Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020 στις 19.30

Μικροφωνική - συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Δερβενίων

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Δερβενίων 56

Την Πέμπτη 16/7 στις 7:30 το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί μικροφωνική - συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Δερβενίων, κεντρικά του πάρκου τρίτση (στο συντριβάνι). Κατα τη διάρκεια της συγκέντρωσης θα διαβαστεί και θα μοιραστεί το παρακάτω κείμενο:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ

Ξημερώματα της Παρασκευής 26/6 στην περιοχή των Εξαρχείων πραγματοποιήθηκε εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56 καθώς και διπλανής στεγαστικής κατάληψης από κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις. Το ίδιο βράδυ, έπειτα από συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πλατεία Εξαρχείων, εκατοντάδες συντρόφισσες και σύντροφοι πραγματοποίησαν πορεία προς την κατάληψη Δερβενίων 56, γκρεμίζοντας τον τοίχο που είχε χτιστεί στην είσοδο της κατάληψης έπειτα από την εκκένωσή της. Τις επόμενες μέρες πραγματοποιήθηκαν πολύμορφες κινήσεις αλληλεγγύης στη Δερβενίων 56 -πορείες, συγκεντρώσεις, συναυλίες, παρεμβάσεις, συγκρούσεις με αστυνομικές δυνάμεις, κείμενα και πανό αλληλεγγύης- που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Η κατάληψη Δερβενίων 56 δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2015 για να στεγάσει αρχικά δομές αλληλεγγύης σε μετανάστες και μετανάστριες (συλλογικές κουζίνες, συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, μαθήματα αυτομόρφωσης και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Όλα αυτά τα χρόνια πραγματοποιήθηκαν στην κατάληψη πολιτικές εκδηλώσεις (αντιφασιστικές, αντισεξιστικές, εκδηλώσεις ενάντια στα κυρίαρχα αναπτυξιακά σχέδια, συζητήσεις, προβολές), φιλοξενήθηκαν στον χώρο της πολλές αντιεξουσιαστικές-αναρχικές ομάδες, ενώ πλήθος δράσεων αλληλεγγύης σε μετανάστες/στριες και καταλήψεις έχουν εκκινήσει από την κατάληψη. Το δε διάστημα της καραντίνας η κατάληψη παρέμεινε ενεργή, δημιουργώντας παράλληλα δομή αλληλοβοήθειας για όσους/ες/α είχαν ανάγκη, χωρίς διαχωρισμούς και μακριά από λογικές φιλανθρωπίας.

Η εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56 επαναφέρει δυναμικά στο προσκήνιο την κρατική επίθεση στους ακηδεμόνευτους αγώνες και τα εγχειρήματά τους. Οι καταλήψεις της αντεξουσίας βρίσκονται διαχρονικά στο στόχαστρο της εξουσίας. Ιδιαίτερα μετά τα εξεγερσιακά γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, με το πλήθος και τη δυναμική στα προτάγματά τους, αποτελούν σταθερό κατασταλτικό διακύβευμα και η εκκένωσή τους προωθείται συστηματικά από κάθε κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια απονοηματοδότησης και στοχοποίησης των αντιεξουσιαστικών και αναρχικών χώρων, αντιλήψεων και πρακτικών.

Οι εκκενώσεις που έχει πραγματοποιήσει η μόλις ενός χρόνου κυβέρνηση της Ν.Δ. βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση. Επιχειρεί να σαρώσει οποιονδήποτε χώρο στον οποίο συναντιούνται και οργανώνονται οι αρνήσεις, οι αντιστάσεις, οι άμυνες και οι επιθέσεις μας. Οι τωρινοί πολιτικοί διαχειριστές, πατώντας πάνω στο ερημοποιημένο από κοινωνικές αντιστάσεις έδαφος, για το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα η προηγούμενη αριστερή πολιτική διαχείριση, συνεχίζουν αδιάλειπτα το έργο των προκατόχων τους ενάντια στους κατειλημμένους χώρους, αλλά και σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια: μετανάστριες, φοιτητές, εργαζόμενες και σε όσα επιμένουν να αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους, επιχειρώντας να επιβάλουν «κοινωνική σιγή νεκροταφείου», για την απρόσκοπτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών τους. Συνέχεια στην κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών κεκτημένων. Εφαρμογή μεγάλων αναπτυξιακών έργων, όπως οι εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα Άγραφα και σε εκατοντάδες άλλα σημεία στον ελλαδικό χώρο, που σηματοδοτούν άγρια λεηλασία γης, θάλασσας και αέρα, «εξευγενισμός» και τουριστικοποίηση σε πολλές γειτονιές της μητρόπολης, εμπορευματοποίηση και περιφράξεις για τους λιγοστούς ελεύθερους χώρους. Αυστηροποίηση και διεύρυνση του ποινικού κώδικα. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, διόγκωση των σωμάτων ασφαλείας, απαγόρευση διαδηλώσεων και άγρια καταστολή απέναντι σε κοινωνικές αντιστάσεις. Αντιμεταναστευτικές πολιτικές εγκλεισμού χιλιάδων μεταναστριών και μεταναστών σε κλειστά στρατόπεδα «φιλοξενίας» και αορατοποίησής τους, απελάσεις, δολοφονίες στα σύνορα και στο Αιγαίο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η εκκίνηση της κατασταλτικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης έγινε με εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστριών και μεταναστών, κάνοντας σαφές πως οποιαδήποτε κίνηση να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, μακριά από την κρατική εποπτεία και τη διαμεσολάβηση θεσμικών παραγόντων, οποιαδήποτε προσπάθεια εγγύτητας μεταξύ αυτών και των «ντόπιων», κάθε σχέση βασισμένη στην αλληλεγγύη χωρίς διαχωρισμούς, θα πρέπει να καταστέλλεται.

Το επικοινωνιακό σόου του προηγούμενου διαστήματος με το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη, έληξε άδοξα μετά το πλήγμα που δέχτηκε η κυβέρνηση με τον εξευτελισμό των αστυνομικών δυνάμεων από τους/τις/τα αντιστεκόμενους/ες/α στις καταλήψεις του Κουκακίου-, κι αυτό οδήγησε στην προσωρινή παύση των εκκενώσεων. Ωστόσο, η επίθεση επανέρχεται εν μέσω καραντίνας με την εκκένωση της κατάληψης μεταναστ(ρι)ών στη Θεμιστοκλέους 58 στα Εξάρχεια, της κατάληψης μεταναστ(ρι)ών του κτιρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο και την απόπειρα φίμωσης της κινηματικής δομής ESPIV.

Άλλωστε, η επιβολή της καραντίνας των τελευταίων μηνών ήταν βούτυρο στο ψωμί του κράτους για να προωθήσει ανενόχλητο τα σχέδιά του. Έχοντας σχεδόν υπό τον απόλυτο έλεγχό του κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες προωθεί μια μιντιακή προπαγάνδα γκαιμπελικών διαστάσεων, από τη μια ενισχύοντας τη συντηρητικοποίηση και τον εκφασισμό μεγάλων κοινωνικών κομματιών, και από την άλλη επιχειρώντας να καλλιεργήσει τον φόβο στα αντιστεκόμενα και αγωνιζόμενα κομμάτια του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου. Οι περίφημοι 6 λόγοι «δικαιολογημένης» μετακίνησης, η ακατάπαυστη ρητορική περί «ατομικής ευθύνης», οι αστυνομικές επιθέσεις σε πλατείες και η απαγόρευση των διαδηλώσεων επιχειρούν να ενισχύσουν την αποξένωση, την εξατομίκευση και την άνευ όρων παράδοση των ζωών μας στους κρατικούς διαχειριστές, στρώνοντας το έδαφος για ολομέτωπη επίθεση σε όσους/ες/α συνεχίσουν να αντιστέκονται.

Οι καταλήψεις αποτελούν χώρους αντίστασης και αγώνα ενάντια στις κυρίαρχες εξουσιαστικές επιβολές. Είναι τόποι συνάντησης και συνδιαμόρφωσης στη βάση της αντιιεραχίας, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και χωρίς θεσμικές διαμεσολαβήσεις. Είναι απελευθερωμένα εδάφη που αμφισβητούν έμπρακτα τον θεσμό της ιδιοκτησίας και διαχέουν τα προτάγματά τους για την ατομική και κοινωνική χειραφέτηση, τη συλλογική ζωή και δημιουργία, μακριά από κάθε μορφή εξουσίας και διαχωρισμούς. Γι' αυτό θα βρίσκονται πάντα στο στόχαστρο κάθε εξουσίας. Γι' αυτό θα παραμένουν συνειδητά εστίες ανομίας, εχθροί του κράτους, του κεφαλαίου και της πατριαρχίας.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αγρός, Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο τρίτση

πηγή : https://agros.espivblogs.net/2020/07/15/pempt…