Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2022 στις 12.00
Ούτε στον Κολωνό, ούτε πουθενά... Συγκέντρωση - Μικροφωνική
Με την οικονομική κρίση να κλονίζει για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία το καπιταλιστικό οικοδόμημα -μια κρίση που θα "ξεπεραστεί" με την περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής των φτωχών- και με τον πόλεμο στην Ουκρανία να πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις για το μέλλον των λαών, οι φασίστες επιχειρούν να ξαναβγούν στο προσκήνιο σε θεσμικό (εκλογικές επιτυχίες σε Ιταλία και Γαλλία) ή "εξωθεσμικό" επίπεδο, πάντα λειτουργώντας ως μακρύ χέρι του κράτους και του κεφάλαιου. Συγκεκριμένα στο ελλαδικό χώρο επιχειρούν σήμερα να κερδίσουν το χαμένο έδαφος για να προστατεύσουν το χέρι αυτών που τους ταΐζει.
Το ίδιο συμβαίνει και σε Κολωνό και Σεπόλια, δυο πολυεθνικές μεταναστευτικές γειτονιές της Αθήνας όπου φασιστικά μορφώματα επιχειρούν εδώ και χρόνια να διαχύσουν ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές σε πλατείες, δρόμους, χώρους δουλειάς και σχολεία.Τόλμησαν ακόμα και να βγουν από τις κρυψώνες τους για να καταδικάσουν, δήθεν, τον πατριώτη παιδοβιαστή και μαστροπό Μίχο, επιχειρηματία και κατοικο της γειτονιάς.
Σαν αντιφασίστες / αντιφασίστριες δεν καθησυχαζόμαστε από δικαστικές αποφάσεις, γνωρίζοντας ότι ο φασισμός τσακίζεται στον δρόμο από τον κόσμο του αγώνα και περιφρουρούμε μαχητικά και οργανωμένα τις γειτονιές μας από κάθε λογής φασίστες. Πάντα ενάντια σε κράτος και αφεντικά.
Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε το 2008 και εκτυλίσσεται έως και σημερα , ήταν τόσο ισχυρή που επηρέασε τις πολιτικές ισορροπίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, ως απότοκο της κρίσης αυτής σε εγχώρια κλίμακα, δημιουργήθηκε μια κατάσταση πολιτικής αστάθειας και απορρύθμισης. Ο κόσμος του αγώνα πρόταξε ισχυρή αντίσταση στα σχέδια του κεφαλαίου και του κράτους, που σκοπό είχαν την υποβάθμιση των ζωών μας μέσω της επίθεσης σε εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα. Ταυτόχρονα, είδαμε την ανάδυση ενός συρφετού οργανωμένων φασιστικών ομάδων. Ο βαθιά ριζωμένος επί δεκαετίες συντηρητισμός, ρατσισμός και μεγαλοϊδεατισμός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης η Χρυσή Αυγή, η οποία κατάφερε μέσω της φανερής υποστήριξης των αφεντικών, των ΜΜΕ και διαφόρων θυλάκων του κράτους, να συγκεντρώσει μεγάλα εκλογικά ποσοστά, να μπει στη Βουλή και να έχει παρουσία σε επίπεδο δρόμου, πάντοτε με τις πλάτες της αστυνομίας.
Οι ριζοσπαστικοί αντιφασιστικοί αγώνες εκείνη την περίοδο, από το 2009 έως το 2013, σε συνδυασμό με τις μαζικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, έστησαν αναχώματα και εδραίωσαν τη νικηφόρα παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος στον δρόμο. Κομβικό σημείο της τότε συγκυρίας υπήρξε η οργανωμένη, καθημερινή σχεδόν, αντιφασιστική δράση από ομάδες και συλλογικότητες κυρίως του α/α χώρου καθώς και οι πολιτικές εκτελέσεις των φασιστών στο Ν. Ηράκλειο, οι οποίες έκαναν τους ακροδεξιούς να επιστρέψουν εκεί που θα καταλήγουν πάντα, στις τρύπες τους.
