kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πρωτομαγιάτικη πορεία

1st of May. Strike the war

Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία εισέρχεται στο τρίτο του μήνα, οι άμεσες και οι έμμεσες επιπτώσεις του, παρέχουν επιπλέον χώρο για πιο ξεκάθαρες συγκλίσεις πολιτικών τοποθετήσεων των κοινωνικών κινημάτων παγκοσμίως και μια άμεση ανάγκη πολυμέτωπης αντιπαράθεσης για την υπεράσπιση και εξάπλωση των αντιπολεμικών και αντικαπιταλιστικών τους προταγμάτων. Στο ψηφιδωτό των αλλεπάλληλων κρίσεων (πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, οικονομική κρίση 2008, προσφυγικές «κρίσεις», υγειονομική κρίση, οικολογική κρίση, κρίση ενέργειας και εφοδιαστικής αλυσίδας) ήρθε να προστεθεί η επιτομή της ανθρώπινης φρίκης και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού: o πόλεμος. Μόνο που προς ενημέρωση του ερωτευμένου με την λήθη του, προνομιούχου ευρωπαίου δεν προστέθηκε τώρα, καθώς έχουν προηγηθεί γιουγκοσλαβία, ιράκ, συρία, λιβύη, υεμένη, αφγανιστάν, συνεχής πόλεμος κατά της τρομοκρατίας στην υποσαχάρια αφρική και αμέτρητες πολεμικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο. Παράλληλα με τον συνεχή και ανατροφοδοτούμενο πόλεμο κατά των προσφύγων/γισσων στα δάση, στις θάλασσες, στους φράχτες και τα σύνορα. Ένας πόλεμος συνεχώς παρόν για να θυμίζει ότι στον κόσμο αυτόν δε χωράμε όλες/οι και ότι η δημιουργία αποκλεισμένων, καταπιεσμένων και άλλων δομικών διαχωρισμών μεταξύ των κοινωνικών ομάδων είναι συστατικό στοιχείο ΚΑΙ του δυτικού ΚΑΙ του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Με την κρίση λοιπόν να έχει μονιμοποιηθεί και κανονικοποιηθεί, παρατηρούμε συνεχώς έναν κυκλο κοινωνικών εξεγέρσεων από την χιλή, το καζακστάν και τα κίτρινα γιλέκα ως το κίνημα BLM, το Χονγκ Κονγκ και την αραβική άνοιξη. Εξεγέρσεων που παίρνουν διαφορετικές μορφές και έχουν ενίοτε ετερόκλητα χαρακτηριστικά αλλά έχουν ως συνεκτικά στοιχεία τους την ταξική εκμετάλλευση, την φτώχεια και την επισφάλεια, την πατριαρχική επιβολή, το ρατσιστικό μίσος, την εθνικιστική φρενίτιδα, την υποταγή της ζωής στην οικονομική έκφανση της και το τέλος της ανοχής απέναντι στο σύστημα που το μόνο που εγγυάται με συνέπεια είναι «ασφάλεια» και προετοιμασία για το χειρότερο που έπαιτε. Το οποίο παρουσιάζεται κάθε φορά σε λούπα ως ιστορική αναγκαιότητα. Eξεγέρσεων που άλλοτε καταστέλλονται βίαια με (δια)κρατική παρέμβαση και άλλοτε μορφοποιούνται από τους κυρίαρχους συσχετισμούς σε εμφύλιες συρράξεις και ευρύτερα εκβιαστικά διλήμματα.

Ένα δίλημμα που τίθεται από το δυτικοευρωπαικό σύμπλεγμα συμφερόντων και τους μιντιακούς του μηχανισμούς είναι η αφομοίωση της πολεμικής ρητορικής της αστικοδημοκρατικής δύσης απέναντι στα αυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης της ρωσίας της κίνας, της μέσης ανατολής και του ευρύτερου παγκοσμίου νότου. Τα think tanks, οι διακρατικές αλλά και οι πολεμικές συμμαχίες του δυτικού ημισφαιρίου(ΕΕ, ΝΑΤΟ) που διαχωρίζουν πρόσφυγες σε άσπρους-ομόθρησκους και μη (άξιους να ζήσουν ή όχι, άξιους να δουλέψουν στον πάτο της εργασιακής πυραμίδας πάνω από τους μη ευρωπαίου πρόσφυγες) μας καλούν να επιλέξουμε στρατόπεδο. Μας καλούν να αποδεχτούμε τον μιλιταρισμό, το στρατιωτικό υπερεξοπλισμό των ευρωπαϊκών χωρών και την μπατσοποίηση της ζωής εν γένει καθώς και να αποδεχτούμε τον «εξευγενισμένο» πόλεμο των οικονομικών κυρώσεων, θυσιάζοντας κεκτημένα και συλλογικές διεκδικήσεις αιώνων, στο βωμό του πολέμου απέναντι σε έναν «σχιζοειδή μονάρχη». Να αποδεχτούμε την επικείμενη επισιτιστική κρίση των χωρών της αφρικής και της ασίας. Να υποταχτούμε στην κάθετη ανακατανομή του πλούτου προς τα πάνω μέσω της ακρίβειας, του πληθωρισμού και του ενεργειακού τέλματος που παρουσιάζει η ευρωπαϊκή προοπτική. Να συστρατευτούμε με την δυτική μιντιακή προπαγάνδα και να χωνέψουμε τη λογοκρισία και το μινιμάρισμα της πολιτικής μας συμμετοχής στα φρικιαστικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα.

Όσον αφορά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, το ρωσικό κράτος δεν έδωσε κανένα δικαίωμα αμφισβήτησης των πραγματικών του προθέσεων, συνθλίβοντας πόλεις και χωριά, σκοτώνοντας αμάχους, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, δημιουργώντας έτσι εκατομμύρια πρόσφυγες και κατατρεγμένες. Δεν έκανε διακρίσεις, δεν έκανε υποχωρήσεις φτάνοντας εύλογα στο αποκορύφωμα της καταστολής των φωνών που εναντιώνονται εντός της κρατικής του κυριαρχίας. Η ανθρωπιστική κρίση που προϋπήρχε κυρίως στα ανατολικά της ουκρανίας πέρασε σε μια ολότελα άλλη διάσταση με την ρωσική εισβολή να δίνει την αίσθηση ότι ο χρόνος πάγωσε και πηγαίνει σταθερά προς τα πίσω. Ο ρωσικός παράγοντας επενέβη με αντιεξεγερτικό χαρακτήρα όχι απλώς στην ουκρανία αλλά και στο καζακστάν (εδώ επενέβη και στρατιωτικά) και την λευκορωσία (πολιτικά, διπλωματικα και κατασταλτικά αν και εφόσον το καθεστώς λουκασένκο το ζητήσει). Στη θεμιτή σφαίρα επιρροής του, το ρωσικό κράτος έχει δυναστικά χαρακτηριστικά οπώς και κάθε καπιταλιστικό κράτος.

Στα πολύ «δικά μας» το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο κερδοσκοπεί πάνω στον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι από τους πρώτους που έχουν επενδύσει σε πλοία μεταφοράς υγρού αερίου κι έχουν πλασαριστεί στους πρώτους που θα μεταφέρουν το νέο "μαύρο χρυσό" από τις ΗΠΑ στην Ε.Ε. Από την άλλη σπάνε το εμπάργκο μεταφοράς καυσίμων από τη Ρωσία, χρησιμοποιώντας διάφορους πλάγιους τρόπους . Οι ίδιοι δηλάδη που μέσω του ελληνικού κράτους ρίχνουν λάδι στη φωτιά και απαιτούν τη συνέχιση του πολέμου, είναι οι ίδιοι που κερδοσκοπούν με τη συνεργασία και των "δύο πλευρών" αυτής της διαμάχης, επιβεβαιώνοντας, για μια ακόμη φορά, πως η "σωστή πλευρά της ιστορίας" δεν είναι παρα μόνο η πλευρά των συμφερόντων τους. Για αυτά τα συμφέροντα το ελληνικό κράτος βρίσκεται σε μια φρενίτιδα εξοπλισμών και πολεμικών προετοιμασιών, με αριθμούς ρεκόρ σε σχέση με το ΑΕΠ του εδώ και τριάντα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια έχει εξαγγείλει και σταδιακά υλοποιεί ένα τερατώδες εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 10 δισεκατομμυρίων που χρηματοδοτείται από τις δικές μας πλάτες.

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω η απάντηση μας δεν μπορεί να είναι εθνική. Δεν μπορεί γιατί τόσο σε διεθνές επίπεδο αλλά και εντός των καπιταλιστικών μητροπόλεων τα δικά μας συμφέροντα, τα συμφέροντα, οι ανάγκες και οι επιθυμίες των εκτοπισμένων και των καταπιεσμένων, των κυνηγημένων και των εκμεταλλευομενων υποκειμένων μιλούν πολλές γλώσσες και χωράνε όλες τις εθνικότητες. Μια τέτοια απάντηση θέλουμε να δώσουμε στηρίζοντας την διεθνιστική προσπάθεια εκατοντάδων συλλογικοτήτων σε όλη την Ευρώπη την φετινή πρωτομαγιά ενάντια στις πολεμικές μηχανές, όποιο χρώμα και αν είναι βαμμένες. Μια τέτοια απάντηση, όμως, θέλουμε να δώσουμε μαζί -μετανάστριες και ντόπιες- στις τοπικές γειτονιές και στους εγχώριους δρόμους. Από τις φεμινιστικές ομάδες στη Ρωσία ως τους αρνητές στράτευσης στην Ουκρανία, από τους εκτοπισμένους πληθυσμούς και τις προσφύγισσες ως τους αρνητές αυτού -και κάθε καπιταλιστικού- πολέμου να στήσουμε το δικό μας οδόφραγμα στην επέλαση της στρατιωτικοποίηση της ζωής μας, στην πολεμική προετοιμασία και στην εξόντωση κάθε διαφορετικής φωνής.

Την φετινή πρωτομαγιά, την μέρα των εργατικών και κοινωνικών αγώνων σε όλο τον πλανήτη, είμαστε στον δρόμο για να διαδηλώσουμε για το

Μπλοκάρισμα των πολεμικών μηχανών.

Ενάντια σε ΝΑΤΟ και Ρωσία

Ενάντια στην ελληνική κρατική εμπλοκή και συμμετοχή.

Διεθνιστικοί αγώνες ενάντια σε εθνικισμό-μιλιταρισμό

Πολυεθνικοί κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών.

Αντιπολεμική εργατική πρωτομαγια!

Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση

κάλεσμα : Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση (Θεσσαλονίκη)

Κυριακή 1η Μάιου - Εργατική Πρωτομαγιά // Πορεία Καμάρα 10:30

Λίγα λόγια για την Ιστορία

Την 1η Μαΐου του 1886 τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ κηρύττουν γενική απεργία απαιτώντας 8ώρη εργασία και καλύτερες συνθήκες απασχόλησης. Έτσι, περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, κατεβαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Αιχμή του δόρατος αυτών των διεκδικήσεων αποτέλεσε το Σικάγο, μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές πόλεις της εποχής, όπου συγκεντρώθηκαν χιλιάδες συνδικαλιστές, σοσιαλιστές, αναρχικοί αλλά και άλλοι εργάτες για να κάνουν την πόλη το επίκεντρο του κινήματος για το οκτάωρο. Χαρακτηριστικά, μεταξύ 25 Απριλίου και 4 Μαΐου, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συγκεντρώσεις και πάνω από 19 πορείες διεκδίκησης με την αστυνομία να συγκρούεται με τους απεργούς τουλάχιστον δώδεκα φορές. Το αποκορύφωμα της πάλης των εργαζομένων εκδηλώθηκε στις 3 Μαΐου έπειτα από μια απεργία στο εργοστάσιο θεριστικών μηχανών McCormick, που οδήγησε σε βίαιες συγκρούσεις, με την αστυνομία να πυροβόλα εναντίον των απεργών, σκοτώνοντας τουλάχιστον δύο. Υπό αυτό το πρίσμα, αναρχικοί συγκάλεσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο West Randolph Street Haymarket, προπαγανδίζοντας την με εξεγερτικά φυλλάδια, ένα από τα οποία καλούσε σε "Εκδίκηση"! Έτσι, με τους διαδηλωτές να επιστρέφουν ένα μικρό μέρος της βίας που δεχόταν τόσο καιρό από την αστυνομία ξέσπασε η εξέγερση του Haymarket. 

Στον ελλαδικό χώρο οι εργατικές διεκδικήσεις, ξεκίνησαν το 1888 στη οθωμανοκρατούμενη Δράμα από καπνεργάτες, που διεκδικούσαν την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας τους. Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους η πρώτη εργατική κινητοποίηση για την ημέρα της πρωτομαγιάς έλαβε χώρα το 1892 από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο με βασικά αιτήματα την οκτάωρη εργασία, το να παραμένουν κλειστά τα καταστήματα της Κυριακές ώστε να ξεκουράζονται οι εργάτες και την παροχή σύνταξης σε όσους δεν μπορούσαν πια να εργαστούν, για λόγους που σχετίζονταν με την εργασία τους, προκειμένου να μπορούν να συντηρούνται οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Λίγα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το φθινόπωρο του 1935, ξεκινά ένα νέο κίνημα κινητοποιήσεων ανά την Ελλάδα με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη το οποίο αντιτίθεται στις δυσμενείς συνθήκες εργασίας, στην αθέτηση της σύμβασης Παπαναστασίου και στις μειώσεις των μισθών που ακολούθησαν έπειτα από τη χρεοκοπία του 1932. Μέχρι τον Απρίλιου του 1936, υπήρχαν ήδη νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες, ενώ με τον διορισμό της Κυβέρνησης Μεταξά, το καθεστώς τρομοκρατίας εντάθηκε, με εκατοντάδες συλλήψεις, κατασχέσεις ακινήτων, βασανισμούς και δεκάδες εξορίσεις αντιφρονούντων. Η φρικαλεότητα όμως της Κυβέρνησης Μεταξά, αποτυπώθηκε στον ματωμένο Μάη του 1936 έπειτα από κάλεσμα για απεργία διαρκείας με στόχο την αύξηση του ημερομισθίου από την Πανελλήνια Καπνεργατική Ομοσπονδία και την Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος στο τέλος του Απριλίου. Συγκεκριμένα, ενώ είχαν προηγηθεί απεργίες χιλιάδων εργατών και εργατριών σε όλη την Ελλάδα, την 9η Μαΐου σε μία δυναμική απεργία στη Θεσσαλονίκη η αστυνομία επιτίθεται λυσσαλέα δολοφονώντας τον Τάσο Τουση, γεγονός το οποίο βγάζει στο δρόμο χιλιάδες θεσσαλονικείς γεμάτους οργή. Έτσι, την ίδια μέρα ξεσπούν βίαιες συγκρούσεις σε όλη τη Θεσσαλονίκη με δεκάδες νεκρές αγωνίστριες και αγωνιστές ενώ πορείες πραγματοποιούνται μέχρι αργά το βράδυ με την αστυνομία να οπισθοχωρεί και να ταμπουρώνεται στα αστυνομικά τμήματα.

Είναι ανάγκη να περπατήσουμε στον δρόμο που άνοιξαν οι εργαζόμενοι σε e-food, cosco, energean, Λάρκο

Από το ξέσπασμα της παγκόσμιας δομικής καπιταλιστικής κρίσης, στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και έπειτα, η επίθεση στα εργατικά κεκτημένα εντείνεται συνεχώς με στόχο την ανάκαμψη της κεφαλαιοκρατικής κερδοφορίας. Στην Ελλάδα, κατά τη δεκαετία του 2010, είτε μέσω Μνημονιακών συμβάσεων είτε έπειτα από αυτόνομες πιέσεις της εγχώριας αστικής τάξης και του κράτους της, ελαστικοποιήθηκε πλήρως η αγορά εργασίας (καθιέρωση ευέλικτων ωραρίων εργασίας, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, διάλυση των εποπτικών μηχανισμών, εκτίναξη της μαύρης εργασίας κ.α) ενώ ο άμεσος και έμμεσος πραγματικός, κατώτατος αλλά και μέσος μισθός, ακλούθησαν την κατιούσα με τα όρια συνταξιοδότησης να αυξάνονται. Την ίδια στιγμή χιλιάδες συνταξιούχοι περιμένουν να λάβουν έστω και ένα ευρώ από αυτά που δικαιούνται, αντιμετωπίζοντας πλήρως αποδιοργανωμένα ασφαλιστικά ταμεία που τους εμφανίζουν χρέη από του πουθενά, ενώ οι συντάξεις μειώνονται συνεχώς. Όλα αυτά, συνεπικουρούμενα από την δραματική αύξηση της επιδοτούμενης εργασίας μέσω βραχυχρόνιων χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων που μείωσαν δραματικά την διαπραγματευτική δύναμη της εργασίας με τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους να ανακυκλώνονται σε φαύλους κύκλους εργασίας χωρίς δικαιώματα.

Ακολούθως, τη τελευταία διετία, η κυβέρνηση εξυπηρετώντας τους σχεδιασμούς της εγχώριας αστικής τάξης αλλά και της ΕΕ, εν καιρώ πανδημίας, εκτός από το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο και το νομοσχέδιο που ουσιαστικά ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις, έφερε δύο νομοσχέδια οδοστρωτήρες για την εργατική τάξη και τις λαϊκές οικογένειες, τον νέο 'πτωχευτικό κώδικα' και το νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Έτσι, οι 'Σωτήρες μας' κατέδειξαν με τον πιο βίαιο τρόπο την πραγματική τους φύση. Εν μέσω πανδημίας λοιπόν, αντί να ενισχύσουν τα τρομακτικά υποστελεχωμένα νοσοκομεία, τις ανύπαρκτες δομές ψυχικής υγείας, τα νηπιαγωγεία τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τους εργαζομένους και τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες, αντί να αυξήσουν, ποιοτικά και ποσοτικά, την δυναμικότητα του στόλου των ΜΜΜ, μας υπενθύμισαν ότι τον ταξικό πόλεμο τον επιβάλλουν οι καταπιεστές στους καταπιεσμένους, μέσω μιας λυσσαλέας επίθεσης στα, κερδισμένα με αίμα, συνδικαλιστικά και εργατικά δικαιώματα την ίδια στιγμή που έκαναν τεμενάδες στην εγχώρια, και μη, αστική τάξη.

Συγκεκριμένα, ο νόμος 4808/2021 για τα εργασιακά επέφερε υπερδιπλασιασμό του ορίου των απλήρωτων υπερωριών και σπαστά ωράρια μετά από ατομική συμφωνία του εργαζόμενου με τον εργοδότη. Παράλληλα, άνοιξε τον δρόμο για την 10ωρη θεσμοθετημένη εργασία ενώ μεγάλο τμήμα των υπερωριών πλέον δε πληρώνονται με προσαύξηση αλλά δίνονται ως ρεπό ή ως μειωμένο ωράριο εργασίας στο μέλλον. Ακόμα, όπως αναφέρεται στο 4808/2021 ισχύει 'απαγόρευση επαναπροκήρυξης απεργίας που έχει κριθεί παράνομη από τη Δικαιοσύνη, από τη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση', 'θέσπιση αστικής ευθύνης για συνδικαλιστές οι οποίοι ασκούν βία ή γενικότερα προβαίνουν σε παράνομες πράξεις κατά τη διάρκεια απεργιών', 'διεύρυνση των κλάδων στους οποίους επιτρέπεται η λειτουργία τις Κυριακές σύμφωνα με τα ισχύοντα στις χώρες της ΕΕ, ιδιαίτερα τις Μεσογειακές' και 'προστασία του κοινωνικού συνόλου από τις απεργίες στην κοινή ωφέλεια της οικονομίας με την υποχρέωση παροχής εγγυημένης υπηρεσίας (1/3 της συνήθως παρεχόμενης)'. Ταυτόχρονα, με τις αλλαγές στην συνδικαλιστική πραγματικότητα η άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος αποκτά ως προϋπόθεση την απογραφή στο Γενικό Μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων. Αυτό σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για οποιαδήποτε απόφαση του φορέα, καθιστά οποιαδήποτε επιχειρησιακή ή κλαδική απεργία παράνομη ή και ανέφικτη καθώς έρχεται και δένει με την διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2018, σύμφωνα με την οποία υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία. Τέλος, ο νέος πτωχευτικός κώδικας άνοιξε το δρόμο για περεταίρω πλειστηριασμούς και κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Ουσιαστικά, για όποιον δεν μπορεί να εξυπηρετεί τα δάνεια του προβλέπεται η δέσμευση του συνόλου της περιουσίας του και η εκποίησή της. Απέναντι στις νέες εντατικοποιημένες σχέσεις εκμετάλλευσης, τους τελευταίους μήνες μία σειρά από αγώνες (e-food, cosco, energean, Λάρκο) δόθηκαν και συνεχίζουν να δίνονται υποδειγματικά αλλά και διδακτικά για όλη την εργατική τάξη. Μία σειρά από αγώνες που ξεπήδησαν, οργανώθηκαν και περιφρουρήθηκαν μέσα από τα σωματεία και τις επιτροπές αγώνα των εργαζομένων στην εκάστοτε επιχείρηση. Μια σειρά από αγώνες που είτε νίκησαν, είτε παλεύουν ακόμα δίνοντας κουράγιο, κερδίζοντας εμπειρίες, αντλώντας πολύτιμα συμπεράσματα για τις ταξικές μάχες των επόμενων μηνών και χρόνων, που, με την κρίση να βαθαίνει, θα είναι όλο και πιο συνολικές.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και με την ακρίβεια και την ανεργία σε τέτοια επίπεδα που κάνουν την επιβίωση για ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας να είναι αδύνατη, ο οργανωμένος και πολύμορφος ταξικός αγώνας δεν είναι απλά επίκαιρος αλλά και αναγκαίος. Να οργανωθούμε στη βάση και να αγωνιστούμε με αξιοπρέπεια, συλλογικοποιώντας τους αδιέξοδους ατομικούς δρόμους απέναντι στην ακρίβεια, στον εργασιακό μεσαίωνα και στον πόλεμο και ενώνοντας τις αντιστάσεις μας, ώστε να οικοδομήσουμε, από δουλειά σε δουλειά και από γειτονιά σε γειτονιά την λαϊκή αυτοάμυνα, την ταξική αντεπίθεση. Οι αγώνες του χθες πρέπει να φωτίζουν τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες του σήμερα, ώστε να δημιουργήσουμε μια διαφορετική κοινωνία όπου η μισθωτή σκλαβιά θα αντικατασταθεί από την κοινωνική και δημιουργική εργασία, όχι με σκοπό το οικονομικό κέρδος μιας δράκας παράσιτων αλλά τη συνολική και συλλογική βελτίωση των όρων ζωής αυτών που παράγουν τον πλούτο. Να πιάσουμε, λοιπόν, το κόκκινο νήμα του αγώνα και να περπατήσουμε τον δρόμο που περπάτησαν οι προγονοί μας οι εργάτες, οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί στο Σικάγο του 1886, ώστε να μάθουμε από τη πυγμή τους, οι καπνεργάτες στη Δράμα το 1888 για να διδαχθούμε από το δύναμη τους, οι νεολαίοι και οι κομμουνίστριες στη Θεσσαλονίκη και στην Καβάλα το 1936 για να νιώσουμε το πείσμα τους και να μέσα από τις νέες, δικές μας εμπειρίες να πραγματοποιήσουμε την μόνη ρεαλιστική λύση επιβίωσης της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των λαών απέναντι στην κρατική, καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική δυστοπία: Μια νέα προλεταριακή έφοδο στον ουρανό, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς πολέμους, φτώχεια, διακρίσεις και ανισότητες, που περιμένει σαν ώριμο φρούτο, το χέρι του οργανωμένου λαού για να την αρπάξει. Μόνο εμείς μπορούμε, και κανένας άλλος στο όνομά μας, μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό.

136 χρόνια μετά το Σικάγο και 86 χρόνια μετά την Θεσσαλονίκη η ταξική πάλη υψώνει ακόμα τις μαύρες και κόκκινες σημαίες που γράφουν:

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Ενάντια στον Εργασιακό Μεσαίωνα, την Ακρίβεια και τον Πόλεμο -

Να οργανώσουμε την Λαϊκή Αυτοάμυνα, την Ταξική Αντεπίθεση

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΜΑΪΟΥ // ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ // ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΜΑΡΑ 10:30

Ταξική Αντεπίθεση // Θεσσαλονίκης

[Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών]

1η ΜΑΗ 1886-1η ΜΑΗ 2022
ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Η άγρια επίθεση που βιώνει σήμερα η κοινωνική βάση σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συνολικής συστημικής κρίσης και απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, κλιμακώνεται και αναδεικνύονται τόσο οι αθεράπευτες αντιφάσεις του κρατικού-καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης, όσο και η απόλυτη αδυναμία να παραχθεί από τα πάνω οποιοδήποτε συνεκτικό κοινωνικό όραμα, προοπτική και ελπίδα. Οι ρίζες αυτής της διαρκώς εντεινόμενης επιθετικότητας βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος.

Την τελευταία περίοδο αυτό έχει αναδειχθεί με τον πλέον προφανή τρόπο. Από τη μία έχουμε το ξέσπασμα και την εξάπλωση της θανατηφόρας ασθένειας του covid-19 σε παγκόσμιο επίπεδο, με τραγική συνέπεια τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων ως αποτέλεσμα του κρατικού καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Από την άλλη, η έναρξη μιας νέας εμπόλεμης διαμάχης -αυτή τη φορά στην Ουκρανία μετά την εισβολή του ρωσικού κράτους- συνεπάγεται με τον θάνατο και τον ξεριζωμό αμέτρητων γυναικών, ανδρών και παιδιών, ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μεταξύ των αστικών επιτελείων για την καλύτερη τοποθέτησή τους στη γεωπολιτική σκακιέρα για την καταλήστευση και τον διαμοιρασμό των πολύτιμων και περιορισμένων φυσικών πόρων και το άπλωμα της «σφαίρας επιρροής» τους. Η εδραίωση μιας πολιτικής του θανάτου, είτε αφορά την αδιαφορία κράτους και κεφαλαίου για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, είτε έχει να κάνει με την εκ νέου δυναμική τοποθέτηση του πολέμου ως διαπραγματευτικό χαρτί και ζοφερή πραγματικότητα στα χέρια των παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, δείχνει με τον πλέον προφανή τρόπο τις προτεραιότητες ενός συστήματος για το οποίο οι ζωές των φτωχών και καταπιεσμένων δεν έχουν καμιά απολύτως αξία.

Από την πλήρη διάλυση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, την όξυνση της ταξικής εκμετάλλευσης, την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και τη λεηλασία της κοινωνικής βάσης μέσα από την επίταση των αποκλεισμών, της φτώχειας, της ανεργίας, της ακρίβειας μέχρι την ψήφιση του νέου αντεργατικού νόμου, τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, την περαιτέρω λεηλασία του φυσικού κόσμου, το ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης για πρόσφυγες και μετανάστες, την κρατική τρομοκρατία, ο παρηκμασμένος κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο πέρα από βαρβαρότητα, πολέμους, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

136 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγο, το πρόταγμα της σύνδεσης των μερικών και αιτηματικών αγώνων, όπως αυτός για το οχτάωρο, με τον συνολικό αγώνα για μια χειραφετημένη κοινωνία, για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό κοινωνικό μετασχηματισμό βάσει των αρχών της κοινοκτημοσύνης, της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης παραμένει πάντα επίκαιρο. Μέσα από την οργάνωση στη βάση, τη συμμετοχή στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής μας, βάζουμε μπροστά τα ελευθεριακά ιδανικά, αυτά της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού, πιάνοντας το νήμα από τους αγώνες του χθες για τον κόσμο του αύριο.

Για όλους εμάς τους εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, ντόπιους και μετανάστες η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια -ως ίσοι σε μία κοινωνία ίσων- είναι να αγωνιστούμε με πίστη στο δίκαιο της ελευθερίας απέναντι στα δεσμά της οργανωμένης εξουσίας κράτους και καπιταλισμού.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΑΘΗΝΑ : Κυριακή 1η Μάη- απεργιακή συγκέντρωση Προπύλαια στις 11.00 και διαδήλωση με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ : Κυριακή 1η Μάη- απεργιακή πορεία, Καμάρα στις 11.00

Αναρχική πολιτική οργάνωση - ομοσπονδία συλλογικοτήτων

Η 1η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία.

Για ακόμα μια φορά καλούμαστε να πληρώσουμε μια οικονομική κρίση ενώ τα αφεντικά προσπαθούν να βγουν λάδι. Το κράτος έχει δώσει το ελεύθερο να κάνουν ότι γουστάρουν κόβοντας και ράβοντας συνεχώς νόμους (πχ νομοσχέδιο Χατζηδάκη) στα μέτρα τους. Την ίδια στιγμή ζούμε στην επισφάλεια με αμέτρητες εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Τα αφεντικά βρίσκουν ευκαιρίες για να αυξήσουν τα κέρδη τους ή προσπαθούν να τα διαφυλάξουν με κάθε τρόπο. Ο μισθός παραμένει χαμηλός (πόσο μάλλον όσοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε υποασφαλισμένη εργασία και μεροκάματα κάτω του νόμιμου) και δεν φτάνει ούτε για τα βασικά αγαθά διαβίωσης. Από την άλλη ο μισθός μας μειώνεται έμμεσα όταν τα ενοίκια είναι απλησίαστα ή επωμιζόμαστε τις ανατιμήσεις των προϊόντων. Πρόσφατο παράδειγμα, οι εταιρείες ενέργειας που μετατοπίζουν το κόστος των αυξήσεων του πετρελαίου , αερίου, ρεύματος σε εμάς μέσω της ρήτρας αναπροσαρμογής για να μη χάσουν ούτε ευρώ από τα κέρδη τους. Έτσι ερχόμαστε αντιμέτωπες με εξωφρενικά ποσά που πολλές φορές μπορεί και να ξεπεράσουν ένα μισθό.

Ενώ το κόστος ζωής διαρκώς αυξάνεται, το κράτος μας δίνει χαρτζιλίκι 50 ευρώ! Για τους εργαζόμενους/ες στον κλάδο του επισιτισμού είναι μια αύξηση που θα παραμείνει στα χαρτιά καθώς οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι καθεστώς στις δουλειές μας. Απλήρωτες Κυριακές και νυχτερινά, μισά ένσημα και μεροκάματα που τις περισσότερες φορές είναι κάτω των νόμιμων απολαβών. Είναι οι όροι της πιάτσας που έχουν επιβάλει τα αφεντικά μέσω των προφορικών συμφωνιών και πατάνε στην ανάγκη μας ότι πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Είναι οι όροι των αφεντικών που αντιμετωπίζουμε καθημερινά σχεδόν σε κάθε δουλεία και καλούμαστε να τους αλλάξουμε μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις και αγώνες.

Με το «άνοιγμα» της τουριστικής σεζόν, κράτος και αφεντικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα πρωτοφανές πρόβλημα : η βαριά βιομηχανία της χώρας (ο τουρισμός) κινδυνεύει καθώς μέχρι στιγμής υπάρχουν παραπάνω από 50.000 κενές θέσεις εργασίας. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα όταν συνάδελφοι/ισσες αρνούνται να δουλέψουν στα κάτεργα του τουρισμού. Δηλαδή να δουλεύουνε 10ωρα και 12ωρα χωρίς ρεπό για μια ολόκληρη σεζόν, με μισθούς που στην καλύτερη φτάνουν για να πληρώσεις απλήρωτους λογαριασμούς και πάγια έξοδα επιβίωσης. Με διαμονή σε τρώγλες και την εντατικοποίηση να χτυπάει κόκκινο. Έτσι τα αφεντικά ενώ περιμένουν να αυξήσουν κι άλλο την κερδοφορία τους, δεν βρίσουν εργαζόμενες/ους να ξεζουμίσουν. Το κράτος για ακόμα μια φορά ετοιμάζεται να διαχειριστεί τα προβλήματα των αφεντικών μέσω του νέου νομοσχεδίου «Δουλειές Ξανά» . Είναι έτοιμο να βάλει πλάτη σε μικρά και μεγάλα αφεντικά, δίνει λεφτά μέσω των μη επιστρεπτέων επιχορηγήσεων και μειώνει το κόστος για τα εργατικά χέρια των επιχειρήσεων επιδοτώντας τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Από την άλλη με το νέο νομοσχέδιο θα διαγραφούν άνεργες/οι από το μητρώο του ΟΑΕΔ σε περίπτωση άρνησης θέσης εργασίας τρεις φορές στα προγράμματα κατάρτισης και μεταξύ άλλων μειώνεται το ταμείο ανεργίας και ο χρόνος που κάποια μπορεί να μείνει άνεργη.

Απέναντι στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, την εργασιακή αναδιάρθρωση και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας έχουν κλέψει τα αφεντικά. Να σταματήσουμε να είμαστε αναλώσιμοι στα κάτεργα τους, να αποδομήσουμε την ηθική των συμφωνιών των αφεντικών και να αλλάξουμε τους όρους εργασίας στις πιάτσες του επισιτισμού. Με όπλο μας τη συλλογική μας δύναμη, με απεργίες και αγώνες από τα κάτω και τα δικά μας συμφέροντα μπροστά να αντισταθούμε σε ότι έρχεται, χωρίς να μοιρολατρούμε ή να αναθέτουμε τους αγώνες μας σε ξεπουλημένους εργατοπατέρες.

-Αυξήσεις στους μισθούς με βάση της ανάγκες μας

-Πλήρη ασφάλιση, ένσημα βαρέα κ ανθυγιεινά

-Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να καλύπτουν όλες/ους εργαζόμενες/ους

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.

Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού Θεσσαλονίκης

Επικοινωνία με το σωματείο:

Site: ssmthes.espivblogs.net

e-mail: swmaexteioservexitorwn@yexahoo.gr

fb: Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης

Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει αυξηθεί κατά 79,3%,
Το φυσικό αέριο κατά 68,3%,
Το πετρέλαιο θέρμανσης κατά 58,5%,
Τα καύσιμα κατά 29%,
Οι μεταφορές κατά 15,4%

Από το Δεκέμβριο του 2021 και έπειτα έχουμε όλοι και όλες δει τους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού μας αερίου να εκτινάσσονται. Η αιτία για αυτό ήταν διπλή: αφενός η ευρωπαϊκή τιμή αναφοράς ρεύματος εκτινάχθηκε, ενώ αφετέρου η τιμή του ρεύματος στην Ελλάδα παραμένει σταθερά η ακριβότερη στην Ευρώπη. Την 21η Δεκεμβρίου συγκεκριμένα η Ευρωπαϊκή τιμή αναφοράς έφτασε τα 162,775 € ανά μεγαβατώρα (MWh), καταγράφοντας αύξηση 20% σε σχέση με το προηγούμενο κλείσιμο. Την ημέρα εκείνη στην Ελλάδα η χονδρική τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας )-το κόστος της Mwh (μεγαβατώρας) ανερχόταν στα 415,94 €, σημειώνοντας αύξηση +546%. Και την ίδια μέρα η αύξηση στο φυσικό αέριο ήταν +941%. Έκτοτε οι τιμές αυξομειώθηκαν αρκετές φορές, παραμένοντας όμως σε δυσθεώρητα υψηλά επίπεδα. Σχετικά με το ρεύμα, ο ρόλος της κυβέρνησης όλους αυτούς τους μήνες ήταν απλός: για να ευνοηθούν τα συμφέροντα των «φίλων τους» ιδιοκτητών ιδιωτικών εταιριών ενέργειας (πόσο καιρό έχει που «κρίθηκε αθώος» ο Μιλιώνης της energa; Πόσο καιρό που αποφυλακίστηκε ο Φλωρος επίσης της energa; Πόσο καιρό που ο Χατζηδάκης ως υπουργός φωτογραφιζόταν στο αμαξάκι της Protergia;) άφησαν ανεξέλεγκτες τις τιμές και τις εταιρίες να καθορίζουν πόσο θα μας "γδάρουν" για το ρεύμα και το φυσικό αέριο.

Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερα μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, με την τιμή τόσο του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, όσο και της βενζίνης και του αερίου να εκτινάσσονται περεταίρω. Με τις ΗΠΑ να είναι ο μεγάλος κερδισμένος του πολέμου, οι χώρες της Ε.Ε. συμφώνησαν μαζί της να προμηθεύονται από την ίδια Υγροποιούμενο Φυσικό Αέριο, ώστε να «πλήξουν» την Ρωσία. Συγκεκριμένα οι χώρες της ΕΕ και οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμφωνία προμήθειας 15 δισ. επιπλέον κυβικών μέτρων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) έως το τέλος του 2022, σε τιμή πολλαπλάσια αυτής που έδιναν στη Ρωσία. Κάπως έτσι η η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, του ολλανδικού TTF, έχει εκτοξευθεί πάνω στις ήδη αυξημένες πριν τον πόλεμο τιμές του, με την τιμή αν έχει συνολικά 14πλασιαστεί μέσα σε έναν χρόνο.

Αποτέλεσμα αυτής τη πρωτόγνωρης κατάστασης είναι για ακόμα μία φορά να μετράμε νεκρούς της τάξης μας. Η έρευνα του πρώην υπαρχηγού της Πυροσβεστικής, Αδριανού Γκουρμπάτση, δείχνει πως το 2021 σημειώθηκε κατακόρυφη αύξηση των θανάτων από φωτιές σε σπίτια. Συγκεκριμένα, το 2021 εκδηλώθηκαν 34.343 αστικές πυρκαγιές, αριθμός που σε σχέση με το 2020 είναι αυξημένος κατά 70,8% και σε σχέση με τον μέσο όρο της δεκαετίας 2010-2020 κατά 84,2%. Από τις φωτιές αυτές μετρήσαμε 83 νεκρούς - αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος από το 2010 μέχρι σήμερα (είχαμε 68 νεκρούς το 2020, και μέσο όρο 29 νεκρούς το χρόνο από το 2010 ως το 2019 - άρα αύξηση 22% από το 2020 και 186,2% από τον προηγούμενο μέσο όρο). Ένας από τους βασικούς λόγους αυτών των πυρκαγιών, και άρα των νεκρών που μετράμε είναι η αύξηση του κόστους ηλεκτροδότησης και θέρμανσης που οδηγεί τους από τα κάτω σε μη δυνατότητα ασφαλούς θέρμανσης και άρα στην αναγκαστικά χρήση μη ασφαλών μέσων.

ΣΤΕΓΑΣΗ- ΕΙΔΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ - ΕΝΔΥΣΗ

Και πάνω στις εξωφρενικές αυξήσεις στο ρεύμα, πετρέλαιο, τη βενζίνη και το φυσικό αέριο έρχονται μία σειρά άλλων αυξήσεων που καθιστούν την κατάσταση πλέον κυριολεκτικά μη βιώσιμη για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης. Μέσα σε ένα χρόνο (Μάρτιος 2021 - Μάρτιος 2022):

Η στέγαση έχει αυξηθεί κατά 29,9 %,
Η διατροφή κατά 8,1%
Η ένδυση και η υπόδηση κατά 6,5%

Συγκεκριμένα τα είδη διατροφής αυξήθηκαν: έλαια και λίπη 19,9%, νωπά λαχανικά 13,6%, νωπά φρούτα κατά 7,6%, γαλακτοκομικά και αυγά 8,4%, δημητριακά και αλεύρι 7,6%, κρέατα είχαν αύξηση 6,4%, ψάρια 3,5%, καφές 5,4% κτλ)

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ

Συνολικά ο πληθωρισμός που καταγράφηκε το μήνα Μάρτιο 2022 είναι της τάξης του 8,9%. Και όλα αυτά πρέπει εμείς να τα καλύψουμε με 663 € βασικό μισθό, μ-ι-κ-τ-ο. Για να το πούμε απλά: με περίπου 570 € καθαρό μισθό το μήνα, τα ψίχουλα αυτά που παίρνουμε πλέον «αξίζουν» συνολικά 8,9% λιγότερο. Ευτυχώς όμως που η κυβέρνηση έχει περάσει το νόμο Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο και μας κόβει μέχρι και τις υπερωρίες, οπότε έχουμε την άπλετη δυνατότητα να μαζέψουμε πολλές, πολλές ελιές, μπας και "βγούμε".

Και όταν ζητάμε οποιαδήποτε -αυτονόητη παροχή- όπως επιδότηση του ρεύματος ή του πετρελαίου ή όπως δωρεάν τεστ και ενίσχυση του ΕΣΥ μας απαντούν ότι αν τα δώσουν δωρεάν θα τα πληρώνουμε πάλι εμείς από την τσέπη μας! Και αυτό το λεν αυτοί που εκτίναξαν το δημόσιο χρέος στο το 235%, μοιράζοντας λεφτά σε παπαγαλάκια των ΜΜΕ, σε ιδιοκτήτες αυτοκινητοδρόμων, σε μεγαλο-καρχαρίες ιδιωτικών κλινικών, σε νέες προσλήψεις μπάτσων και πιο πολλά μπατσικά από όσο θα μπορούσε οποιαδήποτε να φανταστεί, σε αεροπλάνα Rafale και ελικόπτερα Romeo, σε αναβάθμιση των F16 και φρεγάτες Belhara, σε μεγάλους περιπάτους, σε συναυλίες με το Ρουβά και ότι άλλη μαλακία μπόρεσαν να σκεφτούν.

Μας δουλεύουν μέσα στα μούτρα μας και μας εξαθλιώνουν οικονομικά. Πλέον μόνο το ενοίκιο μας είναι ο μισός μηνιαίο μισθός μας, ενώ είναι απολύτως αδύνατον να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, ακόμα και να φάμε.
Να το δούμε με αριθμούς;

300 € ενοίκιο
100 € ρεύμα
200 € είδη διατροφής
50 € είδη καθαρισμού/ σπιτιού
50 € ίντερνετ/ τηλέφωνο
40 € κοινόχρηστα
=
740 €

καθαρός μισθός: 570 €

Και αυτό υποθέτοντας ότι::
* Δεν είναι χειμώνας, ή και να είναι… απλά θα παγώσουμε
* Πάμε στη δουλειά κάθε μέρα με τα πόδια, για να είμαστε φιτ (ιδίως άμα δουλεύουμε σε καμιά Σίνδο, θα γίνουμε έξτρα φιτ!)
* Έχουμε ρούχα, παπούτσια, κουζινικά και μικρο-εξοπλισμού σπιτιού για μια ζωή και δεν θα χρειαστούμε ποτέ ξανά μέχρι να πεθάνουμε

ΕΣΥ ΤΑ ΜΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ;

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ

Αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε -κυριολεκτικά- της πείνας έχει προ πολλού έρθει η ώρα να αντιδράσουμε.

Να αντιδράσουμε σε αυτούς που μας κόβουν τους μισθούς ανά μερικούς μήνες, που ψηφίζουν πτωχευτικούς νόμους για να μας αρπάξουν την πρώτη κατοικία, και νέους ασφαλιστικούς νόμους για να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε κυριολεκτικά στη δουλειά, όσοι από εμάς δουλεύουμε γιατί η χώρα μας έχει και την πρωτιά στα ποσοστά της ανεργίας στους νέους.

Να αντιδράσουμε σε αυτούς που αυξάνουν το κόστος της διαβίωσης μας με όλους τους πιθανούς τρόπους, σε τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, στέγαση, μετακίνηση, ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ

Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ένας σημαντικός σταθμός για την ανασύνταξη των ταξικών αντιστάσεων, με ιδιαίτερο ιστορικό και πολιτικό συμβολισμό. Μας υπενθυμίζει πως οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης κερδήθηκαν με αιματηρούς αγώνες. Τίποτε δε χαρίστηκε στους από τα κάτω από τους δυνάστες τους. Αυτό πρέπει να το έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας, διότι δε νοείται να υπομένουμε καρτερικά την υφιστάμενη εξαθλίωση, ούτε να έχουμε φρούδες ελπίδες πως ο καπιταλισμός, δηλαδή ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, μπορεί να μεταρρυθμιστεί. Τα άλλοτε κεκτημένα δικαιώματα της εργατικής τάξης τσακίζονται σήμερα από τη λυσσαλέα επίθεση του κράτους και των αφεντικών στον βωμό της δομικής κρίσης του καπιταλισμού και της επιχειρούμενης διάσωσης των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων. Τα ταξικά μας συμφέροντα και η αναγκαιότητα του επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού δεν εξαγοράζονται με ψίχουλα και κάλπικες υποσχέσεις που δίνονται εν όψει των προσεχών εκλογών. Η εργατική τάξη πρέπει να καταρτίσει τον δικό της στρατηγικό σχεδιασμό, ενάντια στο κράτος, τα αστικά κόμματα, τον γραφειοκρατικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, τη λογική της ανάθεσης και την πλάνη των αστικοδημοκρατικών εκλογών. Πρέπει να συγκροτήσει τον δικό της αυτοδύναμο πόλο και ακηδεμόνευτα να διεκδικήσει τη βελτίωση των όρων εργασίας και διαβίωσής της, να βάλει φρένο στην αδηφαγία και την ασυδοσία των αφεντικών και του πολιτικού τους προσωπικού. Η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αυτοάμυνας και της αλληλοβοήθειας είναι το πρώτο βήμα που απαιτείται τώρα για την ανασυγκρότηση των αγώνων. Σε αυτήν την κατεύθυνση, οφείλουμε να ενδυναμώσουμε την αυτόνομη κίνηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και την άμεση δράση, στηρίζοντας τα σωματεία βάσης, τις οριζόντιες εργατικές πρωτοβουλίες και τις συνελεύσεις γειτονιάς, γνωρίζοντας πως η απελευθέρωση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση. Η όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων εν μέσω μιας καθολικής αποσταθεροποίησης και κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος αναδεικνύει την απάτη που συνιστούν οι καθεστωτικές αφηγήσεις περί του τέλους της ιστορίας και της οριστικής επικράτησης του καπιταλισμού. Το δίλημμα ανάμεσα στην Κρατική και Καπιταλιστική Βαρβαρότητα ή την Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση τίθεται ξανά στο προσκήνιο με επιτακτικό τρόπο. Οι κολασμένοι όλης της γης είμαστε αυτοί που πρέπει να απαντήσουμε αναλόγως, διαλέγοντας τη σωστή πλευρά της ιστορίας, καλούμενοι να οικοδομήσουμε συλλογικά μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη, αυτοδιαχείριση και κοινοκτημοσύνη.

ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗ ΖΩΗ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ, ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΠΟΡΕΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ:
ΚΥΡΙΑΚΗ 1/5, 11:00, ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
blog: libertasalonica.wordpress.com
e-mail επικοινωνίας: lib_exthess@hoextmail.coexm

Οι εργαζόμενοι/ες στη συνεργατική ΒΙΟ.ΜΕ. καλούμε στις ανεξάρτητες συγκεντρώσεις και πορείες:

• Θεσσαλονίκη, Καμάρα 11:00
• Αθήνα, Προπύλαια, 11:00

Κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και αυτοδιαχείριση σε όλα τα πεδία της ζωής!

Οι εργατικές και κοινωνικές ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες!

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση του κεφαλαίου!

πηγή : http://biom-metal.blogspot.com/2022/04/blog-p…
πηγή : email που λάβαμε στις 28 Απριλίου 12h

Εργατική Πρωτομαγιά: Συγκέντρωση-Διαδήλωση, Κυριακή 1/5,10.30, Καμάρα

«Παράξενη Πρωτομαγιά, μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια»

(Γκάτσος Ν.)

Πέρασαν 130 χρόνια από τη στιγμή της εργατικής διεκδίκησης στο Σικάγο για την καθιέρωση του 8ωρου και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Το 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα εργατικά τους δικαιώματα τα οποία κερδήθηκαν ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Εκείνη η στιγμή χαράχθηκε στη μνήμη όλων των εργαζομένων παγκοσμίως ως μέρα τιμής και αγώνα.

Σήμερα οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά σε μια έντονη επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα μας. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, δουλεύουμε απλήρωτοι/-ες, πολλές φορές ανασφάλιστοι/-ες, με υπερωρίες και με τον συνεχή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασής μας. Ακόμα χειρότερα πολλοί/πολλές από εμάς χύνουν το αίμα τους τραυματιζόμενοι/-ες ή δολοφονημένοι/-ες εξαιτίας των πλημμελών μέτρων ασφαλείας που αποτελούν για τα αφεντικά απλά ένα ακόμα πρόσθετο κόστος. Όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν είχαμε να ανησυχούμε μόνο για το διαλυμένο σύστημα υγείας ή για τις σοβαρές ελλείψεις σε μέτρα προσωπικής προστασίας στους χώρους δουλειάς μας, αλλά και για την κλιμακούμενη επιδείνωση των όρων εργασίας μας, την οποία κυβέρνηση και αφεντικά, εκμεταλλευόμενοι την συνθήκη της πανδημίας, καθιέρωσαν σε γενικευμένη κλίμακα.

Σε συνθήκες υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση, ενώ αδιαφόρησε προκλητικά για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, εξίσου προκλητικά, έφερε προς ψήφιση τον Ιούνιο του '21 ένα νομοσχέδιο που μοναδικό στόχο είχε να αυξήσει το κέρδος των αφεντικών και να τσακίσει τα όποια εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα είχαν επιβιώσει από την επέλαση των μνημονίων την προηγούμενη δεκαετία. Το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη ήρθε να νομιμοποιήσει με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών (κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών -θα δίνονται ως άδεια-, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους κλπ) ενώ παράλληλα επιχείρησε μια ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματεία και των συλλογικών μας οργάνων.

Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα τρομερό κύμα ανατιμήσεων σε όλα τα βασικά αγαθά (ρεύμα, βενζίνη, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, τρόφιμα κλπ) που σε συνδυασμό με την εκτόξευση των ενοικίων και τους ήδη πετσοκομμένους μισθούς, αλλά και την άνοδο της ανεργίας, έρχονται να δημιουργήσουν μια συνθήκη ασφυκτική, θέτοντας πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς και πολλές από εμάς.

Η ολομέτωπη αυτή επίθεση, που συνεπάγεται τόσο την περαιτέρω υποτίμηση της αξίας της εργασιακής μας δύναμης όσο και την συνολική υποβάθμιση των όρων ζωής μας, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από εμάς. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες και δημόσια δωρεάν παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να τασσόμαστε, λοιπόν, στο κοινό μέτωπο αγώνα των δυνάμεων της εργασίας που παλεύουν για αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΚΤΑΩΡΟ, ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ & ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ:

Κυριακή 1η Μάη, 10.30, ΚΑΜΑΡΑ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας

πηγή : https://svepsykoi.espivblogs.net/2022/04/28/e…

Απεργιακή συγκέντρωση

Ξεπερνώντας πλέον τη 10ετία μνημονιακής ομηρίας στα συμφέροντα και τις ανάγκες του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, αυτό που ονομάζουμε αναδιάρθρωση του εγχώριου καπιταλισμού έχει ρημάξει το συντριπτικό σύνολο της κοινωνικής βάσης. Η νεοφιλελεύθερη ανασυγκρότηση του κρατικού μηχανισμού στα ευρωπαϊκά πρότυπα των μονοπωλιών έχει ανασχέσει ακόμα και τα βασικά ταξικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Ένα χρόνο τώρα το Σχέδιο Ανάκαμψης για την έξοδο της χώρας από την προδιαγεγραμμένη κρίση του καπιταλισμού (τόσο αυτός των συχετισμών σε σχέση με την πανδημική κρίση όσο και σε σχέση με το διαρκές πλέον καθεστώς έκτακτης ανάγκης) οδήγησε στην πλήρη διάλυση του κρατικού παρεμβατισμού στη δημόσια υγεία, την ασφάλιση, την πρόνοια κλπ, την ίδια στιγμή που τα βασικά αγαθά τείνουν να αποτελέσουν ταξικά προνόμια (στέγαση, σίτιση, υγεία).

Όλα αυτά τα χρόνια η κοινωνική βάση έρχεται συνεχώς αντιμέτωπη με επαναλαμβανόμενα κύματα επιθέσεων. Μία συνθήκη που την καθιστά πλέον θεατή στο χαμό της. Όμως το τέλος της ιστορίας έρχεται όταν θα πιστέψει και η τελευταία μαχόμενη συνιστώσα σε αυτό. Δεκαετίες τώρα μπροστά στη βία των αφεντικών, χιλιάδες μαχόμενες πρωτοβουλίες υπερασπίστηκαν τα αναχώματα του ταξικού πολέμου μέσα από αιματηρές αντιστάσεις και αγώνες για την ταξική αντεπίθεση και εργατική αυτοδιάθεση.

Είναι πολιτικό και ιστορικό επίδικο των καιρών που ζούμε, να βρούμε το νήμα των αντιστάσεων, να συνδέσουμε και να συνδεθούμε με τις ιστορίες και τις εμπειρίες των πολιτικών μας προγόνων. Να αναλάβουμε την ευθύνη για την κήρυξη νέων μαχών στο πεδίο του ταξικού πολέμου για να πάρουμε πίσω τις ζωές που μας κλέβουν καθημερινά. Για να τσακίσουμε τους λακέδες του κράτους και του καπιταλισμού, τους δοσίλογους εργατοπατέρες του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Για να καταστρέψουμε την εργασία και κάθε σχέση εκμετάλλευσης. Τιμώντας τον ανθό της ταξικής βίας που πότισε με αίμα των δολοφονημένων αναρχικών του Σικάγο, να δώσουμε τις μάχες που μας αναλογούν για να αποκαταστήσουμε τα κοινωνικά και πολιτικά νοήματα της ταξικής πάλης.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία

Η ταξική βία είναι το καταφύγιο των εκμεταλλευομένων

Στηρίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις: Κυριακή 1 Μάη, 11:00 Καμάρα

κατάληψη Terra Incognita

Εργατική πρωτομαγιά

Στηρίζουμε τα απεργιακά κάλεσματα για τη διαδήλωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς, Κυριακή 1/5, 11:00, Καμάρα

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Μετά από 10 και πλέον χρόνια οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης η ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με μία ακόμα επίθεση στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, μέσω του νέου κύματος ακρίβειας που εκτυλίσσεται από το καλοκαίρι του '21, και το οποίο έχει πλέον αρχίσει να διογκώνεται ραγδαία, επηρεάζοντας βασικές ζωτικές ανάγκες και αγαθά. Η νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πυροδοτήθηκε, μεταξύ άλλων, από την πανδημία και προκάλεσε τεράστια αύξηση των τιμών διαφόρων προϊόντων με βασικότερο την ενέργεια (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ρεύμα, καύσιμα). Η αύξηση των τιμών στην ενέργεια, όπως και σε πρώτες ύλες, τα οποία ακολούθως ώθησαν σε αύξηση πολλά άλλα βασικά προϊόντα, έρχεται να χτυπήσει την κοινωνική βάση με μια σειρά τεράστιων ανατιμήσεων, που αυξάνουν δραματικά το κόστος ζωής, μειώνοντας εμμέσως το εισόδημα.

Ο κρατικός σχεδιασμός των μεγάλων αφεντικών και του νεοφιλελευθερισμού έχει να καταδείξει μέσα από τα δύο χρόνια πανδημίας, αλλά και το νέο κύμα ακρίβειας, ότι προτεραιότητα δεν είναι η επιβίωση των οικονομικά ασθενέστερων κομματιών της κοινωνίας, που έχουν αφεθεί στην εξαθλίωση, αλλά η διασφάλιση ή/και η αύξηση των κερδών των καπιταλιστών (χρηματοδοτήσεις, συμφωνίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την υγεία, την ενέργεια κτλ). Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω το μέσο νοικοκυριό αδυνατεί να αγοράσει τα απαραίτητα αγαθά και τρόφιμα από τα σούπερ μάρκετ προκειμένου να καλύψει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες, αδυνατεί να βάλει πετρέλαιο ή να ανάψει την θέρμανση, όσο χρειάζεται, καταδικασμένο σε συνθήκες κρύου επικίνδυνες για την υγεία του και τέλος αδυνατεί να πληρώσει ένα υπέρογκο νοίκι ή τις δόσεις του δανείου, με κίνδυνο να χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό και να μείνει στο δρόμο. Μολονότι, λοιπόν, εν έτει 2022, η ανθρωπότητα παράγει ποσότητες αγαθών ικανές να εξασφαλίσουν ποιοτική ζωή για όλους/ες, όλα τα παραπάνω προβλήματα μπορεί ακόμα και να φαντάζουν προνόμιο για κάποιον που μένει στο δρόμο και στερείται φαγητού και στέγης.

Όμως η ακρίβεια και ειδικότερα η ακρίβεια στην ενέργεια, δεν είναι ακριβώς ένα παγκόσμιο φαινόμενο που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει γιατί το υπερβαίνει. Το ελληνικό κράτος έχει τεράστια ευθύνη για την ανεξέλεγκτη κατάσταση στο εσωτερικό του. Η (πλήρης) απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η οποία αντί να φέρει καλύτερες τιμές στο κοστολόγιο της ενέργειας έφερε ακριβώς το αντίθετο, η στρατηγική της πράσινης ανάπτυξης που εκτόξευσε το κόστος παραγωγής, όπως και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί (που το ελληνικό κράτος προσπαθεί να συμμετέχει ενεργά), συντελούν στις υπέρογκες τιμές της ενέργειας. Την ίδια στιγμή λοιπόν που το κράτος αγοράζει πανάκριβα όπλα για να συμμετέχει σε επεκτατικούς πολέμους και διεθνείς ανταγωνισμούς (όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία) που ανεβάζουν, και προβλέπεται να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο, την τιμή της ενέργειας, αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο απαξιώνοντας έτσι την υγεία της κοινωνικής βάσης.

Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι και αυτή η οικονομική κρίση έρχεται για να πλήξει μόνον τα οικονομικά ευάλωτα στρώματα - χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, φοιτήτ(ρι)ες, μετανάστ(ρι)ες - με τις ανατιμήσεις να τοποθετούνται σε κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Προκειμένου δε να ελαχιστοποιηθεί το σοκ της ακρίβειας και να ελεγχθεί η αντίδραση των πληττόμενων, δίνονται επιδόματα - τυράκια, όπως αυτό του επιδόματος θέρμανσης, τα οποία σαφώς θα πάψουν πολύ σύντομα να υφίστανται. Με άλλα λόγια, μπορεί φαινομενικά το κράτος να ανακοινώνει "μέτρα στήριξής" που απορροφούν, εν μέρει, τα υπέρογκα κόστη στην ενέργεια, αλλά στην πραγματικότητα βάζει το χέρι στην τσέπη μας και μας τα δίνει πίσω για να τα δώσουμε στους μεγαλοπαραγωγούς ενέργειας, τους οποίους η ίδια δημιούργησε υπό το πρόσταγμα της Ε.Ε. και το πρόταγμα της Ευρωπαϊκής πορείας του Ελληνικού κράτους. Η εξαθλίωση πλέον αποτελεί μία καθημερινότητα. Το περιστατικό της υπερήλικης που αναγκάστηκε να πάρει λίγα τρόφιμα χωρίς να πληρώσει, για να μπορέσει να φάει, να κυνηγείται αδυσώπητα από την αλυσίδα - κολοσσό - σούπερ μάρκετ ή οι άνθρωποι που χάνουν την ζωή τους από αναθυμιάσεις μέσα στον χειμώνα πάνω στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν σκιαγραφούν την βάρβαρη πραγματικότητα που ζούμε.

Επιπρόσθετα, η εν λόγω οικονομική κρίση, δεν ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία για την κοινωνική βάση, μιας και η οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση είχαν ήδη ξεκινήσει με κυβερνητική εντολή, από τους πρώτους μήνες της περασμένης χρονιάς. Το κύμα ακρίβειας, έρχεται να επικαθίσει σε μία ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που εγκαθιδρύεται με τον αντιεργατικό Ν.Χατζιδάκη, που ψηφίστηκε την περασμένη άνοιξη. Ο συγκεκριμένος νόμος εδραιώνει μία ολομέτωπη επίθεση σε σύσσωμη την εργατική και χαμηλόμισθη μερίδα της κοινωνίας, αφού, μεταξύ άλλων, νομιμοποιεί την 10ωρη εργασία, αποδεσμεύει τους εργοδότες από την υποχρέωση δήλωσης των υπερωριών των εργαζομένων, ποινικοποιεί τις απεργιακές κινητοποιήσεις και αποδυναμώνει το θεσμικό κύρος των σωματείων, τα οποία είναι οι μοναδικοί μοχλοί πίεσης των εργαζομένων προς το κράτος, για διεκδίκηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Ενώ, λοιπόν, το κύμα ακρίβειας δεν φαίνεται να κοπάζει, πλέον με την ευχή της κυβέρνησης οι μισθοί παραμένουν εξευτελιστικά χαμηλοί, τα ευέλικτα ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας δίνουν και παίρνουν, οι συλλογικοί αγώνες για διεκδίκηση των πλέον αυτονόητων εργασιακών κεκτημένων αποτελούν δικαιολογία για νομικές διώξεις όσων αντιδρούν και η μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι να αυξήσει τους, ήδη υπέρογκους, μισθούς των υψηλόβαθμων στελεχών σε κρατικές υπηρεσίες.

Η εξαθλίωση των ζωών μας έχει λόγο και αιτία. Δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό, τους οικονομικούς ανταγωνισμούς που χωρίζουν τους λαούς, τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών αγαθών όπως η ενέργεια, που θα έπρεπε να είναι δημόσια και να ελέγχονται από την κοινωνία και όχι από ένα μάτσο κερδοσκόπους. Απέναντι λοιπόν στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά και μας έχουν καταδικάσει να δουλεύουμε μια ζωή για να επιβιώσουμε και όχι για να ζούμε, οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας. Δίπλα ο ένας στην άλλη να χτίσουμε δίκτυα αλληλοβοήθειας και να αγωνιστούμε συλλογικά μέσα στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια για τα κοινά αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, η στέγαση, η τροφή, η ενέργεια και το νερό, να βάλουμε φρένο στην ακρίβεια και στην υποβάθμιση των ζωών μας, να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν, ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον για όλους και όλες.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΗ, ΝΕΡΟ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:00

librexe12o@gmaexil.com

@ekxsxoleio

1 Μαΐου 2022: Αύριο δίνουμε όλοι και όλες το παρόν στις απεργιακές συγκεντρώσεις! Γιατί δεν θα ανεχτούμε να υποτιμούν άλλο την εργασία μας! Να υποτιμούν άλλο την ζωή μας!

Αναμέτρηση

πηγή : https://twitter.com/anametrisi