kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία ενάντια στις απαγορεύσεις και την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας

Την Παρασκευή 23/4 καλούμε σε διαδήλωση - πορεία.Εμείς που για άλλη μια φορά φάνηκε πόσο αναλώσιμες και αναλώσιμοι είμαστε για το κράτος και τα αφεντικά. Οι εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ, στα νοσοκομεία, οι εσωτερικές οικιακές βοηθοί, οι ντελιβεράδες, αυτοί που έχουμε χάσει τις δουλειές μας, που είδαμε τον μισθό μας να μειώνεται. Εμείς που μας απομόνωσαν και μας καθήλωσαν σε μια οθόνη υπολογιστή αναγκάζοντας μας να δουλεύουμε όλη μέρα από το σπίτι με περισσότερα έξοδα και λιγότερα λεφτά. Εμείς που δεν πήραμε επιδόματα, γιατί δουλεύαμε μαύρα και εκείνες που δεν θα χαρούμε καλοκαίρι, γιατί θα μας ξεζουμίσει η τουριστική βιομηχανία. Όλες και όλοι που αντιμετωπίσαμε την ασφυξία των σπιτιών μας, την πατριαρχική και οικογενειακή βία, τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη. Εμείς που μας κυνήγησαν οι μπάτσοι, επειδή βγήκαμε και μας κόψαν πρόστιμα, επειδή θελήσαμε να πάρουμε λίγο παραπάνω καθαρό αέρα.

Το κράτος μας έκλεισε στα σπίτια. Την ίδια στιγμή μας στοίβαξε στα λεωφορεία και τους χώρους δουλειάς. Κάποιους από εμάς έγκλειστους στα ψυχιατρεία, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών και τις φυλακές, μας ξανά-καταδίκασε σ' έναν αργό σωματικό και ψυχικό θάνατο. Τους άστεγους και τις τοξικοεξαρτημένες, τα άτομα με αναπηρία και τα παιδιά τα οδήγησε σε περισσότερους αποκλεισμούς. Κατέστησε παράνομους τους δημόσιους χώρους και την συναναστροφή των ανθρώπων. Γέμισε με μπάτσους την πόλη, μπάτσοι για κάθε πτυχή της ζωής μας. Τα επιτελεία του μας είπαν, ότι ιός κολλάει στα πάρκα και στα βουνά, στις θάλασσες και τις πλατείες, ενώ ταυτόχρονα η εκμετάλλευση και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων εντείνεται.

Τα μήντια για άλλη μια φορά μιλάνε τη γλώσσα της αστυνομίας και τα επιστημονικά επιτελεία έγιναν η φωνή των αφεντικών. Επιχείρησαν να μας γεμίσουν με ενοχές για να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους. Μετέτρεψαν τη ζωή μας σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας με άσχημο τέλος, μια κανονική δυστοπία.

Εμείς όμως δεν κατηγορήσαμε ποτέ τη διπλανή και τον διπλανό μας. Πολλές από εμάς, τον τελευταίο έναν χρόνο δεν καθίσαμε σπίτια μας. Μουδιάσαμε μεν, αλλά βγήκαμε και κερδίσαμε τον δρόμο. Οργανώσαμε και στηρίξαμε πορείες ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, πορείες ως ένδειξη αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, αντιφασιστικές πορείες και διαδηλώσεις ενάντια στις απαγορεύσεις και την καραντίνα, πορείες ενάντια στην αστυνομική βία. Ήμασταν όλοι και όλες στην Νέα Σμύρνη, εκεί ο κόσμος έδωσε μια μαζική απάντηση ενάντια στην αστυνομοκρατία. Δηλώνουμε την απεριόριστη αλληλεγγύη μας στις/στους συλληφθέντες των αντικατασταλτικών πορειών που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και βασανίστηκαν. Θα αγωνιστούμε για να αποφυλακιστούν άμεσα οι προφυλακισμένοι της Νέας Σμύρνης, τρεις άνθρωποι που τους στερείται παραδειγματικά η ελευθερία τους.

