Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022 στις 19.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη- Τοπικός Συντονισμός Αθήνας (ΑΠΟ)
Άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Γ.Μιχαηλίδη , απεργού πείνας από 23/05/2022
Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές και ήδη από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληροί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ' όρον αποφυλάκισή του. Ωστόσο, οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας, απέρριψαν την αίτησή του. Πιο συγκεκριμένα, στις 17/02/2022 εξέδωσαν την απόφανσή τους, σύμφωνα με την οποία ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Πρόκειται, φυσικά, για ένα χοντροκομμένο κι αυθαίρετο πρόσχημα το οποίο χρησιμοποιείται προκειμένου να καλυφθεί η ωμή κρατική-δικαστική μεθόδευση που συντελείται εις βάρος του. Μία μεθόδευση που έχει ως συνέπεια την προληπτική και επ' αόριστον παράταση της κράτησής του. Στην πραγματικότητα, το κράτος κι η αστική δικαιοσύνη αξιώνουν εν προκειμένω ν' αποφασίζουν κατά το δοκούν ποιος κρατούμενος θα αποφυλακιστεί και ποιος όχι, ακόμα και αν έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο φυλάκισής του, με βάση οχι κάποια νομικά κριτήρια αλλά με κριτήρια πολιτικών φρονημάτων. Ασφαλώς, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας πολιτικός κρατούμενος, κι όχι κάποιος μπάτσος, όχι κάποιος βιαστής ή φασίστας, ούτε κάποιος εκπρόσωπος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Έτσι, χρησιμοποιώντας τέτοιου είδους νομικά παραθυράκια, η δικαστική μαφία καταφέρνει να παρατείνει την κράτηση ενός πολιτικού κρατουμένου για αόριστο χρονικό διάστημα. Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση κάτι πρωτόγνωρο ούτε εκπλήσσουν τον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Κι αυτό, ακριβώς διότι καταδεικνύουν για ακόμη μία φορά το φαύλο και εκδικητικό πρόσωπο του δικαστικού συστήματος, το οποίο σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και το κεφάλαιο επιχειρεί να καταστείλει και να εξουδετερώσει τους καταπιεσμένους και εξεγερμένους αυτού του κόσμου.
Ο Γ. Μιχαηλίδης στις 23/05/2022 αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας με στόχο την αποφυλάκισή του. Αποφάσισε λοιπόν να καταφύγει στο έσχατο μέσο διεκδίκησης που απομένει σε έναν έγκλειστο αγωνιστή απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Καθώς ο ίδιος σημειώνει: «αυτή την επιλογή, με το βαθύ κίνητρο της πολυπόθητης ελευθερίας, σκοπεύω να τη στηρίξω με την ίδια συνέπεια που στήριξα τις επιλογές μου έως τώρα και για την οποία με εκδικούνται. Βαθιά μου επιθυμία, είναι η απεργία πείνας αυτή, να γίνει ένα ακόμη έναυσμα για την αναζωπύρωση του συνολικού αγώνα απέναντι στο κεφάλαιο και τα κράτη. […] Δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους.»
Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αγωνιστών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους που βρίσκεται σε εξέλιξη και στοχεύει κάθε έκφραση των από τα κάτω κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, από τις δεκάδες εισβολές και εκκενώσεις καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα, την αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων και την συνολική κατασταλτική επιχείρηση για την αλλοίωση και αποστέρηση της αγωνιστικής τους φυσιογνωμίας, την επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου και την προσπάθεια οριστικής του κατάργησης με την επιβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μέχρι το χτύπημα πλήθους κινητοποιήσεων που θεσμικά νομιμοποιήθηκαν με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την περιστολή των διαδηλώσεων. Όλες οι μεθοδεύσεις και επιθέσεις εναντίον των αγωνιστών/στριών, του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος και ευρύτερα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων έχουν ένα κοινό: τον φόβο της εξουσίας απέναντι στο ανάστημα της εξεγερμένης αξιοπρέπειας που μπορούν και σηκώνουν ολοένα οι καταπιεσμένοι πληβείοι του αβίωτου κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη για την απελευθέρωσή του. Να ορθώσουμε οδοφράγματα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης απέναντι στην κρατική καταστολή, να υπερασπιστούμε τους πολιτικούς κρατούμενους και αγωνιστές απέναντι στις κρατικό-δικαστικές μεθοδεύσεις.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Ημέρα Πανελλαδικής Δράσης Πέμπτη 2 Ιούνη
Συγκέντρωση: Σύνταγμα, 19.00
Τοπικός Συντονισμός Αθήνας- Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
Συγκέντρωση στο Σύνταγμα στα πλαίσια της Πανελλαδικής Ημέρας Δράσης στον απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη - Πέμπτη 2 Ιουνίου 19:00
Καλούμε την Πέμπτη 2 Ιουνίου στις 19:00, συγκέντρωση στο Σύνταγμα στα πλαίσια της Πανελλαδικής Ημέρας Δράσης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
ΠΕΜΠΤΗ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΟΣ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5/2022
Καλούμε την Πέμπτη 2 Ιουνίου στις 19:00, συγκέντρωση στο Σύνταγμα στα πλαίσια της Πανελλαδικής Ημέρας Δράσης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
Ο αναρχικός σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης έχει εκτίσει από τις 29 Δεκεμβρίου 2021, μετά από 8,5 χρόνια κράτησης, τις τυπικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης για όλες τις ποινές του. Το δικαστικό συμβούλιο της Άμφισσας ωστόσο αρνείται την αποφυλάκιση του με το πρόσχημα, ότι δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης. Αυτή η επιπλέον κράτηση, χρησιμοποιείται κατά το δοκούν από τη δικαστική μαφία για να τιμωρήσει επιλογές και στάσεις αγώνα.
Μετά την πρώτη απόρριψη της αίτησης του για υφ΄ όρων απόλυση το Φεβρουάριο έρχεται η δεύτερη αρνητική εισαγγελική πρόταση, τώρα τον Μάιο, με τους αρμόδιους δικαστές να μην είναι σε θέση να προσδιορίσουν χρονικά την αποφυλάκιση του, ή μάλλον να δηλώνουν, ότι ο σύντροφος θα χρειαστεί να παραμείνει για αόριστο ακόμα χρονικό διάστημα στη φυλακή έως ότου κριθεί με βάση τις ορέξεις τους, ότι δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο. Για να δικαιολογηθεί αυτή η επ' αόριστον ομηρία του συντρόφου επιστρατεύεται το πρόσχημα ότι ο κρατούμενος "δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης, καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων". Πρόκειται δηλαδή για προληπτική παράταση κράτησης ενός κρατουμένου χωρίς χρονικό ορίζοντα.
Με βάση τον Ποινικό Κώδικα που εφαρμόζεται στην περίπτωση του συντρόφου, όλοι/ες οι κρατούμενοι/ες που έχουν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής τους δικαιούνται την υφ ' όρων αποφυλάκιση τους εφόσον δεν συντρέχουν ενεργές ποινικές υποθέσεις ή ενεργά πειθαρχικά παραπτώματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων. Η υφ' όρων απόλυση είναι ένα αγωνιστικό κεκτημένο των κρατουμένων. Ένα κεκτημένο που μαζί με κάποια άλλα λίγα, όπως οι ολιγοήμερες άδειες, κερδήθηκαν την εποχή του σκληρού καθεστώτος εγκλεισμού και των αιματηρών εξεγέρσεων στις φυλακές.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ
Αυτή την στιγμή στο πρόσωπο του Γιάννη εφαρμόζεται το πιο απεχθές και οργουελικό πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης. Πίσω από την δημιουργική ασάφεια των ουσιαστικών προϋποθέσεων κρύβεται η αστυνομία σκέψης των δικαστών και των εισαγγελέων, οι οποίοι τιμωρούν τους κρατούμενους όχι για τα ποινικά αδικήματα, που διαπράξανε αλλά για αυτά που φαντάζονται οι ίδιοι, ότι ίσως διαπράξουν σε κάποιο αόριστο μέλλον. Αυτού του είδους η υποκειμενική κρίση πάντα εξαντλείται και εφαρμόζεται εναντίων των πολιτικών αντιπάλων του κράτους και όσων κρατούμενων διατηρούν ένα αγωνιστικό φρόνημα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κρατούμενοι έχουν συμπληρώσει την ποινή που τους έχει επιβληθεί, έχουν υπογράψει για την υπό όρους αποφυλάκιση τους, και περιμένουν να αποφασίσει θετικά κάποιο συμβούλιο αναστολών, μήνες ή και χρόνια, χωρίς να υπάρχει κανένας απτός λόγος απόρριψης πέραν της ύπαρξης μιας αστυνομίας σκέψης που στο όνομα της φαντασίας της προστάζει : "απορρίπτεται" - «είστε επικίνδυνος για αυτά που σκέφτομαι ότι ίσως διαπράξετε» Αυτού του είδους η προληπτική κράτηση αποτελεί επί της ουσίας τμήμα του καθεστώτος εξαίρεσης το οποίο έχει συγκεκριμένες στοχεύσεις και οικοδομείται για να τσακίσει τους αμετανόητους πολιτικούς κρατούμενους/ες καθώς και όσους κρατούμενους/ες αρνούνται να συμβιβαστούν με τις κρατικές προσταγές εντός των "σωφρονιστικών" ιδρυμάτων.
Γνωρίζουμε, ότι οι αμετανόητοι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος δέχονται όλο το μένος και την εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού. Εφαρμόζονται σε βάρος τους ειδικοί νόμοι, ειδικά καθεστώτα κράτησης, ειδικές δίκες. Είναι αποδέκτες κάθε είδους δικαστικών πραξικοπημάτων και μεθοδεύσεων. Η αμετανόητη στάση τους, η αντίσταση που διεξάγουν με απεργίες πείνας, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με πολιτικές παρεμβάσεις, με αποδράσεις, αποτελούν αυτό ακριβώς που θέλουν να τσακίσουν τα κράτη μέσω των αντιτρομοκρατικών τους νομοθεσιών και με τις απαιτήσεις τους για δηλώσεις μετάνοιας. Το παράδειγμα του συνεχή αγώνα και της αντίστασης σε κάθε συνθήκη παρά το κόστος. Την πολιτική επιλογή ότι ο αγώνας δεν είναι μάταιος αλλά αναγκαίος και συνεχίζεται ακόμα και μέσα από τις φυλακές. Γι' αυτό και είναι αξιοθαύμαστη η στάση του συντρόφου στο πρώτο συμβούλιο που εξέταζε την υπό όρους αποφυλάκιση του. Συγκεκριμένα, η πρώτη απορριπτική πρόταση που έλαβε ο σύντροφος συνοδευόταν από το σκεπτικό των δικαστών, ότι δικαιολόγησε την πράξη της ληστείας γενικώς και αορίστως καθώς και ότι η « καλή διαγωγή » που έχει επιδείξει μετά τη σύλληψή του είναι προσχηματική. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του σκεπτικού, αποτελεί ένα ξεκάθαρο παράδειγμα δικαστικής αυθαιρεσίας, αφού όλο το σκεπτικό βασίζεται σε υποκειμενικές κρίσεις. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος του σκεπτικού των δικαστών, ο σύντροφος ήταν συγκεκριμένος ως προς αυτό και διαχώρισε ηθικά τη στοχευμένη ληστεία τράπεζας και τις μη στοχευμένες ληστείες όπως π.χ. περαστικών ανθρώπων. Οι απαλλοτριώσεις τραπεζών αποτελούν μία συνειδητή πολιτική επιλογή, που αποτελεί διαχρονικό εργαλείο αγώνα των επαναστατικών κινημάτων και ως τέτοια οφείλουμε να τη στηρίξουμε. Απέναντι σε κάθε απόπειρα να αποσπάσουν δήλωση μετάνοιας, ο σύντροφος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και των επιλογών του και δήλωσε το αυτονόητο. Ότι το να ληστεύεις τους ναούς του χρήματος δεν είναι έγκλημα ηθικά και δεν τίθεται ζήτημα «σωφρονισμού» ως προς αυτό. Ληστές είναι τα κράτη και οι καπιταλιστές.
Για αυτό θεωρούν επικίνδυνο το σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη. Επειδή συμμετείχε από νεαρή ηλικία σε αναρχικές μαθητικές ομάδες, επειδή συμμετείχε στις αντιπολεμικές/ αντικρατικές / αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου και είχε συλληφθεί κατά την διάρκεια των συγκρούσεων. Επειδή συμμετείχε στους φοιτητικούς αγώνες του 2006-2007 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, επειδή αγωνίστηκε ενάντια στην λεηλασία της φύσης και είχε συλληφθεί για την παρέμβαση στο καζίνο της Πάρνηθας το 2007, επειδή αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της εξέγερσης του Δεκέμβρη, επειδή ήταν παρών στις μάχες ενάντια στα μνημόνια. Επειδή απαλλοτρίωσε τα ματωμένο πλούτη των τραπεζών. Επειδή σε όλη του την ζωή παραμένει αταλάντευτα αφοσιωμένος στο όραμα της ανατροπής κράτους και κεφαλαίου από αναρχική σκοπιά. Επειδή επί έντεκα χρόνια, είτε ως καταζητούμενος είτε ως κρατούμενος, κράτησε μια αγωνιστική - μαχητική στάση απέναντι στο αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα, την υλική έκφραση της κρατικής τρομοκρατίας. Γιατί ποτέ του δε λύγισε, δε μετανόησε, δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο της ρουφιανιάς και της αναξιοπρέπειας.
Η ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΙΔΙ ΠΟΥ ΔΑΓΚΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΞΥΠΟΛΥΤΟΥΣ
Είναι επικίνδυνος επειδή δεν εμπλέκεται με το εφοπλιστικό κεφάλαιο που λειτουργεί ως βαποράκι καρτέλ μεταφέροντας τόνους ηρωίνης (NOOR1), επειδή δεν είναι μια προσωπικότητα του καλλιτεχνικού στερεώματος που εκμεταλλεύεται εξουσία και επιρροή για να βιάζει σώματα και ψυχές ανθρώπων (Λιγνάδης), επειδή δεν αποτελεί κάποιο επιφανές διεφθαρμένο στέλεχος κάποιας πολυεθνικής ή κάποιου πολιτικού κόμματος (Energa, Novartis, Siemens). Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αστική δικαιοσύνη έχει προσήλωση στην "τήρηση των δικαιωμάτων" των κρατουμένων και επιδεικνύει ανθρωπιστικές ευαισθησίες όταν πρόκειται για τα δικά της παιδιά. Ο κατάλογος των δικών τους ανθρώπων που ξεγλίστρησαν ανώδυνα από τα δίχτυα που στήνει η δικαιοσύνη είναι χωρίς τέλος. Η αποφυλάκιση του αμετανόητου Κορκονέα, οι αποφυλακίσεις των μελών της χρυσής αυγής, η πολιτική κάλυψη στους μπάτσους δολοφόνους του Νίκου Σαμπάνη και η εισαγγελική πρόταση παρωδία που συγκαλύπτει τους μεγαλοεπιχειρηματίες βιαστές της Γεωργίας Μπίκα μας δείχνουν, ότι δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού αναγνωρίζουμε στο πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης έναν από τους βασικούς πυλώνες του κράτους.
Σε μια περίοδο όπου η δομική κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει και οι πολεμικές συγκρούσεις επεκτείνονται πλέον και σε ευρωπαϊκό έδαφος, οι στρατηγικές προληπτικής αντιεξέγερσης αποτελούν την πολεμική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των κοινωνικών- ταξικών αντιστάσεων. Στο μέτωπο της ποινικής καταστολής, οι ποινικοί κώδικες αυστηροποιούνται ενώ το καθεστώς εξαίρεσης για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους συνεχίζει να βαθαίνει και να οξύνεται. Το αίτημα του συντρόφου για την άμεση αποφυλάκιση του αποτελεί έναν αγώνα για να σπάσει η εκδικητική πρακτική του προληπτικού εγκλεισμού και αποκτάει ειδικό βάρος γιατί οι πολιτικοί κρατούμενοι λόγω των πολιτικών επιλογών τους, είναι η προμετωπίδα του κοινωνικού - ταξικού πολέμου. Ο αγώνας του συντρόφου για την αποφυλάκιση του δεν είναι επομένως ένας στενός αγώνας, που αφορά τον ίδιο αποκλειστικά. Είναι μια αγωνιστική επιλογή συνολικά ενάντια σε ένα καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται αυθαίρετα και καταχρηστικά απέναντι σε κάθε κρατούμενο που έχει μια αξιοπρεπή στάση αλλά και πιο ειδικά ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης εις βάρος πολιτικών κρατουμένων, αναρχικών ή κομμουνιστών.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για έναν κόσμο χωρίς φυλακές και συρματοπλέγματα, χωρίς σύνορα και στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωρίς την λεηλασία και την καταστροφή του πλανήτη από τις πολυεθνικές, χωρίς ταξική εκμετάλλευση, χωρίς φτωχούς και πλούσιους, χωρίς έμφυλη και φυλετική καταπίεση.Για αυτό τον κόσμο αγωνιζόμαστε, για αυτό τον κόσμο αγωνίζεται ο σύντροφος μέσα από την απεργία πείνας που διεξάγει.
Να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε από κοινού με όλες μας τις δυνάμεις την αποφυλάκιση του συντρόφου.
Να στήσουμε αναχώματα απέναντι στην απόπειρα εξόντωσης του απεργού πείνας.
Η ΕΠ ΑΟΡΙΣΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
κάλεσμα : Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη
Πανελλαδική Μέρα Δράσης - Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη
Ως "Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων αγωνιστών-στριών " καλούμε την Πέμπτη 02/06, 19:00 στην Πλατεία Συντάγματος, σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη στα πλαίσια της Πανελλαδικής Μέρας Δράσης.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας από το 2013, βρίσκεται για μία ακόμη φορά σε ένα καθεστώς ιδιότυπης δικονομικής ομηρίας. Ενώ, μετά τη συγχώνευση των ποινών του και την έκτιση της ποινής για την απόδρασή του, θεμελίωσε το δικαίωμα να αποφυλακιστεί υπό όρους, όπως ρητά προβλέπουν οι δικοί τους νόμοι, το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την αίτησή του, με ένα βούλευμα που ξεκάθαρα αποτυπώνει την εκδικητική στάση που έχουν ήδη αποφασίσει να τηρήσουν οι δικαστές απέναντί του.
Η άρνηση του συντρόφου να εκφράσει την πολυπόθητη για αυτούς δήλωση μετάνοιας για την πράξη της ληστείας για την οποία καταδικάστηκε ότι τέλεσε στο διάστημα που βρισκόταν δραπέτης, χρησιμοποιείται για ακόμη μία φορά ως υποτιθέμενο, αυθαίρετο νομικό επιχείρημα (το οποίο όμως δεν προβλέπεται καν από το νόμο) για να δικαιολογήσουν την παράταση του εγκλεισμού του συντρόφου.
Η επιμονή αυτή εκδηλώνει την εκδικητική εμμονή των αρχών απέναντι στο Γιάννη, για την αμετανόητη στάση που έχει τηρήσει σε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και σε όλες τις συνθήκες που βρέθηκε (φυγοδικίας, κράτησης, απόδρασης). Η συνέπειά του να υποστηρίζει μέχρι τέλους κάθε φορά την επιλογή της μη υποταγής, τον φέρνει και πάλι ενώπιον της εφαρμογής εις βάρος του ενός κατασταλτικου πλαισιου, αυτή τη φορά με τη μορφή επιβολής εγκλεισμού με αόριστο χρόνο λήξης, αφού με την απόρριψη της αίτησης για υφ' όρων απόλυση από το συμβούλιο, μένει ασαφές και επικίνδυνα αόριστο το πόσα χρόνια τελικά χρειάζεται να παραμείνει κάποιος αιχμάλωτος στα κελιά της δημοκρατίας, για να θεωρηθεί ότι η δικαιοσύνη και ο σωφρονισμός πέτυχαν το «έργο τους».
Υπό αυτές τις συνθήκες ο σύντροφός μας αποφάσισε να προχωρήσει στο έσχατο μέσο αγώνα βάζοντας σε ομηρία το σώμα και τη ζωή του, την ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ. Από τη Δευτέρα 23/5 ο Γιάννης αρνείται την πρόσληψη τροφής διεκδικώντας να γίνει δεκτό το νέο αίτημα για άμεση αποφυλάκιση του.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο σύντροφό μας, στις επιλογές που ακολούθησε και στη μάχη του ενάντια στη νέα ιδιότυπη κατασταλτική μέγγενη που τον έχουν ρίξει. Απέναντι στην εκδικητική μανία των αρχών, θα μας βρουν αδιαπραγματευτα δίπλα στον Γιαννη, που μετα από 11 χρόνια συνεπούς και αμετανόητου αγώνα, βάζει ανάχωμα την ίδια του τη ζωή, αρνούμενος να υποχωρήσει στιγμή στον αγώνα του για ελευθερία.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ ΣΥΝΤΆΓΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ 19:00 ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 02/06
Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών
Κάλεσμα σε συγκέντρωση για την Πανελλαδική Ημέρα Δράσης για τον απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη
Ως "Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές" καλούμε την Πέμπτη 2/6, 19:00, στην πλατεία Συντάγματος, σε συγκέντρωση αλληλεγγύης, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
για την εν εξελίξει από 23/5 απεργία πείνας του αναρχικού αιχμαλώτου Γ. Μιχαηλίδη
ή αλλιώς...
πως η επιλογή της ευθείας αναμέτρησης με τον θάνατο είναι η επιθετική διεκδίκηση της ζωής
"Το χειρότερο δεν είναι
που μ' έκλεισαν σ' αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κι έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου…"
Τον Δεκέμβριο του 2021, έπειτα από 8 χρόνια, 3 μήνες και 11 μέρες αιχμαλωσίας στα χέρια του κράτους, ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συμπλήρωσε τις δικονομικά τυπικές προϋποθέσεις για την υφ' όρον αποφυλάκισή του. Ωστόσο, στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας αποφάσισε πως ο σύντροφος «δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων», παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του επ' αόριστον. Μια απόφαση που αποδεικνύει για ακόμη μια φορά την εκδικητικότητα του κράτους και των μηχανισμών του απέναντι σε όποιον/α αγωνίζεται με συνέπεια και πάθος για την καταστροφή του κόσμου της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της υποταγής.
Σύμφωνα με τους δικαστές, η απόφαση για επ' αόριστον παράταση της αιχμαλωσίας του Γιάννη Μιχαηλίδη, στηρίζεται σε δύο σκέλη. Από τη μία, ο σύντροφος κρίνεται από τους δήμιους της αστικής δημοκρατίας ως «μη επαρκώς σωφρονισμένος», μιας και δεν υπέγραψε δηλώσεις μετανοίας και υπερασπίστηκε πολιτικά τις επιλογές του. Από την άλλη, στην απορριπτική απόφασή τους αναφέρουν πως η επιδειχθείσα καλή διαγωγή του συντρόφου καθ' όλη τη διάρκεια της ομηρίας του στη φυλακή είναι κατ' επίφαση και την αποδίδουν σε λόγους προσχηματικούς. Η επιτηδευμένη νομικά ρευστότητα της έννοιας του σωφρονισμού δίνει τη δυνατότητα στον κάθε δικαστή να αποφασίζει είτε βάσει προσωπικών πολιτικών πεποιθήσεων είτε βάσει εντολών που δίνονται απ' την εκάστοτε πολιτική εξουσία για το αν ο κρατούμενος που εξετάζεται η αίτηση αποφυλάκισής του έχει τιμωρηθεί αρκετά. Ωστόσο, γνωρίζουμε καλά πως ο κρατικός σαδισμός απέναντι στους κατ' εξοχήν εχθρούς του ίδιου του κράτους και όσους επιλέγουν να διαρρήξουν το κρατικό μονοπώλιο της βίας δεν έχει όρια. Αυτός είναι και ο λόγος που ανέκαθεν οι αναρχικοί και οι κομμουνιστές φυλακισμένοι τείθονταν σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης, που στοχεύει στην φυσική και πολιτική εξόντωσή τους.
Παρακολουθούμε λοιπόν, για ακόμη μία φορά την κρατική και πολιτική εξουσία να επιδίδεται σε ασκήσεις εκπειθάρχησης, σωφρονισμού και εκδικητικότητας πάνω στις ζωές όσων αρνούνται να γίνουν ψηφίδες στο ψηφιδωτό της κανονικότητας. Πάνω στις ζωές όσων "περισσεύουν" και όσων στέκονται με πείσμα απέναντί στους κρατικούς διώκτες τους μέσα στα χρόνια. Μπορεί η υπόθεση του Γιάννη να είναι μια φαινομενικά δικονομική υπόθεση, όμως από πίσω της κρύβει όλη την ουσία του κράτους και της αστικής δικαιοσύνης.
Η επίθεση που ξεδιπλώνεται απ' την πλευρά του κράτους στους πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες και στα δικαιώματα που έχουν κερδηθεί με το αίμα των φυλακισμένων ανά τα χρόνια δεν είναι μία κίνηση σε κενό χρόνο. Έρχεται σε μία περίοδο που εν μέσω πολέμων, ανατιμήσεων, φτώχειας και κοινωνικής εξαθλίωσης επιχειρείται απ' την πλευρά της κυριαρχίας να σταλθεί ένα μήνυμα προς όσες/όσους επιλέξουν να αντισταθούν στη λεηλασία των ζωών τους. Και το μήνυμα είναι σαφές: Η κοινωνική "ειρήνη" θα διατηρηθεί με κάθε κόστος και με κάθε μέσο. Έτσι, το κράτος εν μέσω των αλλεπάλληλων και αλληλοτροφοδοτούμενων κρίσεων των δύο τελευταίων δεκαετιών και εν όψει μιας πιθανής κοινωνικής αναταραχής που διαφαίνεται πως θα ξεδιπλωθεί στο εγγύς μέλλον θωρακίζεται, αναβαθμίζοντας τα θεσμικά του όπλα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η διαρκής επίθεση στα ήδη κατακερματισμένα κοινωνικά και εργασιακά κεκτημένα, η τοποθέτηση πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές και η ασφυκτική αστυνομοκρατία στον δημόσιο χώρο. Στο ίδιο πλαίσιο, το κράτος, μέσω της αυστηροποίησης του νέου ποινικού κώδικα και της εφαρμογής ειδικής "αντιτρομοκρατικής" νομοθεσίας για τους πολιτικούς του αντιπάλους, δημιουργεί ένα μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης για τους/ις πολιτικούς/ές κρατούμενους/ες, επιχειρώντας από τη μία να αποπολιτικοποιήσει τη δράση τους, και από την άλλη να παρατείνει την ομηρία τους (κόψιμο αδειών, άρνηση αποφυλακίσεων κτλ).
Για όλους αυτούς τους λόγους θα είμαστε δίπλα στον αγώνα του συντρόφου μας με όλες μας τις δυνάμεις, καθώς στο πρόσωπο του Γιάννη οι εχθροί τις ελευθερίας αναγνωρίζουν όλα αυτά που φοβούνται και απεχθάνονται, για αυτό και τον εκδικούνται. Γιατί ο σύντροφός μας βρίσκεται σε μια διαρκή ριζοσπαστική τροχιά από τα χρόνια που ως μαθητής συμμετείχε στον αναρχικό χώρο και τόσα χρόνια μετά παραμένει αδιάλλακτα κομμάτι των αγώνων εντός και εκτός φυλακών. Από τη συμμετοχή του στους φοιτητικούς αγώνες της περιόδου 2006-2007 και την δράση του ενάντια στη λεηλασία & εμπορευματοποίηση της φύσης στην πάρνηθα το 2007, μέχρι την παρουσία του στην εξέγερση του Δεκεμβρη του '08 και τις αντιμνημονιακές συγκρούσεις του 2010-2012, ο Γιάννης ήταν ένας από αυτούς/ες που κατέστησαν εφικτή τη συνέχιση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Ως απότοκο των επιλογών του και των κατασταλτικών κινήσεων/μεθοδεύσεων προς το πρόσωπό του, τα τελευταία 10 χρόνια ο Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται είτε σε καθεστώς ομηρίας είτε κυνηγημένος από τους φρουρούς του καθεστώτος. Κι όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν κατάφερε να κάμψει την αγωνιστικότητα, το εξεγερσιακό πείσμα και την αναρχική δράση του συντρόφου.
Για αυτό και η απεργία πείνας του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη δεν αποτελεί μια προσωπική διεκδίκηση, αποκομμένη από το ευρύτερο κάδρο των κοινωνικών αγώνων. Όπως γράφει ο ίδιος ο σύντροφός μας στο κείμενό του: «[...]σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι' αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκισή τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες.
Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά: Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…»
Το σώμα του Γιάννη αυτή τη στιγμή γίνεται οδόφραγμα απέναντι στη ολοένα και εντεινόμενη επελαύνουσα κρατική καταστολή. Γίνεται η συνέχιση των αγώνων εντός των τειχών, αυτής της ιδιάζουσας πολιτικής διελκυστίνδας που διεκδικεί απ' την πλευρά των καταπιεσμένων τις μικρές ανάσες "ελευθερίας" μέσα στο ανελεύθερο περιβάλλον των φυλακών. Ο αγώνας που ξεκινάει ο σύντροφος είναι ένας αγώνας ενάντια στον θάνατο, την ίδια στιγμή που αναμετριέται μαζί του διεκδικώντας επιθετικά τη ζωή. Και σε αυτόν τον αγώνα ο Γιάννης δεν θα είναι μόνος.
Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τις/ους πολιτικές/ους κρατούμενες/ους
Δύναμη & λευτεριά στον αναρχικό Γιάννη Μιχαηλίδη
Αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο
Μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
Κάλεσμα στην συγκέντρωση της Πανελλαδικής Ημέρας Δράσης για τον αναρχικό απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη
καλεσμα στη συγκέντρωση αλληλεγγύης, την Πέμπτη 2/6, 19:00, στην πλατεία Συντάγματος, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
Επικίνδυνος για τέλεση νέων αδικημάτων
ή
Η "τυχαία" συνέχιση της ομηρίας του αναρχικού απεργού πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Εδώ και περίπου μια δεκαετία, ο αναρχικός σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται είτε έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας για τη δράση του, είτε διωκόμενος από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η αγωνιστική του στάση εντός και εκτός των τειχών, η αξιοπρέπεια των επιλογών του και η μαχητικότητα που έχει επιδείξει απέναντι στον κόσμο της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης δεν θα μπορούσαν παρά να μας τοποθετήσουν αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό του. Μετά την απόδραση του από τις φυλακές Τίρυνθας στις 7/6/19, αγωνιζόμενος για την ελευθερία του και αμφισβητώντας για άλλη μια φορά έμπρακτα την παντοδυναμία των κατασταλτικών μηχανισμών, ο σύντροφος συλλαμβάνεται εκ νέου στις 29/1/20 μαζί με τις συντρόφισσες Δήμητρα Βαλαβάνη και Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου, και αντιμετωπίζουν ένα ακόμη σαθρό κατηγορητήριο για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης το οποίο και καταρρέει συθέμελα στο δικαστήριο. Μετά από ακόμα δύο χρόνια εγκλεισμού, ο σύντροφος συμπληρώνει όλες τις τυπικές προϋποθέσεις της υφ'όρον αποφυλάκισής του στις 29/12/21, συμπεριλαμβανομένης της πειθαρχικής ποινής για την απόδραση. Η αίτηση αποφυλάκισης που καταθέτει απορρίπτεται από το δικαστικό συμβούλιο Άμφισσας, γεγονός που του γνωστοποιείται στις 22/2/2022. Το σκεπτικό της απόφασης είναι το γνωστό πλέον πασπαρτού του "κινδύνου τέλεσης νέων αδικημάτων".
"Πρόκειται φυσικά για οργουελικής σύλληψης δυστοπία, σύμφωνα με την οποία βρίσκομαι κρατούμενος όχι γιατί εκτίω ποινή για κάποια πράξη, αλλά προληπτικά, καθώς η αστυνομία σκέψης έκρινε ότι υπάρχει κίνδυνος νέων αδικημάτων, χωρίς τον χρονικό ορίζοντα κάποιου δικαστηρίου όπου θα κριθούν γεγονότα."
Το δικαστικό σύμπλεγμα για μια ακόμα φορά κρίνει πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογίες ως καθ΄ αυτά αδικήματα βασιζόμενο στο ότι ο σύντροφος ουδέποτε αποποιήθηκε την πολιτική του ταυτότητα, υπερασπίστηκε την επιλογή της απαλλοτρίωσης τράπεζας, ενώ ταυτόχρονα αυτό που αναγνωρίζεται ως "καλή διαγωγή" σε άλλες περιπτώσεις, οι ίδιοι μηχανισμοί τo απορρίπτουν ως προσχηματικό. Αυτή η αιτιολόγηση χρησιμοποιείται εργαλειακά από μεριάς των κρατικών μηχανισμών για να εξαιρέσουν το σύντροφο από το κεκτημένο δικαίωμα των κρατουμένων για την υφ' όρων απόλυσή τους όταν εκτίσουν τα 3/5 της ποινής τους, εφόσον δε συντρέχουν ενεργές ποινικές υποθέσεις για αυτούς.
Το κράτος επί της ουσίας μέσω της δικαστικής εξουσίας ποινικοποιεί τα πολιτικά κίνητρα μιας έκνομης πράξης ενισχύοντας και διευρύνοντας συνεχώς το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων. Ένα καθεστώς που κατασκευάζεται αργά και μεθοδικά χρόνια τώρα με στόχο να καταστείλει όχι μόνο τις πράξεις μας αλλά και τις σκέψεις που τις γεννούν. Τα ατελείωτα χρόνια που μοιράζουν δικαστές και εισαγγελείς βασιζόμενοι σε κακοφτιαγμένα αφηγήματα των μπάτσων και της αντιτρομοκρατικής, η στέρηση αδειών, τα πειθαρχικά, η ιδιωνυμική αντιμετώπιση σε αδικήματα που φέρουν πολιτικά χαρακτηριστικά, η ποινικοποίηση φιλικών και συντροφικών σχέσεων, η απομόνωση, αποτελούν πρακτικές εξάντλησης όσων αγωνίζονται για την διεκδίκηση ενός κόσμου που μας έχει στερηθεί. Ταυτόχρονα οι πρακτικές αυτές επιχειρούν να παραδειγματίσουν και να καταστείλουν το συλλογικό αίσθημα οργής και ανυπακοής που κρύβεται αμορφοποίητο και ακατέργαστο σε ένα ευρύτερο κοινωνικό φάσμα. Για να κατασκευάσουν τον οργουελικό κόσμο της πειθάρχησης και της δουλικότητας που φαντασιώνονται, πειραματίζονται πάνω στους/στις φυλακισμένους/ες αγωνιστές/ριες. Οι φυλακές ανέκαθεν υπήρχαν όχι μόνο για να συγκρατούν όσους και όσες βρίσκονται μέσα αλλά και για να απειλούν όσους και όσες βρίσκονται έξω, αποτελώντας έτσι ένα από τα ευνοϊκότερα εργαστήρια παραγωγής ιδεών και δογμάτων κοινωνικής υποταγής και συμμόρφωσης. Στην κατεύθυνση αυτή οι κανόνες που το ίδιο το κράτος νομοθετεί λειτουργούν σαν ένα λάστιχο που τραβιέται πότε από τη μια μεριά για να τιμωρήσει με τον πιο ολοκληρωτικό τρόπο οποιονδήποτε επιλέγει να σηκώσει ανάστημα απέναντι στην βαρβαρότητα που η κυριαρχία ονομάζει κανονικότητα και ταυτόχρονα να παραδειγματίσει τους υπολοίπους, και πότε από την άλλη για να εξυπηρετήσει την επέλαση της εξουσίας και του κεφαλαίου σε όλο και περισσότερες πτυχές των ζωών μας.
Η δικαιοσύνη των από τα πάνω, δεν είναι παρά δημιούργημα τους και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε παρά να προασπίζεται τα συμφέροντα τους και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει με τον πιο σκληρό τρόπο τους φτωχούς, τις περιθωριοποιημένες, τους μετανάστες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, εν τέλει όποιον/α/ο κρίνεται ότι βρίσκεται εκτός κανονικότητας, ότι είναι έστω και εν δυνάμει εχθρικό και επικίνδυνο για την "τάξη" της πειθάρχησης και της σιγής που επιχειρούν να επιβάλλουν ολοκληρωτικά στους από τα κάτω. Δεν είναι παρά η νομιμοποίηση της κοινωνικής ιεραρχίας, η επιβολή της κρατικής βίας και απέναντι σε όποιον/όποια αγωνίζεται, το μέσο φίμωσης στις φωνές που αντιτάσσονται σε αυτή, το μέσο εξόντωσης των κοινωνικών, ταξικών αγώνων, όπως επίσης και όλων των κινημάτων που θέτουν το προτάγμα της ολικής απελευθέρωσης.
"Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων"
"Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους."
Αντιλαμβανόμαστε την ομηρία του συντρόφου ως ένα ακόμα σημείο της εντεινόμενης επίθεσης που εξαπολύεται προς τους από τα κάτω. Με τους διακρατικούς ανταγωνισμούς για τον επανακαθορισμό της εκμετάλλευσης των πρώτων υλών αλλά και των σφαιρών επιρροής και κυριαρχίας να επαναφέρουν τον πόλεμο εντός ευρωπαϊκού εδάφους. Με τη στρατιωτικοποίηση των ζωών μας να εντείνεται, μια διαδικασία που επιταχύνθηκε και μέσω της πρόσφατης κρατικής διαχείρισης της Covid-19, σκορπώντας έλεγχο και την πειθάρχηση. Με το μιλιταρισμό να διαχέεται συνεχώς στον κοινωνικό ιστό και την κούρσα των εξοπλισμών να τρέχει με ιλιγγιώδης ρυθμούς. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν συνεχώς κρίσεις των οποίων τις συνέπειες φορτώνουν στις πλάτες μας. Μέσα από μια συνολική παραγωγική και θεσμική αναδιάρθρωση που σαρώνει τις ζωές των υποτελών τάξεων σε πολλαπλά επίπεδα, στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ασφάλιση, την ποινική μεταχείριση κ.ά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η λαιμαργία του κεφαλαίου για επενδύσεις και πράσινη ανάπτυξη (πχ βιομηχανίες και ΑΠΕ), οδηγεί στην καταστροφή της φύσης, της βιοποικιλότητας και των δασών με πυρκαγιές και τσιμέντο, η οποία καταλήγει και στην εξαφάνιση ειδών. Την ίδια στιγμή μέσα στα αστικά κέντρα το κεφάλαιο καταστρέφει λόφους, δέντρα, πλατείες και πάρκα, δημιουργώντας χώρους για μετρό, εμπόρευμα και τουρισμό. Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία με φόντο της επερχόμενες εκλογές, αριστεροί και δεξιοί "σωτήρες" διαγωνίζονται για να μας πείσουν να υποταχθούμε στις υποσχέσεις τους περί "ανάπτυξης", εκδημοκρατισμού" και "δικαιοσύνης". Απέναντι στην παγίδα της ανάθεσης και της αναπαραγωγής του κόσμου της εξουσίας οραματιζόμαστε την καταστροφή κράτους, κεφαλαίου, πατριαρχίας, του συνόλου των εξουσιαστικών μηχανισμών.
Στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου, που αποτελεί πλέον έναν επ' αόριστον κρατούμενο λόγω της εκδικητικότητας του πολιτικοδικαστικού συμπλέγματος. Η απεργία πείνας που ξεκινά, η χρήση του ίδιου του του σώματος ως ανάχωμα στο βάθεμα του καθεστώτος εξαίρεσης σε βάρος των πολιτικών κρατουμένων και των μεθοδεύσεων της δικαστικής εξουσίας, δεν αφορά μόνο τον ίδιο αλλά όλους όλες και όλα. Γιατί γνωρίζουμε ότι το οπλοστάσιο των αντιεξεγερτικών μεθοδεύσεων κράτους και κεφαλαίου δοκιμάζεται πάντα και πρώτα απέναντι σε όσους και όσες τολμούν να πορεύονται αγωνιζόμενοι/ες, σε όσους και όσες βρίσκονται αιχμάλωτοι/ες στα χέρια τους. Δίπλα στο Γιάννη Μιχαηλίδη, όπως και σε κάθε αγωνιζόμενο κρατούμενο/η, θα αγωνιστούμε για ένα κόσμο χωρίς κελιά και εκμετάλλευση. Μέσα και έξω από τα τείχη η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η ανυποχώρητη σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας χαράζουν το δρόμο για την ταξική και κοινωνική απελευθέρωση. Για την αναρχία.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ, ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/05 ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Συνέλευση αναρχικών ομάδων και ατόμων για την αλληλεγγύη στον σύντροφο απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη
Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη - Στήριξη της συγκέντρωσης αλληλεγγύης στο Σύνταγμα
Ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης στον κόσμο της αναρχίας...
Ως σινιάλο αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας, Γιάννη Μιχαηλίδη, αναρτήσαμε πανό στην πλατεία Εξαρχείων.
Στηρίζουμε τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πλατεία Συντάγματος,
την Πέμπτη 2 Ιούνη, στις 19.00.
Λευτεριά στον αναρχικό Γιάννη Μιχαηλίδη
Ο αγώνας του συντρόφου είναι αγώνας όλων μας
«… μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΦΩΤΙΑ Σ' ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
Ανοιχτή Συνέλευση Ⓐναρχικών
Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Άμεση ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του.
Το κράτος για ακόμη μια φορά αποκαλύπτει φανερά το εκδικητικό του πρόσωπο απέναντι στον αναρχικό κρατούμενο Γιάννη Μιχαηλίδη. Ο Μιχαηλίδης έχοντας θεμελιώσει το δικαίωμα του για υφ' ορον απόλυση, έγκλειστος από το 2013, βρίσκεται αντιμέτωπος με το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του.
Ο Γ. Μιχαηλίδης εδώ και μία εβδομάδα (από τις 23/5) ξεκίνησε απεργία πείνας, διεκδικώντας τα αυτονόητα, τα έστω και περιορισμένα δικαιώματα που προβλέπονται από την αστική δημοκρατία για τους κρατούμενους, για να γίνει δεκτό το νέο αίτημα του για την υφ' ορον απόλυση του.
Σε μία σειρά από ανάλογες απεργίες (όπως οι πρόσφατες του Β. Δημάκη, του Δ. Κουφοντίντα όπου είδαμε μία ακραία ρεβανσιστική στάση), η αποχή από την τροφή είναι το ισχυρότερο μέσο διαμαρτυρίας και αγώνα του φυλακισμένου προκειμένου να αποκτήσει ορατότητα. Η απεργία πείνας είναι αντίδραση στις συνθήκες κράτησης ή στις παραβιάσεις δικαιωμάτων του εκάστοτε κρατούμενου, του σώματος του, καθώς οι ανάγκες και τα δικαιώματου του περιφρονούνται από τον «σωφρονιστή». Έτσι, σε ανάλογες οριακές στιγμές είναι το μοναδικό μέσο πάλης.
Από αυτή και από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις στοιχειοθετείται ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης, όπου οι κρατούμενοι/ες στερούνται κάθε δικαιώματος, χάνουν την ιδιότητα τους ως υποκείμενα δικαίου και γίνονται βορά στις διαθέσεις κάθε κυβέρνησης, κάθε δεσμοφύλακα, κάθε πολιτικής επιδίωξης.
Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη, διεκδικούμε την άμεση αποφυλάκιση του όπως ακριβώς προβλέπεται από τον νόμο:
Τον τιμωρούν γιατί είναι αγωνιστής. Αν έκλεβε 160 εκ. από τους λογαριασμούς του ρεύματος, όπως στο σκάνδαλο της Energa & Hellas Power, θα ήταν ελεύθερος.
- Άμεση ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του.
- Να τηρηθεί ο νόμος και να γίνει δεκτό το αίτημα του.
- Να αναγκάσουμε το κράτος να πάψει να λειτουργεί ως δήμιος.
Στηρίζουμε την συγκέντρωση αλληλλεγύης τη Πέμπτη 2 Ιουνίου στις 19.00 στη Πλ. Συντάγματός και τις υπόλοιπες δράσης της Πανελλαδικής Ημέρας Αλληλεγγύης.
Αναμέτρηση
[ΚτΒ] Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη.
Δίνουμε το χέρι σ' αυτούς που σηκώνονται.
Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη.
Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5 στις φυλακές Μαλανδρίνου ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας μπροστά την ίδια του την υγεία και τη ζωή του.
Από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληρεί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ' όρων αποφυλάκισή του, μετά τη συγχώνευση των ποινών του και την έκτιση της ποινής για την απόδρασή του,. Παρόλα αυτά, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας στις 17/02/2022 απέρριψε την αίτηση του με το σκεπτικό ότι ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου, με ένα τέτοιο έωλο επιχείρημα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσχηματική δικαιολογία ώστε να καλύψει την εκδικητική φύση της επ' αορίστου κράτησης του στις φυλακές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα περίπτωση, από τις πολλές των τελευταίων χρόνων που εντελώς απροκάλυπτα παραβιάζονται και καταπατούνται, κεκτημένα δικαιώματα κρατουμένων με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που η αστική δικαιοσύνη καταπατά, κάνοντας «λάστιχο», τους ιδίους τους δικούς της νόμους, όχι με νομικά αλλά με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Δεν αφήνεται κανένα περιθώριο παρερμηνείας του εκδικητικού και τιμωρητικού ρόλου της αστικής δικαιοσύνης προς τους πολίτικους της αντίπαλους, αφού αυτό που στην πραγματικότητα τους ζητά είναι οι δηλώσεις μετάνοιας και η αποκήρυξη των ιδεών και των δράσεων αντίστασης ενάντια στην καθεστωτική βαρβαρότητα.
Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ' ελληνικής "Δημοκρατίας". Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη, το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ' αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.
Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.
Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ' όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά - κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και "μαγειρεμάτων") σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.
Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ' επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.
Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία
Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους
Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας
Νίκη στην Απεργία Πείνας με Άμεση Απελευθέρωση του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη
Στηρίζουμε - Συμμετέχουμε στη Συγκέντρωση που καλείται στο πλαίσιο της Πανελλαδικης Μέρας Δρασης, από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη, στην πλατεία Συντάγματος, την Πέμπτη 2 Ιούνη στις 19.00.
Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Ιούνης 2022