Ακολούθησε η «κατασταλτική» επιχείρηση εναντίον της Χρυσής Αυγής, καθώς ο χρήσιμος ρόλος της για το κεφάλαιο και το κράτος είχε αρχίσει να υπερβαίνει τα όριά του, ενώ παράλληλα στήθηκε ένα μιντιακό πάρτι υπεράσπισης όλου του καθεστωτικού «δημοκρατικού τόξου». Η καταδίκη τους στο δικαστήριο, προϊόν της κοινωνικής πίεσης και των αντιφασιστικών αντανακλαστικών που επέδειξε ένα αποφασιστικά σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, έκλεισε έναν κύκλο, αλλά η συσσωρευμένη εμπειρία των τελευταίων χρόνων δεν άφησε κανέναν αντιφασίστα και καμία αντιφασίστρια να πιστεύει πως η αστική δικαιοσύνη θα μπορούσε να σταθεί αρκετή για την αντιμετώπιση του φαινομένου του φασισμού. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως η αστική δημοκρατία θα μπορούσε να καταργήσει ένα δημιούργημα γεννημένο από τα σπλάχνα της καπιταλιστικής πραγματικότητας, την οποία υπερασπίζεται και προστατεύει.
Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πυκνών πολιτικών εντάσεων και αστάθειας, ο Σύριζα, επιχειρώντας να κεφαλαιοποιήσει τους πολιτικούς αγώνες των κοινωνικών κινημάτων, κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές του 2015 και να συγκυβερνήσει μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του ακροδεξιού Πάνου Καμμένου. Στην τετραετία αυτή, οι φασιστικές ομάδες, αποδυναμωμένες πλέον, είχαν μικρή έως μηδαμινή παρουσία σε επίπεδο δρόμου. Σε αυτό βέβαια δεν έπαιξε κανένα ρόλο η αριστερή διαχείριση του κράτους, η οποία κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής της θητείας συνέχισε το κατασταλτικό και φιλοπόλεμο έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, γκρεμίζοντας καταλήψεις και δολοφονώντας μετανάστες στο Αιγαίο και στον Έβρο με αμείωτο ρυθμό.
Με το πέρας της αριστερής αυτής διακυβέρνησης, οδηγηθήκαμε στην επάνοδο της δεξιάς, η οποία προκειμένου να διασφαλίσει την "αριστεία", στελέχωσε τον κοινοβουλευτικό της σχηματισμό, με "πρώην" ακροδεξιές τηλεπερσόνες. Με κεντρικές πολιτικές υποσχέσεις για τους ψηφοφόρους της την επαναφορά της τάξης και της ασφάλειας στα Εξάρχεια και την ανατροπή της "προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών", η Νέα Δημοκρατία έδωσε πάτημα στον ακροδεξιό εσμό, ο οποίος έκανε ξανά μια σπασμωδική αλλά εμφατική επανεμφάνιση στα "μακεδονικά" συλλαλητήρια, ενισχύοντας τελικά την πορεία του νεοφιλελεύθερου κόμματος προς την εξουσία.
Στην εξίσωση της κοινωνικής πραγματικότητας ήρθαν να προστεθούν και τα δύο χρόνια υγειονομικής κρίσης και καραντίνας. Ο δημόσιος λόγος κατακυριεύτηκε από συνωμοσιολογικές αφηγήσεις. Αυτό συνέβη διότι φαινόμενα παγκόσμιας κλίμακας, όπως αυτό του covid, είναι δύσκολο να εξηγηθούν μέσα από μια ανάλυση που λαμβάνει υπόψη της τόσο τους οικονομικο-κοινωνικούς συσχετισμούς όσο και τις ενδοσυστημικές αντιθέσεις που καθορίζουν τη διαχείρισή του. Αντ' αυτού οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν εύκολες απαντήσεις, που, στην ουσία τους, αντιλαμβάνονται τον καπιταλισμό μέσα από μια φετιχοποιημένη οπτική. Κάποιοι, που κανείς ποτέ δεν γνωρίζει με σιγουριά αλλά πάντα προσωποποιούνται σε κάποια ομάδα, είτε είναι Εβραίοι, είτε είναι κομμουνιστές, είτε κάποιοι αφηρημένα πάντα κακοί, πλούσιοι, εχθρικοί, ξένοι, προδότες, διεφθαρμένοι πολιτικοί, επιβουλεύονται τον κόσμο για τους μοχθηρούς τους σκοπούς. Η κατάληξη αυτής της λογικής είναι η απομάκρυνση από ένα ριζοσπαστικό ταξικό περιεχόμενο και η συνδιαλλαγή, αν όχι η ταύτιση, με αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως, πάνω σε αυτή τη βάση, δημιουργήθηκε ένα γόνιμο έδαφος για την επανεμφάνιση ακροδεξιών στοιχείων σε επίπεδο δρόμου, αρχικά με διάσπαρτα βαψίματα στην άδεια πόλη εν μέσω καραντίνας, αλλά και μετέπειτα με την ηγεμόνευση του κινήματος της άρνησης της πανδημίας από ακροδεξιούς.
Σήμερα, με την οικονομική κρίση να κλονίζει για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία το καπιταλιστικό οικοδόμημα -μια κρίση που γνωρίζουμε καλά ότι θα "ξεπεραστεί" με την περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής των φτωχών και των αποκλεισμένων-, και με τον πόλεμο στην Ουκρανία να πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις για το μέλλον των προλεταρίων σε παγκόσμιο επίπεδο, οι φασίστες επιχειρούν να ξαναβγούν στο προσκήνιο, με την ακροδεξιά να εμφανίζεται ως ρυθμιστικός παράγοντας σε θεσμικό επίπεδο (νίκη της ακροδεξιάς Πελόνι στις εκλογές στην Ιταλία, μεγάλη εκλογική άνοδος της Λεπέν στη Γαλλία κτλ). Λειτουργώντας ως το μακρύ χέρι του κράτους και του κεφαλαίου, οι φασίστες επιχειρούν σήμερα να κερδίσουν το χαμένο έδαφος, προκειμένου να προστατεύσουν, με τους δικούς τρόπους, το χέρι αυτών που τους ταΐζει. Έχουν δώσει άλλωστε τα διαπιστευτήρια τους στο άμεσο παρελθόν, τσακίζοντας στο ξύλο λιμενεργάτες στο Πέραμα με τις ευλογίες του εφοπλιστικού κεφαλαίου, πραγματοποιώντας επίσημες επισκέψεις στην πρεσβεία της Κίνας για να αναλάβουν δράση για τα αφεντικά της Κόσκο, σακατεύοντας και δολοφονώντας μετανάστες, αναρχικούς και αγωνίστριες.
Την ίδια στιγμή, το ρωσικό κράτος θεώρησε συμφέρον για αυτό να ξεκινήσει μια πολεμική επιχείρηση εναντίων της Ουκρανίας, προκειμένου να επιλύσει τις πολιτικές και οικονομικές αντιφάσεις που αναδύονταν στο εσωτερικό του, αλλά και παράλληλα για να διαφυλάξει το γεωπολιτικό του συμφέρον έναντι του ΝΑΤΟ. Η εν λόγω σύγκρουση αποτελεί άλλο ένα στιγμιότυπο των ευρυτέρων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, οι οποίοι όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση τόσο θα εντείνονται, δημιουργώντας πολέμους, μισαλλοδοξία και περαιτέρω φτωχοποίηση κλπ. Συνθήκες που προφανώς ευνοούνε την περαιτέρω ανάδυση αντιδραστικών αντιλήψεων και δυνάμεων, κάτι που παρατηρούμε να συμβαίνει παντού στην Δύση.
Όλα τα παραπάνω μαζί με απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως αντιφασίστες προλετάριοι στο σήμερα. Σε επίπεδο ελληνικής πραγματικότητας, οι έλληνες φασίστες έχουν αντλήσει έμπνευση από τα φασιστικά τάγματα Αζόφ και ονειρεύονται μια αντίστοιχη συνθήκη, με τους εαυτούς τους νικητές στο εσωτερικό της χώρας. Άλλοι, ταυτίζονται με τη ρωσική πλευρά, θεωρώντας πως τα συμφέροντα της αστικής ρωσικής τάξης μπορούν να επιφέρουν στους προλετάριους κάτι πέρα από τον θάνατο στα πεδία της μάχης. Όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε εν μέσω μιας ολοένα και περισσότερο κλιμακούμενης έντασης με την Τουρκία . Εμείς λέμε ότι όσο οι εθνικιστικές φωνές και από τις δυο πλευρές του Αιγίου θα πληθαίνουν, εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε την οργάνωση του ταξικού μας αγώνα. Να μην δώσουμε ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες, να σταθούμε και πάλι αλληλέγγυα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τις κυνηγημένες των πολέμων και της φτώχειας. Το βάρος της νέας κρίσης να μην πέσει για άλλη μια φορά στις πλάτες μας. Να μην γίνουμε κρέας για οβίδες, να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ.
Πρωτοβουλία αντιφασιστών/ριών από Κολωνό και Σεπόλια
Αντιφασίστες, αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά
Στηρίζουμε-συμμετέχουμε στην αντιφασιστική συγκέντρωση στον Κολωνό, Σάββατο 12/11, 12:00
από Αντιφασιστικό Δίκτυο στα Νότια
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ / ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ - ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ / ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ.
Το Αντιφασιστικό Δίκτυο στα Νότια, μαζί με την "Πρωτοβουλία αντιφασιστών/ριών από Κολωνό και Σεπόλια" και τους "Αντιφασίστες, αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά", στηρίζει και συμμετέχει στην αντιφασιστική Συγκέντρωση - Μικροφωνική, το Σάββατο 12/11 στις 12:00, στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου στον Κολωνό.
Για "να μην δώσουμε ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες, να σταθούμε και πάλι αλληλέγγυα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τις κυνηγημένες των πολέμων και της φτώχειας. Το βάρος της νέας κρίσης να μην πέσει για άλλη μια φορά στις πλάτες μας. Να μην γίνουμε κρέας για οβίδες, να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός".
Κάλεσμα στήριξης της αντιφασιστικής συγκέντρωσης [Σαββ. 12/11, 12:00, πλατεία Αγίου Γεωργίου-Κολωνός]
από Σημείο Μηδέν-για την όξυνση του ταξικού πολέμου
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τη θεαματική «νίκη της δημοκρατίας» μέσα από τα θεατρικά δικαστικά έδρανα της αστικής δικαιοσύνης, με τις φανφάρες του κρατικού αντιφασισμού να έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή πραγματικότητα. Νέα τάγματα εφόδου έχουν αρχίσει πάλι δειλά δειλά να προσπαθούν να βγουν στο προσκήνιο με τους εναπομείναντες «παλιούς» φασίστες να προσπαθούν να στρατολογήσουν νεότερους σε ηλικία. Η συγκυρία της υγειονομικής κρίσης έδωσε πάτημα στους εθνικιστές να ξαναβρεθούν στο δρόμο μαζί, να συνομιλήσουν με τους λούμπεν «ελληνόψυχους» πολίτες και να μετρήσουν ξανά τις δυνάμεις τους. Συνεπώς παρατηρούμε την ολοένα και αυξανόμενη παρουσία διάφορων φασιστικών ομάδων σε διάφορες περιοχές, όπως αυτή του Κολωνού και των Σεπολίων.
Ο Κολωνός σε μεγάλο βαθμό αποτελεί τόπο κατοικίας του πολυεθνικού προλεταριάτου, με τους φασίστες να δυσκολεύουν τη ζωή των μεταναστών, βοηθώντας ταυτόχρονα τα ντόπια αφεντικά να εντείνουν ακόμα περισσότερο την εργασιακή εκμετάλλευση εις βάρος τους. Από τα «παράξενα» παρεάκια που στραβοκοιτάνε όποιον δεν μοιάζει έλληνας μέχρι τα στοχάδια και τα εθνικιστικά συνθήματα σε τοίχους, πλατείες και σχολεία μαρτυρούν πως η εθνικιστική αρρώστια έχει μολύνει ανησυχητικά μεγάλο αριθμό κατοίκων της περιοχής. Πρόσφατο παράδειγμα της παρουσίας των εθνικιστών ήταν η εμφάνισή τους στο δρόμο με αφορμή το σκάνδαλο που ξέσπασε με την αποκάλυψη του κυκλώματος παιδικού trafficking που διατηρούσε ο παιδοβιαστής Ηλίας Μίχος.
Η αύξηση της φασιστικής δράσης είναι αντιστρόφως ανάλογη της αντιφασιστικής πρακτικής των αντανακλαστικών του προλεταριάτου. Και η πρακτική αυτή δεν είναι ούτε επετειακή-θεαματική, ούτε είναι δουλειά κάποιων άλλων «ειδικών» της βίας. Ο αντιφασισμός είναι υπόθεση όλων μας, είναι μια καθημερινή πρακτική που πρέπει να επεκτείνεται στο δρόμο και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής πραγματικότητας και που αποτελεί βασικό επίδικο για την ταξική μας ανατίμηση. Η εμφάνιση φασιστών στον κολωνό και τα σεπόλια, μόνο αδιάφορες δεν μπορεί να μας αφήνει. Όσο εμείς μένουμε σε ρόλο παθητικού θεατή και αφήνουμε νέα τάγματα εφόδου να συγκροτούνται με τη βοήθεια των εναπομείναντων παλιών, τόσο δυσκολότερη θα είναι η μετέπειτα αντιμετώπισή τους και τόσο σφοδρότερη θα είναι η επίθεση των αφεντικών εναντίον μας.
ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
[ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ] Στηρίζουμε -συμμετέχουμε στην αντιφασιστική συγκέντρωση στον Κολωνό [12/11, 12:00, Πλ Α.Γεωργίου Κολωνός]
Ο Κολωνός και τα Σεπόλια, δύο πολυεθνικές εργατικές γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, χτυπημένες, όπως και τόσες άλλες, από τη φτωχεια, την ανεργία και τον κοινωνικό εκφασισμό, αποτελούν ένα πεδίο όπου φασιστικές ομάδες κάνουν δειλά δειλά την επανεμφάνισή τους. Προσπαθούν να σπείρουν το ρατσιστικό και εθνικιστικό τους δηλητήριο, επιχειρώντας να δώσουν εύπεπτες και προπαντός συστημικές απαντήσεις στα προβλήματα που κλονίζουν σήμερα την κοινωνία. Ως αιτίες αυτών εμφανίζονται, εκτός των συνήθων υπόπτων δηλαδή των "ξένων εργατών και εργάτριών" κάποια "σκοτεινά κέντρα" εξουσίας που συνωμοτούν ενάντια της "πατρίδας μας". Φυσικά ποτέ ως υπαίτιο δεν εμφανίζεται το ιδιο το κρατικό- καπιταλιστικό- ιμπεριαλιστικό σύστημα, αφού οι ίδιοι οι φασίστες δρουν ως το μακρύ χέρι του συστήματος. Ο,τι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ίδιο το κράτος και ο ένοπλος στρατός του, η αστυνομία, καλούνται να αντιμετωπίσουν οι παρακρατικές συμμορίες των φασιστών.
Με τις επιθέσεις τους εναντίον των φτωχών και των αδύναμων και ποτέ εναντίων των αφεντικών και τη στοχοποίηση των μεταναστ(-ρι)ών, δρουν παραπληρωματικά στην δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους, των επαναπροωθήσεων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Η σημερινή συγκυρία θέτει εμφατικά ενώπιον των ευθυνών της, την εργατική τάξη, τη νεολαία, το κίνημα, να ορθώσουν ανάστημα μπροστά στην πολυεπίπεδη επίθεση του συστήματος : στην φτώχεια, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την έμφυλη βία και την πατριαρχία, την κρατική τρομοκρατία, αλλά και τον φασισμό, που πάει να σηκώσει ξανά κεφάλι για να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο ως δεκανίκι του συστήματος.
Ως αναρχικοί/-ες, κομμουνίστ(-ρι)ες, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με δικαστήρια και με νόμους, όπως επιχείρησε το αστικό αφήγημα να παρουσιάσει με την καταδίκη της Χ.Α. αλλά στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, τα σχολεία, στις σχολές και τις γειτονιές.
Το αναρχικό/αντιφασιστικό κίνημα δεν θα σταματήσει ποτέ να επιτίθεται στο φασισμό. Ακριβώς γιατί αντιλαμβάνεται την ταξική του ουσία και τον ιστορικό του ρόλο ως όπλο του κράτους και του κεφαλαίου. Με μεθοδικότητα, αγωνιστικότητα, μαχητικότητα και αυταπάρνηση έβαλε, βάζει και θα βάζει το σώμα του μπροστά στον φασιστικό εσμό, για να καταλάβει ακόμα και την παραμικρή σπιθαμή γης που ο τελευταίος επιχειρεί να διεκδικήσει, γνωρίζοντας ότι κάθε νίκη επί του φασισμού είναι μια ανάσα για όλους τους εκμεταλλευόμενους-ες.
ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΝ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ Χ.Α.
κάλεσμα : Ταξική Αντεπίθεση - Ομάδα αναρχικών και κομμουνίστ(-ρι)ων