Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022 στις 18.30
[Αθήνα] Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας, από 20/10, Alfredo Cospito
Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας, από 20/10, Alfredo Cospito
Ο Alfredo Cospito είναι ένας αναρχικός σύντροφος που αγωνίζεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 κι έχει υποστεί την καταστολή του ιταλικού κράτους σε αρκετές περιπτώσεις. Σε εκείνη τη περίοδο, είχε φυλακιστεί ως ολικός αντιρρησίας συνείδησης, καθώς αρνήθηκε την υποχρεωτική θητεία στον ιταλικό στρατό. Στις 7 Μαΐου 2012 στη Γένοβα, ο Πυρήνας "Olga Nucleus" της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας -Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI/IRF), πυροβόλησε τον Roberto Adinolfi, στέλεχος της εταιρίας Ansaldo Nucleare, τραυματίζοντάς τον. Ο A. Cospito συνελήφθη για την επίθεση αυτή και στην δίκη του, ανέλαβε την ευθύνη της.
Πιο πρόσφατα, το 2016, κατηγορήθηκε για ανατρεπτική συνεργασία με σκοπό την τρομοκρατία και πολλαπλές εκρηκτικές επιθέσεις στα πλαίσια της επιχείρησης "Scripta Manent", στην οποία εμπλέκεται λόγω της διπλής επίθεσης εναντίον της Αστυνομικής Σχόλης των Carabinieri στο Fossano. Παρ' ότι οι δύο νυχτερινές εκρήξεις δεν προκάλεσαν κανέναν τραυματία, στις 6 Ιουλίου 2022, ο τομέας ΙΙ της Corte Cassazione (αντίστοιχος Άρειος Πάγος), αποφάσισε να αναβαθμίσει τις κατηγορίες για τον A. Cospito και την συντρόφισσα Anna Beniamino. Προς αυτόν τον σκοπό, χρησιμοποιεί ένα παλιό άρθρο του ιταλικού Ποινικού Κώδικα, το 285, για την διάπραξη καταστροφών, λεηλασιών και σφαγών στην ιταλική επικράτεια, προκειμένου να προσβληθεί η ασφάλεια του κράτους. Αυτό αποτελεί και το βαρύτερο έγκλημα που προβλέπεται στον ιταλικό Π.Κ. και τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη. Το αν θα μετατραπεί η ποινή τελικώς εξετάζεται από το εφετείο του Torino, όπου και στάλθηκε το αίτημα.
Ο A. Cospito είναι φυλακισμένος εδώ 10 χρόνια στα τμήματα Υψίστης Ασφαλείας των φυλακών. Με διάταγμα που υπέγραψε στις 5 Μαΐου 2022 η τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Marta Cartabia, κρατείται πλέον στη φυλακή Μπανκάλι στη Σαρδηνία, σε καθεστώς 41 bis. Το 41 bis είναι ένα πολύ βαρύ καθεστώς φυλάκισης, με πλήρη απομόνωση του κρατούμενου από τον έξω κόσμο, με μία ώρα επίσκεψης το μήνα με γυάλινο διαχωριστικό, υπό ηλεκτρονική επιτήρηση, με ηχογράφηση και καταγραφή σε βίντεο. Σε περίπτωση που τα μέλη της οικογένειας δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο επισκεπτήριο, επιτρέπεται ένα μηνιαίο τηλεφώνημα διάρκειας 10 λεπτών, αλλά για να γίνει αυτό, το μέλος της οικογένειας του κρατουμένου πρέπει να πάει σε αστυνομικό τμήμα ή μέσα σε κάποια φυλακή. Επιπλέον, υπάρχει μόνο μία ώρα την μέρα συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης με άλλους κρατουμένους εντός του τμήματος της φυλακής, σε σταθερές, για αρκετούς μήνες, ομάδες δύο έως τεσσάρων κρατουμένων, που αποφασίζονται απευθείας από την διοίκηση των φυλακών που βρίσκεται στη Ρώμη.
