Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022 στις 19.00

2 καλέσματα : 1 2

(Αναβολή) Αντιφασιστικη συγκεντρωση

Αναβολή της σημερινής αντιφασιστικής συγκέντρωσης στον Πειραιά

Η σημερινή αντιφασιστική συγκέντρωση στον Πειραιά που ήτανε προγραμματισμένη να διεξαχθεί στις 19:00 στο Πασαλιμάνι αναβάλλεται λόγω καιρικών συνθηκών. Θα ακολουθήσει νέα ενημέρωση σχετικά με την καινούρια ημερομηνία.


Κανένα αστικό δικαστήριο δε θα μας απαλλάξει από το φασισμό. Ο φασισμός σήμερα γεννιέται και θρέφεται μέσα στη δημοκρατία, από τα συμφέροντα του κράτους και του μικρού ή μεγάλου κεφαλαίου, ώστε να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους πάνω στις ζωές μας.

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ταξικός και πραγματοποιείται σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολέμου που οφείλουμε να δώσουμε απέναντι σε κάθε διαχωρισμό που απειλεί την τάξη μας, εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό, έμφυλο. Να οπλίσουμε τις συνειδήσεις μας απέναντι στο ρατσισμό και την πατριαρχία, ενάντια στη φτώχεια και την αλλοτρίωση που μας πνίγουν. Μέχρι την ολική καταστροφή του κράτους, του κεφαλαίου και της μισθωτής σκλαβιάς.

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΘΑ ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤ(ΡΙΕ)Σ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ

σημείο ★ μηδέν

για την όξυνση του ταξικού πολέμου

πηγή : https://simeiomidennet.wordpress.com/2022/10/…
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Οκτωβρίου 15h


post image

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΑΥΣΗ - ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ & ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Δύο χρόνια πέρασαν από τη «νίκη» της δημοκρατίας ενάντια στην Χ.Α. Τη μέρα που η καλή αστική δημοκρατία νίκησε το κακό μοχθηρό τέρας του ναζισμού, που τόσα χρόνια δρούσε σε καθεστώς ατιμωρησίας. Το θεσμικό «τείχος» της δημοκρατίας, που αποθεώθηκε από την αριστερά της διαμεσολάβησης, της δημοσιογραφικής πένας και του δικαστικού εδράνου, έδειχνε αρκετά στιβαρό για μια στιγμή. Η μεγάλη μάζα, που επιβεβαίωνε την αξία του σημερινού τρόπου παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης, απόλαυσε για τον εαυτό της το ρόλο του θεατή στις μεγάλες μάχες με το φασισμό, όσο οι ήρωες της δημοκρατίας λάβωναν το θηρίο μέσα στο θεατρικό σκηνικό του αστικού δικαστηρίου. Ωστόσο, για εμάς, καμία δικαίωση δεν ήρθε και ούτε περιμέναμε να έρθει, αντιθέτως έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε για το τι μπορεί να σημαίνει αυτή η «νίκη της δημοκρατίας».

H X.A., στη δεκαετία που μας πέρασε, κατάφερε να συμπυκνώσει και να εκφράσει με έναν «μάχιμο» τρόπο, τα ιδεολογικά αξιώματα του ρατσισμού, του μιλιταρισμού και του σεξισμού, ώστε να γίνει η κατάλληλη γαλανόλευκή επένδυση για τους εκφασισμένους νοικοκυραίους που διψούσαν για τάξη, ασφάλεια και επαναφορά του χαμένου τους γοήτρου (ως μικρά αφεντικά, ως μικροϊδιοκτήτες κ.ο.κ.). Έτσι, από μια περιθωριακή φασιστική οργάνωση κατέληξε να αναβαθμιστεί, μέσα από τους μηχανισμούς του θεάματος, σε ένα κόμμα που συνένωνε πολλές διαφορετικές ιδεολογίες στο φάσμα της άκρας δεξιάς, δηλαδή έναν συγκερασμό στοιχείων που αποτελεί σε πολλά σημεία τη βάση του ελληνικού εθνικισμού. Η Χ.Α. προωθούσε την εικόνα ενός «αντισυστημικού» φορέα, καθώς η δύναμή της υποτίθεται ότι πήγαζε από τον έλεγχο που επιχειρούσε να ασκήσει στους δρόμους, από την τρομοκράτηση μεταναστ(ρι)ών, εργατ(ρι)ών, αντιφασιστ(ρι)ών. Ταυτόχρονα, όμως, μέλη της είχαν διασυνδέσεις με το επίσημο κράτος σε διάφορα επίπεδα, ενώ βρισκόταν σε απροκάλυπτη και διαρκή συνεννόηση με την αστυνομία, σε μια αμοιβαία επωφελή συνεργασία για τον έλεγχο των γειτονιών, σε αγαστή συνεργασία με τις απανταχού «επιτροπές κατοίκων» (σε ακριβή μετάφραση: επιτροπές ελληνορθόδοξων ρατσιστών νοικοκυραίων). Όσο η ύπαρξη και η δράση των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ εξυπηρετούσε τα σχέδια του κράτους για την αντιεξέγερση απέναντι στον Δεκέμβρη του 2008, την πολιτική εξομάλυνση στα πρώτα χρόνια της κρίσης και την περαιτέρω καταπίεση και πειθάρχηση των μεταναστ(ρι)ών, του προλεταριάτου και κάθε καταπιεσμένου που εξέφραζε έμπρακτα τις αρνήσεις του στη καθεστηκυία τάξη, τόσο αυξανόταν και η ασυλία που απολάμβαναν οι φασίστες στα πρώτα χρόνια της δημοσιότητάς τους. Η απόφαση για την εκκίνηση της δίωξης της ΧΑ από τη Δεξιά συνέπεσε με τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, δίνοντας την ευκαιρία στην τότε κυβέρνηση της ΝΔ να αποκαταστήσει τους ψηφοφόρους της και να παρουσιάσει ξανά τον εαυτό της ως τον απόλυτο διαχειριστή της δεξιάς «πολυκατοικίας».

