Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020 στις 17.00
(Αλλαγή μέρους ώρας) Συγκέντρωση-πορεία
[Ξάνθη] Μεταφορά καλέσματος για 17 Νοέμβρη
Μετά από κατάληψη των μπάτσων στο πολυτεχνείο (ΠΡΟΚΑΤ), η συγκέντρωση μεταφέρεται στις 17:00 η ώρα στην Κεντρική Πλατεία της Ξάνθης.
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΥΓΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1608582/
Μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσες
Στις 13/11, μια πρωτοβουλία συντροφισσών και συντρόφων μπήκε στο πολυτεχνείο στην Αθήνα με σκοπό να το κρατήσει ανοιχτό και προσβάσιμο για τις εκδηλώσεις της 17 Νοέμβρη. Άλλη μια πρωτοβουλία, σχεδόν ταυτόχρονα έκανε κατάληψη στην πρυτανεία διαμαρτυρόμενη για το lock out που αποφάσισε η διοίκηση του ΕΜΠ ενόψει 17 Νοέμβρη.
Η απάντηση του κράτους για ακόμη μια φορά ήταν εκκένωση και των δύο χώρων με ωμή καταστολή, συλλαμβάνοντας 92 άτομα, χτυπώντας την αντανακλαστική πορεία στα Εξάρχεια με χημικά και προσαγάγοντας αρκετούς ακόμη ανθρώπους.
Σήμερα στην Πάτρα, όπου καλούνταν στο Παράρτημα συγκεντρώση αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες συντρόφους & συντρόφισσες, οι μπάτσοι απέκλεισαν τον χώρο και αφού ο κόσμος μεταφέρθηκε, έγινε επίθεση από τα ΜΑΤ και συμπλοκή, απ'την οποία υπήρξαν τραυματίες και προσαγωγές.
Οι κινήσεις αυτές μόνο τρόμο δεν μας προκαλούν.
Αντιθέτως μας εξοργίζουν παραπάνω και μας δίνουν επιπλέον λόγους για να βρισκόμαστε στο δρόμο, για να βάλουμε ένα στοπ στη διάχυση του φόβου στο κοινωνικό σώμα, στα αντικοινωνικά lock down με τα οποία προσπαθεί το κράτος να ξεπλύνει τις ευθύνες του, στις επιθέσεις που δέχεται ο κόσμος της εργασίας μέσα από αναστολές, ελαστικά ωράρια και μισθούς.
Για αυτό καλέσαμε σήμερα, Σάββατο 14/11, σε μικροφωνική παρέμβαση στα ΠΡΟΚΑΤ (ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΞΑΝΘΗΣ), ως ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες συντρόφους & συντρόφισσες.
Μοιράστηκαν κείμενα με κάλεσμα στην πορεία της 17 Νοέμβρη, ενώ στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης,με ανάρτηση πανό, τρικάκια και σπρέι-κάλεσμα στην πορεία της 17 Νοέμβρη.
Καλούμε στις 17/11 σε συγκέντρωση-πορεία στο πολυτεχνείο Ξάνθης στις 15:00.
ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΩΝ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ/ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ
Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει και φέτος στο δρόμο…
Κείμενο και αφίσες καλέσματος στη διαδήλωση της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17 Νοέμβρη, από κοινού με το Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης και το Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης. Μπορείς να κατεβάσεις το κείμενο σε μορφή pdf από εδώ.
Η 17 Νοέμβρη θα μας βρει στο δρόμο
Η ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου το '73 ήταν η στιγμή της σύγκρουσης της μαχόμενης ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας και ευρύτερων καταπιεσμένων κομματιών με το σύνολο της άρχουσας τάξης την περίοδο εκείνη. Φέτος, και ιδιαίτερα μετά την απαγόρευση της πορείας της 17 Νοέμβρη, το κίνημα οφείλει να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων του τότε, τόσο για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς του, όσο και για να ξεσηκώσει τους αναγκαίους αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε στο σήμερα.
Διότι σήμερα, 47 χρόνια ύστερα από την ανατροπή του χουντικού καθεστώτος, το κράτος έρχεται να επαναφέρει πρακτικές του τότε, σκορπίζοντας παντού βία, τρόμο και καταστολή, για όσους αντιστέκονται ενάντια στις επιθετικές πολιτικές της κυβέρνησης. Πολιτικές που το μόνο που έχουν να προτάξουν ως μέτρο ενάντια στην επέλαση της πανδημίας είναι η αδιαφορία για τις ανάγκες τις κοινωνικής βάσης, η απομόνωση κι ο εγκλεισμός, η περαιτέρω φτωχοποίηση των οικονομικά αδύναμων και το τσάκισμα όσων αντιστέκονται και αμφισβητούν την κρατική διαχείριση.
Μια κρατική διαχείριση που από το πρώτο κύμα του covid-19, αντί να ενισχύσει το ήδη διαλυμένο από τις νεοφιλελεύθερες πολίτικες ΕΣΥ, επέλεξε να δώσει 22 εκατομμύρια στα μμε για την ενίσχυση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι ενώ ο χώρος στις ΜΕΘ ολοένα και λιγοστεύει για τις ανάγκες νοσηλείας των από τα κάτω, η κυβέρνηση πασχίζει να πουλήσει το success story της «επιτυχής αντιμετώπισης» της υγειονομικής κρίσης.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση για να σώσει τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που γέννησε η παγκόσμια έξαρση του κορονοϊού, διευκολύνει τη διέλευση τουριστών από πλούσιες χώρες της δύσης που θα αφήσουν χρήμα για να «κινηθεί η αγορά», αλλά δεν κάνει τίποτα για τις ανάγκες μετακίνησης του νεοπρολεταριάτου στις μητροπόλεις, με τα ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς να αποτελούν επικίνδυνες εστίες μετάδοσης. Αντίθετα, το κράτος επιλέγει να ξοδέψει εκατομμύρια σε μεγάλους περιπάτους και χριστουγεννιάτικους στολισμούς δημιουργώντας μια επίπλαστη εικόνα ευημερίας.
Αδιαμφισβήτητα η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση που γεννούν τα ανύπαρκτα μέτρα για την περίθαλψη των από τα κάτω και αυτό που κάνει είναι να αποποιείται τις ευθύνες τις πετώντας το μπαλάκι στους «απρόσεχτους» πολίτες. Πουλάει λοιπόν το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης» δεξιά και αριστερά και καταφεύγει σε αυστηρότερα μέτρα επιτήρησης, χωρίς καμία ουσιαστική μέριμνα για τις ανάγκες μας. Έτσι, ξοδεύει εκατομμύρια για το στρατό των αφεντικών, τα εξοπλιστικά και τις προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και στρατιωτικών, αλλά όχι για τη δημόσια υγεία. Οξύνει την καταστολή, περιστέλλει δικαιώματα, μπουκάρει σε καταλήψεις, δέρνει αγωνιστές, απειλεί με πρόστιμα και απαγορεύει οποιαδήποτε συγκέντρωση εναντιώνεται στις πολιτικές της και επιχειρεί να σπάσει στην πράξη την κοινωνική αποσύνθεση που επιβλήθηκε με το lockdown, για να ευθυγραμμίσει το σύνολο της κοινωνίας κάτω από το δόγμα «Νόμος και Τάξη». Στο οργουελικό κράτος που ζούμε οι γιατροί έχουν αντικατασταθεί από μπάτσους.