Ενώ τυπικά ένας κρατούμενος μπορεί να βρίσκεται σε καθεστώς 41 bis για τέσσερα χρόνια, ο μόνος τρόπος στην πραγματικότητα για να απεμπλακεί και να επιστρέψει στον γενικό πληθυσμό της φυλακής, είναι η αποκήρυξη των πολιτικών επιλογών και η συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής. Ουσιαστικά δηλαδή, είναι ένα ιδιότυπο βασανιστήριο με σκοπό την εκβιαστική απόσπαση ομολογιών ή δηλώσεων μετανοίας. Παρότι το άρθρο στο οποίο βασίζεται είχε δημιουργηθεί το 1986 για κρατούμενους που ήταν μέλη μαφιόζικων οργανώσεων, το 2002, έπειτα από δύο θανατηφόρες επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν από μια μικρή ένοπλη ομάδα των Ερυθρών Ταξιαρχιών, επεκτάθηκε η εφαρμογή του σε κρατούμενους που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα με σκοπό την "τρομοκρατία και την ανατροπή".
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 730 κρατούμενοι σε 41 bis. Από το 2005 εφαρμόζεται στην πολιτική κρατούμενο Nadia Lioce και στους πολιτικούς κρατούμενους Marco Mezzasalma και Roberto Morandi, που συνελήφθησαν το 2003 και καταδικάστηκαν για ένταξη στις λεγόμενες νέες ερυθρές ταξιαρχίες. Στο καθεστώς αυτό βρισκόταν για τέσσερα χρόνια και η Diana Blefari, σε άσχημη ψυχοσωματική κατάσταση. Παρ' ότι λοιπόν το καθεστώς αυτό άρθηκε, η ίδια "αυτοκτόνησε" στις 30 Οκτωβρίου 2009 μέσα στη φυλακή.
Στις 20 Οκτωβρίου 2022 ο A. Cospito, κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης στο Εποπτικό Δικαστήριο του Sassari, ανακοίνωσε ότι ξεκινά απεργία πείνας μέχρι θανάτου, ενάντια στο καθεστώς των φυλακών 41 bis στο οποίο υπόκειται και κατά της ποινής ισόβιας κάθειρξης που του χει επιβληθεί. Η απεργία αυτή είναι ο τελευταίος τρόπος που έχει ο σύντροφος για να πιέσει να μεταφερθεί εκτός του 41 bis. Το δικαστήριο για το ζήτημα αυτό δεν έχει οριστεί ακόμη, αλλά αναμένεται να πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Απεργίες πείνας σε αλληλεγγύη με το σύντροφο έχουν ξεκινήσει από τις 25 Οκτωβρίου 2022 ο σύντροφος Juan Sorroche στις φυλακές της Terni, από τις 27 Οκτωβρίου ο σύντροφος Ivan Allocco στις φυλακές της Villepinte στη Γαλλία και από τις 7 Νοέμβρη η συντρόφισσα Anna Beniamino από τις φυλακές Rebibbia στη Ρώμη.
Εδώ και μερικά χρόνια στην Ιταλία, το κράτος έχει εντείνει την επίθεσή του στο αναρχικό κίνημα, εφαρμόζοντας στα συντρόφια μας ένα όλο και πιο αναβαθμισμένο καθεστώς εξαίρεσης, με εξοντωτικές ποινές και εκδικητικό καθεστώς κράτησης. Χαρακτηριστικό σημείο αυτής της συνθήκης στην υπόθεση του A. Cospito, πλην του καθεστώτος 41 bis που του επιβλήθηκε, είναι η δίωξη μιας διπλής ενέργειας που δεν είχε κανέναν τραυματία με το άρθρο 285 του ιταλικού Π.Κ., ως "σφαγή" που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του κράτους, ώστε να επιβληθεί ποινή ισοβίων. Την ίδια στιγμή, υποθέσεις με πολυάριθμους τραυματίες και νεκρούς στην ιστορία της Ιταλίας, όπως οι φασιστικές βομβιστικές επιθέσεις στην Piazza Fontana και στον σταθμό της Bologna και την βομβιστική επίθεση στο Capaci από την σικελική μαφία, έχουν δικαστεί με το άρθρο 442 που αφορά ενέργειες που θέτουν σε κίνδυνο ζωές ανθρώπων ή την δημόσια ασφάλεια, και προβλέπει ποινές έως και 15 χρόνια.
Το Ιταλικό κράτος, στην περίπτωση του A. Cospito, δείχνει την εκδικητικότητα που έχει πάντοτε η εξουσία απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους. Επιχειρεί να εξοντώσει έναν αγωνιστή, αναβαθμίζοντας τα ποινικά και κατασταλτικά του εργαλεία και την ίδια στιγμή να τρομοκρατήσει όσες και όσους επιλέγουν να στέκονται απέναντί της. Ενάντια σε αυτήν την επιδίωξη και αντιλαμβανόμενοι ότι οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις του ιταλικού κράτους προχωρούν παράλληλα με τις αντίστοιχες εδώ, προτάσσουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη ως το μόνο όπλο μας σε ένα όλο και πιο δυσοίωνο μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Την 1η Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το δικαστήριο που θα αποφασίσει αν ο σύντροφος απεργός πείνας θα βγει από το καθεστώς 41 bis, ενώ στις 5 Δεκεμβρίου αυτό που θα αποφασίσει αν θα αναβαθμίσει τις κατηγορίες εναντίον του βάσει του άρθρου 285. Ως "Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές", στεκόμαστε αλληλέγγυα στον αγώνα του και καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Alfredo Cospito στις 30 Δεκεμβρίου, 18:30, στην Ιταλική Πρεσβεία.
ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΏΣ 41 BIS ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ALFREDO COSPITO ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
Συνθήματα στην ιταλική πρεσβεία για την απεργία πείνας του αναρχικού Alfredo Cospito
Κατά τη διάρκεια της ετήσιας πορείας για την επέτειο της 17 Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας γράφτηκαν αυτά τα συνθήματα ενάντια στο καθεστώς 41bis και σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito. Το ενα σύνθημα γράφτηκε σε ιστορικό κέντρικο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας και το άλλο στην ιταλική πρεσβεία, παρά την ασφυκτική παρουσία των δυνάμεων καταστολής ΜΑΤ που ακολουθούσαν πλευρικά τα αντιεξουσιαστικά και αναρχικά μπλοκ.
Όλοι-ες στην συγκέντρωση στην ιταλική πρεσβεία την Τετάρτη 30/11 στις 18.30
αναρχικές-οί
Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό επαναστάτη απεργό πείνας Alfredo Cospito, στην ιταλική πρεσβεία
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής. Για την αναρχία της πράξης.
Επειδή για όσους κι όσες αγαπούν τη ζωή, το να αντιδρούν όταν τίθεται ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι πράξη καθήκοντος
Anna Beniamino
Ο Alfredo Cospito, αναρχικός αιχμάλωτος για την υπόθεση "Scripta Manent" -για τη διπλή επίθεση στη σχολή των carabinieri στο Fossano, με την υπογραφή της FAI-RAT (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία - Ανώνυμη κι Εκκωφαντική Εξέγερση)-, βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς 41-bis, από την 20η Οκτώβρη στη φυλακή Bancali, στο Sassari της Σαρδηνίας. Ήδη από την 5η Μαΐου και μετά από δέκα χρόνια φυλακής, το κράτος επέλεξε να ισχυροποιήσει τον εγκλεισμό του συντρόφου (ο οποίος ως τότε συνεισέφερε σημαντικά στον αναρχικό διάλογο με γράμματα, άρθρα και παρεμβάσεις), μέσα από το καθεστώς του άρθρου 41-bis (carcere duro), ενός νόμου-έκτρωμα που στην ουσία, αναβαθμίζει τον εγκλεισμό σε ειδική απομόνωση ακόμη και σε διανοητικό κι αισθητηριακό επίπεδο. Πρόκειται για έναν ασφυκτικό κλοιό που σχεδόν μηδενίζει κάθε επικοινωνία κι επαφή με τον έξω κόσμο, ως βασανισμός ψυχοσωματικής εξόντωσης των αγωνιστ(ρι)ών, με σκοπό τον εξαναγκασμό τους σε πολιτική «μετάνοια».
Επιπρόσθετα, προορισμός του συγκεκριμένου καθεστώτος είναι να δημιουργήσει φραγμό στον επαναστατικό-αντιεξουσιαστικό διάλογο μεταξύ των συντρόφων-ισσών εντός κι εκτός των φυλακών. Η οργανωμένη λογοκρισία κι απόπειρα εξόντωσης των πολιτικών κρατουμένων, αποκαλύπτει τα δόντια της δημοκρατίας και τον φόβο των εξουσιαστικών δυνάμεων προς όσους/ες/α κυοφορούν και διαδίδουν τον σπόρο της εξέγερσης και της επίθεσης για την κατεδάφιση του κόσμου του κράτους και του κεφαλαίου.
