Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021 στις 12.00
Μαθητική – Φοιτητική Πορεία
Το κράτος πάντα θα δολοφονεί, η Εξέγερση πάντα θα είναι δίκαιη
Το Κράτος πάντα θα δολοφονεί,
η Εξέγερση πάντα θα είναι δίκαιη
13 χρόνια από την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου, Όλοι/ες στον Δρόμο.
Στις 6/12/2008 ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό Ε. Κορκονέα μαζί με τον Β. Σαραλιώτη. Άμεσα, το Κράτος και τα ΜΜΕ επιχείρησαν να αποσιωπήσουν και να αποκρύψουν το γεγονός της δολοφονίας ή να το παρουσιάσουν ως «μεμονωμένο περιστατικό». Η δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου στις 6/12/08 πυροδότησε συγκρούσεις στο κέντρο των μητροπόλεων και έδωσε το έναυσμα για ανυπακοή, αυτοδιεύθυνση και αντιπαράθεση με το κράτος, τους θεσμούς και τους φύλακές τους. Σίγουρα ο Δεκέμβρης του '08 αποτέλεσε σημαντικό σημείο της σύγχρονης ιστορίας και ιδιαίτερα του αναρχικού κινήματος. Τότε φάνηκαν έντονα για μία ακόμη φορά τα σαθρά θεμέλια του σάπιου αυτού κόσμου. Ο Δεκέμβρης αποτελεί σπουδαία παρακαταθήκη για τους σημερινούς μας αγώνες και έχει χαράξει τον δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
Η κρατική θανατοπολιτική αποτελεί οργανωμένο σχέδιο και με απτά και ορατά αποτελέσματα που σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν απόκλιση από τον κανόνα αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Ένα σύστημα καταπιεστικό και χρεοκοπημένο δεν έχει άλλη επιλογή από την ένταση της εκμετάλλευσης, την επιβολή του φόβου, την βαρβαρότητα και τον αυταρχισμό. Οι δολοφονίες είναι ο θεμέλιος λίθος που το στηρίζει. Κι αυτός είναι ο λόγος που ο Κορκονέας πυροβόλησε τον Αλέξη και τώρα έχει αποφυλακιστεί και κυκλοφορεί ελεύθερος, που τα ένστολα καθάρματα της αστυνομίας έριξαν 38 σφαίρες για να δολοφονήσουν τον 18χρονο ρομά Νίκο Σαμπάνη χωρίς όχι μόνο να μην πάθουν τίποτα αλλά να δεχτούν και τα συγχαρητήρια των θεσμικών και κυβερνητικών εκπροσώπων. Για αυτό, αναβαθμίζονται οι αρμοδιότητες και τα υλικοτεχνικά μέσα της αστυνομίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για τη δημιουργία ενός άρτια εκπαιδευμένου και οπλισμένου σώματος δολοφόνων.
Η χρεοκοπία του κράτους και του κεφαλαίου είναι έκδηλη σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Φαίνεται από την εγκληματική διαχείρισης της πανδημίας και τους χιλιάδες νεκρούς, από τις δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της χώρας. Όλο αυτό το διάστημα ο κρατικός μηχανισμός αναδιαρθρώνεται, οχυρώνεται και επιτίθεται σε κάθε καταπιεσμένο και αντιφρονούντα. Ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη, η κατάργηση του οκταώρου, οι απλήρωτες υπερωρίες, και η πληρωμή με ρεπό σκιαγραφούν μια βίαιη επίθεση στους από το κάτω. Μόνο το τελευταίο διάστημα έχουμε τρεις εργατικές δολοφονίες με αποκλειστικούς υπεύθυνους το κράτος και αφεντικά, του 18χρονου διανομέα Anees Meer στην Καλλιθέα, του 45χρονου ναυτεργάτη στη Cosco Δ. Δαγκλή στο λιμάνι της Πειραιά και του 47χρονου διανομέα Δ. Ασημάκη στην Θεσσαλονίκη. Είναι νεκροί, θύματα του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς που διαρκώς επιτάσσει όλο και πιο απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και εκμετάλλευσης, ώστε να παράγεται το μέγιστο δυνατό κέρδος για το κεφάλαιο και τα αφεντικά.
Ο ίδιος σχεδιασμός με τις απαραίτητες αναλογίες, ακολουθείται και στον χώρο της εκπαίδευσης και τα πανεπιστήμια. Ο νόμος 4777 και οι διατάξεις του οριοθετούν τους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο για το ιδιωτικό κεφάλαιο. Σχηματικά, η ΕΒΕ και οι εξεταστικές δοκιμασίες των μαθητών για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, η περίφημη διαδικασία αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και η ποινικοποίηση της απεργίας/αγώνα τους, τα πειθαρχικά συμβούλια και οι διαγραφές προωθούν τον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που θα σαρώσει πλήρως την δημόσια παιδεία, για να την μετατρέψει σε προνόμιο με αυστηρά ταξικά κριτήρια που θα λειτουργεί υπό τις αρχές του ανταγωνισμού, του ατομισμού και της πειθάρχησης. Αναγκαίος αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια είναι ο σχεδιασμός για την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας που με την «πέννα και το γλομπ» θα τα επιβάλλει και θα μετατρέψει τον πανεπιστημιακό χώρο σε έναν αποστειρωμένο χώρο εκπαίδευσης και έρευνας. Έναν χώρο -κι αυτόν- αστυνομοκρατούμενο, χωρίς στέκια, καταλήψεις και φοιτητικούς αγώνες. Ας μην ξεχνάμε και την πρόσφατη απειλή εκκένωσης της Κατάληψης «Στέκι στο Βιολογικό» στο Α.Π.Θ.
Η εξέγερση το Δεκέμβρη του '08 ακόμα παραμένει ζωντανή όσο κι αν ο κρατικός μηχανισμός και οι υποτακτικοί του θέλουν να αποσιωπήσουν την κρατική δολοφονία και την εξέγερση, τις συγκρούσεις, και την ίδια την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε. Και το δόγμα της προληπτικής αντι-εξέγερσης στοχεύει στην διατάραξη του νήματος των μαθητών, των νέων, των απείθαρχων και των καταπιεσμένων από την πραγματικότητα της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Στοχεύει στην επικράτηση του φόβου με την ένταση της καταστολής, τις παραδικαστικές μεθοδεύσεις και σκευωρίες, τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, τις συλλήψεις και τους σχεδιασμούς για εκκενώσεις καταλήψεων. Η εξέγερση μένει ζωντανή μέσα από τους αγώνες μας ενάντια στην αστυνομοκρατία, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τους ταξικούς φραγμούς. Ο Δεκέμβρης είναι πηγή έμπνευσης για νέους αγωνιστές που θα καταφέρουν, όχι να τον επαναλάβουν, αλλά να ξεπεράσουν κάθε όριο και να διεκδικήσουν την ζωή που μας αξίζει, την κοινωνική επανάσταση για έναν κόσμο που θα χωράει μέσα πολλούς κόσμους. Για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, για την Αναρχία.
Ανυποχώρητος Αγώνας ενάντια στο Κράτος, το Κεφάλαιο και τους προστάτες τους
Το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη
Μαθητική - Φοιτητική Πορεία:
Δευτέρα 6/12 στις 12:00 Καμάρα
Στηρίζουμε τα αναρχικά μπλοκ στην απογευματινή πορεία στις 18:00, Καμάρα
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»
Κλείνουμε φέτος 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Το βράδυ του Σαββάτου στις 6 Δεκεμβρίου ο Αλέξης είχε βγει με τους φίλους του στα Εξάρχεια όταν ένα αστυνομικό περιπολικό πέρασε κοντά από την παρέα των νεαρών. Ο αστυνομικός Ε. Κορκονέας πυροβόλησε τρείς φορές δολοφονώντας εν ψυχρώ τον Αλέξη, ο οποίος πέθανε ακαριαία μετά από χτύπημα στην καρδιά. Μετά από τη δολοφονία ακολούθησε η εξέγερση του Δεκέμβρη, με νέους και νέες να στήνουν οδοφράγματα, να πραγματοποιούν καταλήψεις, μεγάλες διαδηλώσεις και άλλες παρεμβάσεις πάντα με μαζική συμμετοχή μαθητών. Ήταν μια κοινωνική εξέγερση, ενάντια στην καταστολή και την κρατική τρομοκρατία και αυθαιρεσία. Τα ΜΜΕ για άλλη μια φορά φυσικά, ακολουθώντας τον ρόλο τους, προσπάθησαν αρχικά να καλύψουν την αστυνομία ώστε να νομιμοποιήσουν την κρατική δολοφονία.
Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν αποτελεί για εμάς μια επετειακή ημέρα, αλλά μια υπενθύμιση άλλων κρατικών δολοφονιών, όπως του Κούμη, της Κανελλόπουλου, του Καλτεζά, του Ζακ, αλλά και της καθημερινής καταστολής, αυθαιρεσίας και κρατικής βίας που βιώνουμε. Η πρόσφατη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, με 40 σχεδόν σφαίρες από όπλο της αστυνομίας, σε συνδυασμό με την κυβερνητική αμέλεια και αδιαφορία στην πανδημία, τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο, όπως και τους τελευταίους θανάτους εργαζομένων, έρχονται να επιβεβαιώσουν την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Θεωρούμε πως σε αυτές τις δυστοπικές συνθήκες που βιώνουμε είναι ανάγκη να αγωνιστούμε με κάθε μέσο, από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας και να αντιδράσουμε, να αντεπιτεθούμε και να λάβουμε τα μέτρα μας ενάντια στην βία της εξουσίας.
Δευτέρα 6/12
12:00 Καμάρα Μαθητική πορεία
18:00 Καμάρα Απογευματινή πορεία
Αυτόνομη Μαθητική Συλλογικότητα "Gatto Nero"
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Δεκεμβρίου 15h
Από τη συνήθεια του θανάτου, στο θάνατο της συνήθειας
Ως αναπόσπαστα κομμάτια στο ψηφιδωτό του παρόντος και ως συνομιλήτριες της ιστορίας, εκείνο που γνωρίζουμε πλέον καλά, αλλά κι εκείνο που η ιστορία μαρτυρά είναι ένα: Από τις χιλιάδες νεκρών παραδομένων στα χέρια της πανδημίας, από τις δεκάδες νεκρές στα χέρια της πατριαρχίας, μέχρι τους δεκάδες εργάτες που δεν επέστρεψαν ποτέ από τα πόστα εργασίας τους, τους βουλιαγμένους μετανάστες σε θάλασσα και γη σε Αιγαίο και Έβρο και τους νεκρούς στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έως τους εκτελεσμένους από όπλα μπάτσων στις γειτονιές μας· είναι πως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά απλώς συνεχίζει - η εξουσία μάς δολοφονεί αδιαφορώντας παγερά.
Όλα τα παραπάνω, φυσικά, δεν αποτελούν μονάχα εικόνα στις ειδήσεις, τυχαία περιστατικά ή απλά και μόνο δυσάρεστα γεγονότα, μα δομικά στοιχεία της συνολικής θανατοπολιτικής κράτους και κεφαλαίου. Η υποβάθμιση της ζωής και η ασύστολη περιστολή των ελευθεριών μας, συνιστούν τον αβίωτο βίο μας και συντελούν στην μίζερη ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε. Νόμοι επί νόμων ψηφισμένοι στο όνομα της θανατοπολιτικής αυτής έρχονται να επισφραγίσουν και να κανονικοποιήσουν αυτό το καθεστώς (νόμος Χατζηδάκη, Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, Πτωχευτικός νόμος κ.α.) επιβεβαιώνοντας πως ο πόλεμος -αν και έχει πλούσιο παρελθόν- διεξάγεται στο εδώ και στο τώρα. Ένας πόλεμος που δεν ξεσπά αιφνιδιαστικά, ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά μεθοδικά και διαχρονικά εδραιώνεται και διογκώνεται. Ξεκινάει από τους εκ γενετής ταξικούς φραγμούς και την αλλοτρίωση των ζωών μας από την εντατικοποίηση των ρυθμών της, με την αναγκαία συλλογή πτυχίων και πιστοποιήσεων για τη μετέπειτα υπόσχεση ενός ανθρώπινου εργασιακού περιβάλλοντος και εισοδήματος. Συνεχίζει με την κατάρρευση αυτής της υπόσχεσης και καταλήγει στην επισφάλεια της επιβίωσης και στην ψυχολογική και σωματική εξαθλίωση.
Τίποτα, ωστόσο, δεν είναι ξέχωρο. Όσο μιλάμε για και από την κοινωνική βάση δε θα μπορούσαμε να πούμε πως κάποτε ευημερούμε και κάποτε πεθαίνουμε. Είναι σημαντικό να κατανοούμε πως το ίδιο κράτος που μας παρέχει εκπαίδευση, πτυχία και "προνόμια", είναι το ίδιο κράτος που σπέρνει θάνατο. Γι' αυτό και ο αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση και τους αντικοινωνικούς νόμους που το κράτος ψηφίζει και επιβάλλει, είναι αγώνας ενάντια στη μιζέρια και το θάνατο. Αγώνας που αφορά όλα τα υποκείμενα, φοιτητικά και μη.
Όσο οι μέρες πλησιάζουν μας θυμίζουν πως οι κρατικές δολοφονίες δε γνωρίζουν επικαιρότητα, αλλά είναι παντός καιρού. Έτσι και η οργή μας δεν έχει ανάγκη από επετείους, οι αγώνες μας δεν είναι ημερολογιακοί. Μνημονεύοντας τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του '08, αναδεικνύεται η άμεση συσχέτιση με τις κρατικές δολοφονίες του σήμερα. Αν και οι επιθέσεις του κράτους έναντι της ζωης είναι διαχρονικές και εξελισσόμενες αξιοποιούμε τη γνώση και την εξέγερση του παρελθόντος για να στήσουμε τα αναχώματα του σήμερα και να οραματιστούμε τους αγώνες του αύριο.
Η αλλοτρίωση της σκέψης και της αλληλεπίδρασης από τον τρόπο επιβίωσης που επιβάλλει η εξουσία συνιστούν έναν αναθετικό, παθητικό και μουδιασμένο ανθρωπότυπο, ένα σιωπηλό αποδέκτη από τον οποίο αγωνιζόμαστε να ξεφύγουμε. Στον αγώνα αυτό, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας και γεμίζουμε τους χώρους μας με φωνές αλληλεγγύης και δομές αυτοοργάνωσης, στη βάση της αυτενέργειας και της συντροφικότητας, ενάντια στην εξατομίκευση, τη μιζέρια, το θάνατο και την εκμετάλλευση.
Θεωρούμε σημαντικό ότι πρέπει να βρεθούμε και να αγωνιστούμε από κοινού σε ανοιχτά πλαίσια, γενικές συνελεύσεις, σε στέκια και καταλήψεις, ώστε να ανακτήσουμε συλλογικά τη φαντασία, τη σκέψη και τη μνήμη μας, πάρε από κάθε είδους εξουσία. Με αυτό τον τρόπο, λοιπόν, να περάσουμε από τη συνήθεια του θανάτου στο θάνατο της συνήθειας, της απραγίας και της ανάθεσης των πολιτικών ευθυνών και των αναγκών μας σε εκπροσώπους ή καλοθελητές. Να πρωταγωνιστήσουμε στις ζωές μας.
Μαθητική πορεία 6/12 12:00 Καμάρα
Πορεία 6/12 18:00 Καμάρα
Στηρίζουμε τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων με αδιαμεσολάβητες αγωνιστικές αποφάσεις.
Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού
Αγώνας ενάντια στη λήθη, αγώνας ενάντια στο θάνατο
Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από τον ένοπλο μπάτσο Ε. Κορκονέα. Σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, το γεγονός αυτό έρχεται να πυροδοτήσει μία εξέγερση από το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα, η οποία επεκτάθηκε από τα αστικά κέντρα μέχρι και τις επαρχιακές περιοχές. Για εβδομάδες ολόκληρες, οι μαζικές κινητοποιήσεις διατάραξαν την κανονικότητα και έθεσαν σε κίνηση την αυτοοργάνωση της καθημερινότητας. Οι συγκρούσεις στους δρόμους, οι καταλήψεις, οι συνελεύσεις , οι αυτοοργανωμένες δομές και η αντιπληροφόρηση , άλλαξαν τους όρους της κοινωνικής ζωής και οργάνωσης. Το κράτος αμέσως προσπάθησε να καταστείλει τις αντιδράσεις με όλα τα μέσα που διέθετε (αστυνομική βία, εκκενώσεις, συλλήψεις) , χωρίς ωστόσο να μπορέσει να τις καταπνίξει. Η εξέγερση του '08 αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για το κίνημα και αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης.
Το γεγονός αυτό, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά εντάσσεται σε μία πολιτική του κράτους, που στο όνομα της "κοινωνικής ειρήνης", πειθαρχεί, ελέγχει, καταστέλλει και δολοφονεί τα υποκείμενα που δεν ανταποκρίνονται στα ταξικά και κοινωνικά του πρότυπα (πολιτική, πολιτισμική, φυλετική ταυτότητα). Η αστυνομία, ως κατασταλτικός μηχανισμός , έρχεται να εξασφαλίσει την κυριαρχία του, ασκώντας κατευθυνόμενη βία στα άτομα της τάξης μας. Πιο πρόσφατο θύμα της, ήταν ο Νίκος Σαμπάνης, ένας 18χρονος Ρομά, ο οποίος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ. Η ΕΛ.ΑΣ, η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, έσπευσαν για ακόμα μία φορά να ξεπλύνουν την δολοφονία. Κάθε άτομο που δεν χωράει εξαλείφεται και προστίθεται στη σειρά κρατικών εγκλημάτων, δημιουργώντας μια πραγματικότητα στην οποία ο θάνατος κανονικοποιείται και η ζωή αποτελεί προνόμιο για λίγους.
Κάθε 6η Δεκέμβρη βρισκόμαστε στους δρόμους, όχι με όρους επετείου, άλλα με πρόθεση την επανανοηματοδότηση του αγώνα ενάντια τόσο στην αστυνομική βία, όσο και στο σύστημα που την αναπαράγει. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της εξέγερσης του 2008, τα ΜΜΕ ξεκίνησαν να υφαίνουν μία μνήμη που καταδικάζει κάθε μαχητική αντίδραση , υπερτονίζοντας τις υλικές ζημιές που προέκυψαν ως απόηχος της αυθόρμητης αντίδρασης. Μια μνήμη που αποκόπτει τον Κορκονέα από τη κοινωνική διάσταση της κρατικής δολοφονίας και νομιμοποιεί κοινωνικά την αστυνομοκρατία. Για εμάς αντίθετα, ενσαρκώνει την διεκδίκηση των επιθυμιών μας, την αγανάκτηση απέναντι σε όσα μας καταπιέζουν, μας περιορίζουν, μας σκοτώνουν.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Ελευθεριακό Σχήμα Παιδαγωγικού
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Δεκεμβρίου 22h
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
6η Δεκεμβρίου 2008. Ο 16χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα, στην περιοχή των εξαρχείων. Η δολοφονία του Αλέξη συμβαίνει σε μια συγκυρία κατα την οποία η καταστολή απέναντι στα αγωνιζόμενα κόμματα της κοινωνίας και η καταπίεση της εργατικής τάξης έχουν κορυφωθεί. Ο κόσμος του αγώνα, λοιπόν, έχοντας στις πλάτες του όλη την οργή και την καταπίεση της ψευδούς κοινωνικήςειρήνης της μεταπολιτευτικής περιόδου, απαντάει αντανακλαστικά σε κάθε προσπάθεια συγκάλυψης της κρατικής δολοφονίας. Συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, πορείες, συνελεύσεις φοιτητ(ρι)ων και εργαζομένων, καταλήψεις σχολείων, σχολών και δημαρχείων αποτέλεσαν τα κυρία μέσα οργάνωσης και επίθεσης στην ασφυκτική πραγματικότητα, φτιάχνοντας αυτό που ως τώρα έχει χαραχτεί στις συνειδήσεις μας, ως εξέγερση του '08.
13 χρόνια μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου δολοφονείται εν ψυχρώ ο 18χρονος άοπλος Νίκος Σαμπάνης από 38 σφαίρες μπάτσων. Συγκεκριμένα, το βράδυ της 22ης Οκτωβρίου, 7 μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ, ύστερα από καταδίωξη κλεμμένου αμαξιού στο Πέραμα (όπου επέβαιναν και δυο ανήλικοι), λειτουργώντας σαν αυτόβουλοι πιστολέρο, βγάλανε το μίσος τους ρίχνοντας όλες τους τις σφαίρες μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, πάνω στο σώμα του ρομά Νίκου Σαμπάνη, που οδηγούσε το αυτοκίνητο. Αυτό αποδεικνύει όχι μόνο την δολοφονική μανία της αστυνομίας, αλλά και την σαφή κατεύθυνσή της προς μειονότητες και "παραβατικά" στοιχεία. Είτε βαφτίζονται ως παραβατικοί και απροσάρμοστοι, στην περίπτωση του Νίκου Σαμπάνη, είτε ως ταραχοποιοί και προκλητικοί στην περίπτωση του Αλέξη Γργηγορόπουλου. Για το κράτος λοιπόν, δεν μετράνε όλες οι ζωές το ίδιο ενώ η αστυνομία αναλαμβάνει το ρόλο αυτεπάγγελτου δικαστή που που τιμωρεί και σκοτώνει κατα το δοκούν.
Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι η 6 Δεκέμβρη δεν είναι απλά μια επέτειος αλλά η υπενθύμιση του διαχρονικού δολοφονικού ρόλου της αστυνομίας. Υπενθυμίζει, όμως ακόμα, ότι απέναντι στην καταστολή, την καταπίεση και την υποτίμηση των ζωών μας, η μόνη απάντηση είναι οργάνωση μέσω διαδικασιών βάσης και η οχύρωση των αντιστάσεων μας.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!
Σύλλογοι Φοιτητ(ρι)ών Μαθηματικού και Κινηματογράφου
πηγή : email που λάβαμε στις 5 Δεκεμβρίου 16h