Σάββατο 15 Μαίου 2021 στις 18.00
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην αστυνομική κατοχή
Συγκέντρωση ενάντια στην αστυνομική κατοχή - Πλατεία Αγίου Ιωάννη 15/5 στις 18:00
ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ-ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Εμείς που γράφουμε αυτό το κείμενο, είμαστε άνθρωποι που κινούμαστε, ζούμε, δουλεύουμε και μεγαλώσαμε στην Αγία Παρασκευή κάνοντας ακόμα και σχεδόν καθημερινή χρήση της πλατείας του Άη Γιάννη, σε διαφορετικές ώρες μέσα στη μέρα. Είμαστε γονείς που βγάζουν βόλτα τα παιδιά τους τα πρωινά και τα απογεύματα στην πλατεία, εργαζόμενοι/ες που βγάζουν τα παιδιά άλλων, νέες/οι που ερωτεύονται, παίζουν, και δίνουν τα πρώτα τους ραντεβού και φιλιά στην πλατεία, άνθρωποι που επιλέγουν να περάσουν τα βράδια τους, να συναντήσουν φίλους και να κοινωνικοποιηθούν στην πλατεία, έξω από τα κυρίαρχα πρότυπα του lifestyle. Μπορούμε μόνοι μας να διαλέγουμε πού θα καθόμαστε, πώς θα κινηθούμε στον χώρο, τί και αν θα καταναλώσουμε, και όλα αυτά χωρίς να μπαίνουν διαχωρισμοί (οικονομικοί, ηλικιακοί, φυλετικοί, έμφυλοι κλπ.). Τελικά, είμαστε ένα κομμάτι του κόσμου που χρησιμοποιεί την πλατεία, που γνωρίζει πολύ καλά τις θετικές και τις αρνητικές πτυχές της και το οποίο, όπως συνέβη και με τους υπόλοιπους χρήστες και κατοίκους, δεν ρωτήθηκε ποτέ και ούτε θα ερωτηθεί για το τί πλατεία θέλει και πώς τη θέλει.
Μετά την περυσινή αποτυχημένη απόπειρα να κλείσει η πλατεία με τα ΜΑΤ, φέτος δημοτική αρχή και κυβέρνηση επανήλθαν με διαφορετικό τρόπο. Υιοθετώντας την τακτική που είχε εφαρμοστεί και σε άλλες πλατείες, η αστυνομία απέκλεισε για τρεις μέρες την πλατεία από νωρίς το απόγευμα. Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της πανδημίας (και ενώ τα γειτονικά μαγαζιά αλλά και η κάτω πλατεία ήταν γεμάτα από κόσμο), έδιωχνε όσους ήθελαν να κάτσουν ή και να περάσουν από την πλατεία, έκοβε πρόστιμα, προχώρησε ακόμη και σε προσαγωγές ενώ πιο αργά το βράδυ ανέλαβαν δράση αστυνομικοί με προτεταμένα όπλα, θυμίζοντας στρατό κατοχής. Και όλα αυτά με τον προφανή στόχο να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η αστυνομία θα αποτελεί πλέον το νέο σώμα «διαχείρισης» των δημόσιων συναθροίσεων .
Γνωρίζουμε καλά ότι στην πλατεία, όπως και σε κάθε ζωντανό μέρος, υπάρχουν ζητήματα. Αυτά σχετίζονται κυρίως με τον θόρυβο και την καθαριότητα. Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι επιθυμία πολλών δημοτικών αρχόντων είναι να μπουν τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία ώστε να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα. Για αυτό το λόγο δημιουργούν την ψεύτικη εικόνα ενός άβατου ή ενός άντρου εγκληματικότητας, ενώ κάνουν ελάχιστα για να αντιμετωπίσουν τα υπαρκτά προβλήματα της. Η προπαγάνδα ότι είναι επικίνδυνη η πλατεία αποβλέπει στο να φέρει τον κόσμο από τα σκαλάκια στα τραπεζάκια των μαγαζιών.
Εμείς από τη μεριά μας αντιδρούμε στην κατοχή και στον αποκλεισμό της πλατείας από την αστυνομία γιατί αυτή η κίνηση ακυρώνει την υπόσταση και τον δημόσιο και ανοιχτό χαρακτήρα της. Δεν θέλουμε κάμερες, περιφράξεις, αστυνόμους και ελέγχους σε κάθε γωνιά. Δεν θέλουμε να γίνει η πλατεία εργοτάξιο ώστε να πραγματοποιηθεί μια ανάπλαση που θα διώξει τον κόσμο για να φέρει τραπεζάκια. Θέλουμε να απομονώσουμε αντικοινωνικές συμπεριφορές και να χτίσουμε συνείδηση αλληλεγγύης και συλλογικής ζωής. Θέλουμε οι συζητήσεις για την πλατεία να γίνονται ανάμεσα στους κατοίκους με αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό και όχι σε διαδικτυακά δημοτικά συμβούλια με άσχετους βουλευτές.
