Τρίτη 19 Μαρτίου 2019 στις 9.00 πμ
Κινητοποίηση
Τρίτη 19 Μάρτη: Απεργία στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και στα κέντρα ξένων γλωσσών - Κινητοποίηση στο ΣτΕ στις 9.00 π.μ.
Το όραμα της ΟΕΦΕ: Ο απόλυτος εργασιακός μεσαίωνας!
Όπως έχει γίνει γνωστό, στις 19 Μαρτίου 2019 εκδικάζεται μετά από αρκετές αναβολές στο Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή της ΟΕΦΕ, της εργοδοτικής ένωσης των φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης, για κατάργηση της εφαρμοστικής εγκυκλίου του υπουργείου εργασίας 41919/909/4-11-2016, η οποία βάσει του πλήρους διδακτικού εβδομαδιαίου ωραρίου των 21 ωρών, όπως αυτό ορίστηκε από το νόμο 4415/2016, προσδιορίζει το εκάστοτε κατώτατο ωρομίσθιο των καθηγητών στα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών επί του εκάστοτε κατώτατου μισθού. Υπενθυμίζουμε ότι, όταν τέθηκε σε ισχύ η συγκεκριμένη εγκύκλιος, το κατώτατο υποχρεωτικό ωρομίσθιο ανερχόταν στα 6,70 ευρώ μικτά, ενώ με την αύξηση του κατώτατου μισθού στις 1/2/2019, αυτό το υποχρεωτικό για όλους τους εργοδότες ωρομίσθιο αυξήθηκε στα 7,43 ευρώ μικτά, με τους εργοδότες να είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν με αυτό.
Στις 19/3, λοιπόν, οι εργοδότες απαιτούν μέσω της κατάργησης της συγκεκριμένης εγκυκλίου να μειωθεί το ωρομίσθιο των εκπαιδευτικών κατά 50% στα 3,90 ευρώ μικτά (3,27 ευρώ καθαρά), αφού το ωρομίσθιο θα υπολογίζεται επί του συμβατικού 40ωρου του ιδιωτικού τομέα και όχι επί των 21 ωρών των φροντιστηρίων. Κάτι τέτοιο ίσχυε άλλωστε μέχρι το Σεπτέμβριο του 2016, με το κατώτατο ωρομίσθιο να βρίσκεται τότε στα 3,52 ευρώ, τόσο στα ΦΜΕ λόγω της καταγγελίας της ΣΣΕ από την ΟΕΦΕ, όσο και στα ΚΞΓ, λόγω της κατάργησης της Διαιτητικής Απόφασης αλλά και των ΣΣΕ που υπέγραφαν οι εργοδότες στα ΚΞΓ με το στημένο σωματείο που όριζε ωρομίσθιο 3,52 ευρώ.
Εκ πρώτης όψεως, καμία έκπληξη δεν προκαλεί η κίνηση των ιδιοκτητών φροντιστηρίων, αφού έτσι προσπαθούν να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα απέναντι σε αυτά των εργαζομένων. Τα αφεντικά θεωρούν τη συγκεκριμένη εγκύκλιο (και κατ' επέκταση και τον σχετικό νόμο) «αντισυνταγματικό παρεμβατισμό του κράτους στην συλλογική αυτονομία και στην επιχειρηματική ελευθερία» των μαγαζιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης ενώ ισχυρίζονται ότι «λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν […] τη μείωση του κόστους εργασίας». Η ΟΕΦΕ, όμως, που σήμερα διαμαρτύρεται για παράβαση των νόμων, του συντάγματος, αλλά και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (!) αποδεχόταν τις ΣΣΕ του ΣΕΦΚ μέχρι το 2011, όταν και προχώρησε σε καταγγελία. Είναι εκείνη που στις διαπραγματεύσεις του 2010 για ΣΣΕ κράδαινε το πρώτο μνημόνιο για να επιβάλλει μηδενικές αυξήσεις και πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, γι' αυτό και ήταν η πρώτη εργοδοτική ένωση που κατήγγειλε τη ΣΣΕ του νομού Αττικής και την αντίστοιχη πανελλαδική. Αξιοποιώντας την κατάργηση των ΣΣΕ από το κράτος λεηλάτησε τα δικαιώματα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που την απαρτίζουν.
Αν οι διατάξεις για τα φροντιστήρια αποτελούν για τους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης κρατικό παρεμβατισμό, τότε το αίτημά τους για υπολογισμό του ωρομισθίου με βάση το 40ωρο πάνω σε ένα κατώτατο μισθό, που μέχρι πρότινος ήταν 586 ευρώ και που ακόμα και τώρα, στα 650 ευρώ, παραμένει υποτιμημένος σε σχέση με τις ανάγκες μας, που αποτελεί νόμο του κράτους και όχι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης μεταξύ συνδικάτων και εργοδοτών, τι είναι;
Όταν για χρόνια αρνούνταν οποιαδήποτε συζήτηση για ΣΣΕ ισχυριζόμενοι ότι, αν δεν αποδεχτούν οι εργαζόμενοι/ες τη λεηλασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων, τότε υπάρχει και το ωρομίσθιο των 3,52 ευρώ, αυτό δεν ήταν και υιοθέτηση του κρατικά προσδιορισμένου μισθού, τον οποίο ο πρόεδρος της Γ. Βαφειαδάκης επικαλείται για να καταγγείλει την ερμηνευτική εγκύκλιο ότι όρισε ωρομίσθιο διπλάσιο από αυτό της ΕΓΣΣΕ;
Όταν για να εμποδιστεί η ψήφιση του ν.4415/2016, η ΟΕΦΕ ζήτησε την παρέμβαση της τρόικας, αυτό δεν αποτελούσε ακόμα μεγαλύτερο παρεμβατισμό και μάλιστα εκ μέρους των δανειστών του ελληνικού κράτους για να μη βελτιωθούν στο ελάχιστο οι συνθήκες εργασίας στα φροντιστήρια;
Ο πρόεδρος της ΟΕΦΕ κατά την περίοδο της συζήτησης του νομοσχεδίου έβαλλε ακόμα και κατά εκείνων των διατάξεων που υποχρέωνουν τους εργοδότες να δηλώνουν στο σύστημα Εργάνη κάθε μεταβολή στις ατομικές συμβάσεις και το εβδομαδιαίο πρόγραμμα των καθηγητών, θεωρώντας το διόγκωση της γραφειοκρατίας. Φυσικά δεν θεωρούσε κρατική παρέμβαση το 2013 την κατάργηση από τον υπουργό Αρβανιτόπουλο του τμήματος ιδιωτικής εκπαίδευσης του υπουργείου παιδείας. Προκειμένου λοιπόν «να μην υπάρχει γραφειοκρατία», ο κ. Γ. Βαφειαδάκης προτείνει τη συνέχιση της αδήλωτης εργασίας.
Η ΟΕΦΕ δεν έχει καθόλου πρόβλημα με την παρέμβαση του κράτους, αρκεί αυτή να αφήνει εντελώς στο απυρόβλητο την ασυδοσία, τα ωρομίσθια πείνας, τη μαύρη και αδήλωτη εργασία. Επιδιώκει στο όνομα «της συλλογικής αυτονομίας και της επιχειρηματικής ελευθερίας» να κάνει λάστιχο τις/ους εργαζόμενες/ους χωρίς να ρυθμίζεται η διάρκεια της διδακτικής ώρας, η τήρηση των αργιών-διακοπών και συνολικά οι όροι εργασίας. Όσοι νόμοι λοιπόν κατάργησαν εργατικά δικαιώματα και τη δυνατότητα των εργαζομένων να διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις χρησιμοποιώντας την κρατική βία για να καταστείλει τις εργατικές συγκεντρώσεις ήταν δημοκρατικοί, ενώ όσοι νόμοι ρυθμίζουν τη λειτουργία των φροντιστηρίων εξυπηρετούν έναν κλάδο εργαζομένων!