Σάββατο 16 Απριλίου 2022 στις 19.00
[Αθήνα] Διαδήλωση: Σήμερα τα Εξάρχεια, αύριο όλη η πόλη
Σάββατο 16 Απριλίου - Πλατεία Εξαρχείων 19:00 - Διαδήλωση
Σήμερα τα Εξάρχεια, αύριο όλη η πόλη
Απέναντι στη παράδοση του Λόφου Στρέφη στα ιδιωτικά συμφέροντα, τον εξευγενισμό και την τουριστικοποίηση, τις αυξήσεις των ενοικίων, τις εξώσεις για Airbnb και ξενοδοχεία, την υποβάθμιση της ζωής μας, τη συνεχή παρουσία της αστυνομίας,την μετατροπή της περιοχής σε ζώνη διασκέδασης και του Πολυτεχνείου σε μουσείο.
Απέναντι στην καταστροφή της ιστορικής πλατείας Εξαρχείων από την κατασκευή σταθμού μετρό,στις εκκενώσεις καταλήψεων, την ισοπέδωση του μνημείου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την ανέγερση πολυτελών πολυκατοικιών στην οδό Μεσολογγίου και την πολιτική απονέκρωση της περιοχής.
Να πατήσουμε στην εμπειρία των αγώνων που έχουν διαμορφώσει τη γειτονιά.
Να αγωνιστούμε για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης.
κάλεσμα : Συντονιστικό δράσεων για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
Συμμετέχουμε στη διαδήλωση στα Εξάρχεια/Σάββατο 16/4 - 19:00 πλατεία Εξαρχείων. Σήμερα τα Εξάρχεια, αύριο όλη η πόλη
Σάββατο 16 Απριλίου - Πλατεία Εξαρχείων 19:00 - Διαδήλωση
Τα Εξάρχεια βρίσκονται στο στόχαστρο του κεφαλαίου γιατί εξακολουθούν να διατηρούν σε πείσμα της πολυεπίπεδης υπονόμευσης τους τα γνωρίσματα μιας αντιστεκόμενης κοινωνίας. Αποτελούν σημείο κοινωνικοποίησης, συνάντησης και εφόρμησης των δυνάμεων του επαναστατικού κινήματος, είναι οχυρό και καταφύγιο για τους αγωνιστές, τους απόκληρους και τους ξεριζωμένους. Η ζωντανή και αλληλέγγυα σχέση ανάμεσα στις δυνάμεις του κινήματος και της γειτονιάς, αποτελεί τον καθοριστικό στόχο του κεφαλαίου για να εισβάλει ολοκληρωτικά ως αδιαφιλονίκητη δύναμη στην περιοχή. Για να την αναμορφώσει ριζικά, τόσο ως επενδυτικό πεδίο αλλά κυρίως ως σχέση. Ως μια αποξενωμένη, υποταγμένη και παραδομένη γειτονιά. Μια γειτονιά που θα αναπλαστεί πρωτίστως ιδεολογικά, ώστε να εναρμονιστεί στη συνέχεια με την υλική μετάλλαξη της περιοχής.
Δεδομένης της ριζοσπαστικής πολιτικής ταυτότητας των Εξαρχείων, το κεφάλαιο επιδιώκει να μετατρέψει την περιοχή σε ''μουσείο''. Αρχικά μέσω της εκκαθάρισης των επαναστατικών δυνάμεων και των δεσμών τους με τη γειτονιά και εν συνεχεία απονευρώνοντας το πολιτικό πρόσημο που φέρουν τα Εξάρχεια. Έτσι, ανανοηματοδοτώντας απρόσκοπτα τον ιστορικό χαρακτήρα της περιοχής, το κεφάλαιο θα αξιοποιήσει τον πολιτικό της χαρακτήρα ως πλεονέκτημα επιχειρηματικών επενδύσεων, με απώτερο στόχο την μετατροπή των Εξαρχείων σε μια ''Βαρκελώνη'' των Βαλκανίων. Εναλλακτικός τουρισμός, ναρκωτικά και διασκεδαστήρια, θα συνθέτουν το νέο ασφαλές και αποστειρωμένο από κάθε ίχνος αντίστασης και αλληλεγγύης περιβάλλον.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, αντιλαμβανόμαστε- σήμερα- τη μάχη των Εξαρχείων. Ως μια πολιτική μάχη, τόσο απέναντι στο κεφάλαιο και τους σχεδιασμούς του όσο και απέναντι στους εαυτούς μας. Αντιμέτωποι με τον πασιφανή σχεδιασμό για τον πολιτικό αφανισμό μας και τη σταδιακή ενσωμάτωση του επαναστατικού αγώνα στις «μεταμοντέρνες» και εναλλακτικές υγειονομικές ζώνες του κεφαλαίου, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να περιφρουρήσουμε δηλαδή το επαναστατικό πρόταγμα, όχι ως αφηρημένη έννοια αλλά ως υλική αντανάκλαση στο αγωνιστικό πεδίο μιας γειτονιάς. Στην πράξη και στη μάχη. Στην κατά μέτωπο αναμέτρηση με τους μισθοφόρους του κεφαλαίου, τις δυνάμεις καταστολής και τις λοιπές συμμορίες που εισβάλουν, τρομοκρατούν και εκφυλίζουν την περιοχή. Σε αυτήν τη μάχη πρέπει να συστρατευθούν όλες οι δυνάμεις της περιοχής. Όσοι δηλαδή αντιλαμβάνονται το ιστορικό και ανυπολόγιστο μέγεθος της ήττας που θα επιφέρει η δρομολογημένη ''ανάπλαση'' των Εξαρχείων.
Μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και πανδημίας, το κράτος αναπτύσσει μια συνολική στρατηγική προληπτικής αντιεξέγερσης μπροστά στον κίνδυνο ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ψήφιση του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις και η περαιτέρω όξυνση της εγκληματικής βίας των κατασταλτικών δυνάμεων, σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ποινικοποίηση της απεργίας , των μαθητικών καταλήψεων και κάθε μορφής κοινωνικής και ταξικής διεκδίκησης που δεν χειραγωγείται.
Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται εδώ και χρόνια η αλλαγή της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων -μέσω της υποβάθμισης της γειτονιάς, με το κλείσιμο των σχολείων και των υπηρεσιών που εξυπηρετήσαν τις ανάγκες των κατοίκων, με την απομάκρυνση των δημοσίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που ιστορικά και συμβολικά συνδέονται με τους αγώνες ενάντια στην Εξουσία και που αποτελούν πεδία ανάπτυξης ριζοσπαστικών αγώνων- ώστε να πάψουν να παίζουν το σημαντικό ρόλο που είχαν στους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και να μετατραπούν σε μια απέραντη πιάτσα διασκέδασης και τουρισμού με φθηνά εργατικά μεροκάματα όπου θα καταναλώνεται μέχρι και η ίδια η Ιστορία των Αγώνων.
Ο αγώνας στα Εξάρχεια είναι κοινωνικός και ταξικός. Αφορά την ίδια την εργατική τάξη και την υλική της επιβίωση στο κέντρο της Αθήνας. Αφορά τους μαθητές και τις οικογένειες τους που εγκαταλείπουν τα σχολεία της περιοχής εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης των ενοικίων και συνολικά του κόστους ζωής. Αφορά τις μετανάστριες και τους τοξικοεξαρτημένους που γίνονται στόχος των αστυνομικών επιχειρήσεων επειδή περισσεύουν από την κανονικότητα του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης. Αφορά τους φοιτητές που βλέπουν στις σχολές τους να χάνεται όλο και περισσότερο ο δημόσιος και ανοιχτός χαρακτήρας των πανεπιστημιακών χώρων ως σημεία κοινωνικοποίησης, πολιτικοποίησης, ελεύθερης εισόδου, ελεύθερης έκφρασης. Που βιώνουν τη βίαιη προσπάθεια ιστορικής και πολιτικής απονοηματοδότησης των σχολών του κέντρου (Κάτω Πολυτεχνείο/ Νομική/ ΑΣΟΕΕ) μέσω των κρατικών σχεδιασμών της προληπτικής αντιεξέγερσης. Αφορά ολόκληρη την χειμαζόμενη κοινωνία που βλέπει τις κατακτήσεις αιώνων να καταστέλλονται και να υφαρπάζονται με τη βία.
Γιατί και τα ίδια τα Εξάρχεια, ως πεδίο έκφρασης της ασυνθηκολόγητης σύγκρουσης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης, αποτελούν μια αιματοβαμμένη κατάκτηση που κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες στη μεταπολίτευση. Αγώνες που συχνά υπερβήκανε τα όρια της αστικής νομιμότητας και καθιέρωσαν στο υποσυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας την ταξική/ λαϊκή αντιβία ως μονόδρομο για την περιφρούρηση των κατακτήσεων και την διεύρυνση τους.
Τα Εξάρχεια αποτελούν τη γειτονιά του Δεκέμβρη, των εξεγέρσεων, της συνάντησης και των πολιτικών/ κοινωνικών διεργασιών, της κοινωνικής αμφισβήτησης και της ανυπακοής. Για αυτήν ακριβώς τη γειτονιά που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας από τα Δεκεμβριανά του '44, την δικτατορία των Συνταγματαρχών και τους αντιιμπεριαλιστικούς/ αντιεξουσιαστικούς αγώνες στο Πολυτεχνείο , τη δολοφονία των αναρχικών μαθητών Μ. Καλτεζά και Α. Γρηγορόπουλο από σφαίρες μπάτσων , τους αγώνες ενάντια στους εμπόρους ναρκωτικών/ ρουφιάνους της αστυνομίας μέχρι και τις καθημερινές οδομαχίες απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, θα αγωνιστούμε συλλογικά αφού μια νίκη στη γειτονιά θα αποτελέσει ένα προχώρημα της επαναστατικής υπόθεσης και μια συντριπτική ήττα για το Κράτος, το Κεφάλαιο και τους επενδυτές του.
Όχι μετρο στην πλατεία Εξαρχείων.
Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λόφου Στρέφη και την απονέκρωση του Πολυτεχνειου
Αγώνας για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγυης
Ταξική Αντεπίθεση Αθήνας (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
[Αροδαμός] Κάλεσμα στην πορεία υπεράσπισης των Εξαρχείων [Σάββατο 16/4 στην πλ. Εξαρχείων στις 7μμ]
Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Η γειτονιά των Εξαρχείων έχει αποτελέσει διαχρονικά άλλο ένα έδαφος στο οποίο συντελείται η ανειρήνευτη σύγκρουση δύο κόσμων. Από τα Δεκεμβριανά το 44΄, το Πολυτεχνείο, την δολοφονία Καλτεζά, τις καθημερινές μάχες με τις δυνάμεις καταστολής στους δρόμους της γειτονίας, μέχρι την εξέγερση του Δεκέμβρη, η γειτονιά έχει αποτελέσει ορόσημο για τους εξεγερμένους ολόκληρης της Γης και φλογερό παράδειγμα για τους καταπιεσμένους και τους απόκληρους αυτού του τόπου. Το νήμα των αγώνων αυτών ποτέ δεν κόπηκε, η σύγκρουση αυτή με τις διαβαθμίσεις σε ένταση και ποιότητα ακόμα δεν σάλπισε για ειρήνη. Μέσα από αυτή την ταραχώδη ιστορία φτάνουμε στο σήμερα με το κράτος και το κεφάλαιο να εξαπολύουν ολοκληρωτική επίθεση στη γειτονιά. Μια σαρωτική κίνηση που σκοπεύει στο βίαιο ξερίζωμα του ριζοσπαστικού χαρακτήρα της καθώς και των εδαφικοποιημένων μορφών αγώνα εντός της, μετατρέποντας την σε ένα πλήρως αφομοιωμένο life-style διασκεδαστήριο που μέχρι και η ίδια Ιστορία της καταναλώνεται. Σε ένα επενδυτικό "φιλέτο" καπιταλιστικής κερδοφορίας που μοιράζονται μικροαφεντικά και Real Estate κολοσσοί.
"Μέσα σε ένα μήνα θα έχουμε καθαρίσει με τα Εξάρχεια" ήταν το προεκλογικό αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ, "Η πλατεία θα ξαναδοθεί στους κατοίκους" ψέλλιζε ο -πλέον- Υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης τα χαράματα στην πλατεία Εξαρχείων, προαναγγέλλοντας τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους. Πώς φτάσαμε όμως στη διαρκή στρατοπέδευση των δυνάμεων της αστυνομίας στη γειτονιά και στις ακατάπαυστες επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ σε αυτή και τις καταλήψεις της; Ο σχεδιασμός αυτός δεν αναπτύχθηκε εν κενώ. Δεν θα μπορούσε να λάβει τον ολοκληρωτικό αυτό χαρακτήρα του, αν δεν είχε προηγηθεί η πλάγια κατασταλτική διαχείριση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που σκόπευε στην απονοηματοδότηση της γειτονιάς και των αγώνων της. Με την αγαστή συνεργασία κράτους και παρακράτους, αστυνομικών και πολιτικών επιτελείων και ναρκομαφιών εγκαθιδρύθηκε η αποσαρθρωτική και κανιβαλιστική συνθήκη στην πλατεία Εξαρχείων, που είχε μετατραπεί στην μεγαλύτερη υπαίθρια ναρκοπιάτσα της Αθήνας. Αποτέλεσμα της οποίας ήταν η διαρκώς εντεινόμενη κατάσταση σήψης. Με μαχαιρώματα, βιασμούς, κλοπές και κάθε λογής εξουσιαστική πράξη επιβολής να συντελούν την καθημερινότητα της. Υπό το αφήγημα του "αβάτου", του "κέντρου ανομίας" και της ασφυκτικής συνθήκης που το ίδιο το κράτος είχε δημιουργήσει έρχεται τώρα να προβληθεί ως ο σωτήρας της που θα την τραβήξει από αυτό τον βούρκο και θα την αναδείξει σε τουριστική ατραξιόν. Στην βιτρίνα αυτή δεν χωράνε οι ανοιχτές συνελεύσεις, οι κατειλημμένοι χώροι, οι συγκρούσεις στους δρόμους, οι πολιτικές και πολιτισμικές εκδηλώσεις στην πλατεία, δεν χωράει η ιστορία του Πολυτεχνείου και ο ελεύθερος δημόσιος χώρος του Στρέφη. Όλα αυτά που δεν χωράν στους σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε για να διατηρήσουμε τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα των Εξαρχείων ζωντανό.
