Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022 στις 18.00
Πορεία για την δολοφονία του Ζακ/της Ζackie Oh!
ΠOΙΑ ΣΩΜΑΤΑ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ;
«Ο 33χρονος Ζακ Κωστόπουλος έχασε τη ζωή του όταν εισέβαλε σε κοσμηματοπωλείο οπλισμένος με μαχαίρι. Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και πείτε την άποψή σας. Συμφωνείτε με την αντίδραση του κοσμηματοπώλη;» (ΜΜΕ λίγες ώρες μετά τη δολοφονία της Zackie oh!)
Στην Ομόνοια, στην οδό Γλάδστωνος, πριν 4 χρόνια, νοικοκυραίοι καταστηματάρχες, ο Ευάγγελος Δημόπουλος και ο Αθανάσιος Χορταριάς, σκότωσαν τον Ζακ , με συνεργούς τις κατασταλτικές αρχές, την πατριαρχική ελληνική κοινωνία που παρακολουθούσε άπραγη, τα ΜΜΕ και την πάντα πρόθυμη δικαστική αρχή να αθωώσει ή να αποφυλακίσει άμεσα μπάτσους, βιαστές, δολοφόνους σεξιστές, την ίδια ώρα που τιμωρητικά βασανίζει αγωνιστά σε απεργία πείνας, όπως πρόσφατα τον Γιάννη Μιχαηλίδη.
Στην Ομόνοια, ανασηκώνεται η μύτη του κάθε νοικοκυραίου. Όχι μόνο επειδή βρωμάει κάτουρο. Τα χείλη του σουφρώνουν περιφρονητικά στη θέα των ''πρεζαίων'', των άστεγων, των καφέ και των μαύρων, των οροθετικών, όλων όσων δεν πληρούν τα κυρίαρχα πρότυπα και στέκονται εμπόδιο στην "εθνική ανάπτυξη", την "αξιοποίηση" της περιουσίας των νοικοκυραίων. Εμπόδιο, στον "εξευγενισμό" και την "αναβάθμιση" του κέντρου της πόλης. Που δε σημαίνει άλλο από την εκμετάλλευση του ανοιχτού χώρου από μαγαζιά κάθε είδους και καταστροφή των λιγοστών ελεύθερων πλατειών, απλησίαστα ενοίκια και εκτοπισμένα κάτοικα, χώροι αποσυνδεδεμένοι απ' τους ανθρώπους τους. Παράδοση της πόλης στους τουρίστες και στους μπάτσους. Γιατί, ως γνωστόν, κάποιοι πρέπει να ''προστατεύουν'' την πόλη απ' τους παραβατικούς, απ' τα ανώμαλα κι απ' όσες αντιστέκονται στο ζόφο. Να τραμπουκίζει, να παρενοχλεί και να ξυλοκοπεί άτομα με φόντο λαμαρίνες εργοταξίων που φέρνουν την ''ανάπτυξη''. Να καταστέλλει κάθε σώμα που δεν χωραει στην πολη τους.
Το "ιερό δικαίωμα της ιδιοκτησίας", η πατριαρχία, ο σεξισμός, η κρατική καταστολή, η κουηροφοβία, η ταξική ανισότητα και η τοξικοφοβία δολοφόνησαν τη Zackie Oh!. Μία ακόμη δολοφονία που δεν έγινε σε κενό τόπο και χρόνο, αλλά σε έναν κόσμο όπου ο κλέφτης, η χρήστρια ουσιών, τα άτομα με ψυ, τα κουηρ, τα μεταναστά, τα ανάπηρα, οι άστεγες, τα σεξεργατά, οι οροθετικές ''μολύνουν'' τα εθνικά, cis-ετεροκανονικά, καπιταλιστικά πρότυπα και ορίζονται ως ζωές που περισσεύουν. Μιάσματα μιας τέλειας, αποστειρωμένης κοινωνίας που φθείρουν τη μονομορφία και τη λειτουργικότητά της. Ζωές ανάξιες να βιωθούν. Σώματα που απειλούν την κανονικότητά τους. Γι' αυτό τα δολοφονούν.
