Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019 στις 18.00
Πορεία
Διήμερο δράσεων 5-6 Δεκέμβρη - Στα τελεσίγραφα και τους Δεκέμβρηδες απαντάμε με εξεγέρσεις
Ούτε μπαρουταποθήκες, ούτε εστίες ανομίας. Οι καταλήψεις είναι το σημείο συνάντησης όλων εμάς που θελήσαμε να συλλογικοποιήσουμε τον αγώνα μας ενάντια στην τρομοκρατία του ενοικίου, του αφεντικού, του μπάτσου - εναντία στην διαρκή υποτίμηση των ζωών μας. Οι ιδέες που απαρτίζουν μια κατάληψη δεν είναι εγκλωβισμένες στους τέσσερις τοίχους ενός κτηρίου. Αντιθέτως, διακινούνται ελεύθερα από μυαλό σε μυαλό και είναι αδύνατον να εξοντωθούν. Είναι χώροι μέσα στους οποίους στεγάζουμε τις υλικές και τις πολιτικές μας ανάγκες, χώροι όπου συλλογικοποιούμε τα βιώματα και τις αρνήσεις μας, προκειμένου να αντισταθούμε στον πληκτικό κόσμο της κανονικότητας που περιφρουρούν το κράτος και τα τσιράκια του. Μιας κανονικότητας που αφήνει ανθρώπους στον δρόμο και ταυτόχρονα προστατεύει με τους νόμους της τα άδεια σπίτια από τους εισβολείς. Οι καταλήψεις, τελικά, δεν είναι τα ντουβάρια - είμαστε εμείς, εμείς που πήραμε τις ζωές μας στα χεριά μας αντί να περιμένουμε από τα ψίχουλα του φιλάνθρωπου προσωπείου του καπιταλισμού.
Βίαιες αστυνομικές εισβολές στα πανεπιστήμια, σεξιστικές επιθέσεις στα Εξάρχεια και ξύλο σε όποιον δεν ταιριάζει στα αισθητικά πρότυπα των ΜΑΤ, ξερονήσια και κλειστές φυλακές τύπου Αλκατράζ για μετανάστ(ρι)ες είναι μόνο μερικά στιγμιότυπα της κανονικότητας που γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί. Μέσα σε αυτή την καθημερινότητα ήρθε να προστεθεί και το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη, που απειλεί με άμεση εκκένωση όλες τις καταλήψεις μέχρι τις 6 Δεκέμβρη. Η ημερομηνία λήξης της διορίας σαφώς και δεν είναι συμπτωματική. Η πολιτική ηγεσία της ΝΔ προσπαθεί να κάνει μια σφυγμομέτρηση των κινηματικών μας δυνάμεων, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ ως εγκάθετο για να λασπολογήσει οποιαδήποτε κινητοποίηση αμφισβητεί την δήθεν παντοδυναμία της. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να σπείρει τον φόβο στις τάξεις μας αποσκοπεί στο ύστατο στάδιο τρομοκράτησης: την αυτοεκκένωση μας. Εμείς από την μεριά μας, όχι μόνο δεν υπάρχει περίπτωση να πράξουμε κάτι τέτοιο, αλλά θα καταστήσουμε σαφές προς κάθε υπεύθυνο πως η οποιαδήποτε αστυνομική επιχείρηση στους χώρους μας θα απαντηθεί αναλόγως. Έτσι, θέτουμε τις πρυτανικές αρχές προ των ευθυνών τους σε περίπτωση που νομίζουν ότι η εκκένωση της κατάληψης μας θα είναι επιστροφή στην ''πολυπόθητη'' κανονικότητα τους.
Η κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης δεν ήρθε βέβαια σαν κεραυνός εν αιθρία. Η πολιτική αυτή υπάγεται σε ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο διαχείρισης και καταστολής του κινήματος των καταλήψεων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της καταστολής αποτελούν η εκκένωση της κατάληψης Rozbrat στο Poznan της Πολωνίας και η ADM στο Άμστερνταμ. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ είναι εκφραστές αυτής της πολιτικής στον Ελλαδικό χώρο, μιας πολιτικής τακτικής η οποία, εκτός του κινήματος των καταλήψεων, βάζει στο στόχαστρο ακόμη περισσότερο τους/τις μετανάστ(ρι)ες παρουσιάζοντάς τους ως παράνομους μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν. Αυτό είναι ακόμη πιο φανερό σε εμάς, καθώς οι περισσότερες καταλήψεις που έχουν εκκενωθεί ή απειλούνται με εκκένωση είναι καταλήψεις μεταναστ(ρι)ών. Έτσι λοιπόν, ο κατατρεγμένος πρόσφυγας ως παγκόσμιος εχθρός, σε συνδυασμό με το ανταγωνιστικό κίνημα ως εσωτερικός, αποτελούν μαζί τρόπαιο στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας και πρέπει να παταχθούν, ώστε να γίνουν αόρατοι- είτε μέσω κλειστών κέντρων κράτησης για τους/τις μετανάστ(ρι)ες, είτε μέσω ποινικοποίησης της οποιασδήποτε κινητοποίησης.
Για αυτό, και για όλους τους λόγους του κόσμου, καλούμε στην πλαισίωση των δράσεων ενάντια στην κρατική καταστολή.
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ & ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 5/12 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ 'Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ - ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
Κατάληψη στο Μπίνειο
Κείμενο - Κάλεσμα για 6 Δεκέμβρη
ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΜΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠ' ΤΑ ΧΕΡΙΑ
6 Δεκέμβρη του 2019 και μετράμε 11 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που σημάδεψε όλους τους κοινωνικούς αγώνες που ακολούθησαν από τότε έως σήμερα. 6 Δεκέμβρη του 2019 και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τελεσίγραφο, που απειλεί την κοινωνική ύπαρξη όλων αυτών των σωμάτων και των κοινωνικών κομματιών, που ζούνε μέσα σε, και αντιστέκονται μέσα από τις καταλήψεις. Ένα «πολεμικό ανακοινωθέν» που απαιτεί την άμεση και βίαιη υποταγή σε μια κανονικότητα, που ορίζεται από τα δακρυγόνα, τους εξευτελισμούς και τα βασανιστήρια των στρατιωτικών/αστυνομικών σωμάτων. Έτσι στοχεύονται όσα από αυτά δεν πειθαρχούν και δεν βολεύονται με τα ψίχουλα που αυτό το σύστημα πετά στις καταπιεσμένες/ους που το ίδιο έχει δημιουργήσει. Ένα τελεσίγραφο που δεν απευθύνεται μόνο στις καταλήψεις, αλλά απαιτεί να μην είμαστε πια αυτό που είμαστε, να αποκηρύξουμε τα μέσα των αγώνων μας με τη φαιδρή υπόσχεση πως θα περάσουμε απαρατήρητες από το στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής.
Όμως όπως συμβαίνει στη Χιλή, στην Ισπανία, στην Τουρκία και οπουδήποτε αλλού οι φεμινισμοί ανθίζουν -όχι σε θεσμικά ή μοδάτα πόστα- αλλά στους δρόμους, γίνονται πάντα στόχος της κρατικής καταστολής. Γίνονται στόχος κυρίως όταν συνδέονται με ευρύτερα κινήματα, διευρύνοντας τα προτάγματα τους, διευρύνοντας παράλληλα τα υποκείμενα των αγώνων.
Γίνονται στόχος κάθε φορά που φωνάζουν πως η πατριαρχία και κατ' επέκταση η σεξουαλικοποιημένη βία, πέρα από μια διάχυτη μορφή εξουσίας, είναι και συνθήκη ειδικής επιβολής πάνω σε όλα τα μη κανονικά σώματα, σε σώματα που είναι σε κόντρα ρόλο από αυτόν που τους έχει επιβληθεί. Πιο συγκεκριμένα στις γειτονιές των Εξαρχείων, στα αστυνομικά τμήματα και σε κάθε είδους κρατικό κάτεργο οι απειλές βιασμού, οι πράξεις βιασμού, ο χυδαίος σεξισμός βρίσκονται καθημερινά στην υπηρεσία των "δυνάμεων της Τάξης", χωρίς να έχουν στόχο κάποιο συγκεκριμένο φύλο, όπως συνέβη με τον εικονικό βιασμό του Λ. Γούλα από δυνάμεις των ΜΑΤ στις 7.11.2019.
Σε ένα τόπο και σε μία εποχή όπου η ανεργία και η εργασιακή επισφάλεια υποτιμούν καθημερινά την ζωή σε επιβίωση , όπου το πρότυπο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» νεκρανασταίνεται και προμοτάρεται από τα ΜΜΕ σαν κοινωνική μόδα από τη Χούντα, όπου τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών υπόσχονται φρίκη σε όποια/ον έχει το λάθος χρώμα και τη λάθος εθνικότητα, όπου η πατριαρχία και η κουλτούρα του βιασμού γράφει λαμπρές σελίδες στους δρόμους, στα σπίτια, στις τηλεοράσεις, εμείς έχουμε πάρει θέση. Η θέση αυτή δεν είναι εκτός αυτής της κοινωνίας, αλλά εντός στο χτίσιμο κοινοτήτων αγώνα και αντίστασης στην υπάρχουσα συνθήκη. Σταθερό σημείο αυτών των κοινοτήτων ήταν, είναι και θα είναι οι καταλήψεις, όπως αυτή στο Μπίνειο. Ετεροτοπικοί χώροι όπου πολιτικοποιούμε τα βιώματά μας, ενάντια στην πατριαρχική και κρατική αστυνόμευση των σωμάτων μας, ενάντια στην αλλοτρίωση των διεκδικήσεων μας από τον θεσμικά κατοχυρωμένο δικαιωματικό λόγο και μακριά από σχέσεις εκμετάλλευσης και κέρδους.
Ως τέτοιοι δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο του αγώνα για την ανατροπή των σχέσεων εξουσίας και των καταπιέσεων που αυτές παράγουν. Χώροι όπου διαμορφώνουμε σχέσεις μη ιεραρχικές, σχέσεις αλληλεγγύης και φροντίδας, κουλτούρα αντίστασης και αυτομόρφωσης με σκοπό όχι να μείνουν αυτά στους τέσσερις τοίχους, αλλά να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητάς μας σε κάθε έκφανσή της, σε κάθε κοινωνική σχέση στη οποία συμμετέχουμε, είτε ως άτομα είτε ως συλλογικότητες.
Καλούμε σε πορεία την Παρασκευή 6/12 στις 18:00 μ.μ, πλατεία Σαπφούς.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗ (ΣΤ)ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΥΟΦΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΧΙΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Φεμινιστική / Αντισεξιστική ομάδα Anormin@
Μυτιλήνη, Δεκέμβριος 2019