ΠΛΑΤΕΙΑ, ΣΤΡΕΦΗΣ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΟ
Όσο και αν προσπαθούν να καμουφλάρουν την ουσία του εξευγενισμού της γειτονιάς κάτω από το μανδύα της ανάπτυξης της, όσο και αν προσπαθούν να πλασάρουν το ΜΕΤΡΟ και την ιδιωτικοποίηση του Στρέφη ως ευεργετήματα, είναι η πραγματικότητα αυτή που τους διαψεύδει συνεχώς. Οι κάτοικοι και οι συνελεύσεις τους είναι αυτοί που δίνουν ζωή στο λόφο, με τον αγώνα για την υπεράσπισή του δημόσιου χαρακτήρα του. Αυτοί είναι που διοργανώνουν παιδικά παιχνίδια, προβολές, συλλογικές κουζίνες, πολιτικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις. Αναδεικνύοντας πως το μόνο που θα συμβεί με την ιδιωτικοποίηση του θα είναι η αποστείρωσή του από όλα αυτά και η αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας εις βάρος των ζωών μας. Πάνω στο ίδιο αφήγημα είναι που βασίζεται και η ρητορική περί αναγκαιότητας δημιουργίας ΜΕΤΡΟ στην πλατεία Εξαρχείων, θέλοντας να αποκρύψουν τον βαθιά πολιτικό χαρακτήρα της απόφασης αυτής και να χαρακτηρίσουν της αντίσταση σε αυτό ως "ιδεολογική εμμονή" , όλοι αυτοί που έχουν χύσει τόνους μελάνι για το "γκέτο" των Εξαρχείων, για τους "μπαχαλάκηδες" και την "ανομία" στο κέντρο της πόλης, μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε υποσχόμενη πως 30 ημέρες της αρκούν για να "τελειώσει με τα Εξάρχεια". Με τον υπουργό μεταφορών Κ. Καραμανλή, πριν περίπου ένα χρόνο ,να δηλώνει στη Βουλή: «Επειδή θα στηθούν στο επόμενο τρίμηνο τα πρώτα συνέργεια σε πάρα πολλές περιοχές της Αθήνας και μία από αυτές θα είναι και η πλατεία Εξαρχείων, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει πίσω και θα ήθελα και τη συμπαράσταση όλων των κομμάτων του Κοινοβουλίου, για να ξεπεράσουμε τις όποιες αντιδράσεις μπορεί και να υπάρξουν», καλώντας όλες τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις να συνηγορήσουν στο τσάκισμα της αντίστασης της γειτονίας ενάντια στα σχέδια εξευγενισμού. Το παζλ του σχεδιασμού αυτού και τις ευρύτερης αντιεξεγερτικής πολιτικής ολοκληρώνεται με το σφράγισμα του κτηρίου Γκίνη και τα σχέδια για μουσειοποίηση του Κάτω Πολυτεχνείου. Η κυβέρνηση και η σύγκλητος του ΕΜΠ θέλουν να παρουσιάσουν το κτήριο Γκίνη ως έναν χώρο παρατημένο και αναξιοποίητο. Στην πραγματικότητα, το κτήριο Γκίνη είναι ένα σημείο αναφοράς για τους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες, μια εστία αγώνα και πολιτικής ζύμωσης για τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα. Εδώ και δεκαετίες, λειτουργεί σαν ένας ανοιχτός και προσβάσιμος χώρος συνεύρεσης και συσπείρωσης, όπου πραγματοποιούνται πληθώρα συνελεύσεων και εκδηλώσεων. Στόχος των σχεδίων για την «αποκατάσταση και επαναλειτουργία» του είναι η μετατροπή του από έναν από τους πολλούς χώρους στους οποίους προετοιμάζεται η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση σε έναν χώρο αποστειρωμένο και νεκρό.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, ΑΥΡΙΟ ΟΛΗ Η ΠΟΛΗ
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, ένα έχουμε να πούμε. Η γειτονιά των Εξαρχείων ανήκει σε εμάς. Στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τον Μιχάλη Καλτεζά. Σε όλους και όλες εμάς που καθημερινά συγκρουστήκαμε στους δρόμους της με τις δυνάμεις της αστυνομίας, στους πρόσφυγες και τους/τις μετανάστ(ρι)ες που φιλοξένησε στο ταξίδι τους για ζωή και στις καταλήψεις που βρήκαν στέγη για μια αξιοπρεπή διαβίωση, στην πλατεία που έγινε σπίτι των απόκληρων και των απείθαρχων, στις ιστορίες αντιστάσεις του εμφυλίου και στους βασανισμένους στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ στην οδό Μπουμπουλίνας, στους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου. Τα Εξάρχεια και η Ιστορία τους ανήκουν στον αγώνα και τον κόσμου του και αυτό είναι που θα υπερασπιστούμε. Είναι το έδαφος που κερδίσαμε με βαρύ τίμημα στο κέντρο της μητρόπολης και δεν πρόκειται να το αφήσουμε.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΓΚΙΝΗ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ
Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Αροδαμός
Κάλεσμα στην πορεία ενάντια στην ανάπλαση & την καταστολή στα Εξάρχεια, Σάββατο 16/4 |Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στην ΛΚ37
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, ΤΗ ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Τα Εξάρχεια παραδοσιακά αποτελούν μια γειτονιά που είναι ταυτισμένη τόσο με την ανάπτυξη μιας κοινωνικής κουλτούρας ανοιχτής στη διαφορετικότητα όσο και με τους αγώνες πολιτικής αμφισβήτησης και αντίστασης, με ένα πλήθος πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών εγχειρημάτων και δομών αυτοοργάνωσης. Εδώ στα Εξάρχεια ξέσπασε η σπίθα της μεγάλης εξέγερσης του Δεκέμβρη το 2008 που εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Και αυτή η γειτονιά, με τα ιδιαίτερα κοινωνικο-πολιτικά χαρακτηριστικά της και την αγωνιστική της ιστορία, στάθηκε ένας από τους στόχους της ευρύτερης αντι-εξεγερτικής πολιτικής του κράτους που εξελίσσεται από το 2009 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να εξαφανίσει τους χώρους, τα υποκείμενα και το πνεύμα της εξέγερσης που παραμένουν πάντα ζωντανά.
Διαχρονικά, στρατηγικής σημασίας εργαλείο (συμπληρωματικά των επίσημων κατασταλτικών μονάδων) για την επιβολή της κρατικής πολιτικής καταστολής στα Εξάρχεια αποτέλεσε σε βάθος χρόνου το ναρκεμπόριο, πάντα υπό την πλήρη καθοδήγηση και εποπτεία της αστυνομίας, ώστε να συκοφαντηθεί και να απονοηματοδοτηθεί ο ανοιχτός, δημόσιος, ελεύθερος χώρος που διαμορφώνεται από την έμπρακτη κοινωνική αμφισβήτηση και εντέλει για το παραδειγματικό χτύπημα των αγωνιστών, του κινήματος και των δομών του. Ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, στο κοινωνικό έδαφος των Εξαρχείων γειώθηκαν και αναπτύχθηκαν ακόμα περισσότερο τα προτάγματα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης, αποκτώντας κοινωνική επιρροή, σε ανταγωνισμό με τις κυρίαρχες αξίες και σχέσεις του κράτους και του καπιταλισμού. Έτσι, οι ναρκομαφίες και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού επιχείρησαν να καταλάβουν αυτό το έδαφος για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών τους: έλεγχος, κέρδος και εξουσία. Οι ναρκέμποροι αποτέλεσαν το μακρύ χέρι του κράτους στα Εξάρχεια, αφού τόσο οι ίδιοι όσο και η κουλτούρα της επιβολής και του νόμου της ζούγκλας που φέρνει μαζί της η επικράτηση του ναρκεμπορίου σε μια περιοχή αναπτύσσονται ευθέως εχθρικά προς τις αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας. Πρόκειται για παρακρατικές συμμορίες που αποτελούν αξιοποιήσιμη δύναμη για το κράτος, το οποίο εμφανίζεται ως φύλακας της νομιμότητας, καταγγέλλοντας με τη συστράτευση των ΜΜΕ την «ανομία» στα Εξάρχεια, στοχοποιώντας αυτούς που αγωνίζονται από τα κάτω απέναντι τους, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο καλύπτει, ελέγχει και χρησιμοποιεί το ναρκεμπόριο για να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του.
Απέναντι σε αυτήν τη διαχρονική κρατική επιχείρηση ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου από την κρατική καταστολή, το ναρκεμπόριο, την εμπορευματοποίηση, την ανάπλαση, τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, εμείς δεν ήμαστε απόντες ή και κατήγοροι των αντιστάσεων που προβλήθηκαν, αλλά με πολλούς ακόμα, αγωνιστές και αγωνίστριες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους/ες στη γειτονιά, ορθώσαμε συλλογικά αναχώματα στους κρατικούς σχεδιασμούς, σηκώσαμε τη σημαία της μαχητικής αντίστασης, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης, και κρατήσαμε ανοιχτό το δρόμο για τον αγώνα σήμερα. Από τις συγκεντρώσεις, τις καταλήψεις, τις περιφρουρήσεις των χώρων αγώνα και τις διαδηλώσεις στους δρόμους της γειτονιάς ενάντια στην αστυνομική κατοχή, τις μαφίες, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις κανιβαλικές και σεξιστικές επιθέσεις και τους βιασμούς, μέχρι τις εκδηλώσεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης στην πλατεία και τους δρόμους των Εξαρχείων. Και αντιλαμβανόμαστε τα Εξάρχεια ως ένα πεδίο ιστορικής σημασίας για τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό αγώνα, έχοντας ως παρακαταθήκη την εμπειρία των κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν για την επανοικειοποίηση της γειτονιάς και γνωρίζοντας πως η πολιτική αξιοπιστία του αγώνα αυτού μπορεί να στηρίζεται σε σταθερές θέσεις μάχης μέσα στον χρόνο, που να προωθούν τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε μορφή της κρατικής επιβολής και απέναντι σε αντιλήψεις που προωθούν είτε την παραίτηση είτε τη διαμεσολάβηση.
Η σημερινή ακροδεξιά διαχείριση, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική, ήρθε να ανταποκριθεί και αυτή πλήρως στις επιταγές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της αντι-εξέγερσης. Το εργαλείο της αφομοίωσης, που έδωσε ένα συντριπτικό αφοπλιστικό χτύπημα στα κινήματα, αντικαταστάθηκε από αυτό της ωμής καταστολής. Η δουλειά που επιτέλεσε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στα Εξάρχεια, δηλαδή η γιγάντωση του ναρκεμπορίου και η διαμόρφωση μιας αντικοινωνικής συνθήκης -που στάθηκαν απέναντι στην ανάπτυξη των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στη γειτονιά και αποσάθρωσαν την περιοχή-, επιχειρείται εδώ και δύο χρόνια να συμπληρωθεί. Έτσι, η τωρινή πολιτική διαχείριση, εκμεταλλευόμενη τους τόνους μιντιακής προπαγάνδας -μέσω της οποίας χρόνια επιχειρούνταν να ταυτιστούν οι αγώνες και η γειτονιά των Εξαρχείων με τις συμμορίες που τη λυμαίνονται και που στόχευε στην άντληση κοινωνικής νομιμοποίησης για εισβολή στην περιοχή- εξαπέλυσε τις δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια, εγκαθιστώντας έναν στρατό κατοχής, εκκενώνοντας καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών, τρομοκρατώντας εργαζόμενους και κατοίκους, χτυπώντας αγωνιστές και όσους αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Στρατηγικός στόχος του κράτους δεν ήταν και δεν είναι άλλος από την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής, την αλλοίωση των κινηματικών και αγωνιστικών χαρακτηριστικών των Εξαρχείων, την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας τους και τη μετατροπή τους σε ελεγχόμενη ζώνη κερδοφορίας. Αλλά η καταστολή ποτέ δεν ήταν αρκετή, όσο σφοδρή κι αν ήταν εδώ και δεκαετίες, όπως και οι συμμορίες των ναρκέμπορων και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού τα προηγούμενα χρόνια, για να κάμψουν τις αντιστάσεις στην περιοχή και να αλλοιώσουν αποφασιστικά τα χαρακτηριστικά της, διαμορφωμένα σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης μετά την πτώση της χούντας. Και με την αστυνομική εισβολή και κατοχή της γειτονιάς ξεδιπλώθηκαν ευρύτεροι σχεδιασμοί ανάπλασης κι «εξευγενισμού» της, εντάσσοντάς την στο ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης και ελέγχου του κέντρου της πόλης.
Κομβικά στοιχεία για την ανάπλαση της γειτονιάς, τον «εξευγενισμό» και την αλλαγή χρήσης της, καθώς και την ανασύνθεση του πληθυσμού της, είναι η προγραμματιζόμενη ανάπλαση του λόφου του Στρέφη, η μετατροπή της πλατείας Εξαρχείων σε σταθμό του μετρό και η μουσειοποίηση του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο, κεντρικό σημείο εξεγέρσεων, πολιτικών και κοινωνικών εκδηλώσεων, συναντήσεων και ζυμώσεων σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, ουσιαστικά είναι ήδη κλειστό. Όσον αφορά τον Στρέφη, έναν λόφο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γειτονιά και έναν από τους ελάχιστους δημόσιους πράσινους χώρους στο κέντρο της πόλης, τον Γενάρη του 2021 ανατέθηκε από το Δήμο στην εταιρεία Prodea και την UNISON Facilities Services τόσο η ανάπλαση και οικονομική εκμετάλλευσή του όσο και η φύλαξη, η περίφραξη και ο έλεγχος της πρόσβασης σε αυτόν. Όσο για την πλατεία Εξαρχείων, αναμένεται η καταστροφή και η εκσκαφή της, ενταγμένη ως σταθμός σε μία γραμμή του μετρό για την οποία έχουν αρχίσει ήδη οι εκσκαφές στις πλατείες Κολωνακίου και Κυψέλης, την Ευελπίδων και το Γαλάτσι.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που επιχειρείται η ανάπλαση της περιοχής (έστω κι αν αυτή τη φορά έχει γενικευμένο χαρακτήρα), με κορυφαίο παράδειγμα τα έργα στην πλατεία Εξαρχείων το 2003, πριν τους ολυμπιακούς αγώνες, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ματαιώθηκαν, χάρη στη δυναμική και μαζική αντίσταση που προβλήθηκε, τότε που πρωτογράφτηκε και το σύνθημα «Σήμερα τα Εξάρχεια - αύριο όλη η πόλη». Και σήμερα καλούμε και εμείς με τη σειρά μας, όλους και όλες, συλλογικότητες και ατομικότητες, κατοίκους, θαμώνες και εργαζόμενους της γειτονιάς, που έδωσαν το παρών στους αγώνες που προηγήθηκαν, να πλαισιώσουν και πάλι τον αγώνα για την υπεράσπιση των Εξαρχείων της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης.
Ενάντια στη συνολική κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση του κράτους που στοχεύει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, μέσα από τις συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/τριών, τα στημένα κατηγορητήρια και τις σκευωρίες που μεθοδεύονται από τα κρατικά επιτελεία, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, την αστυνομοκρατία, τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων και τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών/τριών, με σκοπό την επιβολή τρομοκρατίας και σιωπής.
Ενάντια στην επιχείρηση του κράτους να επιβληθεί και να ιδιοποιηθεί τους δημόσιους χώρους στο κέντρο της Αθήνας και τα Εξάρχεια, στα οποία ο κρατικός μηχανισμός πριμοδότησε τις ναρκομαφίες, με σκοπό τη συντριπτική εισβολή των κατασταλτικών δυνάμεων, την εγκατάστασή τους στη γειτονιά, τις επιθέσεις σε αγωνιστές και δομές αγώνα, την τρομοκράτηση εργαζόμενων και κατοίκων, επιδιώκοντας την πλήρη κοινωνική αποσάθρωση της περιοχής και την αποστέρηση της αγωνιστικής ιστορίας της.
Συγκέντρωση-πορεία: Σάββατο 16 Απρίλη 2022, 7 μ.μ. Πλατεία Εξαρχείων
Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37
Στήριξη διαδήλωσης - 16/4 19:00 πλατεία Εξαρχείων
Δε μας κάνει καθόλου εντύπωση που τα Εξάρχεια αποτελούν διαρκώς σημείο αναφοράς για την εξουσία, τόσο σε επίπεδο πολιτικού λόγου, όσο και έργων. Πρόκειται για μια ιστορική περιοχή που διατηρεί, ήδη από το '44 και τα Δεκεμβριανά, τη Χούντα των Συνταγματαρχών, την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους αντιεξουσιαστικούς μεταπολιτευτικούς αγώνες μέχρι και σήμερα, αδιάσπαστη τη γραμμή της αγωνιστικής-επαναστατικής παράδοσης, αφήνοντας πίσω νεκρούς από τα χέρια της εξουσίας στο πρόσφατο παρελθόν (Μ. Καλτεζάς, Α. Γρηγορόπουλος). Τα Εξάρχεια, πέρα από έναν ιστορικά προσδιορισμένο ως χώρο εξέγερσης, ορίζουν επίσης το σημείο συνάντησης κατοίκων, πολιτικών ομάδων και κοινωνικών χώρων/δομών με όρους αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης, μια συνθήκη που όχι μόνο δε λειτουργεί αντικοινωνικά, αλλά ίσα ίσα έχει προσφέρει και έχει ακόμα πολλά να προσφέρει στην κοινωνική βάση.
Μετά το ναρκεμπόριο, ο νέος τρόπος που βρήκε τώρα η εξουσία να εισβάλει και να «καθαρίσει» τα Εξάρχεια είναι με τη νέα γραμμή 4 του μετρό που προβλέπει σταθμό στην πλατεία Εξαρχείων. Ίσως μάλιστα το μετρό να αποτελέσει και τον αποτελεσματικότερο, αν δεν αντισταθούμε, δούρειο ίππο για το κράτος και το κεφάλαιο, προκειμένου να γίνει η δουλειά σωστά. Και αυτό διότι με ένα έργο δημόσιου ενδιαφέροντος μειώνεται το κοινωνικό ρίσκο και η ζημιά από πλευράς κράτους, ενώ θα πολλαπλασιάζονταν αν προχωρούσε σε άμεσο και γρήγορο μετασχηματισμό της περιοχής χτυπώντας την καθημερινά με έναν στρατό από μπάτσους.
Βέβαια, σε μια περίοδο που η ακρίβεια όλο και ανεβαίνει, που ματώνουμε για να πληρώσουμε το νοίκι και το ρεύμα, για να αγοράσουμε τα βασικά και αναγκαία από το σουπερμάρκετ, ένας σταθμός μετρό στην κεντρική και μοναδική πλατεία των Εξαρχείων μόνο το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετεί. Γιατί ένα μετρό, και μάλιστα σε ένα τέτοιο σημείο, φέρνει και οικονομικές αλλαγές που σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό των κατοίκων. Τα ενοίκια ανεβαίνουν, οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται, και η καθημερινή ζωή γίνεται ακόμα πιο αβίωτη για τους ανθρώπους της τάξης μας, για τους/τις εργαζόμενους/ες, για τους/τις φοιτητές/τριες.
Κι οι μόνοι κερδισμένοι φυσικά από αυτήν την υπόθεση θα είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Από τη μια, ο Μητσοτάκης και ο Μπακογιάννης γιατί πιστεύουν πως με αυτόν τον τρόπο θα θριαμβεύσουν επί των οργανωμένων πολιτικών ομάδων, των κατοίκων και των κοινωνικών χώρων/δομών, και θα καταστρέψουν κάτι που τους ενοχλεί πάρα πολύ. Την ύπαρξη δηλαδή μιας περιοχής, της οποίας οι κάτοικοι και τα πολιτικά υποκείμενα που δραστηριοποιούνται εκεί έχουν επιλέξει να οργανώνονται και να αλληλεπιδρούν με έναν τρόπο που δε χωράει στα καλούπια τους. Από την άλλη, το κεφάλαιο, που έχει ήδη εισβάλει στη γειτονιά με τα real estates να αγοράζουν το ένα διαμέρισμα μετά το άλλο, γιατί θα μπορεί ανενόχλητο και με κρατική κάλυψη να κάνει τις μπίζνες του μετατρέποντας μια ζωντανή περιοχή σε ένα αποστειρωμένο τουριστικό περιβάλλον.
Κανένα δημόσιο έργο, λοιπόν, δεν είναι αθώο, γι' αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε την καταστροφή της μοναδικής ελεύθερης και δημόσιας πλατείας στην περιοχή. Αποτελεί καθήκον μας να αντισταθούμε στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου να μετατρέψουν τα Εξάρχεια σε τουριστικό θέρετρο και μουσειακού τύπου ζώνη εκμετάλλευσης.
ΟΧΙ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ρουβίκωνας