Ο Alfredo Cospito, συνεχιστής του αναρχικού λόγου και της αναρχικής πράξης, σηκώνει την ασπίδα της απεργίας πείνας, για να αποκρούσει την εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού. Το ιταλικό κράτος με τις φασιστικές πρακτικές του -μέσα από τις τελευταίες εκλογές κι όχι μόνο-, έχει μακρά ιστορία πολεμικής έντασης με τους/τις εχθρούς αναρχικούς/ές που ανά τα χρόνια βρίσκονται σε υποθέσεις και φακέλους για τη δράση και τις πεποιθήσεις τους, με αντίτιμο ακόμη και τον θάνατο. Υπό το ίδιο καθεστώς, τελούν και τρεις πολιτικοί/ές κρατούμενοι/ες, μέλη των νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών που συνελήφθησαν το 2003, οι Nadia Lioce, Marco Mezzasalma και Roberto Morandi, ενώ η Diana Blefari -επίσης μέλος των νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών και χρόνια κρατούμενη στην απομόνωση του καθεστώτος 41-bis-, αυτοκτόνησε το 2009.
Με την ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα και την ακόμη πιο πρόσφατη ψήφιση του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα από το ελληνικό κράτος, φυλακές ή πτέρυγες «υψίστης ασφαλείας» στοχοποιούν με την «αυξημένη επιτήρηση» πλέον και τους/τις «απείθαρχους/ες» κρατούμενους/ες, πέραν φυσικά των πολιτικών κρατουμένων, καταδικασμένων με το κατεξοχήν αντεπαναστατικό δικαιϊκό εργαλείο που εφαρμόζεται στο αντάρτικο, δηλαδή το 187Α, κι αυτό, εφτά χρόνια μετά την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄, χάρη στον τότε αγώνα απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Η τελευταία αυτή εξέλιξη του νομικού οπλοστασίου του κράτους δε συνιστά παρά ροπή απολυταρχοποίησης των συνθηκών κράτησης στις φυλακές, παράλληλα με την αυταρχοποίηση της κοινωνικής αιχμαλωσίας επιτήρησης κι ελέγχου (κι) εκτός του συνόρου της φυλακής, ενώ διανοίγει σοβαρή πιθανότητα για την εισαγωγή μοντέλων απομόνωσης/βασανισμού (τύπου 41-bis) και στις ελληνικές φυλακές. Ήδη οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού (πτέρυγες Α,Β,Γ,Δ,Ε), Λάρισας, Κέρκυρας, Αγίου Στέφανου Πάτρας, Τρικάλων και Δομοκού βρίσκονται σε κινητοποιήσεις αντίστασης ενάντια στον νέο περαιτέρω αυταρχοποιημένο Σωφρονιστικό Κώδικα.
Σημειώνεται ενδεικτικά, πως στην Τουρκία που ήδη από το 2000 με τις φυλακές τύπου F΄, εφαρμόζει το καθεστώς βασανιστηρίου απομόνωσης για τους/τις επαναστάτ(ρι)ες αγωνιστ(ρι)ες, 40 κρατούμενοι στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Konya Ereğli, ξεκίνησαν την 4η Οκτώβρη, «εκ περιτροπής απεργία πείνας» επ' αόριστον, ενάντια στις αυξανόμενες παραβιάσεις και τις αυστηρές συνθήκες απομόνωσης, ενώ ένας εξ αυτών, ο πολιτικός κρατούμενος Yakup Brukanli από τη Rojhilat, πυρπόλησε το σώμα του την 28η Οκτώβρη, ενάντια στις αυστηρές συνθήκες απομόνωσης. Αντιστοίχως, οι κρατούμενοι στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Dumlu Νο.1, ξεκίνησαν την 9η Νοέμβρη, επίσης «εκ περιτροπής απεργία πείνας» ενάντια στις πρακτικές βασανιστηρίων, ενώ ο Ramazan Kaya στη φυλακή τύπου H΄ στο Erzurum, προχώρησε σε απεργία πείνας επ' αόριστον ενάντια στις παραβιάσεις.
