kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση 6 Δεκέμβρη

πλ. καπνεργατη 19:00 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

11 χρόνια μετά...
Ήταν βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 όταν μία παρέα ανήλικων παιδιών που σουλατσάριζαν στους δρόμους των Εξαρχείων αντιλήφθηκαν την παρουσία ενός περιπολικού το οποίο διέκοψε τις φωνές τους και τράβηξε την προσοχή τους. Βρισκόμενοι στο "άβατο" των Εξαρχείων, ήταν ζήτημα τιμής να υπερασπιστούν την ιστορική φήμη της περιοχής από τους δούλους της κρατικής καταστολής και έτσι άρχισαν να το γιουχάρουν. Τα όργανα του κράτους σταματούν και διαπληκτίζονται με τους εξεγερμένους νέους, τους εξεγερμένους 15χρονους. Το περιπολικό αποχωρεί και έτσι το συμβάν μοιάζει να έχει λήξει. Ήταν αδύνατον οι δύο αστυνομικοί, Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης, να χωνέψουν την προσβολή των ανήλικων ιθαγενών. Ο εγωισμός της κρατικής εξουσίας είχε πληγωθεί ανεπανόρθωτα και έτσι οι δύο "Ράμπο" της ΕΛΑΣ πάτησαν φρένο και επέστρεψαν στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα. Ο Κορκονέας βγάζει το όπλο του και πυροβολεί δυο φορές.
Ένα παιδί μόλις 15 ετών πέφτει από τις σφαίρες. Λέγεται Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Διακομίζεται στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όμως είναι πλέον πολύ αργά. Οι γιατροί διαπιστώνουν απλώς το θάνατό του. Οι δύο ενήλικες ένστολοι δολοφόνοι θα δικαιολογήσουν τις πράξεις τους μετατρέποντας, κατά τις μαρτυρίες τους ,την παρέα των αμούστακων παιδιών σε όχλο μπαχαλάκηδων. Οι δύο ειδικοί φρουροί φεύγουν ανενόχλητοι και ατάραχοι εγκαταλείποντας τον θανάσιμα τραυματισμένο νεαρό. Η αποστολή είχε εκτελεστεί, ο ταραξίας ήταν πλέον νεκρός. Κανείς δεν τα βάζει με το κράτος...
Θα μπορούσε να είναι μια ιστορία, ένας αστικός μύθος. Αντιθέτως, είναι ένα κοινωνικό γεγονός, μια δολοφονία που οδήγησε στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Μια εξέγερση που επιβάλλονταν για το αγωνιζόμενο κομμάτι του λαού, ώστε να αποκατασταθεί η κοινωνική ισορροπία. Ήταν το ξέσπασμα του κόσμου, η οργισμένη απάντηση απέναντι στην εκμετάλλευση, τη βία, την ατιμωρησία και την καταστολή. Δεν έπρεπε να νομιμοποιηθεί ο θάνατος ενός παιδιού, δεν έπρεπε να περάσει στην κανονικότητα της καθημερινότητας κινδυνεύοντας να χαθεί το δικαίωμα στο δημόσιο χώρο και ο σεβασμός στην ίδια τη ζωή. Γιατί πολύ απλά κάθε εξουσιαστική δολοφονία, εργατική ή κατασταλτική, ομοφοβική ή σεξιστική, οικονομική ή κοινωνική, θα προστατεύονταν από το κράτος και τους νόμους του. Ήταν υποχρέωση του ανταγωνιστικού, του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος να ακυρώσουν μια και καλή τις δολοφονικές μεθόδους της κυβέρνησης.
11 χρόνια μετά και ο κατασταλτικός παροξυσμός δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό ή ατυχές συμβάν, αλλά πολιτική επιλογή της ΝΔ. Με δόγμα την πάταξη της ανομίας, η κυβέρνηση χτυπά τα αγωνιζόμενα κινήματα, προσπαθώντας να κάμψει κάθε εστία αντίστασης. Ταυτόχρονα η εξουσιαστική ασυλία και ατιμωρησία, ευνοεί την αστική τάξη του κεφαλαίου ενώ δίνει το πράσινο φως στον κατασταλτικό και δικαστικό μηχανισμό να πράξει τα δέοντα. Μέσα από ξυλοδαρμούς, διώξεις και βασανισμούς, από τελεσίγραφα και εκκενώσεις κατειλημμένων κτηρίων, κολαστήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, η κυβέρνηση τρομοκρατεί τον αγωνιζόμενο κόσμο καταστέλλοντας κάθε προσπάθεια αντίδρασης, κάθε ιδέα εναντίωσης. Από την άλλη, ξεπληρώνοντας τα προεκλογικά ρουσφέτια, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της δεξιάς αποφυλακίζει και αποδεσμεύει από καταδίκες εφοπλιστές, μιζαδόρους και παιδεραστές.
Μέσα σ' όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί η προκλητική απόφαση του Εφετείου Λαμίας για την υπόθεση της εν ψυχρώ δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου με την αναγνώριση ελαφρυντικών «πρότερου σύννομου βίου» στο δολοφόνο ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα με αποτέλεσμα να «σπάσουν» τα ισόβια και η ποινή να πέσει στα 13 χρόνια, οδηγώντας τον σε άμεση αποφυλάκιση. Ταυτόχρονα, το δικαστήριο αθωώνει τον Σαραλιώτη, που είχε καταδικαστεί πρωτόδικα ως συνεργός.
Τα χαστούκια και τα χτυπήματα που δέχεται το κίνημα, η καταπίεση και η βία που ασκεί η εξουσία δεν πρόκειται να σταθούν αρκετά ώστε να κάμψουν τον αγωνιζόμενο λαό. Ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας και στεκόμαστε απέναντι σε κάθε αδικία, σε κάθε καταπίεση που ασκεί αυτό το σύστημα και τα τσιράκια του. Είναι υποχρέωση μας να στεκόμαστε αλληλέγγυοι δίπλα και μαζί με κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας κρατώντας τα αντανακλαστικά μας σε ετοιμότητα, είτε η επίθεση αυτή γίνεται σε εμάς, είτε αυτή γίνεται στην ευρύτερη βάση από τα κάτω. Δεν πρόκειται να σας αφήσουμε να νομιμοποιήσετε το θάνατο. Όλη η γη εξεγείρεται απέναντι στους δυνάστες της και εσείς τρέμετε στην ιδέα της εξέγερσης. Η βία που τόσο απλόχερα μοιράζετε, είναι αποτέλεσμα του φόβου σας. Πάντα θα είστε ανίκανοι να καταστείλετε αυτό που δεν μπορείτε να κατανοήσετε. Πάντα θα φοβάστε τους νεκρούς μας πιο πολύ από τους ζωντανούς. Αγώνας για την κοινωνική ισότητα και την ελευθερία!
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

πηγή : mail received on 4 Δεκέμβριος 15h