Κυριακή 8 Μαρτίου 2020 στις 13.00
Ο αγώνας για τη γυναικεία απελευθέρωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού επαναστατικού αγώνα!
Η 8η Μάρτη είναι ημέρα μνήμης των γυναικείων αγώνων του παρελθόντος, αλλά και μια ακόμη ευκαιρία οικοδόμησης αγώνων στο σήμερα. Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μας βρίσκει σε μια κοινωνική συγκυρία όπου η επίθεση στη γυναικεία υπόσταση είναι ολομέτωπη και τα ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας είναι οξυμένα. Στη σημερινή Ελλάδα κάθε τι που ξεφεύγει από τα αυστηρά κουτάκια της κανονικότητας αντιπροσωπεύει το βρώμικο και το επικίνδυνο που πρέπει να εξαφανιστεί. Όσο κι αν η φιλελεύθερη αφήγηση πουλάει το παραμύθι της ισότητας, ξέρουμε καλά ότι ζούμε μια πραγματικότητα γεμάτη καταπίεση και βία, στην οποία το σώμα μας δέχεται απανωτές επιθέσεις από το κράτος, το κεφάλαιο και την οργανωμένη θρησκεία.
Το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκαν στο μετρό της Αθήνας αφίσες ενάντια στις αμβλώσεις, που ποινικοποιούν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους και διαδίδουν σκοταδιστικά ψέματα. Η συγκεκριμένη εκστρατεία ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε μια περίοδο που οι εθνορατσιστικές αντιλήψεις περί αλλοίωσης του πληθυσμού προωθούνται απροκάλυπτα από την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ και έχουν εμποτίσει σε επικίνδυνο βαθμό την ελληνική κοινωνία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η οποία συνδιοργάνωσε από κοινού με 22 χριστιανικά σωματεία μία δημόσια εκδήλωση σκοταδιστικού τύπου, μέσω της οποίας αναπαρήγαγε στο ακέραιο την παραδοσιακή ατζέντα του εθνικιστικού σκοταδισμού, αναθεματίζοντας την επιλογή της άμβλωσης και τους μετανάστες. Οι ηθικιστές χριστιανοπατριώτες που με μανία κηρύσσουν την ιερότητα της μητρότητας είναι τα ίδια εθνικιστικά κατακάθια που πολεμάνε τις άμαχες εγκύους μετανάστριες και τους μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα. Είναι αυτοί που θέλουν να πειθαρχήσουν τα σώματά μας για να τα μετατρέψουν σε μηχανές αναπαραγωγής Ελλήνων αντρών στην υπηρεσία του έθνους-κράτους και γυναικών υποτελών στην τοξική πατριαρχική παράδοση.
Φυσικά, η επίθεση που δεχόμαστε δεν θα μπορούσε παρά να στοχεύει και στο πεδίο της εργασίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που για να μπορέσουμε να προσληφθούμε καλούμαστε να απαντήσουμε αν είμαστε παντρεμένες ή αν σκοπεύουμε να κάνουμε παιδί. Ζούμε σ' ένα καθεστώς επισφάλειας όπου το σώμα μας και οι επιλογές για την ζωή μας καθορίζονται από τα συμφέροντα των αφεντικών. Βιώνουμε την υποτίμηση της εργασίας μας με έμφυλες μισθολογικές ανισότητες και υψηλότερα ποσοστά ανεργίας σε σχέση με τους άντρες. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά τα σεξιστικά αστεία, τα χυδαία σεξουαλικά υπονοούμενα και οι παρενοχλήσεις στον χώρο εργασίας αποτελούν άρρητο κομμάτι του συμβολαίου.
Η πατριαρχική επίθεση όμως δεν σταματά ούτε στην δουλειά. Στο πεδίο της προσωπικής ζωής ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωπες με κάθε λογής σεξιστικό στερεότυπο. Στο δημόσιο χώρο και στην νυχτερινή ζωή οι σεξουαλικές επιθέσεις είναι κανονικότητα. Ακόμα και στο σπίτι, στο υποτιθέμενα «ασφαλές καταφύγιο της οικογένειας» πολλές από εμάς βιώνουμε λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική ακόμα και σωματική βία. Δεν ξεχνάμε τα σώματα των χαμένων γυναικών, όλες δολοφονημένες από τον πατέρα, τον σύζυγο, τον γνωστό ή τον άγνωστο βιαστή. Δολοφονημένες, επειδή δεν ανέχτηκαν τη συστηματική βία που βίωναν και προσπάθησαν να ξεφύγουν, επειδή είχαν μια σχέση που ο πατέρας τους δεν ενέκρινε, επειδή «απάτησαν» το σύζυγο- «ιδιοκτήτη» τους, επειδή αντιστάθηκαν στο βιασμό τους, επειδή ήταν «διαφορετικές» από αυτό που η ετεροκανονικότητα επιβάλει σε όλες/ους μας.
Απέναντι σε αυτήν τη βία, συλλογικοποιούμε τις ανάγκες και τις αντιστάσεις μας. Αρνούμαστε να υποταχθούμε σε μια συνθήκη που μας θέλει με σκυμμένο το κεφάλι και υποτιμάει την αξία της ύπαρξής μας. Ενδυναμωνόμαστε και ενώνουμε τις φωνές μας με τις φωνές όλων των κατατρεγμένων που βιώνουν τη βία της εθνοπατριαρχικής επίθεσης. Γιατί για το έθνος-κράτος δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία. Κι εμείς στεκόμαστε δίπλα στις υπάρξεις που ο εθνοφιλελευθερισμός πετάει στο καλάθι των αχρήστων. Στεκόμαστε δίπλα στα ταξικά μας αδέρφια, τις μετανάστριες και τους μετανάστες που υποφέρουν και δέχονται την επίθεση του ελληνικού και τουρκικού κράτους και της ΕΕ, δίπλα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που βιώνουν την επισφάλεια κάθε μέρα αλλά βρίσκουν τη δύναμη να αντέξουν, στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που υπερασπίζονται τις γειτονιές τους, στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα που μάχονται με κάθε μέσο για να μπορούν να ανασάνουν. Γιατί όλοι και όλες αυτές που αγωνίζονται για μια ζωή γεμάτη αξιοπρέπεια είναι κομμάτι μας και εμείς είμαστε κομμάτι τους.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ 8ης ΜΑΡΤΗ:
- Αθήνα: 12:00, Πλατεία Κλαυθμώνος
- Θεσσαλονίκη: 12:00, Τσιμισκή με Αγίας Σοφίας
- Ηράκλειο: 13:00, Πλατεία Λιονταριών
Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας
Αλληλεγγύη στις μετανάστριες και τους μετανάστες
Ζήτω ο μαχητικός φεμινιστικός & αντιφασιστικός αγώνας
Αναρχική Ομοσπονδία
site: www.anarchist-federation.gr/
email: anarchist-federation@riseup.net
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ, 12:30, ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ
Απεργία στο σπίτι, απεργία στη δουλειά!
Στις 8 Μάρτη του 2019 έγινε η πρώτη φεμινιστική απεργία στην Ελλάδα με πλήθος εργαζόμενων και άνεργων γυναικών, φοιτητριών και μαθητριών, μέλη φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ συλλογικοτήτων, σωματείων, πολιτικών οργανώσεων, δημοτικών σχημάτων, μεταναστριών και προσφυγισσών. Πιάνοντας το νήμα των φεμινιστικών απεργιών που ξεκίνησαν το 2016 σε χώρες, όπως η Ισπανία, η Ελβετία, η Αργεντινή, η Πολωνία, η περσινή κινητοποίηση επιχείρησε να ανοίξει το ζήτημα της διπλής εκμετάλλευσης των γυναικών ως εργαζόμενες στη δουλειά αλλά και στο σπίτι, στους χώρους της παραγωγής και της κοινωνικής αναπαραγωγής.
Οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποκείμενα, στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, έχουν πληγεί δυσανάλογα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έχουν επιφέρει διάλυση των ελάχιστων [ούτως ή άλλως] δημόσιων κοινωνικών δομών και οι γυναίκες βρίσκονται να καλύπτουν δωρεάν και «εθελοντικά» όλες τις ανάγκες της κοινωνικής στήριξης και πρόνοιας: παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς και ανήμπορους της κάθε οικογένειας, παρέχουν από ψυχολογική στήριξη, μέχρι κάθε είδους φροντίδα, που λογίζεται στην ιδιωτική σφαίρα, στον «αόρατο» χώρο του σπιτιού. Ακόμη, το δικαστήριο της ΕΕ πριν δύο χρόνια νομιμοποίησε τις απολύσεις εγκύων, τη στιγμή που στους εργασιακούς χώρους οι γυναίκες εργαζόμενες κατέχουν τις περισσότερες θέσεις επισφαλούς εργασίας, έρχονται πολύ περισσότερο αντιμέτωπες με την ανεργία, ενώ, για τη συντριπτική τους πλειοψηφία, η προστασία της μητρότητας και των παροχών, που θα έπρεπε να τη συνοδεύουν, αποτελούν αντικείμενο προσωπικής διαπραγμάτευσης με τον εκάστοτε εργοδότη. Μάλιστα, ακόμη κι όταν οι παροχές δίνονται αφορούν μόνο τη γυναίκα, μετακυλώντας όλο το φορτίο της ανατροφής σε εκείνη. Η κακοπληρωμένη εργασία, οι προσφύγισσες που ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς ή εκδιώκονται μαζί με τα παιδιά τους από χώρους φιλοξενίας, τα πολυάριθμα περιστατικά βιασμών και γυναικοκτονιών είναι η καθημερινότητα για πολλές γυναίκες σήμερα. Την ίδια στιγμή τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα βρίσκονται και αυτά στο στόχαστρο του πατριαρχικού καπιταλιστικού συστήματος, αντιμετωπίζοντας φοβερές διακρίσεις και αποκλεισμό στους χώρους δουλειάς, στο σπίτι, στο δρόμο.
Η σεξιστική βία και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς φανερώνουν το ρόλο που επιφυλάσσει στις γυναίκες ένα σύστημα, το οποίο βασίζεται στη διπλή εκμετάλλευσή τους. Ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, η σεξιστική βία αυξάνεται με τον εκβιασμό της ανεργίας, αφήνοντας τις γυναίκες εργαζόμενες ακόμη πιο εκτεθειμένες στους ανεξέλεγκτους κι ασύδοτους εργοδότες. Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, η υποτίμηση, οι βιασμοί, η έμφυλη βία στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά αποτελούν τραγική καθημερινότητα.
Οι κυβερνήσεις, όπως και η ΕΕ, είναι συνένοχες σε αυτό το παιχνίδι, καθώς όχι μόνο δεν επιδιώκουν έστω και νομοθετικά να άρουν κάποιες έμφυλες διακρίσεις, αλλά αντίθετα ενισχύουν το πλαίσιό τους. Άλλωστε, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προωθεί κάθε νέο-σκοταδιστικό ιδεολόγημα που αμφισβητεί τον έλεγχο της ζωής και του σώματος των γυναικών, ενώ και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, απολύτως συνυπεύθυνη για το σημερινό εργασιακό τοπίο ζούγκλας, προωθούσε την αλλαγή προς το χειρότερο του Ποινικού Κώδικα για τον βιασμό, πριν αναγκαστεί να αναδιπλωθεί από τις πιέσεις του κινήματος. Ο κόσμος της εργασίας δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την έμφυλη εκμετάλλευση και καταπίεση. Αντίθετα έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη από την έμπρακτη αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα του εργατικού και φεμινιστικού κινήματος, έναν αγώνα οργανωμένο από τα κάτω χωρίς ανάθεση στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ή κάποια κυβερνητική εναλλαγή, για την εξάλειψη κάθε μορφής σεξιστικής βίας και έμφυλων διακρίσεων στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, το Παράρτημα Ηρακλείου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών καλεί στη στήριξη των κινητοποιήσεων της παγκόσμιας φεμινιστικής απεργίας στις 8 Μάρτη, στις 12:30, στα Λιοντάρια.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στη γυναικεία καταπίεση και εκμετάλλευση.
Διεκδικούμε:
- Ίση αμοιβή για ίση εργασία ανεξαρτήτως φύλου και συνολικά σεξουαλικού προσανατολισμού. Ίσα δικαιώματα για όλες/ους σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας.
- Δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας (για παιδιά, ηλικιωμένους και ΑμΕΑ). Πλήρη προστασία της μητρότητας, άδειες επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών χωρίς περιορισμούς και για τους δύο γονείς, πλήρη δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, επιδόματα για όλες τις οικογένειες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Πλήρη κατοχύρωση των εργαζόμενων μητέρων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, εξασφαλίζοντας πλήρη προστασία μαζί με όλες τις άδειες και τα επιδόματα. Επίδομα γέννας σε όλες τις γυναίκες ντόπιες και μετανάστριες χωρίς κανένα αποκλεισμό.
- Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος και στην έκτρωση
- Καμία διάκριση βάσει φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού σε κανένα χώρο. Αποφασιστικό χτύπημα του σεξισμού σε κάθε του έκφραση
- Καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού, αποφασιστική σύγκρουση μαζί της. Σε κάθε νομό να λειτουργήσουν με κρατική χρηματοδότηση ιατροδικαστικά κέντρα και να ανοίξουν τώρα δωρεάν δημόσιες δομές νομικής, ιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης για θύματα έμφυλης βίας κάθε μορφής
- Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και σε περιπτώσεις έμφυλης βίας
Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (Ηράκλειο)