Παρασκευή 20 Μαίου 2022 στις 18.00
Παρέμβαση/διαμαρτυρία με αφορμή την άσκηση βίας σε εργαζόμενη
Παρέμβαση/διαμαρτυρία με αφορμή την άσκηση βίας σε εργαζόμενη αύριο Παρασκευή 20/5 στις 6 το απόγευμα, Κούμα & Παναγούλη.
Στο δρόμο στη δουλειά ποτέ καμία μόνη. Χέρι που απλώνεται αμέσως θα πετρώνει.
Πληροφορίες για το περιστατικό παρακάτω:
________________________________________________________________
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
Την Τετάρτη 4/5/2022 άλλη μία γυναίκα εργαζόμενη ήρθε αντιμέτωπη με τη βία και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, αυτή τη φορά στην πόλη μας. Αρχικά η εργαζόμενη ήρθε αντιμέτωπη με μία συνήθη τακτική της εργοδοτικής αυθαιρεσίας να μην καταβάλει στην ώρα τους τα μίσθια των εργαζομένων ενώ παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων της υπήρξε και ως προς τη μη λήψη των απαραίτητων μέτρων πρόνοιας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εγκυμοσύνης της. Με τη βοήθεια και την στήριξη των συνδικαλιστικών οργάνων και της επιθεώρησης εργασίας κατάφερε να της καταβληθούν οι οικονομικές διαφορές. Όμως, η εργοδοτική ασυδοσία δε σταμάτησε εκεί.
Ο συνιδιοκτήτης της αλυσίδας "Sicily" την περασμένη Τετάρτη, όπως καταγγέλλει η εργαζόμενη, αλλά και μάρτυρες, εμφανίστηκε εκνευρισμένος σε ένα από τα τέσσερα καφέ των Sicily, στη συμβολή των οδών Κούμα με Παναγούλη, στο οποίο εργαζόταν εκείνη την ώρα η υπάλληλος. Αρπάζοντας την βίαια από το χέρι της και σέρνοντας την από το μπαρ παραγωγής έως τον εξωτερικό πεζόδρομο, ξεκινά να την απειλεί λεκτικά και να την εξυβρίζει χυδαία παρουσία θαμώνων και περαστικών, γιατί τόλμησε να μη δεχτεί να υποκύψει στις πιέσεις του και να υποβάλλει παραίτηση.
Στην εργοδοτική ανηθικότητα, εκτός από τους μισθούς που δεν μπορούν να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα της καθημερινότητας, τα εξαντλητικά ωράρια, τις απλήρωτες υπερωρίες, την αδήλωτη εργασία και τη μη καταβολή των δώρων με τη γνωστή τακτική της «επιστροφής», ήρθε να προστεθεί και η σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία. Η κακοποιητική συμπεριφορά που υπέστη, η εργαζόμενη από τον εργοδότη της δεν αφορά μόνο την εργασιακή της ιδιότητα αυτή καθ'αυτή, αλλά διαφαίνεται από τη βιαιότητα του δράστη και λαμβάνοντας υπόψη την εγκυμοσύνη της, πως το φύλο της έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια του να την τρομοκρατήσει.
Η έμφυλη βία, οι έμφυλες προκαταλήψεις και οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών αποτελούν βασικές συνιστώσες της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που βιώνουν οι γυναίκες στο εργασιακό τους χώρο. Σε μία κοινωνία που έχει βαθιά ριζωμένη την πατριαρχία και την ηγεμονική - τοξική αρρενωπότητα, που ο σεξισμός και η έμφυλη βία έχουν γίνει κανονικότητα σε πολλούς εργασιακούς χώρους, μία χειραφετημένη εργαζόμενη γυναίκα που γνωρίζει τα δικαιώματα της και τα διεκδικεί πρέπει να τρομοκρατηθεί και να εξουσιαστεί από τον εργοδότη της που νιώθει πως υπερέχει ενάντί της.
Το φεμινιστικό κίνημα αγωνίζεται για την ανατροπή αυτής της πατριαρχικής αντίληψης, για την ισότητα και την εξάλειψη της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο, την απάλειψη κάθε είδους παρενόχλησης και κακοποίησης που μπορεί να ζημιώσει την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα μιας θηλυκότητας.
Η καταδίκη της «βίας από όπου και αν προέρχεται» του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Αναψυχής και Εστίασης Λάρισας αποτελεί στρεψοδικία, καθώς αποκρύπτει τη διαπραγματευτική ανισότητα και τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενων, με κυρίαρχη την αντίληψη περί «ίσων ευθυνών θύτη - θύματος». Στον εργασιακό χώρο η βία προέρχεται μόνο από την εργοδοσία και έχει πάντα δέκτη, την γυναίκα - εργαζόμενη, τον κάθε εργαζόμενο.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλες εκείνες τις ψυχοφθόρες συνθήκες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη μία γυναίκα αφού καταγγείλει περιστατικό βίας ή παρενόχλησης στην εργασία της, το άγχος να μην «μπλέξει» και το πώς θα ξαναμπεί στην αγορά εργασίας, τα δικαστικά έξοδα, την αμφισβήτηση από τους θεσμούς και τα συστημικά μέσα, την ολιγωρία των αστυνομικών αρχών και τη ματαιότητα αν ο δράστης εν τέλει μείνει ατιμώρητος, αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική είναι η ανάγκη ενδυνάμωσης και στήριξης των εργαζομένων γυναικών.
Το σώμα μας εξακολουθεί να είναι πεδίο βολής της πατριαρχίας και όλων των μορφών καταστολής που ενεργοποίησε ο καπιταλισμός εναντίον του, εκτεθειμένο σε διαρκή έλεγχο και πειθάρχηση. Όμως ταυτόχρονα το σώμα μας είναι μια δεξαμενή δυνάμεων, ικανοτήτων και αντιστάσεων.
Η απάντηση σε αυτή την καταστολή, δεν είναι μόνο το μποϋκοτάρισμα, των μαγαζιών των αφεντικών. Χρειάζεται να γίνει, γιατί θα τους πονέσει, αλλά δεν αρκεί. Ούτε ίσως η διεκδίκηση ενός καλύτερου μισθού και των δεδουλευμένων που μας κλέβουν, να είναι αρκετή. Αλλά η διεκδίκηση της ζωής που μας κλέβουν, η επανοικειοποίηση του σώματος μας.
Ήδη αρνούμαστε να υποταχθούμε. Ένα κίνημα άρνησης της εργασίας στις γαλέρες του τουρισμού γεννιέται. Τα αφεντικά τρομοκρατημένα ψάχνουν εργατικά χέρια για να βγάλουν την σαιζόν.
Στεκόμαστε δίπλα στις γυναίκες εργαζόμενες που έχουν βιώσει κακοποίηση στον εργασιακό τους χώρο και σπάμε τη σιωπή, δημοσιοποιώντας και καταγγέλλοντας περιστατικά κακοποίησης και έμφυλης βίας. Καμία μόνη!
Μηδενική ανοχή στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την έμφυλη βία! Ταξική και φεμινιστική αλληλεγγύη κόντρα σε κάθε μορφή εργοδοτικής βίας και τρομοκρατίας!
Φεμινιστική συλλογικότητα «Μέδουσες»