Ο μηχανισμός της απονομής δικαιοσύνης, που σήμερα βλέπουμε να κινητοποιείται «αντιφασιστικά», αποτελούσε ανέκαθεν τον κατεξοχήν τρόπο αποσυμπίεσης των κοινωνικών συγκρούσεων και της προσπάθειας του κράτους να κατευνάσει τα πνεύματα και να διαφυλάξει την κοινωνική ισορροπία, επικυρώνοντας το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Η αστική δικαιοσύνη έχει συστηματικά συλλάβει και καταδικάσει - και θα συνεχίσει να το κάνει - πλήθος φτωχών παραβατικών και αναρχικών, αριστερών και κομμουνιστών στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν αλλά αντιθέτως φροντίζει να ρίχνει στα μαλακά κάθε αφεντικό που δολοφονεί εργαζόμενους για τα κέρδη του, μπάτσους ή ευυπόληπτους νοικοκυραίους, γυναικοκτόνους και βιαστές. Για εμάς είναι πασιφανές πως η δικαιοσύνη είναι και θα παραμείνει ταξική. Πιο συγκεκριμένα, στα πλαίσια του αντιφασιστικού αγώνα, είναι βέβαιο πως τα περισσότερα πλήγματα μέσω της δικαστικής οδού τα έχουν δεχτεί οι αντιφασίστ(ρι)ες που αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν στο δρόμο, με τρόπο «παράνομο», τις φασιστικές συμμορίες και έχουν συρθεί στα δικαστήρια για αυτή τους την επιλογή, έχοντας υποστεί τη βία των μπάτσων και βρισκόμενοι αντιμέτωποι με τρομονόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους. Η πλάστιγγα της αστικής δικαιοσύνης γέρνει διαχρονικά εις βάρος του μαχητικού αντιφασισμού. Δύο επίκαιρα παραδείγματα διώξεων σε βάρος αντιφασιστών και αγωνιστών είναι η υπόθεση του συντρόφου Νίκου Α., που καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 6 χρόνια φυλάκισης με κατασκευασμένο κατηγορητήριο για τη συμμετοχή του στη διαδήλωση για τον 1 χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι (δίκη σε δεύτερο βαθμό στις 16/9, ώρα 09:00 στα δικαστήρια Πειραιά), όπως και η περίπτωση των δύο αγωνιστών που κατηγορούνται αυθαίρετα για συμμετοχή στην οργάνωση «Ταξιαρχία» που πραγματοποίησε επιθέσεις σε γραφεία της ΧΑ. Επομένως, τους φασίστες δε τους ξεπλένει μόνο η αστική δικαιοσύνη αλλά και η εμπιστοσύνη σε αυτή.