Γι΄αυτό μας δολοφονούν. Και δεν κωλώνουν να το κάνουν απροκάλυπτα στα στενά της Αθήνας ή και στους δρόμους του Μύνστερ όπου ο τρανς αδερφός μας Μalte ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου πριν λίγες εβδομάδες στο Pride της Γερμανίας. Και αμέτρητα άλλα τρανς, χρηστά, άστεγα, σεξεργατά, μεταναστά που δολοφονούνται συνεχώς, χωρίς να γίνονται είδηση γιατί πλήρως πια ξεχασμένα από την κανονικότητα καταλήγουν στα αζήτητα. Άλλα πνίγονται στο αιγαίο ή στους τοίχους ενός σπιτιού και γίνονται η επόμενη είδηση εμφυλοκοτονίας για τα κανάλια τους. Κι εμείς, όλα τα υπόλοιπα, ασφυκτιούμε συνεχώς από τις επιθέσεις στα σώματα και τις συνειδήσεις μας. Από τις τραμπούκες, τα ψιτ και τις απειλές στους δρόμους μέχρι και τα κηρύγματα περί αμβλώσεων και ελληνικού σπέρματος από την Ιερά Σύνοδο και κάθε άλλον σις άντρα "ειδικό". Κουήρια, γυναίκες, περιθωριοποιημένα είμαστε σε κίνδυνο.
Ωστόσο, ο φεμινισμός και το κουήρ δεν είναι πλέον στις σκιές. Είναι θεσμοθετημένα, είναι εμπορεύσιμα, είναι κουλ. Είτε μέσω του ίντερνετ, είτε μέσω ευρωπαϊκών οδηγιών που συνταγογράφησαν δικαιώματα, την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν αλλάξει γρήγορα για πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Από τη μεγαλύτερη κοινωνική αναγνώριση και παρουσία στο δρόμο, στο γκέι γάμο και τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Ακόμα, όμως, κι αν αυτή η αφομοίωση κάνει φαινομενικά την ζωή για μερικά απο εμάς πιο υποφερτή αποκλείει εκ νέου τα φτωχότερα, τις τιγκαρισμένες στα ψυ, τα τρανς που δεν έχουν να δώσουν για φυλομετάβαση ή που η μετάβαση που επιθυμούν δεν είναι η "αναμενόμενη", αυτά που έδιωξαν απ'το σπίτι. Γιατί τα δικαιώματα της δημοκρατίας είναι πάντα για συγκεκριμένα, ενώ παράλληλα δημιουργουν νέες κατηγοριοποιήσεις και τόπους αποκλεισμού. Αυτό είναι και το πρόβλημά της: η αφομοίωση προϋποθέτει ένα σύστημα κανονικότητας που αφομοιώνει στοιχεία που μέχρι πριν ήταν εκτός και ταυτόχρονα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη του όψη, χωρίς το μη-κανονικό, το περιθωριακό, το βρώμικο. Και κάπως έτσι το "γενναιόδωρο" κράτος εδραιώνει τον ρόλο του ως απόλυτου ρυθμιστή των ζωών μας. Για κάθε καινούριο μέλος του μέινστριμ κλαμπ, υπάρχει ένα νέο απόκληρο. Κράτος - cis ετεροπατριαρχία - καπιταλισμός προσπαθούν να αφομοιώσουν τους κουηρ - φεμινιστικούς αγώνες, για να τους καταστήσουν μη επικίνδυνους.
Εμείς, όμως, είμαστε εδώ και δεν έχουμε σκοπό να τους κάνουμε τη χάρη. Ζούμε, ερωτευόμαστε, χορεύουμε, γελάμε δυνατά και φτύνουμε την κανονικότητά τους στα μούτρα. Παίρνουμε πίσω ό,τι μας ανήκει. Αναγγέλουμε τον κόσμο που έχουμε ονειρευτεί. Αυτό έκανε εξάλλου κι ο Ζακ. Γιόρταζοντας την ύπαρξή του και αγωνιζόμενος ενάντια στο στίγμα της οροθετικότητας, μια φωνή για τις ζωές πολλών λοατκια+ ατόμων. Απέναντι, λοιπόν, στους διαχωρισμούς των από τα κάτω προτάσσουμε τη φροντιστικότητα, την αλληλεγγύη και την ενδυνάμωση. Συλλογικοποιούμε και αυτο-οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας για να αντεπιτεθούμε στη φρίκη και τον θάνατο. Γιατί ο φόβος της επανάστασης, της εξέγερσης, της λεηλασίας είναι παλιός φόβος της άρχουσας τάξης. Εμείς, όμως, είμαστε η σάρκα και τα οστά αυτού του φόβου και ερχόμαστε από κάτω από το σιντριβάνι.
