Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020 στις 20.00
Προβολή - συζήτηση: The Century of the Self (επ. 3, 4)
Επεισόδιο 3: Υπάρχει ένας αστυνομικός μέσα στο κεφάλι μας: πρέπει να καταστραφεί ("There is a Policeman Inside All Our Heads; He Must Be Destroyed.")
Τη δεκαετία του '60 μια νέα ομάδα ψυχοθεραπευτών με επικεφαλής το μαθητή του Φρόυντ, Βίλχεμ Ράιχ, αμφισβήτησαν τις ιδέες του Φρόυντ. Ο Ράιχ πίστευε ότι ο εαυτός δεν έπρεπε να καταπιεστεί και να ελεγχθεί, αλλά αντίθετα να ενθαρρύνεται να εκφραστεί. Δημιουργήθηκε ένα νέο "ψυχαναλυτικό" ρεύμα που οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου ανθρώπου, απαλλαγμένου από την ψυχολογική καταπίεση την οποία είχε υποστεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Το κίνημα αναπτύχθηκε ραγδαία και σύντομα οι εταιρείες εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη των ανθρώπων να νοιώσουν μοναδικοί και ξεχωριστοί. Έπρεπε να κατανοήσουν, πως οι καταναλωτές δεν ήθελαν να αγοράσουν τίποτα που θα τους έκανε "ένα με τη μάζα". Σε αντιδιαστολή με την καταπίεση των επιθυμιών που συναντήσαμε στο προηγούμενο επεισόδιο, χρησιμοποίησαν νέες μεθόδους χειραγώγησης τροφοδοτώντας αυτή τη φορά τις επιθυμίες τους. Αναπτύχθηκαν λοιπόν καινούργιες τεχνικές μάρκετινγκ. Τελικά οι επιχειρήσεις με τη μαζική παραγωγή των προϊόντων, βγήκαν κερδισμένες.
Επεισόδιο 4: Οχτώ άνθρωποι πίνουν λίγο κρασί στο Κέττερινγκ ("Eight People Sipping Wine in Kettering")
Στα προηγούμενα επεισόδια είδαμε πώς αυτή η άνοδος του ατομικισμού προωθήθηκε και ωφέλησε τις επιχειρήσεις. Με ποιον τρόπο χρησιμοποιήθηκαν οι θεωρίες του Φρόυντ για την ανάπτυξη τεχνικών "αποκρυπτογράφησης" των αναγκών των ατόμων και πώς οι μεγάλες εταιρείες κατάφεραν να καλύψουν τις ανάγκες αυτές με προϊόντα. Σε αυτό το επεισόδιο μαθαίνουμε πως αυτή η ιδέα επλήρωσης των επιθυμιών των πολιτών αξιοποιήθηκε και κυριάρχησε και στην πολιτική. Τόσο οι «Δημοκρατικοί» του Μπιλ Κλίντον όσο και οι «Εργατικοί» του Τονι Μπλερ χρησιμοποίησαν τα λεγόμενα "focus groups" για την ανάληψη εξουσίας. Παρουσίασαν ότι δημιούργησαν μια νέα καλύτερη μορφή δημοκρατίας που ανταποκρινόταν στις πραγματικές ανάγκες των ατόμων. Ο στόχος των συγκεκριμενων τεχνικών ουσιαστικά, δεν ήταν η απελευθέρωση το ατόμου αλλά η εξεύρεση νέων τρόπων ελέγχου και χειραγώγησης σε μία εποχή μαζικής Δημοκρατίας όπως χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο το Μπερνέζ.
πηγή : email που λάβαμε στις 20 Οκτωβρίου 12h