Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022 στις 18.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης, βρίσκεται από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ενώ είχε συλληφθεί και στο παρελθόν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων σε αντιπολεμικές και αντικρατικές/ αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις. Από την συμμετοχή σε αναρχικές μαθητικές ομάδες στα εφηβικά του χρόνια μέχρι τους φοιτητικούς αγώνες του 2006-2007 και τον Δεκέμβρη κι από τις μάχες ενάντια στα μνημόνια μέχρι μία σειρά αγώνων των φυλακισμένων ο σύντροφος αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική δυστοπία χωρίς να απαρνηθεί τις ιδέες του, χωρίς να μετανοήσει για τις επιλογές του.
Ο Γιάννης συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένος παρόλο που έχει εκτίσει την απαιτούμενη ποινή για την υφ' όρον αποφυλάκιση αλλά και την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης (που δεν συγχωνεύεται) για το πειθαρχικό παράπτωμα της απόδρασης, ενώ από τη Δευτέρα 23 Μαΐου βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του.
Πιο συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2021 έπειτα από 8,5 περίπου χρόνια φυλακής, ο Γιάννης συμπλήρωσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ' όρον αποφυλάκιση του. Στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας όμως, ως άλλη αστυνομία σκέψης, αποφάσισε πως ο σύντροφος "δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων", παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του. Απόφαση που βασίζεται στο ότι ο σύντροφος ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών του και μπροστά στον κίνδυνο να μεταχθεί σε κλειστή φυλακή, απέδρασε τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας, στο ότι έχει καταδικαστεί για ληστεία τράπεζας αλλά και στο ότι δεν προέβη σε δήλωση μετάνοιας, αντιθέτως υπερασπίστηκε ηθικά και πολιτικά την επιλογή της στοχευμένης ληστείας σε ένα μηχανισμό του πλούτου έναντι μιας κοινής ληστείας όπως αυτής περαστικών ανθρώπων. Μάλιστα στην ανέλπιστη προσπάθεια τους να στηρίξουν τη απόφαση αυτή, πέφτουν σε κατάφωρη αντίφαση. Παρόλο που αναγνωρίζουν ότι ο σύντροφος δεν αποποιήθηκε της ταυτότητας του αναρχικού και των επιλογών του, αποδεικνύοντας τη συνέπεια και την αμετανόητη στάση του παρουσιάζουν την επιδείχθεισα καλή διαγωγή του στη φυλακή προσχηματική και κατ'επίφαση καλή.
Γνωρίζουμε κι εμείς μαζί του πως δεν τον λένε δολοφόνο Κορκονέα, δεν είναι κομμάτι του σάπιου συστήματος, δεν είναι φασίστας, δεν είναι βιαστής ούτε γυναικοκτόνος και για αυτό δεν πρόκειται να έχει καμία επιεική μεταχείριση. Αντίθετα είναι όμηρος της δικαστικής μαφίας, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής ότι πληροί τις αόριστες "ουσιαστικές προϋποθέσεις" για να αποφυλακιστεί.
Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα μέσα σε έναν νέο ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το εξουσιαστικό σύμπλεγμα εμπλουτίζει το οπλοστάσιο του, και η καταστολή αναβαθμίζεται διαρκώς μπροστά στους "σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν" (πανεπιστημιακή αστυνομία και τουρνικέ στα πανεπιστήμια, συνεχείς αναβαθμίσεις του τρομονόμου και του ποινικού κώδικα, περιστολή του δικαιώματος στη διαδήλωση και στην απεργία, ιδιώνυμο για συγκρούσεις σε πορείες, φίμωση των ελάχιστων αντιφρονούντων δημοσιογράφων, εκδικητική μεταχείριση στους πολιτικούς κρατουμένους). Με πολυποίκιλα μέσα συνεχίζεται η επίθεση σε κάθε εργαζόμενη/ο, μετανάστη/τρια, καταπιεσμένο/η, σε όσα περισσέυουν, κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι, καθένα που εξεγείρεται. Η αλληλεγγύη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της επιβίωσης μας και μονόδρομο για όσους και όσες αρνούνται να υποταχθούν στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου.
Η ομηρία του Γιάννη και η άρνηση της αποφυλάκισης που δικαιούται από τον περασμένο Δεκέμβρη, αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο, αποτελεί ένα σημείο συμπύκνωσης της ταξικής και κατασταλτικής βίας που δεχόμαστε. Έτσι και η υπόθεση της απελευθέρωσής του, πρέπει να γίνει σημείο συσπείρωσης και πάλης όλου του κινήματος που οφείλει να στηρίζει, παρά τις επιμέρους διαφωνίες, τους πολιτικούς κρατουμένους απέναντι στο ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που τους έχει επιβληθεί. Γιατί είναι μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, από τις μάχες χαρακωμάτων που κράτησαν ζωντανή την ύπαρξή μας στο δρόμο τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι το φοιτητικό κίνημα πέρσι στη Θεσσαλονίκη, κι από την απεργία πείνας του κομμουνιστή Δ. Κουφοντίνα, μέχρι τους υποδειγματικούς και επίμονους εργατικούς αγώνες στον Πειραιά, στην Καβάλα, στην E-food και στη Λάρκο όπου μία γενιά αγωνιστών και αγωνιστριών ατσαλώνεται και μαθαίνει εκ νέου, κόντρα στην ηττοπάθεια που κυριαρχεί, τον τρόπο να αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Ανοιχτή Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (Θεσσαλονίκη)
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Ιουνίου 22h
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απέργο πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Ο αναρχικός κρατούμενος στις φυλακές Μαλανδρίνου Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5 διεκδικώντας να γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης του. Ενώ ο ίδιος έχει εκτίσει χρονικά το σύνολο της ποινής του (8.5 χρόνια στα κελιά της δημοκρατίας) και σύμφωνα με τους νόμους της αστικής δικαιοσύνης δικαιούται να αποφυλακιστεί, το υπεύθυνο δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την 1η αίτηση για την υφ'ορον απόλυση του με το φαιδρό σκεπτικό ότι είναι «επικίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων» και η 2η αίτηση βρίσκεται ακόμα υπό εξέταση με την εισαγγελία να έχει εισηγηθεί αρνητικά ως προς αυτή. Αποφασισμένος και συνεπής για χρόνια στον αγώνα ενάντια στην κρατική εξουσία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα και κάθε μορφής εκμετάλλευση έχει δώσει μάχες μέσω της συμμετοχής του σε κοινωνικούς αγώνες αλλά και σε αντάρτικες ομάδες δράσης. Παρών σε κάθε μορφή αγώνα που προάγει την εξέγερση και την αντίσταση στην εξουσία, έμπρακτα αλληλέγγυος σε όσους βίωσαν την βαναυσότητα και την εκδικητικότητα της καταστολής. Έχοντας κατηγορηθεί ατελέσφορα για ένα σωρό αβάσιμες υποθέσεις (ληστεία στην Πάρο, ένταξη στην ΣΠΦ) και καταδικασμένος, μεταξύ άλλων, για το «έγκλημα» της ληστείας μιας τράπεζας και ενώ έχει καταφέρει να αποδράσει από τα κολαστήρια της δημοκρατίας (μία πράξη για την οποία έχει εκτίσει το νομικό του «χρέος»), παραμένει υπερήφανος επαναστάτης χωρίς ποτέ να υπογράψει δηλώσεις μετάνοιας για τις δράσεις και τις επιλογές του. Είναι προφανές, λοιπόν, για ποιο λόγο το δικαστικό συμβούλιο της Άμφισσας του αρνείται την υφ'ορον απόλυση που δικαιούται. Διότι αυτό ακριβώς επιφυλάσσουν σε όσα κρατούμενα δεν «μετανοούν» για την πολιτική τους δράση και δεν πειθαρχούν στον νοσηρό σωφρονιστικό μηχανισμό. Είναι ο τρόπος με τον οποίο οι δικαστικοί και σωφρονιστικοί λειτουργοί - πραιτοριανοί του συστήματος εκδικούνται όσα αντιστέκονται στις επιταγές τους, στο καθεστώς τους που διαιωνίζει την εκμετάλλευση και την ανισότητα. Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, ανυποχώρητος στην αναρχική του στάση, πολέμησε και πολεμάει το κρατικό και καπιταλιστικό καθεστώς που σήμερα βρίσκεται σε ακόμα μια φάση «κρίσης», κάτι που η κοινωνική βάση το βιώνει στο πετσί της αδυνατώντας ουσιαστικά να επιβιώσει λόγω της αύξησης του κόστους διαβίωσης. Το βιώνει στους πολέμους των ισχυρών, αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής οικονομίας και της κρατικής δόμησης των κοινωνιών, που λεηλατούν τον φυσικό κόσμο στο βωμό του χρήματος και εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη ύπαρξη με στόχο το κέρδος. Συνέπειες του καθεστώτος αυτού όμως, το βιώνουν και χωρίς να έχουν φωνή να το εκφράσουν η φύση και τα υπόλοιπα έμβια όντα. Ο σύντροφος έχει επιλέξει πλευρά στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται συνεχώς και συνεχίζοντας αυτή την στράτευση του επιλέγει ένα από τα πιο σκληρά μέσα αγώνα για να διεκδικήσει την ελευθερία του. Και σε αυτό τον αγώνα του η αλληλεγγύη είναι κρίσιμη και αναγκαία. Γι αυτό λοιπόν δηλώνουμε απερίφραστα την στήριξη μας.
Όποιος ξεχνά τους αιχμαλώτους πολέμου, ξεχνά και τον ίδιο τον πόλεμο.
Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλα τα έγκλειστα συντρόφια μας.
Άμεση απελευθέρωση του αμετανόητου αναρχικού συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23/5.
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Στις 29 Δεκεμβρίου 2021 και μετά από 8 χρόνια, 3 μήνες και 11 μέρες αιχμαλωσίας, είτε μέσα στα κολαστήρια των φυλακών είτε κατά τη φυγοδικία του, ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει επίσημα τις τυπικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του από τις φυλακές Μαλανδρίνου. Παρόλα αυτά, το κράτος και τα πιόνια του, δείχνουν το εκδικητικό τους μένος απέναντι στον κόσμο του αγώνα και τον ενημερώνουν πως θεωρείται ακόμα επικίνδυνος για την τέλεση «νέων αδικημάτων» κρατώντας τον αιχμάλωτο επ' αορίστου χρόνου.
Οι λόγοι πίσω από αυτήν τη δικαιολογία βρίσκονται στην πολιτική υπεράσπιση της στοχευμένης ληστείας ενός καπιταλιστικού μεγάρου, την αναρχική ταυτότητα του συντρόφου και την «επιτηδευμένη» καλή διαγωγή που λειτουργεί, όπως λένε, ως προσωπείο. Επιλέγουν να συμπεριφερθούν σε ένα πολιτικό υποκείμενο με όρους μαφίας, με το έτσι θέλω, ενώ στο κοινωνικό σύνολο σουλατσάρουν ανενόχλητοι παιδοβιαστές και γυναικοκτόνοι. Έτσι, κράτος και κεφάλαιο επιλέγουν τι πάει να πει σωφρονισμός και ποιο υποκείμενο είναι αρκετά σωφρονισμένο για να επιστρέψει στην κοινωνία των αρίστων. Μέσα σε ένα σύστημα που βάζει ταμπέλες σε κάθε μας βήμα, κάθε μας ανάσα και κάθε μας επιλογή και αυτή τη φορά τιμωρούνται οι ιδέες μας.
Δεν θα αναλωθούμε περαιτέρω στην απελπιστική διαχείριση της κοινωνικής παρακμής από τον κρατικό μηχανισμό, ούτε θα κάνουμε βήμα πίσω γιατι δεν αντιμετωπίζεται ο κόσμος του αγώνα με ισάξιους -ή τουλάχιστον αξιοπρεπείς- όρους. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να απαιτήσουμε από κάποιον που δεν αναγνωρίζει την έννοια της ελευθερίας να καταλάβει τι σημαίνει να αναπνέεις χωρίς ενοχες. Ο σύντροφός μας κρατείται πλέον αιχμάλωτος χωρίς κάποια ημερομηνία σαν σημείο αναφοράς για την αποφυλάκιση του, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής πως πλέον πληροί τις προϋποθέσεις. Κρατείται δέσμιος του κράτους γιατί συνέχισε αμετανόητα να υπερασπίζεται τον πολύμορφο αγώνα για την αναρχία.
Αυτό που μπορούμε να δηλώσουμε με το κεφάλι ψηλά είναι πως καμία καταστολή δεν θα σταθεί εμπόδιο στο να δείξουμε για ακόμα μία φορά την αλληλεγγύη μας στους αιχμαλώτους του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Στέλνουμε δύναμη σε αυτές και αυτούς που μάχονται μέσα από τα κολαστήρια της δημοκρατίας και καλούμε τον κόσμο εκτός των τειχών σε μία νέα μάχη για την αξιοπρέπεια και την αδιαλλαξία. Οι σκέψεις μας βρίσκονται δίπλα σε αυτούς που στρέφονται ενάντια στην κοινωνική εκμετάλλευση και κάθε μορφή εξουσίας ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Τα σημάδια σίγουρα προμηνύουν θύελλα και ήρθε η στιγμή να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα οφείλουμε να αγωνιστούμε για την ελευθερία.
Ας γίνουμε οι εφιάλτες τους
Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη, απεργού πείνας από 23/5/22
Δύναμη σε όσα είναι στα κελιά
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής
κατάληψη Terra Incognita
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (από 23/5)
Καλούμε στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη την Παρασκευή 17/6 στις 18:00 στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων στην Ανω Πόλη.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 2013 για τη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Μαζί με τους τρείς συντρόφους του, Νίκο Ρωμανό, Δημήτρη Πολίτη και Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο κυνηγήθηκαν και βασανίστηκαν στο Α.Τ Βέροιας, ωστόσο η στάση που έδειξαν τότε απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς υπήρξε από τις πιο μαχητικές που ζήσαμε εκείνο το διάστημα. Σε κείμενο τους που δημοσιεύεται στα τέλη Φεβρουαρίου αναφέρουν μεταξύ άλλων και τα εξής:
"Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία."
Όλα αυτά τα χρόνια κι ενώ βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους δεν παύει να αγωνίζεται εντός των τειχών όπως και να αλληλεπιδρά με το κίνημα εκτός των τειχών. Στοχοποιήθηκε όπως κι άλλοι σύντροφοι για την εξέγερση που πραγματοποιήθηκε στις φυλακές του Μαλανδρίνο σε αλληλεγγύη με τον τότε απεργό πείνας Ντίνο Γιαντζόγλου και έκανε την επιλογή να αποδράσει από την φυλακή. Πιστός στις αξίες του και μετά την απόδραση του, όντας στην παρανομία, ξανασυλλαμβάνεται στα τέλη Ιανουαρίου του 2020 στην Αγία Παρασκευή, ύστερα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής, μέσα σε κλεμμένο αυτοκίνητο μαζί με την Δήμητρα Βαλαβάνη και την Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου. Αναλαμβάνει δε την ευθύνη του οπλισμού που βρέθηκε στο αυτοκίνητο. Έχοντας υπόψη του τις συνέπειες των επιλογών του στέκεται για ακόμα μια φορά με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα απέναντι στους διώκτες του.
"Δύσκολη η στιγμή της απώλειας της ελευθερίας. Ειδικά όταν αυτή κερδήθηκε υπό αντίξοες συνθήκες. Η κατάσταση γίνεται πιο βαριά αν αναλογιστούμε ότι το πλήγμα που δεχτήκαμε σε υλικό επίπεδο έχει ακόμα πιο δυνατές συμβολικές προεκτάσεις. Η κινηματογραφική σύλληψη μας ακολουθούμενη πάντα και από την ανάλογη μιντιακή προπαγάνδα, η γραφική περιφορά μας με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και η συνήθης δικονομική διαχείριση να μας βρίσκει πάλι με ένα υπερφουσκωμένο κατηγορητήριο, είναι στοιχεία που αποτελούν τη προέκταση των χειροπέδων και των όπλων των ένστολων δολοφόνων."
Αυτήν την αδιάλλακτη στάση του θέλουν να εκδικηθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και η δικαστική εξουσία μέσα από τις τακτικές του σωφρονιστικού συστήματος τιμωρεί και "ξαναδικάζει" τον σύντροφο γιατί είναι το παράδειγμα της αξιοπρεπούς αναρχικής υπόστασης που φοβούνται να μην ακολουθηθεί και από άλλους. Είναι η δράση της διαρκούς αναρχικής σύγκρουσης που μετουσιώνει την αναρχική θεωρία σε πράξη που θέλουν να καταστείλουν και που την βλέπουν στο πρόσωπο του συντρόφου γι'αυτό και τον κρατούν όμηρο.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, μετά από 8 μιση χρόνια εγκλεισμού στις φυλακές, συμπλήρωσε ήδη από τον Δεκέμβρη του '21 τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ' όρον αποφυλάκιση του που όμως στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας αποφάσισε πως δεν την δικαιούται γιατί "δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων" παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του επ'αόριστο.
Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου βασίζεται στην απόδραση που πραγματοποίησε ο σύντροφος τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας. Μια απόδραση που έγινε έπειτα από την στοχοποίηση του και την πιθανότητα να μεταφερθεί πάλι πίσω σε κλειστή φυλακή. Προφανώς και το κράτος δεν ξεχνά τους εχθρούς του, δεν ξεχνά ότι ο σύντροφος υπερασπίστηκε πολιτικά τις επιλογές αγώνα που έκανε, την συνέχιση της αναρχικής του δράσης και με το κεφάλι πάντα ψηλά δεν προέβη ποτέ σε δήλωση μετάνοιας.
Έτσι, η εκδικητικότητα και η εχθρότητα που δείχνει η δικαστική εξουσία εναντίον του συντρόφου δε μας εκπλήσσει ούτε μας είναι δυσνόητη. Από την μια, αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους εκάστοτε εχθρούς της η αστική δημοκρατία και από την άλλη, εντάσσουμε αυτήν την αντιμετώπιση σε ένα συνολικότερο πλαίσιο αναβάθμισης και αυταρχικοποίησης του κατασταλτικού μηχανισμού και κάθε κρατικού θεσμού που δουλεύουν για την εξασφάλιση και την ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού εξουσιαστικού συστήματος, με όπλο τους την ισχυροποίηση και όξυνση του δόγματος του νόμου και της τάξης, ώστε να ελέγχουν κάθε πτυχή της παραγωγικής διαδικασίας, του κοινωνικού γίγνεσθαι, τις ζωές των ανθρώπων κι όσων αγωνίζονται, αντιστέκονται, εξεγείρονται και διεκδικούν.
Εμείς, από την πλευρά που βρισκόμαστε, βλέπουμε και νοιώθουμε τα αιχμάλωτα συντρόφια μας ως μέρος του εαυτού μας, του κοινού μας αγώνα για την αναρχία και του μίσους μας απέναντι σε κάθε εκμεταλλευτικό, καταπιεστικό μηχανισμό και αξία αυτού του κόσμου. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη εκεί όπου χτυπά η άγρια φλέβα της ελευθερίας, σε κάθε έκφανση του πολέμου απέναντι στα δεδομένα και τις σταθερές τους όπως και η διαρκής πολύμορφη δράση που ανοίγει προοπτικές εξεγερτικές, απελευθερωτικές. Στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όσους πολέμησαν αυτό το σύστημα με οποιονδήποτε τρόπο και ανέλαβαν ακλόνητα την ευθύνη των πράξεων τους.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη για μας, εκτός από την συνέχιση του αγώνα των αιχμάλωτων συντρόφων μας, με όποια μέσα επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά, καθώς όλα τα μέσα είναι εφικτά, είναι και το να στεκόμαστε πλάι τους σε κάθε τους αγώνα εντός των τειχών, είτε αυτός είναι ατομικός είτε συλλογικός. Όπως όταν εξεγείρονται διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες και δικαιώματα ως κρατούμενοι έως και όταν στασιάζουν καίγοντας τις φυλακές. Υπήρξαν αρκετές φορές που η διεκδίκηση στιγμών ελευθερίας ή η άμεση απελευθέρωση κερδίθηκαν μέσα από σκληρές μάχες που δόθηκαν εντός και εκτός των κελιών, όπου σύντροφοι/ες έβαλαν την ίδια τους την ζωή μπροστά χρησιμοποιώντας το ύστατο μέσο αγώνα, την απεργία πείνας. Σε τέτοιους αγώνες που παίζονται με όρους ζωής και θανάτου εμείς έχουμε μια ευθύνη παραπάνω, να είμαστε αλληλέγγυα ως το τέλος, στηρίζοντας την επιλογή των συντρόφων μας.
Γι'αυτό κι εμείς είμαστε κοντά στον σύντροφο μας Γιάννη Μιχαηλίδη στηρίζοντας την απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 23.5.22 για να διεκδικήσει την άμεση αποφυλάκιση του. Ο ίδιος, κατεβαίνοντας σε απεργία πείνας βάζει μπροστά την ζωή του, εμείς θα βάλουμε την αλληλεγγύη μας για να λήξει η ομηρία του και να κερδίσει την ελευθερία του.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ανήκει εκεί που στάθηκε με το τόξο στο χέρι, στους δρόμους!
"Γι' αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι' αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες. Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:
Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…
…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού''
Γιάννης Μιχαηλίδης, προληπτικά αιχμάλωτος στις φυλακές Μαλανδρίνου. 23/5/2022
ΆΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΟΜΗΡΟΣ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ-ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