Την Παρασκευή 23/4 καλούμε σε διαδήλωση-πορεία. Γιατί καταλαβαίνουμε ότι η αυτή κατάσταση τρομοκρατίας, ανελευθερίας, σύγχυσης κι ανασφάλειας αποτελεί την τέλεια ευκαιρία για την διατήρηση και επέκταση της εξουσίας τους. Γιατί δεν ανεχόμαστε να βλέπουμε τους ανθρώπους διασωληνωμένους σε διαδρόμους νοσοκομείων και οποιαδήποτε άλλη ανάγκη για ιατρική περίθαλψη να είναι αδύνατη. Γιατί ξέρουμε ότι η αστυνομία πολλαπλασιάζεται, για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του κράτους και των αφεντικών. Γιατί δεν αντέχουμε άλλο έλεγχο και απαγορεύσεις και δεν ανεχόμαστε οι ζωές μας να ορίζονται από έξι κωδικούς. Τα καλύτερα δεν θα 'ρθουν από μόνα τους. Ο ένας χρόνος καραντίνας επιβεβαίωσε ότι δεν πρέπει να έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στο κράτος, σε κανέναν σωτήρα, κανέναν πολιτικό και κανέναν μπάτσο. Μπροστά σ' αυτήν την νέα κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που δεν είναι απλά υγειονομική, αλλά κοινωνική και οικονομική, εμείς είμαστε αυτές και αυτοί, που θα καλεστούμε για άλλη μια φορά να πληρώσουμε τα σπασμένα.

Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να δημιουργήσουμε σχέσεις ζωής κι αγώνα στις γειτονιές μας, να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, σε κάθε κοινωνικό πεδίο και να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να κατεβαίνουμε συνεχώς στον δρόμο και να προτάσσουμε τη σύγκρουση με αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς και εις βάρος μας.

Συλλογικοί αγώνες και ανυπακοή. Αυτή είναι η ευθύνη μας η ατομική

Αλληλεγγύη στις/στους συλληφθέντες της Νέας Σμύρνης.

Άμεση απελευθέρωση των τριών προφυλακισμένων διαδηλωτών.

ΒΓΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΠΑΜΕ ΤΗΝ TV, ΜΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑ, ΑΝΘΙΖΕΙ Η ΖΩΗ.

Στέκια, καταλήψεις, αναρχικές ομάδες και συντρόφισσες/οι από τις γειτονιές του κέντρου

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/84521/

---

Πορεία ενάντια στο καθεστώς των απαγορεύσεων τώρα και πάντα

Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην πορεία που καλείται από Στέκια, καταλήψεις, αναρχικές ομάδες και συντρόφισσες/οι από τις γειτονιές του κέντρου

Ενάντια στις απαγορεύσεις και την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας

Παρασκευή 23 Απρίλη, 18.00, πλ. Κυψέλης

Ο δικός μας λόγος

Ενάντια στο καθεστώς των απαγορεύσεων, τώρα και πάντα

- να μην συνηθίσουμε τον εγκλεισμό, τον έλεγχο, την απαγόρευση κυκλοφορίας και την κοινωνική απομόνωση

-να αντισταθούμε συλλογικά σε αυτή την δυστοπία οικοδομώντας σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοφροντίδας

-ενάντια στην εμβάθυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο

Τι έχουμε βιώσει μέχρι τώρα...

εγκλεισμός

απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 9

χαρτάκια, σκατάκια, έλεγχοι

13033

μπάτσοι, πρόστιμα, απειλές προστίμων

μετακίνηση 6

«κρούσματα, θάνατοι, διασωληνωμένοι»

«κρούσματα, θάνατοι, διασωληνωμένοι»το ίδιο επί χίλια

απαγόρευση διαδηλώσεων

έξαρση της έμφυλης βίας

απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 6

«δε μπορείς να νοσηλευτείς γιατί τα νοσοκομεία τοντελευταίο χρόνο εξυπηρετούν μόνο τη λοίμωξη covid»