Να δημιουργήσουμε δίκτυα αλληλεγγύης με τις γειτονικές χώρες και να δυναμώσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη προς πάσα κατεύθυνση. Η αλληλεγγύη συνιστά υπόστρωμα κάθε προσπάθειας διεθνοποίησης των αγώνων των καταπιεσμένων και στη βάση αυτή, η ανάγκη οργανικής διεθνούς επαναστατικής αλληλεγγύης συνιστά πρόταγμα των αγώνων μας στο εδώ και το τώρα, για την καταστροφή του υπάρχοντος.
Ο σύντροφος Alfredo, ολικός αρνητής στράτευσης, έχει αναλάβει την ευθύνη για τις πιστολιές (την 7η Μάη του 2012 στη Γένοβα), με τον πυρήνα Olga Nucleus της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας - Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI/IRF), στα πόδια του Roberto Adinolfi, στελέχους και διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας πυρηνικού θανάτου, Ansaldo Nucleare.
Σε απεργία πείνας στο πλευρό του Alfredo Cospito, βρίσκονται από την 25η Οκτώβρη, ο αναρχικός αιχμάλωτος Juan Sorroche στη φυλακή του Terni, από την 27η Οκτώβρη, ο αναρχικός αιχμάλωτος Ivan Alocco στη φυλακή του Villepinte στη Γαλλία, κι από την 7η Νοέμβρη, η Anna Beniamino στη φυλακή της της Rebibbia της Ρώμης.
Δε γνωρίζω το κατά πόσο ο διεθνισμός θα μας αποτρέψει από αυτήν την κάθοδο στην ανυπαρξία, ή αν θα αποτελέσει τον μοχλό ανύψωσης κι ανατροπής του υπάρχοντος κόσμου. Ένα πράγμα είναι πάντως σίγουρο: προκειμένου να αντιταχθούμε σε αυτόν τον νέο καπιταλισμό αποφασιστικά, η κατάρρευση του συστήματος απαιτείται να είναι παγκόσμια. Οι πόλεμοι παρατάξεων οδηγούν στην ήττα τόσο, όσο κι η αναμονή της κατάλληλης στιγμής ωρίμανσης των συνθηκών από τους αναρχικούς.,
Alfredo Cospito, «Ποια Διεθνής; Συνέντευξη και συζήτηση με τον Alfredo Cospito από τις φυλακές της Ferrara»
Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Alfredo Cospito, στην ιταλική πρεσβεία, την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, στις 18:30.
Άμεση απελευθέρωση των 11 πολιτικών κρατουμένων από την Τουρκία, Ali Ercan Gökoğlu, Burak Agarmış, Hasan Kaya, Sinan Çam, Şadi Naci Özpolat, Halil Demir, Anıl Sayar, Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Sinan Oktay Özen και İsmail Zat, οι οποίοι/ες βρίσκονται έγκλειστοι/ες στις ελληνικές φυλακές από τη 19η Μάρτη του 2020 και βρίσκονται σε απεργία πείνας επ' αόριστον από την 7η Οκτώβρη
Λευτεριά στον Γιάννη Μιχαηλίδη,
στους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο και Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη,
στην Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη, μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
και σε όλους τους/τις/τα αιχμαλώτους/ες/α
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ALFREDO COSPITO
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ/ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ANNA BENIAMINO, JUAN SORROCHE FERNANDEZ ΚΙ IVAN ALOCCO ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ALFREDO
ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ 41-bis
κάλεσμα : Ανοιχτή Συνέλευση Ⓐναρχικών
Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες - Κάλεσμα στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Alfredo Cospito
Το 41 BIS είναι βασανιστήριο - Δύναμη και αλληλεγγύη στον αμετανόητο αναρχικό της πράξης και απεργό πείνας από 20/10 Alfredo Cospito
Ο αναρχικός αιχμάλωτος Alfredo Cospito βρίσκεται στις ιταλικές φυλακές από τον Σεπτέμβριο του 2012. Έχει αναλάβει την ευθύνη για τους πυροβολισμούς στα πόδια που δέχτηκε ο CEO της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, από τον Πυρήνα Όλγα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI-IRF).
Από την πρώτη στιγμή της κράτησης του το ιταλικό κράτος έχει εξασκήσει σε βάρος του συντρόφου κάθε λογής κατασταλτικούς πειραματισμούς. Νέες διώξεις, νέες εξοντωτικές καταδίκες, πειθαρχικές ποινές, κατασταλτικές επιχειρήσεις σε βάρος του συντροφικού πολιτικού του περιβάλλοντος. Ο σύντροφος καταδικάστηκε σε 9 χρόνια κάθειρξης για την ενέργεια ενάντια στον Adinolfi, ενώ όσο βρισκόταν στην φυλακή καταδικάστηκε σε επιπλέον 20 χρόνια κάθειρξης (τα οποία είναι εκτιτέα στο σύνολο τους, αντίστοιχη ποινή στην Ελλάδα θα ήταν 2 φορές ισόβια) μετά τις διώξεις που του ασκήθηκαν στα πλαίσια της κατασταλτικής επιχείρησης Scripta Manet. Επί της ουσίας ο σύντροφος καταδικάστηκε ως ηθικός αυτουργός για όλες τις ενέργειες της FAI, αφού κατηγορήθηκε ως ο ιδρυτής και αρχηγός της, σε μια υπόθεση που αξίζει ξεχωριστής αναφοράς καθώς αποτελεί μνημείο αυθαίρετων ερμηνειών και εκδικητικότητας. Το τελευταίο επεισόδιο σε όλο αυτό το σχέδιο εξόντωσης του Alfredo θα παιχτεί στις 5 Δεκεμβρίου όπου μαζί με την συντρόφισσα Anna Beniamino θα περάσουν από συμβούλιο το οποίο θα κρίνει αν θα παραμείνει η ποινή στα 20 χρόνια ή αν θα καταδικαστούν ισόβια χωρίς δικαίωμα αναστολής με βάση το άρθρο περί "πολιτικής σφαγής" που χρονολογείται από την εποχή του φασίστα Μουσολίνι.
Το ιταλικό κράτος αποτελεί ένα υβριδικό κράτος σε ότι έχει να κάνει με ζητήματα αντιτρομοκρατικής πολιτικής. Αποτελεί κράτος - πρότυπο για την βαναυσότητα και την αυστηρότητα που επιδεικνύει σε αυτά τα θέματα, έχοντας κληθεί να διαχειριστεί συνθήκες εμφυλίου πολέμου χαμηλής έντασης την περίοδο άνθησης των ένοπλων επαναστατικών κινημάτων τις δεκαετίες 60'- 80'. Το ελληνικό κράτος έχει ακολουθήσει πολλές φορές το ιταλικό παράδειγμα, αρκεί κανείς να θυμηθεί τις ομοιότητες της "υπόθεσης Μαρίνι" στην Ιταλία με την "υπόθεση ΣΠΦ" στην Ελλάδα.
Οι αμέτρητες επιθέσεις σε βάρος του συντρόφου με αποκορύφωμα τον εγκλεισμό του το τελευταίο χρονικό διάστημα σε καθεστώς 41 BIS πέρα από ρεβανσισμό και εκδικητικότητα έχουν και μια σαφή ερμηνεία. Ο Alfredo δεν περιορίστηκε σε θεωρητικές διακηρύξεις αλλά επέλεξε να πραγματοποιήσει μια ένοπλη δράση σε βάρος ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου, ενός γκρίζου δολοφόνου, ενός τεχνοκράτη, που αποτελεί το μακρύ χέρι του κεφαλαίου. Με απλά λόγια ο Alfredo δέχεται ανελέητο πόλεμο όχι επειδή είναι απλά αναρχικός με όμορφες ιδέες, αλλά επειδή είναι ένας αναρχικός της πράξης που προσπάθησε να τις εφαρμόσει έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας μέχρι τις έσχατες συνέπειες. Η αμετανόητη στάση του συντρόφου, η ανάληψη ευθύνης που πραγματοποίησε, η συνεχής διάδοση των ιδεών του και η ενεργή συμμετοχή του μέσα από την φυλακή σε εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, συγγραφή βιβλίων, μπροσούρων κλπ. Η υπεράσπιση κάθε χιλιοστού της τιμής και της αξιοπρέπειας του σαν αναρχικού αντάρτη πόλης είναι αυτή που τον φέρνει αντιμέτωπο με την κατασταλτική μανία.
Το ιταλικό κράτος θέλει να εξοντώσει τον Alfredo Cospito για να στείλει ένα μήνυμα παραδειγματισμού. Γιατί ο Alfredo Cospito εκπροσωπεί για το ιταλικό κράτος την γενιά των εξεγερσιακών αναρχικών, που κάτω από την σημαία της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας διεξήγαγε αντάρτικο πόλης εναντίων των δομών του. Το κράτος δεν θα συγχωρέσει ποτέ σε αυτή την γενιά αναρχικών το γεγονός ότι σε μια περίοδο όπου ο ρεφορμισμός κυριαρχούσε στο αναρχικό κίνημα, πήρε επαναστατικές επιλογές, πραγματοποίησε ρήξεις με τους ρεφορμιστές και πέρασε στην επίθεση διατηρώντας την φλόγα της ανατροπής αναμμένη. Με τα σωστά της και τα λάθη της, μέσα στο συγκεκριμένο κοινωνικό - πολιτικό περιβάλλον που αυτά αναπτύχθηκαν, βάδισε ενάντια στην εποχή της με μια υψωμένη γροθιά, συνωμοτικά χαμόγελα, μαύρους καπνούς και εκκωφαντικές εκρήξεις που ανατίναζαν την ματωμένη ειρήνη του κεφαλαίου.
Ο Alfredo βρίσκεται από τις 5 Μαΐου στο καθεστώς κράτησης 41 BIS. Το συγκεκριμένο καθεστώς κράτησης αποτελεί ένα από τα πιο σκληρά ειδικά καθεστώτα κράτησης στα σωφρονιστικά συστήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
41 BIS σημαίνει 23 ώρες το 24ωρο κλειδωμένος μόνος σου σε ένα κελί.
41 BIS σημαίνει 10 λεπτά τηλεφωνικής επικοινωνίας μόνο με την οικογένεια σου τον μήνα μέσα από στρατώνα καραμπινιέρων.
41 BIS σημαίνει 1 ώρα επισκεπτηρίου τον μήνα με διαχωριστικό τζάμι και υπό καθεστώς ηχογράφησης και ηλεκτρονικής παρακολούθησης.
41 BIS σημαίνει αποτροπή κάθε μορφής επικοινωνίας, λογοκρισία αλληλογραφίας, αισθητηριακή απομόνωση, απουσία οποιασδήποτε κοινωνικότητας και οποιασδήποτε αθλητικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ή άλλης δραστηριότητας.
41 BIS σημαίνει μόνιμη σιωπή, απέραντη μοναξιά, επαναλαμβανόμενες μέρες και νύχτες χωρίς το παραμικρό ερέθισμα.
41 BIS σημαίνει ένας τσιμεντένιος τάφος για να σου δολοφονήσει την ψυχή, το μυαλό και στο τέλος το σώμα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται ένα τέτοιο καθεστώς σε βάρος επαναστατών πολιτικών κρατουμένων. Το 2006 τέσσερα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών - Μαχόμενο Κομμουνιστικό Κόμμα που ανασυγκροτήθηκαν μετά την καταστολή στα τέλη του 80' και πραγματοποίησαν δυο πολιτικές εκτελέσεις κυβερνητικών αξιωματούχων μεταξύ 1999-2002 - μεταφέρθηκαν στο καθεστώς 41 BIS. Η μια από αυτές η Ντιάνα Μελάτσι βρέθηκε κρεμασμένη στο κελί της στις 31 Οκτωβρίου του 2009. Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα πολιτική κρατούμενη που δολοφονήθηκε επί της ουσίας από το καθεστώς κράτησης 41 BIS.
Η παραμονή του Alfredo στο καθεστώς 41 BIS είναι παρατεταμένο βασανιστήριο και πρέπει να τερματιστεί. Η διεθνιστική αλληλεγγύη πρέπει να ενεργοποιηθεί ώστε να σταματήσει ο βασανισμός του συντρόφου μας κάτι που καλείται να αποφασίσει -ή όχι- το αρμόδιο εποπτικό δικαστήριο, το οποίο θα συνεδριάσει τη Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου και ενώ ο σύντροφος θα διανύει την 43η ημέρα απεργίας πείνας.
Όσοι έχουν νιώσει το στομάχι τους να σφίγγετε όταν περνάνε έξω από μια φυλακή, όσοι έχουν νιώσει την ασχήμια του εγκλεισμού στο πετσί τους, όσοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει το καθεστώς που βρίσκεται έγκλειστος αυτή την στιγμή ο Alfredo, όσοι αναγνωρίζουν την συνέπεια και την αδιαλλαξία με την οποία υπερασπίζεται την ταυτότητα του και την δράση του, γεγονός το οποίο πέρα από την παραμονή του στο καθεστώς 41 BIS μπορεί να του κοστίσει- όπως και στη συντρόφισσα Άννα Μπενιαμίνο- μια επιπλέον ποινή, αυτή της ισόβιας κάθειρξης για μια εμπρηστική επίθεση του 2006 χωρίς κανένα απολύτως τραυματισμό . Τώρα λοιπόν είναι η ώρα για όλους και όλες αυτές να δράσουν και να μετατρέψουν την διεθνή αλληλεγγύη από κούφια λέξη σε πολιορκητικό κριό που θα σπάσει την απομόνωση και τους κρατικούς σχεδιασμούς.
Στα πλαίσια λοιπόν του διεθνούς καλέσματος σε εβδομάδα δράσης σε αλληλεγγύη με τον Alfredo στηρίζουμε τα καλέσματα στη συγκέντρωση στην Ιταλική πρεσβεία στις 30 Νοεμβρίου στις 18.30.
Το 41 BIS είναι βασανιστήριο
Δύναμη και Αλληλεγγύη στον αναρχικό Alfredo Cospito
Αλληλεγγύη στους αναρχικούς Άννα Μπενιαμίνο, Juan Sorroche Fernandez, Ivan Allocco, Toby Shone που έχουν προχωρήσει σε απεργίες πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Alfredo και σε όλους όσους δεν προσκυνάνε τις δικαστικές τηβέννους
"Quando hanno bussato alla tua porta, non sei uscito con le mani sulla testa. Ma con il dito sul grilletto"
Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες
Ενάντια στο καθεστώς απομόνωσης 49 bis, στην Ιταλία- Αλληλεγγύη στον αναρχικό απεργό πείνας Alfredo Cospito
Να σπάσει το καθεστώς απομόνωσης 41 bis. Nίκη στην απεργία πείνας του Alfredo Cospito!
Κάλεσμα στήριξης της συγκέντρωσης αλληλεγγύης: 30/11, 18:30, Ιταλική Πρεσβεία
Το Ιταλικό αστικό κράτος συνεχίζει τις φασιστικές πρακτικές του Μουσολίνι μέχρι σήμερα εναντίον των επαναστατών, των πολιτικών κρατουμένων, των κομμουνιστών και των αναρχικών. Όποιος αντιστέκεται δυναμικά στις αδικίες επιχειρείται να τιμωρηθεί με απομόνωση και ολοκληρωτική εξόντωση. Το ειδικό καθεστώς κράτησης και απομόνωσης 41 bis έχει ως στόχο την εξαφάνιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Είναι ένας αργός θάνατος.
Υποστηρίζουμε όποιον στέκεται ενάντια στις πολιτικές απομόνωσης, όποιον αντιστέκεται ενάντια στις ιμπεριαλιστικές και φασιστικές επιθέσεις, ενάντια στο σύστημα ταξικής εκμετάλλευσης και αδικίας. Ο ιδεολογικός πόλεμος είναι ένα άλλο μέτωπο που θα πολεμήσουμε με κάθε μέσο.
Τα αιτήματα του Alfredo Cospito που ξεκίνησε απεργία πείνας στις 20 Οκτωβρίου 2022, μέχρι να απελευθερωθεί από το σύστημα απομόνωσης 41bis, πρέπει να γίνουν άμεσα αποδεκτά. Η απομόνωση εναντίον του επιβάλλεται για να αποκοπεί η σύνδεσή του με τον έξω κόσμο και να μην μπορεί να συμβάλει στον αγώνα για έναν δίκαιο κόσμο. Τα αιτήματά του είναι και δικά μας αιτήματα και πρέπει να υποστηριχθούν από οποιονδήποτε πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι Juan Antonio Sorroche Fernandez, Ivan Alocco (κρατούμενος στη Γαλλία) και Anna Beniamino βρίσκονται σε απεργία πείνας αλληλεγγύης με τον Alfredo. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών.
Καλούμε όλους να στηρίξουν την αντίσταση του Alfredo Cospito μέχρι να απελευθερωθεί από το καθεστώς 41 bis.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ALFREDO COSPITO!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ!
Ο ΑΓΏΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ!
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ!
Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο