Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020 στις 18.00
Να σταθούμε δίπλα στους αγώνες των μεταναστών/ριών
Να σταθούμε δίπλα στους αγώνες των μεταναστών/ριών
Στήριξη Μικροφωνικής στον Αγ. Παντελεήμονα Παρασκεύη 12.06 στις 18:00
Και άλλες εξώσεις, και άλλη βία
Ένα μικρό και πολυδιαφημισμένο κομμάτι της μεταναστευτικής πολιτικής αφορά την στέγαση, σε διαμερίσματα και σε κοντέινερ στρατοπέδων συγκέντρωσης, ενός μέρους των μεταναστών/τριων. Οι "ωφελούμενοι", όπως και άλλοι, λαμβάνουν ταυτόχρονα ένα ευτελές χρηματικό ποσό για την κάλυψη βασικών αναγκών, που δεν φτάνει ούτε για το φαγητό, ενώ ταυτόχρονα υποτίθεται ότι θα παρέχονταν νομική και ψυχολογική στήριξη, αλλά και προγράμματα εκμάθησης γλώσσας και δεξιοτήτων, με σκοπό την κοινωνική τους αυτονόμηση, που προφανώς ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.
Εδώ και λίγο καιρό όσοι/ες μετανάστες/τριες έχουν λάβει θετική ή αρνητική απάντηση στο αίτημα ασύλου τους, απειλούνται με εξώσεις ενώ ήδη έχει αρχίσει η παύση του επιδόματος. Έτσι μερικές ακόμα χιλιάδες άνθρωποι, από υποτιμημένες κοινωνικές ομάδες -μόνες μητέρες και οικογένειες με μικρά παιδιά, άνθρωποι με προβλήματα υγείας- έρχονται αντιμέτωποι με την αστεγία και την φτώχεια, εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης, χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα ή γνώση ελληνικών.
Δεν μας προκαλεί βέβαια έκπληξη ότι, το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ΕΣΤΙΑ, ενώ είχε σημαίνοντα ρόλο στην προσπάθεια δημιουργίας ενός επίπλαστου "ανθρωπιστικού" προσωπείου στην διαχείριση του μεταναστευτικού πληθυσμού, απαξιώνεται από τους δημιουργούς του, και οι μετανάστες αφού αποθηκεύτηκαν για κάποιο χρονικό διάστημα, γίνεται προσπάθεια να πεταχτούν, εν μέσω απειλών και αστυνομικής βίας, και πάλι στον δρόμο.
Η λίγο πιο μεγάλη εικόνα
Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν αποτελεί παρά ένα μικρό κομμάτι του πάζλ της πολιτικής του ελληνικού κράτους και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών ενάντια στους μετανάστες/ριες.
Κλειστά σύνορα, περιπολίες θανάτου και άμεσες βίαιες επαναπροωθήσεις στη Μεσόγειο, δακρυγόνα και σφαίρες από στρατό και φασίστες παρακρατικούς στα χερσαία σύνορα, εκτενής περιορισμός ασύλου και μετατροπή νησιών σε ιδιότυπα κέντρα κράτησης, οργανωμένες επιχειρήσεις αφεντικών και κρατών, όπου διακινούν ανθρώπους είτε προς Ευρώπη, είτε εντός Ευρώπης, συνθέτουν ένα πολεμικό σκηνικό απέναντι σε ανθρώπους της τάξης μας. Ανθρώπους που είτε εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους εξαιτίας πολέμων στους οποίους συμμετέχει το ελληνικό κράτος μαζί με τους συμμάχους του για την εξυπηρέτηση των επεκτατικών τους και οικονομικών τους συμφερόντων -Λιβύη, Αφγανιστάν, Ιράκ-, είτε απλώς επέλεξαν τη μετανάστευση από επιθυμία για μια καλύτερη ζωή.
Αυτή η κρατική πολιτική έχει κύριο στόχο μέσω όλων αυτών των δοκιμασιών και των βασανιστηρίων, εντός ή εκτός στρατοπέδων συγκέντρωσης, την πειθάρχηση του μελλοντικού εργατικού δυναμικού τόσο των ντόπιων όσο και των ευρωπαϊκών αφεντικών. Και αυτός είναι ο λόγος που το ελληνικό κράτος πληρώνεται με τόσα κονδύλια από τα ευρωπαϊκά κράτη για να οργανώνει και να συντηρεί όλο αυτό το μηχανισμό. Παράλληλα άλλοι στόχοι του ελληνικού κράτους είναι να προωθήσει την "εθνική συσπείρωση" και τον φασισμό των υπηκόων του, να συσκοτίσει τις αιτίες των πραγματικών κοινωνικών προβλημάτων και να κρατήσει, επί μακρών, σε καθεστώς εξαίρεσης και εκτός αστικού νόμου ένα μεγάλο κομμάτι της τάξης μας.
Δεν είναι ανθρωπισμός, είναι επιτήρηση και πειθάρχηση
Όπως προείπαμε το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ αποτελεί μέρος της συνολικότερης πολιτικής των κυριάρχων και δημιουργήθηκε για να αποτελέσει ένα ανθρωπιστικό προσωπείο της. Ωστόσο οι μετανάστες/τριες ακόμα και μέσα στον ιδιωτικό τους χώρο, συνεχίζουν να βιώνουν μια κατάσταση εξαίρεσης και να βρίσκονται εκτός αστικού νόμου. Πιο συγκεκριμένα υπάλληλοι των υπεργολάβων ΜΚΟ έχουν τα κλειδιά του κάθε σπιτιού και μπορούν να εισέλθουν ανά πάσα στιγμή προκειμένου να ελέγξουν τους διαμένοντες υπό την απειλή έξωσης. Ενδεικτικά στις μονογονεϊκές οικογένειες απαγορεύεται η επίσκεψη ατόμου του άλλου φύλου, η φιλοξενία χωρίς την άδεια της ΜΚΟ ενώ ακόμα και οι συγγενείς των οικογενειών υπόκεινται σε τρομερή γραφειοκρατία και έλεγχο. Ενώ το σκηνικό επιτήρησης και πειθάρχησης ολοκληρώνει η επιβολή απαγόρευσης της κατανάλωσης αλκοόλ εντός του ίδιου σου του σπιτιού...!
Τελικά όλο αυτό, όμως, αποτελεί ένα μικρό διάλειμμα καθώς οι μετανάστες/ριες απειλούνται με έξωση. Όσοι έχουν κερδίσει το Άσυλο θα πρέπει περιμένουν στο δρόμο για μήνες ή και χρόνο μέχρι να τυπωθούν τα διαβατήριά τους, ενώ όσοι είχαν την ατυχία να συμπεριληφθούν στην εκθετικά αυξανόμενη βιομηχανία αρνητικών απαντήσεων των αιτήσεων ασύλου, θα έχουν ξανά να αντιμετωπίσουν τον μηχανισμό ελέγχου και εγκλεισμού.
Να σταθούμε δίπλα στους αγώνες των μεταναστών/ριών
Παρόλα αυτά οι μετανάστες/τριες δεν σταματούν να αντιδρούν και να εξεγείρονται. Από τις αντιστάσεις στις εκκενώνεις των μεταναστευτικών καταλήψεων και την προσπάθεια των μεταναστών/ριών να επανέλθουν στο αστικό ιστό μέχρι τις συνεχείς διαμαρτυρίες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως της Μαλακάσας, και τις δυναμικές πορείες με κλείσιμο των αυτοκινητοδρόμων. Από τις απεργίες πείνας στα κρατικά κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη μέχρι τις εξεγέρσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Μόριας και της ΒΙΑΛ. Από την οργάνωση πορειών διαμαρτυρίας στο Κρανίδι και στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι την οργάνωση της αντίστασης ενάντια στις εξώσεις από τα σπίτια τους στη Βικτώρια και συνολικότερα στην Αθήνα.
Οι αγώνες αυτοί που οργανώνονται από τους ίδιους τους/ις μετανάστες/ριες έχουν μεγάλη σημασία, τόσο επειδή σπάνε στην πράξη το καθεστώς αορατοποίησης τους που η κυριαρχία προσπαθεί να επιβάλει, όσο και επειδή αποδομούν όλη αυτή την εικόνα θυματοποίησης ή και οπισθοδρομικότητας που το αριστερό κράτος και οι μκο του προσπαθούν να δομήσουν για τους/ις μετανάστες/ριες
Η θέση κάθε αγωνιζόμενου και αγωνιζόμενης δεν είναι παρά δίπλα στον αγώνα των μεταναστών για την υπεράσπιση της στέγης τους, για την υπεράσπιση της ζωής τους, για την υπεράσπιση της τάξης μας
-Στηρίζουμε όλες τις κινητοποιήσεις των μεταναστών/ριών
-Στεκόμαστε δίπλα τους και να δείχνουμε αλληλεγγύη με κάθε μέσο
Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/τριών, μεταναστών, αλληλέγγυων