Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021 στις 18.00
Συγκεντρωση - πορεια 6 δεκεμβρη 2021
Μέχρι την απόλυτη Ελευθερία, μέχρι την Αναρχία!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2021 ΠΡΩΗΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑ 18:00
"Το να πεθαίνει κανείς δεν είναι τίποτα, το να μη ζεί είναι φριχτό…" Β.Ουγκώ
13 χρόνια πριν 6 Δεκέμβρη 2008, ώρα 21.00 ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από τις σφαίρες των ένστολων φονιάδων Κορκονέα και Σαραλιώτη. Άλλο ένα "μεμονωμένο περιστατικό" στην ατέλειωτη λίστα της γενικότερης δολοφονικής πολιτικής του κράτους και του κεφαλαίου, με εν ψυχρό δολοφονίες όπως του Μιχάλη, του Αλέξη,του Ζακ και δεκάδες ακόμη, με τα κατ' ευφημισμό «εργατικά ατυχήματα» με δεκάδες νεκρούς ετησίως, με σωρεία «τυχαίων θανάτων» κρατουμένων στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών και με εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες κάθε χρόνο στον Έβρο, στο Αιγαίο, στα αστυνομικά τμήματα και τις δομές "φιλοξενίας".
Αμέσως μετά τη δολοφονία του Αλέξη ξεσπούν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, ενώ με τη γνωστοποίηση του συμβάντος πραγματοποιούνται πορείες και συγκρούσεις σε πολλές ακόμα πόλεις ενώ καταλαμβάνονται και σχολές. Η σπίθα τις επόμενες μέρες γίνεται πυρκαγιά και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, εγκαταλείποντας την παθητική θέαση της καθημερινότητας κατεβαίνουν στο δρόμο διεκδικώντας το χώρο τους στις εξεγερμένες πόλεις, διαρρηγνύοντας την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη και εξαφανίζοντας τον κοινωνικό κατακερματισμό που με κόπο έχουν επιβάλει και παλεύουν να διατηρήσουν οι κρατούντες και οι λακέδες τους.
Τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ προσπαθούνε εξ' αρχής να συγκαλύψουν την κρατική δολοφονία διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα, ακόμα και τα βίντεο, και ακολούθως αφού η οργή αντί να καταλαγιάσει διαχέεται, γίνεται προσπάθεια αποπολιτικοποίησης και αποϊδεολογικοποίησης των γεγονότων και όσων συμμετείχαν σε αυτά. Τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, βουλευτές υπουργοί και διάφοροι αριστεροί" κατακεραύνωναν την εξέγερση και τα συμμετέχοντα υποκείμενα, ως "απολίτικα", βίαια και με έλλειψη στόχων και αιτημάτων.
Δε χρειάζεται να γίνει παράθεση και ανάλυση ιστορικών γεγονότων για την εγγενή βία του κράτους και του καπιταλισμού ως οικονομικού συστήματος διακυβέρνησης. Η βία που εισπράττει η κοινωνική βάση είναι δυσανάλογη σε σχέση με τη κοινωνική, εξεγερτική αντιβία , που δικαίως επιστρέφεται είτε μαζικά όπως το Δεκέμβρη, είτε και όχι. Η οργή για τη δολοφονία του Αλέξη που αγκαλιάστηκε από μεγάλα κοινωνικά κομμάτια και εκφράστηκε με συγκρουσιακές λογικές και πρακτικές, είναι η συσσωρευμένη οργή για τη καταλήστευση της κοινωνίας από τους νόμιμους τοκογλύφους, τις τράπεζες, τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλεται στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, τις καθημερινές δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στα κέντρα κράτησης, την αστυνομική καταστολή και βία απέναντι σε κάθε διεκδίκηση, τη συστηματική καταστροφή της φύσης προς όφελος μεγαλοεργολάβων, για το προκλητικό πλουτισμό ενός άπληστου συνονθυλεύματος διαπλεκόμενων πολιτικών, επιχειρηματιών, ιεραρχών.
Όσο για την έλλειψη στοχοθεσίας οι εκπρόσωποι του καθεστωτικού στερεώματος δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι οι επιδιώξεις των εξεγερμένων δεν χωρούσαν σε αιτήματα. Η γεωγραφική διασπορά, η αριθμητική συμμετοχή, η σύνθεση των υποκειμένων ήταν τόσο πλατιά που δεν άφηνε περιθώριο για την ανάδειξη ηγετικών φυσιογνωμιών" και προσωπικοτήτων ούτε για εξουσιαστική αφομοίωση και διαχείριση. Οι επιμέρους ταυτότητες των υποκειμένων εκμηδενίστηκαν και δημιουργήθηκε ακριβώς αυτή, η ταυτότητα του εξεγερμένου, χαρακτηριζόμενη από την εχθρότητα προς κάθε μορφή εξουσίας και καθοδήγησης, και την αντικατάσταση της λογικής των αιτημάτων με τη πράξη και τη σύγκρουση. Ο στόχος ήταν κοινός και ένας, επίθεση τώρα. Ακριβώς όπως πρέπει να είναι κάθε κοινωνικός αγώνας, να μην αυτοπεριορίζεται χωροταξικά, να μην είναι μονοθεματικός ούτε μονοδιάστατος σε μέσα και πρακτικές. Να απλώνεται οπουδήποτε βρει πρόσφορο έδαφος και να αναπτύσσεται σε πληθώρα κοινωνικών ζητημάτων και μετώπων, πολύμορφα και με πληθώρα δράσεων, οριζόντια και από τα κάτω.
Ο Δεκέμβρης συνέβη σε μια οριακή για τον παγκόσμιο καπιταλισμό στιγμή. Το παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα έτρεμε από τις αναταράξεις στην αμερικάνικη οικονομία, προερχόμενες από τη δανειοληπτική κρίση των "κόκκινων'' δανείων, που παρέσυραν τα χρηματιστήρια σ'ελεύθερη πτώση και εκατοντάδες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρίες στην πτώχευση. Η "κρίση του αιώνα" όπως τη χαρακτήρισε ο ΟΗΕ, τσακίζει εκατομμύρια κόσμου ανά την υφήλιο με ανεργία και εξαθλίωση, ενώ τα οικονομικά επιτελεία των κρατούντων με "ενέσεις" δις ευρώ προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανές τις τράπεζες. Σε μια σειρά από χώρες εκατομμύρια κόσμου κατεβαίνουν στους δρόμους να εκφράσουν την αγανάκτηση τους.
Στον ελλαδικό χώρο ήδη από το Σεπτέμβριο το 2008 η ανεργία έχει αρχίσει να αυξάνεται και το ΑΕΠ να μειώνεται, ενώ οι τράπεζες παρουσιάζοντας ήδη από τον Αύγουστο προβλήματα κεφαλαιοποιούνται από το κράτος το Νοέμβρη. Το 2009 έχει ήδη φανεί η αδυναμία τουελληνικού κράτους να διαχειριστεί το χρέος του, ενώ μέσα του 2010 υπογράφεται το πρώτο μνημόνιο, με επαχθείς όρους και κατά μέτωπο επίθεση στην κοινωνική βάση. Η παρακαταθήκη του Δεκέμβρη στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις είναι παραπάνω από έκδηλη, με πλατιές μάζες διαδηλωτών έχοντας πλέον ριζοσπαστικοποιηθεί, να αγκαλιάζουν τις συγκρουσιακές πρακτικές στο δρόμο, κάνοντάς τες από τις πιο μαχητικές πορείες στην ιστορία του κινήματος.
Ο Δεκέμβρης πέρα από τη νοσταλγία όσων τον έζησαν, για τις φωτισμένες από τις φωτιές πόλεις, και τη πραγματική ζωή που βίωσαν, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα που αναπτύχθηκαν στα οδοφράγματα, άφησε κινηματική μνήμη, και αντιστασιακές υποδομές. Καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς και επιτέλους πραγματική επαφή και ξεπέρασμα της ιδιώτευσης.
Όλες οι αιτίες της εξέγερσης είναι ακόμα εδώ, κάποιες μάλιστα οξυμένες. Οι μπάτσοι συνεχίζουν να δολοφονούν ατιμώρητοι, οι εργοδοτικές δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα αλλά και στο δρόμο, οι γυναικοκτονίες, ο εγκλεισμός, οι δολοφονίες και "επαναπροωθήσεις" μεταναστών, η εκμηδένιση των ανθρωπίνων ζωών στις φυλακές….
"Η εξέγερση στον κόσμο είναι σαν ρωγμή σ' ένα τείχος. Η πρώτη αντίδραση είναι να δείς απ' την άλλη πλευρά. Ύστερα όμως, αυτή η ματιά αποδυναμώνει το τείχος και στο τέλος το σκίζει στα δύο. "Subcomandate Marcos"
Ο Δεκέμβρης θα είναι πάντα επίκαιρος, μέχρι το οριστικό γκρέμισμα όλων των καταπιεστικών θεσμών, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της πατριαρχίας, των κρατών, των συνόρων, του κεφαλαίου και κάθε διαχωρισμού. Μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής, και τη σύνθλιψη του τελευταίου εξουσιαστή, όλοι οι λόγοι να εξεγερθούμε είναι ακόμα εδώ.
Μέχρι την απόλυτη Ελευθερία, μέχρι την Αναρχία!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2021ΠΡΩΗΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑ 18:00
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Κεφαλλονιάς