Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019 στις 17.00
Πορεία για τα «ζώα»
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ «ΖΩΑ»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/10/2019 ΩΡΑ 5μμ στο ΘΗΣΕΙΟ
Η καταστροφή του φυσικού κόσμου σε συνδυασμό με την εντατική εκμετάλλευση και δολοφονία δισεκατομμυρίων ζώων κάθε χρόνο από το αγροβιομηχανικό σύμπλεγμα, μας αναγκάζει πλέον να βγούμε και να μιλήσουμε για τα άλλα ζώα, για τα συντρίμμια που αποτελούν πλέον τα ενδιαιτήματά τους, όπως ο Αμαζόνιος, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να υποστηρίξουν τη ζωή, ενώ ο αιώνας που διανύουμε αναμένεται να φέρει την εξαφάνιση των περισσότερων ειδών. Οι σύγχρονες κοινωνίες βασίζονται στην αντίφαση της καταστροφής του φυσικού κόσμου και ενός laissez faire της απώλειας της βιοποικιλότητας, ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτούνται και επενδύονται τεράστια ποσά από τις βιομηχανίες που εκτρέφουν, συντηρούν και θανατώνουν τα εξημερωμένα ζώα. Πρόκειται για ζώα τεχνητά πλασμένα κατ' εικόνα του ζώου άνθρωπος που οι εξουσιαστικές κοινωνίες το έκαναν να επενδύσει στην απατηλή αντίληψη ότι μπορεί να διαχειριστεί τη φύση προς όφελός του, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όχι μόνο τη θλίψη, τη στέρηση της ελεύθερης ζωής και της ευημερίας των μη ανθρώπινων ζώων αλλά και την απώλεια της δικής μας ζωικής φύσης και ελευθερίας.
Το ζώο άνθρωπος εγκλωβισμένο εντός του τεχνοβιομηχανικού συστήματος έχει μετατραπεί σε υβρίδιο του εαυτού του, σε μια μηχανή αναπαραγωγής εμπορευμάτων και κερδών για ένα σύστημα το οποίο βασίζεται στην αέναη τεχνική, οικονομική και επιστημονική πρόοδο με κάθε κόστος. Αυτήν την αέναη ανάγκη για γιγάντωση και συνεχή ανάπτυξη την ονόμασαν αειφόρα με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες υπηκόους. Η έννοια της ανάπτυξης με την έννοια της αειφορίας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, εκτός και αν παραδεχτούμε ότι πρόκειται για την αειφόρα ανάπτυξη του ποσοστού κέρδους των εταιριών. Κάθε βιότοπος έχει συγκεκριμένη φέρουσα ικανότητα και η ισορροπία της ζωής εντός του είναι πολύ πιο εύθραυστη από ό,τι παρουσιάζεται. Όμως και σε αυτήν την αντίληψη χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή αφού η προστασία των ειδών ή των οικοτόπων τους μπορεί να μετατραπεί εκ νέου σε μια σχέση εξουσίας και βιοπολιτικής διαχείρισης πάνω στα «είδη», όπου ειδικοί επιστήμονες θα καθορίζουν ποιο «είδος» χωράει και ποιο όχι να ζήσει σε έναν τόπο.
Οι τεράστιες διαδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή, η πολύ μεγάλη αύξηση των vegan και ευρεία αποδοχή της φυτοφαγικής διατροφής, οι συγκρούσεις και οι διαδηλώσεις έξω από τα σφαγεία σε όλο τον κόσμο δείχνουν πως η εποχή που το ζήτημα των ζώων ήταν περιθωριακό πέρασε ανεπιστρεπτί. Οι αγώνες για το κλίμα και τα ζώα, που δεν ταυτίζονται απαραίτητα δυστυχώς διότι στους πρώτους ελλοχεύει ένας επίμονος ανθρωποκεντρισμός, μας δείχνουν ότι υπάρχει ελπίδα και αυτή βρίσκεται στον ανυποχώρητο και συνεχή αγώνα. Όμως ο αγώνας αυτός χρειάζεται να ξεπεράσει την μονοθεματικότητα και κυρίως να στοχεύσει στις δομές που συντηρούν την κυριαρχία όπως το κράτος, το καπιταλιστικό σύστημα, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα, η παγκόσμια παραγωγή και κατανάλωση. Χρειάζεται ένας αγώνας που να στοχεύει στην δημιουργία ενός άλλου κόσμου όπου όλα τα είδη θα ζουν ελεύθερα και αρμονικά, όπου το ζώο άνθρωπος θα παίρνει ό,τι χρειάζεται για να επιβιώσει χωρίς να επιβαρύνει, να καταστρέφει και να διασαλεύει την επιβίωση των συζώων του σε αυτόν τον πλανήτη. Σε έναν κόσμο αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και ενσυναίσθησης όλα τα ζώα ανθρώπινα και μη θα είναι φορείς σεβασμού και ηθικής αξίας.
Σε έναν τέτοιο κόσμο η βρώση των άλλων ζώων για ευχαρίστηση, καθώς δεν αποτελεί αντικειμενική ανάγκη σε καμία περίπτωση, η χρήση τους για ρουχισμό, θέαμα, ο επιστημονικός πειραματισμός πάνω στα σώματά τους και γενικότερα ο εγκλεισμός και η καταπίεση δεν μπορούν να αποτελούν αποδεκτές πρακτικές.
Συντρόφια για την ολική απελευθέρωση