Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2022 στις 18.30
Μικροφωνική για την 8η Μάρτη
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ενάντια στον πόλεμο, στον μιλιταρισμό και στην ειρήνη των κυρίαρχων
Στο πέρας των χρόνων, η 8η Μάρτη απονοηματοδοτήθηκε και αποπολιτικοποιήθηκε από την κυριαρχία, η οποία επιχείρησε να μετατρέψει μια ιστορική μέρα συμβολισμού της γυναικείας, μαχητικής, ταξικής και κοινωνικής διεκδίκησης σε επιφανειακή, καταναλωτική και εμπορευματοποιημένη γιορτή, απογυμνωμένη από κάθε πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο. Διαιωνίζοντας έτσι, και αναπαράγοντας την cis-ετεροκανονικότητα, με τις γυναίκες σήμερα να γιορτάζουν με ένα τριαντάφυλλο την ύπαρξή τους, η οποία αποτυπώνεται ξανά μέσα από ένα στερεοτυπικό και βαθιά πατριαρχικό πρίσμα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η 8η Μάρτη επιχειρεί να ξαναβρεί τον χαρακτήρα της, με γυναίκες και queer άτομα σε διάφορα μέρη του κόσμου να κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο για να απεργήσουν και να διεκδικήσουν ξανά όλα όσα τους ανήκουν.
Δεν θέλουμε απλά να διαπραγματευτούμε «λίγο καλύτερους όρους» με τους οποίους θα συνεχίζεται η έμφυλη καταπίεση και η βία, αφήνοντας συνεχώς άλλους να αποφασίζουν για εμάς. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την εκμετάλλευση των φεμινισμών από ένα κράτος το οποίο επιδιώκει να διαμεσολαβεί στη επίλυση των προβλημάτων μας και που αναπαράγει την πατριαρχία, τον ρατσισμό και την ταξική καταπίεση μέσα από τους θεσμούς του, με σκοπό να αφομοιώσει και να αποριζοσπαστικοποιήσει τα κινήματα και να περιφράξει τις αντιστάσεις τους σε «μη επικίνδυνα» όρια, απομακρύνοντάς τα έτσι από τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά. Σκοπός μας δεν είναι να δούμε ισόποσα μερίδια στην εκμετάλλευση, αλλά να αγωνιστούμε για τη συντριβή της. Θέλουμε να παλέψουμε για την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας, να ορίσουμε εμείς τις ανάγκες και τη σεξουαλικότητά μας, πέρα από τα κοινωνικά πρότυπα που μας έχουν επιβληθεί από την γέννηση μας ως ιερές αξίες.
Βλέπουμε ως ρίζα της πατριαρχίας την ίδια την εξουσία και έτσι θεωρούμε ως μοναδικό δρόμο την αντίληψη ότι η καταπίεση δεν είναι μόνο έμφυλη, αλλά είναι και ταξική και φυλετική. Για τους εξουσιαστές μας, δεν έχουν όλες οι ζωές -ανθρώπινες και μη- την ίδια αξία και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αμφισβητήσουμε εκ βάθρων την εξουσία στο σύνολό της. Σήμερα, με το ξέσπασμα ενός νέου πολέμου μετά τα γεγονότα στην Ουκρανία, αρνούμαστε ξανά την καταδυνάστευση των ζωών μας από την κυριαρχία. Είναι η ίδια κυριαρχία που λεηλατεί τον φυσικό κόσμο για το κέρδος, που μας βυθίζει στην φτώχεια και την εξαθλίωση, που απομυζεί την καθημερινότητά μας με τη μισθωτή σκλαβιά, που μας καλεί να τεκνοποιούμε για να παράγουμε καταναλωτές και κρέας για τις οβίδες των κρατών και του κεφαλαίου. Είναι η εξουσία που προωθεί τον μιλιταρισμό, τον ολοκληρωτισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας, και δεν θα σταματήσει αν δεν αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε της μορφή. Αν δεν αποκτήσουμε δυναμικές πρακτικές, μακριά από το δίπολο του «μάχιμου αρσενικού» και του «φροντιστικού θηλυκού», πρακτικές που θα αποτελέσουν την μετουσίωση των ουρλιαχτών μας, των δικών μας αναγκών και προταγμάτων, θα απειλήσουν να διαρρήξουν την κανονικότητα που μας έχουν επιβάλει και μας κοστίζει ακόμη και ζωές. Αν δεν μετατρέψουμε την καταπίεση και τον φόβο μας σε εξέγερση...
Συνέλευση για την οργάνωση αναρχοφεμινιστικού μπλοκ την 8η Μάρτη