Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022 στις 11.00
Οι πολιτικές των κλειστών συνόρων δολοφονουν
6 Φλεβάρη 2022 | Ημέρα μνήμης και δράσης : Οι πολιτικές των κλειστών συνόρων δολοφονούν
Μνήμη ενάντια στη λήθη
Τον Δεκέμβριο του 2021, έχασαν τη ζωή τους δεκάδες πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στο Αιγαίο σε ναυάγια πλοιαρίων.
Πρόκειται για ανθρώπους που χάθηκαν λόγω των πολιτικών που έχουν κηρύξει πόλεμο στα αναγνωρισμένα δικαιώματα προστασίας των ζωών σε κίνδυνο, τις κατακτήσεις του ασύλου και της προστασίας της ανθρώπινης μετακίνησης. Αντί προστασίας, υπάρχουν τεκμηριωμένες καταγγελίες πως το λιμενικό της Ελλάδας, όπως και άλλων συνοριοφυλακών στην περιφέρεια της Ευρώπης, συχνά αρνείται και καθυστερεί εσκεμμένα να προβεί σε ενέργειες διάσωσης.
Οι διασωθέντες συχνά οδηγούνται απευθείας σε κέντρα κράτησης σε πλήρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Οι συγγενείς των νεκρών, των αγνοούμενων και των διασωθέντων μένουν χωρίς ενημέρωση και περιπαίζονται από τις αρχές των εμπλεκόμενων χωρών. Αυτό ακριβώς συνέβη στα πρόσφατα ναυάγια στο Αιγαίο (Φολέγανδρος-Πάρος-Αντικύθηρα). Δεν ξεχνάμε και το πρόσφατο θανατηφόρο ναυάγιο στην Παλαιόχωρα Χανίων, με έναν νεκρό και 4 τραυματίες με ευθύνη του λιμενικού.
Ουσιαστικά, ένστολοι των ελληνικών και διακρατικών συνοριοφυλακών-λιμενικών σωμάτων πραγματοποιούν εγκληματικά pushbacks, δηλαδή παράνομες και μυστικές επιχειρήσεις επαναπροώθησης προσφύγων και μεταναστών, απαγάγοντάς τους, κλέβοντας τα υπάρχοντά τους και εγκαταλείποντάς τους στη θάλασσα μέσα σε μικρές ακυβέρνητες βάρκες αβοήθητους μεσοπέλαγα.
Μόνο το 2021, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των νεκρών και των αγνοούμενων ανθρώπων που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη αναζητώντας άσυλο ή/και ένα καλύτερο μέλλον στην Μεσόγειο ξεπέρασε τους 2500 (όπως γνωρίζουμε, το μεγαλύτερο μέρος νεκρών & αγνοουμένων δεν καταγράφεται). Ανάμεσα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που στη χώρα τους μαίνονται πόλεμοι, παιδική εκμετάλλευση και εργασία ή δουλεμπόριο, τα οποία αναζητούν άσυλο στην Ευρώπη. Αντί για τα διακηρυγμένα ανθρώπινα δικαιώματα του παιδιού, στις χώρες μας συναντάνε τη βαρβαρότητα.
Στην Ελλάδα, με την ιστορία των προσφύγων και των μεταναστών, δήθεν μετανοημένοι «πρώην» φασίστες είναι στα υπουργικά συμβούλια και εφαρμόζουν με μένος τις φονικές τους πολιτικές κατά των ευάλωτων ζωών, των ευπαθών, των μειονοτήτων και των προσφύγων.
Η πολιτική που ακολουθούν στην υγεία, την παιδεία και την εργασία, με την συνειδητή εγκατάλειψη όσων ευπαθών και ταξικά αδύναμων ομάδων «περισσεύουν» για τους εκμεταλλευτές, συνδέεται άμεσα με την απαξίωση της ζωής των προσφύγων, την απαξίωση της ζωής εν γένει.
Άλλωστε η πρόσφατη συμφωνία Ε.Ε - Ελλάδας - Τουρκίας έχει πραξικοπηματικά καταργήσει βασικές αρχές της συνθήκης της Γενεύης για τους πρόσφυγες που αφορούν τα δικαιώματα παραμονής και επιστροφής εκεί που οι ίδιοι είναι ασφαλείς.
Οφείλουμε να θυμίσουμε πως τα Ευρωπαϊκά κράτη υποθάλπτουν εμφυλίους σε τρίτες χώρες, ενώ παράλληλα εξοπλίζουν συνοριοφυλακές απολυταρχικών καθεστώτων στη Βόρεια Αφρική (ακόμα και εκεί που υπάρχει σκλαβοπάζαρο, όπως στη Λιβύη). Ευρωπαϊκοί στρατιωτικοί θεσμοί φύλαξης συνόρων χρηματοδοτούνται ασύστολα, την ίδια στιγμή που οι θεσμοί διάσωσης και προστασίας παραμένουν ανεπαρκείς ή υποστελεχωμένοι. Και είναι αυτοί οι στρατιωτικοί θεσμοί που συχνά διώκουν τις οργανώσεις δικαιωμάτων και διάσωσης.
Τα παραπάνω εγκλήματα είναι αποτέλεσμα των διακρατικών συμφωνιών που, σταθερά από τη δεκαετία του ΄90, εντείνουν τις ρατσιστικές πολιτικές ενάντια στις κατακτήσεις της ελευθερίας της μετακίνησης και του ασύλου. Διαχρονικός στόχος αυτών των πολιτικών είναι η απαξίωση της ευάλωτης προσφυγικής ζωής και η όξυνση της εκμετάλλευσης και της φτωχοποίησης της μεταναστευτικής εργασίας. Όλα αυτά συνδέονται άμεσα και με την άνοδο νεοναζιστικών και ακροδεξιών κομμάτων, την επανεμφάνιση τους στα κοινοβούλια, τους θεσμούς και τους δρόμους της Ευρώπης.
Τα δικαιώματα της ελευθερίας μετακίνησης και ασύλου κατακτήθηκαν με πολιτικούς αγώνες και μετά τον αναστοχασμό των κινημάτων πάνω στα εγκλήματα και τον όλεθρο των μεγάλων πολέμων, των γενοκτονιών, των προσφυγικών κινήσεων του 20ου αιώνα και του Ολοκαυτώματος. Σήμερα, αυτές οι κατακτήσεις καταπατούνται πάλι και η μνήμη κινδυνεύει να βυθιστεί στην λήθη.
Τη συλλογική ευθύνη για να σταματήσουν αυτά τα εγκλήματα και να αποδοθεί η λογοδοσία και οι ευθύνες που αναλογούν, την έχουν συνολικά οι κοινωνίες που ανέχονται τις πολιτικές θανάτου.
Στις 6 Φεβρουαρίου, οργανώσεις κινημάτων και οικογένειες προσφύγων, έχουν κηρύξει την συγκεκριμένη ημέρα ως μέρα μνήμης για τους ανθρώπους που χάθηκαν στα σύνορα και τη θάλασσα από τις διακρατικές πολιτικές πολέμου ενάντια στην ανθρώπινη μετακίνηση και την προσφυγιά, ως μέρα μνήμης για τις ζωές που χάθηκαν από τον εξαναγκασμό της παρανομοποίησης του μεταναστευτικού πληθυσμού και την απώθησή του σε επικίνδυνες διόδους και τον θάνατο. Το Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών και η Κατάληψη Rosa Nera, μαζί με συντρόφους και συντρόφισσες συμμετέχουν στη διεθνή μέρα μνήμης, σε αλληλεγγύη με τις οικογένειες και τους οικείους των νεκρών και των αγνοούμενων από τη σύγχρονη βαρβαρότητα.
Υπερασπιζόμαστε τη μνήμη, την προοπτική και την αλληλεγγύη. Όπως μας έλεγε πρόσφατα η αγωνίστρια προσφύγισσα Παρβάνα Αμίρι, «οι προσφύγισσες και οι μετανάστριες είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι με μια κοινή ιστορία: ότι έπρεπε να φύγουμε από τα σπίτια μας». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η κοινή ιστορία αφορά και τις διαδρομές των περισσότερων από τις δικές μας οικογένειες και καταγωγές. Και αυτό βοηθάει τη μνήμη.
Η βαρβαρότητα του ρατσισμού, στις κρατικές και κοινωνικές της εκδοχές, δεν μπορεί να ανακόψει την ανθρώπινη μετακίνηση, ούτε το πάθος των μεταναστών και των προσφύγων για ζωή και ελευθερία. Η ιστορία του ανθρώπου είναι η ιστορία της ελευθερίας της μετακίνησης. Η ιστορία των προσφύγων και των μεταναστών είναι και η ιστορία της διεθνιστικής εργατικής τάξης και των αγώνων της.
Ο πρόσφυγας, η προσφύγισσα και το προσφυγόπουλο όταν δραπετεύουν από τη δυστυχία, τον πόλεμο, τα σύνορα και τον θάνατο παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους, χαράζουν διαδρομές και δίκτυα ελευθερίας. Και είναι η ελευθερία κυρίως, όπως τα δικαιώματα και το άσυλο, οι λέξεις, τα νοήματα και οι επανορθωτικές προτάσεις που κυριαρχούν στην προσφυγική και μεταναστευτική διαμαρτυρία.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών
για την ελευθερία μετακίνησης
Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών,
Κατάληψη Rosa Nera,
Σύντροφοι/ισσες
Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών Χανίων
Φωτογραφία αρχείου από παλαιότερες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στα Χανιά
Φωτογραφία αρχείου από παλαιότερες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στα Χανιά.