Κυριακή 31 Μαρτίου 2019 στις 19.00
Συνέλευση για την καμπάνια ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, το ΝΑΤΟ
Ενάντια στους πολέμους για τα συμφέροντα των αφεντικών, αγώνας για την κοινωνική επανάσταση
Επόμενη Ανοιχτή συνέλευση, Κυριακή 31/3 στις 19:00 στο Παράρτημα, Πάτρα.
Ενάντια στους πολέμους για τα συμφέροντα των αφεντικών, αγώνας για την κοινωνική επανάσταση.
Αναπόσπαστο και πυρηνικό στοιχείο του καπιταλισμού είναι η σύγκρουση και ο ανταγωνισμός. Πέραν όμως της διάχυσης της κανιβαλικής του φύσης που επιβάλλει στον ιστό των κοινωνιών του, οι ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών αυτού του κόσμου είναι ζωτικής σημασίας για το σύστημα αυτό, καθώς η ιστορία του, θα μπορούσαμε να πούμε πως ξετυλίγεται γύρω από τέτοιους κύκλους αντιπαραθετικών συμφερόντων. Τα σπασμένα αυτής της διαμάχης θα καλεστούν να τα πληρώσουν, όπως και ιστορικά συμβαίνει, οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου που θα ποδοπατηθούν σαν βατράχια στην μάχη των ιπποπόταμων.
Η προβολή των ενδοκαπιταλιστικών αυτών συγκρούσεων στο σήμερα, είναι παγκόσμιας κλίμακας και όπως πάντοτε καθοριστική ,καθώς ο νικητής της θα είναι αυτός που θα επιβάλλει τους όρους του για τη συνέχεια του καπιταλιστικού οικοδομήματος. Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται οι πολεμικές συρράξεις της Μ. Ανατολής, η πρόσφατη επέμβαση του αμερικάνικου παράγοντα στα πολιτικά δρώμενα της Βενεζουέλας, τα γεγονότα της Ουκρανίας και η αναγνώριση της ναζιστικής απόχρωσης κυβέρνησης από την Ε.Ε. , η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, η επεκτατικού τύπου από μεριάς ελληνικού κράτους συμφωνία των Πρεσπών, που ανοίγει τον δρόμο για τη συμμετοχή της πλέον Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και την απομάκρυνσή της από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Βλέπουμε δηλαδή την αναζωπύρωση του διακρατικών ανταγωνισμών ανά τον κόσμο, με τα κράτη να διαφυλάσσουν και να αναβαθμίζουν έκαστο τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων, αλλά και των μπλοκ κυριαρχίας στα οποία είναι ενταγμένα.
Κοινός παρονομαστής της όλης αυτής συνθήκης αποτελεί και το ζήτημα της ενέργειας και εύρεσης πόρων από τις αντιμαχόμενες πλευρές. Στην κατεύθυνση της ενεργειακής απεξάρτησης του ενός από τον άλλον, αλλά και της κήρυξης του μονοπωλίου της ενέργειας διαφαίνεται η σημαντικότερη ίσως συνιστώσα αυτής της διαμάχης. Υπό αυτό το πρίσμα αντιλαμβανόμαστε τις εκ νέου διακρατικές εντάσεις Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς και τη συμμαχία του ελληνικού με το κυπριακό κράτος, το κράτος του Ισραήλ και τη δικτατορία της Αιγύπτου. Η έκφραση της έντασης αυτής αποτυπώνεται με την κατασκευή του νεογιλού αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ και την πρόσφατη συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού EastMed, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ε.Ε από το Ρωσικό παράγοντα, με το Τούρκικο κράτος να απαντά και να αναλαμβάνει την κατασκευή του αγωγού TurkishStream Ρωσικών συμφερόντων. Ένα ακόμα πεδίο που διεξάγεται αυτή η ένταση είναι οι νεοαποκαλυφθείσες ενεργειακές πηγές της Μεσογείου και η κοινή χάραξη των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, που πετάνε εκτός την Τουρκία, η οποία αναζητεί και επιδιώκει το δικό της κομμάτι.