Δεν θα επιτρέψουμε ούτε στην αστυνομία ούτε σε κανέναν άλλο να μας δίνει εντολές για το πότε θα περπατάμε, πότε θα γελάμε, πότε θα βλέπουμε τους φίλους μας, πότε θα μιλάμε, πότε θα ερωτευόμαστε. Απέναντι σε αυτή τη νέα κανονικότητα που μας επιφυλάσσουν, να απαντήσουμε με ελευθερία, συνείδηση, συλλογικότητα.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Κάλεσμα στήριξης στην πάνω πλατεία Αγίας Παρασκευής
Η αναρχική συλλογικότητα στα Β/Α "Apriori" στηρίζει το κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Αγ. Παρασκευής στην πάνω πλατεία το Σάββατο 15/5 στις 6μμ.
ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ Η ΖΩΗ
Για άλλη μια φορά, ο Δήμαρχος Ζορμπάς επέλεξε να ακολουθήσει την ίδια πολιτική στρατηγική που εφήρμοσε πέρυσι ίδια εποχή στην πάνω πλατεία Αγίας Παρασκευής. Ένα χρόνο πριν, στις 5/5/20, με εντολή Ζορμπά, οι δυνάμεις καταστολής περικύκλωσαν την πλατεία του Άη Γιάννη και επιτέθηκαν στους θαμώνες της με χρήση χημικών αποσκοπώντας στην εκκένωσή της. Την επόμενη μέρα, κάτοικοι της γειτονιάς μαζί με αλληλέγγυο κόσμο συγκεντρώθηκαν και υπερασπίσθηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα της πλατείας με αποτέλεσμα την αποχώρηση των κατασταλτικών δυνάμεων. Αντίστοιχα, την Παρασκευή 7/5/21, ένα χρόνο μετά τα γεγονότα της πλατείας του Άη Γιάννη, ο Ζορμπάς, σε συνεργασία με τον Χρυσοχοΐδη και συντασσόμενος με την κεντρική κρατική πολιτική της εκκένωσης και ερήμωσης των δημόσιων χώρων, φέρνει ξανά μπάτσους στην Αγία Παρασκευή. Για ένα τριήμερο οι υπέρμετρες όλων των ειδών κατασταλτικές δυνάμεις κατέστησαν την πλατεία αποκλεισμένη εγκαθιδρύοντας καθεστώς μπατσοκρατίας στη γειτονιά. Το Σάββατο 8/5/21 ο αγωνιζόμενος κόσμος που έσπασε τον αστυνομικό κλοιό και επανοικοιοποιήθηκε την πλατεία βρέθηκε αντιμέτωπος με ελέγχους, τραμπουκισμούς και πρόστιμα. Την τελευταία μέρα του τριημέρου, Κυριακή 09/05/21, η παρουσία των μπάτσων στην πλατεία και στα πέριξ εντατικοποιήθηκε, όπως συνέβη και στις προηγούμενες αστυνομικές επιχειρήσεις εκκένωσης πλατειών όπου μαζεύεται κόσμος (πχ.Βαρνάβα, Αγίου Γεωργίου).
Μετά από έναν χρόνο από την αρχή της πανδημίας και 7 μήνες μέσα στο 2οlockdown, με την διακοπή κάθε κοινωνικής δραστηριότητας πέρα από την κατανάλωση και την μισθωτή σκλαβιά, η ψυχική και σωματική κόπωση έχουν κορυφωθεί. Παράλληλα, η απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, η κρατική καταστολή κάθε προσπάθειας διεκδίκησης του δημόσιου χώρου για εκδήλωση αλληλεγγύης και αντίστασης και η απρόκλητη επίθεση σε περιοίκους της Νέας Σμύρνης από τα σώματα ασφαλείας δημιούργησαν το εκρηκτικό μείγμα την Τρίτη 9/3 που κατάφερε να ανταποδώσει ένα κομμάτι βίας στην κρατική εξουσία. Στο ίδιο κλίμα το κράτος, εκμεταλλευόμενο την πανδημία επιχείρησε να εφαρμόσει τον νόμο για την ύπαρξη Πανεπιστημιακής Αστυνομίας οξύνοντας την καταστολή και περιορίζοντας περαιτέρω τον δημόσιο χώρο, μέρος του οποίο ήταν ανέκαθεν οι πανεπιστημιακοί χώροι. Χώροι που χρησιμοποιούνται από κόσμο της γειτονιάς, χώροι στους οποίους βρίσκουν άσυλο τοξικοεξαρτημένοι και μετανάστριες από επιχειρήσεις - σκούπα, χώροι που πραγματοποιούνται πολιτικές διαδικασίες και εκδηλώσεις. Παράλληλα το κράτος, ανίκανο να χειριστεί αλλιώς την καλπάζουσα πανδημία, επέστρεψε στις κλασσικές του μεθόδους, αποκλείοντας πλατείες με την παρουσία πολυάριθμων μπάτσων.