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ, ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΗ - ΚΡΑΤΗ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΕΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ
Ο ΖΑΚ/ Η ZACKIE OH! ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ
ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΛΗΣΤΗΣ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝΕ ΠΡΕΖΑΚΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ZACKIE
ΠΟΡΕΙΑ - ΤΕΤΑΡΤΗ 21/9/2022 - 7μμ
(προσυγέντρωση οδος Γλάδστωνος - 6μμ)
Αναρχική κουήρ φεμινιστική συνέλευση για τον Ζακ
Πορεία για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ/της Zackie Oh Δεν ξεχνάμε-δε συγχωρούμε
Δεν ξεχνάμε-δε συγχωρούμε
τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/ της Zackie-oh!
-την προσπάθεια συγκάλυψής της από τα ΜΜΕ και τους θεσμούς
-τη σκύλευση της ταυτότητας του Ζακ ως ομοφυλόφιλου, μέλους της lgbtqi κοινότητας, οροθετικού και ακτιβιστή
-την αθώωση των μπάτσων- δολοφόνων του Ζακ και την ευνοϊκή δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων Δημόπουλου- Χορταριά, με τον πρώτο να εκτίει την ποινή του σε κατ' οίκον περιορισμό και τον δεύτερο να αποφυλακίζεται δυο μήνες μετά την καταδικαστική απόφαση.
NO ZACKIE- NO PEACE
FIGHT THE POLICE
Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία, καταστολή και κοινωνικό εκφασισμό
Οργάνωση και αγώνας για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας και δικαιοσύνης
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου
Αθήνα: Προσυγκέντρωση στη Γλάδστωνος στις 18.00 και Διαδήλωση στις 19.00
Θεσσαλονίκη: Διαδήλωση στις 19.00 στο άγαλμα Βενιζέλου
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
[Ταξική Αντεπίθεση] Ζακ Κωστόπουλος/Ζackie Oh: Μαζί μας για πάντα στον αγώνα ενάντια στους ιδιοκτήτες αυτού του κόσμου
Ο Ζακ/ η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Ένας απροσάρμοστος στον καπιταλιστικό κόσμο, εκεί όπου "όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει". Μια από τις χιλιάδες απροσάρμοστες που δεν εννοούν να χωρέσουν στα καλούπια της χρηστής σεξουαλικότητας, από τους/ τις χιλιάδες που ασφυκτιούν στις νόρμες της «καθώς πρέπει καθημερινότητας», ένας/μια από τους/ τις χιλιάδες που πνίγονται εντός της κανονικότητας του αστικού πολιτισμού. Ο Ζακ, η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις νέες και τους νέους, για όλες και όλους δηλαδή εµάς που βλέπουμε το παρόν µας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαµηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον µας να υποθηκεύεται - ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασµών. Η Zackie, ο Ζακ ήταν μια και ένας από εμάς. Και έτσι θα τον τιμάμε και θα τη θυμόμαστε, υποσχόμενες/οι του, η μνήμη του/της να είναι για πάντα μια αιτία πολέμου με του ιδιοκτήτες και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου!
Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του/ της Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh από έναν αφιονισμένο όχλο πλούσιων εμπόρων και μπάτσων και λίγους μόνο μήνες μετά την απελευθέρωση του μοναδικού εκ των δολοφόνων που φυλακίστηκε, η φετινή 21η Σεπτέμβρη έρχεται σήμερα, σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας, παρόξυνσης της κρατικής καταστολής και έντασης της πατριαρχικής βίας, να χαράξει ακόμα πιο βαθιά εκείνη τη γραμμή που οριοθετεί τα δύο αντίπαλα μέτωπα του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού.
Από τη μια, το μέτωπο των ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, των ευνοούμενων και των υποτακτικών του. Του κόσμου με άλλα λόγια της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της κρατικής επιβολής, του κόσμου του ρατσισμού, της πατριαρχίας, του κοινωνικού εκφασισμού και κανιβαλισμού. Γιατί τόσο η δολοφονία του Ζακ, όσο και η κατ' ουσία απαλλαγή των φονιάδων του, συντελέστηκαν ακριβώς στο πλαίσιο των νόμων που διέπουν και σε τελική ανάλυση συγκροτούν τον κόσμο αυτό. Ο νόμος που πήραν στα χέρια τους οι δολοφόνοι της Zackie όσο και αυτός, βάσει του οποίου η αστική δικαιοσύνη τους απάλλαξε, είναι ο νόμος της κρεατομηχανής του κεφαλαίου και του κράτους. Είναι ο νόμος της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ο νόμος της ακραίας υποτίμησης -έως του σημείου της εξόντωσης- της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Είναι ο νόμος που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο για τους πάσης φύσεως ευνοούμενους του συστήματος βιαστές, δολοφόνους και κακοποιητές και συνάμα εξαπολύει τις ορδές των πραιτοριανών του κράτους στα σώματα των αγωνιζομένων. Ο νόμος που γκετοποιεί τις γειτονιές της μητρόπολης και δολοφονεί πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα. Ο νόμος που μετατρέπει τη χώρα σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη και τον πληθυσμό και τα οικοσυστήματα της σε αναλώσιμη ύλη των πολεμικών και καπιταλιστικών σχεδιασμών.
