Κυριακή 10 Μαρτίου 2019 στις 19.00
Peace vs Piece Ι: Η αντίσταση των Παλαιστινίων γυναικών @Χεβρώνα
(ακολουθούν ελληνικά *)
>> On 8th March we participate at 8 Μάρτη 2019: Απεργία σε σπίτι και δουλειά!
>> On 9th March we organise Re-Sisters (city plaza's women) What it is to be a woman?>> On 10th Amrch: Screening of the documentary of To Mov and FemArtAct "Peace vs Piece", Part Ι: The resistance of Palestinian women in Hebron.
_____
Screening of the documentary of To Mov and FemArtAct "Peace vs Piece", Part Ι: The resistance of Palestinian women in Hebron.
The documentary was produced after the two missions of To Mov in Palestine and Israel in 2018, on the occasion of the tragic anniversary of the 70 years after NAKBA (the Great Catastrophe for the Palestinians in 1948). The first part of the "Peace vs Piece" trilogy, is filmed in Hebron and presents the harsh daily life of Palestinians in this fragmented historic city, with the buffer zone in the heart of the city and the illegal Israeli settlements that are constantly expanding under the protection of the Israeli occupation army. The film at the same time presents the resistance of the Palestinians to the occupation, and especially the struggle of women, who have to deal with patriarchy as well, through the action of the organisations Youth Against Settlements (hyas.ps) and ADWAR (adwar.ps).After the screening there will be a discussion with the director, the photographer and the Palestinian activists of Youth Against Settlements who came from Hebron.
We are waiting for you on Sunday March 10th at Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza.
"Peace vs Piece" (Part I)Direction/Research: Alexia TsouniPhotography/Editing: Georgios GiannopoulosProduction 2019 with self-fundingDuration: 57 minDocumentaryEnglish with greek subtitles
****
Greek
______
>> Στις 8 Μαρτίου συμμετέχουμε στο 8 Μάρτη 2019: Απεργία σε σπίτι και δουλειά!
>> Στις 9 Μαρτίου οργανώνουμε Re-Sisters (city plaza's women) What it is to be a woman?
>> Στις 10 Μαρτίου, προβολή του ντοκιμαντέρ του Μωβ και της FemArtAct "Peace vs Piece", Μέρος Ι: Η αντίσταση των Παλαιστίνιων γυναικών στη Χεβρώνα.
Το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε μετά τις δύο αποστολές του Μωβ στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ το 2018, με αφορμή την τραγική επέτειο των 70 χρόνων από τη Νάκμπα (τη Μεγάλη Καταστροφή για τους Παλαιστίνιους το 1948). Το πρώτο μέρος της τριλογίας«Peace vs Piece» είναι γυρισμένο στη Χεβρώνα και παρουσιάζει την σκληρή καθημερινότητα των Παλαιστινιών στην κατακερματισμένη αυτή ιστορική πόλη, με τη νεκρή ζώνη στην καρδιά της πόλης και με τους παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς που συνεχώς επεκτείνονται υπό την προστασία του ισραηλινού στρατού κατοχής. Η ταινία παρουσιάζει παράλληλα την αντίσταση των Παλαιστινίων στην κατοχή, και ειδικά τον αγώνα των γυναικών, που έχουν να αντιμετωπίσουν και την πατριαρχία, μέσα από τη δράση των οργανώσεων Youth Against Settlements (hyas.ps) και ADWAR (adwar.ps).Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση με την σκηνοθέτιδα, τον φωτογράφο και τους Παλαιστίνιους ακτιβιστές της Youth Against Settlements που ήρθαν από την ΧεβρώναΣας περιμένουμε την Κυριακή 10 Μαρτίου στις 7μμ στο Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza. "Peace vs Piece" (Part I)Σκηνοθεσία/Έρευνα: Αλεξία ΤσούνηΦωτογραφία/Μοντάζ: Γιώργος ΓιαννόπουλοςΠαραγωγή 2019 με αυτοχρηματοδότησηΔιάρκεια: 57 λεπτά Είδος: ΝτοκιμαντέρΓλώσσα: Αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους
«Τώρα ζω στη Χεβρώνα στη ζώνη Η2 υπό τον έλεγχο της Ισραηλινής κυβέρνησης. Είμαστε πρόσφυγες από το 1948 από την περιοχή Αζούρ. Δεν είναι μακριά από την Χεβρώνα αλλά απαγορεύεται να πάμε στο χωριό μας. Έχω δει μόνο φωτογραφία από τον παππού μου όταν ήταν εκεί μπροστά από το σπίτι του. Είναι πραγματικά δύσκολο να ξέρεις ότι είσαι πρόσφυγας και έχεις γη στα εδάφη του 1948 και δεν μπορείς να πας εκεί. Με πληγώνει πραγματικά, κι έτσι θέλω αλήθεια ή θα ήθελα αλήθεια να πάω να δω το χωριό μου. Ίσως μπορώ να νιώσω ελεύθερη στην περιοχή αυτή.Εδώ στη Χεβρώνα μας βοήθησε η οργάνωση Νεολαία Ενάντια στους Εποικισμούς, και έτσι έγινα εθελόντρια μετά, και τώρα μάλιστα είμαι κι εγώ συντονίστρια. Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση εδώ και δεχόμαστε συνεχώς επιθέσεις από τους Ισραηλινούς εποίκους, ακόμα και μέσα στα σπίτια μας. Προσπαθούμε να τις καταγράφουμε με φωτογραφίες και βίντεο, και να καταγγέλλουμε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας.Έχω δεχτεί κι εγώ επιθέσεις από τους Ισραηλινούς εποίκους, κι έχω υποστεί συλλήψεις από τους Ισραηλινούς στρατιώτες και φυλακίσεις. Η πιο πρόσφατη επίθεση που δέχτηκα ήταν τον προηγούμενο μήνα από τρεις Ισραηλινούς εποίκους, οι οποίοι με χτύπησαν στον ώμο μου, στο πόδι μου και στο κεφάλι μου, και έβγαλαν την μαντήλα μου. Το κατήγγειλα στην Ισραηλινή αστυνομία, αλλά δεν έγινε τίποτα, όπως πάντα.»Sundus Azza, Παλαιστίνια ακτιβίστρια στην οργάνωση Νεολαία Ενάντια στους Εποικισμούς (Youth Against Settlements) στη Χεβρώνα, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη.«Το σπίτι μας βρίσκεται στην οδό Σουχάντα, τον σημαντικότερο δρόμο στη Χεβρώνα που συνδέει το βόρειο τμήμα της πόλης με το νότιο. Αλλά όχι πια. Στο παρελθόν ήταν γεμάτη ζωή και μαγαζιά και ανθρώπους, τα πάντα. Αλλά τώρα, όπως βλέπετε, είναι πραγματικά νεκρή.Δεν επιτρέπεται στους Παλαιστίνιους να περπατάμε στην οδό Σουχάντα. Το κλείσιμο του δρόμου επηρέασε την οικονομία, την κοινωνική ζωή των ανθρώπων, την ιατρική κατάσταση πολλών ανθρώπων. Είμαστε περιτριγυρισμένοι από τον Ισραηλινό στρατό. Λόγω των εποικισμών έχουμε στρατιωτική παρουσία και έχουμε κλειστή την οδό Σουχάντα. Όλη η επιθετικότητα προέρχεται από τους εποικισμούς.Νιώθω σαν να είμαι φυλακισμένη μέσα στο σπίτι μου. Είναι ένα κλουβί.Η καμπάνια Ανοίξτε την Οδό Σουχάντα ζητά να ανοίξει πάλι ο δρόμος επειδή είναι πολύ σημαντικός για όλους. Επηρεάζει τη ζωή μας πολύ το γεγονός ότι είναι κλειστός. Απλά ζητούμε δικαιοσύνη, είναι ανθρώπινο ζήτημα.»Zleikha Muhtaseb, Παλαιστίνια ακτιβίστρια στη Χεβρώνα, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη.«Στην Παλαιστίνη οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν από τη μία τις καθημερινές παραβιάσεις της Ισραηλινής κατοχής και των εποίκων, κι από την άλλη ζουν υπό τον έλεγχο του πατριαρχικού συστήματος και υφίστανται έμφυλη βία και διακρίσεις. Διεκδικούμε ίσα δικαιώματα αλλά τα ζητήματα των γυναικών δεν είναι προτεραιότητα για την κυβέρνησή μας. Προτεραιότητα είναι πάντα τα εθνικά ζητήματα, γενικά τα κοινωνικά ζητήματα είναι στο περιθώριο. Μας λένε διάφορους λόγους γι'αυτό (π.χ. η Ισραηλινή κατοχή, η διαμάχη μεταξύ Φατάχ και Χαμάς), και μας υπόσχονται ότι θα μας δώσουν ίσα δικαιώματα αργότερα.Έχουν γίνει κάποιες μικρές βελτιώσεις, π.χ. πλέον μπορεί και μια γυναίκα να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, και πλέον ο άντρας αν αποφασίσει να παντρευτεί κι άλλη γυναίκα (στο ισχύον πολυγαμικό σύστημα ο άντρας μπορεί να έχει ως και 4 γυναίκες ταυτόχρονα) θα πρέπει να ενημερώσει την πρώτη…Κι εγώ έχω υποφέρει, έχω υποστεί διακρίσεις ως κορίτσι κι ως γυναίκα. Μου έλεγαν π.χ. σταμάτα το ποδήλατο, μην ταξιδεύεις, παντρέψου αυτόν τον άντρα, συνέχεια μου έβαζαν όρους και περιορισμούς. Αγωνίστηκα για να αποκτήσω τα δικαιώματά μου, έγινα ενεργό μέλος σε οργανώσεις γυναικών, σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός, έκανα μεταπτυχιακό στο Φύλο και Ανάπτυξη, διδακτορικό στο Γυναικείο Κίνημα, και τώρα που είμαι πιο δυνατή, μπορώ να ενδυναμώνω κι εγώ άλλες γυναίκες και κορίτσια ώστε να αποκτήσουν τα δικαιώματά τους, μέσω της ADWAR.»Dr Sahar Yousef Al-Kwasmeh, Παλαιστίνια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και διευθύντρια του Roles for Social Change Association - ADWAR, Χεβρώνα, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη.