kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Θεσσαλονίκη] Αντιρατσιστική πορεία διεθνιστικής αλληλεγγύης

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΑ

Τη Δευτέρα 25 Μαΐου, ο GeorgeFloyd, ένας Αφροαμερικάνος στη Μινεάπολις των Η.Π.Α, δέχεται επίθεση από αστυνομικούς επειδή πραγματοποίησε πληρωμή με πλαστό 20ρικο. Οι τραγικές εικόνες πουκάνουντο γύρο του κόσμου μιλούν από μόνες τους και καταφέρνουν να συμπυκνώσουν την αστυνομική βία που μαστίζει τους από τα κάτω όλου του πλανήτη, αλλά και την κυνική πραγματικότητα που βιώνουν οι μειονότητες στην Αμερική. Λευκοί Αμερικάνοι μπάτσοι, αφού έχουν δέσει πισθάγκωνα τον Floyd με το πρόσωπο στο οδόστρωμα, τον πατούν στον αυχένα μπροστά στα έντρομα μάτια των περαστικών για περίπου 9 λεπτά, μέχρι που αφήνει την τελευταία του πνοή. Οι απεγνωσμένες τελευταίες κουβέντες του Floyd που παρακαλούσε για τη ζωή του δεν ήταν αρκετές για να τον γλιτώσουν από την μπότα της κρατικής τρομοκρατίας, κατάφεραν όμως να πλημμυρίσουν την κοινωνική βάση με θλίψη και οργή που εξελίχθηκε σε εξέγερση σε όλη την επικράτεια των Η.Π.Α και όχι μόνο. Το «ICAN'T ΒRΕΑΤΗ» γίνεται το σύνθημα που ενώνει τους εξεγερμένους ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα, το ρατσισμό και τις κοινωνικές ανισότητες.

Η εξέγερση με καύσιμα τη φτώχεια, την ανεργία και την εκμετάλλευση, που υπήρχαν για χρόνια και εκτοξεύτηκαν με την εξάπλωση του κορωνοϊού, κρατιέται ζωντανή μέχρι και σήμερα, ενώ οι εικόνες των διαδηλωτών να λεηλατούν τις καταστραμμένες βιτρίνες των πολυεθνικών, να πυρπολούν κυβερνητικά κτήρια και καπιταλιστικούς στόχους, ακόμα και να φτάνουν να εισβάλουν στην αυλή του Λευκού Οίκου, μαρτυρούν την ταξική της φύση και την ιστορικότητά της. Το κράτος των ΗΠΑ, με εκπρόσωπο του τον ακροδεξιό D. Trump ναπροειδοποιεί -κρυμμένος σε καταφύγιο στο υπόγειο του Λευκού Οίκου- για χρήση όπλων ως απάντηση στους εξεγερμένους, κατεβάζει στο δρόμο την Εθνοφρουρά και επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας σε δεκάδες πόλεις, σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την τάξη. Μάταια όμως. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα παρά τη σφοδρή καταστολή που δέχτηκαν, τους νεκρούς και τις πάνω από 10.000 συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν.

Διεθνιστική αλληλεγγύη με τους εξεγερμένους στις ΗΠΑ,
η φλόγα τους ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο

Το κίνημα "Ican'tbreath" έχει συμπαρασύρει τους από τα κάτω και έξω από τα σύνορα των ΗΠΑ. Έτσι βλέπουμε να γίνονται διαδηλώσεις με αντιρατσιστικά αιτήματα στις μεγαλουπόλεις όλου του κόσμου. Το ίδιο συμβαίνει κι εδώ, με κινητοποιήσεις, μικροφωνικές και συγκρούσεις να έχουν πραγματοποιηθεί σε διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου. Ο καθολικός χαρακτήρας που πήραν οι αντιδράσεις αυτές είναι αναμενόμενος καθώς η κρατική τρομοκρατία, οι ανισότητες του καπιταλιστικού συστήματος και ο ρατσισμός αποτελούν τον κοινό τόπο που βιώνουμε οι από τα κάτω ανεξάρτητα από το τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν.

"Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο: Αυτοί που αναρωτιούνται γιατί άργησαν τόσα χρόνια να συμβούν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στις ΗΠΑ και αυτοί που αναρωτιούνται γιατί συμβαίνουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στις ΗΠΑ"

Με αφορμή αυτό το περιστατικό, στην Ελλάδα είδαμε πολιτικούς αρχηγούς να καταδικάζουν έντονα την ρατσιστική βία σε βάρος των αφροαμερικάνων. Δηλώσεις τις οποίες θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε αν δεν έβριθαν από την τόση υποκρισία. Γιατί ενώ βιάζονται να καταδικάσουν το ρατσισμό και την καταπίεση εντός ενός άλλου κράτους, κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στο ρατσισμό που οι ίδιοι συντηρούν και προωθούν εντός της ελληνικής επικράτειας, και ο οποίος ευθύνεται για το θάνατο αμέτρητων ανθρώπων. Ebuka, Zακ Κωστόπουλος, PetritZifle και τόσοι και τόσοι άλλοι χωρίς όνομα και φωνή έχουν χάσει τη ζωή τους στο Αιγαίο Πέλαγος, στο φράχτη του Έβρου, στις Μανωλάδες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις πόλεις και τα χωριά της χώρας. Εδώ η κρατική μπότα πατάει και πάλι τους φτωχούς, τους αγωνιζόμενους, την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τους Ρομά, και κυρίως τους μετανάστες. Κι αυτό γιατί ο ρατσισμός ως ιδεολογία αποτελεί εργαλείο στα χέρια των αστικών δυνάμεων που στοχεύει στην υποτίμηση της εργατικής δύναμης, και έτσι διαφέρει ανάλογα με τις ιδιαίτερες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες ανά περιοχή.

Τους τελευταίους μήνες λοιπόν, η στρατηγική του ελληνικού κράτους είναι να κάνει τη ζωή των μεταναστ(ρι)ών όσο πιο ανυπόφορη μπορεί προκειμένου να σταματήσουν να έρχονται. Εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστών, αύξηση των παράνομων επαναπροωθήσεων (ακόμα και από το κέντρο της Θεσσαλονίκης), ψήφιση νομοσχεδίου που εντείνει το καθεστώς κράτησης και δυσχεραίνει τη διαδικασία χορήγησης ασύλου είναι κάποια ενδεικτικά παραδείγματα της εντεινόμενης αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Η ρατσιστική αυτή πολιτική δεν μπορεί με τίποτα να κρυφτεί, ότι κι αν λέει ο Μηταράκης. Αρκεί και μόνο να παρατηρήσουμε τη λήψη μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του COVID-19. Τη στιγμή που εφαρμόζονται αυστηρά μέτρα αποφυγής του συνωστισμού σε όλη την ελληνική επικράτεια, οι μετανάστες παραμένουν στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες στα camp με σχεδόν καμία πρόσβαση στην υγεία, και με τις υγειονομικές συνθήκες των camp εν μέσω πανδημίας να είναι τουλάχιστον τραγικές.

Επιπλέον, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ούτε την τεράστια ρατσιστική ασπίδα των σωμάτων ασφαλείας του ελληνικού κράτους μαζί με τη Frontexστον Έβρο. Χιλιάδες κατατρεγμένοι άνθρωποι, ανάμεσα τους και παιδιά, που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στην Τουρκία εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής οικονομικής εκμετάλλευσης και των πολέμων στις χώρες καταγωγής τους (στους οποίους συμμετέχει και η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ, με δεκάδες βάσεις ανά την επικράτειά της),είδαν τις ζωές τουςνα γίνονται διαπραγματευτικό χαρτί μεταξύΕλλάδας, Τουρκίας και ΕΕ. Έτσι, ανάμεσα στα γεωπολιτικά παιχνίδια, τις κατευθυνόμενες ειδήσεις και τα ελληνοτουρκικά πυρά, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα πάμπολλους τραυματίες, διακρίνεται η τεράστια υποκρισία των στελεχών του ελληνικού κράτους, που απέκρυψανμέχρι καιδολοφονίες και τις αντιμετώπιζαν -ψευδώς- ωςτουρκική προπαγάνδα. Δε διαφέρουν οι δολοφόνοι του Floyd με τους δολοφόνους του Μοχάμαντ Αλ Αραμπ, όπως δε διαφέρουν και οι λόγοι για τους οποίους σκοτώθηκαν μέσα σ'αυτό το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν γελιόμαστε λοιπόν από τα ψέματά τους. Το ζήτημα για'μας είναι να μπορέσουμε να συνδέσουμε τους αγώνες μας με τους αγώνες των από τα κάτω όλου του κόσμου.

Από τη Μινεάπολις μέχρι τη Μόρια, ο ρατσισμός, η κρατική τρομοκρατία και ο καπιταλισμός

ΔΕ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ!

Αν θέλουμε λοιπόν να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εξεγερμένους των ΗΠΑ, αν θέλουμε να κάνουμε πραγματικά βήματα στον αντιφασιστικό/αντιρατσιστικό αγώνα που είναι άκρως σημαντικός για την τάξη μας, θα πρέπει να συνδέσουμε τον αγώνα εκεί με την εδώ εναντίωση στο ρατσισμό που ξεπλένει τη δολοφονική αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους. Δεν έχει νόημα να υψώσουμε τις γροθιές μας ενάντια στους μπάτσους της Αμερικής, δεν έχουν νόημα οι αντιρατσιστικές κορώνες για τις μειονότητες των ΗΠΑ, αν κλείνουμε τα μάτια σε αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική επικράτεια. Θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στον εθνικισμό και να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εξεγερμένους του υπόλοιπου κόσμου.

Από τη Μινεάπολις μέχρι τον Έβρο μας ενώνουν οι αντικειμενικές συνθήκες που βιώνουμε ως πολυεθνική εργατική τάξη. Μπορεί να μην μιλάμε την ίδια γλώσσα και να υπάρχουν επιμέρους πολιτιστικές διαφορές, αλλά γνωρίζουμε εξίσου τι σημαίνει η κρατική καταστολή, τι σημαίνει τα χρήματα που πληρωνόμαστε να μην φτάνουν ούτε για τις βασικές μας ανάγκες, τι σημαίνει ο αποκλεισμός από τη δωρεάν περίθαλψη, οι εργοδοτικές καφρίλες που τείνουν να κανονικοποιηθούν μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την κρίση της πανδημίας που βιώνουμε σήμερα. Να βρεθούμε λοιπόν, να φωνάξουμε και να αγωνιστούμε ενάντια στο ρατσισμό και στους κοινωνικούς αποκλεισμούς, αλλά κυρίως να παλέψουμε το σύστημα που τα γεννά. Να παλέψουμε αυτούς που απολαμβάνουν τα προνόμια τους κρατώντας την εργατική τάξη διαιρεμένη με βάση το φύλο, τη θρησκεία, τη φυλή, για να εκμεταλλεύονται ντόπιους και μετανάστες. Να παλέψουμε για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας χωρίς έθνη, σύνορα, πολέμους και ανισότητες, για ένα κόσμο που όλα θα είναι για όλους. Να παλέψουμε για την αναρχία.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΑΞΙΚΗ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6, 17:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / a.anexatolika@exriseup.nexet

Η σπίθα που άναψε η κοινωνική εξέγερση στις Η.Π.Α. να γίνει η φλόγα του διεθνιστικού ταξικού ξεσηκωμού.

Η σοκαριστική δολοφονία του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από λευκό μπάτσο, η οποία καταγράφηκε σε κάμερα και αναμεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο, ήταν η σπίθα που άναψε το φιτίλι της εξέγερσης στις Η.Π.Α..

Οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν αρχικά στη Μινεσότα γρήγορα εξελίχθηκαν σε κοινωνική εξέγερση που επεκτάθηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των Η.Π.Α.. Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στον δρόμο, ένωσαν τις φωνές τους, συγκρούστηκαν με την αστυνομία, επιτέθηκαν σε καταστήματα των κεφαλαιοκρατών, απαλλοτρίωσαν είδη που η τάξη μας παράγει και στη συνέχεια στερείται. Οι εικόνες έκαναν τον γύρο του κόσμου: διαδηλώσεις χιλιάδων σε κάθε πολιτεία, εξεγερμένοι πυρπολούν το μέγαρο της Airbnb και την κεντρική αποθήκη της Amazon, φτάνουν στην πόρτα του Λευκού Οίκου, καθώς ο Τραμπ κρύβεται σε υπόγειο καταφύγιο, αντιστέκονται στην πάνοπλη αμερικανική αστυνομία, απελευθερώνουν αστυνομικά άλογα, απαλλοτριώνουν τανκς, οπλισμένοι μαύροι πάνθηρες στέκονται στο πλευρό των διαδηλωτών, για να τους προστατεύσουν από τους μπάτσους και άσπρες, μαύρες, κίτρινες γροθιές σηκώνονται μαζί · εικόνες που με τη σειρά τους προκάλεσαν τεράστιες αντιρατσιστικές πορείες αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η αφορμή της εξέγερσης ήταν η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Οι αιτίες, όμως, είναι βαθύτερες και χάνονται στις απαρχές του Αμερικανικού κράτους. Εκείνου του κράτους, δηλαδή, που αφότου διεκδίκησε την ανεξαρτησία του από τους Εγγλέζους αποίκους, επιδόθηκε σε μαζικές απαγωγές ανθρώπων από την αφρικανική ήπειρο μεταφέροντας τους στις Η.Π.Α. και αναγκάζοντας τους να ζουν ως σκλάβοι. Οι Η.Π.Α. είναι εκείνο το κράτος που απεμπόλησε τη δουλεία μέσα από έναν εμφύλιο πόλεμο -στην πραγματικότητα όχι από κάποιο «ανθρωπισμό», αλλά επειδή αυτό συνέφερε τον οικονομικά αναπτυσσόμενο αμερικανικό βορρά έναντι του αγροτικού νότου-, αλλά βρήκε ένα νέο τρόπο να την επιβάλει, πιο «μοντέρνο» και πιο «αποδεκτό». «Απελευθερώνοντας» τους σκλάβους και υπάγοντάς τους σε απόλυτη εξαθλίωση και ανέχεια. Δημιουργώντας με κάθε τρόπο ένα σύστημα αστυνομικής αυθαιρεσίας και ανείπωτης βιαιότητας εναντίον τους, καθώς και ένα δικαστικό σύστημα που τους στέλνει στη φυλακή με συνοπτικές διαδικασίες, οι Η.Π.Α. επέβαλαν ένα σύστημα εξαναγκασμένης εργασίας για τους φυλακισμένους, το οποίο στην πραγματικότητα εξασφαλίζει στον καπιταλιστικό σχηματισμό της την απλήρωτη δουλειά των έγκλειστων σκλάβων!

Πρώτα το σύστημα τούς εξωθεί στην ανέχεια και την εξαθλίωση. Ένας ή μια μαύρος/η πληρώνεται μόλις το 70% εκείνου που πληρώνεται ένας/μια λευκός/ή με τα ίδια προσόντα στην ίδια θέση. Το μέσο ετήσιο εισόδημα ενός μαύρου νοικοκυριού είναι 35.481 δολάρια, ενώ ο εθνικός μέσος όρος είναι 53.657 δολάρια. Το ποσοστό των μαύρων ανέργων είναι τουλάχιστον διπλάσιο από αυτό των λευκών. Μετά τους στερεί την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, μιας και το δικαστικό σύστημα στις Η.Π.Α. είναι ένα από τα πιο απλησίαστα οικονομικά για τον πολίτη, ενώ προφανέστατα ο ρατσισμός της εκάστοτε έδρας δεν προσπαθεί καν να κρυφτεί. Το 35% των φυλακισμένων της χώρας είναι μαύροι, ενώ 1 στους 3 Αφροαμερικάνους θα μπει κάποια στιγμή στη φυλακή. Ή απλά τους δολοφονεί. Το 40% των κρατικών δολοφονιών έχει θύματα μαύρους.

"I can't breathe" έλεγε ο Τζορτζ Φλόιντ τα τελευταία λεπτά της ζωής του, με το γόνατο του μπάτσου στο λαιμό του. "I can't breathe" βγήκαν να βροντοφωνάξουν χιλιάδες Αφροαμερικάνοι, μετανάστες, αλλά και εξαθλιωμένοι λευκοί. Γιατί πολύ πριν τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ κανένας τους δεν μπορούσε να αναπνεύσει μέσα στην φτώχεια, τον ρατσισμό, την καταστολή, τον φασισμό. Το αμερικανικό κράτος έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα, αυτό που ξέρουν όλα τα κράτη στον κόσμο να κάνουν καλύτερα: εξαπέλυσε ένα άνευ προηγουμένου κύμα καταστολής απέναντι στους εξεγερμένους, με τεθωρακισμένα οχήματα, την εθνοφυλακή στους δρόμους, απειλές για χρήση του ομοσπονδιακού στρατού, διακηρύξεις για εγκληματοποίηση της … antifa (!!!), ξυλοδαρμούς, πλαστικές σφαίρες, αύρες, χημικά, συλλήψεις χιλιάδων (άνω των 4.000 ως τώρα), ακόμα και δολοφονίες (5 είναι οι καταγεγραμμένες δολοφονίες ως τώρα). Και φυσικά, με μπόλικη υποκρισία, με τους ίδιους μπάτσους που τη μια μέρα, φοβισμένοι από τη μαζικότητα και την οργή των διαδηλωτών, γονάτιζαν σε ένδειξη σεβασμού προς τον δολοφονημένο Τζορτζ Φλόιντ, αλλά την επομένη «κάνουν τη δουλειά τους», ξυλοκοπώντας διαδηλωτές.

Από τις Η.Π.Α. ως την Ελλάδα το κράτος πάντα θα στέκεται στο πλευρό του κεφαλαίου υποστηρίζοντας τα συμφέροντα του. Θα επιβάλλει τις συνθήκες που ευνοούν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία του (άρα την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση μας), θα επιβάλλει την εξαθλίωση σε τμήματα του πληθυσμού, είτε αυτά είναι μειονότητες είτε μετανάστες, ώστε να εξασφαλίζει για το κεφάλαιο φτηνό εργατικό δυναμικό και θα διασφαλίζει με τις προβλέψεις του το ότι το τμήμα αυτό θα παραμένει εξαθλιωμένο και όταν τα συμφέροντα του κεφαλαίου αμφισβητούνται, θα είναι εκεί για να μας καταστέλλει, απεκδυόμενο το "δημοκρατικό του προσωπείο".

Δε χρειάζεται πολλή φαντασία, για να κάνει κάποιος την προφανή αντιστοιχία. Αν αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα κάποιοι και κάποιες που επίσης -με ανάλογα ρητό και κτηνώδη τρόπο- δεν μπορούν να ανασάνουν, γιατί μια μπότα τούς πατάει στον λαιμό, αυτοί είναι πέρα από κάθε αμφιβολία οι πρόσφυγες και οι μετανάστ(ρι)ες. Και δεν χρειάζεται καν κάποιος να ανατρέξει σε προγενέστερα περιστατικά όπως π.χ. τις τουφεκιές που έριξαν στο ψαχνό τα αφεντικά στους μετανάστες εργάτες γης στη Μανωλάδα, όταν ζήτησαν τα χρωστούμενα δεδουλευμένα τους (για να θυμηθούμε ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό) ή τις -κυριολεκτικά- αμέτρητες καταγγελίες για βασανιστήρια και δολοφονίες από μπάτσους σε τμήματα ή στη μέση του δρόμου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, για χιλιάδες ανθρώπους είναι «καθημερινότητα» το να είναι αποκλεισμένοι, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον σε άθλιες συνθήκες, χωρίς επαρκή πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ουσιαστικά δηλαδή σε συνθήκες που παραβιάζουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» (υποτίθεται "αναμφισβήτητα", κατά τα άλλα, για τις δυτικές αστικές δημοκρατίες). Για κάποιους είναι «καθημερινότητα» το λιμενικό να τους βουλιάζει τις βάρκες μεσοπέλαγα ή να τους απαγάγουν μπάτσοι και να τους «επαναπροωθούν» παράτυπα στην Τουρκία (παραβιάζοντας και απροκάλυπτα πλέον κάθε έννοια «διεθνούς δικαίου») ή να συναντούν ένοπλες αγέλες κανίβαλων στον Έβρο. Αλλά και πέρα από τα «άτυπα» -όμως ταυτόχρονα γνωστά σε όλους- υπάρχει και το «νόμιμο», έτσι όπως περιγράφεται από τον νέο αντι-μεταναστευτικό νόμο: κατάργηση του ασύλου για ανθρωπιστικούς λόγους (με αναδρομική ισχύ), fast track διαδικασίες ασύλου με ακραία αυστηροποίηση των κριτηρίων, δημιουργία «γκρίζων ζωνών», ώστε να είναι δυνατή η απόρριψη με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ κάθε απόπειρα διεκδίκησης βαφτίζεται «μη συνεργασία με τις αρχές» και συνεπάγεται την άμεση απόρριψη του αιτήματος για άσυλο και την απέλαση. Θα έπρεπε να αρκούν αυτά, για να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι αυτό που για τους περισσότερους από εμάς φαντάζει ζοφερή και εφιαλτική δυστοπία, για κάποιους είναι «ακόμα μια μέρα».

Οι αόρατοι, όπως η αφροαμερικανική μειονότητα στις Η.Π.Α., είναι εκείνοι που προορίζονται από το κράτος μόνο για ένα πράγμα: φτηνά εργατικά χέρια. Είναι στο χέρι μας να προσπεράσουμε τις τεχνίτες διαχωριστικές γραμμές βάσει φυλής, φύλου, εθνικότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, προσανατολισμού φύλου, ηλικίας κ.α. που δημιουργούνται και εμποτίζονται στην κοινωνική βάση από την κυριαρχία, για να τη διασπούν και να διεκδικήσουμε τον χώρο… να αναπνεύσουμε.

Να φροντίσουμε η ρωγμή που άνοιξε στην καρδιά του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος από τους χιλιάδες εξεγερμένους να γιγαντωθεί σε διεθνή κλίμακα. Να συνολικοποιήσουμε κάθε επιμέρους άρνηση του υπάρχοντος νοσηρού συστήματος υπό έναν κεντρικό στρατηγικό άξονα για την επαναστατική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, για τη διάνοιξη του συλλογικού δρόμου για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

Όποιος δε θέλει να είναι το αμόνι, πρέπει να γίνει το σφυρί!

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΝΕΑΠΟΛΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΟΡΙΑ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΣΗΡΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6, 17:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
libertasalonica.wordpress.com
lib_exthess@hoextmail.coexm

«Δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς ρατσισμό»
Μάλκομ Χ

Ενώ σε διάφορα μέρη του κόσμου η οργή εναντίον του κράτους, του καπιταλισμού και της αστυνομίας αυξάνεται και πυροδοτεί μια σειρά από κοινωνικές εξεγέρσεις, διάφορες γκρούπες εθνικιστών όπως ο "Ιερός Λόχος" επιχειρούν να εμφανιστούν στον δημόσιο χώρο, διοργανώνοντας "Makedonian pride" για να υπερασπιστούν ακριβώς τον φυλετισμό και να προωθήσουν τον ρατσισμό, το μίσος για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται πρωτίστως σε αυτές τις εφεδρείες του συστήματος που καλούνται στην εμπροσθοφυλακή, όταν το κοινωνικό και ταξικό κίνημα σηκώνει το ανάστημά του και απειλεί ευθέως τα αφεντικά τους. Η ρίζα του ρατσισμού και της φυλετικής βαρβαρότητας βρίσκεται στο σύστημα που γεννά αυτές τις αντιλήψεις: στον καπιταλισμό.

Διαπράττει σοβαρό λάθος οποιοσδήποτε πιστεύει ότι η παραπάνω δήλωση του Μάλκομ Χ απηχεί σε κάποια «υπερβολή». Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη θα δοκιμάσει όποιος θεωρήσει ότι μπορεί ο καπιταλισμός να συνεχίσει την παρασιτική του αναπαραγωγή καλλωπιζόμενος, εγκαταλείποντας τη ρατσιστική του φύση. Κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός αποτελεί το καθεστώς διευρυνόμενης εξαίρεσης των φτωχών, των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων. Στην ολοκληρωτική του φάση πετάει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο οξύνοντας τον ταξικό του χαρακτήρα, ώστε να πετύχει την αποκόμιση ακόμη μεγαλύτερων κερδών. Ανεργία, εξαθλίωση, φτώχεια. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί ο πόλεμος, η αστυνομική κτηνωδία, η διαρκής καταπίεση. Οι George Floyd αυτού του κόσμου είναι οι φτωχοί, όπου γης.

Στις ΗΠΑ ο ρατσισμός έχει ταυτίσει τους Αφροαμερικάνους με το έγκλημα, το κράτος αντιμετωπίζει τους φτωχούς έγχρωμους ως φονεύσιμα υποκείμενα. Εκεί, η διαφορά στο χρώμα του δέρματος σε συνάρτηση με την ταξική θέση δημιουργεί μια δεξαμενή ντόπιων τους οποίους όμως μπορούν να μεταχειρίζονται όπως τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Όπως μεταχειρίζεται στην Ελλάδα το κράτος τους κολασμένους της Μόριας, της Ριτσώνας και των άλλων «κέντρων φιλοξενίας». Εδώ έχουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ξένους. Συζητάμε να τους στείλουμε σε ξερονήσια. Στις ΗΠΑ οι μετανάστες με αμερικάνικη υπηκοότητα συνήθως καταλήγουν σε κάποια από τις χιλιάδες φυλακές της χώρας.

Καμιά αυταπάτη δεν έχουμε για τον κόσμο των εξουσιαστών. Καμιά κυβέρνηση, κανένα κόμμα, δεν πρόκειται να σπάσει το ρατσιστικό απόστημα. Κανένα κράτος δεν μπορεί να αναιρέσει τους ταξικούς διαχωρισμούς. Μόνο η ανεξούσια κοινωνία μπορεί με αυτοοργάνωση και αυτοδιεύθυνση να ξεριζώσει τις ρίζες του ρατσισμού και της ταξικής κυριαρχίας των αστών. Είναι η κοινωνία που καταργεί το κράτος αυτή που δεν χρειάζεται την αστυνομία. Είναι η κοινωνία που γκρεμίζει τον κόσμο των αφεντικών αυτή που διαλύει τις ρατσιστικές προκαταλήψεις. Είναι το συνειδητοποιημένο προλεταριάτο και οι εξεγερμένες μάζες που χρειάζονται και πρέπει να φτιάξουν αυτήν την κοινωνία. Κι αυτός είναι ο μόνος δρόμος να τσακιστεί ο ρατσισμός. Να γκρεμιστεί το σύστημα που τον γεννά.

Αντικρατική - Ταξική - Διεθνιστική Αλληλεγγύη με τους εξεγερμένους σε όλο τον κόσμο

Ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα, τον εθνικιστικό εσμό και τα φασιστικά "pride"

Αντιφασιστική Συγκέντρωση/Πορεία Σάββατο 13 Ιούνη 17:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης (Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων)