Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021 στις 21.00
10 χρόνια ΑΠΗΜ | γενέθλια
10 χρόνια πέρασαν...
...από εκείνο το μακρινό 2011 όπου στο τέλος του τότε φοιτητικού κινήματος ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, εμφανίστηκε η ανάγκη για ένα σχήμα με αυτόνομα χαρακτηριστικά που θα παρεμβαίνει στον σύλλογο μακριά από λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης. Ένα σχήμα που μέσα από την ισότιμη συμμετοχή και τις οριζόντιες διαδικασίες θα έβλεπε τον εαυτό του μέσα σε αδιαμεσολάβητους αγώνες από τα κάτω.
...όπου το σχήμα άρχισε να συζητάει και να επικοινωνεί σκεπτικά γύρω από αυτά που βιώναμε εντός πανεπιστημίου αλλά και έξω από τα στενά οριά του. Με παρεμβάσεις,κείμενα,εκδηλώσεις. Για την μορφή του συνδικαλισμού στα πανεπιστήμια από τις ΓΣ μέχρι τις εκλογές. Για το περιεχόμενο του πανεπιστημίου ως θεσμού, από τον καριερισμό και την εξατομίκευση μέχρι την εργασία εντός του. Για την έννοια της εθνικής ενότητας, από το μεταναστευτικό μέχρι τις έμφυλες διακρίσεις. Για το κόστος της αναπαραγωγής μας, από τις μεταφορές μέσα στον αστικό ιστό μέχρι την σίτισή μας. Για τον τρόπο που υπάρχουμε εντός του πανεπιστημίου, από τις περιφράξεις μέχρι τον τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε.
...από τότε που το σχήμα ξεκίνησε να εναντιώνεται στην εκπαιδευτική (και όχι μόνο) αναδιάρθρωση και την μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας. Με αγώνες ενάντια στον έλεγχο και το αντίτιμο στη λέσχη , για την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτή. Με αγώνες για τις μαζικές μεταφορές και την διαγραφή προστίμων, μέχρι την άμεση κάλυψη της ανάγκης μας για συγγράματα. Με αγώνες αλληλεγγύης στους διοικητικούς και εργολαβικούς υπαλλήλους του πανεπιστημίου. Από τον αγώνα αλληλεγγύης στις καθαρίστριες του ΑΠΘ μέχρι τον αγώνα για την μη έκδοση των 5 φοιτητών στην Ιταλία. Με αγώνες υπεράσπισης των καταλήψεων από την Βίλλα Αμαλίας μέχρι το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη. Με αγώνες για την διεκδίκηση του πανεπιστημιακού χώρου ενάντια στα κλειδώματα και τις περιφράξεις. Από το σπάσιμο κλειδαριών και το ζωντάνεμα των σχολών μέχρι τις γειτονιές και την εναντίωση σε φασιστικά μορφώματα. Με αγώνες ενάντια στην εντατικοποίηση και την πειθάρχιση στο πανεπιστήμιο. Με αγώνες για τα ταξικά μας συμφέροντα.
...και ίσως να μην χωράει σε αυτό το κείμενο όλη η ιστορία του σχήματος, αλλά δεν ήταν και ποτέ αυτη η ουσία. Γιατί ένα αυτόνομο σχήμα είναι μια δυναμική διαδικασία. Δεν είναι ούτε ένα όνομα ούτε μια προαιώνια υποχρέωση σε πεπατημένες. Είναι ο κόσμος που το απαρτίζει. Είναι η ανάγκη αυτού το κόσμου να συναντηθεί και να αντιμετωπίσει συλλογικά την επίθεση που δέχεται. Είναι αυτά, που ξεκινώντας από τις αναγκες και επιθυμίες μας, συζητήσαμε εντός του και βγάλαμε προς τα έξω. Αυτά που μέσα απο τη σύνθεση του κόσμου προέκυψαν. Οι αγώνες που δώσαμε, οι δράσεις που κάναμε, τα κείμενα που μοιράσαμε. Οι στιγμές που χαρήκαμε με τις νίκες μας και οι στιγμές που προβληματιστήκαμε με τις ήττες μας. Η ανάγκη του κόσμου να συγκροτηθεί γύρω από την κοινωνική ταυτότητα στον χώρο που βρίσκεται και να προσπαθήσει να εναντιωθεί στην εντεινόμενη υποτίμηση της ζωής του.
10 χρόνια στις αίθουσες, στους διαδρόμους, στους δρόμους, στις γειτονιές.
10 χρόνια αδιαμεσολάβητων αγώνων.
10 χρόνια ΑΠΗΜ
πηγή : email που λάβαμε στις 31 Μαΐου 15h