το πιστοποιητικό υγειονομικών φρονημάτων (εμβολιασμού) «είναι το δώρο της επιστήμης για τον άνθρωπο»

δικαιολόγηση της έμφυλης βίας

οι μετανάστες «δεν χρειάζονται προφύλαξη από τον ιό γιατί είναι νέοι και παιδιά»

μάσκες στα παιδιά του δημοτικού

οι μετανάστες «αυτό που χρειάζονται είναι πολύ καλή περίφραξη»

μπάτσοι στα πάρκα«τι ωραία που είναι η τηλεκπαίδευση»

μπάτσοι στις πλατείες

«πέθανε, έκανε το εμβόλιο και αναστήθηκε»

μπάτσοι τώρα και μέσα στα σπίτια μας

«η σεξουαλική ζωή των νέων το καλοκαίρι διέσπειρε τον ιό»

τεθωρακισμένες αύρες

απειλές για να κάνουμε το εμβόλιο

«ίσως χρειαστεί να μου επιστρέψεις μέρος του επιδόματος»

οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες

«ίσως χρειαστεί να έρχεσαι, παρότι τυπικά είσαι σε αναστολή»

Από την "έκτακτη ανάγκη" στη νέα "κανονικότητα"

Αυτά που ζούμε δεν έχουν καμία σχέση με την υγεία μας. Το κράτος και τα αφεντικά οικοδομούν ένα «καθεστώς έκτακτης ανάγκης».

Σε αυτό το θίασο της κρατικής διαχείρισης πρωταγωνιστές είναι η τρομοκρατική προπαγάνδα και οι πανταχού παρούσες δυνάμεις καταστολής που αναλαμβάνουν τον ρόλο της «ενημέρωσης» και της «υγειονομικής προστασίας». Μέσω των «αυτοματοποιημένων» δελτίων ειδήσεων, της θανατοπολιτικής, της ολοένα αυξανόμενης στρατικοποίησης των δημόσιων χώρων, της δημιουργίας περιοχών «ειδικής μεταχείρισης», σε συνδυασμό με την συνθήκη εγκλεισμού, το κράτος και τα αφεντικά στρώνουν πρόσφορο έδαφος για την ανάδυση μιας νέας «κανονικότητας».

Η παρούσα συνθήκη διευκολύνει την υλοποίηση των πολιτικών στοχεύσεων του κράτους, ψηφίζοντας αντεργατικά, αντιπεριβαλλοντικά, αντεκπαιδευτικά νομοσχέδια ενώ παράλληλα επιτίθενται σε κάθε είδους κοινωνική αντίδραση.

• Εντείνει την εργασιακή εκμετάλλευση με νέο νόμο (4756/2020). Καταργεί το 8ωρο αυξάνοντας τις ώρες ημερήσιας εργασίας σε 10. Θεσμοθετεί απλήρωτες υπερωρίες που θα ανταλλάσσονται με ρεπό εντόςεξαμήνου. Αντικαθιστά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας με την ατομικήδιαπραγμάτευση. Αυστηροποιεί σημαντικά τους όρους κήρυξης απεργίας, -στην κατεύθυνση που είχε λανσάρει και η κυβέρνηση Συριζα. Απαγορεύει ρητά την περιφρούρηση της απεργίας και επιβάλλει προσωπικό ασφαλείας 40% , δηλαδή επίταξη απεργών.

• Ενεργοποιεί τα σχέδια του κεφαλαίου για την καταστροφή των δασών,των χωριών και γενικά του φυσικού περιβάλλοντος μέσω γιγαντιαίων ανεμογεννητριών ή και άλλων επενδύσεων σε δεκάδες μέρη όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται ενάντια σ'αυτή τη δυστοπία. Τήνος, Άνδρος, Κεντρική & Νότια Εύβοια, Βέρμιο, Κεφαλλονιά, Ερημίτης Κέρκυρας, Άγραφα, Οίτη αλλά και σεπολλά άλλα μέρη. Άλλωστε και το τελευταίο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιοείχε κατατεθεί στη βουλή κατά τη διάρκεια του πρώτου εγκλεισμού μας -Απρίλης 2020.

• Ιδιωτικοποιεί και εμπορευματοποιεί τους δημόσιους χώρους προτάσσοντας τον αστικό εξευγενισμό, δηλαδή των αποκλεισμό των κατοίκων - πλ.Ομόνοιας, μεγάλος περίπατος, λόφος Φιλοπάππου, λόφος Στρέφη.

• Ψηφίζει νέο αντεκπαιδευτικό νόμο - ενώ έχει κλείσει τις σχολές καιέχει επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων - όπου εφαρμόζει ξεκάθαρο αποκλεισμό των κατώτερων ταξικά στρωμάτων από τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτός επιτυγχάνεται τόσο από την περαιτέρωενίσχυση του άθλιου μηχανισμού των πανελλήνιων όσο και με τη διαγραφή φοιτητών που για διάφορους λόγους αδυνατούν να τελειώσουν τη σχολή στο προβλεπόμενο χρονικό όριο. Επιβάλει τον αποκλεισμό κατοίκων και αγωνιζόμενων από το δημόσιο χώρο των πανεπιστημίων με μέτρα όπως κάρτες εισόδου, έλεγχοι, ίδρυση μπάτσων πανεπιστημίων αλλά και με τη δημιουργία στυγνού αστυνομικού/στρατιωτικού κλοιού όπως συμβαίνει με τον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου.

Πολιτική Στόχευση της Κρατικής Διαχείρισης

Η διαχείριση του covid19 αποτέλεσε ένα πολιτικό εργαλείο στα χέρια του κράτους και της εξουσίας προάγοντας μια σειρά νέων νομοθεσιών και εφαρμογών με στόχο την αναδιαμόρφωση της κοινωνικής βάσης, προς την αναβάθμιση και την διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. O κυριότερος στόχος που έχουν τα κράτη από τη διαχείριση του covid19 είναι η πειθάρχηση της τάξης των καταπιεσμένων. Δηλαδή να μας επιβάλουν όλους αυτούς τους καταναγκασμούς -καμία κοινωνική επαφή, μάσκες παντού, sms, χαρτάκια- και τις απαγορεύσεις -συνάθροισης, κυκλοφορίας-, όποτε κρίνουν σκόπιμο. Η κρατική διαχείριση κατάφερε να δομήσει μια πολιτική πανδημία που μέσα από την κυβερνητική επιβολή της καραντίνας και τις απαγορεύσεις της, στόχευσε στην αποστείρωση και την αποκοπήτου κοινωνικού συνόλου, από κοινωνικές-πολιτικές σχέσεις και ελευθερίες. Εφάρμοσε ολοένα και περισσότερο ένα συνολικό μοντέλο εξατομίκευσης, εγκλεισμού και απομόνωσης, και το πρόβαλλε ως την νέα κοινωνική καθημερινότητα που αποτελεί τηνμόνη λύση για την διέξοδο από την «απειλή του covid19».

Η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ για την διασπορά του φόβου και την προπαγάνδιση της κρατικής διαχείρισης. Έτσι διαμορφώνει μέσα από την διάδοση του καθεστωτικού λόγου το απαραίτητο κλίμα τρομοκρατίας προς άμβλυνση της αμφισβήτησης και των ενδεχόμενων κοινωνικών αντιδράσεων. Τονίζει διαρκώς το ζήτημα της προσωπικής κοινωνικής ευθύνης και την επικινδυνότητα της εξάπλωσης του ιού. Δίνει έτσι τον απαραίτητο νεκρό χρόνο για την επιτάχυνση και την εφαρμογή των κρατικών αποφάσεων, ενώ στον αντίποδα υπάρχει η στοχευμένη υπονόμευση του δημόσιου συστήματος υγείας και η ενίσχυση του ιδιωτικού.

