kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ανοιχτή συζήτηση της Κατάληψης Μπουμπουλίνας με τους γείτονές μας + Ελεύθερο φαΐ

Ζούμε σε καιρό πολέμου. Τρόμος, φτώχεια, πολιτική και οικονομική βία, αυτές οι συνέπειες. Με το κλείσιμο των συνόρων, τον διωγμό και τη σφαγή στα σύνορα, με τον μαζικό εγκλεισμό και απομόνωση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς προοπτική ελευθερίας, η Ευρώπη διεξάγει έναν πόλεμο εναντίον των μεταναστών.

Από τον Φεβρουάριο (2019) έχει ξεκινήσει μια μαζική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων, με την μεταναστευτική κατάληψη Αραχώβης 44 στα Εξάρχεια να είναι η πρώτη που χτυπήθηκε. Στις 11/4 στις 6 το πρωΐ, ένας στρατός από μπάτσους επιτίθεται στις στεγαστικές καταλήψεις Azadi και New Babylon, απ' όπου 120 άνθρωποι συνελήφθησαν. Ακριβώς μια βδομάδα μετά γίνεται άλλη μια επιχείρηση εναντίον της μεταναστευτικής κατάληψης Clandestina και της αναρχοφεμινιστικής κατάληψης Cyclopi.

Κατά την επιχείρηση, η αστυνομία εισέβαλε βίαια στα σπίτια των ανθρώπων το ξημέρωμα, σπάζοντας πόρτες και μπαίνοντας στα δωμάτια με όπλα στα χέρια. Αφότου συνέλαβε τους κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, που έκλαιγαν τρομοκρατημένα, και τους εκτόπισε σε αστυνομικά τμήματα και φυλακές, η αστυνομία προχώρησε σε νέα είσοδο στα δωμάτιά τους, εξευτελίζοντάς τους ακόμα περισσότερο, κάνοντας άνω κάτω τα υπάρχοντά τους. Καθώς ανακαταλάβαμε το έδαφος της κατάληψης της Μπουμπουλίνας και ακυρώσαμε τις πράξεις του κράτους, βρήκαμε τα σπίτια των ανθρώπων κατεστραμμένα και τα υπάρχοντά τους ποδοπατημένα στο πάτωμα, παντού μες στο κτίριο. Το κράτος άφησε τους πρώην κατοίκους όχι μόνο άστεγους, αλλά και χωρίς τίποτα από τα υπάρχοντά τους, τα χαρτιά τους και τα ελάχιστα χρήματά τους. Η συγκεντρωτική κρατική διαχείριση ενός υλικού κόσμου ξεγυμνωμένου από ζωή, αποκαλύπτει τη βαρβαρότητα του κράτους, μέσα από τον απανθρωπισμό που οι καταληψίες βίωσαν με τον βίαιο εκτοπισμό τους και την αφαίρεση των υπάρχοντών τους. Η απόσπαση των ανθρώπων από τις χωροχρονικές και υλικές αναφορές τους, με άλλα λόγια η απογυμνωμένη ζωή, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο χειρισμός της ζωής σαν οικονομικό και λογιστικό ζήτημα, επιβάλεται στους καταπιεσμένους. Καθώς το κράτος, στα εργοστάσια της βιοπολιτικής παγώνει κάθε εγγενή κοινωνική ζωτικότητα, η πραγματικότητα της απελευθέρωσης ξεκινά από το βίωμα μιας απογυμνωμένης ζωής που θέτει την κοινή προοπτική υλοποίησης των οραμάτων απελευθέρωσης.

Η συνεχής καταστολή των καταλήψεων, δηλαδή το κλείσιμο αυτο-οργανωμένων δομών, ο εκτοπισμός ταν κατοίκων μακρυά από τις γειτονιές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι κομμάτι αυτού του πολέμου.

Οι επιχειρήσεις ενάντια στις καταλήψεις συνοδεύτηκαν και από επιχειρήσεις σε σπίτια όπου ήταν γνωστά στους μπάτσους ως κέντρα ναρκεμπορίου, έτσι ώστε το κράτος να νομιμοποιήσει τις εκκενώσεις, ως κομμάτι του 'πολέμου ενάντια στα ναρκωτικά'. Αυτό δεν είναι καινούργια πρακτική. Πάντα το κράτος έσπρωχνε τα ναρκωτικά σε φτωχειές γειτονιές, ειδικότερα όπου τα ριζοσπαστικά κινήματα της κοινωνικής βάσης είναι πιο ζωντανά, αφενός για να ελέγξει αυτές τις περιοχές, και αφετέρου για να δικαιολογεί τον πόλεμο που διεξάγει ενάντια στους καταπιεσμένους.

Η εγκληματοποίηση των μεταναστών είναι σκόπιμη κρατική πρακτική, με το να κρατάει τους μετανάστες σε παράνομο και υποτελές καθεστώς. Αυτό εκφράζει ακέραια την στροφή της Ευρώπης προς τον φασισμό. Η καταστολή αυτή είναι μέρος της κρατικής τρομοκρατίας ενάντια στους αγώνες και την αυτοοργάνωση των καταπιεσμένων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι πολεμικές ανακοινώσεις όλων των πρόσφατων κυβερνήσεων, διεξιών και αριστερών, για τις καταλήψεις, που διαμηνύουν ότι 'θα σας αφαιρέσουμε όλο το έδαφός σας'.

Στον πυρήνα της καταστολής των μεταναστευτικών καταλήψεων, βρίσεκται η σκοπιμότητα της απομόνωσης και του διαχωρισμού των μετανασταών από τους ντόπιους, η αποκοπή τους από τοπικούς ριζοσπαστικούς αγώνες και η αποτροπή της κοινής οργάνωσης των προλετάριων. Διότι η κοινή οργάνωση των καταπιεσμένων είναι απειλή για την εξουσία. Και γι'αυτό το λόγο, η απόφασή μας να ανακαταλάβουμε το χαμένο έδαφος της Μπουμπουλίανς 42, είναι η απάντηση που όλοι μαζί, ντόπιοι και μετανάστες, πρέπει να δώσουμε απέναντι στη βία της καταστολής, ώστε να στεγάσουμε τον κοινό αγώνα μας για μια ελεύθερη ζωή.

Εδώ σε αυτό το σπίτι, έχουμε ήδη ξεκινήσει να χτίζουμε μια νέα κοινότητα. Εμείς, μετανάστες, καταληψίες και διεθνιστές σύντροφοι, συγκεντρωθήκαμε μετά το τελευταίο κύμα καταστολής των καταλήψεων στη γειτονιά των Εξαρχείων, με σκοπό να οργανωουμε την αντίσταση στην κρατική καταστολή. Ως απάντηση στις άμεσες ανάγκες για στέγαση, πήραμε την πρωτοβουλία να καταλάβουμε το κτίριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο. Ο σκοπός μας είναι να χτίσουμε κοινότητα, ως μια συνοργάνωση ενός ετερογενούς υποκειμένου, που αντανακλά την ποικιλομορφία των πρακτικών μας τόσο στον αγώνα μες στη γειτονιά όσο και σε άλλους αγώνες. Αυτή η κοινότητα βασίζεται στη κοινή συμφωνία αγώνα, ως καταπιεσμένοι, ενάντια στο κράτος, ενάντια στην εκμετάλλευση, και ενάντια στην μαφίόζικη οργάνωση και τον έλεγχο που ασκεί, ο οποίος συμπληρώνει τις πολιτικές διαχωρισμού, όλων των άλλων κρατικών παραγόντων. Η δέσμευση στη οριζοντιότητα και την αμοιβαιότητα στοχεύει στον πυρήνα των εξουσιαστικών και πατριαρχικών δομών που θεμελιώνουν τη λειτουργία του κράτους και των μαφιών του. Εδώ, σκοπεύουμε να στεγάσουμε τους κοινούς μας αγώνες, αλλά και μια πληθώρα δομών, ανοιχτών στη γειτονιά και το κίνημα: σχολείο για γλώσσες και διεξότητες, την αυτο-οργάνωση των γυναικών, την αυτο-διαχείριση της τροφής και άλλα.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε ένα χώρο για το μοίρασμα και ανταλλαγή μέσα από τους διαφορετικούς πολιτισμούς και τις διαφορετικές γλώσσες. Ένα χώρο για την άμυνα και την υπεράσπιση των καταπιεσμένων: μεταναστών, προλετάριων, γυναικών, και για την ελευθερία από την σεξουαλική και φυλετική καταπίεση. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον ρατσισμό, τον σεξισμό, την πατριαρχία, την κουλτούρα βιασμού, και τις μπίζνες των μαφιών και των ΜΚΟ που κερδοσκοπούν από την συνθήκη αδυναμίας των μεταναστών.

Ως ανοιχτή δομή και κοινότητα, που αποσκοπεί στο δυνάμωμα και εξέλιξη της αυτοοργάνωσης της καθημερινότητάς μας και των κοινών μας αγώνων, καλούμε όλους τους κατοίκους αυτής της γειτονιάς και πιο πέρα, να κάνουμε μαζί τα οράματά μας πραγματικότητα. Τελικά, ο καθένας και η καθεμία αναλαμβάνει την ευθύνη του να σταθεί με το μέρος της κοινότητας και της ελεύθερης αυτο-οργάνωσης ή με το μέρος του φασισμού και της καταστολής.

Ανοιχτή συζήτηση

της Κατάληψης Μπουμπουλίνας με τους γείτονές μας

+ Ελεύθερο φαΐ

Σάββατο 11 Μάη 7.30 μμ

Μπουμπουλίνα & Μετσόβου

Αυτοοργανωμένη Κοινότητα Καταληψιών, Μεταναστών/τριών

και Διεθνιστών Συντροφισσών/ων

We are living in a time of war. Terror, poverty, political and economic violence, those are the consequences. By closing borders, persecuting and massacring at the borders, and mass incarceration and isolation into concentration camps with no prospect of freedom, Europe is waging a war against migrants.

Since February 2019, a mass eviction operation of squats has began, with the migrant squat Arachovis 44 in Exarchia being the first one to be evicted. At 11/4, at 6 in the morning, an army of cops evicts the housing squats Azadi and New Babylon, from where 120 people are detained. Just one week later, another operation takes place against the migrant squat Clandestina, and the anarcho-feminist squat Cyclope.

During the operations, the police violently and forcefully entered people's homes in the early morning, kicking in doors and entering people's rooms with weapons. After arresting residents, including crying children trembling in fear, and taking them away to police stations and prisons, the police proceeds to enter their homes once again, humiliating the residents further by throwing their belongings into disarray. As we recaptured the ground of Boumboulinas squat and cancelled the events of the state, we found people's homes destroyed and their belongings spread all over the floors of the building. The state left the former residents not only homeless, but also without any of their possession, including their papers and whatever little money they might have had. The state's centralized organization of matter devoid of life is exposed in its full cruelty in the condition of dehumanisation, which the squatters experience through their forced exile and dispossession. The separation of the human beings from their space, time and material references, otherwise known as naked life, is the way in which the manipulation of life, as a financial and logistical matter, is forced upon the oppressed. While the state, in the warehouses of biopower, suspends all the inherent tensions of society in terms of self-organization, the reality of liberation begins with the experience of a naked life that poses the common potential for realizing our aspirations for liberation.

The continuing repression of squats, which means the closing of self-organised spaces, the displacement of the residents away from the neighbourhoods, and into concentration camps, is a part of this war.

The operations against the housing squats were accompanied with operations in houses that were known to be drug smuggling spaces, so that the state could legitimise these squat evictions as part of the 'war on drugs'. This is hardy a new practice. The state has always pushed drugs into poor neighborhoods, and particulalry into neighborhoods where the radical grass-roots movements are the most vibrant, so as, on the one hand to control these areas, and on the other to have an excuse to pursue its war against the opressed.

Criminalisation of migrants is an intentional state practice, through keeping people in an illegal and underclass status. This demonstrates how Europe is turning towards fascism. This repression is part of the state terrorism against the struggles and the self-organisation of the oppressed. It is in this context that the recent governments, both left and right, make their polemic announcement to the squats of the movement, that "we will take all the ground away from you."

At the core of this repression of migrant housing squats is the intention to isolate and separate migrants from locals, to cut any contact with local radical struggles, to prevent the common organization of the proletariats. Because the common struggle of the oppressed is a threat to authority. This is why our decision to reoccupy the embattled ground of Bouboulinas 42 is the answer that we, locals and migrants together must give to the violence of the repression, so as to house our common struggle for a free life.

Here in this house, we have already began to build a new community. We, migrants, squatters and internationalist comrades gathered in the aftermath of the recent squat evictions in the neighborhood of Exarchia, with the goal to organize the resistance to this state repression. As a response to the immediate need for housing, we took the initiative to occupy Gini building in Polytechneio. Our intent is to build community, as a co-organisation of heterogenic subjects, which reflects the open diversity of our practices in this neighbourhood and in other struggles. This community is based on the common agreement of struggle of the oppressed people against the state, against exploitation, and against mafia organization and control, which is in fact complements the segregation policies of all other state agents. The commitment to horizontality and mutuality targets the core of the authoritarian and patriarchal structures which form the foundation of the state and its mafias. Here we intend to house our common struggles, but also, a number of structures, open to the neighborhood and to the movement: a school for learning languages and skills, the self-organization of women, the self-management of food, and more.

Our aim is to create a space for sharing and exchange through our diverse cultures and languages. A space for defending the oppressed: migrants, proletarians, women, and for freedom from sexual and gender opression. We fight against racism, sexism, patriarchy, rape culture, and the business of mafias and NGO's that profit from the condition of weakness of migrants.

As an open structure and community, aimed at strengthening and developing the co-organization of our daily life and common struggles, we invite all residents of this neighbourhood and beyond to join us in putting our visions into practice. In the end it is everyone's responsibility to take sides either with the word of community and of free self-organization or with the side of fascism and repression.

Open Discussion

of Bouboulinas squatters with the neighbours

+ Free food

Saturday 11 May 7.30 pm

Bouboulinas & Metsovou, Exarcheia

Self-organized Community of Squatters, Migrants

and Internationalist Comrades from the Ground of Squatted Bouboulinas