Παράλληλα, μέσα σε όλα αυτά, εν καιρώ πανδημίας και με ανύπαρκτες σχεδόν αντιστάσεις λόγω του lockdown και της συστηματικής καλλιέργειας φόβου, το κράτος αξιοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να περάσει νομοσχέδια-ταφόπλακες για τους καταπιεσμένους αυτής της κοινωνίας. Το έκανε στο προηγούμενο lockdown με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, που δίνει το πράσινο φως σε πολυεθνικούς κολοσσούς για την περαιτέρω λεηλασία της φύσης και με το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, που κηρύττει παράνομη οποιαδήποτε διαδήλωση αποφασίσει κάθε φορά η κυβέρνηση. Στο δεύτερο lockdown που βιώνουμε σήμερα, ήδη ψηφίστηκε στη βουλή ο νέος πτωχευτικός κώδικας, που ανοίγει το δρόμο για τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Επίσης η επιχείρηση που υπάγεται στον νέο πτωχευτικό κώδικα δεν υποχρεούται σε καταβολή αποζημίωσης απόλυσης των εργαζομένων της. Τις επόμενες βδομάδες αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή και το νέο νομοσχέδιο στα εργασιακά, που θα φέρει περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση. Υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών (από 48 σε 120), ελαστικά σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου και του εργοδότη, εφαρμογή 10ωρου ωραρίου εργασίας. Οι υπερωρίες πλέον δε θα πληρώνονται με προσαύξηση αλλά θα δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον, κάτι που μειώνει τον μισθό μας και τσακίζει τον προγραμματισμό των ζωών μας. Μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει 6μηνη προθεσμία για να δηλωθούν συνολικά οι υπερωρίες, είναι φανερό ότι ακόμα και τα μειωμένα ωράρια δεν πρόκειται να δοθούν ποτέ. Τέλος, διευρύνονται οι κλάδοι που θα λειτουργούν τις Κυριακές.
Προφανώς και όλα αυτά δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα από εμάς. Είναι χρέος μας να στήσουμε ταξικά αναχώματα στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Το ραντεβού της 17 Νοέμβρη είναι κομβικής σημασίας για την επόμενη μέρα των ζωών μας, γι' αυτό και οφείλουμε να δώσουμε μια πρώτη και μαζική απάντηση εκείνη την ημέρα, πιάνοντας το νήμα των αγώνων του τότε. Για να αντισταθούμε στη κρατική διαχείριση της πανδημίας που μας σκοτώνει λίγο-λίγο, για να σταματήσουμε τον πολεμικό σχεδιασμό τους, για να παρθούν πίσω τα νομοσχέδια που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στον εργασιακό μεσαίωνα και μας υποχρεώνουν να ζούμε μέσα στην εξαθλίωση. Να διώξουμε τον φόβο, να σπάσουμε το lockdown που μας έχει επιβληθεί για να διεκδικήσουμε υγεία προσβάσιμη για όλους και ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί μόνο αν οργανωθούμε και αντισταθούμε συλλογικά μπορούμε να ελπίζουμε!
ΌΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ
*Νοιαζόμαστε για τους ευάλωτους της κοινωνίας μας, τηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας για αυτό και αγωνιζόμαστε!