Το σχέδιο διαχείρισης του covid19 διαμορφώνεται με την αναβάθμιση των μέσων επιτήρησης, την αύξηση της καταστολής και την κατ' επέκταση διεύρυνση και εδραίωση ενός αστυνομικού κράτους υπό την επίφαση της έκτακτης ανάγκης. Ο συνολικός πλέον έλεγχος και η διαμόρφωση της κοινωνίας-φυλακής ορίζεται και καθιστά την νέα καθημερινή συνθήκη. Γενικό στόχο αποτελεί η οχύρωση και η συνέχιση της ύπαρξης του κράτους ενάντια σε μια κοινωνική συγκρότηση που θα μπορούσε να επιφέρει την πιθανότητα μιας επικείμενης κοινωνικής εξέγερσης. Προς αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση κάνει μερικά ακόμη βήματα θέτοντας νέα μέτρα στρατηγικής αστυνόμευσης και κατασταλτικής αντιμετώπισης για κάθε μέσο αγώνα.

Αντανακλάσεις της Κρατικής Διαχείρισης

Όποιος δεν υπακούει στις απαγορεύσεις θεωρείται από τον κυρίαρχο λόγο εχθρός της κοινωνίας. Έτσι ξεκίνησε το κυνηγητό των απείθαρχων, κυρίων νέων και μεταναστριών, με μπάτσους και πρόστιμα σε πλατείες και δρόμους ενώ, μάλιστα, έχει φτιαχτεί και ειδικός τηλεφωνικός αριθμός μη τήρησης των μέτρων, ενισχύοντας μια κοινωνία της ρουφιανιάς.

Μέσω των συνεχιζόμενων μέτρων και τη διάχυση του φόβου επιτυγχάνεται η εμπέδωση αυτής της κατάστασης, καλλιεργώντας τις συνθήκες για να χτίσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Σε αυτό το πλαίσιο, κατάφεραν να απομονώσουν ακόμα περισσότερο απ' τον κοινωνικό ιστό τα κέντρα κράτησης μεταναστριών απαγορεύοντας την έξοδό τους από αυτά. Επειδή το κράτος έχει συνέχεια, αυτές οι τεχνικές καταπίεσης έχουν ήδη εφαρμοστεί τα προηγούμενα χρόνια πάνω στα σώματα των μεταναστών.

Επιχειρήσεις "σκούπα" στους δρόμους, έλεγχος για χαρτιά στους δημόσιους χώρους, εγκλεισμός για 12μηνα ή 18μηνα στα κολαστήρια - κέντρα κράτησης με πλήρη αστυνομική και στρατιωτική διαχείριση. Το ίδιο συνέβη και με τις φυλακές όπου διέκοψαν τα μαθήματα των κρατουμένων και απαγόρευσαν τα επισκεπτήρια, στοχεύοντας στην πλήρη φυσική και ηθική απομόνωσή τους. Αντίστοιχα, διεύρυναν το εδώ και χρόνια επιβεβλημένο στους πολιτικούς κρατούμενους ειδικό καθεστώς εξαίρεσης: τρομονόμοι, ειδικές συνθήκες διεξαγωγής δικών, πειθαρχικά, στέρηση αδειών. Ανάλογη τακτική εφαρμόστηκε και στα ψυχιατρεία από τους Διευθυντές ψυχιατρικών κλινικών σε ψυχιατρικά και γενικά νοσοκομεία, με απαγόρευση κάθε εξόδου ακόμα και του ατομικού προαυλισμού των ψυχικά ασθενών, στέρηση κινητών τηλεφώνων και απαγόρευση προμήθειας φαγητού. Το κράτος προχώρησε σε μετασχηματισμούς στην οικονομία και στις εργασιακές σχέσεις. Τη στιγμή που ένα κομμάτι της εργατικής τάξης έμεινε έγκλειστο σεσυνθήκη αναστολής εργασίας, ένα άλλο κομμάτι βρέθηκε σε συνθήκες υπερεκμετάλλευσης για να διατηρηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου και η εύρυθμη λειτουργία του κράτους.

