Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021 στις 15.00
Πορεία Πολυτεχνείου
POLYTECHNIO 2021
MANIFESTATION
17 NOVEMBRE
PLACE KLATHMONOS
(MÉTRO PANEPISTIMIO)
A 14H30
EN PRISON LES NÉONAZIS
ET LA POLICE QUI TUE
FERMEZ LES CAMPS
ET DONNEZ DES LOGEMENTS
AUX RÉFUGIÉ(E)S DANS LES VILLES
LES VIES DES ROMS, DES RÉFUGIE(E)S, DES IMMIGRÉ(E)S COMPTENT !
MITARAKIS, THEODORIKAKOS, RENTREZ CHEZ VOUS !
RÉUNION-DISCUSSION LE 15/11 A 17H A L'ECOLE POLYTECHNIO (RUE PATISSION)
KEERFA
MOUVEMENT UNIS CONTRE LE RACISME ET LA MENACE FASCISTE
κάλεσμα : Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και στη Φασιστική Απειλή (Κ.Ε.Ε.Ρ.Φ.Α.)
πηγή : https://sekonline.gr/
17 Νοέμβρη, όλοι/ες στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ!
17 Νοέμβρη, όλοι/ες στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου
Αθήνα: 14:30 πλατεία Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη: 17:00 Πολυτεχνείο
Ιωάννινα: 18:00 Δόμπολη
Πάτρα: 18:00 Παράρτημα
48 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου και η σημασία και τα διδάγματά της παραμένουν σήμερα επίκαιρα περισσότερο παρά ποτέ. Κι αυτό γιατί η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, έχουν υποστεί τεράστια δεινά από την οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια, την πανδημία, τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» που οφείλονται στην καταστροφή του περιβάλλοντος (που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και οι αστικές κυβερνήσεις παγκόσμια δημιούργησαν) αλλά ταυτόχρονα και στην διάλυση των κρατικών υπηρεσιών προστασίας από αυτά.
Κυριολεκτικά, όλες οι κατακτήσεις, του Πολυτεχνείου και των μετέπειτα αγώνων, στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, στο δικαίωμα στην καθολική ασφάλιση, στην Παιδεία και την Υγεία, στη διεύρυνση των συνδικαλιστικών, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων, στην ισότητα των γυναικών και στην αξιοπρέπεια των εργαζομένων, ξηλώνονται από τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες.
Η κυβέρνηση της ΝΔ μετατρέπει τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους, ιδιωτικοποιεί πλήρως Παιδεία - Υγεία
Σε αυτή την τροχιά, η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό μνημονιακό κόμμα και την εφαρμογή των μνημονίων από την κυβέρνησή του, της «πρώτης φοράς αριστερά», εγκαινίασε μια νέα άγρια επίθεση σε ότι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αξιοποίησε την πανδημία για να υλοποιήσει πληθώρα αντεργατικών επιθέσεων (με πολυάριθμες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου) στο βιοτικό επίπεδο, στις σχέσεις εργασίας και την τηλε-εργασία, στην υγεία και στην παιδεία, στα δημοκρατικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε το αντεργατικό έκτρωμα, τον νόμο Χατζηδάκη, που ξηλώνει ότι απέμεινε από το 5νθήμερο-8ωρο, αυξάνει τον αριθμό των υπερωριών και μειώνει την αμοιβή τους και κυρίως προωθεί τις ατομικές συμβάσεις εργασίας με το αφεντικό. Από την άλλη, προωθεί την παρέμβαση του κράτους στα συνδικάτα με έλεγχο και φακέλωμα των μελών τους, με την ηλεκτρονική συνέλευση και ψηφοφορία στις αρχαιρεσίες και στις αποφάσεις για απεργία, με το να καθιστά εύκολα κάθε απεργία παράνομη. Ο νόμος Χατζηδάκη, ήρθε να συμπληρώσει τη δημιουργία ενός Κράτους Έκτακτης Ανάγκης μετά τον νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η εφαρμογή του είναι στην ημερήσια διάταξη: στην απόπειρα μετατροπής των εργαζόμενων διανομέων στην e-food σε freelancer, στις δικαστικές αποφάσεις που έκριναν «παράνομη» την απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.
Ο άξονας της πλήρους ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και Υγείας αποτελεί πρωταρχικό στόχο της κυβέρνησης της ΝΔ, με τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια που ψήφισε για την αξιολόγηση των σχολείων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ κ.ά. Καθόλου καλύτερα δεν είναι τα πράγματα για τη δημόσια υγεία, που με την υποχρηματοδότηση, τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, το κλείσιμο νοσοκομείων από την κυβέρνηση Σαμαρά, σήκωσε το βάρος της πανδημίας. Ούτε ένα ευρώ παραπάνω δεν διατέθηκε για τη δημιουργία ΜΕΘ, για τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Τα νοσοκομεία μετατράπηκαν σε κλινικές Covid-19, αφήνοντας τις άλλες ασθένειες στον ιδιωτικό τομέα για όσους είχαν λεφτά ή στην τύχη τους. Δεν παρέλειψε να χρηματοδοτήσει αδρά τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας και ετοιμάζεται να κλείσει περιφερειακά νοσοκομεία, να παραδώσει σε ιδιώτες τμήματα-«φιλέτα» των δημόσιων νοσοκομείων μέσω ΣΔΙΤ. Στόχος, να μετατραπούν η Παιδεία και η Υγεία από κοινωνικά αγαθά σε εμπορεύματα που θα αγοράζει όποιος έχει χρήματα.
Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αποτελεί επίσης ένα σημαντικό βήμα για την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων της ΝΔ, που ξεπουλά ή καλύτερα χαρίζει στους άρπαγες ιδιώτες τη δημόσια περιουσία, την ώρα μάλιστα που οι αυξήσεις στην ενέργεια απειλούν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων με τον παγωμένο χειμώνα και την πείνα.
Το κύμα ανατιμήσεων και ακρίβειας που έχει ήδη έρθει, πραγματικά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την πενιχρή ελεημοσύνη των επιδομάτων που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Το φάσμα της φτώχειας αφορά μεγάλο μέρος των εργαζομένων, καθώς: «η Ελλάδα είναι από τα λίγα κράτη μέλη της ΕΕ στα οποία ο καθαρός μέσος μισθός μειώθηκε το 2020, ενώ είναι το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο ο καθαρός μέσος μισθός είναι χαμηλότερος από αυτόν του 2010» ενώ «ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας», σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ. Από την άλλη, οι έλληνες εργαζόμενοι έχουν το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ απασχολούμενων που εργάζονται με παρατεταμένο ωράριο (πάνω από 49 ώρες την εβδομάδα) και το υψηλότερο ποσοστό μισθωτών που εργάζονται Σάββατο και Κυριακή. Επιπλέον, ένας στους τέσσερις εργαζόμενους, κυρίως στις μικρές επιχειρήσεις, αμείβεται με τον κατώτερο μισθό. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι υποαπασχολούμενοι που αμείβονται με χαμηλότερο μισθό από τον κατώτατο.
Η ΝΔ απέτυχε!
Η κυβέρνηση της ΝΔ απέτυχε σε μια σειρά ζητήματα, με πρώτα και κύρια την αντιμετώπιση της πανδημίας και την κρίση του ελληνικού καπιταλισμού. Η επιχείρηση «Ελευθερία» και το «τείχος ανοσίας» που θα υπήρχε ήδη από το καλοκαίρι, αποδείχθηκαν ψεύτικες διακηρύξεις της ΝΔ, ενώ ένα νέο θανατηφόρο κύμα της πανδημίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Η πλήρης αποτυχία του επιτελικού κράτους στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες ολοκληρώνουν την παταγώδη και μνημειώδη αποτυχία της. Οι άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ και τα δεινά που επιφέρουν στους εργαζόμενους, όχι μόνο δεν βγάζουν τον ελληνικό καπιταλισμό από τη βαθειά κρίση του, αλλά αντίθετα τον βυθίζουν περισσότερο σε αυτή. Οι πραγματικοί δείκτες της οικονομίας είναι πολύ χειρότεροι σήμερα από το 2010 που έφεραν τα μνημόνια. Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευτεί στα 388 δισ. (236% του ΑΕΠ, ενώ το 2010 ήταν 240 δισ. και 127% του ΑΕΠ), το έλλειμμα έχει ξεπεράσει ήδη τα 31δισ. του Ταμείου Ανάπτυξης (33 με 34 δισ.). Και βέβαια, η ελληνική οικονομία ποτέ δεν βγήκε από τα μνημόνια και είναι κάτω από την ενισχυμένη εποπτεία των δανειστών.
Ολοένα και περισσότερο, η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσδένεται στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανική βάση, με τις εξοπλιστικές δαπάνες (βλέπε: «αμυντική συμφωνία» με τη Γαλλία) υπέρογκες, ειδικά για την ελληνική οικονομία που βρίσκεται σε καθεστώς διαρκούς χρεοκοπίας. Στηριζόμενη στους ιμπεριαλιστές, η ελληνική αστική τάξη επιχειρεί να αντιμετωπίσει την τουρκική. Ο συσχετισμός δύναμης είναι βέβαια αρνητικός για την ελληνική αστική τάξη, που δεν είναι καθόλου έτοιμη για επώδυνους συμβιβασμούς αλλά είναι και επιρρεπής σε επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς, και κυρίως είναι έτοιμη να μας μεταχειριστεί ως «κρέας για τα κανόνια» της σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία αντιστέκονται!
Από την άλλη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αμφισβητούν ολοένα και περισσότερο την πολιτική της κυβέρνησης. Αυτό πλέον φαίνεται είτε με την συνεχή φθορά της είτε με τις κινητοποιήσεις που ξεσπούν. Ο νόμος για την ουσιαστική απαγόρευση των διαδηλώσεων επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί με πρόσχημα την πανδημία στις περσινές πορείες του Πολυτεχνείου, με τον συμβολισμό που αυτό έχει. Το σπάσιμο της απαγόρευσης, παρά την καταστολή, τα πρόστιμα και τις διώξεις, από τις οργανώσεις της άκρας αριστεράς, συνέβαλε καθοριστικά στο να μην εφαρμοστεί ο νόμος αυτός. Έδωσε τη δυνατότητα, μαζί με τις κινητοποιήσεις για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, να «ξεσπάσει» η κινητοποίηση στη Νέα Σμύρνη, οι κινητοποιήσεις ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία που έβαλαν έστω και προσωρινά φρένο στην αστυνομοκρατία και την καταστολή. Μια σειρά κλάδοι πήραν τη σκυτάλη και αντιστέκονται, όπως οι εργαζόμενοι διανομείς στην e-food με τη νικηφόρα εξέλιξη του αγώνα τους, οι εκπαιδευτικοί που αντέδρασαν δυναμικά στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, οι εργαζόμενοι στην COSCO με την πρόσφατη νίκη τους κ.ά.
Οι κινητοποιήσεις αυτές έχουν τεράστια σημασία, καθώς οι εργαζόμενοι γενικά δεν έχουν τα όργανα να αντιδράσουν λόγω της βαθιάς κρίσης του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος και της πολιτικής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η μαζική συμμετοχή, οι Γενικές Συνελεύσεις και Επιτροπές Αγώνα των εργαζομένων της e-food, δίνουν ένα σημαντικό παράδειγμα για το πώς μπορούν να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες. Επαναφέρουν στο σήμερα την εμπειρία του Πολυτεχνείου και των εργατικών αγώνων που ακολούθησαν, που και τότε είχαν χαρακτηριστικά μαζικής συμμετοχής και αυτοοργάνωσης.
Εργαζόμενοι, νεολαία, αντλώντας από την πείρα του Πολυτεχνείου, πρέπει να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε τους αγώνες μας και να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας. Με συνελεύσεις, Επιτροπές Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο, σχολή και γειτονιά:
- Ενάντια στην ακρίβεια και τους μισθούς πείνας, για κοινωνικό και εργατικό έλεγχο στις τιμές, για αυξήσεις στους μισθούς.
- Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, για Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους.
- Ενάντια στον αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη και τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
- Ενάντια στο Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, για πλήρη συνδικαλιστικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες.
κάλεσμα : ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Διαδηλώνουμε για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου '73 - Τετάρτη 17 Νοέμβρη, 14:30 πλ. Κλαυθμώνος
Δεν ξεχνάμε 48 χρόνια μετά πως το Πολυτεχνείο του 1973 δεν ήταν γιορτή, αλλά εξέγερση και πάλη ταξική! Η ατζέντα της ΝΔ περιλαμβάνει ακροδεξιά - εθνικισμό - αντικομμουνισμό - περιστολή δικαιωμάτων - σκάνδαλα - φτωχοποίηση, μας θυμίζει τόσο πολύ την μαύρη 7ετία της χούντας. Ενάμιση χρόνο με πρόσχημα τον Covid19 εφαρμόζει Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις ως Διατάγματα σε Καθεστώς Εξαίρεσης για να καθυποτάξει τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία.
Η ΝΔ δύο χρόνια χτίζει κράτος καταστολής. Εξωφρενικές κρατικές δαπάνες και προϋπολογισμοί για αστυνομία και στρατό, την ίδια στιγμή που κραυγαλέα γεγονότα άγριας καταστολής λαμβάνουν χώρα μέσα στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίαςμε την πλήρη και χυδαιότατη συγκάλυψη τους από τα κυβερνητικά επιτελεία.
Η εργαλειακή χρήση του Covid19 από την ακροδεξιά κυβέρνηση αποτελεί ευθεία πολιτική επίθεση πειθάρχησης και συντηρητικοποίησης της κοινωνίας συνολικά και ακόμη περισσότερο καταστολή και επιχείρηση απονεύρωσης των ταξικών οργανώσεων. Η καραντίνα, τα λοκντάουν, οι απαγορεύσεις, η υποχρεώτικότητα του εμβολιασμού, οι αναστολές εργασίας, τα πιστοποιητικά και τα green pass δεν αφορούν υγειονομικά μέτρα, αλλά αποτυπώνουν την εφαρμογή του "δόγματος σοκ" και την ακροδεξιά στρατηγική για την διαφύλαξη των κερδών του κεφαλαίου. Εφαρμόζονται για να αποκρύπτουν την αδιαφορία της κυβέρνησης για την υγεία και την ζωή των πολιτών, για να κρύψουν την βαθιά ύφεση, την φτώχεια και την ανεργία, τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
Το Πολυτεχνείο του 2020 ράγισε την πολιτική και κοινωνική συναίνεση με την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ με χιλιάδες διαδηλωτές να σπάνε την απαγόρευση και να πραγματοποιούν πολιτικές συγκεντρώσεις. Η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να απαγορεύσει το Πολυτεχνείο και να πετάξει το ταξικό κίνημα από την κεντρική πολιτική σκηνή απέτυχε παταγωδώς! Ο πανικός της κυβέρνησης μπροστά στο να φουντώσει η περσινή διαδήλωση με πολλές χιλιάδες αγωνιστών την ανάγκασε στην εφόρμηση της αύρας και των ΜΑΤ για συλλήψεις και τρομοκρατία.
Ο αγώνας να σπάσουμε κάθε αντεργατικό νομοσχέδιο και κάθε κατασταλτικό μέτρο είναι αναγκαίος και επιτακτικός για να μην περάσει η ανατροπή του κεκτημένων δικαιωμάτων και να ρίξουμε την ακροδεξιά κυβέρνηση. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εθνική ενότητα, την κορονουστερία και το δόγμα σοκ. Να οργανώσουμε την λαϊκή αγανάκτηση και την απονομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής.
Εμπνεόμαστε από τις φωνές της Εξέγερσης και του Κομμουνισμού
Όλοι και όλες στην διαδήλωση του Πολυτεχνείου
Τετάρτη 17 Νοέμβρη, 14:30 πλ. Κλαυθμώνος
κάλεσμα : ΟΡ.Μ.Α. (ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού)
Προκήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το Πολυτεχνείο 2021
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ
ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ
Ο αγώνας ενάντια στην δικτατορία και η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέουν τους αγώνες για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, για «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» της εποχή μας.
Η εργατιά, οι νέοι και οι νέες της εποχής, πάλεψαν ενάντια στην πανίσχυρη χούντα, στην ντόπια άρχουσα τάξη και την «αμερικανοκρατία». Ενάντια στο «δεν γίνεται τίποτα» αλλά και ενάντια στις αυταπάτες για «ομαλή κοινοβουλευτική διαδοχή της χούντας» ή για το ότι «θα μας σώσει η Ευρώπη».
Όπως σε κάθε κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, το σύνθημα του Μάη του 68 «είμαστε ρεαλιστές, διεκδικούμε το αδύνατο» ήταν αυτό που άνοιξε έναν πραγματικά άλλο δρόμο για τον λαό!! Γιατί, ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου που άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της χούντας αλλά και για τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, τις οποίες ακόμα και σήμερα προσπαθούν να ξηλώσουν κυβερνήσεις και κεφάλαιο.
Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ επιτίθεται σκληρά στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαία.
- Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας συνεχίζεται με τα δραματικά αποτελέσματα να στοιχειώνουν πια τις ζωές μας.
- Η ακρίβεια κατατρώει το λαικό εισόδημα, ενώ ετοιμάζουν από το 2022 νέα σκληρή επίθεση λιτότητας στο όνομα των «χρεών από την πανδημία».
- Η εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη προωθεί την διάλυση των συνδικάτων και την εγκαθίδρυση του κοινωνικού μεσαίωνα.
- Χιλιάδες νέοι πετιούνται έξω από την εκπαίδευση.
- Οι συμφωνίες αναβαθμισμένης συνεργασίας με τις ΗΠΑ όσο με την Γαλλία, στο πλαίσιο της δολοφονικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, και η νέα κούρσα των εξοπλισμών, φορτώνουν δισεκατομμύρια στις πλάτες του λαού, δημιουργούν τεράστιους πολεμικούς κινδύνους, για τους ανταγωνισμούς και τα συμφέροντα των άρχουσων τάξεων στην περιοχή.
- Ο κρατικός αυταρχισμός και η δολοφονική αστυνομική καταστολή είναι η απάντηση «δια πάσα νόσο», με το δόγμα «νόμος, τάξη, κέρδη» να αποτελεί σταθερή επιλογή.
- Ο ρατσισμός, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις προσφύγων στο Αιγαίο, οι αποφυλακίσεις των δολοφόνων Χρυσαυγιτών και η αντιδραστική θεωρία των «δύο άκρων» πάει να ξαναστήσει την ακροδεξιά και τα τάγματα εφόδου των φασιστών.
- Τα βουνά γεμίζουν ανεμογεννήτριες, το περιβάλλον (ξανα)καταστρέφεται στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης και της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής», ενώ οι «πράσινες συμφωνίες» της ΕΕ δεν είναι παρά μαύρη καταστροφή για την κερδοφορία της «πράσινης» βιομηχανίας.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΛΛΙΩΣ
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι ανίκητη. Οι σπουδαίες εργατικές νίκες στην e-food και την COSCO, η απεργία-αποχή κατά της «αξιολόγησης» και του σχολείου για «λίγους και εκλεκτούς» στην εκπαίδευση, οι επαναλαμβανόμενοι αγώνες στην υγεία, το τσαλαπάτημα της πολιτικής του «νόμου και της τάξης» στα πανεπιστήμια και τις γειτονιές δείχνουν ότι όχι μόνο οι αγώνες συνεχίζονται, αλλά και δυναμώνουν και μπορούν να νικάνε απέναντι στη κυβέρνηση και την εργοδοσία. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν γίνεται.
Οι αλλαγές δεν θα έρθουν με την εκλογική αναμονή μιας «άλλης, καλής, δημοκρατικής κυβέρνησης». Τα 40 χρόνια από την πρώτη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ αλλά και η πρόσφατη εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση απέδειξαν ότι με τις λεγόμενες «αριστερές προοδευτικές κυβερνήσεις» ούτε περιορισμένες υποσχέσεις φιλεργατικής πολιτικής δεν γίνονται πράξη. Οι δεκαετίες που πέρασαν έδειξαν ξανά και ξανά τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου.
Σήμερα χρειαζόμαστε μία δυνατή επαναστατική αντικαπιταλιστική αριστερά, μέσα από την συγκρότηση και ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και μετώπου, που θα οδηγήσει τους σημερινούς εργατικούς και νεολαϊστικούς αγώνες στη νίκη.
Συνεχίζουμε στην πάλη για την συνολική ήττα της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ από τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες σε κόντρα με την εκλογική αναμονή και την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ.
Χτίζουμε την αγωνιστική ανατρεπτική ενότητα από τα κάτω των αγωνιζόμενων τμημάτων της εργατικής τάξης και τον συντονισμό τους απέναντι στην αδράνεια και τα ξεπουλήματα απ την συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ / ΑΔΕΔΥ.
Παλεύουμε για ένα μεγάλο πρόγραμμα αντικαπιταλιστικών αλλαγών με κέντρο τα συμφέροντα και κάτω από τον έλεγχο του κόσμου της δουλειάς .
-Γιατί προσλήψεις, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις και χτύπημα στην ακρίβεια μπορεί να γίνει μόνο αν βάλουμε χέρι στα κέρδη του κεφαλαίου και με αύξηση της φορολογίας του.
-Γιατί η υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, η υγεία, η εκπαίδευση, οι συγκοινωνίες, η ενέργεια και παντού, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ένα εκτεταμένο πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, χτυπήματος της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, χωρίς αποζημιώσεις, με εργατικό έλεγχο.
- Γιατί η διαγραφή του χρέους, η απειθαρχία στις εντολές της ΕΕ και η αποδέσμευση από αυτήν είναι η απάντηση στα προγράμματα «δημοσιονομικής λιτότητας» και των μεταρρυθμίσεων σε όφελος του κεφαλαίου.
- Γιατί η υπεράσπιση της ειρήνης, η πάλη ενάντια στον εθνικισμό και κατά των εξοπλισμών συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, των στρατηγικών συμφωνιών με ΗΠΑ-Γαλλία και τους αντιδραστικούς ανταγωνισμούς Ελλάδας-Τουρκίας.
- Γιατί το σύνθημα «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες - Όχι στην Ευρώπη Φρούριο» είναι η απάντηση στις δολοφονίες προσφύγων και στη διαίρεση της εργατικής τάξης ανάλογα με τη θρησκεία και το χρώμα του δέρματος.
-Γιατί η υπεράσπιση του πλανήτη απ την οικολογική καταστροφή και την κλιματική αλλαγή σημαίνει πάλη ενάντια στις «πράσινες συμφωνίες» και το σύστημα που καταστρέφει το πλανήτη και το κλίμα.
Δεν παραπέμπουμε τους στόχους αυτούς ούτε στις κάλπες αλλά ούτε και στο μακρινό αύριο της «λαικής εξουσίας». Τους παλεύουμε από σήμερα για να έρθει κοντύτερα το αύριο της επαναστατικής αλλαγής που έχει ανάγκη η κοινωνία.
Σήμερα που ο καπιταλισμός απειλεί καθολικά τον άνθρωπο και τον πλανήτη, που οι δυνατότητες για μια ζωή αλλιώτικη είναι μεγαλύτερη από ποτέ, η υπόθεση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, του σοσιαλισμού / κομμουνισμού της εποχής μας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σας καλεί να παλέψουμε μαζί για αυτή την προοπτική!
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΤΡΙΤΗ 16.11, 7.00 μμ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΟΛΕΣ - ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΤΕΤΑΡΤΗ 17.11, 3.00 μμ, ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
πηγή : http://antarsya.gr/node/6017
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
Όλοι και Όλες στην μεγάλη αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση | Όλοι στις εκδηλώσεις για την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Η μαζική, λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτικοφασιστική χούντα αμφισβήτησε με παλλαϊκό τρόπο την συνολική επίθεση που βίωσε η εργατική τάξη και ο λαός. Έθεσε επί τάπητος το αίτημα της ανεξαρτησίας από τον ξένο παράγοντα, της ανατροπής του φασιστικού παρακράτους που από βίαιη δύναμη καταστολής και δολοφονίας των κομμουνιστών-κομμουνιστριών, των αγωνιστών-αγωνιστριών, των εργατών και του απλού λαού την προηγούμενη περίοδο, μετατράπηκε σε επίσημο πολιτικό προσωπικό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της ντόπιας εξαρτημένης αστικής τάξης.
Προέταξε με τόλμη σαν συλλογικός φορέας της λαϊκής θέλησης την απαίτηση για δημοκρατικά δικαιώματα, ελευθερία, ψωμί και παιδεία, βροντοφωνάζοντας «Έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί», «Θάνατος στον φασισμό και στον ιμπεριαλισμό».
Η 48η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συμβαίνει σε μια περίοδο δομικής κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Οι ενδο-ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής κλιμακώνονται ακόμη περισσότερο, ο πολεμοκάπηλος αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι του προετοιμάζονται για αιματηρό αγώνα διατήρησης και εδραίωσης της παγκόσμιας κυριαρχίας του σαν ατμομηχανή του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Οι δυναμικοί και πολύμορφοι αγώνες των λαών κατά την περίοδο της πανδημίας δείχνουν πως το «τέλος της ιστορίας» που διατυμπάνισαν τα επιτελεία και οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος βρίσκει τείχος στις εξεγέρσεις των λαών που με την κόκκινη σημαία ψηλά θέλουν να γράψουν την ιστορία ξανά με κόκκινο χρώμα.
Οι νικηφόροι εργατικοί αγώνες της E-FOOD και των εργατών της COSCO, οι αγώνες της νεολαίας απέναντι στο Νομοσχέδιο Κεραμέως- Χρυσοχοϊδη, το σπάσιμο στη πράξη της κρατικής τρομοκρατίας στην Νέα Σμύρνη και οι γειτονιές που γέμισαν με αγωνιζόμενους, οι αγώνες για την υπεράσπιση της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας και για τις δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες την περίοδο της καραντίνας δείχνουν πως ακόμη πιο δυναμικά, οργανωμένα και πλατιά πρέπει να πιάσουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων, για να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο.
Σαν Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου» θέλουμε η 48η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να γίνει εφαλτήριο αγώνα, το επίκαιρο αντιφασιστικό και αντι ιμπεριαλιστικό της περιεχόμενο να δεθεί με τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας για ψωμί-παιδεία-υγεία στο σήμερα απέναντι στο μαύρο μέλλον που ετοιμάζουν κυβέρνηση-κεφάλαιο και ιμπεριαλιστές.
Τιμάμε σαν κόρη οφθαλμού το χαρακτήρα της παλλαϊκής εξέγερσης, ως συνέχεια της εποποιίας του 40-49 και της ιστορικής παρακαταθήκης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ, ως συνέχεια των μαζικών δυναμικών αγώνων που έδωσε ο εργαζόμενος λαός στο μετεμφυλιακό κράτος και της πολύμορφης παλλαϊκής αντίστασης των Ιουλιανών.
Μιας εξέγερσης που σε ενότητα συνυπήρχαν οι νόμιμες και οι παράνομες μορφές πάλης, που δίδαξε πως μόνη απάντηση απέναντι στη σιδηρόφρακτη φασιστική βία μιας ανοιχτής τρομοκρατικής δικτατορίας του διεθνούς ιμπεριαλισμού και του ντόπιου κεφαλαίου είναι η λαϊκή εξεγερτική αντιβία που συσπειρώνει και παιδαγωγεί το σύνολο του εργαζόμενου λαού.
Δυναμώνουμε τον σύγχρονο αντιφασιστικό χαρακτήρα της παλλαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να συγκροτηθεί σαν τοίχος υπεράσπισης των δημοκρατικών-λαϊκών ελευθεριών από τις θεσμικές και κρατικές μορφές που λαμβάνει το φασιστικό φαινόμενο στο σήμερα στο πλαίσιο της ακραίας φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Ως σημείο συνάντησης του εργαζόμενου λαού και ανατροπής των φασιστικών νομοθεσιών που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, βάζουν την αστυνομία στα Πανεπιστήμια, και την τοποθετούν ως υπέρτατο κριτή και τοποτηρητή της κοινωνικής και πολίτικης ζωής της χώρας, οξύνοντας την κρατική τρομοκρατία μέσα από την ασύδοτη δράση των δολοφονικών κρατικών συμμοριών που τρομοκρατούν εργατικά σωματεία,φοιτητικούς συλλόγους, διαδηλώσεις και δολοφονούν-Κουμής.Κανελλοπούλου,Καλτεζάς,Γρηγόρπουλος,Ζακ, Σαμπάνης, μερικά από τα αμέτρητα παραδείγματα. Γιατί οι φονιάδες- συμμορίτες αστυνομικοί ξέρουν πως έχουν από πίσω τους την δικαιοσύνη της πλουτοκρατίας και σαν νόμιμοι-έμμισθοι μπράβοι της θα διασωθούν.
Ως εφαλτήριο οργάνωσης του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας για να αντισταθούν μαζικά-οργανωμένα-δυναμικά και υλικά απέναντι στις φασιστικές-παρακρατικές συμμορίες και συνολικότερα στην αναδιάταξη του φασιστικού-παρακράτους που επιτίθεται απέναντι στην εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία για να υπηρετήσει την αντιδραστική πολιτική του διεθνούς ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου, σαν παράλληλη κατασταλτική οργάνωση πλάι στις επίσημες δυνάμεις της καταστολής.
Δυναμώνουμε τον σύγχρονο αντι ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της εξέγερσης. Σε μια περίοδο μια δράκα ιμπεριαλιστικών κρατών θέλουν να ξαναμοιράσουν τον κόσμο η χώρα μας μετατρέπεται σε ακόμη μεγαλύτερο νατοϊκό στρατόπεδο και γινόμαστε κομμάτι της αποικιοκρατικής πολεμικής πολιτικής του γαλλικού ιμπεριαλισμού( συμφωνίες για βάσεις, ελληνογαλλική συμφωνία) με το νέο «μνημόνιο» με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης να στραγγαλίζει οικονομικά ακόμη περισσότερο τον εργαζόμενο λαό. Η ελπίδα για ειρήνη και ανεξαρτησία βρίσκεται στο θέριεμα των αντι ιμπεριαλιστικών αγώνων, στο δυνάμωμα της αντι ιμπεριαλιστικής πάλης σαν κατεύθυνση και προοπτική του λαϊκού κινήματος.
Ο αγώνας για ψωμί με το τεράστιο κύμα ακρίβειας γίνεται ξανά, ακόμη πιο έντονα επίκαιρος. Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα βρισκόμενο σε διαρκή και ανίατη κρίση, ανεβάζει το κόστος της ζωής στα ύψη, τσακίζει την ποιότητα της ζωής της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Είναι καθήκον μας μέσα από την ταξική οργάνωση και τους αγώνες να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε τις αντεργατικές-αντιλαϊκές νομοθεσίες που μας θέλουν σκλάβους και δούλους του 21ου αιώνα.
Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν υγεία για όλο τον λαό βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Η τρομακτική αύξηση των κρουσμάτων αποδεικνύει στην πράξη την χρεοκοπία της υγειονομικής διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση και τον φασίστα με κουστούμι Υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη. Το βολικό για το σύστημα αντιεμβολιαστικό κίνημα, ο διαχωρισμός εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων και η επίκληση στην ατομική ευθύνη, πρέπει να βρουν απέναντι τους ένα οργανωμένο και μαχητικό λαϊκό κίνημα που να διεκδικεί δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, νέα νοσοκομεία, πρωτοβάθμια περίθαλψη, μαζικό και ασφαλή εμβολιασμό για όλους και όλες, προσλήψεις υγειονομικών και να αντιτίθεται σε κάθε αντιδραστικό μέτρο διαχωρισμού της εργατικής τάξης.
Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει ακόμη περισσότερο, να λάβει πανεργατικό-παλλαϊκό χαρακτήρα και να τσακίσει τους ταξικούς φραγμούς που οξύνονται μέσα στην εκπαίδευση από την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης που υπηρετεί τις ιδιωτικοποιήσεις. Τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών οφείλουν να οργανωθούν και να αντισταθούν πλάι με τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους γονείς τους απέναντι στο πέταγμα τους έξω από την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και την υποβάθμιση των σχολικών και πανεπιστημιακών υποδομών, να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή του Νόμου Κεραμέως, της βάσης του 10 και των αξιολογήσεων.
Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες να περιφρουρήσουν με την παρουσία τους την δυνατότητα ο λαός της Αθήνας να τιμήσει τους νεκρούς του στον αγώνα ενάντια στην Χούντα και να διαλύσει στην πράξη τις όποιες σκέψεις της πρυτανείας του ΕΜΠ, της κυβέρνησης, της ντόπιας ολιγαρχίας και των αμερικανών για ακύρωση του 3ημερου εορτασμού μέσα στο ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου. Καλούμε σε πλατιά συμμετοχή στο τριήμερο του Πολυτεχνείου και σε συμπόρευση στον δρόμο με τον Πολιτικό Χώρο «Ηλέκτρα Αποστόλου» για να περιφρουρήσουμε τον δυναμικό χαρακτήρα της εξέγερσης, το αντιφασιστικό- αντι ιμπεριαλιστικό της περιεχόμενο και να αγωνιστούμε για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία στο σήμερα. Με ψηλά τις κόκκινες σημαίες και τις γροθιές μας, η φετινή διαδήλωση του Πολυτεχνείου έπειτα από την περσινή «αμερικανόπνευστη στρατιωτική» απαγόρευση να μετατραπεί σε μια πλατιά-οργανωμένη και δυναμική διαδήλωση και να σαλπίσει το δυνάμωμα της ταξικής και λαϊκής αντίστασης.
Τετάρτη 17 Νοέμβρη: προσυγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος 15:30 | Συγκέντρωση Χρήστου Λαδά και Σταδίου στις 16:00
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΕ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ- ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου»
Πορεία
Επιτροπή Αγώνα Φοιτητών ΑΣΟΕΕ
Η βαρβαρότητα συνεχίζεται, το Πολυτεχνείο ζει; Αγώνας για κοινωνική αυτονομία & άμεση δημοκρατία
48 Νοέμβρηδες μετά, η μνήμη του Πολυτεχνείου συνεχίζει να αποτελεί ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για τους αγώνες που δίνονται. Όχι μονάχα ως μία επέτειος αλλά γιατί τα αιτήματα των αγωνιστριών/αγωνιστών της εξέγερσης εκείνων των ημερών συνδέονται άμεσα με τα όσα ζούμε σήμερα. Το Πολυτεχνείο ήταν ο δικός μας Μάης του '68. Αποτέλεσε τη βάση για ένα αυτόνομο κίνημα στην Ελλάδα, εφαρμόζοντας την οργάνωση και διαβούλευση της κοινωνίας, δίχως γραφειοκρατίες. Η συλλογική ψυχική ανάταση των ανθρώπων, που είναι οι ίδιοι δημιουργοί της Ιστορίας τους, υπήρξε η σημαία της εξέγερσης και η πιο επικίνδυνη για το καθεστώς, αφού ξεπέρασε τη μικροπολιτική και τις στενά ορισμένες ιδεολογίες, χαρακτηριστικό των κοινωνικών κινημάτων που καταφέρνουν τελικά να συνταράξουν τις εκάστοτε εξουσίες.
Μισόν αιώνα μετά την εξέγερση του 1973, τα νοήματά της παραμένουν ζωντανά και μας θυμίζουν πως μόνο η πραγματική συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, μόνο μια αυτοκυβέρνηση του λαού, συνιστά ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, λαμβάνει χώρα μια γενικότερη επίθεση και μετατόπιση στα κοινωνικά κεκτημένα. Κατακτήσεις όπως το 8ωρο, η ύπαρξη συλλογικών συμβάσεων εργασίας και το πανεπιστημιακό άσυλο βρέθηκαν στο στόχαστρο. Παράλληλα, γίνονται απόπειρες να εφαρμοστούν όλο και πιο αυταρχικά/αντιδραστικά μέτρα όπως η εισαγωγή πανεπιστημιακής αστυνομίας στους χώρους των σχολών, η εντατικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και ο νέος ποινικός κώδικας ενώ η φύση, με τις ευλογίες του κράτους και του κεφαλαίου, μετατρέπεται σε ένα τεράστιο πάρκο κερδοφορίας και καμένης γης. Ταυτόχρονα, στη μεγάλη εικόνα, η έκταση του οικολογικού μας αποτυπώματος έχει πλέον άμεσες, παγκόσμιες, φονικές παρενέργειες.
Όλα αυτά φυσικά συνοδεύονται από την έξαρση της αστυνομικής βαναυσότητας με την οποία έχουν έρθει αντιμέτωπα τα κοινωνικά κινήματα αλλά και οποιοδήποτε άτομο αντιδρά στη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Η κρατική βία πλέον, όχι μόνο είναι ανεξέλεγκτη, αλλά φαίνεται να μην υπολογίζει καν τις όποιες αντιδράσεις υπάρξουν από-τα-κάτω. Αποκορύφωμα αυτής της απαξίωσης για την ανθρώπινη ζωή από μέρους της εξουσίας είναι η κρατική δολοφονία στο Πέραμα. Κρατική δολοφονία ήταν όμως και ο θάνατος εργαζομένου στα λιμάνια της Cosco. Κρατικές δολοφονίες είναι και οι χιλιάδες νεκροί της πανδημίας.
Ειδικότερα σε σχέση με τη διαχείριση της διασποράς της Covid-19 βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμα κύμα πανδημικής έξαρσης, με τις κυβερνήσεις να στέκονται λίγες μπροστά στον συνεχιζόμενο θάνατο και τη γενικευμένη εξαθλίωση που προκύπτει από τον ίδιο τον ιό αλλά και τη διαχείρισή του. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις προωθούν μία ανορθολογική ρητορική ατομικής ευθύνης ώστε να αποποιηθεί το κράτος και το κεφάλαιο τις ευθύνες που έχουν για τη συνεχιζόμενη υποστελέχωση, την υποχρηματοδότηση και γενικότερα τη διάλυση του ΕΣΥ, τον υψηλό αριθμό κρουσμάτων, την έλλειψη μέτρων προστασίας στους κοινωνικούς χώρους και τους θανάτους.
Το μοναδικό που ξέρουν να κάνουν είναι να σπέρνουν καταστολή και αυταρχισμό.
Ασθενείς φτάνουν ήδη σε βαριά κατάσταση στα νοσοκομεία ή και πεθαίνουν μόνοι τους. Η επιλογή ασθενών συμβαίνει ήδη και στην Ελλάδα, ενώ πεθαίνουν άνθρωποι εκτός των ΜΕΘ αυτή τη στιγμή ελλείψει κλινών αλλά και γιατρών (εντατικολόγων κ.ά.) Για άλλη μια φορά θα αναρωτηθούμε: Πόσο μετράνε οι ζωές μας; Και θα απαντήσουμε: Εγκληματούν συνειδητά εις βάρος μας.
Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε αριθμοί. Να γίνουμε πολίτες! Δεν τους χρειαζόμαστε.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι πάντα εδώ ως μία εξέγερση ενάντια στο καθεστώς ανελευθερίας που θρέφει όλα τα παραπάνω. Είναι εδώ να μας θυμίζει ότι δεν υπάρχει κανένας εξωτερικός παράγοντας, κάποιος άλλος ή μια «υπερβαίνουσα πηγή» που να μας λέει πώς να ζούμε ως άνθρωποι σε οργανωμένη κοινωνία. Είναι η ίδια η κοινωνία που θεσμίζει τον εαυτό της. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι εδώ να μας θυμίζει την αυτονομία των κοινωνικών αγώνων και πως μόνο έτσι, μέσω της ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ τους, οι κοινωνικοί αγώνες έχουν αποτέλεσμα.
Είναι εδώ μισόν αιώνα μετά, να μας θυμίζει πως οι άνθρωποι κρατούν στο χέρι τους τη δυνατότητα να αποφασίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους συγκροτώντας ένα σώμα απόφασης όπου να συμμετέχουν ΟΛΕΣ-ΟΙ.
Συνεπώς, το αν το Πολυτεχνείο ζει ακόμα, μένει να αποδειχθεί με τις σύγχρονες διεκδικήσεις και τους κοινωνικούς αγώνες στους δρόμους!
ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ & ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ 17/11/21
Πλατεία Κλαυθμώνος | 15:00
«Αυτενέργεια» - πολιτική συλλογικότητα | aftenergeia.gr
→ Ακολουθεί το βίντεο της διαδικτυακής εκδήλωσης-συζήτησης που διοργάνωσε η «Αυτενέργεια» το 2020 με τίτλο «Το Πολυτεχνείο ως η απαρχή ενός αυτόνομου κινήματος» και εισηγητή τον Γιώργο Ν. Οικονόμου (συμμετέχοντα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, συγγραφέα του «Πολυτεχνείο 1973: Η απαρχή του αυτόνομου κινήματος» & διδάκτορα φιλοσοφίας): https://aftenergeia.gr/to-polytechnio-os-i-ap…
Οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται, δεν καταστέλλονται, δεν αφομοιώνονται, δεν μπαίνουν στα μουσεία
Υπενθυμίζουμε ότι η 17η Νοέμβρη αποτελεί υποχρεωτική αργία για τις/τους εργαζόμενες/ους εκπαιδευτικούς στην ιδιωτική εκπαίδευση σύμφωνα με την υπουργική απόφαση του Υπουργείου Παιδείας ΦΕΚ, τ. Β΄, 4212/27 ΔΕΚ 2016, σελ. 2. Επίσης, σύμφωνα με τον νόμο 4445/2016 (άρθρο 80, σελ. 80), οι εκπαιδευτικοί σε ΚΞΓ και ΦΜΕ δεν εργάζονται και δικαιούνται να πληρωθούν σύμφωνα με το εβδομαδιαίο πρόγραμμα εργασίας τους. Καμία εργοδοσία δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει να εργαστούμε κατά τη 17η Νοέμβρη. Καλούμε κάθε συνάδελφο και κάθε συναδέλφισσα να μην υποκύψουν σε τυχόν εργοδοτικούς εκβιασμούς και να επικοινωνήσουν μαζί μας σε περίπτωση παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας.
Ταυτόχρονα, παλεύουμε η 17η Νοέμβρη να κατοχυρωθεί ως υποχρεωτική ημέρα αργίας -με καταβαλλόμενη την αντίστοιχη αμοιβή- για τους εργαζομένους και τις εργαζόμενες που δουλεύουν είτε ως εκπαιδευτικοί είτε ως γραμματείς σε όλες τις δομές της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση
Και τότε και τώρα και πάντα, εξέγερση για τη ζωή και την ελευθερία
"Σαν λουλούδια που γυρίζουν τους κάλυκές τους προς τον ήλιο, έτσι προσπαθούν και τα περασμένα, εξαιτίας ενός ηλιοτροπισμού μυστικής φύσης, να στραφούν προς την κατεύθυνση εκείνου του ήλιου που ανατέλλει στον ουρανό της ιστορίας."
Βάλτερ Μπένγιαμιν
Το Πολυτεχνείο είναι ένα στοίχημα που μπαίνει κάθε χρόνο, ξανά και ξανά. Σαράντα οχτώ χρόνια τώρα, το στοίχημα κερδίζεται από όσες και όσους βλέπουν στο Πολυτεχνείο τη ζώσα μνήμη της εξέγερσης, τη μνήμη μιας ελπίδας που έρχεται από το μέλλον. Σαράντα οχτώ χρόνια τώρα, οι κυρίαρχοι προσπαθούν να το θάψουν στη λήθη. Παλιότερα "εθνικοποιώντας" το, σήμερα στριμώχνοντάς το στο περιθώριο. Το Πολυτεχνείο αποδεικνύεται όμως σπόρος. Σπόρος που γονιμοποιείται από κάθε γενιά που βγαίνει στο δρόμο.
Το στοίχημα κερδίζεται γιατί κάθε γενιά κάνει το Πολυτεχνείο δική της υπόθεση, δική της μνήμη, δική της ιστορία. Το Πολυτεχνείο είναι βέβαια το θάμβος εκείνου του Νοέμβρη, σαράντα οχτώ χρόνια πριν. Είναι όμως και όσα αποτολμά κάθε γενιά για να αγγίξει τη φευγαλέα λάμψη της εξέγερσης.
Το Πολυτεχνείο συναντιέται με την ιδιαίτερη μορφή που δίνει κάθε γενιά στην επιθυμία της ελευθερίας και τη δυνατότητα του κομμουνισμού. Αυτή η συνάντηση το αναγεννάει, το δημιουργεί ξανά και ξανά, του προσδίδει τη διαχρονική ικανότητα να δραπετεύει από τη φυλακή της εξουσιαστικής λήθης.
Ξανά λοιπόν και φέτος. Θα βρεθούμε στις 17 Νοέμβρη στις 3:30 στην Κλαυθμώνος, Πάλι με τον πόθο της εξέγερσης για τη ζωή και την ελευθερία. Όπως και τότε, όπως και πάντα.
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
πηγή : https://diktio.org/node/1556
ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ & ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ
Οι εργαζόμενες/οι στη Σ.Ε.ΒΙΟ.ΜΕ και η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στη ΒΙΟ.ΜΕ. καλούμε και συμμετέχουμε την Τετάρτη 17 Νοέμβρη σε συγκέντρωση για την πορεία του Πολυτεχνείου προς τιμή των αγωνιζόμενων φοιτητών/τριών και εργαζομένων, που χάθηκαν στην εξέγερση του 1973, και για να αντισταθούμε στην σημερινή αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική που ακολουθεί η εξουσία.
Όλες/οι την Τετάρτη 17/11 στις 18.00 στο Πολυτεχνείο ΑΠΘ (Θεσ/νίκη) και στις 16.30 στην Κλαυθμώνος (Αθήνα).
Σωματείο Εργαζομένων ΒΙΟ.ΜΕ.
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στη ΒΙΟ.ΜΕ.
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε κορυφαία στιγμή λαϊκής έκρηξης απέναντι στην τρομοκρατική-φασιστική βία της αμερικανοκίνητης στρατιωτικοφασιστικής χούντας, τους βασανισμούς, τις εξορίες και τις δολοφονίες κομμουνιστών-κομμουνιστριών, δημοκρατών, απλών εργατών και εργατριών και νεολαίων.
Η αυθόρμητη-δυναμική πολύμορφη εξέγερση του Πολυτεχνείου γέννησε στο εσωτερικό της νόμιμες και παράνομες μορφές πάλης, ειρηνικές και δυναμικές ενέργειες, αποδεικνύοντας στην πράξη πως ο μόνος δρόμος αμφισβήτησης της φασιστικής κρατικής και παρακρατικής βίας είναι η λαϊκή αντιβία και αυτοάμυνα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.
Άμεσα συνδεδεμένη με τους αγώνες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ υπό την καθοδήγηση του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και τις οδομαχίες των Ιουλιανών, άντλησε την δυναμική και την κατεύθυνση της από τους ανεκπλήρωτους πόθους της ανεξαρτησίας, της λευτεριάς και της Λαοκρατίας οργανικά συνδεδεμένους με τον αγώνα για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν κατόρθωσε να μετατραπεί σε μια ολοκληρωτική αναμέτρηση και να περάσει στο στάδιο μιας παλλαϊκής επανάστασης με την εργατική τάξη σαν ηγέτιδα δύναμη λόγω της απουσίας ενός Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Νέου Τύπου.
Γεγονός που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας κάνει να την υποβαθμίζουμε, σαν γεννήτορα και μήτρα των μαχητικών λαϊκών-εργατικών αγώνων της μεταπολίτευσης.
Η 48η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δοσμένη μέσα σε μια βαθειά και δομική κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος πραγματοποιείται σε ένα καθεστώς όξυνσης των ενδο-ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ανόδου της επιθετικότητας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των νατοϊκών συμμάχων του για να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία του.
Οι εξεγέρσεις και οι δυναμικές-εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις από άκρη σε άκρη του Πλανήτη, οι οδομαχίες στην Χιλή, την Γαλλία, την Αλβανία, ο Παλαιστινιακός λαός που αγωνίζεται για ανεξαρτησία, οι μαζικές-λαϊκές διαδηλώσεις του λαού της Κούβας που ανατρέπει κάθε απόπειρα ιμπεριαλιστικού πραξικοπήματος φωτίζουν τον δρόμο στους λαούς, δίνουν κουράγιο, τόλμη και πίστη στην υπόθεση της απελευθέρωσης των λαών από τα δεσμά του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Το τσάκισμα του Κράτους Χωροφύλακα και των φασιστικών δυνάμεων της καταστολής στη Νέα Σμύρνη από την πολύμορφη πάλη του εργαζόμενου λαού, άνοιξε τον δρόμο για να δυναμώσουν οι αγώνες σε κάθε γειτονιά, να ισχυροποιηθεί κάθε διεκδίκηση του εργαζόμενου λαού για υγεία-παιδεία-εργασία-λαϊκές- δημοκρατικές ελευθερίες. Οι νικηφόροι αγώνες της E-Food και των εργαζόμενων της Cosco αντικειμενικά φωτίζουν τον δρόμο για τους ταξικούς αγώνες που έρχονται μέσα στην κρίση και την εξαθλίωση της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας από το μαύρο μέλλον που κεφάλαιο-κυβέρνηση και ιμπεριαλιστές ετοιμάζουν.
Σαν Λαϊκή Δράση-Ομάδα Κομμουνιστών / Αγωνιστών θέλουμε η 48η επέτειος του Πολυτεχνείου να γίνει σημείο συνάντησης, οργάνωσης, αγώνα, να δοθεί το έναυσμα για το δυνάμωμα της ταξικής-λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας. Το επίκαιρο αντιφασιστικό και αντι ιμπεριαλιστικό της περιεχόμενο να δεθεί με τους αγώνες για δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες-υγεία-ψωμί-παιδεία και ανεξαρτησία.
Διδασκόμαστε και εμπνεομάστε από την παλλαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου και τον δυναμικό-πολύμορφο χαρακτήρα της. Τιμάμε τους νεκρούς κομμουνιστές-δημοκράτες-αγωνιστές, νεολαίους εργάτες και εργάτριες εκείνης της περιόδου, δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε κανένα βασανισμό από τα δολοφονικά τάγματα της ΕΑΤ-ΕΣΑ, προγόνους των σημερινών ένστολων και παρακρατικών φασιστών.
Στον αγώνα για το ψωμί της εποχής μας οφείλουμε να είμαστε παρόντες. Οργανωμένοι μέσα στους χώρους δουλειάς και με όπλο την προλεταριακή αλληλεγγύη, να αγωνιστούμε απέναντι στο τεράστιο κύμα ακρίβειας αποτέλεσμα της σήψης του εκμεταλλευτικού και αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος, για δουλειά, αυξήσεις μισθών, 8ωρη-5ημερη εργασία, να συγκροτήσουμε τους όρους για την ανατροπή του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη.
Η πάλη για δημόσια και δωρεάν υγεία παίρνει υπαρξιακό χαρακτήρα για την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία. Το 5ο κύμα της πανδημίας θερίζει το ταξικό μας στρατόπεδο, η δολοφονική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση, το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και ο διαχωρισμός εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων πρέπει να ηττηθεί στον αγώνα για ενίσχυση της υγείας, προσλήψεις υγειονομικών, δωρεάν τεστ και μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, καθολικό και ασφαλή εμβολιασμό για όλους.
Την στιγμή που ταξικοί φραγμοί ορθώνονται ακόμη εντονότερα σε όλες τις πτυχές των εκπαιδευτικών βαθμίδων, ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Ένα πλατύ μέτωπο εκπαιδευτικών- φοιτητών-μαθητών-γονιών πρέπει να ορθωθεί με παλλαϊκό χαρακτήρα και να τσακίσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, ανατρέποντας το νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδή, την βάση του 10 και τις αξιολογήσεις.
Οι αγώνες για δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες και ανεξαρτησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Η συμφωνία για τις νέες βάσεις των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, η ελληνογαλλική συμφωνία και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης βαθαίνουν ακόμη περισσότερο την οικονομική, πολιτική, στρατιωτική και συνεπακόλουθα διπλωματική εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο.
Η διπλή καταλήστευση της εργατικής δύναμης από ντόπιο και ξένο κεφάλαιο σε καιρούς δομικής κρίσης του συστήματος, το ξεζούμισμα και η πλήρης παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας χρειάζονται ένα κράτος χωροφύλακα πλάι στο φασιστικό παρακράτος που ανασυγκροτείται για να περιφρουρήσει τα συμφέροντα της εξαρτημένης άρχουσας τάξης.
Η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, η ασύδοτη φασιστική κρατική βία και η παρακρατική φασιστική βία που δυναμώνει με την πλήρη κάλυψη της αστικής δικαιοσύνης, είναι τα δίδυμα αδερφάκια που θα τσακίσουν ακόμη εντονότερα τις δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες που καταστρατηγούνται με σειρά ημιφασιστικών νόμων για να παίξει η ντόπια εξαρτημένη ολιγαρχία και το κράτος της τον ρόλο που επιδιώκουν οι ξένοι πατρώνες της.
Το δυνάμωμα της αντιφασιστικής- αντιιμπεριαλιστικής πάλης, του αγώνα για να τσακιστεί η κρατική και παρακρατική τρομοκρατία από την μαζική λαϊκή αυτοάμυνα και για να διαμορφωθεί μαχητικό εργατικό-λαϊκό κίνημα για την επαναστατική ανατροπή της εξάρτησης είναι διαλεκτικά συνδεδεμένο με τον αγώνα απέναντι στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Γιατί αν το σύνθημα Λευτεριά- Ανεξαρτησία- Λαοκρατία ένωνε τον εργαζόμενο λαό και τους λαϊκούς αγωνιστές και κομμουνιστές της γενιάς της εποποϊίας της αντίστασης, του Δεκέμβρη του 44, του λαϊκού επαναστατικού πολέμου του ΔΣΕ, των ακηδεμόνευτων κομμουνιστών και αγωνιστών που συγκρούστηκαν με το ρεβιζιονισμό και ξήλωναν τα πεζοδρόμια στα Ιουλιανά με τους μαχόμενους κομμουνιστές, λαϊκούς αγωνιστές και εργάτες της γενιάς του Πολυτεχνείου το σύνθημα της Λευτεριάς, της Ανεξαρτησίας και του Σοσιαλισμού είναι αυτό που διαμορφώνει το επαναστατικό σχέδιο που πρέπει να επικρατήσει στα Πολυτεχνεία της γενιάς μας.
Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία σε πλατιά συμμετοχή στο τριήμερο του Πολυτεχνείου και σε παλλαϊκή συμμετοχή στην αντιφασιστική- αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση του Πολυτεχνείου.
Στηρίζουμε το κάλεσμα του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου » και καλούμε σε μαζική συμμετοχή στο μπλοκ του.
Με ψηλά τις κόκκινες σημαίες και τις γροθιές μας, η φετινή διαδήλωση του Πολυτεχνείου έπειτα από την περσινή «αμερικανόπνευστη στρατιωτική» απαγόρευση να μετατραπεί σε μια πλατιά-οργανωμένη και δυναμική διαδήλωση και να σαλπίσει το δυνάμωμα της ταξικής και λαϊκής αντίστασης στους αγώνες για ψωμί-παιδεία-υγεία-ελευθερία και ανεξαρτησία της εποχής μας.
Τετάρτη 17 Νοέμβρη: προσυγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος στις 15:30 | Συγκέντρωση Χρήστου Λαδά & Σταδίου στις 16:00 - Στηρίζουμε το κάλεσμα του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου » και καλούμε σε μαζική συμμετοχή στο μπλοκ του
ΛΕΥΤΕΡΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΚΟΥΜΗΣ-ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΣΙΔΕΡΗΣ-ΚΑΛΤΕΖΑΣ-ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΑΣ
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Λαϊκή Δράση- Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών
Όλοι-ες στην πορεία πορεία του πολυτεχνείου. Ενάντια στην κορωνοχούντα και το υγειονομικό απαρτχάιντ. Τετάρτη 2.30μμ Πλ. Κλαυθμώνος
Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση (ΚΕΔ), Περιοδικό Avant Garde
Πανελλαδικός Αντιπολεμικός Κινηματικός Συντονισμός
Ο Πανελλαδικός Αντιπολεμικός Κινηματικός Συντονισμός (ΠΑΚΣ) θα συμμετέχει στην πορεία του Πολυτεχνείου σε κοινό αντιιμπεριαλιστικό -διεθνιστικό μπλοκ με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Χοσέ Μαρτί-Αλληλεγγύη στην Κούβα, την Ελληνική Επιτροπή Αλληλεγγύης «Είμαστε όλοι Βενεζουέλα» και το REDH-Δίκτυο στην Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας (Ελληνικό τμήμα).
Προσυγκέντρωση: συμβολή Σταδίου και Βουκουρεστίου, 3.30μμ
Ο δρόμος του Νοέμβρη είναι επαναστατικός και επίκαιρος!
Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου γίνεται σε ένα σκηνικό πόνου και θανάτου, ιδιαίτερα για την εργατική τάξη και τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Η πανδημία του κορονοϊού βρήκε απροετοίμαστα τα συστήματα υγείας στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων ετών και το τσάκισμα των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων στο πλαίσιο του κράτους πρόνοιας, έχει στοιχίσει τη ζωή σε πέντε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η κατάσταση είναι χειρότερη στα κράτη του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, όπου οι κολασμένοι που ζουν στις φαβέλες στις άκρες των καπιταλιστικών μητροπόλεων πεθαίνουν δίχως να έχουν πρόσβαση σε νοσοκομεία και εμβόλια. Στην «πολιτισμένη» Ε.Ε. του κεφαλαίου, οι πολιτικές των κυβερνήσεων έχουν κοστίσει τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συνεχίζει την αποδόμηση του ΕΣΥ. Μετά τα χειροκροτήματα στους ήρωες γιατρούς και νοσηλευτές, ήλθαν η απαξίωση, οι ύβρεις και η υποστελέχωση των νοσοκομείων. Παράλληλα, το βάρος από τα συνεχιζόμενα lockdown πέφτει στις πλάτες της εργατικής τάξης, η οποία καλείται να ζήσει με τα ψίχουλα που της πετάει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Σε αυτό το σκηνικό οι αγώνες των εργατών και των εργατριών δείχνει τον δρόμο για το μέλλον. Οι νικηφόρες απεργίες και κινητοποιήσεις στην efood και την Cosco, που αμφισβήτησαν στην πράξη τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη, αποδεικνύουν ότι οι μαζικοί εργατικοί αγώνες μπορούν να βελτιώσουν τη θέση της εργατικής τάξης και να απαντήσουν στις πολιτικές δυνάμεις που σπέρνουν τη ματαιότητα για να έχουν κοινοβουλευτικά οφέλη.
Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, ενάντια στους μιλιταριστές υπηρέτες του κεφαλαίου, μας διδάσκει πως οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων και της σπουδάζουσας νεολαίας μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και να αλλάξουν τους κοινωνικούς συσχετισμούς υπέρ των καταπιεσμένων. Σε μια περίοδο επίθεσης στην εργασία, την υγεία και την παιδεία, η μνήμη του Νοέμβρη επαναφέρει το δίλημμα: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα.
- Η εργατική τάξη κρατά όρθια την κοινωνία, να μείνει όρθια η τάξη μας.
- Μαζικός εμβολιασμός για να σωθεί η υγεία της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων. Επέκταση του εμβολιασμού στις δομές προσφύγων και μεταναστών χωρίς χαρτιά.
- Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και της πρωτοβάθμιας φροντίδας.
- Μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού.
- Ένταξη των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Όλες και όλοι στον 3ήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου.
Όλες και όλοι στην πορεία την Τετάρτη 3μμ, πλατεία Κλαυθμώνος
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ) - Σπάρτακος
48 Noέμβρηδες μετά τα μηνύματα της εξέγερσης ξανά στο προσκήνιο απέναντι στην κυβέρνηση και το σύστημα που δολοφονούν. Μαθητές, φοιτητές, εργάτες, πρόσφυγες και μετανάστες όλοι μαζί στη μεγάλη αντικυβερνητική διαδήλωση τη Τετάρτη 17 Νοέμβρη 2.30μμ στη πλατεία Κλαυθμώνος. Ο δρόμος του Νοέμβρη επαναστατικός!
Μαθητές Anticapitalista
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ
THERE IS NO WAY TO PARLIAMENT NOVEMBER ROAD TO REBEL
ΣΕΚ στις σχολές
48 χρόνια τώρα, τέτοιες ημέρες, η σκέψη μας γυρνάει σε όλους αυτούς που τότε αγωνίστηκαν για ζωή και ελευθερία! Σε εκείνους/ες που έμειναν τη νύχτα απέναντι στα τανκς! Σε όσους/ές στάθηκαν όρθιοι/ες για όλους/ες μας μέσα στα χρόνια της δικτατορίας!
Για εμάς οι εκδηλώσεις και η διαδήλωση του Πολυτεχνείου είναι η λεπτή εκείνη κλωστή του τότε με το σήμερα για ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Γιατί και σήμερα, 48 χρόνια μετά, τα εργατικά δικαιώματα, το περιβάλλον, η παιδεία και η υγεία αντιμετωπίζονται ως εμπόδια στις «επενδύσεις» τους, και η ωμή βία καταστολή απέναντι σε όποιον τολμά να αγωνίζεται, είναι η νέα βαρβαρότητα που βιώνουμε όλοι/ες μας!
Δεν ξεχνάμε, λοιπόν, ότι στη χώρα μας υπήρξε μια φασιστική δικτατορία -της οποίας διάφοροι θιασώτες είναι σήμερα υπουργοί, δεν ξεχνάμε και το ότι κάποιοι σήκωσαν ανάστημα απέναντι της, και μαζί τους και όλη η κοινωνία, φέρνοντας την ελπίδα για τη ζωή και καλύτερες μέρες για όλους/ες.
Γιατί αυτό που προσπαθούν τελικά να κρύψουν είναι το όραμα και η ελπίδα που έδωσε σε όλο τον κόσμο η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Ως Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας συμμετέχουμε και καλούμε όλους/ες στην πορεία του Πολυτεχνείου για
ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΡΓΑΣΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου, 15.30, πλ. Κλαυθμώνος!
Ανακοίνωση - Κάλεσμα στην πορεία για τα 48 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Έχουν περάσει 48 χρόνια και τα συνθήματα του Πολυτεχνείου είναι ακόμα ζωντανά και επίκαιρα γιατί μας υπενθυμίζουν πως ο αγώνας απέναντι στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ που έχουν μετατρέψει την χώρα σε ένα απέραντο ορμητήριο πολέμου,είναι επιτακτικός.
Τα περιεχόμενα του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού του Νοέμβρη είναι επίκαιρα γιατί η πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ τσακίζει τα δικαιώματα και τις ανάγκες της έργτικης τάξης του λαού και της νεολαίας.
Ο φετινός εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποκτά μεγαλύτερη σημασία γιατί τα επίκαιρα συνθήματα του συναντούν τους αγώνες για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Οι φωνές όλων τών εργαζομένων ενώνονται κάτω από το τρίπτυχο ψωμί-παιδεια-ελευθερία που αντανακλάται στις σύγχρονες διεκδικήσεις των εργαζομένων για διασφάλιση μισθού τις δημοκρατικές συνδικαλιστικές ελευθερίες, τις διεκδικήσεις των φοιτητών και των μαθητών, την υγεία και την φιλία ανάμεσα στους λαούς.
Ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία απέδειξε με θυσίες και αγώνες ότι κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος και πως στην οργανωμένη πάλη βρίσκεται η πραγματική του δύναμη.
Η εργατια και οι φοιτητές θα στήσουν ξανά ανάχωμα ισχυρό στην δικτατορία του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.
Στηρίζουμε το μπλοκ του Πολιτικού Χώρου "Ηλέκτρα Αποστόλου". Όλοι/ες στην μεγάλη Αντιφασιστική-Αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 17 Νοέμβρη με προσυγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος στις 15:30 και συγκέντρωση Χρ. Λαδά και Σταδίου στις 16:00
Υπερασπιζόμαστε τα περιεχόμενα του μεγάλου Νοέμβρη του 73 στους δρόμους του αγώνα.
Το Πολυτεχνείο ζει, ταξική πάλη για την ανατροπή
Ψηλά οι σημαίες όλοι/ες στο συλλαλητήριο
Εργατική Ομάδα Τ-34
Κάλεσμα της ΣΑΚΤΧ για την πορεία του Πολυτεχνείου
Κάτω το κράτος - Ο αγώνας για Ελευθερία και Ισότητα συνεχίζεται!
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο συνολικής συστημικής κρίσης με την αντιεξεγερτική και αντικοινωνική ατζέντα του κράτους να ξεδιπλώνεται με όλο και μεγαλύτερη σφοδρότητα. Σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα η πανδημία και η εγκληματική κρατική διαχείρισή της αφενός έχει λειτουργήσει ως καταλύτης για τη σαρωτική επίθεση κράτους και αφεντικών απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και σε όλα τα μέτωπα και αφετέρου έχει οδηγήσει στο θάνατο περισσότερους από 16.000 ανθρώπους απαξιώνοντας και ευτελίζοντας την ανθρώπινη ζωή. Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά πολιτική διαχείριση επιταχύνει τις αντικοινωνικές διαδικασίες αναδιάρθρωσης και το ρήμαγμα της κοινωνικής βάσης με την αποστέρηση των αναγκαίων κοινωνικών αγαθών, οδηγώντας ολοένα και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας στην περαιτέρω εκμετάλλευση και καταπίεση.
Η επιτάχυνση των αντικοινωνικών διαδικασιών αναδιάρθρωσης, με σκοπό τον πλήρη μετασχηματισμό της κοινωνίας, αποτυπώνεται από τη μια πλευρά στη ψήφιση και προώθηση μιας σειράς νομοσχεδίων που ως κοινό παρανομαστή έχουν την επίταση της εξαθλίωσης στους από τα κάτω και από την άλλη στην ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους και στην όξυνση της κατασταλτικής επίθεσης απέναντι σε όσους και όσες θέτουν αναχώματα στην επέλαση της βαρβαρότητας κράτους και κεφαλαίου.
Από την κατάργηση του 8ώρου και της απεργίας, την επικύρωση της ελαστικής και μαύρης εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, την περαιτέρω απαξίωση του αγαθού της υγείας με συγχωνεύσεις νοσοκομειακών μονάδων και ιδιωτικοποιήσεις εν μέσω πανδημίας, τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους, τους πλειστηριασμούς α΄ κατοικίας, τις αυξήσεις τιμών σε βασικά αγαθά και κατ' επέκταση την αποστέρησή τους, την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, την επίταση της λεηλασίας της φύσης και τη διεύρυνση του καθεστώτος εξαίρεσης για πρόσφυγες και μετανάστες μέχρι τη ψήφιση του νομοσχεδίου για την περιστολή των διαδηλώσεων, τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών/τριών, την επίθεση στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και ειδικότερα στο αναρχικό κίνημα και τη στοχοποίηση αγωνιστών/τριών μέσα από συλλήψεις, διώξεις και σκευωρίες.
Η ολομέτωπη αυτή επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στην κοινωνική βάση, τους φτωχούς, τους απόκληρους, όσους και όσες αγωνίζονται, εκδηλώνεται σήμερα με ακόμα πιο σφοδρούς όρους · όπου η γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της κρατικής επιθετικότητας αποτυπώνεται μέσα από τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της εκμετάλλευσης, από τον εγκλεισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα σύγχρονα Νταχάου των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις δολοφονίες τους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης- Φρούριο, από τις σφαίρες, τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς των ένστολων δολοφόνων της δημοκρατίας στα αστυνομικά μπλόκα, τα τμήματα, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τις γειτονιές. Μια συνθήκη που καθιστά το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής δυστοπίας αναγκαίο και την εξέγερση επίκαιρη και ζωντανή!
48 χρόνια μετά, η ιστορία με την εξέγερση στο Πολυτεχνείο δεν έκλεισε το 1973, καθώς το περιεχόμενο και τα προτάγματά της δεν ανήκουν στο παρελθόν όπως θα ήθελαν και προπαγάνδιζαν οι εμπνευστές του κομματικού συνθήματος: ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Αντιθέτως, ανήκει στο μέλλον καθώς εγκαινίασε μια μακριά σειρά κινητοποιήσεων, ξεσηκωμών και συγκρούσεων των ριζοσπαστικότερων τμημάτων της νεολαίας. Το πνεύμα του Νοέμβρη θα αποδειχτεί ανεξάντλητο, παραμένοντας πάντα ζωντανό παρά τη μακροχρόνια επιχείρηση διαστρέβλωσης και καπηλείας από αυτούς που αξιοποίησαν την εξέγερση για να οικοδομήσουν ένα μυθικό, αιματοβαμμένο βωμό της δημοκρατίας, ως ιδεολογικό θεμέλιο της μεταπολιτευτικής εξουσίας.
Tο Πολυτεχνείο δεν θα είναι ο αδιαμφισβήτητος καθαγιασμένος μύθος της εξουσίας και της δημοκρατίας όπως θα ήθελαν οι λακέδες της, αλλά σημείο αναφοράς μιας εξέγερσης που άλλοτε ξεσπά κι άλλοτε υποβόσκει και που ακόμα και σήμερα δεν έχει κατασταλεί…
Οι φετινές κινητοποιήσεις μνήμης και αντίστασης αποτελούν για εμάς πολιτική και κινηματική ευκαιρία να τιμήσουμε την ιστορική μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στους δρόμους και να αναδείξουμε κόντρα στην κυρίαρχη αφήγηση πως δεν ήταν απλώς ένας δημοκρατικός ξεσηκωμός ενάντια στη δικτατορία. Ήταν μία εξέγερση, που συνεχίζει να παραμένει μία ανοιχτή πληγή για τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά και ένα σημείο αναφοράς για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αναπτύσσονται στο σήμερα ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αποτελεί ακόμη μία ευκαιρία να κατέβουμε στους δρόμους καθώς το Πολυτεχνείο και τα προτάγματά του συνεχίζουν να μας εμπνέουν, απέναντι στην προσπάθεια της καταστολής να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας με την αστυνομοκρατία, τις αύρες, τα χημικά, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις. Ως αναρχικοί θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο πλάι σε όσους συνεχίζουν να μάχονται για ένα νέο κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Απέναντι στο κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, που δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο από φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο να οξύνουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις για το γκρέμισμα του χρεοκοπημένου κόσμου της εξουσίας. Απέναντι στην ηττοπάθεια, την απογοήτευση, την κρατική καταστολή και τρομοκρατία, να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε συλλογικά και από τα κάτω τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΗ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Η εξέγερση είναι πάντα δίκαιη- Διαδήλωση Τετάρτη 17 Νοέμβρη
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ!
Σήμερα, που οι εξουσιαστές προσπαθούν να σβήσουν τα αποτυπώματα ολόκληρων δεκαετιών σκληρών και αιματηρών κοινωνικών και ταξικών αγώνων, που επιχειρείται η πλήρης ανατροπή των όποιων κατακτήσεων έχουν απομείνει, όπως αυτές διαμορφώθηκαν κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, είναι πιο φανερό από ποτέ πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν αποτέλεσε το τέλος αλλά την αρχή μίας μακράς σειράς κινητοποιήσεων, συγκρούσεων και εξεγέρσεων των ριζοσπαστικότερων τμημάτων της κοινωνίας. Από τις μαθητικές καταλήψεις του 1991, τις μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις του 2002-03, τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-07, μέχρι την κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 και τις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2010-12 τα προτάγματα των εξεγερμένων του '73 αποτέλεσαν και αποτελούν διαχρονικά ζητούμενα που αναπνέουν αδιάκοπα στην καρδιά των αγώνων.
Απέναντι στη διαστρέβλωση των νοημάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τους λακέδες του κράτους προκειμένου να οικοδομηθεί το ιδεολογικό θεμέλιο της μεταπολιτευτικής περιόδου, περί «νίκης της δημοκρατίας», ορθώνεται η ίδια η πραγματικότητα που τους διαψεύδει. Η φτώχεια και η εξαθλίωση των καταπιεσμένων, ο αποκλεισμός μεγάλων κοινωνικών κομματιών από την πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά αγαθά, οι βασανισμοί, οι ξυλοδαρμοί και οι συλλήψεις των αγωνιζόμενων δεν σταμάτησαν ποτέ. Οι αγώνες των εξεγερμένων δεν έχουν δικαιωθεί ως τώρα. Η Ελευθερία ακόμα μένει να κερδηθεί και δεν υπάρχει παρά μόνο ένας δρόμος σε αυτή την κατεύθυνση. Ο συνεχής αντιιεραρχικός, ακηδεμόνευτος και αντιθεσμικός αγώνας για την ανατροπή του Κράτους και του Καπιταλισμού, για την Κοινωνική Επανάσταση και τη δημιουργία ενός κόσμου Ελευθερίας, Ισότητας, Αλληλεγγύης.
Απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου
που για τους πληβείους, τους φτωχούς και τους απόκληρους αυτού του κόσμου δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο από πολέμους, προσφυγιά, λεηλασία της φύσης, φτώχεια, αρρώστιες, καταστολή και εκμετάλλευση.
Απέναντι στα κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα
Τη δολοφονική διαχείριση της πανδημίας με χιλιάδες νεκρούς και το ρήμαγμα της κοινωνικής βάσης με την συνεχή επιβολή κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών και την αποστέρηση των βασικών συλλογικών αγαθών της υγείας, της παιδείας, της στέγασης, της τροφής.
Των δολοφονιών εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών κάθε χρόνο στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο και του μαζικού τους εγκλεισμού στα σύγχρονα Νταχάου των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Των συνεχών δολοφονιών εργατών στα κάτεργα της εκμετάλλευσης, οι οποίες αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της εντατικοποίησης, της γιγάντωσης της ανεργίας και των αντικοινωνικών και συνδικαλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Των δολοφονιών, των βασανισμών και των ξυλοδαρμών από τα ένστολα καθάρματα της δημοκρατίας στα αστυνομικά μπλόκα, τα τμήματα, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, τις γειτονιές.
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Υγεία, παιδεία, τροφή, στέγαση
ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Τετάρτη 17 Νοέμβρη διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Προσυγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, 13.00- Συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος, 14.30
Τοπικός συντονισμός Αθήνας
της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης- Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων
Διαδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Πολυτεχνείο 1973: Ιστορικό ορόσημο και ανεξάντλητη παρακαταθήκη στην σύγχρονη πάλη ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, την ελληνική αστική τάξη και το κράτος της
Αν θέλαμε να δώσουμε μια επιγραμματική απάντηση στο «τι ήταν το Πολυτεχνείο του 1973», θα λέγαμε ότι ήταν η αντιιμπεριαλιστική αντιφασιστική εξέγερση που άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967. Τα πολιτικά σημαινόμενα από μια τέτοια θέση είναι σαφή: Η πτώση της Χούντας δεν αποτέλεσε προϊόν ενδοαστικών διεργασιών ή αποτέλεσμα ενός νέου προσανατολισμού των αμερικανικών επιδιώξεων για την Ελλάδα. Αντίθετα, το κεφαλαιώδες ιστορικό γεγονός της ήττας της πανίσχυρης Χούντας και της απελευθέρωσης της χώρας από τη στυγνή τυραννία που αυτή είχε επιβάλλει, φέρει ανεξίτηλο το αποτύπωμα του εργατικού- λαϊκού- φοιτητικού κινήματος και των συγκεκριμένων πολιτικών και ιδεολογικών κατευθύνσεων τις οποίες αυτό ακολούθησε. Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο, όπως βέβαια για να κατανοήσουμε γιατί μια τέτοια θέση πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις οι πάσης φύσεως αστικές αφηγήσεις για το Πολυτεχνείο, αρκεί να κάνουμε μια ιστορική υπόθεση. Ποια θα ήταν η εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα αν δεν είχε υπάρξει το Πολυτεχνείο; Αν δεν υπήρχε δηλαδή εκείνη η κορύφωση (πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική) των διεργασιών του αντιδικτατορικού κινήματος, η οποία οδήγησε στην Εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα προϋποθέτει, ωστόσο, μια απάντηση στο πρωταρχικό ερώτημα «γιατί έγινε η Δικτατορία στην Ελλάδα;», γιατί δηλαδή στην εγχώρια και διεθνή συγκύρια του 1967, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και η ελληνική άρχουσα τάξη επέλεξαν μια ανοιχτά δικτατορική λύση για την διαχείριση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης στη χώρα.
Για την απάντηση θα χρειαστεί να κάνουμε μια σύντομη ιστορική επισκόπηση της προδικτατορικής περιόδου. Η στρατιωτική ήττα του επαναστατικού κινήματος στην χώρα τον Αύγουστο του 1949 δεν σήμανε και την πολιτική του ήττα. Αντίθετα είναι η δύναμη της παρακαταθήκης που αφήνει η εποποιία ολόκληρης της δεκαετίας του 1940, όσο και η δημιουργική αναπαραγωγή πλευρών της, που εξασφαλίζουν στο αποδεκατισμένο κίνημα των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1950 τη δυνατότητα να ανασυνταχθεί άμεσα για να θέσει ξανά στο ιστορικό προσκήνιο τη στρατηγική του. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, και παρά τις ριζικές αλλαγές που έχουν επέλθει στο εσωτερικό του ελληνικού επαναστατικού κινήματος, το λαϊκό κίνημα, με την καθοριστική συμβολή χιλιάδων πρωτοπόρων αγωνιστών και αγωνιστριών εγγράφει ήδη με το αίμα του τις παρακαταθήκες για την «καινούργια γέννα»: οι μαχητικές αντιβρετανικές διαδηλώσεις για το Κυπριακό, οι αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην «αμερικανοκρατία», οι αγώνες για την Παιδεία, οι μεγάλοι ταξικοί αγώνες με κορυφαία την απεργία των οικοδόμων το 1960 και βέβαια, τα Ιουλιανά το 1965, αποτελούν κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις μιας νέας επαναστατικής δυναμικής, μιας δυναμικής που απειλεί να μετατρέψει τάχιστα τη σοβούσα κρίση του συστήματος σε κρίση πολιτική, σε κρίση που θα θέσει ξανά στο επίκεντρο το αίτημα της επαναστατικής ρήξης και της ανατροπής.
Ο ελληνικός καπιταλιστικός σχηματισμός, το προγεφύρωμα, σύμφωνα με το Δόγμα Τρούμαν, της Δύσης στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να αντέξει νέους κλονισμούς. Με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό να αντιμετωπίζει μείζονα προβλήματα από την ανάπτυξη ισχυρών αντιιμπεριαλιστικών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, τόσο στην γειτονιά μας, όσο και διεθνώς, και με την ελληνική αστική τάξη να επιδιώκει διακαώς την ανάταξη της κερδοφορίας της ύστερα από την αποτυχία όλων των οικονομικών μεταρρυθμίσεων των προηγουμένων ετών που έφεραν τη χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας -την ώρα μάλιστα που το εγχώριο πολιτικό σύστημα βυθίζεται στην ανυποληψία-, η τελική λύση για την Ελλάδα έχει πλέον ληφθεί. Μόνο μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία μπορεί να βγάλει τον ελληνικό καπιταλισμό από το αδιέξοδο: να επιβάλλει, συντρίβοντας το λαϊκό κίνημα, ένα απαλλαγμένο από τα δημοκρατικά φτιασίδια καθεστώς εργασιακής και κοινωνικής πειθάρχησης που θα εξασφαλίσει μια νέα αφετηρία για το ελληνικό κεφάλαιο και παράλληλα, να διαφυλάξει αλλά και να επεκτείνει τα δικαιώματα κυριότητας των ΗΠΑ στη χώρα. Ιμπεριαλιστική εξάρτηση και φασισμός τα δύο βάθρα της αστικής εξουσίας στη χώρα, τα δύο βάθρα που την κράτησαν όρθια από τον Μεσοπόλεμο ως τον Εμφύλιο, γίνονται ξανά οι όροι της επιβίωσης της.
Λίγους μόνο μήνες μετά την 21η Απριλίου 1967, και ενώ η προδικτατορική στοίχιση της επίσημης Αριστεράς πίσω από το Κέντρο ρίχνει βαριά τη σκιά της τόσο στην προετοιμασία του λαϊκού κινήματος απέναντι στο ενδεχόμενο της δικτατορίας όσο και βέβαια στην άμεση ανάπτυξη ενός μαχητικού αντιδικτατορικού κινήματος, μια στρατηγική συντριβής του λαϊκού κινήματος και εδραίωσης παράλληλα κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών που θα καθιστούσαν αδύνατη τη μελλοντική επανεμφάνισή του, βρίσκεται σε τροχιά ταχύτατης υλοποίησης.
Φραγμό σε αυτή την πορεία υποχώρησης του λαϊκού κινήματος θα βάλουν οι πρώτοι μαχητικοί πυρήνες του κομμουνιστικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που αποστοιχίζονται από την πνιγηρή κηδεμονία της ρεφορμιστικής Αριστεράς, διεκδικώντας μια νέα σύνδεση με την επαναστατική εμπειρία των παλαιότερων γενεών, και ανανεώνοντας παράλληλα την τακτική και τη στρατηγική του επικοινωνώντας με τις σύγχρονες τάσεις του διεθνούς επαναστατικού κινήματος στη Λατινική Αμερική, την Ασία, την Ευρώπη. Λίγο πριν η καταστολή δημιουργήσει μη αντιστρέψιμα τετελεσμένα στο κίνημα, η επαναστατική τάση που ενυπήρχε στο εσωτερικό του θα κάνει ως «ώριμο τέκνο της ανάγκης»την εμφάνισή της, στρέφοντας την πορεία του προς άλλη κατεύθυνση, που ως επόμενο σταθμό θα έχει, μέσα από μια αναπόφευκτα αντιφατική πορεία διεργασιών, την ανάπτυξη και τη μαζικοποίηση ενός πολύμορφου αντιδικτατορικού κινήματος. Ενός κινήματος που σπάει το φόβο, ξαναβγαίνει στο δρόμο, αντιμετωπίζει δυναμικά την τρομοκρατία, «κρατάει γερά» στα βασανιστήρια και τις εξορίες, παράγει πολιτισμό και τραγουδάει ποίηση, ενός κινήματος που δίνει πολιτική υπόσταση και μορφή στην πηγαία λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στη Χούντα και τους πάτρωνες της. Ενός κινήματος με άλλα λόγια γνησία λαϊκού, που ως τέτοιο θα προβάλει και θα προτάξει ως συνθήματα εκείνους ακριβώς τους στόχους που επικοινωνούν με τις πραγματικές υλικές ανάγκες της πλατιάς λαϊκής βάσης, η οποία ασφυκτιά υπό το καθεστώς της φτώχιας, της ταξικής υποτίμησης, του φασισμού και της ωμής ιμπεριαλιστικής εξάρτησης: «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία», « Κάτω η Χούντα» και «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ». Συνθήματα που ακριβώς επειδή συγκρούονται με τον πυρήνα της αστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής, ξεκλειδώνουν την επαναστατική στρατηγική, γειώνοντας την στον πραγματικό χώρο και χρόνο, θέτοντας έτσι την πάλη για την επαναστατική ρήξη και την ανατροπή ως άμεσο, ρεαλιστικό πολιτικό επίδικο.
Ως κορύφωση μιας τέτοιας διεργασίας, η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, θα καταφέρει να ενσωματώσει, όχι μόνο σε επίπεδο άμεσης μαζικής παρουσίας στην ίδια την Εξέγερση, αλλά και σε επίπεδο υποστήριξης -είτε ενεργητικής είτε και παθητικής-, την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Το Πολυτεχνείο γίνεται έτσι η αιχμή ενός μεγάλου κοινωνικού συνασπισμού, ενός νέου «ιστορικού μπλοκ» που συγκροτεί ευδιάκριτα μια ριζικά διαφορετικά στρατηγική για τη χώρα σε απόλυτη ρήξη με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Η εικόνα της νύχτας της 17ης Νοέμβρη θα κάνει την οριοθέτηση μεταξύ των δύο αυτών στρατηγικών πιο εύγλωττη από ποτέ. Από τη μια, το κατειλημμένο Πολυτεχνείο να εκφράζει κάτω από τα συνθήματα που έχει ως προμετωπίδα («Ψωμί Παιδεία Ελευθερία», «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», «Επανάσταση Λαέ», «Απόψε πεθαίνει ο φασισμός», «Λαέ Πάλεψε», «Λαέ Χτύπα» «Κάτω το Κεφάλαιο», «Κάτω η Εξουσία», «Λαοκρατία») τις δυνάμεις της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και από την άλλη, η αστική εξουσία και ο ιμπεριαλισμός να προσωποποιούνται στις δυνάμεις του Στρατού, στα άρματα μάχης και τα πολυβόλα που βρίσκονται απ' έξω. Η καταστολή της εξέγερσης με την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο και τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες από πυροβολισμούς θα έρθει να αναδείξει εμφατικά τη ριζική διαφορά περιεχομένου ανάμεσα στις δύο στρατηγικές. Από τη μια χιλιάδες λαού να μην οπισθοχωρούν ακόμα και όταν ο θάνατος βρίσκεται κυριολεκτικά προ των πυλών και από την άλλη μια πάνοπλη εξουσία που δεν διστάζει να πραγματοποιεί δημόσια μαζικές δολοφονίες.
Μια τέτοια ριζική διαφορά παραδειγμάτων, μια τέτοιας έντασης κοινωνική και πολιτική ρήξη στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας, μια τέτοια με άλλα λόγια Εξέγερση, γιατί ακριβώς μόνο μια κοινωνική εξέγερση μπορεί να πραγματοποιήσει αντίστοιχης έκτασης αποτελέσματα, είναι προφανές ότι προδιαγράφει εξελίξεις που ανοίγουν δρόμους επαναστατικούς. Η αιματηρή καταστολή της Εξέγερσης και η περεταίρω σκλήρυνση του καθεστώτος μετά την ανάληψη των ηνίων της Χούντας από τον Ιωαννίδη, σηματοδοτεί την υπαρξιακή πλέον ανάγκη της αστικής εξουσίας να επιβιώσει από μια εξεγερτική επαναστατική δυναμική που απειλεί ευθέως όχι μόνο τη Χούντα αλλά την ίδια την αστική εξουσία και τους Αμερικανούς που την στηρίζουν. Πτώση της Χούντας στη δεδομένη φάση σήμανε αυτόματα και δομικό κλονισμό της ίδιας της αστικής εξουσίας στη χώρα. Και για να αποφευχθεί κάτι τέτοια η αιμοσταγής Τάξη που άρχει τη χώρα θα θέσει σε εφαρμογή τις πλέον επιθετικές στρατηγικές της. Παράλληλα λοιπόν με την ένταση της τρομοκρατίας σε βάρος του κινήματος και την εφαρμογή πολιτικών ακραίας λιτότητας, θα επιχειρήσει τη φυγή προς τα εμπρός, βλέποντας ίσως ως μοναδική οδό διάσωσης της, την εκπλήρωση των μεγαλοϊδεατικών της βλέψεων στην Α. Μεσόγειο. Τις οποίες και δεν θα διστάσει να υλοποιήσει τον Ιούλιο του 1974 μέσω της πραξικοπηματικής ανατροπής της κυβέρνησης Μακάριου στην Κύπρο και της εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος μαριονέτα που θα υποτίθεται θα ένωνε την Κύπρο με την Ελλάδα.
Η αδυσώπητη πραγματικότητα ωστόσο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και των γεωπολιτικών συσχετισμών, και βέβαια η συγκεκριμένη θέση της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα θα σφραγίσει την τύχη και αυτού του τυχοδιωκτισμού του ελληνικού κράτους, που προηγουμένως είχε φροντίσει να υποδαυλίσει την ένταση και τις επιθέσεις σε άμαχους πληθυσμούς ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Αντίστοιχα όπως στην Μικρασιατική Εκστρατεία, η κατάληξη θα είναι καταστρεπτική για το λαό. Η καραδοκούσα φασιστική Τουρκία θα εισβάλλει στην Κύπρο κατακτώντας στρατιωτικά το 40% των της εδαφών την ώρα που οι δυνάμεις της Χούντας τρέπονται σε φυγή, αφήνοντας στο έλεος του τουρκικού στρατού και των τουρκικών παρακρατικών ομάδων χιλιάδες ελληνοκύπριους. Για ακόμα μια φορά στην ελληνική ιστορία το δίπολο ιμπεριαλιστική εξάρτηση και εθνικισμός, αυτό το εγγενές χαρακτηριστικό του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού, έδινε τα απτά αποτελέσματα του.
Η πτώση της Χούντας ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της τυχοδιωκτικής της πολιτικής στην Κύπρο έρχεται να αναδείξει ακόμα περισσότερο τη φυσιογνωμία της ελληνικής αστικής τάξης όσο και το χαρακτήρα της μετάβασης από τη Χούντα στην αστική δημοκρατία. Η λεγόμενη «προδοσία της Κύπρου» αποτελεί ένα ακόμα έγκλημα της ελληνικής αστικής τάξης, η δε μετάβαση προς την -έστω ανάπηρη- αστική δημοκρατία του Καραμανλή είναι η αναγκαστική υποχώρηση του αστικού καθεστώτος απέναντι στην γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση, που λίγο απείχε από το να μετατραπεί σε εξεγερτικό επαναστατικό χείμαρρο. Εκφεύγει των προθέσεων του παρόντος κειμένου μια αναλυτική θέση, σχετικά με το γιατί στην δεδομένη φάση το λαϊκό κίνημα δεν μπόρεσε να μετατρέψει την πτώση της Χούντας σε εφαλτήριο μιας επαναστατικής αναμέτρησης με το αστικό καθεστώς συνολικά. Συνοπτικά μόνο θα λέγαμε ότι παρά την αποστοίχιση ενός κρίσιμου δυναμικού από τις τάξεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς, η τελευταία -που ας μην ξεχνάμε λίγο πριν το Πολυτεχνείο καλλιεργούσε αυταπάτες για πολιτική εξομάλυνση μέσω μιας αναίμακτης μετάβασης από τη Χούντα στην αστική Δημοκρατία- διέθετε ακόμα ισχυρή επιρροή σε μεγάλα τμήματα του κινήματος, οι δε δυνάμεις που βρέθηκαν στην πρωτοπορία της επαναστατικής σύγκρουσης στη Χούντα δεν ήταν ακόμα ώριμες τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά για να αναπτύξουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επαναστατικής στρατηγικής.
Σε κάθε πάντως περίπτωση η αστική εξουσία βγαίνει από τη Δικτατορία βαριά τραυματισμένη: ο βασικός στόχος της Δικτατορίας, η συντριβή του λαϊκού κινήματος, όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται, αντιθέτως το κίνημα βγαίνει κατά πολύ ισχυρότερο από ότι ήταν πριν τη δικτατορία, έχοντας ως παρακαταθήκη μια εξέγερση που άνοιξε το δρόμο για την ανατροπή μια πανίσχυρης τυραννίας. Ο κοινωνικός και πολιτικός ριζοσπαστισμός βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά, η αυτοπεποίθηση του κινήματος είναι τεράστια, τα αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά συνθήματα αγκαλιάζουν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας, την ώρα που ο εγχώριος αστισμός -όσο και το πολιτικό του προσωπικό- βαριά τραυματισμένος από την στήριξη του στη Χούντα και την εξέλιξη στην Κύπρο, είναι αναγκασμένος, για να προλάβει τα χειρότερα, να προβεί σε σοβαρές υποχωρήσεις σε όλα τα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού. (Αποτελεί άλλης τάξης ερώτημα το γιατί ή κάτω από ποιους όρους δεν έγινε εφικτή στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια η μετουσίωση αυτού του επαναστατικού ρεύματος σε οργανωμένη επαναστατική αναμέτρησης με το καθεστώς Καραμανλή. Όπως και για την αμέσως μετά το Πολυτεχνείο περίοδο, αν πολύ επιγραμματικά πρέπει κάτι να αναφέρουμε είναι η αδυναμία μιας βαθύτερης πολιτικής προγραμματικής συγκρότησης των πιο μαχητικών τμημάτων του κινήματος, μια αδυναμία που δυστυχώς σφράγισε όλες τις μετέπειτα μεγάλες ανατάσεις της λαϊκής πάλης, με πλέον χαρακτηριστική εκείνη της μνημονιακής περιόδου 2010-2015)
Γυρνώντας στο αρχικό μας ερώτημα, γίνεται, λοιπόν, σαφές γιατί το Πολυτεχνείο υπήρξε μια ιστορική τομή για τη χώρα. Χωρίς αυτό, χωρίς δηλαδή την αποφασιστική παρέμβαση του εργατικού λαϊκού νεολαιίστικου παράγοντα στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, όχι απλά η Χούντα θα μπορούσε να συνεχίσει για πολλά ακόμα χρόνια να υπάρχει, αλλά το κυριότερο, η ομαλή μετάβαση της σε μια ελεγχόμενη αστική δημοκρατία θα γινόταν με όρους απόλυτης αστικής ηγεμόνευσης, με όρους που θα εξασφάλιζαν πιθανότατα ακόμα και την ατιμωρησία της ηγεσίας της Χούντας, αλλά κυρίως με όρους που θα απόκρυπταν την αστική φύση της Χούντας και την αμερικανική στήριξη σε αυτή, με όρους σε τελική ανάλυση, που θα έκαναν την ελληνική αστική τάξη να εμφανίζεται ως ο βασικός παράγοντας της πτώσης της Χούντας και ως ο βασικός εγγυητής της Δημοκρατίας και των «δίκαιων του λαού». Μπορούμε εύκολα ασφαλώς να φανταστούμε τι κολοσσιαίων ήττα θα ήταν κάτι τέτοιο για το εργατικό λαϊκό κίνημα της χώρας. Στην πραγματικότητα θα ήταν η πλήρης ευόδωση του στρατηγικού πλάνου που τέθηκε με την επιβολή της Χούντας το 1967: η συντριβή δηλαδή του επαναστατικού λαϊκού κινήματος της χώρας. Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς το Πολυτεχνείο, χωρίς δηλαδή την έμπρακτη νίκη του λαϊκού παράγοντα επί της Δικτατορίας, δεν θα μπορούσε να υπάρξει μελλοντικά επαναστατικό κίνημα στη χώρα. Υπό αυτό το πρίσμα οι δεκάδες αγωνιστές και οι αγωνίστριες που σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο, οι χιλιάδες που μαρτύρησαν στα βασανιστήρια, τις φυλακές και τις εξορίες πέτυχαν με τον αγώνα τους κάτι πολύ χειροπιαστό, κάτι χωρίς υπερβολή ανεκτίμητο και ανυπέρβλητο. Με τη θυσία τους κατέδειξαν την οργανική σχέση της Δικτατορίας με την αστική τάξη και τις ΗΠΑ και έκαναν αποκλειστικά κτήμα του λαού την ανατροπή της.
Τούτων δοθέντων, η ταξική, η επαναστατική ματιά στην ιστορική σημασία και την παρακαταθήκη του Πολυτεχνείου, εκκινώντας από τη θέση ότι το Πολυτεχνείο ήταν μια κοινωνική λαϊκή εξέγερση, δεν μπορεί παρά να οδηγείται στην εμβληματική θέση του Μαρξ για τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις, ως «ατμομηχανές της Ιστορίας». Παρότι στρατηγικά δεν νίκησε, το Πολυτεχνείο, επιτάχυνε την ιστορική κίνηση, δίνοντας συγκεκριμένη υλική υπόσταση και μορφή στο ίδιο το στρατηγικό επίδικο της ταξικής αναμέτρησης, που δεν είναι άλλο από την έλευση μίας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.
Μέσα από τις πολλαπλές διαδρομές της ταξικής πάλης των επομένων δεκαετιών, εγγράφοντας νίκες και ήττες, σήμερα 48 Νοέμβρηδες μετά, το επαναστατικό κίνημα παρά τις αντιφάσεις, τις εσωτερικές αντιθέσεις και τα πισωγυρίσματά του, παραμένει δυναμικά στο προσκήνιο, καλούμενο να αναμετρηθεί με τα νέα ερωτήματα που η δομική κρίση του εγχώριου και διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος προβάλλει. Σε αυτό ακριβώς το φόντο η γνώση της ιστορίας του αντιδικτατορικού κινήματος, πόσο μάλλον της κορυφαίας του στιγμής, αυτής του Πολυτεχνείου, αποτελεί πολύτιμο εφόδιο για την επεξεργασία και τη διαμόρφωση των νέων θέσεων μάχης του. Όχι βέβαια ως μια απόπειρα προσαρμογής των χαρακτηριστικών του στις σημερινές συνθήκες, ούτε ως μια μουσειακού τύπου μνήμη αποκομμένη από τη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά ως ζώσα ιστορία, ως οργανικό μέρος της «κίνησης που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων».
Η βαθιά ρωγμή που προκάλεσε στον ιστορικό χωροχρόνο της Ελλάδας το Πολυτεχνείο, διάνοιξε μονοπάτια που ακόμη τα διανύουμε, ορίζοντες ενός νέου κόσμου, της κοινωνικής απελευθέρωσης και της ταξικής χειραφέτησης.
48 χρόνια μετά συνεχίζουμε αταλάντευτα στον δρόμο του Νοέμβρη
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΛΑΕ ΧΤΥΠΑ!
Όλοι- Όλες στην Πορεία του Πολυτεχνείου
-Αθήνα, Πλατεία Κλαυθμώνος στις 15.00
-Θεσσαλονίκη, Πολυτεχνείο ΑΠΘ στις 17.00
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)
Σήμερα όλοι και όλες στις πορείες σε όλη την Ελλάδα!
Αναμέτρηση
Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά
Κάλεσμα για την συγκρότηση μπλοκ στην πορεία της 17 Νοέμβρη
Η επέτειος της 17 Νοέμβρη είναι για τα αγωνιζόμενα κομμάτια μια εμβληματική στιγμή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στον ελληνικό χώρο. Μια στιγμή όξυνσης του ταξικού ανταγωνισμού, του αντικαπιταλιστικού κινήματος, του αντιεξουσιαστικού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Καλούμε σε συγκρότηση μπλοκ στην αυριανή πορεία της 17ης Νοέμβρη.
3μμ πλατεία κλαυθμωνος
Πρωτοβουλία ανοιχτού κατειλλημένου Γκίνη,
Αναρχικοί/αναρχικές
Κομμουνιστ(ρι)ες