Πέλοτο
Τότε με το στρατό, σήμερα με την αστυνομία | Κάλεσμα 17 Νοέμβρη
Η 17η Νοέμβρη του 1973 αποτελεί ορόσημο του αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στο απολυταρχικό καθεστώς της στρατιωτικής χούντας. Σήμερα άραγε, η διαχείριση που βιώνουμε από την αστική δημοκρατία πόσο διαφέρει σε περιεχόμενο από αυτή εκείνης της περιόδου;
Από την έναρξη της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης έγινε πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως το κράτος και οι μηχανισμοί του βρίσκονται εδώ για την συνέχιση της αναπαραγωγής των κερδών - και μόνο για αυτό. Δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαφορετικά αυτή η περίοδος, με βάση τα μέτρα τα οποία πάρθηκαν. Στην πόλη μας το νιώσαμε από την πρώτη μέρα, με τη 12ωρη απαγόρευση κυκλοφορίας για έναν μήνα στο πρώτο κύμα κορονοιού, ενώ λιγότερο από ένα μήνα μετά άνοιξαν τα σύνορα για τους τουρίστες. Είδαμε τα κρούσματα την περίοδο του τουρισμού να αυξάνονται κατακόρυφα, χωρίς να λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη διασφάλιση της υγείας. Και όλα αυτά για την κερδοφορία των λίγων. Για την κερδοφορία των αφεντικών, στις πλάτες των εργαζόμενων. Πολλές είναι οι φορές που τα έχουμε πει αυτά βέβαια, δίνοντας και μεγαλύτερη έμφαση στα ανύπαρκτα μέτρα υγειονομικού χαρακτήρα (προσλήψεις σε υγειονομικό προσωπικό με σταθερές συμβάσεις, άρτιος εξοπλισμός των νοσοκομείων, αύξηση των Μ.Μ.Μ., προσλήψεις εκπαιδευτικών, μείωση αριθμού μαθητών ανά τάξη κ.α.).
Σήμερα, με το δεύτερο κύμα κορονοιού, έρχεται πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της τυφλής υποταγής στις επιταγές του κράτους. Με ένα μόνο βλέμμα στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης βλέπουμε πως η αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται σε ένα σωρό παράγοντες, μέσα στους οποίους πρωταγωνιστούν οι συλλογικές διεκδικήσεις προς όφελος της τάξης μας. Από τις συγκεντρώσεις του υγειονομικού προσωπικού για διεκδικήσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας μέχρι το εφετείο της ναζιστοσυμμορίας της Χρυσής Αυγής. Η απάντηση σε όλα, κοινή. Ωμή καταστολή. Η κυβέρνηση μισθώνοντας τα Μ.Μ.Ε. προσπαθεί να μας πείσει πως αυτή και μόνο αυτή μπορεί να διαχειριστεί την υγειονομική κρίση, όσο αποτυχημένα και αν το έχει κάνει μέχρι στιγμής.
Από την άλλη, περνάνε πλήθος αντεργατικών και αντικοινωνικών μέτρων, τα οποία η τάξη μας καλείται να απαντήσει. Δικαιώματα τα οποία κατακτήθηκαν με αγώνες, διώξεις και αίμα, αναστέλλονται εν μια νυχτί. Ελαστικοποιούνται οι σχέσεις εργασίας (κατάργηση υπερωρίας, δώρων, θεσμοθέτηση δεκάωρης εργασίας κ.α.) λες και με τις προηγούμενες εργασιακές σχέσεις μπορούσαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Ψηφίζονται νέοι πτωχευτικοί, μην τυχόν και δεν περάσει κανένα σπίτι στις τράπεζες. Και αυτά αποτελούνε την αρχή. Η πανδημία είναι ένας ακόμα κρίκος της πολύπλευρης καπιταλιστικής κρίσης (υγειονομικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής). Η διαχείρισή της έδειξε ξεκάθαρα τη βαθιά ταξική και κατασταλτική φύση του κράτους. Στο δίλημμα ανθρώπινες ζωές ή κέρδος, το κράτος έχει πάρει ξεκάθαρη θέση. Και ενώ μπαίνει στην κουβέντα η παράμετρος για τα επιδόματα- ψύχουλα, το ερώτημα είναι τι θα γίνει όταν τελειώσει το αποθεματικό των 37 δις; Με ποιον τρόπο θα βρει λεφτά το κράτος και με τι όρους; Ποιος θα καλεστεί πάλι τότε να πληρώσει τα σπασμένα; Σίγουρα πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που θα ζήσουμε μνημόνιο. Και σίγουρα θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας, να μην τους επιτρέψουμε να μεταφέρουν τα βάρη πάλι στις δικές μας πλάτες …
Η 17η Νοεμβρίου είναι εδώ για να μας θυμίζει του νεκρούς του Πολυτεχνείου του '73. Είναι εδώ για να μας θυμίζει το πνεύμα της αντίστασης ενάντια στην απολυταρχία, την αστυνομική αυθαιρεσία και τους ξυλοδαρμούς αγωνιστών. Η κρατική καταστολή στόχευε πάντα όσους αγωνίζονταν. Χτυπούσε, και όταν δεν συναντούσε αντίσταση προχωρούσε. Και η λύση για την επεκτατικότητα της καταστολής βρίσκεται στο δόγμα του τρόμου το οποίο προωθείται συντονισμένα αυτή την περίοδο.
