kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία ενάντια στα camp εγκλεισμού μεταναστ(ρι)ών & αλληλεγγύης…

Όχι στον εγκλεισμό των μεταναστ(ρι)ών!
Ελευθερία μετακίνησης, χαρτιά, στέγη και περίθαλψη για όλους/ες!
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους μετανάστες και μετανάστριες της Μόριας!
Πορεία: Πέμπτη 1 Οκτώβρη, 7 μμ, Καμάρα
No to migrants' prison camps!
Freedom of movement, papers, housing and healthcare for all!
Solidarity with migrants in revolt against Moria camp!
PROTEST: Thursday, October 1, 19:00, Kamara (121 Egnatia str.)
(english bellow)

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ!
ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!

Από τα σύνορα του Έβρου μέχρι την Αμυγδαλέζα, από τη Μόρια μέχρι τη Μανωλάδα, το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε έναν άλλοτε ακήρυχτο άλλοτε ρητό πόλεμο ενάντια στους/ις μετανάστ(ρι)ες. Η στρατιωτικοποίηση και η αυξημένη επιτήρηση των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων σε όλη την περιοχή από τον Έβρο ως το Καστελόριζο, οι παράνομες επαναπροωθήσεις, η στρατιωτική και αστυνομική βία και καταστολή κατά των μεταναστ(ρι)ών, ο εγκλεισμός σε Hotspot- στρατόπεδα συγκέντρωσης, η φτηνή, υποτιμημένη, μαύρη εργασία, η απουσία πρόσβασης σε στέγαση, παιδεία, υγεία, η μη παροχή νόμιμων εγγράφων, συνθέτουν μέρος της συνολικής εικόνας αυτού του πολέμου.

Το τελευταίο διάστημα, η αντιμεταναστευτική πολιτική έχει αυξηθεί σε ένταση. Μπορούμε να θυμηθούμε τα γεγονότα στον Έβρο και τα σύνορα λίγο πριν το lockdown, όπου αφού οι μετανάστ(ρι)ες ταυτοποιήθηκαν ως «υποχείρια στα χέρια του Ερντογάν» και τυποποιήθηκαν ως «ασύμμετρη απειλή» για την εθνική ασφάλεια και σταθερότητα δέχθηκαν μια άνευ όρων βία από στρατό, αστυνομία και ένοπλους φασίστες που «έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους». Η κρατική διαχείριση της πανδημίας COVID-19 σήμαινε για τις μετανάστριες και τους μετανάστες που ζουν στα camps-φυλακές υποχρεωτικό εγκλεισμό-καραντίνα για πολλούς μήνες χωρίς ουσιαστική πρόληψη και πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Με πρόσχημα τον κορονοϊό, επιταχύνονται οι διαδικασίες μετατροπής όλων των camps σε κλειστά, σχέδιο το οποίο υπήρχε φυσικά πριν την COVID-19. Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, είδαμε επίσης pushbacks-απαγωγές κατά τις οποίες η αστυνομία απήγαγε μετανάστ(ρι)ες με ή χωρίς χαρτιά από το κέντρο των πόλεων ή από camps και τους οδηγούσε παράνομα στην Τουρκία. Είδαμε το ελληνικό λιμενικό σε ρόλο πειρατή να καταστρέφει τις βάρκες που έπλεαν προς τα ελληνικά χωρικά ύδατα ή να τις ωθεί με τη βία πίσω στα διεθνή και τουρκικά χωρικά ύδατα, γεγονός που κατήγγειλαν ακόμη και διεθνή μέσα ενημέρωσης. Επίσης, τον επόμενο καιρό σχεδιάζεται να γίνουν χιλιάδες εξώσεις από ανθρώπους που δικαιούνταν στεγαστικά προγράμματα και πλέον η αίτηση ασύλου τους έχει εγκριθεί.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
Το βράδυ της 8 Σεπτέμβρη, το camp της Μόριας παραδίδεται στις φλόγες. Αποκλειστική ευθύνη για το κάψιμο της Μόριας έχει η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. Μετά το κάψιμο της Μόριας, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση και κάθε λογής ρατσιστική φωνή ξεκίνησαν να μιλούν για «ευθύνη των μεταναστών για τη φωτιά». Η απόδοση ευθύνης στις μετανάστριες και τους μετανάστες, όμως, εμπεριέχει μια θεμελιώδη αντιστροφή της πραγματικότητας: Ευθύνη για τη φωτιά στη Μόρια έχουν όσοι κατασκεύασαν αυτή τη φυλακή, όσοι δημιούργησαν αυτή την απάνθρωπη συνθήκη. Είναι δίκαιο οι μετανάστ(ρι)ες να αποδρούν από τη φυλακή και να τη βλέπουν να παραδίδεται στις στάχτες. Είναι δίκαιο να αρνηθούν να ζήσουν κι άλλο σε ένα διαρκές καθεστώς εγκλεισμού. Δεν είναι λίγες, άλλωστε, οι φορές που έχουν εξεγερθεί οι μετανάστες στη Μόρια και αλλού. Μετά τη φωτιά, οι μετανάστριες φωνάζουν για ελευθερία και διαμαρτύρονται ενάντια στον εγκλεισμό τους. Ο αγώνας αυτός έχει όλο το δίκαιο του κόσμου.

Η «ΝΕΑ ΜΟΡΙΑ»
Το «χάος» που πυροδότησε η φωτιά στη Μόρια ακολούθησε η προσπάθεια του ελληνικού κράτους για ανασυγκρότηση του εγκλεισμού με πιο συστηματικό πλέον τρόπο, σε πιο ασφυκτικές συνθήκες. Αμέσως μετά τη φωτιά, κηρύχθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης η οποία σήμανε την αρχή ενός νέου γύρου καταστολής και εγκλεισμού των μεταναστ(ρι)ών. Αστυνομικές δυνάμεις μεταφέρθηκαν στη Λέσβο οι οποίες μάλιστα έριξαν χημικά στις κινητοποιήσεις των μεταναστ(ρι)ών. Έπειτα, δρομολογήθηκε η κατασκευή του νέου κλειστού camp στο Καρά Τεπέ και χρησιμοποιήθηκαν από το υπουργείο μετανάστευσης διάφορα ψέματα και εκβιασμοί για να πείσουν τις μετανάστριες και τους μετανάστες να μπουν στη νέα φυλακή (μόνο όσοι/ες μπαίνουν στη νέα δομή θα μπορούν να εκκινήσουν τη νόμιμη διαδικασία παροχής ασύλου, η νέα δομή είναι πλήρως έτοιμη κ.ά.).

Φυσικά, οι συνθήκες στον Καρά Τεπέ είναι απαράδεκτες: Δίνεται 1,5 λίτρο νερό την ημέρα, πρέπει να καταγράφονται επίσημα οι αιτήσεις εξόδου, την Κυριακή 20/9 απαγορεύτηκε η έξοδος σε όλους/ες τις μετανάστ(ρι)ες επειδή τα μαγαζιά ήταν κλειστά (!). Ο χώρος είναι ο πλέον ακατάλληλος: αφενός είναι εκτεθειμένος σε βόρειους ανέμους και αφετέρου, ως παλιό πεδίο βολής, είναι επικίνδυνος.

Σε όλα αυτά, προστίθεται επίσης η απόφαση του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής να κλείσει το χώρο ΠΙΚΠΑ με χωρητικότητα 100-120 ατόμων, πράγμα που θα οδηγήσει τους αιτούντες άσυλο σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ «ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ» ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
Έπειτα από τη φωτιά, η αντιτρομοκρατική και η ΕΥΠ, «ταυτοποίησαν» 6 μετανάστες αφγανικής καταγωγής ως «εμπρηστές της Μόριας», οι οποίοι έχουν ήδη κριθεί προφυλακιστέοι. Για το ελληνικό κράτος, οι 6 αυτοί «εμπρηστές» συμπυκνώνουν κάθε δυνητική αντίδραση ενάντια στην αντιμεταναστευτική πολιτική. Είναι εμφανής ο φόβος η φωτιά να μεταφερθεί εκτός Μόριας (όπως ήδη έγινε στη Σάμο και το Σκαραμαγκά) καθώς η Μόρια δεν είναι η «εξαίρεση» αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος ενός συστήματος εγκλεισμού που περιλαμβάνει «ανοιχτές» και κλειστές δομές. Έτσι, η παραδειγματική τιμωρία των «εμπρηστών» της Μόριας (αλλά και των 3 που συνελήφθησαν για τη φωτιά στο camp στη Σάμο στις 15 Σεπτέμβρη) φαίνεται να είναι μεγάλης σημασίας για το ελληνικό κράτος, ενώ μέλη και φίλοι διεθνών οργανώσεων που κατήγγειλαν με αποδείξεις τα pushback στο Αιγαίο, διώκονται με βαριές κατηγορίες.

Τώρα, είναι η στιγμή να πούμε κατηγορηματικά: καμία καταδίκη των «εμπρηστών».
Καμία καταδίκη, γενικότερα, όποιου μετανάστη, όποιας μετανάστριας αγωνίζεται.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα η αδιαφορία δεν είναι επιλογή. Επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στους μετανάστες και τις μετανάστριες και να αγωνιστούμε από κοινού για τα προβλήματά μας. Σε αυτόν τον τόπο που νιώθουμε τόσο ξένοι, δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι/ες. Θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τις μετανάστριες και τους μετανάστες, στις πλατείες, στους δρόμους και στις γειτονιές, ενάντια σε κάθε ρατσιστική πολιτική.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΖΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΥΝΕΧΙZΟΥΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ

ΧΑΡΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ, ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

No to migrants' prison camps!
Freedom of movement, papers, housing and healthcare for all!
Solidarity with migrants in revolt against Moria camp!
PROTEST: Thursday, October 1, 19:00, Kamara (121 Egnatia str.)

STOP THE WAR ON MIGRANTS
AND LIVE TOGETHER!

From the land borders of Evros to Amygdaleza detention centre, from the living hell of Moria to brutal exploitation to Manolada strawberry fields, the Greek state participates in a sometimes undeclared, sometimes open war against migrants. The militarization and increased surveillance of land and sea borders throughout the country, from Evros to Kastelorizo, pushbacks and illegal deportations, military and police violence and repression against migrants, confinement in Hotspot camps, cheap, undervalued, undeclared work, lack of access to housing, education, healthcare, unwillingness to provide legal documents, all the above are parts of the big picture of this war.

Recently, anti-immigration policy has intensified. We can recall the events at Evros region and the land borders shortly before the lockdown, when migrants were labeled as "mere pawns used by Erdogan's government", identified as an "asymmetric threat" to national security and stability, subjected to limitless military and police violence, and also attacked by armed fascists who "took the law into their own hands". The state management of the Covid-19 pandemic forced migrants living in prison camps into compulsory quarantine for many months, with no effective prevention of Covid-19 and without access to the health system. Under the pretext of the coronavirus, the process to convert all camps to closed ones was accelerated, and this is a plan that existed before Covid-19 pandemic. In recent months, we have also seen abductions and pushbacks: police abducting migrants with or without papers from city centers or camps and smuggling them into Turkey, while Greek coastguard have turned pirate, destroying boats that sailed in Greek territorial waters or forcibly pushing them back to the international and Turkish territorial waters, a fact that was even denounced by major international media. Add to the above that, thousands of evictions are planned to happen in the near future, as migrants who were granted international protection status are no more entitled to housing programs.

SOLIDARITY WITH MIGRANTS WHO HAVE REVOLTED AGAINST MORIA HELL!
On the night of September 8, the camp of Moria was set on fire. The sole responsible for the burning down of Moria camp lies with the anti-immigration policy of the EU and the Greek state. After the fire that destroyed Moria camp, the mass media, the government and all kinds of racists started talking about "migrants' responsibility for the fire". To lay responsibility for this on migrants, however, involves a fundamental reversal of reality: Those who had built this prison, those who created this inhumane condition, are to be held responsible for the fire in Moria. It is only fair for migrants to try to escape from prison and wish to see it burn down to ashes. It is only fair for them to refuse to live any longer in a permanent state of confinement. After all, migrants have revolted in Moria (and elsewhere) so many times in the past. After the fire, migrants shout for freedom and protest against their new incarceration. This struggle is a just one, for all the reasons in the world!

MORIA 2.0
The "chaos" triggered by the fire in Moria was followed by the Greek state's attempt to reconstruct the condition of confinement in a more systematic way, under even more suffocating conditions. Immediately after the fire, a state of emergency was declared, This marked the beginning of a new round of repression and confinement of migrants. Police forces were transferred to Lesvos, and started launching teargas against migrants protesting for freedom. The construction of a new closed camp in Kara Tepe was legitimised and various lies and blackmails were used by the Ministry of Mmigration to persuade migrants to enter the new prison (only those who enter the new structure will be able to continue their procedure for asylum, the new structure is fully ready and it is the only place where food, water and security are guaranteed, etc.).

Of course, the conditions in Kara Tepe are unacceptable: 1.5 liters of water per person is distributed daily, in order to exit the camp you must be officially registered and have a "good reason", for example, on Sunday 20/9 no migrants were allowed to exit the camp, because the shops were closed (!). The area is highly unsuitable: on the one hand it is exposed to north winds and on the other hand, as an old shooting range, it is dangerous.

To all this we have to add the decision of the Ministry of Migration to shut down PIKPA community-organised camp at Lesvos, a place that was hosting with a capacity of 100-120 vulnerable people, who now will be "hosted" in the new concentration camp.

SOLIDARITY TO THOSE WHO ARE ACCUSED OF "ARSONING MORIA"
After the fire, the Greek anti-terrorist unit and the secret police, identified 6 migrants from Afghanistan as "the arsonists of Moria". They have already been sentenced to pre-trial detention. For the Greek state, these 6 "arsonists" personify all possible reactions against the state's anti-immigration policy. There is an obvious fear that the fire will be transferred outside Moria (as has already happened in Samos and Scaramangas) as Moria is not the "exception" but is in fact part of an exclusion system that involves "open" and closed structures. Thus, the exemplary punishment of the "arsonists" of Moria (but also of the 3 who were arrested for the fire at Samos camp on September 15) seems to be of great importance for the Greek state. At the same time, members of international aid organisations, who have denounced pushbacks in the Aegean, are facing heavy charges.

Now, it is time to say loud and clear: drop the charges on the "arsonists".
No migrant fighting against the detention regime, in a struggle for freedom and dignity, should be prosecuted.

COMMON STRUGGLES OF LOCALS AND MIGRANTS
In the face of this grim reality, indifference is not an option.We choose to stand shoulder to shoulder with migrants and fight together for our demands. In this part of the world, where we feel more and more strangers, we do not want to be alone. We want to live together with migrants in our neighborhoods, to hang around together at squares, to walk together on the streets, together - against all racist policies.

SOLIDARITY WITH THOSE WHO LIVED IN THE HELL OF MORIA AND WHO NOW CONTINUE TO STRUGGLE OUTSIDE OF IT!

PAPERS, FREEDOM OF MOVEMENT, ACCESS TO THE HEALTH SYSTEM, AND HOUSING IN THE CITIES FOR ALL MIGRANTS!

κάλεσμα : Stop War On Migrants

πηγή : https://www.facebook.com/StopWarOnMigrants/po…

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ

Δεν είναι λίγοι αυτοί που δυσκολεύονται να κατανοήσουν την επιλογή μεταναστών να πυρπολήσουν το καμπ της Μόριας, θεωρώντας την παράλογη. Στην ντόπια εθνική αφήγηση , άλλωστε, η ορθολογική σκέψη εμφανίζεται ως αποκλειστικό προνόμιο όσων «ανήκουμε στην Δύση» , ως ένα σύνορο που μας διαχωρίζει από τους απολίτιστους «Άλλους».

Σε αυτήν την «πολιτισμένη» γωνιά του πλανήτη που ζούμε, λοιπόν,

μοιάζει λογικό οι άνθρωποι να κατηγοριοποιούνται σε νόμιμους και παράνομους,

μοιάζει λογικό να στοιβάζονται κατά χιλιάδες μέσα σε άθλιες συνθήκες σε καμπς,

μοιάζει λογικό η ιδιοκτησία να εξυμνείται ως το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε,

μοιάζει λογικό να υπομένεις μαρτυρικά έναν αργό θάνατο, ήσυχα και αδιαμαρτύρητα,

μοιάζει λογικό η ζωή να μην έχει καμία αξία.

Εκτός από αυτούς που βγήκαν να ξεράσουν το ρατσιστικό τους μίσος, υπάρχουν και αυτοί που ήρθαν να νουθετήσουν τους μετανάστες και να τους υποδείξουν το πραγματικό συμφέρον τους. «Τι νομίζετε πως θα καταφέρετε καταστρέφοντας τα τελευταία σας υπάρχοντα;» φαίνεται να λένε. «Γιατί δεν κάνετε υπομονή μερικά χρόνια ακόμα;», «Γιατί δεν αρκείστε σε μια σκηνή και δύο sleeping bags;".

ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην βιωμένη εμπειρία ενός μεγάλου κομματιού του ντόπιου πληθυσμού και σε όσους ζουν στα καμπς. Υπό αυτό το πρίσμα η φωτιά στη Μόρια μοιάζει παράλογη, όπως και όλες οι εξεγέρσεις, όπως και όλες αυτές οι στιγμές που οι άνθρωποι δείχνουν στην πράξη ότι δεν βολεύονται με ψίχουλα, δεν προσδοκούν σωτήρες, δεν συνομιλούν με την εξουσία και βάζουν φωτιά στην μιζέρια τους. Αυτές οι πράξεις καταφέρνουν να συμπυκνώσουν τον ιστορικό χρόνο μέσα σε μερικές στιγμές. Αυτές οι στιγμές μας καλούνε να πάρουμε θέση. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε εξ' ονόματος των μεταναστών για να τους φέρουμε στα μέτρα μας. Χρειάζεται να συντονίσουμε τους χτύπους της καρδιάς μας με την δική τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ

η κόλαση που κατοικούμε καθημερινά, που διαμορφώνουμε με τη συμβίωσή μας

Στο κέντρο κράτησης στη Μόρια της Μυτιλήνης η ζωή είχε πενιχρή αξία, 13 χιλιάδες άνθρωποι ζούσαν σε χώρο που προοριζόταν για 3 χιλιάδες. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει χωρίς να μάθουμε το όνομα τους, είτε από το κρύο, είτε από ατυχήματα, είτε από την έλλειψη περίθαλψης, είτε επειδή αυτοκτόνησαν. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης οι μετανάστες και οι μετανάστριες έχουν εξεγερθεί δεκάδες φορές, θυμίζοντάς μας ότι μπροστά σε αυτές τις άθλιες συνθήκες, η μόνη λύση είναι να αρνηθείς να ενδώσεις σε αυτό που κατασκευάζεται για σένα ως πεπρωμένο. Μετά από 6 μήνες αναγκαστικού αποκλεισμού (lockdown), αυτή τη φορά η Μόρια καίγεται ολοσχερώς. Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία άλλωστε οι φυλακισμένες και οι εγκλωβισμένοι παρέδιδαν στις φλόγες τους τόπους του εγκλεισμού και της απανθρωποποίησής τους.

Οι δημοσιογράφοι μίλησαν για ευθύνες των μεταναστών για τη φωτιά, η αστυνομία υπονόησε τη δυσκολία συνύπαρξης των διαφορετικών «φυλών», ενώ παράλληλα, η κυβέρνηση συνεχίζει να εντείνει τον σχεδιασμό καταστολής του «μεταναστευτικού προβλήματος», ανοίγοντας καινούργιες φυλακές, θωρακίζοντας τα σύνορα και ζητώντας ακόμα περισσότερες απελάσεις. Τα (ανοιχτά ή κλειστά) κέντρα κράτησης έρχονται λοιπόν να χαράξουν νέα σύνορα στο εσωτερικό των ήδη χαραγμένων συνόρων, αυτή τη φορά φράζοντας τον δρόμο προς την πόλη ενώ οι μετανάστες κατασκευάζονται για άλλη μία φορά ως εγκληματίες και επικίνδυνοι. Η Μόρια λοιπόν (όπως και κάθε ανοιχτή ή κλειστή δομή) είναι έννοιες κατασκευασμένες από το ελληνικό κράτος, που προσπαθούν να λειτουργήσουν σαν παραδείγματα φρίκης και αποτροπής, προς όσους και όσες επιθυμούν να περάσουν τα σύνορα για μία καλύτερη ζωή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

γιατί μόνο η συνάντηση και οι κοινοί αγώνες μπορούν να άρουν ό,τι λογίζεται ως πεπρωμένο

Φάμπρικα Υφανέτ

Αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες.
Να βάλουμε τέλος στην «Ευρώπη-Φρούριο».

…Ζεστή φιλοξενία
Η πραγματικότητα που βίωναν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πρόσφυγες και οι μετανάστ(ρι)ές στη χώρα μας είναι γνωστή: ταξίδι μέσα στα κύματα ή στα άγρια νερά του Έβρου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις από το λιμενικό στο Αιγαίο ή τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, (παράνομες) επαναπροωθήσεις ακόμα και από τα αστικά κέντρα από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. εδώ και μήνες, απουσία στέγασης ή διαμονή σε καταυλισμούς για τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών που καταφέρνουν να μπουν στη χώρα μας, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων», ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, οι οποίες γεννιούνται και θεριεύουν με κάθε τρόπο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναλάβει να ενσταλάξουν το ρατσιστικό δηλητήριο στην κοινωνική βάση, επιθέσεις στον δρόμο, ξυλοδαρμοί και σκίσιμο εγγράφων από τα "όργανα της τάξης", μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης και εκ των υστέρων… "τιμωρία", γιατί δεν μπόρεσαν να ενταχθούν (!), καθώς και έξοδος από κάθε προστατευτικό πλαίσιο που τους παρεχόταν, όταν αναγνωριστούν ως πρόσφυγες.
Ίσως κάποιοι σκεφτόμασταν ότι η πραγματικότητα αυτή δε θα μπορούσε να γίνει χειρότερη για τους χιλιάδες αυτούς ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω του πολέμου ή της εξαθλίωσης. Μετά, όμως, ήρθε ο Covid-19 και με φρίκη είδαμε την πραγματικότητα για τους πρόσφυγες και τους/τις μετανάστ(ρι)ες να γίνεται όλο και χειρότερη, όλο και πιο ασφυκτική, όλο και πιο απάνθρωπη. Δε μας εξέπληξε αυτό. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση είδε στην κρίση του Covid-19 μια καταπληκτική ευκαιρία, για να περάσει νόμους και διατάγματα που είναι καταστροφικά για την κοινωνική βάση αλλά και για το περιβάλλον (νύχτα πέρασαν… η αναστολή εργασίας, η εκ περιτροπής εργασία που οδηγεί μέχρι και σε 50% μείωση του μισθού, η απελευθέρωση των απολύσεων, το νέο αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που διαλύει κάθε έννοια προστασίας της φύσης, το νέο αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, κομμένο και ραμμένο στις αναχρονιστικές απόψεις της Κεραμέως και της κυβέρνησης για το τι σημαίνει "παιδεία"), ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, η κυβέρνηση είδε στον Covid-19 την ευκαιρία που έψαχνε, για να περάσει μέτρα και νόμους που υποβαθμίζουν περαιτέρω τις ήδη άθλιες συνθήκες για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Η διαχείριση του μεταναστευτικού/προσφυγικού επί Covid-19
Από την πρώτη κιόλας στιγμή, κανένα απολύτως μέτρο δε λήφθηκε για την αποσυμφόρηση των καταυλισμών. Χιλιάδες άνθρωποι, πολλοί από αυτούς με προβλήματα υγείας που τους καθιστούν αυτονόητα ευάλωτες από τον ιό ομάδες, αφέθηκαν στοιβαγμένοι μέσα σε κλειστά ή "ανοιχτά" κέντρα "φιλοξενίας". Η κυβέρνηση δε μερίμνησε ούτε καν για τη μεμονωμένη μεταφορά εκτός των κολαστηρίων των καρδιοπαθών, καρκινοπαθών ή πνευμονοπαθών προσφύγων. Οι μετανάστες, λοιπόν, αντιμετωπίστηκαν ως δυνάμει υγειονομικός κίνδυνος. Μαντρώθηκαν μέσα στις δομές με μια σειρά αποφάσεων που έκαναν τις δομές από "ανοιχτές" σε "μερικώς κλειστές''.
Η χυδαία πολιτική περιορισμού των ανθρώπων εντός των καταυλισμών, περιμένοντας μέχρι να υπάρξει το πρώτο κρούσμα (κάτι που ήταν προφανέστατα θέμα χρόνου με την πολιτική που εφάρμοσαν), ώστε να θέσουν όλο τον καταυλισμό σε καραντίνα, έφερε άμεσα τα επιθυμητά αποτελέσματα με πολλές δομές να μπαίνουν σύντομα σε καραντίνα. Τέλος, χωρίς να είχαμε καμία ψευδαίσθηση για το αντίθετο, είναι πλέον εμφανές ότι τα μέτρα που υποτίθεται πως λήφθηκαν λόγω του Covid-19 ήρθαν για να μείνουν, μετατρέποντας από την ''πίσω πόρτα'' τα καμπς σε κανονικές φυλακές.

Ο νέος νόμος για το άσυλο
Αποκορύφωμα της (αντι)μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί το ελληνικό κράτος αποτελεί το νομοσχέδιο για το άσυλο, που πέρασε -μετά από μια απροσχημάτιστα ανύπαρκτη «δημόσια διαβούλευση»- και το οποίο ούτε λίγο, ούτε πολύ ουσιαστικά κατήργησε και τυπικά πλέον τα υποτιθέμενα «ανθρώπινα δικαιώματα» που υποτίθεται ότι μέχρι τώρα ορίζονταν από τις διεθνείς συνθήκες και την εθνική νομοθεσία (στην πράξη φυσικά, όλα αυτά ήταν πάντα για αυτούς που έχουν στα χέρια τους και το καρπούζι και το μαχαίρι, ζητήματα… «ερμηνείας»). Με λίγα λόγια, το νομοσχέδιο αυτό στόχευε στο να μειώσει περαιτέρω την ήδη υποβαθμισμένη πρόσβαση των μεταναστών/προσφύγων σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να «επιταχύνει» και να αυστηροποιήσει τις διαδικασίες υποδοχής και αίτησης ασύλου με αποτέλεσμα να μη λαμβάνονται υπόψη τα όποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης (ιατρικά, ψυχολογικά ή άλλα), αλλά να τσουβαλιάζονται σε φαστ τρακ διαδικασίες, αυξάνοντας κατά πολύ τα διαστήματα της επιτρεπόμενης κράτησης, ενώ εισήγαγε και την αρχή της «μη συνεργασίας», μια εξόφθαλμα νεφελώδης και αυθαίρετη κατηγορία που θα νομιμοποιεί (χωρίς εισαγωγικά πλέον) κάθε αυθαιρεσία από την πλευρά του ελληνικού κράτους.
Παράλληλα, δυσχερέστερες γίνονται οι συνθήκες, όχι μόνο για τους αιτούντες άσυλο, λόγω του νέου νόμου για το άσυλο, αλλά και για όλους τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, οι οποίοι μένουν τώρα χωρίς στέγαση, με βάση το ΦΕΚ 1199, το οποίο ορίζει ότι όσοι λαμβάνουν τη θετική απόφαση περί του αιτήματος ασύλου τους θα πρέπει να αφήσουν τις θέσεις στέγασης τους σε διαμερίσματα του προγράμματος ΕSTIA ή σε καταυλισμούς εντός ένα μήνα! Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, χωρίς να έχουν ενταχθεί σε κανένα ουσιαστικό πλάνο ένταξης από το κράτος, ένα μόλις μήνα μετά την αναγνώριση τους και χωρίς να συνυπολογίζεται καμία ευαλωτότητα (όπως ανίατες ή δυσίατες ασθένειες, εγκυμοσύνη κ.α.), πετιούνται στο δρόμο. Το ίδιο συνέβη ήδη αναδρομικά σε όσους ανθρώπους είχαν λάβει, με το προηγούμενο καθεστώς, παράταση της φιλοξενίας τους λόγω σοβαρότατων ευαλωτοτήτων (μιλάμε εδώ για ανθρώπους καρκινοπαθείς, ανθρώπους με σοβαρότατα προβλήματα υγείας, έγκυες γυναίκες, θύματα βασανιστηρίου, θύματα έμφυλης βίας κ.α.).
Εξαιρετικά διαφωτιστικό για τα σχέδια της κυβέρνησης είναι και η ΚΥΑ και η πρόσκληση που εκδόθηκαν για τη συνέχεια του προγράμματος ESTIA, όπου πέρα από τις αδιανόητες περικοπές από άποψη κονδυλίων (της τάξης του 40- 60%) οι οποίες φυσικά σημαίνουν τεράστιες περικοπές στις υπηρεσίες υποστήριξης που θα διατίθενται στους φιλοξενούμενους του έργου, ορίζεται και ότι ο φορέας στέγασης (η εκάστοτε ΜΚΟ) δε θα λαμβάνει το αντιστοιχούν προϋπολογισμό για κάθε θέση φιλοξενίας που «καταλαμβάνεται» από αναγνωρισμένο πρόσφυγα ο οποίος έχει αρνηθεί να αφήσει το σπίτι του… και να βρεθεί στο δρόμο (!), 30 μέρες μετά την ημερομηνία εξόδου του από το πρόγραμμα. Παρότι δηλαδή στη χώρα μας δεν υπάρχει κανένα νομικό πλαίσιο για την έξωση ανθρώπων μέσα σε ένα μόλις μήνα και παρότι το δικαίωμα στη στέγαση προστατεύεται για όλους από το νόμο, το Υπουργείο μέσω του οικονομικού εξαναγκασμού μετακυλύει την ευθύνη στις ΜΚΟ να βγάλουν τους ανθρώπους από τα σπίτια… με άλλους τρόπους!
Παράλληλα, με νέο ΦΕΚ η κυβέρνηση αποφάσισε να «εξορθολογήσει» (!!) το οικονομικό βοήθημα που λάμβαναν οι αιτούντες άσυλο, από 100% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Και σε αυτό το πλαίσιο φυσικά ο «εξορθολογισμός» σημαίνει… μείωση!

Τα "μη νόμιμα" μέσα και οι χρήσιμοι κανίβαλοι
Και "ο δραστικός περιορισμός κάθε παράνομης εισόδου στη χώρα μας" δεν περιορίζεται μόνο σε νόμιμα μέσα. Μέσα στην καραντίνα δεκάδες ήταν οι καταγγελίες για παράνομες (!) επαναπροωθήσεις μεταναστών όχι μόνο στα σύνορα του Έβρου, αλλά και από τα κέντρα μεγάλων πόλεων, είτε με μεγάλες εφόδους σε σημεία που διέμεναν μετανάστες, οι οποίοι στη συνέχεια… εξαφανίστηκαν (!), είτε με επιχειρήσεις στους δρόμους των πόλεων, κατά τις οποίες μετανάστες απήχθησαν και στη συνέχεια βρέθηκαν … στην Τουρκία. Οι καταγγελίες για ανάλογες πρακτικές, ακόμα και εις βάρος ασυνόδευτων ανηλίκων, είναι δεκάδες.
Στο ίδιο κλίμα, άλλωστε, αυτό των "μη νόμιμων" μέσων είναι και η απροσχημάτιστη ανοχή της κυβέρνησης απέναντι στις ρατσιστικές εξάρσεις μερίδας ντόπιων κατοίκων απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Τους προηγούμενους μήνες είδαμε επιθέσεις "κατοίκων" σε λεωφορεία που μετέφεραν μετανάστ(ρι)ες, ακόμα και εμπρησμούς ολόκληρων ξενοδοχείων από το γνωστό εθνικιστικό συρφετό. Τώρα βλέπουμε «κατοίκους» στα Καμένα Βούρλα να στερούν το φαγητό από ανήλικα παιδιά (!) προκειμένου να τα εξαναγκάσουν να φύγουν από το ξενοδοχείο στο οποίο φιλοξενούνται.
Όλες αυτές οι "κινητοποιήσεις", που πολλές φορές παίρνουν διαστάσεις κανονικών πογκρόμ, δεν είναι παρά η άλλη εκδοχή και το απαραίτητο συμπλήρωμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος. Το πραγματικά λυπηρό και εξοργιστικό για μας είναι ότι στο μέτωπο του μίσους που έχουν στήσει σε διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα τοπικοί άρχοντες (που αντλούν πολιτική υπεραξία), ντόπια αφεντικά (που φυσικά βάζουν τα κέρδη τους πάνω από κάθε ανθρώπινη ζωή) και οργανωμένοι φασίστες/νεοναζί (που νομιμοποιούν κοινωνικά την παρουσία τους και στρατολογούν κόσμο στις τάξεις τους) απέναντι σε ανθρώπους κατατρεγμένους και βασανισμένους, συμμετέχει δυστυχώς και κόσμος της κοινωνικής βάσης.
Εργαζόμενοι και εργαζόμενες, δηλαδή, που αντί να υπερασπίζονται τους ανθρώπους της τάξης τους, ανεξαρτήτως έθνους και θρησκείας, συμμαχώντας μαζί τους για να κινηθούν κόντρα στα συμφέροντα των αφεντικών και των κρατών, συστρατεύονται τελικά με τους ταξικούς τους εχθρούς. Είτε γιατί ελπίζουν ότι έτσι θα μείνει μεγαλύτερο κομμάτι γι' αυτούς από την πίτα που μοιράζουν τα αφεντικά τους (αποδεχόμενοι δουλικά τον ρόλο του υποτελούς) ακόμα κι αν χρειαστεί να πατήσουν επί πτωμάτων, είτε γιατί έχουν τυφλωθεί όντως τόσο πολύ από το -μεθοδικά εντυπωμένο και καλλιεργημένο από το σχολείο, τα ΜΜΕ κλπ- ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας, ώστε καταλήγουν να "βλέπουν" την απειλή στο πρόσωπο ανθρώπων που παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, για να γλυτώσουν από τον πόλεμο και την εξαθλίωση και δεν την βλέπουν στο πρόσωπο των υμνητών του ναζισμού ή των αφεντικών τους που τους εκμεταλλεύονται νύχτα-μέρα, απλώς και μόνο γιατί οι τελευταίοι μιλούν την ίδια γλώσσα ή έχουν την ίδια θρησκεία με αυτούς…

Η Μόρια φλέγεται
Το πώς ακριβώς άναψαν οι φλόγες που έκαναν στάχτη το κολαστήριο της Μόριας, το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου (οι οποίες ''αναζωπυρώθηκαν'' και τις επόμενες μέρες), παραμένει ασαφές και μάλλον θα παραμείνει έτσι. Δεν μας αναλογεί εδώ να μπούμε σε εικασίες, και γιατί δεν μπορούμε να έχουμε ικανοποιητική εικόνα, αλλά και γιατί δεν νομίζουμε ότι η ουσία του ζητήματος είναι το ''τι ακριβώς συνέβη''. Η Μόρια ήταν ένα έγκλημα κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και αν κάποιοι από αυτούς που το υφίσταντο στο πετσί τους καθημερινά, ένιωσαν ότι μετατρέποντάς το σε στάχτη, επαναδιεκδικούν κάτι από την αξιοπρέπεια που το ελληνικό κράτος τόσο βάρβαρα τους στέρησε, εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Αυτό στο οποίο κατά τη γνώμη μας πρέπει να σταθούμε είναι ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα, φρόντισαν κιόλας να το αντικαταστήσουν με κάτι εξίσου -αν όχι και περισσότερο- εγκληματικό: Ένα πρώην σκοπευτήριο του στρατού (με ότι κινδύνους μπορεί να επιφυλάσσει αυτό), δίπλα στην θάλασσα και έκθετο στις κακές καιρικές συνθήκες, με τέντες στημένες πάνω σε άμμο… και όλα αυτά ενώ μπαίνει χειμώνας. Τι πιο κατάλληλο άλλωστε από ένα πρώην πεδίο βολής όπου πυροτεχνουργοί του στρατού συχνά- πυκνά αναζητούν παλιά εκρηκτικά ώστε να στεγαστούν οικογένειες με παιδιά; Τι πιο κατάλληλο από το πιο εκτεθειμένο στα καιρικά φαινόμενα σημείο του νησιού ώστε να γίνει νέος καταυλισμός και μάλιστα… με σκηνές; Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν με τις κλασσικές υποσχέσεις «προσωρινότητας» ήδη έχουν βγει στη δημοσιότητα συμφωνίες μίσθωσης ως… το 2025! Και φυσικά… η είσοδος των μεταναστών στη νέα τους φυλακή έγινε με ένα εξαιρετικά δημοκρατικό συνδυασμό χημικών και επιθέσεων από τα ΜΑΤ από τη μία, και εκφοβιστικά μηνύματα από το Υπουργείο στους ίδιους τους μετανάστες από την άλλη.
Την ίδια στιγμή, έχουν ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών για τους υποτιθέμενους υπεύθυνους του εμπρησμού, που ''φωνάζει από μακριά'' πως σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τους/τις μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγες -τόσο στην Λέσβο, όσο και γενικότερα- ώστε να καταπνιγεί οποιαδήποτε εξεγερτική και ανυπότακτη διάθεση εκδηλώνεται, ενώ ταυτόχρονα τα χημικά και οι επιθέσεις των ΜΑΤ έρχονται να συμπληρώσουν την ζοφερή εικόνα.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Για εμάς, τους εργάτες και τις εργάτριες ανεξαρτήτως εθνικότητας, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, τα θύματα του πολέμου και της φτώχειας δεν είναι αντικείμενο διαχείρισης κρατικών μηχανισμών και οικονομικών ελίτ. Δεν ανεχόμαστε η ανθρώπινη ζωή να εξαρτάται από αποφάσεις των διακρατικών οργανισμών όπως η ΕΕ και η Frontex, των εθνικών κρατών και των αναγκών της οικονομίας.
Απέναντι σε κάθε εξουσία, εμείς, απαντάμε τώρα και πάντα με ταξική αλληλεγγύη. Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνηση όλων των εργατών, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους, αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.
Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες.
Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι», ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΣΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ ΟΣΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ | ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ- ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ CAMP ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ:
ΠΕΜΠΤΗ 1 ΟΚΤΩΒΡΗ, 7 ΜΜ, ΚΑΜΑΡΑ
στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop War On Migrants

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
lib_exthess@hoextmail.coexm
libertasalonica.wordpress.com