Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019 στις 12.00
Μικροφωνική για τα 6 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα
«Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες»
.Κατερίνα Γώγου.
«Έχει γίνει μια απλή ανθρωποκτονία και το έκαναν…» Αυτή ήταν η δήλωση του Ρουπακιά στο Εφετείο του Ιούλη. Ας μην γελιόμαστε είναι προφανές, ότι φασιστικές ιδεολογίες, οι οποίες υποκινούνται μόνο από τον λοστό της απέχθειας δεν μπορούν παρά να χλευάζουν την ζωή, αφού τα μιλιούνια αίματος που στάζουν αποτελούν πάγιο συστατικό της στρατηγικής τους. Ξεδιπλώνοντας μια σειρά δολοφονιών, από τους πρόσφυγες που πλέουν στα νερά του Αιγαίου, μέχρι τις μαχαιριές σε αγωνιστές, «ξένους» και «διαφορετικούς», όλα υπόκεινται σε θανάτους που προκαλεί το σύστημα ή τα μακριά του στειλιάρια σε βάρος των καταπιεσμένων και αυτών που αγωνιούν για έναν καλύτερο κόσμο. Φυσικά, με τα μακριά στειλιάρια δεν εννοούμε άλλους παρά τα κτήνη, τους φασιστές, οι οποίοι την ώρα που το σύστημα ως φυσική του εξέλιξη βαδίζει σε ασθενική τροχιά, αναδύονται σπέρνοντας ρητορικές και πρακτικές μίσους.
Έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Φύσσα, οι δολοφόνοι του έχουν χάσει το «άλλοθι» των βουλευτών και τα τάγματα εφόδου δικάζονται, σε μια δική που φτάνει στο τέλος της. Μετά την αδυναμία της χ.α. να μπει στη βουλή και έχοντας απωλέσει ουσιαστικά τα προνόμια που ο κοινοβουλευτικός μανδύας παρείχε δημιουργείται εν πολλοίς μια διαφορετική κατάσταση. Από τις εσωτερικές διαμάχες στην ηγεσία της χ.α. και τις αποχωρήσεις υψηλόβαθμων στελεχών και μελών μέχρι την οικονομική χρεοκοπία και το κλείσιμο των γραφείων τους διαφαίνεται η αποσύνθεση της εγκληματικής οργάνωσης. Είναι γεγονός όμως πως η κοινωνική νομιμοποίηση του φασισμού δεν έχει εκλείψει, αφού η έκφανση του συντηρητισμού και του εθνικισμού έχει δώσει την σκυτάλη σε άλλους εκπροσώπους εντός του κοινοβουλίου. Πρόκειται για κόμματα τσαρλατάνων τα οποία συμβαδίζουν με τα διαχρονικά χαρακτηριστικά της ορθόδοξης ακροδεξίας στην ελλάδα, την εμμονή στο τρίπτυχο πατρίς - θρησκεία - οικογένεια αλλά και στο «τηλεμάρκετινγκ» (βλ. «Ελληνική Λύση» και «ΛΑ.Ο.Σ.»). Αυτό βέβαια, δεν θα μπορούσε να σημαίνει ότι κατά την άνοδο της προηγούμενης αριστερής κυβέρνησης τα τάγματα εφόδου δεν παρελαύναν ατιμωρητί προβαίνοντας σε ξυλοδαρμούς μεταναστών και αγωνιστών, σε επιθέσεις αυτοοργανωμένους χώρους, στέκια και δομές του κινήματος ως και εμπρησμούς καταλήψεων.
Σε αυτήν την συνθήκη, βλέπουμε και την βίαιη ανασυγκρότηση των θεσμικών οργάνων του κρατικού φασισμού, των μπάτσων και των σωμάτων ασφαλείας. Η Νέα Δημοκρατία, περήφανα υλοποίει τα απάνθρωπα προεκλογικά της σχέδια περί «καθαρισμού» των Εξαρχείων , εκκενώνοντας 4 καταλήψεις και στοιβάζοντας 143 πρόσφυγες και μετανάστες σε κλούβες, τους οποίους αργότερα έστειλαν σε διάφορα hot - spots. Το κατασταλτικό χτύπημα του κράτους είναι σαφές. Όσοι και όσες αντιστέκονται απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, θα εξολοθρεύονται με κάθε μέσο. Η καθημερινότητα των Εξαρχείων είναι πλέον στολισμένη με πλήθος μπάτσων, οι όποιοι τοποθετημένοι σε κάθε γωνιά, κάνουν καλά τη δουλειά τους ως προστάτες των αφεντικών. Αυθαίρετες επιθέσεις σε γεμάτους κοινωνικούς χώρους, σεξιστικά και ομοφοβικά σχόλια, επιβεβαιώνουν για ακόμη μια φορά πως το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» δίνει στους μπάτσους, την νομιμοποίηση να ασκήσουν οποιαδήποτε μορφή βίας επιθυμούν.
