Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021 στις 13.00

Μικροφωνική συγκέντρωση

ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ - ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ/ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ - Κάλεσμα σε Μικροφωνική συγκέντρωση [Σαβ. 30/10 -13:00, Πεδίον Άρεως]

Στην πόλη ναρκοπέδιο, λοιπόν, ενώνουμε τις φωνές και τα πληγωμένα μας σώματα ενάντια στην πατριαρχία, τον φασισμό και την φίμωση της συλλογικής αγωνιστικής δράσης. Αγκαλιάζουμε κάθε αδερφή μας που δέχτηκε επίθεση στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, και καλούμε σε μικροφωνική αλληλεγγύης και ενδυνάμωσης, το Σάββατο 30/10 στη 13:00 στο κεντρικό άνοιγμα του Πεδίου. Για όλους τους λόγους του κόσμου, γιατί λείπουν οι δολοφονημένες...

post image

ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ - ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ/ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗΣ, ΣΑΒΒΑΤΟ 30/10 ΣΤΗ 13:00, ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ

Άλλο ένα περιστατικό έμφυλης βίας συνέβη στο Πεδίον του Άρεως μέρα μεσημέρι, με την αδερφή μας να φέρει ψυχικά και σωματικά τραύματα έπειτα από σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε. Τόσο στην ευρύτερη περιοχή του πάρκου, όσο και στην περιοχή της Κυψέλης, έχουν σημειωθεί το τελευταίο διάστημα παραβιαστικά και κακοποιητικά περιστατικά, μετατρέποντας τους δρόμους που περπατάμε σε ένα καθημερινό ναρκοπέδιο βίας. Σχετικά με το συγκεκριμένο περιστατικό, η αδερφή μας αφού δέχτηκε πολλαπλά παραβιαστικά αγγίγματα, στην προσπάθεια της να ζητήσει βοήθεια και να διαφύγει, δέχτηκε επίθεση με πέτρα στο κεφάλι. Να σημειωθεί πως απ' όσους ήταν μπροστά στο περιστατικό, κανείς δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της για βοήθεια, ενώ η μόνη ερώτηση που είχαν να κάνουν ήταν άμα στην επίθεση εμπλέκονταν μετανάστες. Είναι ξεκάθαρο πως δεν χρειάζεται να πέσει ο ήλιος για να εκδηλωθεί επικίνδυνη βία στα σώματα μας, ενώ όσα δεν γνωρίζουμε τους δρόμους αυτής της πόλης παίζουμε με τις πιθανότητες να πέσουμε σε μία ακόμη νάρκη της και να αποκτήσουμε μια ακόμα τραυματική εμπειρία.

Δε χρειάζεται να γραφτούν πολλά λόγια στο παρόν κείμενο, για την στάση της αστυνομίας σε όλα τα περιστατικά έμφυλης βίας που έχει γίνει προσπάθεια να καταγγελθούν, τραυματίζοντας ακόμη περισσότερο τα υποκείμενα στην διαδικασία καταγραφής του περιστατικού. Είναι λίγο πολύ γνωστή η απάθεια και η γελοιοποίηση με την οποία αντιμετωπίζονται. Με την όλο και αυξανόμενη ορατότητα των καταγγελιών τον τελευταίο χρόνο, σε κάθε αστυνομικό τμήμα αυτής της πόλης συνοψίζεται η ίδια απαράδεκτη συμπεριφορά, όπως και στην περίπτωση της αδερφής μας: με το που κατέφθασε στο Α.Τ. Κυψέλης το πρώτο πράγμα που την ρώτησαν ήταν εάν οι 'δράστες ήταν αλλοδαποί'. Καθ' όλη τη διάρκεια καταγραφής του γεγονότος, οι δυο μπάτσοι μεταξύ τους μιλάγανε ελληνικά και κάνανε αστειάκια συνεχώς, χωρίς να καταλαβαίνει η ίδια την γλώσσα. Κατά την παραμονή της στο τμήμα, επιπλέον, της ζήτησαν να ταυτοποιήσει κάποια άτομα που είχαν προσαχθεί προηγουμένως μέσα στη μέρα, με το αποκλειστικό κριτήριο κατηγορίας τους ότι ήταν μετανάστες. Η ίδια αρνήθηκε και αποχώρησε, εξηγώντας της πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από τη στιγμή που έγινε το περισταστικό. Είναι φανερό το πως οι μπάτσοι μετασχηματίζουν τις καταγγελίες έμφυλης βίας, σε πεδίο έκφρασης φασιστικού οχετού και ευκαιρίας συνεχόμενου ελέγχου και εξευτελισμού των μεταναστών στα αστικά σημεία που ζουν και περνάνε τον ελεύθερο τους χρόνο. Για μια ακόμη φορά, η όξυνση μιας κοινωνικής παθογένειας χρεώνεται σε μια μερίδα ανθρώπων, στοχοποιώντας την ύπαρξη τους, και αναπαράγοντας διάχυτα φασιστικές λογικές, καθιστώντας έτσι τους σωματικούς ελέγχους, ακόμα και τις δολοφονίες τους, μέσο υπεράσπισης του 'γενικού κοινωνικού καλού'. Το 'καλό' και η 'ασφάλεια' μας δεν συνεπάγονται την αστυνομική προστασία, τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την φιλελεύθερη ρητορική, αλλά την φεμινιστική και διεθνιστική αλληλεγγύη, τα ταξικά μας συμφέροντα, και την υπεράσπιση των κοινοτήτων μας σε μια καθημερινή μάχη.

Οι μέρες που περνάνε είναι ζοφερές, με μια δεδομένη φτωχοποίηση, ενταντικοποίηση των ωραρίων και των ζωών μας, παγίωση εξατομικευμένων λογικών και αποθάρρυνση της συλλογικής δράσης, διώξεις αγωνιστών, αιματηρή καταστολή, κρατικές δολοφονίες σε όσους περισσεύουν από τον εθνικό κορμό και το ελληνικό κεφάλαιο. Στις πολλαπλές καταπιέσεις, ως θηλυκότητες και άτομα που δε χωράμε στα cis ετεροκανονικά πρότυπα, έχουμε να αντιμετωπίζουμε καθημερινά και το τέρας της πατριαρχίας, το οποίο παραμονεύει στον αηδιαστικό προϊστάμενο, στα επιμένοντα βλέμματα των περαστικών, στα 'κατά λάθος' αγγίγματα εντός των λεωφορείων, στα βρισίδια του συζύγου, στα αιφνιδιαστικά πεσίματα κάτω από τις εισόδους των πολυκατοικιών. Στο εδώ και τώρα, η φεμινιστική δράση είναι ένας καθημερινός αγώνας για ζωή ενάντια στα σκοτάδια μιας ακόμη τραυματικής έμφυλης εμπειρίας, υπεράσπισης της οράτοτητας όλων των γυναικοκτονιών και διεκδίκησης της παρουσίας μας στο δημόσιο χώρο.

Για να μην συνηθίσουμε τον θάνατο σαν μια καθημερινή πιθανότητα κατάληξης των σωμάτων μας, οργανωνόμαστε, και συλλογικοποιούμε την ανάγκη μας για άμεση δράση ενάντια στις σεξιστικές, τρανσφοβικές, ομοφοβικές επιθέσεις που συμβαίνουν στις γειτονιές μας. Στην πόλη ναρκοπέδιο, λοιπόν, ενώνουμε τις φωνές και τα πληγωμένα μας σώματα ενάντια στην πατριαρχία, τον φασισμό και την φίμωση της συλλογικής αγωνιστικής δράσης. Αγκαλιάζουμε κάθε αδερφή μας που δέχτηκε επίθεση στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, και καλούμε σε μικροφωνική αλληλεγγύης και ενδυνάμωσης, το Σάββατο 30/10 στη 13:00 στο κεντρικό άνοιγμα του Πεδίου.

Για όλους τους λόγους του κόσμου, γιατί λείπουν οι δολοφονημένες...

ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΝΟ ME CUIDA LA POLICIA, ME CUIDAN MIS AMIGAS

ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ, ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΗ, ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΒΙΑ

ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Οργισμένα Φεμινιστά

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615019/