Βρισκόμενες στην χειρότερη επιδημιολογική κατάσταση από την αρχή της πανδημίας, το κράτος έχοντας καταλάβει τι θα φέρει η επόμενη μέρα της Covid-19, αντί να ενισχύει το σύστημα υγείας, προετοιμάζεται στρατιωτικά για να αντιμετωπίσει την κοινωνική αγανάκτηση και πιθανές εξεγερσιακές ενέργειες από τους από τα κάτω. Την ίδια στιγμή που μας κουνάει επιδεικτικά το δάχτυλο περί ατομικής ευθύνης και χωρίς να έχει σταματήσει την παραγωγική διαδικασία για την κερδοσκοπία των αφεντικών όλο αυτόν τον καιρό, αναγγείλει το άνοιγμα του τουρισμού, φέρνοντας έτσι «το τέλος της πανδημίας» με μόνο στόχο την περαιτέρω αναπαραγωγή του κεφαλαίου που σχετίζεται με τουρισμό.
Κι αν η ρομαντικοποιήση της καραντίνας αποτελεί ταξικό προνόμιο, η ύπαρξή μας στο κοινωνικό πεδίο αποτελεί ανάγκη. Ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους τη τάξης μας που ζουν σε τσιμεντένιες μητροπόλεις η μία πάνω στο άλλο σε 4 τοίχους. Το ξέσπασμα της πανδημίας ανέδειξε ότι η ατομική ζωή και η ιδιώτευση αποτέλεσε καβάτζα ώστε κάποιοι να νιώθουν ασφαλείς. Παρόλα αυτά, τα περισσότερα από εμάς δεν ήταν. Αμέτρητες θηλυκότητες και παιδιά κακοποιούνται από τους ήδη κακοποιητές τους στο φαινομενικά ασφαλές σπίτι. Ταυτόχρονα, ο εγκλεισμός αυτός άφησε πίσω τους πληθώρα ψυχολογικών αποτυπώσεων στην κοινωνική βάση. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι και σε περίοδο πανδημίας το κράτος μετράει όλες τις ζωές με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Από την μία με την σκλήρυνση του εγκλεισμού σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/τριών (απαγόρευση εξόδου ακόμα και από τα «ανοικτού» τύπου camp)αλλά και σε φυλακές (διακοπή αδειών και επισκεπτηρίου) και από την άλλη πλήρης απουσία πρόληψης και στην περίπτωση κρουσμάτων εκδικητική διακοπή προαυλισμού.
Μέσα στο καθολικό κλίμα εγκλεισμού και καταπίεσης η μόνη διέξοδος για τους ανθρώπους των αστικών κέντρων είναι η κοινωνικοποίηση και ψυχαγωγία που προσφέρουν οι δημόσιοι χώροι. Όντας χώροι μακριά από την δυστοπική επιτήρηση του κρατικού ελέγχου (μπάτσοι, κάμερες, κλπ.) θα μπορούσαν να αποτελούν χώροι αναλλοίωτοι από την διαμεσολάβηση του εμπορεύματος από τις ανθρώπινες σχέσεις. Για εμάς, λοιπόν, τα πεδία αυτά είναι μία ανάσα ελευθερίας μέσα στις σύγχρονες νεκροπόλεις.
Οι πλατείες ανέκαθεν αποτελούσαν χώρους συνεύρεσης για τους καταπιεσμένους, πολιτικής ζύμωσης και εστίες κοινωνικών αναταραχών και συγκρούσεων που οδήγησαν σε εξεγέρσεις είτε μιλάμε για το Σύνταγμα 11' , Πλατεία Ταξίμ 12', Χονγκ Κονγκ 18' και Σαν Ντιάγκο 19'. Με βάση αυτά, η υπεράσπιση των δημόσιων χώρων αποτελεί κομβικό σημείο για τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εξαθλίωση.
Όσον αφορά λοιπόν το αφήγημα του κράτους περί συνωστισμού σε πλατείες και ατομικής ευθύνης οι από τα κάτω γνωρίζουμε πολύ καλά να φροντίζουμε η μία το άλλο με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αυτοοργανωμένα δίκτυα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκαν σχεδόν σε κάθε γειτονιά.
Τέλος, όταν μιλάμε για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, δεν εννοούμε μόνο από τους μπάτσους και τα επιχειρηματικά σχέδια των αφεντικών, αλλά και από σεξιστές, ομοφοβικούς, φασίστες, ρατσιστές και κάθε είδους εξουσιαστικής συμπεριφοράς, απατώντας συλλογικά και κτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων.
ΟΣΟ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΕ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΜΕ ΟΔΟΣΤΟΣΟ ΘΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΠΕΔΙΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ
Αναρχική Συλλογικότητα στα Β/Α 'Apriori'