Στην ίδια κατεύθυνση μία ακόμη προεκλογική υπόσχεση που πραγματοποιήθηκε, είναι και η κατάργηση του ασύλου. Με την πρόφαση της ύπαρξης ναρκωτικών και εγκληματικότητας μέσα στα πανεπιστήμια, το κράτος προέβη σε μια τουλάχιστον προκλητική κίνηση, καθώς το άσυλο αποτελεί αιματοβαμμένη κατάκτηση. Ξέρουμε πολύ καλά, πως οι ναρκοπιάτσες στους χώρους των πανεπιστημίων εγκαταστάθηκαν εκεί από το ίδιο το κράτος, ώστε οι αστυνομικές δυνάμεις να αποκτήσουν πρόσβαση σε χώρους όπου ζυμώνονται ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές ιδέες για να τις καταστείλουν. Στοχοποιώντας, λοιπόν, μετανάστες και διατυμπανίζοντας πως το άσυλο αποτελεί "άσυλο ανομίας", τα κοινωνικά παράσιτα ξεχνούν την στενή σχέση αστυνομίας -ναρκωτικών και κράτους - μεγαλοεπιχειρηματιών που κερδοσκοπούν μεταφέροντας τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών. Είναι, επομένως, εμφανές πώς ο πραγματικός λόγος της κατάργησης του ασύλου και της εισβολής της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, δεν είναι η καταπολέμηση της εγκληματικότητας, αλλά καταστολή των επαναστατικών υποκειμένων.
Ενάντια σε κράτος - κεφάλαιο - φασισμό
Οι διαδηλώσεις της 18ης Σεπτέμβρη στη μνήμη του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα δεν μπορούν παρά να αποτελούν για εμάς αντίκρισμα της συνεχούς αντιφασιστικής δράσης και υπενθύμιση πως ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι ταυτόχρονα αγώνας ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και καταστολή. Αγώνας συλλογικός που δεν βλέπει διαχωρισμούς ανάμεσα σε έθνη, φυλές και φύλα και προϋποθέτει την διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζομένων ενάντια στο εξουσιαστικό σύμπλεγμα κράτους, αφεντικών, φασιστών. Δεν τρέφουμε, λοιπόν, αυταπάτες για την «επιτυχή» δικαστική αντιμετώπιση της χ.α. και την θεσμική καταπολέμησή της, γιατί ο φασισμός τσακίζεται στο δρόμο, στις σχολές και στα σχολεία από τον κόσμο του αγώνα.
Ως αναρχικές φοιτήτριες και φοιτητές βιώνουμε την καταστολή στο πετσί μας πλέον και μέσα στο πανεπιστήμιο. Δεν ανεχόμαστε καμιά εξουσία πάνω από το κεφάλι μας. Το άσυλο για εμάς είναι ελευθερία ενάντια στην καταπίεση και την καταστολή, με τον ίδιο τρόπο που ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας για ζωή. Αγαπάμε την ελευθερία και θα την διεκδικούμε κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να μας την στερήσει εντός ή εκτός του πανεπιστημιακού ασύλου. Όσοι εχθρεύονται, λοιπόν, την ελευθερία προέρχονται από το ίδιο στρατόπεδο και βρίσκονται απέναντί μας. Γι' αυτό και ο αγώνας εναντίον τους οφείλει να είναι συνολικός, αδιαμεσολάβητος και συνεχής.
Είναι ακριβώς ο αναρχικός αγώνας που συνδέει τις ταξικές αντιστάσεις εντός και εκτός των σχολών για στέγαση και σίτιση, τους αγώνες ενάντια στην κατάργηση του ασύλου και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με τον αντιφασισμό, την υπεράσπιση των δομών του κινήματος, την επανοικειοποίηση του δημοσίου χώρου και τον αγώνα ενάντια στις ναρκομαφίες. Είναι, δηλαδή, ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε μέχρι την κοινωνική επανάσταση. Ένας δρόμος που περνάει μέσα από την συντριβή του κόσμου του κράτους και των αφεντικών, των ένστολων και μη φρουρών τους. Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ Τρίτη 17/9, στις 12:00 στην είσοδο της Φιλοσοφικής στην Εθν.Αμύνης
ΠΟΡΕΙΑ Τετάρτη 18/9 18:00, Καμάρα
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»
