Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2022 στις 14.00

Κάλεσμα σε συνέλευση για τη διοργάνωση κινητοποίησης εν όψει της 25ης Νοέμβρη

Κάλεσμα σε συνέλευση για τη διοργάνωση κινητοποίησης εν όψει της 25ης Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας.

Σάββατο 5/11, 14:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο "επί τα πρόσω"

25η ΝΟΕΜΒΡΗ: ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα αφότου οι τρεις αγωνίστριες αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ' εντολή του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Για εμάς, είναι ξεκάθαρο πως η βία απέναντι στις γυναίκες δεν εξαλείφεται μέσα από θεσμικές φιέστες και καθεστωτικές καθιερώσεις παγκοσμίων ημερών μνήμης. Γνωρίζουμε πως κάθε λογής γιορτές των θεσμών και των επικερδών ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αποσιωπούν και να διαστρεβλώνουν ημέρες στις οποίες χύθηκε αίμα αγωνιστριών-ών, ημέρες αντίστασης ενάντια στον κόσμο της εξουσίας. Οι ίδιοι θεσμοί εξάλλου που καθιερώνουν ημέρες σαν την 25η Νοέμβρη είναι αυτοί που συντηρούν, καλλιεργούν και αναπαράγουν όλα τα πατριαρχικά σχήματα, όλα τα σχήματα επιβολής. Είναι οι ίδιοι που προωθούν την καταπίεση και την υποταγή των από τα κάτω, εκείνων που αποκλίνουν και περισσεύουν. Το σύστημα μέσω των θεσμών του (αστυνομία, δικαστήρια, ΜΜΕ) ξεπλένει και συγκαλύπτει τους βιαστές και τους δολοφόνους των γυναικών και επισφραγίζει την εγκληματική πολιτική του με την συμβολή της εκκλησίας, η οποία καλλιεργεί συνειδήσεις αναπαράγοντας σκοταδιστικές αντιλήψεις και πρακτικές. Η υποκρισία του συστήματος, του κράτους και του κεφαλαίου αποκαλύπτεται και επιβεβαιώνεται με τον πλέον εμφατικό τρόπο από τα ίδια τα αναρίθμητα, καθημερινά παραδείγματα έμφυλης βίας και καταπίεσης απέναντι στις γυναίκες.

Σχεδόν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ή θεατές περιστατικών έμφυλης βίας, κακοποίησης, γυναικοκτονιών και βιασμών. Βιασμός 12χρονής στον Κολωνό από τον Ηλία Μίχο και εκπόρνευση της σε τουλάχιστον 213 άνδρες, βιασμός 19χρονής μέσα στο ΑΤ Ομονοίας από 2 μπάτσους, απαγωγή με σκοπό τον ομαδικό βιασμό 14χρονης στη Νίκαια, βιασμός 28χρονής στην Κόρινθο με απειλή να την πετάξει από τον Ισθμό, βιασμός υπό την απειλή όπλου στη Μαγνησία, βιασμός 14χρονης από μπάτσο στη Λέσβο, βιασμοί ανηλίκων από τον Λιγνάδη, βιασμοί ηθοποιών από τον Φιλιππίδη και η λίστα δεν τελειώνει. Φυσικά δεν ξεχνάμε άλλα τόσα παρελθοντικά παραδείγματα: η δολοφονία της Ελένης Τ. στην Ρόδο, η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, οι ομοφοβικές και τρανσφοβικές επιθέσεις, οι αθωώσεις βιαστών, οι δολοφονίες τρανς ατόμων και η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών το 2012 με τον βασικό τότε ενορχηστρωτή και υπουργό Υγείας Λοβέρδο να βρίσκεται μέχρι σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μαζί με όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τη βία απέναντι στις γυναίκες που αγωνίζονται ενάντια σε αυτό το σύστημα και γενικότερα στα άτομα που έχουν επιλέξει τον δρόμο του αγώνα. Γνωρίζουμε καλά πως όλα τα παραπάνω δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά επιχειρείται να γίνουν κανονικότητα καθώς έχουν κοινή ρίζα το πατριαρχικό σύστημα που τα γεννά και τα θρέφει με απώτερο σκοπό να διασπάσει τους από τα κάτω. Η διάσπαση αυτή μπορεί μόνο τους ισχυρούς να ωφελήσει καθώς θα μπορούν με καλύτερους όρους να αναπαράγουν τις σχέσεις ανισότητας ανάμεσά μας και να μας εξουσιάζουν ευκολότερα.

Πέρα όμως από τα αναρίθμητα παραδείγματα έμφυλης βίας απέναντι στις γυναίκες πλέον είναι εμφανές πως η μπάλα παίρνει και τα παιδιά. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν, πως η πραγματικότητα για εμάς και τα παιδιά μας είναι φρικτή.. Αν αντιδράσουμε στον άντρα κακοποιητή μας στην καλύτερη περίπτωση δραπετεύουμε με πολλαπλά χτυπήματα αλλιώς δολοφονούμαστε. Στην περίπτωση δε που έχουμε και παιδί μαζί του, αν δεν μας σκοτώσει και τους δύο, μας επιβάλλεται σε περίπτωση που ζητήσουμε διαζύγιο η υποχρεωτική συνεπιμέλεια (Νόμος Τσιάρα/ Μάιος 2021), εγκλωβίζοντας μας έτσι στο κακοποιητικό περιβάλλον από το οποίο θέλουμε να ξεφύγουμε. Αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο και στο ίδιο το παιδί καθώς μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής, για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Επίσης, αν μία γυναίκα επιλέξει την άμβλωση πέρα από τις σωματικές και κοινωνικές επιπτώσεις που έχει από την φύση της αυτή η διαδικασία, έχει ταυτοχρόνως να απολογηθεί και στην εκκλησία, όπου η θέση της τοποθετήθηκε ειλικρινέστατα από τον μητροπολίτη Δωδώνης , ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «δεν υπάρχει καμία γυναίκα που να κάθεται να βιάζεται χωρίς να το θέλει, έχει συμμετοχή», ότι «η άμβλωση είναι έγκλημα» και ότι «ακόμα και όταν ένα έμβρυο έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, θα πρέπει να ζητηθεί άδεια από την Εκκλησία για να γίνει άμβλωση». Είναι ξεκάθαρος λοιπόν ο ρόλος για τον οποίο προοριζόμαστε σύμφωνα με τις σκοταδιστικές αντιλήψεις της εκκλησίας: μηχανή αναπαραγωγής και υποταγμένη σύζυγος.

Οτιδήποτε βάζει αναχώματα μπροστά σε αυτό το ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν έρχεται το δεξί χέρι του κράτους, η αστυνομία, να το διαλύσει ή να το συγκαλύψει. Φυσικά και δεν μας ρίχνει στάχτη στα μάτια η Ένορκη Διοικητική Εξέταση που διατάχθηκε σε βάρος των 2 αστυνομικών που βίασαν την 19 χρονη στο ΑΤ Ομόνοιας. Είναι οι ίδιοι που κάθε φορά που καταγγέλλεται ένα περιστατικό έμφυλης βίας προτρέπουν τη γυναίκα να επιστρέψει στο σπίτι της, συγκαλύπτουν- ή ακόμα και- συμμετέχουν σε κυκλώματα βιαστών (βλ. περίπτωση Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο). Η αστυνομία βιάζει και σκοτώνει χιλιάδες γυναίκες καθημερινά με την στάση που κρατά απέναντι στους γυναικοκτόνους και τους βιαστές με ενδεικτικό παράδειγμα τα λόγια του Μπαλάσκα όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί για την υπόθεση δολοφονίας στα Γλυκά Νερά: «Είναι βλάκας διότι εκείνη τη στιγμή που σκότωσε τη γυναίκα του εάν ήταν ατυχές γεγονός μέσα στον θυμό του και μέσα στο ότι τα έχασε και τρελάθηκε, εάν έπαιρνε την αστυνομία δε θα έτρωγε ούτε 4 χρόνια φυλακή». Τα παραπάνω λόγια αποτελούν ξεκάθαρα, οδηγίες προς τους επόμενους επίδοξους γυναικοκτόνους ώστε να παίρνουν ελαφρυντικά και να μειώνουν την ποινή τους.

Ταυτόχρονα, ας μην ξεχνάμε και τη συμβολή της δικαστικής αρχής η οποία με την σειρά της αθωώνει ή δίνει ελαφρυντικά στους γυναικοκτόνους και τους βιαστές παρέχοντας πλήρη κάλυψη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το ξέπλυμα και η φυλάκιση των βιαστών Λιγνάδη και Φιλιππίδη, η υπόθεση ομαδικού βιασμού της Γ. Μπίκα που κατέληξε στο αρχείο και ο βιασμός της 19χρονης από άντρες της ομάδας ΔΙΑΣ που αφέθηκαν ελεύθεροι με ελάχιστους περιοριστικούς όρους.

Σε όλον τον κόσμο οι γυναίκες καταπιέζονται, δολοφονούνται και κακοποιούνται. Γεμίζουμε οργή από τα καθημερινά περιστατικά πατριαρχικής βίας. Απαντάμε στη βαθιά κρίση του συστήματος εξουσίας που μεταφέρει τη σήψη του επάνω στα σώματά μας εντείνοντας την αυτοοργανωμένη και αντιθεσμική δράση. Εντείνουμε τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, μακριά από κάθε προσπάθεια από πλευράς κράτους να αφομοιώσει και να δώσει θεσμικό χαρακτήρα στον αγώνα αυτό. Τον αγώνα για την ελευθερία όλων κόντρα σε κάθε σχέση εξουσίας που μας επιβάλλεται. Υψώνουμε τις γροθιές μας ψηλά, χαιρετίζοντας το θάρρος όσων βρίσκουν το κουράγιο να καταγγείλουν και να αντιπαλέψουν τα τέρατα. Κρατάμε ζωντανή τη φλόγα των αγώνων του χθες και στήνουμε αναχώματα στην επέλαση της βίας και του θανάτου απέναντι στις γυναίκες της τάξης μας. Για να μην υπάρξουν άλλες γυναίκες νεκρές, βιασμένες, κακοποιημένες. Για να μεγαλώνουν τα παιδιά ελεύθερα αναπνέοντας αισιοδοξία και χαρά. Για τον κόσμο της ζωής, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της ελευθερίας. Γι' αυτόν θα αγωνιστούμε. Χαιρετίζουμε τις γυναίκες σε όλον τον κόσμο από το Ιράν, την Ροτζάβα και την Τουρκία μέχρι την Πολωνία και το Μεξικό και στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Τις γυναίκες αυτές που για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας αποτελούν πηγή έμπνευσης.

Το επόμενο διάστημα και όσο η έμφυλη βία θα προωθείται και θα εντείνεται, εμείς οφείλουμε, πέραν της άμεσης δράσης, να χτίσουμε και δομές προστασίας, στήριξης και στοργής των κακοποιημένων γυναικών. Να βρούμε τους τρόπους, τους χρόνους και τους χώρους να τις χωρέσουν προκειμένου να ξεπεράσουν τα βιώματά τους, να προστατευθούν από τους κακοποιητές τους αλλά και από όλους αυτούς που συνηθίζουν να συνεχίζουν να τις κακοποιούν και να τις εξευτελίζουν.

Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΙΡΑΝ, ΡΩΣΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/88993/