα αγωνιστείς εσύ γι' αυτήν ότι θα αγωνιστείς για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που αξίζει ο πόνος της, ότι θα αγωνιστείς ώστε αυτός ο πόνος που κουβαλά να μην επαναληφθεί ξανά για καμιά γυναίκα στον κόσμο. Πάρε αυτή τη φλόγα και μεταμόρφωσέ την σε οργή, σε κουράγιο, σε αποφασιστικότητα.

Πάρ' την και ένωσέ την με άλλες φλόγες.

Κράτα την και τότε ίσως σκεφτείς ότι δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αλήθεια ούτε δικαιοσύνη ούτε ελευθερία μέσα στο πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα.

Και τότε ίσως ξανασυναντηθούμε για να βάλουμε φωτιά στο σύστημα. Και ίσως βρίσκεσαι δίπλα μας, για να βεβαιωθούμε ότι κανείς δεν θα σβήσει τη φωτιά μέχρι να μη μείνει τίποτα άλλο εκτός από στάχτες.»

Απόσπασμα από την 1η Ομιλία των γυναικών ζαπατίστας στο κλείσιμο της Συνάντησης Γυναικών που Αγωνίζονται, στο ζαπατιστικό Caracol της Ζώνης Tzotz Choj, 10 Μαρτίου 2018, Μορέλια, Τσιάπας, Μεξικό.

'Έναν χρόνο μετά την 1η διεθνή Συνάντηση Αγωνιζόμενων Γυναικών που κάλεσαν οι γυναίκες ζαπατίστας στην Τσιάπας, οι ίδιες απευθύνουν μήνυμα στις γυναίκες του κόσμου, ενημερώνοντας ότι φέτος βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας: Το κράτος του Μεξικού, καπιταλιστικές εταιρείες και παραστρατιωτικές ομάδες σχεδιάζουν εκ νέου την υφαρπαγή και λεηλασία της ιθαγενικής γης και τον αφανισμό των λαών την Τσιάπας.

* * *

Οι ρίζες της 8ης Μάρτη, ως ημέρας μνήμης των γυναικείων αγώνων, βρίσκονται στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μεταναστριών εργατριών που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Αγώνες, ριζοσπαστικοί και μαχητικοί, που ξεσπούσαν μέσα από τους κόλπους του πιο άγρια εκµεταλλευόµενου κοµµατιού της κοινωνίας, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια εργασίας, αξιοπρεπή μεροκάματα, ίση αντιμετώπιση με τους άντρες εργαζόμενους, τη συμμετοχή τους στα σωματεία και σεβασμό στο χώρο εργασίας.

Η φλόγα της αντίστασης, από την οποία «γεννήθηκε» η 8η Μάρτη, παραμένει ζωντανή και θεριεύει μέσα στους αγώνες των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων που ξεσπούν καθημερινά ανά τον κόσμο, με τις γυναίκες να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή. Γυναίκες, που παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά τους, δεν σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού συστήματος. Εκείνες που δεν σταματούν να αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την εξαθλίωση και τις έμφυλες διακρίσεις.

Η πατριαρχία, η οποία προϋπήρχε του καπιταλιστικού συστήματος, χρησιμοποιείται από την κυριαρχία για την εδραίωσή της, αναπαράγοντας τις εξουσιαστικές ιεραρχικές σχέσεις. Μέσα στην παρούσα συνθήκη, όπου η κυριαρχία προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον εκφασισμό, επιχειρώντας να χειραγωγήσει την κοινωνική οργή και να τη διοχετεύσει σε έναν αδιάκοπο πόλεμο όλων εναντίον όλων εντός της τάξης των εκμεταλλευόμενων, η πατριαρχία εξακολουθεί να αποτελεί βάση του κόσμου της εξουσίας καθώς καθιστά το κοινωνικό σώμα κατακερματισμένο, αλλοτριωμένο και ανίσχυρο απέναντι στους σχεδιασμούς της.

Παράλληλα, οι θεσμοί και οι μηχανισμοί τους που διαχρονικά γεννούν, θρέφουν και αναπαράγουν την έμφυλη καταπίεση και την εκμετάλλευση τολμούν να παρουσιάζονται ως οι υπέρμαχοι της υπόθεσης της γυναικείας χειραφέτησης. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που αθωώνουν βιαστές, που απολύουν εγκύους, που διαμορφώνουν ένα ειδικό καθεστώς εκμετάλλευσης των γυναικών, στρώνοντας το έδαφος για την όξυνση των σεξιστικών διακρίσεων και την αύξηση των περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους δουλειάς. Εκείνοι που καταστέλλουν, συλλαμβάνουν και βασανίζουν τις αγωνιζόμενες, που κρατούν έγκλειστες χιλιάδες μετανάστριες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και που εδραιώνουν το διεθνές σκλαβοπάζαρο μέσω του trafficking και που προωθούν τον εκφασισμό και τον κανιβαλισμό στο σώμα της κοινωνίας που μεταξύ άλλων εκδηλώνεται και με τη μορφή της έμφυλης βίας με δολοφονίες, βιασμούς και κακοποίηση γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.

Εμείς, ως αναρχικές, θεωρούμε πως η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης είναι και θα είναι πάντα κοµµάτι του αγώνα από τα κάτω για την κοινωνική απελευθέρωση απέναντι σε κάθε μορφή ταπείνωσης, ανισότητας και εξουσίας, απέναντι στην αφομοίωσή της από το κρατικό, καπιταλιστικό, πατριαρχικό συστήματος, που την διαστρεβλώνει ως αίτημα «συνδιαχείρισης της εξουσίας» με σκοπό τη διαιώνιση και τον εξωραϊσμό του.

Από αυτή τη γωνιά του κόσμου, στεκόμαστε μαζί με τα λόγια και τις δράσεις των αγωνιζόμενων γυναικών και να χαιρετίσουμε τους αγώνες τους σε όλη τη γη. Υψώνουμε τις γροθιές μας σε αλληλεγγύη στις εξεγερμένες ζαπατιστικές κοινότητες που μάχονται για την επιβίωσή τους ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση του μεξικανικού κράτους, των καπιταλιστών και των παρακρατικών τους ομάδων, στην αντίσταση των ιθαγενών Μαπούτσε, στους αγώνες των γυναικών στην Τουρκία και την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Συνεχίζουμε να παλεύουμε ανένδοτα μέχρι το γκρέμισμα του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού και να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, αυτόν της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμό.

ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΈΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ :

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΜΑΡΤΗ:

ΑΘΗΝΑ: πλατεία Κλαυθμώνος, 6 μ.μ.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: άγαλμα Βενιζέλου, 6.30 μ.μ.

ΠΑΤΡΑ: πλατεία Γεωργίου, 12 μ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΜΑΡΤΗ

Συγκέντρωση στην πρεσβεία του Μεξικού

Αθήνα, Πλ. Κολωνακίου, , 12 μ.

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση-Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : http://libertatiasquat.blogspot.com/2019/03/8…