Πέμπτη 17 Μαρτίου 2022 στις 18.00

7 καλέσματα : 1 2 3 4 5 6 7

Αντιπολεμικη - αντικαπιταλιστικη πορεια

Νέα διαδήλωση:

ΠΕΜΠΤΗ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ, 18.00, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ.

Ενάντια στους διακρατικούς ανταγωνισμούς, να μπλοκάρουμε τις μηχανές του πολέμου.

Ούτε με τη Ρωσία, ούτε με το ΝΑΤΟ, διεθνιστικοί αγώνες ενάντια σε εθνικισμό-μιλιταρισμό.

κάλεσμα : Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση


1 2 3 4 5 6 7

Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ

Με διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, δόθηκε το πράσινο φως για τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο Πούτιν διατείνεται πως η πράξη πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας αποσκοπεί στην υποστήριξη της υπό ρωσικής κατοχής Κριμαίας και των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από το φιλο-ναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας, που φλερτάρει κατόπιν δυτικών υποδείξεων με την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία των άτυπων προτεκτοράτων της στο Ντονμπάς, οξύνοντας την ήδη υπάρχουσα ένταση με τον ευρωατλαντικό άξονα που στηρίζει το καθεστώς της Ουκρανίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ουκρανία διεξάγεται ήδη από το 2014 ένας εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης, όταν η τότε φιλορωσική κυβέρνηση του προέδρου Γιανούκοβιτς ανατράπηκε από μια «πορτοκαλί επανάσταση» που έφερε στην εξουσία ένα φιλοδυτικό καθεστώς, πρόθυμο να συνταχθεί στο πλευρό του ευρωατλαντικού άξονα. Το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του Euromaidan απέσπασε την Ουκρανία από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Ενδυνάμωσε, επίσης, την ουκρανική ακροδεξιά, που έλαβε θέσεις στο κοινοβούλιο και ανέπτυξε παραστρατιωτικές μονάδες που διέπραξαν θηριωδίες κατά ρωσόφωνων και μελών εργατικών συνδικάτων. Αυτό το καθεστώς αναγνωρίζουν και στηρίζουν οικονομικά και στρατιωτικά τα κράτη που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ (την ίδια ώρα που εικόνες από σβάστικες σε δημόσια κτήρια διέρρεαν μέσω των social media), που τώρα αναζητούν διπλωματικές λύσεις για την επικράτηση των «δυτικών δημοκρατικών αξιών».

Η Ρωσία από την άλλη εξαρχής δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει τα ιμπεριαλιστικά της πατήματα στην Ουκρανία και ιδίως στην περιοχή της Κριμαίας, ανεξαρτήτως της θέλησης του λαού της Ουκρανίας. Μπορεί η εξέγερση του Euromaidan να κατέληξε στο φιλοναζιστικό καθεστώς που κατέληξε, αλλά δεν υπάρχει κάποιος που αυταπατάται ότι η μη αποδοχή του καθεστώτος αυτού προέκυψε από το "αντιφασιστικό" αίσθημα της Ρωσίας ή την "ανάγκη της να προστατεύσει τους Ρώσους πολίτες". Εξάλλου, το απολυταρχικό καθεστώς του Πούτιν στη Ρωσία πριμοδοτεί τους ναζί και τους φασίστες στο εσωτερικό της χώρας φυλακίζοντας και σκοτώνοντας παράλληλα τους αντιφασίστες, ενώ οι πολυάριθμες επεμβάσεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ δε χρειάζονταν ανάλογες δικαιολογίες. Ένα ήθελε και ένα θέλει η Ρωσία: να επιβάλει τους δικούς της όρους στους εξελισσόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Δεν θα ανεχτεί τη στρατιωτική περικύκλωση που υφίσταται από το ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων έξω από την πόρτα της, τη δυτική παρακίνηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τον επιχειρούμενο ενεργειακό αποκλεισμό της από την παροχή φυσικού αερίου σε χώρες της ΕΕ και τη μείωση του ελέγχου της στην πρώην σοβιετική περιφέρεια. Στην αντιπέρα όχθη, οι ΗΠΑ και το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με εξέχουσα δύναμη και το Ηνωμένο Βασίλειο, πιέζουν κατά παράβαση διεθνών συμφώνων για την ανατολική εξάπλωση του ΝΑΤΟ, την άσκηση οικονομικής και ενεργειακής πίεσης στη Ρωσία προς όφελος του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και τον έλεγχο του εμπορικού δρόμου της Αρκτικής, που ανοίγει με το λιώσιμο των πάγων λόγω της καταστροφικής επίδρασης του καπιταλισμού στο φυσικό περιβάλλον και το οικοσύστημα. Τόσο η Ρωσία, όσο και οι ΗΠΑ, προσπαθούν να εξάγουν την εσωτερική τους κρίση στο εξωτερικό, επιχειρώντας παράλληλα να προκαλέσουν ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική ιεραρχία.

Η Ρωσία που συγκεντρώνοντας περίπου 200.000 στρατιώτες στα σύνορα με την Ουκρανία προελαύνει διαρκώς επί ουκρανικού εδάφους και σφυροκοπά και βομβαρδίζει τις μεγαλοπούλεις και τα χωριά της ουκρανικής επικράτειας, πολιορκώντας ήδη το Κίεβο, το Χάρκοβο και τη Μαριούπολη. Οι πρώτες απώλειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι γεγονός. Γίνεται ήδη λόγος και για απώλειες αμάχων. Η ουκρανική κυβέρνηση, που ας μην ξεχνάμε ότι αποτελεί μια σύμπλευση νεοφιλελεύθερων και νεοναζί, έχει κηρύξει στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα. Στρατιωτικές και παραστρατιωτικές μονάδες εμποδίζουν αμάχους να εγκαταλείψουν το Κίεβο, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως «ασπίδα» για τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Ακόμα είμαστε στην αρχή της φρίκης του πολέμου…

Η μόνη χαμένη από τον πόλεμο πρόκειται να είναι η παγκόσμια εργατική τάξη, ειδικά οι προλετάριοι της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Αυτούς προορίζουν για κρέας για τα κανόνια τους τα κράτη και οι καπιταλιστές. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος διεξάγεται για τον διαμοιρασμό των σφαιρών επιρροής, των ενεργειακών δρόμων και την αναδιάταξη της γεωπολιτικής ισχύος. Κανένα συμφέρον δεν έχουμε να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα των ισχυρών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επιπλέον, η έκρηξη του πολέμου αναμένεται να φέρει επιπλέον ανατιμήσεις και πληθωρισμό τόσο στην ενέργεια, όσο και σε βασικά προϊόντα, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τις τσέπες όσων ήδη αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο πόλεμος είναι μια λύση του κεφαλαίου, για να ξεπεραστούν οι δομικές κρίσεις υπερσυσσώρευσης από τις οποίες ταλανίζεται περιοδικά ο καπιταλισμός. Η καταστροφή σταθερού (μέσα παραγωγής) και μεταβλητού κεφαλαίου (εργατική δύναμη) ανοίγει τον δρόμο για την καπιταλιστική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη.

Το ελληνικό κράτος αποτελώντας προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και όντας στρατηγικά στοιχισμένο στις επιλογές και τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού θα βρεθεί στη δίνη των πολεμικών εξελίξεων. Ήδη ο πρωθυπουργός ανήγγειλε την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία (20.000 καλάσνικοφ που είχαν κατασχεθεί το 2013 από το πλοίο Nour-M, 2 μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 φορτωμένα με οπλισμό, φάρμακα και τρόφιμα). Το ελληνικό κράτος υπακούοντας τις ΝΑΤΟϊκές προσταγές αρχίζει ήδη την εμπλοκή του στον πόλεμο. Από την άλλη μεριά, ο Πούτιν προειδοποίησε πως οποιαδήποτε αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία δε θα μείνει αναπάντητη, ειδικά αν ο απεσταλμένος στρατιωτικός εξοπλισμός αποδειχτεί ότι έχει χρησιμοποιηθεί κατά του ρωσικού στρατού. Την ίδια στιγμή απειλεί με εισβολή τη Σουηδία και τη Φινλανδία σε περίπτωση ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, ενώ δηλώνει ότι είναι έτοιμος ακόμα και για πόλεμο με τη χρήση πυρηνικών όπλων! Οι ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ διαβουλεύονται για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών τους. Ήδη η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα ενισχύσει με 100 δις τον εθνικό της στρατό. Κερδισμένες θα είναι σίγουρα οι μεγάλες οπλοβιομηχανίες (ειδικά οι αμερικανικές) που θα θησαυρίσουν σε βάρος των λαών, οι οποίοι θα ματώσουν για τα έξοδα των στρατιωτικών εξοπλισμών και τις διακρατικές πολεμικές συγκρούσεις. Η κοινωνική βάση οφείλει να αποτρέψει πάση θυσία την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να εμποδίσει τη χρησιμοποίηση των εγχώριων ΝΑΤΟϊκών βάσεων για πολεμικές επιχειρήσεις, την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και στρατιωτικών μονάδων σε μια τοπική ή διευρυμένη ένοπλη ιμπεριαλιστική σύρραξη.

Το ταξικό μας καθήκον υπαγορεύει την οργάνωση και την ενίσχυση του διεθνιστικού, αντιπολεμικού και αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος της εργατικής τάξης. Η λογική του επιθετικότερου ή του προοδευτικότερου ιμπεριαλισμού είναι μια λογική που οδηγεί στην ήττα της εργατικής τάξης. Δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή ιμπεριαλιστική οδός. Δεν μπορούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να ταυτιστούν με αυτά των καπιταλιστών και των εκάστοτε ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το σαμποτάζ της πολεμικής μηχανής, η οργάνωση του ταξικού και διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος και η ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην κατεύθυνση της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης για την οικοδόμηση μιας ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι τα επιτακτικά και ιστορικά καθήκοντα των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με μεσοβέζικες και επιζήμιες διευθετήσεις.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία δεν έχουμε κανέναν λόγο να συρθούμε στον πόλεμο για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ας έχουμε επίγνωση της κοινωνικής μας θέσης και των ταξικών μας συμφερόντων. Αυτοί να είναι οι δείκτες της στάσης και της δράσης μας και όχι τα πολεμοκάπηλα, διαταξικά και εθνικιστικά κελεύσματα που προάγουν τα αφεντικά και τα προπαγανδιστικά μέσα που ελέγχουν. Δε θα πληρώσουμε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με το αίμα μας. Δε θα αλληλοσκοτωθούμε με τους φτωχοδιαβόλους των άλλων χωρών. Αντιθέτως, είναι χρέος μας να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και να ανασυγκροτήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχοντας ως γνώμονα την προώθηση των ταξικών συμφερόντων και των υλικών αναγκών της κοινωνικής βάσης. Να οργανωθούμε στους κοινωνικούς και ταξικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, οργανώνοντας με μαζικούς και μαχητικούς όρους την αντεπίθεση της τάξης μας. Αυτό το σύστημα γεννά τους πολέμους και ευθύνεται για τη φτώχεια, την αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Καιρός, λοιπόν, να το αμφισβητήσουμε οργανωμένα και δυναμικά, οργανώνοντας την ανατροπή του σε διεθνή κλίμακα.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ:
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΜΑΡΤΗ, 18:00, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

κάλεσμα : Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)

blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_exthess@hoextmail.coexm


1 2 3 4 5 6 7

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 17/3 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΡΩΣΙΑΣ - ΚΙΝΑΣ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:00 (@ekxsxoleio)


1 2 3 4 5 6 7

Έχουμε διαλέξει πλευρά. Την πλευρά της Αντίστασης και της εξέγερσης,

ενάντια στους πολέμους των κρατών, ενάντια στα δολοφονικά γεωπολιτικά σχέδια του κεφαλαίου.

Ή ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΌΛΕΜΟ Ή ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΎΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΈΠΕΙΕΣ ΤΟΥ

- Η ιστορία των κρατών είναι η ιστορία των πολέμων

Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Συμμετέχουμε στην συγκέντρωση και πορεία στο εργατικό κέντρο Πέμπτη 17/03, 18:00 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

κάλεσμα : Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης


1 2 3 4 5 6 7

Όταν μιλάμε για τον πόλεμο στην Ουκρανία, μιλάμε (και) για τις ζωές μας

Όσο ο πόλεμος φτάνει πιο κοντά μας τόσο περισσότερο εντείνεται ο φόβος του θανάτου και η αγωνία για τη ζωή. Αν υπάρχει ένας τρόπος για να φανούμε αλληλέγγυες σ' όσους αυτήν τη στιγμή καλούνται είτε να γίνουν κρέας για τα κανόνια, είτε να ζητήσουν καταφύγιο σε ξένους τόπους, αυτός είναι να ψάξουμε και να βρούμε σε ποια σημεία τέμνονται οι δικές μας εμπειρίες με τις δικές τους· να βρούμε και να εναντιωθούμε σ' αυτά τα ιδεολογήματα, τις κοινωνικές κατασκευές και τις σχέσεις που σε οποιαδήποτε χώρα, είτε εν καιρώ πολέμου είτε σε καιρό «ειρήνης», θρέφουν το εθνικιστικό μίσος, τροφοδοτούν πολεμικές συρράξεις και ενσταλάζουν το μίσος για κάθε τι διαφορετικό. Γιατί ο μόνος τρόπος για να σπάσουμε μια αφήγηση που θέλει να μας παρουσιάσει τον πόλεμο ως ένα θέαμα που εκτυλίσσεται εκεί, είναι να βρούμε τα δικά μας επίδικα εδώ. Να μιλήσουμε, όπως πάντα, σε πρώτο πρόσωπο.

Για εμάς, λοιπόν, εναντίωση στον πόλεμο σημαίνει:

Εναντίωση στον μιλιταρισμό.

Οι κάννες των όπλων δε μας προκαλούν αποστροφή μόνο όταν κρατιούνται από χέρια με το εθνόσημο στο πέτο τους. Το ίδιο αποκρουστικές μας φαίνονται όταν αποτελούνε τον ένοπλο βραχίονα άτακτων στρατών, «επαναστατικών» πρωτοποριών ή «αντιφασιστικών» πολιτοφυλακών. Όπως και να βαφτίζεται κάθε φορά η στρατιωτικοποίηση του κοινωνικού ζητήματος, πάντα αποτελεί εγγύηση για την καταστροφή του.

Εναντίωση στις ρητορείες περί «δίκαιων» και «άδικων» πολέμων.

Οι στρατιωτικές, διακρατικές αντιπαραθέσεις καμία σχέση δεν έχουν με το δίπολο θύτη και θύματος, δεν πρόκειται για κάποια μάχη μεταξύ καλού και κακού. Τα εθνικοαπελευθερωτικά κηρύγματα, οι αντιιμπεριαλιστικοί τακτικισμοί ή οι αφηγήσεις που μιλάνε για «καλούς» στρατούς, το μόνο που καταφέρνουν είναι να θεμελιώνουν μιλιταρισμούς με άλλα ονόματα, να δημιουργούν νέες μορφές βαρβαρότητας.

Εναντίωση σ' όσους βαφτίζουν τη στήριξη των εθνικών τους μπλοκ σε «αγώνα για τη διάσωση ενός κοινού τόπου, παράδοσης ή πολιτισμικών αξιών ».

Εθνικισμός δεν είναι μόνο τα κράτη και οι μηχανισμοί πειθάρχησης που αυτά συγκροτούν και επιβάλουν (σχολεία, στρατός κλπ.). Οι φαντασιακές κοινότητες που εχθρευόμαστε κατασκευάζονται εξίσου πάνω σε «πολιτιστικές αυτονομίες», ταυτίσεις με τοπικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά και άλλα ιδιαίτερα πολιτισμικά γνωρίσματα -συνήθως μέσα από την επίθεση και τις απαγορεύσεις από άλλους κυρίαρχους κρατικούς σχηματισμούς.

Εναντίωση στις αξίες της ανδρείας, του ηρωισμού και λοιπών αρρενωποτήτων.

Οι μιλιταρισμοί κάθε είδους εκφράζουν και εκφράζονται, υποστηρίζουν και υποστηρίζονται, από την πατριαρχία, την ετεροκανονικότητα και τις έμφυλες (και όχι μόνο) ιεραρχήσεις. Από μικρά παιδιά, οικογένεια και σχολείο μας προετοιμάζουν για τον έμφυλο ρόλο που θα κληθούμε να φέρουμε εις πέρας, πάντα με στόχο να υπηρετήσουμε την πατρίδα. Από τη μία ο ρόλος της εθνικής αναπαραγωγικής μηχανής για τις θηλυκότητες· από την άλλη ο ρόλος του προστάτη της πατρίδας μέσα από τη δημιουργία ηγεμονικών αρρενωποτήτων. Όπως και σε κάθε πόλεμο, αυτοί που θα χαρακτηριστούν ως «δειλοί» και «προδότες» είναι όσοι επιλέξουν να λιποτακτήσουν μπροστά στα κελεύσματα της πατρίδας· όσες δε θα ποζάρουν περήφανα στα χακί προσπαθώντας να μοιάσουν στους άνδρες συμπολεμιστές τους, αλλά θα διαρρήξουν την εθνική συναίνεση γεννώντας αμφιβολίες, αμφισβητήσεις, απειθαρχίες.

Εναντίωση σ' όσους μιλάνε για «καλούς» και «κακούς» πρόσφυγες.

Το κύμα ευαισθητοποίησης προς τις προσφυγικές οικογένειες ήδη έχει οδηγήσει στον διαχωρισμό μεταξύ των Ουκρανών που αξίζουν της αμέριστης συμπαράστασής μας, και των «άλλων», των «σκουρόχρωμων» που προέρχονται από τα κράτη της Μέσης Ανατολής και αντιμετωπίζονται ως εισβολείς ή υγειονομικές βόμβες και εξοντώνονται στα σύνορα ή τα κλειστά κέντρα κράτησης.

Εναντίωση στη θεαματική απεικόνιση του πολέμου από τα media.

Η διαμεσολάβηση των ειδικών της πληροφορίας θέλει να στενέψει τις επιλογές ανάμεσα στην υποχρεωτική συστράτευση με κάποια από τις εμπόλεμες πλευρές και το πλυντήριο συνειδήσεων που ονομάζεται «ανθρωπισμός». Σε κάθε περίπτωση η θέση που μας διαφυλάσσεται είναι αυτή των ανήμπορων καταναλωτών των εικόνων του πολέμου.

Εναντίωση σ' όσους στο αίτημα της μη-συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο, αφήνουν ανοιχτά παραθυράκια στα πατριωτικά προστάγματα.

Όταν η πατριωτική αριστερά απαιτεί «να μην πολεμήσουν οι Έλληνες για ξένα συμφέροντα», δεν το κάνει από αντιπολεμική διάθεση. Αντιθέτως, αυτό που υπονοεί είναι ότι οι Έλληνες πρέπει να πολεμάνε για τα εθνικά τους συμφέροντα και μόνο. Δε μας αρκεί το «να μη στείλουμε τα παιδιά μας στην Ουκρανία», όταν καθημερινά τα γαλουχούμε στην ιδέα του να πεθάνουν για τις βραχονησίδες του Αιγαίου.

Εναντίωση στον στρατό που καλούμαστε να υπηρετήσουμε.

Η στρατιωτική θητεία είναι εκπαίδευση στη βαρβαρότητα, την ιεραρχία, τον ανταγωνισμό, την πατριαρχία. Είτε με δημόσιες (ατομικές ή συλλογικές) αρνήσεις στράτευσης, είτε με την επιλογή του Ι5, φροντίζουμε ν' αποφεύγουμε τον χακί εκβιασμό και να επικοινωνούμε τους τρόπους με τους οποίους το πετυχαίνουμε αυτό.

Εναντίωση, τέλος, και στον καθημερινό πόλεμο που διεξάγεται εν καιρώ ειρήνης.

Δεν ξεχνάμε πως τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ μέσω του εκβιασμού της μισθωτής εργασίας και της φτωχοποίησης, της γενικευμένης επισφάλειας, της καθημερινής εξόντωσης μεταναστ(ρι)ών, της έμφυλης βίας, της λεηλασίας της φύσης, της κανονικοποίησης κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αν οι βόμβες που πέφτουν αποτελούνε την κόλαση αυτού του κόσμου, τότε με την ίδια οργή θέλουμε να παλέψουμε κι ενάντια στον παράδεισό του: τα πειθήνια εργασιακά 8-ωρα, τις προγραμματισμένες εκτονώσεις του σαββατοκύριακου, τις βουβές διαδρομές στα λεωφορεία και τη μοναξιά των διαμερισμάτων μας.

Όσο ο φόβος κλιμακώνεται, όλο και περισσότεροι τείνουν να διαλέξουν πλευρά. Εμείς, από την άλλη, θα παραμείνουμε ενάντια σε κάθε είδους στράτευση που έχει ως στόχο να φαγωθούμε μεταξύ μας για τα κέρδη άλλων. Στεκόμαστε δίπλα στους λιποτάκτες των πολέμων, στις ανυπότακτες, στους εκτοπισμένους, στις καταπιεσμένες του κάθε τόπου που μας ενώνει κοινή μοίρα. Να δημιουργήσουμε κοινούς αγώνες, να τελειώνουμε με έθνη, κράτη, πατριαρχία, σύνορα, θρησκείες και κάθε άλλη μορφή εξουσίας που καταδυναστεύει τις ζωές και τα σώματα μας.

Να λιποτακτήσουμε από τους πολέμους και την επίπλαστη ειρήνη τους

Δε μας ενώνει καμιά πατρίδα, αλλά ο αγώνας εναντίον της

κάλεσμα : Φάμπρικα * Υφανέτ


1 2 3 4 5 6 7

Στηρίζουμε το κάλεσμα της Ανοιχτής Αντιπολεμικής Συνέλευσης

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ//ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 17/3 18.00 ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

"με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί"*

Τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία, η εισβολή του ρωσικού στρατού, η αιματοχυσία και η προσφυγιά ήρθαν να συμπληρώσουν μια παγκόσμια εικόνα όπου οι πολεμικές αναμετρήσεις, είτε μεταδίδονται είτε όχι από τα κανάλια, είναι καθημερινότητα. Η νέα εποχή, του σύγχρονου και αδυσώπητου κοινωνικού πολέμου είναι αμετάκλητα εδώ. Το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι χαρακτηριστικό: Η κυριαρχία των εθνικισμών, ο μιλιταριστικός ανταγωνισμός, ο ρατσισμός και ο πατριωτισμός, έστρωσαν τον δρόμο για να περπατήσουν οι μηχανές του πολέμου Ανατολής και Δύσης. Τα οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου, με όποια σημαία κι αν χρησιμοποιεί, απαιτούν όλο και περισσότερα θερμά επεισόδια, πολέμους, θύματα, καταστροφές. Και απαιτούν για τις κοινωνίες, πειθάρχηση, στρατιωτικά μέτρα και κατάσταση εξαίρεσης.

Στη χώρα μας, η ντόπια ελίτ προετοιμάζεται εδώ και καιρό για πολεμικές εξορμήσεις. Πριν αποστείλει -απ' τις πρώτες- οπλισμό στις εμπόλεμες ζώνες, έχει δαπανήσει δεκάδες δισεκατομμύρια σε πολεμικούς εξοπλισμούς, έχει στείλει δεκάδες ένοπλες αποστολές σε μια σειρά από χώρες σε όλον τον πλανήτη, έχει στείλει πυραύλους στη Σ.Αραβία και ετοιμάζεται να στείλει χιλιάδες στρατιώτες στην υποσαχάρια Αφρική. Το ελληνικό κράτος, σαν έτοιμο από καιρό, παίρνει ήδη μέρος στον βρώμικο πόλεμο της Ουκρανίας. Όχι για να υποστηρίξει κάποιο "διεθνές δίκαιο" ή την "δημοκρατία", όπως διατυμπανίζουν οι ΝΑΤΟικοί υποκριτές αλλά για τα συμφέροντα των ισχυρών. Βρωμάνε υποκρισία τα λόγια των κυβερνήσεων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση όταν μιλάνε για "ανθρωπισμό" και "αλληλεγγύη στους πρόσφυγες", την ίδια στιγμή που όλοι μαζί στηρίζουν δεκάδες πολέμους σε Ασία και Αφρική, που δολοφονούν προσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα του Έβρου και το Αιγαίο. Για ποιά ειρήνη μιλούν όσοι μας βουλιάζουν μέρα με τη μέρα όλους κι όλες, ακόμη πιο πολύ στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση;

Είναι ξεκάθαρο πως τα δύο μπλοκ που σήμερα συγκρούονται στην Ουκρανία, με χιλιάδες θύματα, φτωχούς κι αποκλεισμένους, χρησιμοποιούν τα ίδια εργαλεία ενάντια στους ανθρώπους που καταπιέζουν εντός και εκτός των συνόρων τους. Έτσι και η το ρωσικό κράτος σήμερα, φυλακίζει, βασανίζει και τρομοκρατεί το σπουδαίο αντιπολεμικό κίνημα που ζητάει εντός της Ρωσίας, την άμεση κατάπαυση του πυρός και ειρήνη. Δολοφονεί και αιχμαλωτίζει χιλιάδες αμάχους στην Ουκρανία.

Τι σημαίνει όμως για τη ζωή μας σήμερα η συμμετοχή στον πόλεμο του ελληνικού κράτους:

Ήδη οι επιπτώσεις είναι μεγάλες. Η ακρίβεια, η ανεργία και η φτώχεια, οι αυξήσεις στα βασικά αγαθα και στην ενέργεια, είναι λίγα μόνο απ' αυτά που μας ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι. Για να υποβαθμίσουν τις ζωές μας ακόμα περισσότερο γεμίζουν τις οθόνες με απειλές πολέμου, απαιτούν όλο και περισσότερη πειθαρχία στην εκμετάλλευση και σκορπάνε εθνικιστικά παραμύθια. Αυτός είναι ο πόλεμος που ήδη γίνεται και εδώ πάνω στις δικές μας πλάτες. Η εκμετάλλευση της εργασίας, ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών μετατρέπεται σε στόλους και οπλισμό για να παίζει το ελληνικό κεφάλαιο πολεμικά παιχνίδια με πραγματικούς νεκρούς.

Μπορούμε και πρέπει να τους σταματήσουμε.

Σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά και σε κάθε πόλη, μετανάστες και ντόπιοι πρέπει να δημιουργήσουμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα ενάντια σε εθνικισμό, ρατσισμό και μιλιταρισμό. Να αντισταθούμε στην περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας και να μπλοκάρουμε τις πολεμικές μηχανές.

Δεν διαλέγουμε πλευρά στον διακρατικό ανταγωνισμό.
Δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα καμίας δικής τους πατρίδας.

Διαλέξαμε πλευρά: Την πλευρά των καταπιεσμένων και των αποκλεισμένων, την κοινωνική πλειοψηφία

που πληρώνει στο σώμα της κάθε πολεμική προετοιμασία και κάθε θερμό επεισόδιο.

//Αντιπολεμική Απεργία//Μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής του ελληνικού κράτους //
// Κοινοί αντιπολεμικοί-διεθνιστικοί αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών //

antiwar διεθνιστική κίνηση
antiwarproject.blogspot.com

*από το «Κεμάλ» του Νίκου Γκάτσου


1 2 3 4 5 6 7

Αντιπολεμική Πορεία, Πέμπτη 17/3

Συγκεντρωνόμαστε στις 18:00 στο πάρκο του Εργατικού Κέντρου, και στις 19.00 κατεβαίνουμε στην κοινή συγκέντρωση και πορεία που θα ξεκινήσει από το Άγαλμα Βενιζέλου.

Να μπλοκάρουμε την συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον πόλεμο, για την επίτευξη των γεωπολιτικών του επιδιώξεων, και τη χρήση των νατοϊκών βάσεων για τη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού στην Ανατολική Ευρώπη.

Να οικοδομήσουμε διεθνιστικούς-ταξικούς αγώνες που θα σταματήσουν τόσο τον πόλεμο, όσο και τον αυξανόμενο μιλιταρισμό στην Ευρώπη, που προκαλούν ακόμα περισσότερη φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο στους καταπιεσμένους.

Να αγωνιστούμε ενάντια στους έλληνες εφοπλιστές, που εκμεταλλεύονται τον πόλεμο για να κάνουν ενεργειακές μίζνες δισεκατομμυρίων -ενώ το κόστος ζωής μας εκτοξεύεται καθημερινά-, ενάντια στην αστική τάξη της χώρας που μας εκμεταλλεύεται όχι μόνο στους πολέμους, αλλά και στην ειρήνη τους.

Να οργανωθούμε για να προετοιμάσουμε τον μόνο δίκαιο πόλεμο, τον ταξικό, ώστε να σταματήσουμε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει τους πολέμους και την καπιταλιστική ειρήνη, την εκμετάλλευση και την καταπίεση, και να τολμήσουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο χωρίς έθνη και στρατούς, σύνορα και φυλακές, πλούσιους και φτωχούς, αφεντικά και εργάτες.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συλλογικότητας:

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

"Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:
Πόλεμος και ειρήνη είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.
Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους,
καθώς ο γιος από τη μάνα.
Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.
Ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους."

Τα ξημερώματα της 24ης Φλεβάρη το Ρωσικό κράτος αποφασίζει να εισβάλλει στην Ουκρανία με συντονισμένες πυραυλικές επιθέσεις και ταυτόχρονη επέλαση του στρατού. Αυτή η ενέργεια αποτελεί την κλιμάκωση χρόνων έντασης και ανταγωνισμών στην περιοχή, με πιο χαρακτηριστικά ίσως περιστατικά την απόρριψη συμφωνίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013 από τον τότε πρόεδρο της χώρας Γιανούκοβιτς -που προωθούσε μια ατζέντα στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία- και την εξέγερση που ακολούθησε (γνωστή και ως "Euromaidan"), με την ενεργή συμμετοχή ακροδεξιών και την υποστήριξη από το ευρωατλαντικό μπλοκ, που επέφερε την καθαίρεση του προέδρου. Οι γενικευμένες αναταραχές που επικρατούσαν τότε, έδωσαν την "ευκαιρία" στη Ρωσία να εισβάλλει στην Κριμαία και να την προσαρτήσει στην επικράτεια της. Προκάλεσαν επίσης διαδηλώσεις (με την υποστήριξη και την ενίσχυση της Ρωσίας) ενάντια στο Euromaidan και το νέο καθεστώς, και ταραχές, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό του Κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό το Μάη του 2014 από Ουκρανούς χούλιγκαν και νεοναζί, που οδήγησε στο φριχτό θάνατο 42 ανθρώπων που κάηκαν ζωντανοί. Παράλληλα, με την ανακήρυξη των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από αυτονομιστές στην Ανατολική Ουκρανία, οι ταραχές μετατράπηκαν σε πολεμικές συγκρούσεις, που συνεχίζονται ακόμα με περίπου 15.000 νεκρούς, και την ένταση των επιθέσεων από την Ουκρανία τους περασμένους μήνες.

Αυτές τις Λαϊκές Δημοκρατίες αναγνώρισε επίσημα η Ρωσία στις 21 Φλεβάρη. Τα αίτια της εισβολής δεν εντοπίζονται φυσικά στο ενδιαφέρον για τη ζωή των ανθρώπων εκεί, αλλά εντάσσονται στο πλαίσιο του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και της όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών. Πρόκειται για έναν πόλεμο ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που διεκδικούν σφαίρες επιρροής, μερίδια των αγορών και πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έτσι, αναβαθμίζονται συνεχώς στρατιωτικά (με τα ποσοστά των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς να έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια), όσο επιδιώκουν να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους και να αποκτήσουν όσο το δυνατόν πλεονεκτικότερη θέση συγκριτικά με τον έλεγχο της ενέργειας, τις οδούς μεταφοράς, τις πρώτες ύλες τις περιοχής, κοκ. Την ίδια στιγμή κάθε πλευρά έχει αναπτύξει τους δικούς της μηχανισμούς προπαγάνδας και τα δικά της αφηγήματα, προσπαθώντας να πείσει τους ανθρώπους της τάξης μας να δώσουν τη ζωή τους για τα συμφέροντά της, ή να παρουσιάσει τους σκοπούς της ως "δίκαιους" ή δικαιολογημένους.

Από τη μία λοιπόν είναι το ΝΑΤΟ, με ηγέτιδα δύναμη τις ΗΠΑ, που μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου επεκτείνεται διαρκώς προς την Ανατολική Ευρώπη και τις πρώην χώρες του Σύμφωνου της Βαρσοβίας, και προσπαθεί εδώ και χρόνια να προσεγγίσει πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και ουδέτερες χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ενώ μια αντίστοιχη στρατηγική υπάρχει και απέναντι στην Κίνα, καθώς νιώθει την πρωτοκαθεδρία του στον παγκόσμιο καπιταλιστικό χάρτη να απειλείται. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να κατευθύνουν τα ευρωπαϊκά κράτη προς μία κατεύθυνση απεξάρτησης από την Ρωσία, π.χ. όσον αφορά το ρωσικό φυσικό αέριο, προωθώντας το δικό τους υγροποιημένο αέριο (LNG) το οποίο στοιχίζει ακριβότερα, ευνοείται όμως από ενδεχόμενη άνοδο της τιμής ή από το μπλοκάρισμα του ρωσικού αερίου λόγω των εξελίξεων. Η ανάπτυξη νέων σχηματισμών και η μεταφορά νατοϊκών αντιβαλλιστικών συστημάτων σε Βουλγαρία και Ρουμανία, οι στρατιωτικές ασκήσεις σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, η συγκέντρωση δυνάμεων σε χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία (με αναφορές για 8.500 στρατιώτες σε επιφυλακή και υποσχέσεις για ακόμα 3.000 από την Washington, ήδη πριν από το ξέσπασμα του πολέμου), και φυσικά η προσέγγιση ΗΠΑ-Ουκρανίας για την είσοδο της τελευταίας στο Ευρωατλαντικό Σύμφωνο, προλείαναν το έδαφος για τη σημερινή κατάσταση.

Μια κατάσταση, όπου η επίθεση της Ρωσίας δεν προκύπτει προφανώς από κάποια αντιιμπεριαλιστική σκοπιά, ούτε από ιδεολογικές διαφορές με το ακροδεξιό καθεστώς της Ουκρανίας. Αντίθετα, η προσπάθεια περικύκλωσής της από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ αντιτίθεται στις επιδιώξεις της αστικής τάξης της χώρας να ανακτήσει τα εδάφη και τις αγορές στις οποίες επεκτάθηκε ο δυτικός καπιταλισμός μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και τις ενέργειές της για την προώθηση των δικών της συμφερόντων μέσα από την καπιταλιστική ενοποίηση αυτών των κρατών [Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EEU), Οργανισμός της Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας (CSTO), κοκ]. Η διεθνής συγκυρία ήταν ευνοϊκή καθώς παρά τις κινήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, η προσοχή τους είναι στραμμένη σε μεγάλο βαθμό γύρω από την Κίνα, που αποτελεί τη νέα αναδυόμενη καπιταλιστική υπερδύναμη, ενώ όπως και οι ΗΠΑ, έτσι και το ρωσικό κράτος επιθυμούσε να στρέψει αλλού και να εκτονώσει την κοινωνική δυσαρέσκεια που έχει προκληθεί από τη διαχείριση της πανδημίας.

Η περιοχή της Ουκρανίας είναι πολύ σημαντική και για άλλους λόγους, καθώς διαθέτει σχετικά αναπτυγμένες παραγωγικές βιομηχανικές δυνατότητες, πλούσιες πρώτες ύλες και σημαντικές αγροτικές εκτάσεις, καθώς και ενεργειακά κοιτάσματα, ενώ αποτελεί και βασική οδό μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Ευρώπη. Παράλληλα, με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 δεν αυξήθηκαν απλώς τα ρωσικά εδάφη και η εσωτερική αγορά, αλλά και το δικαίωμα στην εκμετάλλευση φυσικών και ενεργειακών πόρων στην περιοχή, με την Ουκρανική ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Αζόφ να μειώνεται κατά τα ¾. Γεγονός που είχε οδηγήσει την Ουκρανία να επεξεργάζεται σχεδιασμούς ανακατάληψης της περιοχής της Κριμαίας, με τη Σεβαστούπολη να αποτελεί μάλιστα και σημαντική διέξοδο και λιμάνι προς τη Μαύρη Θάλασσα.

«Η 24η Φεβρουαρίου 2022 αποτελεί σημείο καμπής (…). Ο κόσμος μετά δεν θα είναι ίδιος με τον κόσμο πριν»
Olaf Scholz, Γερμανός Καγκελάριος

Σε όλη αυτή τη συνθήκη οι χώρες της Ευρώπης δεν έχουν κρατήσει κάποια κοινή στάση, με κράτη όπως τη Γαλλία να στηρίζουν την Ουκρανία, και το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις πολιτικές των ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή κράτη που είναι επίσης μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Κροατία και η Βουλγαρία, αντιτάχθηκαν εξαρχής στη διαφαινόμενη απειλή ενός πολέμου, και δήλωσαν πως δε θα εμπλακούν στρατιωτικά. Η Γερμανία έχοντας εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, που αποτελεί το βασικό ενεργειακό προμηθευτή της, και με το νέο αγωγό αερίου που συνδέει τις δύο χώρες (Nord Stream 2) να έχει ολοκληρωθεί και να αναμένεται η αδειοδότησή του, επιθυμούσε να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση, ενώ μετά από όσα έγιναν ανακοίνωσε τη δημιουργία ειδικού ταμείου ύψους 100 δις ευρώ για τις ένοπλες δυνάμεις. Έτσι, το μέλλον της ίδιας της ΕΕ είναι άγνωστο, ενώ και οι κυρώσεις στη Ρωσία από τα κράτη της ΕΕ μετά την κήρυξη του πολέμου δεν είναι κοινές, αλλά διαφέρουν με βάση τα συμφέροντα της αστικής τάξης της κάθε χώρας.

Κυρώσεις με τεράστιες συνέπειες στην Ευρώπη, όπως και ο ίδιος ο πόλεμος, καθώς η Ρωσία καλύπτει το ένα τρίτο των "αναγκών" της σε αέριο (με την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου στην Ευρώπη την πρώτη μέρα του πολέμου να φτάνει μέχρι και το 57%), ενώ μαζί με την Ουκρανία καλύπτουν μεταξύ άλλων το 29% των παγκόσμιων εξαγωγών σίτου, το 80% των εξαγωγών ηλιελαίου και στο 19% των εξαγωγών αραβόσιτου, καθιστώντας ορατό τον κίνδυνο εμφάνισης μίας όχι μόνο ενεργειακής αλλά και επισιτιστικής κρίσης. Η περιοχή είναι επίσης εξίσου "πλούσια" και σε μέταλλα και σπάνιες γαίες, απαραίτητες στη σύγχρονη βιομηχανία, και των οποίων η τιμή αναμένεται να αυξηθεί ιδιαίτερα. Παράλληλα προκαλείται ακόμη μία ανθρωπιστική κρίση, με τους πρόσφυγες από την Ουκρανία να ξεπερνάνε ήδη τα δύο εκατομμύρια.