Η ευλαβική επικύρωση της λειτουργίας των θεσμών είναι το φυσικό επακόλουθο μιας μεθοδευμένης και βολικής μεταφυσικής αφήγησης γύρω από το τι ήταν πράγματι η Χ.Α. Στον κυρίαρχο δημόσιο λόγο η Χ.Α παρουσιάζεται ως ένα μόρφωμα ναζί παρακρατικών τεράτων που μέσω της μαφίας αλλά και του βαθέματος της οικονομικής κρίσης εκμεταλλεύτηκε την αγανάκτηση των πολιτών για να μπει στη βουλή. Αυτό το σχήμα απηχεί μια αντίληψη ευρύτατα αποδεκτή και στην αριστερά (κοινοβουλευτική και μη) ότι υπάρχει ένα θεσμικό κράτος και ένας παράλληλος ιδιότυπος ανεπίσημος θεσμός, το «παρακράτος», που επιβουλεύεται την ορθή λειτουργία του πρώτου. Ενώ ναι μεν υπάρχουν αρχές του κράτους μη πανηγυρικά διατυπωμένες, αυτές δεν αποτελούν μια παράλληλη κρυφή λειτουργία που απειλεί την ορθολογική λειτουργία των θεσμών, αλλά αντίθετα φανερώνουν περισσότερο, με απογυμνωμένο τρόπο, τον πυρήνα του. Το βαθύ κράτος θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι συγκερασμός αξιωμάτων, δομών, προσώπων, ιδεολογημάτων που φροντίζουν να διασφαλίζουν τη διαιώνιση του σημερινού τρόπου παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης. Ως τέτοια παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε την ορθόδοξη εκκλησία, το πελατειακό κράτος/πελατειακές σχέσεις, την πάση θυσία υπεράσπιση της μικρής και μεγάλης ιδιοκτησίας, την οικογενειοκρατία, την αγία ελληνική οικογένεια, τον μιλιταρισμό, τον σεξισμό, τον αντικομμουνισμό.

Στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, μοιάζει πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως το πολιτικό πλάνο της Χ.Α. το εφάρμοζε και συνεχίζει να το εφαρμόζει η μεγαλύτερη φασιστική οργάνωση, το ελληνικό κράτος (με δεξιά και αριστερή διαχείριση), η αστυνομία του και ο στρατός του, μαζί με τα κάθε λογής αφεντικά, στο πλαίσιο της εύνομης λειτουργίας του πολιτεύματος, πλέον χωρίς «ακραίες φωνές». Τα τελευταία χρόνια το κράτος δείχνει να έχει ενσωματώσει πολιτικές θέσεις της Χ.Α, αφού η ίδια φρόντισε να πετύχει τη μετατόπιση του κυρίαρχου λόγου προς τα ακροδεξιά, συνεισφέροντας στην οικοδόμηση, υλικά και ιδεολογικά, του δολοφονικού δόγματος «ησυχία - τάξη - ασφάλεια». Αυτή η μετατόπιση του πολιτικού λόγου έχει κύρια αιχμή της τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας και κυρίως την βία εναντίον των μεταναστ(ρι)ών, των αναρχικών και των αριστερών, με λίγα λόγια του εσωτερικού εχθρού. Πλέον το ελληνικό κράτος διακηρυγμένα προστατεύει τα σύνορα της Ευρώπης - Φρούριο με κάθε μέσο από τους «παράνομους εισβολείς» ακόμα κι αν αυτό σημαίνει δολοφονίες και βίαιες επαναπροωθήσεις μεταναστών στα σύνορα, ενώ στο εσωτερικό του φροντίζει για τη συστηματική υποτίμηση και πειθάρχηση τους κλείνοντάς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, προβαίνοντας σε εξώσεις τους με την αγαστή συνεργασία των ΜΚΟ και εκδιώκοντάς τους από τον αστικό ιστό με επιχειρήσεις σκούπα και διαρκείς εξακριβώσεις.

Παράλληλα, η εντεινόμενη υποτίμηση των εργατριών μέσω της ακραίας εντατικοποίησης των συνθηκών μισθωτής σκλαβιάς, τους γελοίους μισθούς και το ολοένα και πιο υψηλό κόστος επιβίωσης, η βία των αφεντικών, μικρών και μεγάλων, oι προσπάθειες ολοκληρωτικού ελέγχου της κοινωνικής ζωής, οι επιθέσεις σε δομές του κινήματος αλλά και ευρύτερα σε όποιο αντιστέκεται στην κοινωνική τους ομαλότητα, η ασφυκτική μπατσοκρατία, η αστυνόμευση και βίαιη πειθάρχηση των σωμάτων μας μέσω των έμφυλων ταυτοτήτων, αναδεικνύουν το πως η φασιστική βία αποτελεί διαχρονικό παράδειγμα της βίας του κεφαλαίου, του κράτους και των θεσμών του, των αξιών που παράγει και συντηρεί. Η παντοδυναμία ενός καταπιεστικού μηχανισμού δοκιμάζεται από το κατά πόσο οι υπήκοοι του έχουν ενσωματώσει τις παραπάνω αρχές και το πώς αυτές εκδηλώνονται στην κοινωνική ζωή. Αυτό ακριβώς αποδεικνύουν καθημερινά οι ορδές των ελληνόψυχων ρατσιστών, σεξιστών και ομοφοβικών, των νομιμόφρονων πολιτών που αποτελούν το υποκείμενο της πολυπόθητης κοινωνικής συναίνεσης, τους πολύτιμους ψηφοφόρους, τον εθνικό κορμό που συντηρεί την τοξική κοινωνική ομαλότητα και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο ελληνικός φασισμός συνεχίζει καθημερινά να ποδοπατεί τις ζωές όσων περισσεύουν.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι φασίστες προσπαθούν να ξαναβγούν από τις τρύπες τους, αρχικά γεμίζοντας με γελοία συνθήματα και σύμβολα τους τοίχους της πόλης, έπειτα πραγματοποιώντας ξανά επιθέσεις απέναντι σε άοπλους μετανάστες, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας. Γνωρίζουμε καλά πως σε περιοχές όπως αυτή του Πειραιά, οι φασίστες βρήκαν και μπορούν να ξαναβρούν πατήματα για την πολιτική τους αναπαραγωγή εις βάρος μας, στηριζόμενοι και πάλι στην παρακμή των πελατειακών σχέσεων και της κουλτούρας της ανάθεσης που καλλιέργησε (και) η αριστερά, σε άλλοτε «κόκκινες» γειτονιές όπως αυτές της Νίκαιας ή του Περάματος, όπως και στα δίκτυα της κάθε λογής μαφίας που εδρεύει στην πόλη. Οι επιθέσεις απέναντι σε αντιφασίστες, σε αναρχικούς και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, η ίδια η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αποτελούν το ιστορικό προϊόν της εξάπλωσης του φασισμού στις γειτονιές του Πειραιά, ενώ από την άλλη οι αντιφασίστ(ρι)ες δεν πάψαμε ποτέ να δίνουμε μάχες απέναντι στους νεοναζί σε κάθε ευκαιρία, μάχες που νίκησαν ή ηττήθηκαν αλλά συνεχίζονται και σκοπεύουμε να επεκταθούν. Η υλική και συναισθηματική υποτίμηση της τάξης μας, η ακρίβεια, ο πόλεμος, η κατάρρευση των «δημοκρατικών» θεσμών δικτατορίας του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας αποτελούν το ιδανικό περιβάλλον για άλλη μια φασιστική ανόρθωση, ενώ ήδη παραλλαγές της ΧΑ ετοιμάζονται να μπουν στη βουλή. Από την μεριά μας, καλούμε το προλεταριάτο να απαντήσει μαχητικά και να ισοπεδώσει κάθε προοπτική ανασύστασης του φασιστικού στρατοπέδου στις γειτονιές, τους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, σε κάθε σημείο της κοινωνικής ζωής. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ταξικός αγώνας καθώς η σύγκρουση με το κεφάλαιο και το κράτος περνάει αναγκαστικά πάνω από τους φασίστες συνεργάτες της αστικής δημοκρατίας.

Ο Παύλος Φύσσας δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος από μια μεγάλη αλυσίδα δολοφονημένων. Μαζί με τον Σαχζατ Λουκμάν, τον Petrit Zifle, την Αγγελική Πέτρου, τη Zackie, τον Νίκο Σαμπάνη αλλά και τους/τις εκατοντάδες νεκρούς/ές στις θάλασσες, τα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αστυνομικά τμήματα των οποίων δε θα μάθουμε ποτέ το όνομα τους, συνθέτουν έναν μακρύ κατάλογο νεκρών από τα χέρια του ελληνικού φασισμού και κρατισμού. Μας θυμίζουν πως ο εχθρός μας βρίσκεται εδώ, μας θυμίζουν όλους τους λόγους για τους οποίους έχουμε επιλέξει να είμαστε εμείς το μοναδικό άκρο σε αυτή την κοινωνία. Να στεκόμαστε έμπρακτα και να κηρύττουμε τον πόλεμο απέναντι σε κάθε είδους φασισμό και στους κάθε είδους χειροκροτητές του.

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΘΑ ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ

σημείο ★ μηδέν

για την όξυνση του ταξικού πολέμου

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1621030/


Αντιφασιστική συγκέντρωση Παρασκευή 14/10 στο Πασαλιμάνι

Στηρίζουμε-συμμετέχουμε στην αντιφασιστική συγκέντρωση Παρασκευή 14/10 στις 19:00 στο Πασαλιμάνι.

πηγή : http://pasamontana.blogspot.com/2022/10/1410.…