Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2020 στις 20.30
No ticket cinema π - Μια Φορά κι Εναν Καιρό… στο Χόλιγουντ
'Buddy movie' παλαιάς κοπής; Ένοχη απόλαυση; Φιλμ ειδικού ενδιαφέροντος για σινε-geeks και μανιακούς της pop κουλτούρας; Μεταμοντέρνο pastiche που παρακολουθείται και ως παιχνίδι 'βρες την κινηματογραφική/πολιτισμική αναφορά' ; Όλα αυτά μαζί;
Είναι ένα ερωτικό γράμμα σε μια πολύ συγκεκριμένη εποχή στη χολιγουντιανή και αμερικανική ιστορία. Μια εποχή όπου κάτι, όχι απαραίτητα καλό, πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Μια συναρπαστική εποχή που ασκεί ακόμα ακατανίκητη γοητεία με το μυστήριο, την ψυχεδέλεια, και τις αντιφάσεις τις.
Τρεις κυρίως ιστορίες διαπλέκονται : αυτή ενός αλκοολικού πρωταγωνιστή της παλιάς φουρνιάς του Χόλιγουντ (Leonardo DiCaprio), ο οποίος περνάει καλλιτεχνική και υπαρξιακή κρίση βλέποντας το άστρο του να φθίνει στη νέα εποχή, αυτή του κασκαντέρ/σοφέρ/κολλητού του (Brad Pitt εν μέρει βασισμένος στον Burt Reynolds σε mood Redford), και τέλος ένα κομμάτι από τη ζωή της Sharon Tate (Margot Robbie), ηθοποιού και τότε συζύγου του σκηνοθέτη Roman Polanski, της οποίας η τραγική μοίρα είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Ο Tarantino μπλέκει φαντασία και (εναλλακτική) πραγματικότητα/ιστορικό ρεβιζιονισμό (το έχει ξανακάνει με τα Django Unchained και Inglourious Basterds). Ιστορικές προσωπικότητες εμφανίζονται σε απρόσμενες καταστάσεις - η σκηνή με τον Bruce Lee είναι μαεστρικά σκηνοθετημένη, όπως και αυτή στο ράντζο όπου έχει κατασκηνώσει η «Οικογένεια» του Charles Manson. Τέλος, παιχνιδιάρικα, και τεχνικά εντυπωσιακά, ο Tarantino βάζει τους ηθοποιούς του κυριολεκτικά 'μέσα' σε κλασικές σκηνές από παλιές ταινίες.
Στην ταινία παρελαύνουν πολλές από τις γνωστές μουτσούνες με τις οποίες έχει δουλέψει κατά καιρούς ο Tarantino, αλλά και αρκετά, νέα, γνωστά ονόματα με τα οποία συνεργάζεται .
Παρελαύνουν επίσης, περισσότερο απενοχοποιημένα από ποτέ, τα φετίχ του σκηνοθέτη - βλ. γυναικείες πατούσες, lunch boxes, και pulp λογοτεχνία, μεταξύ άλλων . Κοστούμια, εικόνα, κινηματογράφηση, μουσική, όλες οι μικρολεπτομέρειες της εποχής (αμάξια, πινακίδες, αφίσες, ακόμα και οι κονσέρβες ή τα κουτάκια μπίρας) είναι εκεί. Τα καλλιτεχνικά στάνταρ και το επίπεδο της παραγωγής δεν θα γινόταν να είναι υψηλότερα.
Αυτό όμως που καταφέρνει να πιάσει ο Tarantino είναι η πεμπτουσία μιας εποχής στην Αμερική, στο μεταίχμιο κοσμογονικών αλλαγών μέσα κι έξω από τα κινηματογραφικά στούντιο, το ανεπανάληπτο vibe της, που οφείλεται κυρίως στη σουρεάλ συνύπαρξη χίπηδων, Βιετνάμ, την άνθηση τηλεοπτικών σίριαλ αμφιβόλου ποιότητας, τον χυδαίο καταναλωτισμό, τα ναρκωτικά, την παρακμή του παλαιού Χόλιγουντ, και τη νέα, αβέβαιη κατάσταση που έρχεται. Μια εποχή που, για λίγο, έμοιαζαν όλα πιθανά, δημιουργικά/καλλιτεχνικά, πολιτισμικά, και πολιτικά.
Και εκεί είναι που η ταινία επιτυγχάνει ιδιαίτερα, στην αναγκαστικά συγκεχυμένη και θραυσματισμένη αναπαράσταση αυτής της πραγματικότητας, επικεντρώνοντας στη σύγκρουση μεταξύ δύο ιδεολογικών κόσμων εντός της αμερικανικής κοινωνίας των τελών του '60 - αλλά χωρίς να παίρνει σαφή θέση, πέρα από το αναμενόμενο exploitation.
*Μείνετε για τις εκπλήξεις κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους, και μετά από αυτούς.
Το ζεστό στέκι μας θα είναι ανοικτό από τις 8.00 με ζεστό κρασί με μπαχαρικά , ποπ κορν κ.α . Υπάρχει μόνιμα πάγκος προϊόντων της ΒΙΟ.ΜΕ. Ευπρόσδεκτη κάθε συνεισφορά σας στο "καλάθι αλληλεγγύης του π" με τρόφιμα μακράς διαρκείας για την κοινωνική κουζίνα "Ο Άλλος Άνθρωπος" .Για τους Κουρδους πρόσφυγες στο Λαύριο συλλέγουμε ρύζι , φασόλια και πλιγούρι .
πηγή : https://www.facebook.com/events/5217996384384…
πηγή : email που λάβαμε στις 12 Ιανουάριος 12h