Μια μεγάλη αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις έφερε η συνθήκη της τηλεργασίας, με την οποία ο προσωπικός χώρος μετατρέπεται σε χώρο εργασίας και την κάθε εταιρία να εισβάλει και να επιτηρεί. Ο εργασιακός χρόνος επιμηκύνεται, τα ωράρια γίνονται όλο και πιο εξαντλητικά και οι ρυθμοί εργασίας εντατικοποιούνται. Επιπλέον, τα λειτουργικά έξοδα των αφεντικών μετακυλίονται στις πλάτες μας - ρεύμα, θέρμανση, ενοίκιο. Άμεσο επακόλουθο της τηλεργασίας είναι η απομόνωση, η έλλειψη ζύμωσης, κοινών βιωμάτων και αλληλεγγύης γύρω από ζητήματα που αφορούν την εργασιακή επιβίωση. Αυτό κατ' επέκταση εμποδίζει κάθε συλλογική οργάνωση, διεκδίκηση και δράση μέσα στους χώρους εργασίας επιφέροντας έναν αέναο κατακερματισμό.

Ταυτόχρονα με την τηλεργασία εγκαθίσταται και η τηλεκπαίδευση. Η ηλεκτρονική εκπαίδευση που στερεί από τα μαθητά των σχολείων και τα φοιτητά των πανεπιστημίων τη συναναστροφή, τη κοινωνικοποίηση, τη συλλογικοποίηση. Μέσα σε όλη αυτή τη σχεδόν οργουελική κοινωνική κατάσταση, ορίζεται από την κυριαρχία ωςυπέρτατο αγαθό η υγεία και ως σωτήρας της κοινωνίας η επιστήμη. Κανένα από τα μέτρα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τη συνεχή επίκληση της αυθεντίας, των ειδικών ή της επιστήμης. Όλοι αυτοί συνεργάζονται με το εκάστοτε κράτος και αυτόμε τη σειρά του τους επικαλείται για να προσδώσει στις αποφάσεις-διαταγές του αντικειμενικότητα και ουδετερότητα, αποκρύπτοντας με αυτό τον τρόπο τις πολιτικές του σκοπιμότητες. Αυτή τη στιγμή, που το κράτος δεν μπορεί να επιβάλειθεσμικά-νομικά τον αναγκαστικό εμβολιασμό, εξετάζει την περίπτωση του «έμμεσου εξαναγκασμού», την έκδοση, δηλαδή, πιστοποιητικού εμβολιασμού. Μετά το διαχωρισμό της κοινωνίας σε αυτούς που τηρούν τα μέτρα και σε αυτούς που δεν τα τηρούν, έχουμε ακόμα ένα διαχωρισμό, σε όσους κάνουν το εμβόλιο -σε όσους επιλέξουν να γνωστοποιούν στις εταιρίες τα προσωπικά τους δεδομένα, που αφορούν την υγεία και το σώμα τους- και σε όσους δεν το κάνουν.

Αντιστάσεις

Τον τελευταίο χρόνο, έχουν ξεσπάσει εξεγέρσεις, ταραχές και μαχητικές απεργίες σε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη. Σαφές δείγμα τόσο της κρατικής διαχείρισης όσο κι της καπιταλιστικής κρίσης που καλπάζει, καθώς και της άσβεστης επιθυμίας των ανθρώπων για ελευθερία- Αλβανία, Γαλλία, Χιλή, Πολωνία, Λίβανος, Ισραήλ, Ινδία, Ινδονησία και η λίστα μακρυά.

Υπήρξαν και στον ελλαδικό χώρο εστίες ανυπακοής και αντίστασης, όπως οι πορείες και συγκεντρώσεις ενάντια στο κατασταλτικό νομοσχέδιο για απαγόρευση των διαδηλώσεων που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2020. Όπως οι αγώνες των μεταναστών/στριών με αποκορύφωμα την εξέγερση που έκαψε το κολαστήριο της Μόριας το Σεπτέμβρη του 2020. Όπως αυτοί των μαθητών/μαθητριών τον Οκτώβρη που απονεκρώθηκαν. Όπως των εργαζομένων στη βιομηχανία της υγείας καθώς και των εργαζομένων οδηγών δίκυκλου, που οργανώνονται πάνω στο συγκεκριμένο επίδικο ήδη από την πρώτη προσπάθεια εγκλεισμού και προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Όπως των φυλακισμένων που αγωνίζονται μέχρι σήμερα για αποσυμφόρηση των φυλακών και ενάντια στις άθλιες συνθήκες κράτησης.

Στις 6 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε πορεία ενάντια στην κρατική διαχείριση του covid19 με τη συμμετοχή εκατοντάδων ατόμων. Στις 12 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε η δράση «ανοιχτό Πολυτεχνείο». Παρά τον στρατο-μπατσικό κλοιό γύρω από το Πολυτεχνείο, ένα συλλογικό σώμα, αρχικά εξήντα ατόμων και στη συνέχεια πολύ περισσότερων, αγωνιστών/στριών και αναρχικών εισήλθε στο χώρο του κάτω Πολυτεχνείου και προσπάθησε να κρατήσει ανοιχτούς τους χώρους του για να πραγματοποιηθούν τόσο οι εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου όσο και διαδηλώσεις ενάντιαστις κρατικές απαγορεύσεις. Ταυτόχρονα, καταλαμβάνεται η πρυτανεία του ΕΜΠ, στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου.

Η εκκένωση της κατειλημμένης Πρυτανείας αποτελεί την πρώτη περίπτωση εισβολής μπάτσων στην Πολυτεχνειούπολη. Συνολικά, από τις δυο εκκενώσεις του πάνω και κάτω Πολυτεχνείου, συνελήφθησαν 85 άτομα. Την 17η Νοέμβρη, πλήθος κόσμου κατέβηκε στο δρόμο στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις της επικράτειας, με το κράτος να απαντά με τεθωρακισμένες αύρες, δακρυγόνα και ωμή βία και ο κόσμος να απαντά με νέες πορείες σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας και επιθέσεις σε κρατικούς στόχους.

Αντίστοιχη κρατική διαχείριση με την 17η Νοέμβρη έγινε και την 6η Δεκέμβρη, ημέρα μνήμης και αγώνα ενάντια στην κρατική δολοφονία του αναρχικού συντρόφου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα-Σαραλιώτη, ημέρα μνήμης για την μαζική συσπείρωση του κόσμου και την εξέγερση που προέκυψε το 2008. Η μπατσοκρατία και ο στρατιωτικός της σχεδιασμός γίνονται εμφανή στην γειτονιά των Εξαρχείων και σε αρκετές ακόμα γειτονιές της Αθήνας, πραγματοποιώντας χιλιάδες ελέγχους, περίπου 400 προσαγωγές και 250 συλλήψεις. Ακόμα και κάτω από αυτές τιςσυνθήκες την 6η Δεκέμβρη 2020 καταφέρνουν να πραγματοποιηθούν πορείες γειτονιάς , δράσεις και παρεμβάσεις ως απάντηση στη διαχρονική καταστολή. Ανάμεσα σε εκατοντάδες αγωνιζόμενους συλλαμβάνεται και ο αναρχικός σύντροφος Errol, ο οποίος διώκεται ποινικά ως δημόσιος κίνδυνος και απειλείται με απέλαση. Μετά από πολυήμερη εξαντλητική κράτηση του στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλημεταφέρεται σε απομόνωση στα κρατητήρια της Αμυγδαλέζας. Από όπου και καταλήγει να απαχθεί από ειδική κρατική κατασταλτική ομάδα, δένεται χειρο πόδαρα και οδηγείται στο αεροδρόμιο σε επιβατική πτήση της Aegean, όπου και πραγματοποιείται η μεταφορά του στην Γαλλία.

Στις 30 Δεκέμβρη πραγματοποιείται εισβολή των μπάτσων στις φοιτητικές εστίες (ΦΕΠΑ)με σκοπό την εκκένωση των κατειλημμένων δωματίων, την χαρτογράφηση των ατόμων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, καθώς και το χτύπημα του τόπου όπου πλέον πραγματοποιείται πλήθος συνελεύσεων και κινηματικώνδιαδικασιών. Ακολουθεί η ψήφιση του νέου νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοίδη που περιλαμβάνει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ενάντια στο νόμο αυτό πραγματοποιούνται κάθε βδομάδα μαζικές διαδηλώσεις και ο αγώνας για τηνανατροπή του συνεχίζεται και εντείνεται, με καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων, όπως στο ΑΠΘ, στην Πρυτανεία Ιωαννίνων και στην Πάντειο.

Μέσα σε όλα αυτά, ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας στις 08.01.2021, διεκδικώντας τη μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού. Παράλληλα πραγματοποιήθηκαν δράσεις αλληλεγγύης μέσα και έξω από τις φυλακές. Δημιουργήθηκαν συνελεύσεις αλληλεγγύης, πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, όπωςπαρεμβάσεις, εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις-πορείες στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και καθημερινές απογευματινές πορείες δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών, καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, επιθέσεις σε τμήματα και εμπρηστικά μπαράζ . Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, την 14η Μαρτίου και μετά από 65 μέρες διέκοψε την απεργία πείνας. Και ενώ όλοι αυτοί οι αγώνες είχαν ήδη ξεκινήσει να ροκανίζουν τα θεμέλεια του δόγματος νόμος και τάξη του Χρυσοχοϊδη, το ισχυρότερο χτύπημα δόθηκε στην Νέα Σμύρνη, όπου μετά τον ξυλοδαρμό ατόμου, χιλιάδες καταπιεσμένοι πήραν τον δρόμοκαι επέστρεψαν κομμάτι της βίας που δέχονται όλο αυτό το διάστημα, διαλύοντας την εικόνα παντοδυναμίας των μπάτσων. Οι μισθοφόροι της ΕΛ.ΑΣ φυσικά προέβησαν σε αντίποινα με βασανισμούς και προφυλακίσεις, αλλά η μάχη είχε ήδη κερδιθεί. Την αμέσως επόμενη μέρα οι δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ αποσύρθηκαν σε μεγάλο βαθμό απ' τις γειτονιές μας, οι πλατείες γεμίζουν ασφυκτικά μέχρι το πρωί και τα μέτρα της καραντίνας έχουν ήδη χαλαρώσει ως αποτέλεσμα των αιματηρών αγώνων μας.

Κρίνοντας, λοιπόν, απόλυτα σημαντική τη συνέχεια των αγώνων αυτών, η οποία δεν έχει μόνο χρονικό χαρακτήρα, αλλά συνδέεται με τα προηγούμενα πολιτικά επίδικα, αναδεικνύει τους αγώνες του σήμερα και αναβαθμίζει την δράση των συλλογικών υποκειμένων στον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο μέχρι την ολοσχερή κατάργησή του, συλλογικοποιούμαστε και οργανωνόμαστε με στόχο τηνεπίθεση και την ελευθερία.

Γιατί δύο πράγματα είναι πλέον σίγουρα: ότι ζούμε σε ασφυκτικές συνθήκες κι ότι μόνος τρόπος να το αλλάξουμε αυτό είναι ο ισότιμος, αντιεραρχικός, αναρχικός αγώνας.

Και κινούμενοι/ες ανάμεσα σε αυτές τις δυο παράλληλες βεβαιότητες, θα αποφασίσουμε εντέλει πως θέλουμε να ζήσουμε.

Ελεύθερες ή «υγιείς».

«Μεταδοτικοί» ή έγκλειστες.

«Ανεύθυνα» ή απομονωμένα.

Ενάντια στα δίπολα που η κυρίαρχη αφήγηση επιβάλλει, εμείς επιλέγουμε και προτάσσουμε τον καθημερινό αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία.

κάλεσμα : Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων,διεθνιστών/ριών, μεταναστών/ριων, αλληλέγγυων