Οι μεταξάδες και οι παπαδόπουλοι ωχριούν μπροστά στις αποφάσεις οι οποίες έχουν ληφθεί για τις συγκεντρώσεις και πορείες της 17ης Νοεμβρίου του 2020. Ο στρατός περισσεύει σήμερα, αφού η αστυνομία και ο πολιτικός της υπεύθυνος είναι εδώ να καταλύσουν όποιο νόμο θέλουν. Το νομικό πλαίσιο έχει αφεθεί αποκλειστικά στα χέρια των ισχυρών, να ξεχειλώνει και να εφαρμόζεται όπου και όποτε αυτούς συμφέρει, σπέρνοντας το φόβο και την ηττοπάθεια. Απαγορεύονται οι συναθροίσεις πάνω από τέσσερα άτομα (μόνο μέχρι τις 18 Νοέμβρη…) ενώ ο κόσμος στοιβάζεται σαν τις σαρδέλες μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Απέναντι όμως στην εξουσία των αφεντικών και του κράτους τους, βρίσκεται η τάξη μας, οι εκμεταλλευόμενοι. Απέναντι στον ζόφο που αυτοί αναπαράγουν, εμείς οφείλουμε να πιάσουμε το νήμα των αγώνων του χτες. Όσο αυτοί προσπαθούν να δημιουργήσουν μια κοινωνία φοβική η οποία θα τρέμει να διεκδικήσει το δικαίωμά της στη ζωή και την αξιοπρέπεια, τόσο θα μας βρίσκουν απέναντί τους οργανωμένους. Όσο αυτοί προωθούν την ηττοπάθεια και την αφήνουν να αιωρείται και να μας στοιχειώνει, τόσο εμείς θα σπάμε στον δρόμο το κλίμα τρομοκρατίας. Όσο αυτοί προσπαθούν να ορίσουν ότι η νέα κανονικότητα είναι μια ζωή που ο μόνος λόγος για να βγαίνεις από το σπίτι είναι η δουλειά, τόσο εμείς θα να αγωνιζόμαστε για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Με σταθερά βήματα, να βαδίσουμε στον δρόμο της ταξικής αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της κοινωνικής επανάστασης. Να δομήσουμε τη δικιά μας πολιτική ατζέντα, με βάση τα συμφέροντά μας και όχι αυτά των αφεντικών. Με στόχο την πλήρη ανατροπή κράτους και κεφαλαίου. Έτοιμες λύσεις δεν υπάρχουν, και αυτό το ξέρουμε καλά. Όσο καλά ξέρουμε πως θα τις ανακαλύψουμε μέσα στους αγώνες. Η καταστολή δεν αποτελεί άλλοθι για να κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Τα μόνα βήματα που μπορούμε να κάνουμε, είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν να πατήσουμε στα κεφάλια των αστών, των πλούσιων, των χορτάτων…
…η χούντα δεν τελείωσε το '73.
Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.
Bertolt Brecht
Και τώρα και πάντα και όπως το '40 τη φτώχεια και το φασισμό θα πολεμάμε πάντα.
Στο δρόμο, στο δρόμο, να σπάσουμε τον τρόμο.
ΟΛΕΣ/ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 17ης ΝΟΕΜΒΡΗ, 15:00 , ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ
Aυτόνομο Στέκι Ξάνθης