Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020 στις 19.00
Συγκεντρωση ενάντια στην εμφυλη βια της αστυνομιας
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Η φετινή 6η Δεκέμβρη -σε ένα περιβάλλον λυσσαλέας κατασταλτικής επίθεσης του κράτους απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται- μας βρήκε για μια ακόμη φορά στους δρόμους να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη του Αλέξη, να μην ξεχάσουμε πως ένα 15χρονο παιδί δολοφονήθηκε από το κράτος, 11 χρόνια πριν. Η αποφυλάκιση του μπάτσου-δολοφόνου Κορκονέα και η αθώωση του συνεργού του Σαραλιώτη στέλνει σαφή μηνύματα για την τρομοκράτηση και τον αφοπλισμό της κοινωνίας. Παρά την τρομοκρατία και το κλίμα φόβου που επισταμένα προσπαθούσαν ΜΜΕ και κυβέρνηση να χτίσουν, πλήθος κόσμου επέλεξε να βρεθεί στο δρόμο εκείνη τη μέρα. Στην απογευματινή πορεία στην Πάτρα, η αστυνομία επιφύλασσε για εκείνη την μέρα διαφορετική μεταχείριση για τις γυναίκες διαδηλώτριες. Στο πλαίσιο της επίθεσης που εξαπολύθηκε με ξυλοδαρμούς και χημικά στους διαδηλωτές, άνδρες των ΜΑΤ χτύπησαν συντρόφισσες ασκώντας τους σεξιστική βία και απευθύνοντάς τους απειλές, προσβολές και χειρονομίες. Είναι σαφές πως οι σεξιστικές επιθέσεις και οι παρενοχλήσεις των μπάτσων απέναντι σε αγωνιζόμενες, έχουν ως στόχο, εκτός από την πειθάρχηση και την καταστολή της αντίστασης, να τις τιμωρήσουν και να τις εξευτελίσουν που και ως γυναίκες επέλεξαν να εξεγερθούν και να αγωνιστούν ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και την καταστολή.
11 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι δολοφονικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους συνεχίζουν να επιτίθενται με τον πιο βίαιο τρόπο στοχεύοντας στην πειθάρχηση όσων αγωνίζονται και την υποταγή όλης της κοινωνίας, δείχνοντας το αληθινό πρόσωπο του κράτους. Από τις δεκάδες εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής εκμετάλλευσης, τους αντισυνδικαλιστικούς νόμους και τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών μέχρι τις εισβολές και τις εκκενώσεις σε κατειλημμένους χώρους αγώνα, τα τελεσίγραφα του Χρυσοχοϊδη και τα καθημερινά -πλέον- βασανιστήρια και τις διώξεις διαδηλωτών και αγωνιστών την ίδια στιγμή, μάλιστα, που αθωώνονται φασίστες δολοφόνοι, το κράτος μας δείχνει ολοφάνερα που στοχεύει. Στοχεύει, αρχικά, σε όσους αντιστέκονται, σε όσους σηκώνουν κεφάλι σε όσους δεν υποτάσσονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αλλά στοχεύει, κυρίαρχα και διαχρονικά, στην εξαφάνιση όποιου περισσεύει, στη λεηλασία και την καθυπόταξη των από τα κάτω αυτού του κόσμου.
Το τελευταίο διάστημα όλα αυτά γίνονται καθημερινή πραγματικότητα. Χωρίς να έχουμε καμία αυταπάτη για την σχέση της κυριαρχίας με τη βία, χωρίς να διατηρούμε καμιά αυταπάτη πως η πατριαρχία και ο σεξισμός αποτελεί πάντα όπλο στην φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, η νέα πολιτική διαχείριση επιφυλάσσει ξύλο και βασανισμό σε όσους αντιστέκονται, σε όσους διαδηλώνουν και δεν ξεχνά και εδώ να υπενθυμίσει πως, εκτός όλων των άλλων, υπάρχει και η πατριαρχική βία. Οι ομοφοβικές επιθέσεις από διμοιρίες των ΜΑΤ στην οδό Πατησίων στην Αθήνα, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις από τις διμοιρίες που έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή των Εξαρχείων, οι σεξιστικές επιθέσεις και προσβολές, το ξεγύμνωμα και ο βασανισμός διαδηλωτών σε όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών αποτελεί εν συντομία εικόνα από το μέλλον που επιφυλάσσεται για όλους μας.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν πράξεις της ίδιας αστυνομίας, της οποίας εκπρόσωποι μοίραζαν φυλλάδια σε κεντρικούς δρόμους της πόλης ενόψει της 25η Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών(!!), της ίδιας αστυνομίας η οποία διατρανώνει πως κύρια και μοναδική αιχμή της έμφυλης βίας είναι η ενδοοικογενειακή. Δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη για την «αντίφαση» της αστυνομίας να μιλάει για την έμφυλη βία την ίδια ώρα που είναι ο βασικός εκφραστής της. Κι αυτό γιατί, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί αντίφαση αλλά στοχευμένη προσπάθεια απονοηματοδότησης ημερών αγώνα και αντίστασης των γυναικών ανά τον κόσμο και ενσωμάτωσής τους, διαστρεβλώνοντας την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης.
Σε ό,τι μας αφορά, ως αγωνιζόμενες γυναίκες, δεν τρομοκρατούμαστε γιατί δεν είμαστε μόνες. Είμαστε μαζί με τους χιλιάδες διαδηλωτών που κατέβηκαν στους δρόμους την περασμένη 6η Δεκέμβρη, είμαστε μαζί με τις αγωνιζόμενες στην Χιλή, τις εξεγερμένες συντρόφισσες μας στην Τσιάπας, τις επαναστατημένες αντάρτισσες στη Ροτζάβα, τις αντιστεκόμενες γυναίκες στην Τουρκία και σε όλο τον κόσμο. Αν το κράτος θεωρεί πως διαχωρίζοντας μας από τους άντρες συντρόφους μας θα καταφέρει να μας τσακίσει, εμείς δηλώνουμε πως είμαστε ακόμα εδώ με τους συντρόφους μας δίπλα. Είμαστε εμείς που δεχτήκαμε σεξιστικές επιθέσεις στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη από τους μπάτσους, είμαστε εμείς που σταθήκαμε στο πλάι των βασανισμένων συντροφισσών μας-συλληφθεισών στην αντιφασιστική μοτοπορεία του '12 στα κεντρικά της ΓΑΔΑ, είμαστε εμείς που βροντοφωνάξαμε πως η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών τον Απρίλη του 2012 σκιαγραφεί το μέλλον ενός κόσμου που δεν μας χωράει, είμαστε εμείς που στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη και φωνάζουμε πιο δυνατά από κάθε άλλο σύντροφο «ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ» κι αυτό γιατί δεν αγωνιζόμαστε παρ' όλο που είμαστε γυναίκες αλλά ακριβώς επειδή είμαστε και γυναίκες!
Και είμαστε εμείς που την αγριότητα της καταστολής που βιώσαμε εκείνη την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη 2019 στην Πάτρα την αντιμετωπίζουμε ως μία ακόμη αφορμή να μιλήσουμε για τη βαρβαρότητα του κράτους και των μπάτσων και να ξαναβρεθούμε στο δρόμο όλες μαζί!
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
και συντρόφισσες