Το ελληνικό κράτος σε αυτό το κλίμα των εντεινόμενων διακρατικών ανταγωνισμών δε μένει αμέτοχο, αντιθέτως μετατρέπεται σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο. Ως κράτος - μέλος του πολιτικοστρατιωτικού σχηματισμού του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, εκμεταλλευόμενο τη στρατηγικής σημασίας γεωγραφική του θέση, διεκδικεί ρόλο κουμανταδόρου στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α Μεσογείου, προσβλέποντας στην περαιτέρω ισχυροποίηση της θέσης του στην περιοχή και την εξυπηρέτηση των ενεργειακών-επιχειρηματικών συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης (Λάτσιδες, Βαρδινογιάννηδες) και άλλων πολυεθνικών εταιριών μεγάλου κύρους (Exxon, Mobil, Repsol, Gazprom). Εδώ και πολύ καιρό πάγιος σχεδιασμός του είναι η ενίσχυση των στρατευμάτων του, διεκδικώντας την πρώτη θέση στα βαλκάνια σε στρατιωτική ισχύ και πολεμικές δαπάνες. Σ' αυτή την κατεύθυνση της στρατιωτικής του θωράκισης εξοπλίζει τα σύνορα με χιλιάδες στρατιώτες και πολεμοφόδια, πραγματοποιεί κρατικές και διακρατικές στρατιωτικές ασκήσεις.
Το ΝΑΤΟ με τη σειρά του ως πολιτικοστρατιωτική συμμαχία του Δυτικού κόσμου είναι κύριος φορέας του βίαιου καπιταλιστικού επεκτατισμού και υπεύθυνος για πλήθος στρατιωτικών επιχειρήσεων ανά την υφήλιο. Βρίσκει την ευκαιρία μέσω της Ελλάδας να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής του στις περιοχές των Βαλκανίων και της Ν.Α Μεσογείου, δημιουργώντας ένα στιβαρό φιλοδυτικό μέτωπο, γεμίζοντας την επικράτεια με στρατιωτικές νατοϊκές βάσεις.
Εκτός του ΝΑΤΟ, ο ολοένα εντεινόμενος μιλιταρισμός παρατηρείται να συνοδεύεται και από μια εθνικιστική έξαρση. Η προβολή των εθνικών αξιών πάει χέρι-χέρι με τη διόγκωση των στρατιωτικών δαπανών , την εμπλοκή του στρατού στις κοινωνικές διεργασίες και την προετοιμασία για πόλεμο. Εδώ καλούμαστε να δούμε τον διττό ρόλο του στρατού εντός και εκτός συνόρων. Εκτός συνόρων ο ελληνικός στρατός δρα ως βίαιος επεκτατικός μηχανισμός με πολεμικές συρράξεις αλλά και συμμαχίες με στόχο την προάσπιση των καπιταλιστικών συμφερόντων (εκστρατείες στη Ρουάντα, στο Κόσσοβο, στο Ιράκ, Νατοϊκές βάσεις κλπ). Εντός συνόρων βρίσκεται σε ετοιμότητα για την υπεράσπιση της ευδαιμονίας της άρχουσας τάξης με οποιοδήποτε τρόπο .Είτε είναι στρατιωτική παρέμβαση σε μεταναστευτικές ροές , σε κινητοποιήσεις/ αγώνες στους δρόμους, είτε με την επιβολή στρατιωτικών νόμων μέχρι και την στρατικοποίηση της καθημερινότητας και την παρουσία του στο δημόσιο λόγο και χώρο .Και δυστυχώς όπως έχουμε ξαναδεί και βλέπουμε και στο παρόν με την επιβολή στρατιωτικών δικτατοριών.
Πάγια τακτική του ελληνικού και κάθε άλλου κράτους είναι η συγκάλυψη των επεκτατικών βλέψεων και επιθετικών κινήσεων έναντι άλλων κρατών. Κάθε δική του προκλητική κίνηση βαφτίζεται ως ''αμυντική πολιτική'' για την αναχαίτιση του εξωτερικού εχθρού, στην προκειμένη του γειτονικού τουρκικού κράτους. Την παγκόσμια και βαθιά καπιταλιστική κρίση στην οποία έχουν εγκλωβιστεί τα αφεντικά αυτού του κόσμου, προσπαθούν οι ίδιοι να την ανατρέψουν με κάθε τίμημα. Οι καπιταλιστές για να υπερβούν την κρίση τους, πέρα από το να υποτιμούν περαιτέρω την εργασιακή μας δύναμη, να περικόβουν τα ασφαλιστικά ταμεία και να πλειστηριάζουν τις πρώτες κατοικίες, σχεδιάζουν μια σειρά από πολέμους για την καταστροφή λιμναζόντων κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων. Καταστροφές που είναι άκρως απαραίτητες για την δημιουργία νέων πεδίων για επενδύσεις και την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Οι εκμεταλλευτές μας μέσω του αγώνα που δίνουν για τη διασφάλιση της κερδοφορίας τους και τη σωτηρία τους εν γένει, απαιτούν και τη δική μας συναίνεση - συμμετοχή σ' ένα πιθανό αυριανό αιματοκύλισμα. Η στράτευση μας στο πλευρών των αστικών συμφερόντων και η αδυναμία ανάγνωσης της πραγματικότητας από προλεταριακή σκοπιά, επιτυγχάνεται με την αδιάκοπη εθνικιστική αφήγηση με την οποία μας ντοπάρουν οι από τα πάνω σε όλα τα πεδία της φυσικής μας ύπαρξης. Μιας αφήγησης η οποία προσβλέπει στην υπόκρυψη και άμβλυνση των ταξικών αντιθέσεων πάνω στις οποίες αρθρώνονται οι σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, μιας αφήγησης που κάνει τους ταξικούς μας συσχετισμούς δυσμενέστερους απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Η συμμετοχή σε ένα διακρατικό πόλεμο στο όνομα μιας κάλπικης εθνικής ενότητας θα είναι η ταφόπλακα του κοινωνικού - ταξικού πολέμου. Το μόνο πόλεμου που αναγνωρίζουμε και στον οποίο θα πρέπει να επενδύσουμε όλοι οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου.
Η δική μας στάση, η στάση των από τα κάτω δε μπορεί να είναι άλλη από την άρνηση όλου αυτού του οικοδομήματος που γεννά εξαθλίωση και θάνατο. Διότι τα συμφέροντα μας είναι ταξικά, ενάντια στους "εθνικούς ευεργέτες": δε θα γίνουμε κρέας για τις οβίδες τους. Απέναντι στο μιλιταρισμό και τον εθνικισμό δεν αντιτάσσουμε απλώς μια πασιφιστική αντιπολεμική ιδέα, ακριβώς γιατί γνωρίζουμε πως καμία ειρήνη δεν πρόκειται να στεριώσει όσο υπάρχει αυτό το σύστημα που απαιτεί την υποταγή μας, σωματική και ψυχική, όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός. Αντίθετα, επιλέγουμε να το πολεμάμε σε κάθε του έκφανση, από την άρνηση στράτευσης, μια αγωνιστική επιλογή ενάντια στο μιλιταρισμό, μέχρι τις απεργίες και τις σύγκρουσης με τις δυνάμεις καταστολής. Δομούμε σχέσεις μεταξύ των καταπιεσμένων, με κύριο πρόταγμά μας την αλληλεγγύη και το διεθνισμό, ενάντια τόσο στο φασισμό και τον εθνικισμό όσο και ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά, το σεξισμό, την ομοφοβία, το ρατσισμό, ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση, την ισοπέδωση των ζωών μας και του φυσικού κόσμου.
Όσο περισσότερο σου κλέβουν τη ζωή , τόσο σε ταΐζουν με έθνος και φυλή Κανένας πόλεμος μεταξύ των καταπιεσμένων , καμιά ειρήνη μεταξύ των τάξεων
Διαδηλώσεις - Πορείες: Σάββατο 6 Απριλίου, 12:00 από το Παράρτημα.
Σάββατο 13 Απριλίου, 13:30 στη στρατιωτική βάση ΑΡΑΞΟΥ.
προσυγκέντρωση πλατεία τριών συμμάχων 12:00.
Ανοιχτή συνέλευση για την καμπάνια ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, το ΝΑΤΟ