Και η Ελλάδα; Μέσα σε αυτό το τοπίο, το ελληνικό κράτος έχει πάρει και συνεχίζει να παίρνει ξεκάθαρη θέση. Έχει προσδεθεί στο άρμα της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, ενώ -τόσο κατά την σοσιαλδημοκρατική όσο και κατά τη νεοφιλελεύθερη/συντηρητική περίοδο διαχείρισής του- έχει μετατραπεί σε μία απέραντη νατοϊκή βάση. Συμμετέχει σε ασκήσεις και υπογράφει συνθήκες στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, και παρά το φιλειρηνικό προφίλ που προσπαθεί να χτίσει, λειτουργεί ως πολεμικό πέρασμα (Αλεξανδρούπολη) και ορμητήριο (Σούδα), και στέλνει εξοπλισμούς (Σαουδική Αραβία) αλλά και στρατεύματα έξω από την επικράτεια του (Σαχέλ), για να ικανοποιήσει τις καθαρά επιθετικές βλέψεις των συμμάχων του, επιδιώκοντας να ισχυροποιήσει τα δικά του συμφέροντα στην Μεσόγειο και να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων. Εδώ να τονίσουμε για μία ακόμα φορά ότι δεν υπάρχουν φιλίες μεταξύ των κρατών παρά μόνο συμφέροντα. Αυτό αποδεικνύεται και από την απόφαση των ΗΠΑ να ακυρώσουν και επίσημα τα σχέδια για την κατασκευή του πολυδιαφημισμένου αγωγού East Med, ο οποίος θα άφηνε την Τουρκία εκτός της μπίζνας μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη, με "κίνδυνο" την στροφή της Τουρκίας προς την Ρωσία, κάτι που προφανώς οι ΗΠΑ θέλησαν να αποφύγουν. Μια κίνηση την οποία αποσιώπησαν σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ και ο εθνικός κορμός της χώρας.

Στο ίδιο πλαίσιο συνεχίζει να λειτουργεί και τώρα το ελληνικό κράτος, με το Μητσοτάκη να κάνει δηλώσεις για αντίδραση "αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας", τον πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ να ανακοινώνει τη χρησιμοποίηση της βάσης στο Στεφανοβίκειο για τη μεταφορά αμερικανικών ελικοπτέρων Απάτσι στην Πολωνία, την Αλεξανδρούπολη να αξιοποιείται εδώ και μήνες ως κόμβος για τη διέλευση εξοπλισμών και στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη, και το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας) να ανακοινώνει την πρόθεση για αντικατάσταση των ενεργειακών προμηθειών από τη Ρωσία, με αέριο από τον αγωγό TAP και πανάκριβο υγροποιημένο αέριο (LNG) αμερικανικών συμφερόντων. Κίνηση που εξυπηρετεί και τις βλέψεις της ελληνικής εφοπλιστικής τάξης, που διατηρεί έναν τεράστιο στόλο από τάνκερ, έτοιμα να χρησιμοποιηθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τελευταία επεισόδια της επικίνδυνης εμπλοκής του ελληνικού κράτους, που το εμπλέκουν ακόμα περισσότερο σε ένα πόλεμο που τίποτα δεν αποκλείει να επεκταθεί μέχρι τα μέρη μας, αποτελούν οι δύο αποστολές στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, με δύο αεροπλάνα C-130 η κάθε μία, ενώ προς την Αλεξανδρούπολη πλέουν αυτές τις μέρες τόσο το αμερικάνικο αεροπλανοφόρο Harry Truman, όσο και δύο αμερικάνικά οχηματαγωγά που μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό ώστε να ενισχύσει τις νατοϊκές δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη. Όλα αυτά, ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας δήλωσε πως «οι δομές και οι οντότητες της ΕΕ που εμπλέκονται στην μεταφορά φονικών όπλων και καυσίμων στην Ουκρανία, θα θεωρηθούν υπεύθυνες για τις συνέπειες των πράξεών τους».

Έτσι, μπορεί μέχρι τώρα η Ελλάδα να γινόταν θύτης μέσα από τη συμμετοχή και την αρωγή της στις πολεμικές αποστολές, για τη "γεωστρατηγική αναβάθμιση" της αστικής της τάξης που επιθυμούσε μερίδιο στις νέες αγορές που δημιουργούνται με τα εγκλήματα σε βάρος των λαών, τίποτα όμως δεν εγγυάται πως δε θα βρεθεί στην αντίθετη θέση, με τη Ρωσία να έχει προειδοποιήσει ακόμα και για αντίποινα σε βάσεις όπως πχ αυτή της Αλεξανδρούπολης. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος επενδύει υπέρογκα ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς (βρίσκεται για ακόμα μία χρονιά στη 2η θέση σε όλο το ΝΑΤΟ συγκριτικά με το ΑΕΠ της κάθε χώρας, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ), την ίδια στιγμή που οι νεκροί από την πανδημία είναι περισσότεροι από 20 χιλιάδες (ένα από πολύ υψηλό νούμερο συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας) και το δημόσιο σύστημα υγείας έχει αφεθεί να καταρρεύσει, ιδιωτικοποιούνται σταδιακά όλα τα βασικά αγαθά (ρεύμα, νερό, ενέργεια), και οι μισθοί διατηρούνται σε επίπεδα πείνας, παρόλο που κόστος ζωής αυξάνεται ραγδαία κάθε βδομάδα. Ταυτόχρονα, οι χιλιάδες μπάτσοι που προσλήφθηκαν σε συνδυασμό με τα δεκάδες αντικοινωνικά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας χρησιμεύουν στο να καταστέλλουν όποια φωνή αντιστέκεται σε αυτή την άθλια πραγματικότητα, που προμηνύεται ακόμα πιο ζοφερή.

"Τούτος ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ' αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος,
υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους ο φτωχός λαός πέθαινε απ' την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός, πέθαινε το ίδιο…"

Για να πάρουμε θέση στον πόλεμο, είναι αναγκαίο να συλλογιστούμε ποια τάξη τον διεξάγει και γιατί. Οι καπιταλιστικοί πόλεμοι αποτελούν τη συνέχεια της καπιταλιστικής ειρήνης με άλλα μέσα. Ο πόλεμος αυτός δεν είναι κάποια εκτροπή, αλλά κομμάτι του ίδιου καπιταλιστικού συστήματος από το οποίο πηγάζει. Οργανώνεται από την ίδια τάξη, τις αστικές τάξεις των εμπλεκόμενων κρατών, και έχει τους ίδιους ακριβώς σκοπούς τόσο με την "ειρήνη" που προηγείται όσο και με αυτήν που θα ακολουθήσει, καθώς εκφράζει την ίδια ακριβώς πολιτική, αλλάζοντας μόνο τη μορφή της δράσης. Παράλληλα προσφέρει διέξοδο από τη μακρόχρονη δομική κρίση υπερσυσσώρευσης στην οποία βρίσκεται ο καπιταλισμός -και που βαθαίνει ακόμα πιο πολύ μετά την εμφάνιση της πανδημίας-, μέσα τόσο από την καταστροφή της εργατικής δύναμης, όσο και από τη δημιουργία αγορών και την "ανάπτυξη" που θα ακολουθήσει στην περίοδο της "ανοικοδόμησης", εις βάρος φυσικά των κοινωνικών αναγκών των εκμεταλλευόμενων της περιοχής, και όχι μόνο.

Ένας τέτοιος πόλεμος είναι άδικος και από τις δύο πλευρές, και οι χαμένοι από αυτούς τους ανταγωνισμούς είναι εκείνοι που χρησιμοποιούνται στις σφαγές που ετοιμάζουν οι καπιταλιστές για τα κέρδη τους, ή που επηρεάζονται έμμεσα από τις συνέπειές τους, και που στην ουσία δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το να μην συστρατευθούμε ούτε με τη μία, ούτε με την άλλη πλευρά, δεν αποτελεί απλώς κάποιο εύκολο σύνθημα ή μία μεσοβέζικη λύση, αλλά το μόνο δρόμο για να υπερασπιστούμε τις ζωές και το συμφέρον της εργατικής τάξης. Δεν υπάρχουν καλά και κακά κράτη, λιγότερο καλοί ή κακοί ιμπεριαλιστές. Κοινό εχθρό, μάλιστα, για όλους τους αποτελούν οι αγωνιζόμενοι που αντιστέκονται στο εσωτερικό τους, και αν χρειαστεί δε θα διστάσουν ακόμα και να συνεργαστούν μεταξύ τους για να μας αντιμετωπίσουν. Όπως συνέβη και πριν από 150 χρόνια, όταν η αστική τάξη της Γαλλίας συνθηκολόγησε με τους Πρώσους για να καταστείλουν μαζί την εξεγερμένη Παρισινή Κομμούνα, όπως συμβαίνει και σήμερα στην ίδια την ελληνική επικράτεια, με τη συνεργασία ελληνικού και τουρκικού κράτους για την καταστολή, τις διώξεις και τις φυλακίσεις δεκάδων Τούρκων αγωνιστ(ρι)ών. Οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση των ζωών μας, η λεηλασία της φύσης δεν θα σταματήσουν διαλέγοντας στρατόπεδα στους διακρατικούς ανταγωνισμούς, αλλά με τον αγώνα μας ενάντια στο σύστημα που τα γεννά.

Και το υπάρχον οικονομικό σύστημα το μόνο που μπορεί να προσφέρει στην συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Ειδικά την συγκεκριμένη περίοδο, όπου βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση παγκόσμιου μεγέθους, και για να βρει νέες αγορές και να συνεχίσει να συσσωρεύει κέρδη λεηλατεί σε τεράστιο βαθμό τη φύση, προκαλεί πανδημίες, σκορπάει καθημερινά το θάνατο σε περιοχές όπως η Σομαλία, η Υεμένη και η Μέση Ανατολή, εμπορευματοποιεί κάθε πτυχή της ζωής μας, και εντείνει ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

"Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Ξέρει να σκέφτεται."
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου

Σ' αυτήν λοιπόν την συνθήκη, όλοι εμείς που ανήκουμε στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας, που δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα καθώς το κόστος ζωής μας ανεβαίνει συνεχώς, που βλέπουμε τις ζωές μας να απειλούνται από τους ανταγωνισμούς των ισχυρών, οφείλουμε να δράσουμε ώστε να σταματήσουμε αυτόν τον πόλεμο, όπως και όλους τους διακρατικούς πολέμους. Να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια της πολεμικής τους μηχανής, ώστε να μη χυθεί άλλο αίμα καταπιεσμένων για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Να πάρουμε δύναμη από τους χιλιάδες αγωνιζόμενους στη Ρωσία, που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στην εκεί ρητορική, αψηφώντας το σκληρό καταπιεστικό καθεστώς για όσες αντιστέκονται, και να αποδομήσουμε το κυρίαρχο νατοϊκό αφήγημα που επικρατεί εδώ - χωρίς παράλληλα να έχουμε καμία αυταπάτη περί «ήπιου» ρώσικου καπιταλισμού. Να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι δε θα γίνουμε τα στρατιωτάκια τους στις παρτίδες σκάκι που στήνουν για να αυξήσουν τη δύναμή τους, και να δράσουμε στο δικό μας πεδίο, απέναντι στην ελληνική αστική τάξη και το ελληνικό κράτος. Ο εχθρός βρίσκεται μέσα στην ίδια μας τη χώρα, και είναι ταξικό και διεθνιστικό μας καθήκον να μην επιτρέψουμε τη συμμετοχή του σε ακόμα έναν πόλεμο μέσα από τις τάξεις του ΝΑΤΟ. Να μπλοκάρουμε την αποστολή όπλων και τη χρήση των δεκάδων βάσεων για τη μεταφορά στρατιωτών και πολεμικού εξοπλισμού. Να αγωνιστούμε για το κλείσιμο όλων των βάσεων και να σαμποτάρουμε την ίδια τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, που ευθύνεται για το αίμα εκατομμυρίων σε δεκάδες επεμβάσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οφείλουμε παράλληλα να δυναμώσουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες απέναντι στη γενικότερη επίθεση των κρατών και των κεφαλαιοκρατών στην εργατική τάξη. Να στοχεύσουμε τον αγώνα μας ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό και εξουσιαστικό σύστημα που γεννά τις ανισότητες και τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Να προετοιμάσουμε τον μόνο δίκαιο πόλεμο, τον ταξικό. Για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Χωρίς σύνορα, έθνη και στρατούς να μας χωρίζουν με τα αλλόγλωσσα αδέρφια μας και να μας ενώνουν με τους δυνάστες μας. Να αγωνιστούμε ώστε στην Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μακεδονία, στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία και σ' όλο τον κόσμο, να μην υπάρξει κανένας πόλεμος μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καμία ειρήνη μεταξύ των τάξεων.

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ,
ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ, ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ,
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ "ΕΙΡΗΝΗ" ΤΟΥΣ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

κάλεσμα : Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά // anatolika.espivblogs.net

28 Φλεβάρη 2022