Σάββατο 7 Μαρτίου 2020 στις 12.00

3 καλέσματα : 1 2 3

Πορεία μνήμης και αγώνα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα στην Δάφνη

Πριν δέκα χρόνια , στις 10 Μαρτίου στα στενά της Δάφνης πέφτει νεκρός, πυροβολημένος πισώπλατα απο πλήρωμα περιπολικού , ο αναρχικός σύντροφος μας Λάμπρος Φούντας, στην προσπάθεια του να απαλλοτριώσει όχημα που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί σε ενέργεια της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Το όνομα του συντρόφου μας προστέθηκε στην ατελείωτη λίστα των ανθρώπων που αγωνιζόμενοι για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο έχασαν την ζωή τους από τους δολοφονικούς μηχανισμούς της κυριαρχίας.

Αντιλαμβανόμενος πως η κοινωνική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα διάχυτο πεδίο καταπιέσεων, εκμετάλλευσης, ανισοτήτων και ανταγωνισμών συμμετείχε με όλο του το είναι στον αγώνα για την καταστροφή του κόσμου της εξουσίας. Φύσει και θέσει ριζοσπαστικός και εξεγερμένος συμμετείχε σε κάθε στιγμή του αναρχικού αγώνα με δέσμευση και συνέπεια. Από τις μαζικές μαθητικές καταλήψεις του ΄91, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το ΄95 όπου και συνελήφθη μαζί με εκατοντάδες ακόμη αναρχικούς/ές, στις μαθητικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις ΄98 και ΄99 κατά του νόμου Αρσένη, στην ''υποδοχή'' στις επισκέψεις του Κλίντον και της Κοντολίζα Ραις, σε όλα τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια εκείνης της περιόδου( Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λίβανος, Αφγανιστάν) , στις πορείες κατά την εξάμηνη προεδρία της Ελλάδας στην Ε.Ε με αποκορύφωμα την διαδήλωση στην Θεσσαλονίκη το 2003, την καμπάνια ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, στην πορεία ενάντια στο FORUM το 2005, στα φοιτητικά του 2006/7, στην εξέγερση τον Δεκέμβρη του 2008, στον αγώνα για την αναχαίτιση των φασιστών, σε συνελεύσεις και καταλήψεις για απεργούς πείνας, καταπιεσμένους, φυλακισμένους ανθρώπους εντός και εκτός της χώρας, στις περιφρουρήσεις των πορειών μας. Στα εμπρηστικά ραντεβού μας για να ανάψουμε τις φωτιές της εξέγερσης μέσα στην καπιταλιστική μητρόπολη. Σε ενέργειες ένοπλης δράσης όπου αμφισβήτησαν έμπρακτα το κρατικό μονοπώλιο στην βία του κράτους.

Για μια εικοσαετία ο Λάμπρος Φούντας ήταν εκεί ενεργός, δίνοντας στον αγώνα όλη του τη ζωτικότητα, την αλληλεγγύη, την πολιτική του κατεύθυνση και σκέψη, κρίνοντας πως κάθε πράξη και κάθε μέσο που λειτουργεί ενισχυτικά στην καταστροφή του υπάρχοντος είναι σημαντικά και απαραίτητα εξίσου, πως κάθε επιλογή βαραίνει αλλά απελευθερώνει παράλληλα. Και βέβαια προσηλωμένος στην αναρχική παράδοση πως κάθε αγώνας προς αυτήν την κατεύθυνση είναι καταρχήν και ένας αγώνας ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό, για να καταρρίψει καθετί που μας κρατάει μακριά από την ελευθερία και την ανθρωπιά.

Η συγκροτημένη του σκέψη, ο τρόπος ζωής και δράσης, η πολυμορφία του αγώνα του, η φωτεινή προσωπικότητά του ήταν και παραμένει για πολλούς έμπνευση και κίνητρο να συνεχίσουν να αγωνίζονται, μια πολύτιμη αγωνιστική παρακαταθήκη.

Δέκα χρόνια μετά την δολοφονία του συντρόφου μας από τους ένστολους δολοφόνους επιλέγουμε να βρεθούμε στους δρόμους και τα στενά της Δάφνης όπου και έχασε την ζωή του για να δηλώσουμε με την μαχητική μας παρουσία πως τίποτα δεν έχει ξεχαστεί. Πως η επιλογές και η στάση ζωής του συντρόφου μας συνεχίζονται μέσα από τα μέτωπα που ανοίγει ο ίδιος ο αγώνας. Πως η ανατρεπτική μνήμη ανοίγει περάσματα σύγκρουσης και ανυποταξίας μέσα από φωτιές και οδοφράγματα. Μέσα από κείμενα και βιώματα. Μέσα από ριζοσπαστική κριτική και ανάλυση των συνθηκών, των συγκυριών, των αναδιαμορφωμένων πραγματικοτήτων που μας παρουσιάζει η καπιταλιστική κυριαρχία. Δέκα χρόνια μετά θα βρεθούμε στους δρόμους για να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη του Λάμπρου, την πολιτική του διαδρομή, τις επιλογές αγώνα που έκανε.

Είναι γεγονός πως η δεκαετία που μας πέρασε αποτέλεσε μια δεκαετία πυκνού και συμπυκνωμένου ιστορικού και πολιτικού χρόνου. Βιώσαμε και βιώνουμε τη μνημονιακή κανονικότητα των πετσοκομμένων μισθών και συντάξεων, των πλειστηριασμών, των χιλιάδων αυτοκτονιών. Των εκατοντάδων χιλιάδων φτωχοποιημένων προλετάριων που δουλεύουν σε συνθήκες εργασιακής γαλέρας. Έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας μας τα σπίτια με κομμένο ρεύμα, οι χιλιάδες άστεγοι, οι τριτοκοσμικές συνθήκες στα νοσοκομεία. Είδαμε να χαρίζονται δισεκατομμύρια στις τράπεζες μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων και να εκποιείται το σύνολο της δημόσιας περιουσίας. Ένας φαύλος κύκλος δανεισμού - σκληρών προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής - διόγκωση χρέους - νέος δανεισμός κ.ο.κ.. Ένας κύκλος που άφηνε και αφήνει ακόμα και σήμερα στο διάβα του εξαθλίωση, πείνα, αυτοκτονίες, απόγνωση, αλλά κυρίως αναδιανέμει με βίαιο τρόπο τα εισοδήματα προς όφελος των πλούσιων και ισχυρών τάξεων. Σε έναν κόσμο όπου εξελίσσεται και μεταλλάσσεται διαρκώς. Όπου η τεχνολογική επανάσταση δημιουργεί δυστοπικές συνθήκες κοινωνικού ελέγχου. Όπου η Ευρώπη - Φρούριο δολοφονεί στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της όσους προσπάθησαν να γλυτώσουν από την φρίκη του πολέμου. Όπως περιγράφεται παραπάνω η μνημονιακή ελληνική πραγματικότητα μετέτρεψε την χώρα σε ένα απέραντο εργαστήριο νεοφιλελεύθερων πειραματισμών εξαθλιώνοντας μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας προκαλώντας μια ανθρωπιστική κρίση αντίστοιχη μιας χώρας που βρίσκεται σε πόλεμο. Εκατοντάδες χιλιάδες οργισμένου κόσμου συμμετείχε ή υποστήριζε με τον τρόπο του τις συγκρούσεις που λάμβαναν χώρα έξω από το κοινοβούλιο. Ενώ η αστυνομική βία κατέκλυσε τις πλατείες και τους δρόμους θέλοντας να τσακίσει τις κοινωνικές αντιστάσεις, διαλύοντας κρανία διαδηλωτών, πνίγοντας με τα χημικά τους χιλιάδες κόσμου προκαλώντας συνθήκες ασφυξίας φτάνοντας μέχρι και στην πρόκληση θανάτων.

Την ίδια στιγμή η "καθεστωτική" αριστερά συνευρίσκονταν στα επίσημα δείπνα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, προετοιμάζοντας τα κουστούμια του "νέου διαχειριστή", εγγυώμενοι ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα αφομοιώσει της κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Το κράτος φυσικά και είχε συνέχεια. Αυτή την φορά το κουστούμι του πατριώτη πάντα δουλικού για το καλό του τόπου επίτασσε την μεγαλύτερη εμπλοκή του ελληνικού κράτους στο καπιταλιστικό σφαγείο. Στρατιωτικές βάσεις αναβαθμίστηκαν, πολεμικά πλοία προσάραξαν, ως το αποτέλεσμα διακρατικών ανταγωνισμών με το ελληνικό κράτος σε αναβαθμισμένο ρόλο.

Η τελευταία δεκαετία ήταν εξίσου έντονη για το κίνημα και τους αγώνες που έδωσε για να αναχαιτίσει τη λαίλαπα που περιγράψαμε στη παραπάνω παράγραφο, αλλά και τη σκληρή καταστολή που βίωσε και βιώνει με όλο και αυξανόμενη ένταση μέχρι σήμερα.

Αγώνες που συμπυκνώνονται στα σπουδαία εξεγερσιακά γεγονότα τη τριετία 2010-2012, στις καθημερινές μικρές και μεγάλες μάχες για να τσακιστεί ο φασισμός και οι αντιλήψεις που αυτός παράγει μέσα στο κοινωνικό σύνολο, στις εκατοντάδες εργατικές συγκεντρώσεις, στις χιλιάδες ενέργειες άμεσης δράσης. Στις καμπάνιες ενάντια στο ηλεκτρονικό εισιτήριο που αποκλείει φτωχούς και προλετάριους από τα ΜΜΜ, μέχρι τη στοχοποίηση γραφείων συμβολαιογράφων που παίρνουν μέρος στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Στις στοχευμένες ενέργειες ένοπλων οργανώσεων που αμφισβήτησαν το κρατικό μονοπώλιο στη βία και συνέδραμαν με τον τρόπο τους στον αγώνα για συλλογική και ατομική απελευθέρωση.

Φυσικά όλα τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα και τη σκληρή καταστολή ως απάντηση του κράτους, μια καταστολή που μεταφράζεται σε δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους και εκατοντάδες διωκόμενους αγωνιστές. Σε ειδικές συνθήκες κράτησης και αναβάθμιση της "αντι"τρομοκρατικής νομοθεσίας. Σε πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις στα Εξάρχεια και σε εκκενωμένες καταλήψεις.

Απέναντι σε αυτές και πολλές ακόμα όψεις της δομικής βίας από πλευράς του κράτους και του κεφαλαίου ο Λάμπρος αγωνίστηκε μέχρι τέλους, πεθαίνοντας με το όπλο στο χέρι προετοιμάζοντας ένα κεντρικό πολιτικό χτύπημα του Επαναστατικού Αγώνα ενάντια στο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς.

Η επιλογή του ένοπλου αγώνα και του αντάρτικου πόλης που έκανε ο σύντροφος ήταν, είναι και θα είναι ιστορικά και πολιτικά επίκαιρη και αναγκαία. Γιατί η ιστορική εμπειρία του αγώνα έχει δείξει ότι η πολιτική επιλογή να μην συμβιβαστούν οι καταπιεσμένοι με το κρατικό μονοπώλιο της βίας είναι επιλογή που κερδίζει αγώνες και πλήττει το μύθο του παντοδύναμου κράτους.

Γιατί η ένοπλη αντιπαράθεση ως η προωθημένη αιχμή ενός συνεχή αγώνα μετατρέπει την ματαιότητα σε προοπτική, το γενικευμένο αίσθημα ατιμωρησίας που απολαμβάνουν οι εξουσιαστές σε φόβο. Την υποδούλωση και την σκλαβιά σε εξέγερση και αγώνα για την ελευθερία. Την διάχυτη αναταραχή σε οργανωμένη επαναστατική στρατηγική. Είναι μια επιλογή με πλούσια ιστορική και πολιτική παρακαταθήκη μέσα στο κίνημα η οποία πρέπει να αξιολογηθεί, να μεταδοθεί, να αποτελέσει εφαλτήριο μνήμης και αγώνα για όσους αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές του αναρχικού κινήματος.

Όλες και Όλοι στην πορεία μνήμης και αγώνα για τον Λάμπρο Φούντα

Πόλεμος με όλα τα μέσα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο

Για την κοινωνική επανάσταση και απελευθέρωση, για την Αναρχία

Σάββατο 7 Μαρτίου, ώρα 12.00 στην Δάφνη, συγκέντρωση στο μετρό της Δάφνης.

"Συνέλευση Αναρχικών για την πορεία μνήμης και αγώνα στον Λάμπρο Φούντα στην Δάφνη".

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/81929/


1 2 3

Κάλεσμα στην πορεία μνήμης και αγώνα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα στην Δάφνη, Σάββατο 7/3, 12:00

Κάλεσμα στην πορεία μνήμης και αγώνα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα στην Δάφνη, Σάββατο 7/3, 12:00

Ο Λάμπρος Φούντας δολοφονήθηκε πριν 10 χρόνια στα στενά της Δάφνης σε προσπάθεια απαλλοτρίωσης οχήματος που θα χρησιμοποιούνταν σε ενέργεια της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας.

Εμείς, σύντροφοι και συντρόφισσες από τα νότια, βλέπουμε ότι το νήμα που διατρέχει τη συνεπή πολύχρονη και πολύμορφη δράση του Λάμπρου φτάνει στις μέρες μας και μας συνδέει πολιτικά. Εμπνεόμαστε από την παρακαταθήκη του στις δικές μας επιλογές πεδίων και μορφών αγώνα και δράσης.

Ως μία στιγμή αυτού του αναρχικού αγώνα στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην πορεία μνήμης και αγώνα που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7/3 στις 12:00 στο μετρό Δάφνης.

Σύντροφοι/ισσες από τα νότια

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1603455/


1 2 3

10 χρόνια χωρίς τον σύντροφο Λάμπρο Φούντα, ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ στη Δάφνη

Συγκέντρωση-Πορεία στο μετρό Δάφνης, 7 Μαρτίου, 12μμ

Δέκα χρόνια από τη μέρα που ο σύντροφός μας Λάμπρος Φούντας έπεσε μαχόμενος για όσα πίστεψε και όσα αγωνιστηκε, θα βρεθούμε ξανά σε δρόμους που μαζί πορευτήκαμε.

Θα φωνάξουμε ξανά πως ο σύντροφός μας παραμένει παρών σε κάθε πεδίο της επαναστατικής στράτευσης, έτσι όπως έπραξε και πορεύτηκε στη ζωή του: στην καθημερινή κινηματική δράση στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, στον μαχητικό αντιφασιστικό αγώνα, στη συνάντηση λόγου και πράξης, στην ένοπλη επαναστατική επιλογή.

Θα βρεθούμε ξανά στο σημείο που ο σύντροφός μας έπεσε μαχόμενος, συμμετέχοντας στη δράση του Ε.Α.

Το Αντιφασιστικό Δίκτυο στα Νότια και σύντροφοι-συντρόφισσες από τα νότια, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην Πορεία Μνήμης και Αγώνα, το Σάββατο 7 Μαρτίου, 12μμ, στο μετρό της Δάφνης.

Δέκα χρόνια μετά... ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Αντιφασιστικό Δίκτυο στα Νότια

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1603475/