Μέσα σ' αυτόν ακριβώς τον κόσμο δολοφονήθηκε η Zackie Oh, ο Ζακ, μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια. Στον υπαρκτό καπιταλιστικό κόσμο της ανέχειας και της φτώχειας, της πατριαρχίας και της αλλοτρίωσης, της αγελαίας βίας και του θανάτου. Στον κόσμο της εμπορευματοποίησης των πάντων, στον κόσμος του ατομισμού, στον κόσμο του «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει». Κι υπό αυτό το πρίσμα ο θάνατος του/ της, ήταν ακόμη μια στιγμή του πολέμου εναντίον μας, του αδυσώπητου ταξικού πολέμου ενάντια στους «αόρατους», τους απόκληρους και τους απόβλητους της «μεταμνημονιακής» τότε Ελλάδας.
Το άλλο μέτωπο το συγκροτούμε όλες και όλοι εμείς. Γιατί ο Ζακ/ η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Ένας απροσάρμοστος σαν κι εμάς. Μια από τις χιλιάδες απροσάρμοστες που δεν εννοούν να χωρέσουν στα καλούπια της χρηστής σεξουαλικότητας, από τους/ τις χιλιάδες που ασφυκτιούν στις νόρμες της «καθώς πρέπει καθημερινότητας», ένας/μια από τους/ τις χιλιάδες που πνίγονται εντός της κανονικότητας του αστικού πολιτισμού.
Ο Ζακ, η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις νέες και τους νέους, για όλες και όλους δηλαδή εµάς που βλέπουμε το παρόν µας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαµηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον µας να υποθηκεύεται - ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασµών.
Η Zackie, ο Ζακ ήταν μια και ένας από εμάς. Και έτσι θα τον τιμάμε και θα τη θυμόμαστε, υποσχόμενες/οι του, η μνήμη του/της να είναι για πάντα μια αιτία πολέμου με του ιδιοκτήτες και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου!
Στηρίζουμε - Συμμετέχουμε στη διαδήλωση μνήμης και οργής την Τετάρτη 21/9
Συγκέντρωση στην οδό Γλαδστώνος και πορεία στις 7μμ
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες - Για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου
"Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα" (Άλμπερτ Αϊνστάιν).
Ήταν 21 Σεπτέμβρη πριν τέσσερα χρόνια όταν θα βλέπαμε την είδηση ότι κατέληξε νεκρός δράστης απόπειρας ληστείας στη οδό Γλαστώνος, στο κέντρο της Αθήνας, στην προσπάθεια του να διαφύγει της σύλληψης. Αυτή θα ήταν μια είδηση που θα είχε περάσει στα ψιλά και θα είχε χαθεί κάπου μέσα στα συμβάντα των αστυνομικών δελτίων που καθημερινά μιλάνε για κλοπές, ληστείες, πυροβολισμούς, νεκρούς κτλ. Υπήρξε ωστόσο μαζί με την είδηση αυτή και ένα βίντεο που έδειχνε ουσιαστικά τον φερόμενο ως ληστή να προσπαθεί να βγει από ένα κοσμηματοπωλείο, δύο ανθρώπους να τον λιντσάρουν μπροστά σε δεκάδες άτομα από τα οποία μόνο ένα αντέδρασε. Το βίντεο αυτό άλλαξε την τροπή των γεγονότων. Σε ελάχιστες ώρες από τη δημοσιοποίηση του βίντεο προέκυψε πως ο εικονιζόμενος άνδρας που δέχεται τις επιθέσεις ήταν ο ακτιβιστής Ζακ Κωστόπουλος, γνωστός στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και με το καλιτεχνικό προσωνύμιο που είχε ως ντραγκ περσόνα Zackie Oh.
Το γεγονός αυτό αύξησε το κοινωνικό ενδιαφέρον στην υπόθεση σε πάρα πολύ κόσμο που αναζητούσε πλέον να μάθει τι ακριβώς είχε συμβεί εκεί, με την αναμενόμενη κοινωνική πόλωση γύρω από το επίδικο: δολοφονία ή αυτοδικία. Προέκυψαν έτσι κι άλλα βίντεο από εκεί και ύστερα, στα οποία φαίνονται δύο διασώστες του ΕΚΑΒ να συνεχίζουν την κακοποίηση του Ζακ στα επόμενα μετά το λιντσάρισμα του λεπτά, ενώ στη συνέχεια οχτώ αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ, που έχουν σπεύσει στο σημείο, λιντσάρουν εκ νέου τον Ζακ τον οποίο παραδίδουν εν τέλει αναίσθητο και δεμένο με χειροπέδες στο πλήρωμα του ασθενοφόρου που τον παρέλαβε και εντός του οποίου κατέληξε.
Εδώ μπαίνει η δική μας οπτική. Η δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh κατέχει εμβληματική θέση στα γεγονότα των τελευταίων ετών που έχουν αφήσει ένα σημαντικό αποτύπωμα στον κοινωνικό ανταγωνισμό της εποχής μας. Κι αυτό γιατί το γεγονός της δολοφονίας του συμπύκνωσε πολλές από τις αντιθέσεις και τα χάσματα που υπάρχουν ανοιχτά μέσα στο κοινωνικό πεδίο, προκάλεσε ιδεολογικές συγκρούσεις που κατέλαβαν κεντρική θέση στο δημόσιο διάλογο για κάποιο καιρό, ενώ έφερε ξανά στο προσκήνιο το ρόλο της αστυνομίας που δολοφονεί και συγκαλύπτει.
Τέσσερα χρονιά μετά μπορούμε να δούμε και να καταγράψουμε για λόγους που συμβάλουν στην επαναστατική μνήμη, το τι ακριβώς συνέβη από τη δολοφονία του Ζακ και μετά για να αντιληφθούμε το μέγεθος αυτής της υπόθεσης, τι μηχανισμοί τέθηκαν σε κίνηση, ποιες ήταν οι κοινωνικές προσλαμβάνουσες και τι συμπεράσματα εξάγονται από την υπόθεση αυτή.
-Τα μέσα ενημέρωσης κατάφεραν να παίξουν τον πιο επιδραστικό ρόλο. Από την πρώτη στιγμή αναπαράγουν αυτούσια, ως είθισται εξάλλου, την αστυνομική εκδοχή ενός νεκρού ληστή σαν κάτι το φυσιολογικό, σαν κάτι κανονικό που δε θα έπρεπε να μας κάνει καν εντύπωση. Συνεχίζουν να επιμένουν στην εκδοχή της ληστείας αν και δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο για κάτι τέτοιο κι αφού έχει γίνει γνωστός πλέον ποιος ήταν ο Ζακ, ενώ χρησιμοποιούν μια προς μια τις ταυτότητες που είχε ως προσωπικότητα αλλά και στοιχεία του ιατρικού του μητρώου σε μια κατεύθυνση ξεκάθαρα κανιβαλιστική. Στήνονται ολόκληρες τηλεοπτικές δημοσκοπήσεις σε κανάλια μεγάλης και μικρής εμβέλειας με ερωτήματα τύπου: «Είστε υπέρ της ηρωποιήσεως του επίδοξου, ληστή, ομοφυλόφυλου και οροθετικού» ή άλλα που ρωτούν το κοινό αν συμφωνούν με την πράξη του κοσμηματοπώλη απέναντι σε έναν εισβολέα με μαχαίρι χωρίς να έχει προκύψει από πουθενά ότι εισέβαλε στο κατάστημα ή ότι κρατούσε μαχαίρι. Είναι ίσως η πρώτη φορά που μέρος του δημοσιογραφικού βούρκου επιχειρεί σε ένα ζήτημα κοινωνικού ενδιαφέροντος, που έχει να κάνει και με απώλεια ανθρώπινης ζωής, να προσπαθεί να δημιουργήσει τέτοια σημεία αλληλεπίδρασης με το κοινό, κάτι που δίνει μια διάσταση δυστοπίας στην όλη υπόθεση. Για μήνες ολόκληρους κι ενώ διαρκώς όλα τα στοιχεία, το ένα μετά το άλλο, δείχνουν ότι ο Ζακ πέθανε από τη βία που δέχτηκε, άρα δολοφονήθηκε (καθαρές τοξικολογικές εξετάσεις, πορίσματα ιατροδικαστικής έρευνας), συνεχίζεται να δίνεται από τα μίντια έμφαση στο ιατρικό του μητρώο, στο γεγονός δηλαδή ότι ήταν και οροθετικός, γιατί γνωρίζουν ότι όσες εξετάσεις και να γίνουν, όσο πορίσματα και να βγουν, ένα μεγάλο μέρος τους τηλεοπτικού κοινού αυτό θα θυμάται. Υπάρχει εξάλλου και η εμπειρία από τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών επί υπουργίας Λοβέρδου.
-Εκπρόσωποι τύπου της αστυνομίας εμφανίζονται διαρκώς σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα να στηρίζουν τους συναδέλφους τους με τον εριστικότερο και πιο θρασύ τρόπο που θα μπορούσαν «αυτή είναι η πρακτική και σε όποιον αρέσει», ενώ στη νομική τους υπεράσπιση θα αναμειχθεί ο βουλευτής της ΝΔ Θάνος Πλεύρης, αδιαφορώντας για το αν αυτό αποτελεί έστω και λίγο ασυμβίβαστο με την πολιτική του ιδιότητα, ενώ άλλο κομματικό στέλεχος (Άδωνης Γεωργιάδης) εξαπολύει ανοιχτά απειλές για διαρροές πληροφοριών σχετικά με την πορεία της δίωξης των οχτώ αστυνομικών. Για μήνες ολόκληρους η αστυνομία δεν αναζητά υλικό από κάμερες, δεν εξετάζει αυτόπτες μάρτυρες, "αγνοεί" που είναι ο τύπος με το πτυσόμενο γκλοπ και το κίτρινο μπλουζάκι που φαίνεται σε δυο με τρία βίντεο να συμμετέχει στο δεύτερο λιντσάρισμα του Ζακ. Τελικά καλείται για κατάθεση εφτά μήνες μετά (Απρίλιο) δικαιολογώντας πλήρως την αστυνομική βία που υπέστη ο Ζακ. Παράλληλα οι δράστες του λιντσάρισματος του Ζακ θα συλληφθούν με καθυστέρηση ημερών και θα αφεθούν ελεύθεροι μέχρι τη δίκη με τις κατηγορίες πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών και όχι αυτή της ανθρωποκτονίας, κάτι που βάζει στο παιγνίδι της συγκάλυψης και τη δικαιοσύνη.
Σήμερα μιλάμε και με το δεδομένο και οι δύο δολοφόνοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι, ο ένας λόγω ηλικίας και ο άλλος με αναστολή ποινής έπειτα από ολιγόμηνη κράτηση του, ενώ οι μπάτσοι στο σύνολο τους απαλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Η υπόθεση αποκτά και άλλες διαστάσεις όταν προκύπτει ότι τελευταίος, ο 55χρονος μεσίτης Αθανάσιος Χορταριάς, ανήκει στον ακροδεξιό φασιστικό χώρο όπου και είχε υπάρξει μέλος γνωστής παρακρατικής γκρούπας. Την ίδια στιγμή κι ενώ στο διαδίκτυο όλος αυτός ο εσμός κανιβάλιζει διαρκώς τη μνήμη του Ζακ, διεκδικούν να καταλάβουν και δημόσιο χώρο εμφανιζόμενοι στο σημείο της δολοφονίας του με επιθετικά συνθήματα εναντίον του.
Όλα τα παραπάνω προφανώς επιβεβαιώνουν το γεγονός της ύπαρξης ενός κοινωνικού πολέμου που μαίνεται σε όλα τα μέτωπα. Στο ταξικό, στο αξιακό, στο ιδεολογικό, στο πολιτισμικό. Παντού. Γεγονότα όπως η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου αποτελούν ρωγμές στην εντύπωση και τη ψευδαίσθηση ενός συγκεχυμένου συλλογικού εμείς και κάνουν σαφή την ύπαρξη των δύο διαφορετικών στρατοπέδων. Το στρατόπεδο κράτους-κεφαλαίου με όλους τους μηχανισμούς, τους θεσμούς και τις κοινωνικές σχέσεις και δομές που μπορεί να διαμορφώνει και να επηρεάζει άμεσα και από την άλλη το στρατόπεδο όλων εμάς των υπολοίπων που όσο δεν οργανωνόμαστε για τη συνολική μας αντεπίθεση είμαστε απλώς αναλώσιμο υλικό.
Αναλώσιμο υλικό όταν δολοφονούμαστε σε εργατικά ατυχήματα, όταν δολοφονούμαστε στα σύνορα, στις φυλακές και στα ψυχιατρεία, στις υποβαθμισμένες περιοχές της μητρόπολης. Όταν δολοφονούμαστε από τα μαχαίρια φασιστών, τις σφαίρες μπάτσων, τα ποδοπατήματα νοικοκυραίων. Αναλώσιμο υλικό ως εργάτες, ως μετανάστριες, ως άτομα με περιθωριακό προφίλ, ως μικροπαραβατικοί, ως εξεγερμένες, ως διαφορετικοί , ως γυναίκες και κορίτσια που είπαν ένα «όχι» ή ένα «αρκετά ως εδώ», ως άστεγοι το χειμώνα στο κρύο, ως απελπισμένοι από τα χρέη και τη φτώχεια, ως ασθενείς εκτός ΜΕΘ. Αν έχουμε λοιπόν κάτι είναι το δίκαιο του αγώνα μας. Αν έχουμε μια αναγκαιότητα είναι αυτή της αποτίναξης από πάνω μας της ταυτότητας των αναλώσιμων ανθρώπων, και το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το προσπαθήσουμε. Για να μπορέσουμε να πούμε, να ουρλιάξουμε καλύτερα και στο ουρλιαχτό να ακουστούν οι φωνές όλων των νεκρών μας, ότι οι ζωές μας αξίζουν. Γιατί είναι δικές μας ζωές.
Η επαναστατική μνήμη είναι εργαλείο προωθητικό για την ανάπτυξη αυτής της συλλογικής προσπάθειας. Είναι το νήμα που συνδέει σκόρπιες κουκίδες μεταξύ τους σε ένα συνεκτικό ιστό, κι αυτός ο ιστός εδώ είναι οι απώλειες μας. Οι άνθρωποι που χάσαμε, οι άνθρωποι για τους οποίους κλάψαμε, πονέσαμε, οργιστήκαμε και ορκιστήκαμε εκδίκηση με τα χείλη σφιγμένα και τις καρδιές μας κόμπους. Εκδίκηση απέναντι σε ένα παγκόσμιο σύστημα καταδυνάστευσης που βασανίζει, βιάζει, δολοφονεί καθημερινά χιλιάδες αδερφές και αδερφούς μας. Εκδίκηση για τη μοίρα μας που έφτιαξαν και έραψαν στα δικά τους μέτρα αποφασίζοντας για τη ζωή και το θάνατο μέσα σε μια κανονικότητα που το επιτρέπει, σε μια κοινοτοπία του κακού που συνεχίζει και συνεχίζει και συνεχίζει και που μόνο η δράση των ζωντανών μπορεί να την ανατρέψει, έτσι ώστε ο κόσμος να τελειώσει και με ένα βρόντο και με ένα λυγμό. Το λυγμό της λύτρωσης.
Το αίμα των νεκρών μας ζητάει εκδίκηση
Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh πάντα παρών/ούσα
Όλοι/όλες στους δρόμους
κάλεσμα : Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες
Κάλεσμα στην πορεία για τον Ζακ/ την Zackie Oh! 21/09 στη Γλάδστωνος
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Αναρχικής Κουηρ Φεμινιστικής Συνέλευσης για τον Ζακ, για πορεία την Τετάρτη 21/09 στις 19.00 (Προσυγκέντρωση στις 18.00) στη Γλάδστωνος.
Το κάλεσμα :
https://athens.indymedia.org/event/88544/
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΜΙΑ ΤΖΑΜΑΡΙΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΕΚΡΑ, Η ZACKIE ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΜΈΣΑ ΣΤΗ ΛΗΣΜΟΝΙΑ
κάλεσμα : Αναρχική Κουηρ Συνέλευση Καλιαρντά
Σήμερα 7μμ στην οδό Zackie Oh (Γλάδστωνος).
Από την Ελλάδα μέχρι το Ιράν, τρανσφεμινιστική αλληλεγγύη ενάντια στους αστυνόμους-δολοφόνους. Δικαιοσύνη για τη Masha Amini, τη Zackie Oh, το Νίκο Σαμπάνη, τον Wares Ali, για όλα τα θύματα της κρατικής βαρβαρότητας.
Solidarity With Migrants
Ενάντια σε ό,τι σκορπίζει το θάνατο και τη συγκάλυψη, φωνάζουμε πως οι ζωές μας έχουν αξία - 21/9 συγκέντρωση και πορεία μνήμης για την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου
Στις 21/9/2022 συμπληρώνονται 4 χρόνια από την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και 4,5 μήνες από την τελική απόφαση του δικαστηρίου για τους δολοφόνους του, τον κοσμηματοπώλη, το μεσίτη και των τεσσάρων αστυνομικών.
Η απόφαση του δικαστηρίου να αθωώσει τους μπάτσους που συμμετείχαν στο δολοφονικό λιντσάρισμα του Ζακ είναι άκρως εξοργιστική, καθώς επιχειρεί να δώσει το μήνυμα στην κοινωνία πως οι δυνάμεις καταστολής καθίστανται άτρωτες και να νομιμοποιήσει κάθε δολοφονική τους δράση, οξύνοντας ταυτόχρονα τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά της. Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε ευκαιρία να δημιουργήσει ένα κλίμα εκφοβισμού σε όσες και όσους αντιστέκονται στις πολιτικές του Κράτους - με άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων, με παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, σε κάθε γωνιά των γειτονιών μας, ακόμα και με επιθέσεις μέσω χημικών σε συναυλίες που διοργανώνονται στα πλαίσια διαμαρτυρίας - η απόφαση για αθώωση των μπάτσων που καταφανώς συμμετείχαν στη δολοφονία του Ζακ φαίνεται να είναι κομμάτι της πολιτικής καταστολής που εδώ και χρόνια ακολουθείται.
Η αποφυλάκιση του κοσμηματοπώλη δολοφόνου του Ζακ, μόλις λίγους μήνες μετά την καταδίκη του, είναι ακόμα ένα δείγμα της μεροληψίας με την οποία έχει αποφασίσει η αστική δικαιοσύνη για τις ζωές των ανθρώπων, την ίδια ώρα που αρνείται αποφυλάκιση αντιεξουσιαστών κρατουμένων που με βάση το νόμο τη δικαιούνται και λαμβάνοντας πάντα σοβαρά υπόψιν την τάξη, την καταγωγή, τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα φύλου των εμπλεκόμενων. Δεν ξεχνάμε φυσικά πως τα κυρίαρχα ΜΜΕ προέβαλαν για καιρό τον Ζακ ως ένα περιθωριακό στοιχείο, με αντικοινωνικά χαρακτηριστικά που του άξιζε να πεθάνει. Πράγματι, αν δεν είχε ορθωθεί αυτό το τεράστιο κοινωνικό κίνημα ενάντια στη δολοφονία του Ζακ/Zackie και τη φοβία προς τους λοατκι+ και τοξικοεξαρτημένους ανθρώπους που καλλιεργούταν εκείνη την περίοδο από τα ΜΜΕ, πιθανώς η δολοφονία να είχε συγκαλυφθεί πλήρως, όπως πολλών καταπιεσμένων κοινωνικά ανθρώπων - μεταξύ αυτών και προσφύγων/ισσων. Το κίνημα αυτό που τα τελευταία 4 χρόνια έχει πάρει τόσο μεγάλα χαρακτηριστικά, δίνοντας δημόσιο χαρακτήρα στη δίκη, έχει αφήσει και συνεχίζει να αφήνει μία μεγάλη παρακαταθήκη για την διεκδίκηση της ορατότητας εγκλημάτων με τέτοιου είδους θεσμικά και μη χαρακτηριστικά.
Την Τετάρτη 21/9 συνεχίζουμε να στεκόμαστε ενάντια σε ό,τι επιχειρεί να σκορπίσει τον θάνατο και τη συγκάλυψη. Συνεχίζουμε να φωνάζουμε πως οι ζωές μας έχουν αξία, όπως είχε και η ζωή του Ζακ Κωστόπουλου, της Zackie Oh που λιντσαρίστηκε και δολοφονήθηκε πριν 4 χρόνια στα χέρια νοικοκυραίων ιδιοκτητών και οργάνων της κρατικής καταστολής. Καλούμε στην συγκέντρωση και πορεία μνήμης για τον Ζακ, τη Zackie στις 19.00 στη Γλάδστωνος.
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε